Niska samoocena - Netkobiety.pl

W styczniu skończę 20 lat.
Mój problem polega na tym, że mama ciągle o byle co mnie się czepia, bluźni. Dzisiaj dowiedziała się dlaczego nie powiedziałam jej o wysłaniu maila do akademika, a przecież chciałam się upewnić o wpłatę na dany miesiąc. Uważa, że został źle sformułowany.Może trochę tak, przecież jak do końca nie rozumiem która wpłata jest która to mam prawo w mailu się zapytać prawda. Dzisiaj nawija i nawija. Gdy powiedziałam no co to mama drze się na mnie k.... Zabije cię! Mnie uderzyla się prawie popłakałam. Jeszcze mnie wyzywała od analfabetów za troche źle sformułowania. Uważa, że nie napisze pracy żadnej na studiach, nie zalicze kolokwium. Jeszcze mówi, że jak studia mi się nie spodobają to od razu mam ulice zamiatac, na kasę do sklepu iść czy być magazynierem. Jeszcze uważa, że skupiam się na datach urodzinych rodziny i znajomych, ale przecież to dobrze, że pamiętam o innych to co dziwnego. Nawet siostra użyła dziś słowa ja p.......! I to Jeszcze przy mnie. Mama rozpowiada, że komuś o 7 rano wysłałam życzenia a to nieprawda, kiedyś kuzynka na święta napisała to jej musiałam napisać. Ja mówiłam, że ona pierwsza a zaraz wyzwiska od klamcow i wgl, że wszystkich na około zatruwam
Przecież maturę ustna z Polaka zdałam na 100. Pisemną na ok 70. Uważa że źle sformułowany mail wskazuję na mój ubogi zasób słownictwa. Jeszcze ma do mnie pretensje dlaczego na własną rękę wysyłam wiadomości, a przecież nie mam prawa się zapytać o coś czego do końca nie zrozumiałam. Rozpowiada jeszcze ze będę ciekac po galeriach i knajpach na studiach. Ma do mnie pretensje czemu nie biegam, a kiedy mam biegać jak jest gorąco i wgl. A biegałam pod koniec zimy i dużo wczesna wiosna. Uważa, że bieganie sprawia mi trudność. Ale je lubie. W ogóle po co ma pretensje że pamiętam o urodzinach innych, jeszcze rozpowiada, że przesiaduje na fb, ale to nieprawda,ze co chwila, jakbym przy obiedzie siedziała na komórce to już rozumiem, że mogłaby tak gadać ale to już przesada wg mnie. Każda rozmowa kończy się płaczem, nie radzę sobie, z pouczaniem, wyzwaniem. Uważają że jestem wielce dorosła, a wcale tak nie jest. Fakt mówiłam tak kiedyś ale teraz już tak nie mówię. Chcę tylko żyć jak normalna dziewczyna. Dodam, że czuję się lepiej zrozumiana wśród cioć, wujków i kuzynów.

Ola_00 napisał/a:

