Całkowita niezdolność do stworzenia związku/małżeństwa - Netkobiety.pl

ja Ciebie rozumiem , mój pierwszy raz też był wieku 25/26 lat . Tak samo bałam się tego  było mi głupio ,że byłam dziewicą, błam się mężczyzn a jedocześnie pociągali mnie . Nigdy nie byłam w żadnym związku , tylko przelotne znajomości  ,może ze 2 razy całowałam się z chłopakami. Nie byłam brzydką dziewczyną a wręcz przeciwnie wiem ,że pociągałam facetów ,ale tak strasznie się bałam  . Kiedy skończyłam szkołę średnią  i poszłam na studia poznałam nowych znajomych. Pełno ludzi , pełno nowych znajomości o seksie mówiło się lekko a ja czułam się gorsza ,że tego nie robiłam . Przytyłam wtedy 20 kg , już teraz wiem dlaczego .. swtorzyłam sobie pancerz ochronny przed łapczywymi spojrzeniami facetów...
Dopiero po studiach ogarnęłam się, poszłam do dietetyka , znalazłam dobrą pracę i nabrałam pewności siebie .Znowu byłam atrakcyjna dla płci przeciwnej ,ale znowu się bałam...

Kiedyś się zdarzyło ,że wynajęłam mieszkanie z 20 letnimi dzieczynami a one o seksie mówiły bardzo lekko, czułam się fatalnie ,że ja w tym wieku i kompletnie nic.  Poszłam z nimi do baru, poznałam przypadkowego faceta i poprosiłam żeby poszedł ze mną do domu i mnie rozdziewiczył . WIem ,że to brzmi strasznie ! Ale to otworzyło mi okno na płeć przeciwną. Ja wiem ,że to rada może beznadziejna ,ale jednak pomogło.

Później zaczęły się portale randkowe , znajomości z facetami...w końcu związałam się bliżej z facetem 9 lat starszym , który otworzył mi bramy do seksu . Nie mówiłam ,że jestem niedoświadczona, później mi powiedział ,że od razu to zauważył.
Kolejne lata jako związek były fatalne,ale on w przeciwieństwie do mnei był doświadczony bardzo. Milion związków  za sobą, konto na Zbiorniku itd. Przyznam ,że nauczył mnie wszystkiego , jak żyć z 2 człowiekiem , na czym polega bycie razem no i sex . ..
Później byli inni faceci , wciąż się nie ukłąda ( poczytaj moje wątki ) więc nie radziłabym Ci iść moją drogą.  Uważam ,że wiele by zmieniła tutaj terapia. U mnei w domu podobnie jak u Ciebie temat zwiazku, seksu nie istniał. Jak się okazało rodzice od wielu lat żyli w białym małżeństwie ...z jakieś 20 , nie było między nimi czułosci. Pewnie dlatego ja nie wiedziałam co i jak. Wszystiego nauczył mnie mój ex.

Powodzenia życzę i radzę oszukać dobrego terapeuty.

może i w dzieciństwie Cię okaleczono ,ale teraz jesteś dorosła i możesz wziąć sprawy w swoje ręcę. Ja mam 32 lata i nigdy nie byłam w poważniejszym związku i nikogo za to nie winię.
Terapia na pewno pomoże,ale zmień nastawienie, pamiętaj masz DOPIERO 25 lat całe życie przed Tobą.

Ja jestem od Ciebie  7 lat starsza i tak nie myślę..tylko ja dopiero zaczęłąm swoją drogę z terapią i uważam ,że mam szansę na założenie rodziny. Nie patrz na innych. Jak miałam 25 też były śluby a teraz są rozwody. Życie ma różne barwy a najpięknieszą z nich nie musi być od razu związek. Przełam się do tych facetów a pójdzie z górki .

Leżymy czasem tak obok siebie zupełnie bez ubrań tak blisko że słyszę jej bicie serca. Delikatnie smyram ją przesuwając dłoń po jej boczku aż do bioderka czasem się zaśmieje bo ją łaskocze. Lubię na nią patrzeć jak jej dobrze jak powstrzymuje się od wydawania dźwięków ale nie daje rady i czasem cichutko jęknie. Czasem tak po prostu leży na mnie całym sowim nagim ciałem i dopytuje się czy na pewno mi wygodnie czy niczego za mocno mi nie przygniata. Śmieje się gdy czuje jak tam na dole coś ją uwiera.
Tak mniej więcej wygląda nasz sex zupełnie inaczej niż ta pornografia której się naoglądałaś i masz mylne wyobrażenia . Oczywiście jak ktoś lubi z agresją to jego sprawa byle by im było fajnie.

