Czy lubicie swoją pracę? - Netkobiety.pl

Bardzo lubię swoją pracę. W sumie to obie lubię   Poprzednia też mi pasowała. Chyba po prostu umiem się dostosować

Niedawno zmieniłam pracę, lubiłam poprzednią, ale lubię i obecną udało mi się znaleźć szybko pracę w zawodzie, co bardzo mnie cieszy

Do tej pory bardzo lubiłam swoją prace. Z wykształcenia jestem dziennikarka i pracowałam w znanym radiu w dziale reklamy wiec praca z ludźmi, często w terenie, brak kontroli od przełożonych. W reklamie z tego względu, ze mogłam trochę więcej zarobić niż reporterka. Ale jak było trzeba brałam mikrofon i leciałam w miasto. Bardzo się spełniałam i do pracy chodziłam z ochota i satysfakcja. Natomiast przez dosc słabe zarobki postanowiłam zmienić prace i w nowej totalnie nie mogłam się odnaleźć. Niby lepsze wynagrodzenie ale obowiązki okazały się inne niż miały być, siedziałam przed komputerem z segregatorem - coś totalnie nie dla mnie. Atmosfera kiepska i brak
Kontaktu z ludźmi załamałam się i zrezygnowałam po 3 tygodniach. Aktualne jestem w dole i szukam czegoś dla siebie i mam nadzieje, ze uda mi się coś szybko ogarnąć... coś co będzie przynosić mi satysfakcję. Uważam, ze w pracy spędzamy znaczna cześć naszego życia i nie
Może ona być niesatysfakcjonująca, dołująca itp.

Lubię pracę w zawodzie. Obecne stanowisko już mniej. Niekompetencja i nieogarnięcie szefowej jest przerażające.

Nie jestem spełniona zawodowo. Skończyłam piękny kierunek studiów, miałam pracować w terenie i z mikroskopem - naukowo, a wylądowałam przed kompem i stertą papierów, maili i "telefony w mojej głowie..." Dałoby się mieć z tego satysfakcję, gdyby firma była odpowiednio zarządzana.

Nie wiem, czy powinnam się wypowiadać, ale ostatnio miałam spotkania z różnymi ludźmi i przyszła mi taka refleksja. Równowaga!
Fajny jest stan flow  i fajnie gdy dotyczy on pracy, zdecydowanie - nie warto tracić życia i zdrowia na pracę w toksycznych warunkach (ludzie), ale poza pracą ludzie powinni mieć własne życie, własne hobby i tam też przeżywać stan flow.
Byłam na spotkaniu poza pracą, gdzie tworzyła się fajna rozmowa, no i jedna osoba nie mając nic do powiedzenia w temacie, wracała do tematów związanych z pracą. Gdy próbowałam wciągnąć ją do innej rozmowy, dopytywałam się o życie prywatne... to jawił się obraz człowieka, który nie ma nic poza pracą, przykre.

Może się ze mną zgodzicie/nie zgodzicie, ale w życiu fajna jest równowaga. Można się rozwijać zawodowo, można poświęcać swój czas na doskonalenie się w pracy, kosztem innych sfer życia, ale tylko wtedy gdy ma to charakter tymczasowy. Znam kilka osób, które straciły zdrowie w swojej pracy, które rozwaliły rodziny ciągle pracując i przebywając przede wszystkim z kolegami/koleżankami z pracy, gdy straciły pracę to były w głębokiej du**, bo nagle przestał istnieć najważniejszy element życia, bo nie mieli nic ponad pracę.

(i żeby nie było - dobrze jest gdy w drugą stronę dramaty osobiste, nie odbijają się na pracy)

Macie balans między lubianą pracą a życiem prywatnym?