W styczniu skończę 20 lat.
Mój problem polega na tym, że mama ciągle o byle co mnie się czepia, bluźni. Dzisiaj dowiedziała się dlaczego nie powiedziałam jej o wysłaniu maila do akademika, a przecież chciałam się upewnić o wpłatę na dany miesiąc. Uważa, że został źle sformułowany.Może trochę tak, przecież jak do końca nie rozumiem która wpłata jest która to mam prawo w mailu się zapytać prawda. Dzisiaj nawija i nawija. Gdy powiedziałam no co to mama drze się na mnie k.... Zabije cię! Mnie uderzyla się prawie popłakałam. Jeszcze mnie wyzywała od analfabetów za troche źle sformułowania. Uważa, że nie napisze pracy żadnej na studiach, nie zalicze kolokwium. Jeszcze mówi, że jak studia mi się nie spodobają to od razu mam ulice zamiatac, na kasę do sklepu iść czy być magazynierem. Jeszcze uważa, że skupiam się na datach urodzinych rodziny i znajomych, ale przecież to dobrze, że pamiętam o innych to co dziwnego. Nawet siostra użyła dziś słowa ja p.......! I to Jeszcze przy mnie. Mama rozpowiada, że komuś o 7 rano wysłałam życzenia a to nieprawda, kiedyś kuzynka na święta napisała to jej musiałam napisać. Ja mówiłam, że ona pierwsza a zaraz wyzwiska od klamcow i wgl, że wszystkich na około zatruwam
Przecież maturę ustna z Polaka zdałam na 100. Pisemną na ok 70. Uważa że źle sformułowany mail wskazuję na mój ubogi zasób słownictwa. Jeszcze ma do mnie pretensje dlaczego na własną rękę wysyłam wiadomości, a przecież nie mam prawa się zapytać o coś czego do końca nie zrozumiałam. Rozpowiada jeszcze ze będę ciekac po galeriach i knajpach na studiach. Ma do mnie pretensje czemu nie biegam, a kiedy mam biegać jak jest gorąco i wgl. A biegałam pod koniec zimy i dużo wczesna wiosna. Uważa, że bieganie sprawia mi trudność. Ale je lubie. W ogóle po co ma pretensje że pamiętam o urodzinach innych, jeszcze rozpowiada, że przesiaduje na fb, ale to nieprawda,ze co chwila, jakbym przy obiedzie siedziała na komórce to już rozumiem, że mogłaby tak gadać ale to już przesada wg mnie. Każda rozmowa kończy się płaczem, nie radzę sobie, z pouczaniem, wyzwaniem. Uważają że jestem wielce dorosła, a wcale tak nie jest. Fakt mówiłam tak kiedyś ale teraz już tak nie mówię. Chcę tylko żyć jak normalna dziewczyna. Dodam, że czuję się lepiej zrozumiana wśród cioć, wujków i kuzynów.

Witaj Ola. Miałam problem troszeczkę zbliżony, nie w takim stopniu natężenia. Też znosiłam całe lata krytykę na każdym kroku i brzydko mówiąc czepianie się z byle powodu. Tak jak Ty to robisz starałam się z tym polemizować, racjonalizować, odpierać zarzuty i przede wszystkim udowodnić mamie, że się myli a ja nie zasługuję na taką ocenę.
Miałam z tego powodu problemy, których nie zrozumie żadna osoba, która czegoś takiego emocjonalnie nie doświadczyła (albo, która nie ma hyper empatii, a na to generalnie nie ma co liczyć). Jeżeli jest się uczuciowo związanym z matką, pierwszą osoba, która uczy nas miłości i samego siebie i od niej właśnie słyszy się na codzień że ma się zerową wartość - nie może to nie być trudne.
Po czasie, gdy zrozumiałam cały mechanizm, to, że nieważne co bym zrobiła i tak będę najgorsza i to jaki problem wewnętrzny miała tak de facto moja mama tylko współczulam sobie lat szarpaniny, szukania wyjścia z sytuacji i niemożności zdystansowania się wówczas. Mówię to z perspektywy czasu. Nie wiem czy zdystansowanie się w pozycji takiej jak jesteś Ty teraz jest w ogóle możliwe.
Widzisz, miałam trochę inny charakter niż Ty chyba. Na zarzuty np. że nie biegam (co za bzdura swoją drogą) odpyskowałabym zapewne, że sama może biegać podwojnie skoro tak jej ten sport leży na sercu itp. Nie znaczy to, że pod przykrywką awantur i bronienia swojej pozycji i tak to gdzieś wewnątrz nie boli. Ty masz znacznie gorzej myślę. Jesteś chyba  za grzeczna. Nie mówię, że masz się zacząć z mamą kłócić, wręcz przeciwnie. Nauczyć się ignorować pewne uwagi. Widzę jak bierzesz do siebie przytoczone tu zarzuty, sama przed sobą się tlumaczysz, że są bezsasadne czyli jednak dopuszczasz możliwość, że idiotyczne uwagi jakie czyni Twoja mama mogły by być prawdziwe.. I pewnie tak codzień? Czy widzisz ile to energii? Ile to czasu, który mogłabyś spożytkować na coś. Jeszcze potem zapewne źle się czujesz.
Nie wiem czy to jest wykonalne, ale postaraj się po prostu założyć, że Twoja mama będzie się czepiać, bo właśnie taka jest i nie szarp się z tym, nie udowadniaj na siłę czegoś, czego jej nie udownodnisz. Jesteś młoda, masz mnóstwo ciekawych rzeczy do roboty. BJesyes chyba poskladana, bądź dalej rozważna w tym co robisz i rób swoje.