Jeżeli tak, to szkoda, że nikt o mnie, żaden rodzic ani opiekun nie pomyślał i nie dał mi do zrozumienia, że może być fajnie. I ryczę teraz jak bóbr, i jest mi strasznie smutno, że NIGDY tego nie doświadczę i żaden mężczyzna mnie nie będzie chciał. 25 lat i nigdy nie miałam chłopaka, dramat. Jestem zupełnie niewidzialna, nikt się mną nie interesuje w TYM sensie. Boli. Okrutnie.

Mógłby ktoś tutaj podlinkować poprzednie tematy Autorki?

Omal nie zostałam wyrzucona z psychoterapii, bo obraziłam żonę psychoterapeuty (ma obrączkę). Dałam mu książkę z dedykacją, gdzie wulgarnie opisałam ich stosunek seksualny. Chciałam się zemścić za to, że on potrafi żyć w związku, a ja nie. On mi mówi, że celowo sabotuję psychoterapię, aby dodać sobie splendoru, że mój przypadek jest nieuleczalny.
Mam 25 lat, jestem dziewicą. Zdajecie sobie sprawę z tego, że w pewnym wieku dziewictwo zaczyna przeszkadzać?! Prowokuje to do pytań-dlaczego ja nie potrafię, a inni potrafią, mają po 17, 18 lat i przeżywają ten swój pierwszy raz. Nie oszukujmy się, 99% związków, małżeństw, nie jest biała, i trzeba ten seks uprawiać. A mnie na widok penisa robi się niedobrze.
Pewnie jak będę mieć 30, 35 lat, to też będę dziewicą i będę sama. Umrę w końcu w wieku 70 lat, nie zaznając bliskości fizycznej i duchowej z mężczyzną.

Tak czytam i sobie myślę, że bardzo wyolbrzmiasz problem . Jesteś kowalem własnego losu..Ty ..Nie rodzice, nie terapeuta . Ja bym na Twoim miejscu się cieszyła, że mam możliwość chodzić...Ja w wieku 25 lat nie miałam .  DOCEŃ to co masz A to jak będzie wyglądało Twoje życie w przyszłości zależy tylko od Ciebie .
Jeżeli sex Cię obrzydza to go nie uorawoaj ,jak masz ochotę uprawiaj. Chyba najpierw to Ty się musisz zdecydować czego w ogóle chcesz. Mam 25 lat nie 15 ...
Może usiądź na spokojnie i się zastanów czego Ty w ogóle od życia oczekujesz .Bo może Cię zaskoczę, ale nikt niczego na tacy nie dostał, na wszystko musimy zapracować sami .

No tak, ale nikt za nas tego nie zrobi ..Nie odmieni życia.  Nie ma Arabelli która zakreci pierscionkiem I nasze życie się zmieni . Pojawi się facet, zniknął problemy. 
Autorka tematu moim zdaniem, nie docenia tego co ma I nie wie czego chce ...

Reidert seks ciebie przeraża bo skupiasz się na technice. Seks jest jak ... taniec. Lubisz tańczyć?
Jeśli sprawia ci przyjemność tańczenia to pomyśl że tak jest z seksem. Warunkiem satysfakcji jest wybór osoby która będzie zainteresowana tobą w takim samym stopniu jak ty nią. Ponadto   
on ma fizycznie tobie się podobać,   mieć zapach który pobudzi ciebie do tego że zdecydujesz się zrobić to z nim. Zanim jednak zaczniesz kochać się z tym chłopakiem /mężczyzną spotykaj się z nim żeby potańczyć. Może nawet zapisz się na kurs tańca by być może poznać tam swojego partnera?
Korzystalas może z pomocy seksuologa?

Bo wydaje Ci się, że sam terapeuta bez Twojej pracy cokolwiek zmieni.
Nic nie zmieni jezwli Ty nie bedziesz chciala tego zmienic. A Ty wolisz zazdroscic mu jego relacji.

