Uzależnienie od gry on line - Netkobiety.pl

Nie miałem takiego problemu, ale znam sytuację z mojego otoczenia, przeszło samo po kilku latach, ale jest to długi okres i zakończenie może nie być optymistyczne w każdym przypadku, myślałaś o terapii? proste wyszukiwanie w internecie pozwala sądzić, że są takie możliwości w przypadku uzależnień tego rodzaju.

Jestem raczej osoba nieśmiała i trudno mówić wprost to na czym mi najbardziej zależy.. Mam obawy, że jak zacznę próbować poprawić relacje to tylko jeszcze pogorsze sytuację, a na razie wszystkim znajomym dałam do zrozumienia, że muszę na trochę wyłączyć się z gry...tylko samo to że na trochę odcielam się od gry niewiele pomogło. Cały czas o nim myślę, a raczej o tym że sama wszystko zepsulam...

W pewnym sensie to ja go zignorowalam na początku, po kilku latach wspólnego grania razem, to on chciał mnie lepiej poznać a ja zawsze grę chciałam traktować jak grę i nie wdawać się w głębsze relacje. Tym bardziej nie chciałam, że wiedziałam że jest żonaty....on próbował namówić mnie na swój sojusz, dalsze wspólne granie a ja po prostu to odrzuciłam... Widziałam że zaczyna mi na nim zależeć, ale to jak na zwykłym znajomym, nic więcej... On myśli że odrzuciłam jego propozycje z innych względów i stąd to ignorowanie mnie...ciężko mi z tym że przez kilka lat grania zawsze jakiś kontakt mieliśmy. Potrafił mnie wspierać gdy coś szło nie tak..zawsze pomagał..  A ja to zepsulam.. Nie chciałam mu się przyznać, że dalej zależy mi na dobrych relacjach z nim.. Niby to tylko wirtualna znajomość, ale nie chciałam aby to tak skończyło się..

A nie lepiej mieć prawdziwych znajomych? Wiesz, to wirtualna znajomość, ale... tak na prawdę tego kolesia i Ciebie nic nie kosztuje i dla tego tak łatwo ją utrzymać. Jeśli to jest Twój prawdziwy przyjaciel, to znajomość utrzyma się mimo tego, ze przestaniesz grać. Mi z sojuszu 65 osobowego został jeden kolega, ale za to taki na dobre i złe

Uszanuj to, że on się od Ciebie odciął. Najwyraźniej uważa, że ma powód.
Możesz spokojnie skasować konto. On już tej znajomości nie chce.

Ach to było totalne zrąbanie mózgowe, gdy dzwoniono do mnie, żebym o 4 rano broniła wirtualnego świata przed wirtualnym atakiem. Było się kiedyś jednak głupim.

Edycja - co ja plotę, głupota nie przechodzi. Dla tego nie mogę zacząć grać w żadną grę, nawet zestrzeliwanie bąbelków.

Jemu to może już na mnie nie zależy.. Wiem to, choćby dlatego że wspominial komuś że zmieniłam się...po czasie wiem że powinnam inaczej zrobić, być bardziej szczera i mówić co myślę, ale przez słowo pisane cięzko wyrazić to co chce się powiedzieć.

Chcę to zrobić.. właśnie po to by już nie tracić czasu na wirtualne gry, aby wolny czas spędzić inaczej... Ale znajomości wirtualne to też osoby realne, o wielu osobach z gry już zapomniałam, wiem że o wielu będę potrafiła zapomnieć, choć byly momenty że potrafiliśmy godzinami przegadać, o wszystkim i o niczym...i właśnie u mnie jest ten problem ze zbyt emocjonalnie podchodzę do innych, zwłaszcza gdy rozmowy schodzą poza temat gry..

I dlatego założyłam ten wątek, aby jakoś z tej sytuacji wyjść.. Choćby trochę wygadac się. Bo może z boku to wygląda dość absurdalnie aby tak się z tym męczyć.. Ale kilka lat znajomości i tak zakończyć.. Będzie ciężko.

Też miałem z tym problem i to duży. Musisz sobie uświadomić że grasz z jakiegoś powodu to coś Ci daje. W twoim przypadku są to znajomi z gry. Znajomych z gry podziel na tych z którymi regularnie spotykasz się na żywo i na tych z którymi się nie widziałaś. Ci z którymi się nie widziałaś nie są twoimi przyjaciółmi mogą się wydawać fajni ale tak naprawdę to tylko twoje wyobrażenia o nich . Zostaje żonaty facet który był dla Ciebie miły aby Cie przekabacić do swojej gildii. Masz gdzieś tam w sobie racjonalność i wiesz że nic z tego nie będzie bo kurczę on ma żonę chcesz być tą która rozwali cudzy związek?

Czemu Ci tak zależy na tych wirtualnych znajomościach? Bo nie masz satysfakcjonujących realnych. A czemu nie masz satysfakcjonujących realnych? Bo nie masz na nie czasu który zużywasz na granie. Czy są rzeczy które byś chciała w życiu zrobić zanim umrzesz? Jeśli nie ma to spoko graj sobie do końca swoich dni. Jeśli jednak jest coś wartego nie grania to zacznij to robić na początku będzie bardzo trudno bo granie Ci daje bardzo wiele rzeczy typu emocje bezpieczeństwo i co tam jeszcze potrzebujesz.

Z praktycznego punktu widzenia mi pomogło zainstalowanie programu który mierzył czas odpalenia gry. Któregoś dnia wszedłem tylko na chwilę online już nawet nie chciałem grać tylko tak się przywitać i potem patrzę na ten program a tam zleciały 4h.
Co ciekawe takie samo zaangażowanie jakie mi dawała gra mogę wykorzystać w inne aktywności tylko muszę danej rzeczy chcieć . Wiem że mogę się od grania uzależnić więc nawet nie  zaczynam grać w inne gry no może poza szachami bo one nie wywołują we mnie emocji.

Bo w graniu o emocje chodzi i trzeba mieć świadomość że gry online są specjalnie tak pisane aby Cie uzależnić wszystkie wirtualne nagrody są po to aby jak najwięcej spędzać czasu w grze w myśl zasady że im więcej będziesz grać tym więcej wydasz kasy .
W zeszłym roku bodajże twórcy gry Fortine  mieli większe zyski od Amazona czyli więcej niż globalny sprzedawca niemal wszystkiego. Co jest absurdem no chyba że się zrozumie że oni tą grę stworzyli właśnie po to aby uzależniała.

Dziękuję, i właśnie tego potrzebuję, trzeźwego spojrzenia na wszystko... Bo dziś może myślę inaczej, ale za jakiś czas moze będzie lepiej.