26-latka chętnie z kimś pogada i pomarudzi - Netkobiety.pl

Dziękuję. Choć nie wiem jak się za to zabrać. Ostatnimi czasy odnoszę wrażenie, że utkwiłam w punkcie bez wyjścia, że jest za późno . ogólnie chciałabym mieć już dzieci, własny dom, ale niestety sytuacja jest trochę skomplikowana.
Decyzję o kredycie na mieszkanie cały czas z partnerem odkładamy. Jest wiele wymówek, na poczatku była to chęć uporania się z jego kredytem. Teraz on chce przeczekać do września z powodu pracy-chce być pewny stanowiska i wypłaty. Dochodzi do tego brak środków na wpłatę własną. Nie potrafimy uskładac większej kwoty. Za każdym razem coś się wydarzy, właściwie prawie co miesiąc jest "coś", co powoduje, że trzeba nadszarpnąć oszczędności.
Jeśli chodzi o mnie to chyba coś siedzi w głowie. Nie potrafię oszczędzać. Gdy jestem przed wypłatą to mówię "tak tak.. odłoze chociaż 500zł, ale gdy już wypłata jest na koncie to nie potrafię. Chcę mieć całą kwotę w jednym miejscu, niekiedy nachodzi mnie dziwne uczucie, że to, co odkładam czy też chcę odłożyć to tracę, nie jest już w moim zasięgu i nie mogę tego np. wydać. Np. Na konto wpływa 2000zl, chce odłożyć 300. Ale w głowie pojawia sie obawa, że jak przeleje te 300zl na oszczednosciowkę to na koncie bedzie tylko 1700, i to mało, za mało. Chce mieć. Męczy mnie to. Każde 100 zł, które wydaje np. w sklepie sprawia, że mam wyrzuty sumienia. Że gdyby nie to, to bym je miała.

Ech..
Wiem, że to dziwne. Chcę mieć, a zarazem "fajnie by było mieć coś uskladane".
Za to mnóstwo złotówek rozchodzi się na jedzenie. I to zazwyczaj jest kilka mniejszych kwot, z ktorych robi się jedna wielka.

Dziękuję za Twoją odpowiedź. Rzeczywiście chciałabym coś zmienić. Jeśli chodzi o przedszkole..hmm.. Powiem tak: Na studia pedagogiczne poszłam, bo nie dostałam się na wzornictwo. Nie żałuję tych studiów, choć były przypadkiem. Na prawdę otworzyły mi głowę na "działanie" dzieci. Niestety praktyki uświadomiły mi, że to nie moja bajka. Nie potrafiłam poprowadzić lekcji w 2 klasie szkoły podstawowej, oczywiście przygotowałam się, ale nie mam tego czegoś, co zwróciłoby uwagę uczniów. To musi być pasją. Dzieci słuchały, a właściwie panowała cisza w klasie dlatego, że wychowawczyni była. Przedszkole też nie jest zbyt dobrym pomysłem. Lubię dzieci lecz tylko jeśli jest ich maks troje. Trzydziestka to dla mnie kosmos. Nie miałam siły przebicia na zajęciach.
Idąc na studia nie miałam żadnego planu na siebie. Teraz też jakoś ciężko. Uwielbiam zwierzęta, zwłaszcza psy. Jakiś czas temu myślałam o pracy z tymi cudownymi istotami. Chcialam uderzyć w psychologie zwierzęca. Niestety kursy kosztuja ok 10 tys. to też nie gwarantują mi, że znajdę pracę.