A co ja mogę?
Czy przyjdzie do mnie młody mężczyzna, który będzie chciał ze mną wejść w relację, zapuka do drzwi i powie, że chce ze mną być?
Znajomości z LO się wykruszyły (swoją drogą, nieźle to mną trzepnęło). Na studiach wcale nie jest łatwo o znajomości, a byłam już
na kilku kierunkach. Czuję się przez to oszukana. Myślałam, że na studiach moje życie towarzyskie rozkwitnie-ludzie, których łączą
wspólne zainteresowania, czego chcieć więcej?? Figa z makiem. Ludzie ze wszystkich stron Polski, od Pomorza, do Rzeszowa, każdy ma swoje problemy.
A to musi kwaterę posprzątać, a to pędzi na zajęcia z drugiego kierunku, a to pisze pracę zaliczeniową, a to wraca na drugi kraniec Polski na weekend.
Sesja to koszmar. Wszyscy ryją i nikt nawet na piwo nie chce wyjść. Nie mam już żadnej nadziei na spotkanie potencjalnego narzeczonego.
Teraz widzę, że po studiach nawiązywanie nowych znajomości, po 30, to mission impossible.
Czy naprawdę życie musi być takie daremne? Naprawdę musi z czasem iść tylko w dół? Czy naprawdę w życiu dorosłym nie ma miejsca na szczęście, miłe zaskoczenie,
przyjemności i zabawę????....Jestem przerażona. Życie mnie przerosło.
Zespół Aspergera mam zdiagnozowany od 2011 roku.

Bonzo, następnym razem, zanim rzucisz jakąś szowinistyczną mądrość, przeczytaj proszę choć kilka wypowiedzi z wątku, w którym piszesz

widze  cenzura ma sie dobrze....czytalem wypowiedzi....ja sie nie pieszcze z ksiażniczkami...tylko pisze to co mysle, POZDRAWIAM.

To dobrze dla nich, że nie mieli problemów. Bo ja mam i to od czasów nastoletnich i to cierpienie jest straszliwe, nieporównywalne z niczym innym.
Oprócz Zespołu Aspergera mam jeszcze zaburzenia osobowości.

Raidert1394, nie znam się na aspargerach czy jakichś tam zaburzeniach, wiec mogę nie mieć racji i może jest jeszcze coś innego, co  by ci "pomogło". Ale na logikę to jest tak: chcesz, a nie chcesz.
Więc radę mam taką: zanim zaczniesz rozeznawać się w dostępności wolnych facetów w różnych miejscach, najpierw i przede wszystkim zacznij chcieć pobawić się w związek, choćby na zasadzie próby "o co w tym może chodzić" i odłóż te swoje przedziwne odczucia na bok. Inaczej pozostaje ci tylko trzymać się mocno tych odczuć, że seksy, związki i w ogóle cały ten romantyzm jest bebe i fuj i jeden wielki wstyd.

Cyngli, nei wiem, czy on ma w tym temacie doświadczenie. W ogóle, relacje damsko-męskie, różnic płci, związki-te tematy to jest jakiś KOSZMAR. Kiedy czytam literaturę na ten temat, jestem załamana. To jest jak taniec na linie nad ogromną przepaścią, trzymając w jednej ręce tacę z kieliszkami ułożonymi w piramidę-niewykonalne!!!! A wszyscy, którzy się starają, cierpią. Bez tych tematów życie byłoby przyjemniejsze.

Tylko na czym to "wzięcie za siebie" miałoby polegać? Co takiego mam niby konkretnie zrobić??

Zgadzam się z Feniks. Jesteś chora i potrzebujesz chęci wyjścia z tej sytuacji. Musisz współpracować z terapeutą, a nie go obrażać.

Zresztą co ja gadam. Od prawie dwóch lat rozmawiamy z patologiczną konfabulatorką.

Cyngli, zgadzam się, ale tu jest więcej nie halo niż ZA. Autorka ma patologiczny lęk przed seksem, wydzielinami ciała, samookreśleniem osobowości i fantazjami, które w sposób nierealistyczny przygotowuja ją do życia.

Czytałam jej wcześniejszy wątek, ba, nawet komentowałam, i niestety, chęć leczenia była rok temu znikoma- i dzisiaj tez jest.