Czy dalibyście ostatnią szansę? - Netkobiety.pl

Nie ma opcji, przynajmniej nie z twoim obecnym partnerem. Widać że to typowy "miły facet". Z borderką nie ma szans....wykończysz go psychicznie, czego objawy juz widać. A co u niego chodzi po glowie to moge sie tylko domyslać, na pewno nic dobrego na twój temat. Macie razem dziecko także gość jest na ciebie skazany....szkoda chlopa.

No cóż, tylko pogratulować zdobycia faceta który wprost twierdzi że nie kocha i nigdy nikogo nie kochał. Zależy/zależało mu bo tak wygodniej niż być samemu. Jednak dla kobiety to bardzo niezręczna sytuacja. Co się stanie jak facet w końcu się zakocha ale w kimś innym?

Właśnie takie rozterki Cię teraz czekają. Możesz próbować zmienić sytuację na swoją korzyść przez radykalną zmianę nastawienia. Spróbuj go zdobyć ale w taki sposób jak kobieta zdobywa faceta a nie o niego zabiegać. Miłość przychodzi stopniowo...

Nie będzie miłości bez odpowiedniego zachowania, uśmiechu, gestów, słów, czasami nawet delikatnie zaczerwieniona ze wstydu twarz może pomóc. Osoba cały czas wredna, o paskudnym charakterze, naburmuszona i wścibska raczej nie ma szans aby się zakochać ze wzajemnością. Miłość to energia pozytywna a nie negatywna. Więc wszystkie negatywne cechy nawet w stosunku do innych osób, a widziane przez osobę która teoretycznie mogła by się zakochać, nie wywołają miłości. Jak ktoś nie potrafi nad sobą panować, jest odrażający i chamski to raczej trudno się w nim zakochać. Tylko pozytywne cechy wywołają miłość.

Oczywiście nic na siłę. Wydaje mi się że skoro ma z Tobą dziecko to raczej da Ci kolejną szansę. No ale to też zależy od tego jak został wychowany.

Te jazdy to moja działka, nie jego. Niestety, biorę za to odpowiedzialność i zdaję sobie z tego sprawę. Również z tego, że sama pochodzę z takiej rodziny i efekty widać. On sam jazd nie miał. Byłby dla mnie motywacją. Pragnę zmiany przede wszystkim dla siebie, dla dziecka ale nie chcę się z nim rozstawać. Poza moimi jazdami, mamy wiele wspólnego. To nie jest tak, że zaklinam rzeczywistość bo wizja rozstania jest tu i teraz i desperacko się tego trzymam. To jest dla mnie ten facet. Może i nie ma nic złego w byciu samotną matką. Ale żadne z nas nie ma problemów z alkoholem, narkotykami, zdradami itp Jestem złośnicą, ale nie chce taka być:( Dla obiektywnych osób mleko się rozlało, miałam swoją szansę i koniec. Ale ja jestem w to zaangażowana i widzę sens naprawy tej relacji. Przykro mi, ale niegdzie nie jest mówione że długa przerwa i ewentualne zejście po przerwie to lepszy pomysł. Życie układa różne scenariusze i tylko tak się mówi, że jesli dwoje ludzie będzie chciało to zejdzie się ponownie. Drugiej szansy może nie być, a czas na ratowanie może być tylko teraz. Moje pytanie czy on wg tego co tu napisałam da mi ostatnią szansę. Niby powiedział dobrze, nie wiem co dalej, na razie wstrzymaj się z wyprowadzką. Poki co unikamy się, a ja chcę wyjechać na kilka dni, żebyśmy oboje nabrali dystansu.

Zachowuj się tak, żeby to on zaczął trzasc portkami, że cię straci. Ty nie proś go już więcej o szansę, bo zrobiłaś to raz i wystarczy. Pomysl z wyjazdem bardzo dobry. Przestań zachowywać się jak przestraszona dziewczynka i nie posypuj głowy popiołem. Nie tedy droga. Skoro on ma cień narcystyczny, to zacznij w końcu myśleć głową, a nie emocjami.

Ahh czyli to, ze nie umie kochac i ze ma osobowosc narcystyczna i jest cholerykiem to nie sa jazdy?
Oczywiscie, to jest calkiem zdrowe i normalne.

Wiadomo, ze z nim zostaniesz  i bedzie kolejne malzenstwo jak zwykle. A pozniej dziecko z problemami dorosle bedzie tez gdzies sie zalic albo powielac taki zwiazek i tak dalej i tak dalej.

Co to znaczy 'nigdzie nie jest mowione' ? Takie porady sa dla ludzi, ktorzy nie umieja zyc sami i kurczowo trzymaja sie znajomosci i dziwnych relacji. Pewnie, ze jesli sie rozejdziecie i popracujecie oboje nad soba to nic z tego zwiazku nie bedzie bo bedziecie oboje czuc sie dobrze i ktos bardziej odpowiedni sie znajdzie.
Taka jest prawda. Takie rozejscie sie przejda tylko pary, ktore naprawde do siebie pasuja i do siebie naleza. Stad ludzie wola trzymac na sile bo wiedza, ze relacja jest slaba i nastapi pojscie do przodu... I wola sie kisic w takim zwiazku niz zyc naprawde.

Widocznie słaba ta Twoja "miłość" skoro aby zrobić sobie lepiej musisz się na niego "wyrzygać" sorry.
Już dostawałaś niejedną szansę.
Psycholog twierdzi, że robisz postęp?

Widzę, że coś robisz. Ale czy są tego efekty, czy przelewanie z pustego w próżne.. Właśnie po tym,  jak się zachowujesz gdy nie dostajesz tego czego chcesz, poznasz na jakim jesteś etapie rozwoju. Więc uszanuj jego prawo do tego że ma Cię dość. Czy teraz czy na zawsze okaże się.

Witam wszystkich po przerwie. Chciałam jedynie napisać dla wszystkich, którzy wątpili czy można się zmienić w stosunku do partnera jeśli się żałuje. Odpowiedź brzmi tak. Ogólnie wyjechałam dwa razy z córeczką, żeby pozwolić mu nabrać dystansu. Za pierwszym wyjazdem odrazu zaczął się odzywać, zaproponował że po nas przyjedzie, zagadywał. Widać, że tęsknił. Przyjechał po nas i wciąż był zły, czepiał się dość często ale bardzo się też starał. Za drugim wyjazdem już trochę mniej. Powiedział, że chce być z mną (z nami) ale nie potrafi wymazać z pamięci tego co między nami zaszło. Powiedział też, że się boi i uważa że nie powinien być w żadnym związku, że boi się jak dziecku przestaną wystarczać wygłupy bo on boi się relacji i zbliżeń. Wiecie co na ile w tym prawdy, a na ile kokieterii... Sorry ale mamy już dziecko i jest (była) między nami zażyłość. To jest fakt dokonany i trzeba to wziąć na klatę. Czułam, że mu zależy. To takie głupie gadanie żeby mnie zranić. Pan idealny, perfekcjonista w pracy, w sporcie i w życiu jak się okazuje...
Ogólnie staram się nie naciskać, po prostu żyjemy, wychodzimy, gotujemy, jesteśmy nawet umówieni do znajomych. Doszło do zbliżenia bardziej za moją namową. Tydzień wcześniej był bardziej skory do intymności, wczoraj już mniej. Niestety ale zabolało mnie to, jego słowa i mówienie że nie będzie już jak dawniej. Ogólnie to nikt nikogo nie  zdradził itp On zachowuje się jak zdradzona kobieta, po jakimś ciężkim przeżyciu w stylu gwałt?! Owszem ostatnia kłótnia była patologiczna wraz z rzucaniem przysłowiowych talerzy, ale to on mnie popchnął itp Nie będę go bronić, ale oboje byliśmy sprowokowani i w końcu cały żal wybuchnął. Ok, ale to ja powinnam zachowywać się teraz jak on. Za przeproszeniem dawać się łaskawie kochać. Dodam tylko, że gdy byłam tydzień z córką nad morzem i w ogóle nie inicjowałam kontaktu to on się starał... Ile miałam tam być. Sezon się skończył;) Pora wrócić do domu i mamy dziecko więc trzeba wrocic do obowiązków w domu. Nie chce też żeby on się załamał, bo ile można uciekać przed konfrontacją. Łatwo mówić, ale żebym mogła się wyprowadzić to musiałabym wydać wszystkie oszczędności i wynająć mieszkanie. Ja na jego miejscu odebrałabym to jako zdradę ostateczną... Są różne sytuacje i taka wyprowadzka w tym momencie może zadziałać jak gwóźdź do trumny. Nie wiem co robić. Nie naciskam , ale kiedy mam ochotę się przytulić to to robię. Staram się sobie odpuścić, ale pod koniec dnia nie mogę się przemóc żeby go nie przytulić czy pogłaskać. Kocham go, ale sama sobie strzelam w kolano. Wiecie co ja coraz bardziej czuję się upokorzona. To złe uczucie i nie pomoże mi w niczym.

Nie powinien dawać wam szansy. Problemy z młodości problemami i terapia terapią, ale rozum nadal masz i miałaś. To nie jest tak, że jesteś nieświadoma tego, co w danej chwili mówisz i robisz. "Organicznie" żadna terapia cię nie zmieni, a jedynie może zatuszować, a on chyba nie chce z kimś takim wiązać przyszłości.

Ale czytałaś wątek w ogóle ?

Mężczyzna musi awanturnicę albo bardzo kochać aby z nią żyć albo mieć dobry powód do tego (może być nim dziecko), bo życie z awanturnicą to dawanie jej niezliczonej ilości szans, raz za razem. Co wywołuje u Ciebie ataki złości?