Mam 23 lata i nigdy nie byłam w związku. - Netkobiety.pl

Pewnie, że idź do psychologa. Na pewno nie zaszkodzi, a może pomóc.

Jesteś o wiele za młoda by umierać ze strachu, że już zawsze będziesz sama, bo jeden jakiś tam facet okazał się dupkiem, a Ty masz przez to traumę na 20 lat.

Nie gniewaj się, ale Ty też mogłabyś skorzystać z pomocy psychologa. Strefa związkowa nie jest stratą czasu, jeśli tak uważasz, to musiał Cię ktoś mocno skrzywdzić.
Nie każdy facet to dupek.

Skrywane głęboko urazy raczej nie określamy jako neutralne, wręcz przeciwnie..

Oczywiście. Miłość i bycie z kimś, kogo kochamy i kto nas kocha wzbogaca życie na każdej płaszczyźnie.
Szkoda, że sobie tego odmawiasz.
Ale oczywiście - Twoje życie, Twoja sprawa.

Wiem, że wzbogacają, dlatego mam przyjaciół, na których mogę liczyć. Dla mężczyzny nie ma miejsca w moim życiu. Nie lubię loterii, nie lubię ryzykować. Nie wyobrazam sobie siebie w jakiejkolwiek relacji (czy to związku czy układzie). Czas się skupić tylko na sobie Szkoda marnować życie na facetów.

Ta sygnatura Women Going Their Own Way to od lektury MGTOW ? Z tego co się orientuję to żeńskiej wersji MGTOW nie ma Są skrajne odłamy feminizmu, w których nie ma miejsca na relacje z mężczyznami. Kilka porażek ma niby zaważyć na życie samemu ? Nie licząc urodzonych samotników to zdecydowana większość ludzi to istoty relacyjne, zwierzęta stadne. Przy przydłużającemu się życiu w samotności człowiek dziczeje i gorzknieje. I nie chodzi tutaj o posiadaniu wielu przyjaciół czy znajomych. Tylko o coś więcej. No cóż niech każdy żyje jak chce. Przyszłość zweryfikuje, kto miał rację a kto nie.

Nie no spoko. Pierwszy raz widzę żeńską wersje tego angielskiego zwrotu. Wiesz co bo całe te relacje damsko-męskie to tak jakby gra. Taki matrix. Wystarczy poznać zasady gry a życie jest wtedy o wiele bardziej znośne. Mnie też dobija cały ten blichtr i powierzchowność. No ale co ja mogę ? Taki jest świat, takie czasy, tacy ludzie. Mogę się tylko dostosować albo stworzyć swój własny system i filozofię. Dla mnie takie wycofanie to tak jakby przyznać się do porażki i uciec. Uciec przed samym sobą. Jakby poddać się za życia. A czułości, seks i dbanie o siebie w szczególności w tych zwariowanych czasach to coś wspaniałego. Jeśli jest to wszystko szczere to nigdy nie będzie szajsem.

Oby Ci Twoi przyjaciele nie dali od Ciebie nogi, jak już znajdą sobie drugie połówki.
Jesteś młoda, wiele może się jeszcze w Twoim życiu zmienić.

To że tamte były biuściastymi brunetkami a Ty drobną blondynką, nie świadczy o Twojej nietrakcyjności, tylko o ich odmienności od Ciebie. Jesteś niepowtarzalna, pracuj nad pewnością siebie. Na pewno On nie uznawał Ciebie za mniej atrakcyjną, co za szalony pomysł.. )

Widzę to tak samo. Mnie co prawda temat nie dotyczy, ale być może właśnie dlatego zauważam to jeszcze wyraźniej. Taka postawa jaką reprezentuje Beacia dla mnie jest dorabianiem sobie filozofii do czegoś, z czym tak naprawdę wcale nie jest komuś po drodze, ale łatwiej to przyjąć i zaakceptować, jeśli ubierze się w odpowiednie słowa i one brzmią znośniej niż "poddaję się". Jasne, że to też jest sposób na 'przetrwanie', tym niemniej nie ma co się oszukiwać, zwłaszcza że ledwie kilka dni temu Beacia pisała w ten sposób:

Chciałabym jednak zauważyć, że temat należy do Pistacjowej, dlatego aby nie odciągać uwagi od problemu Autorki, Beaci proponuję założenie własnego wątku.

Zgadzam się. Już ostatnio pisała z sensem a tu znowu po staremu. Widać nie poszła na terapię. Jej decyzja, jej wybór. Te całe dorabianie ideologii czy filozofii to po prostu racjonalizacja swoich słabości, strachu przed porażką. Ego takiego człowieka panicznie boi się wzięcia odpowiedzialności za swoje życie. Dlatego taki człowiek woli tkwić w swojej strefie komfortu, w takim swoistym kokonie zamiast iść na przód na przeciw swoim cieniom. Całe te dorabianie filozofii i racjonalizacja to tylko odwlekanie i tak nieuchronnego. Prędzej czy później taka osoba zderzy się ze ścianą. A wtedy będzie już za późno na jakąkolwiek zmianę. Autorka tematu niech to dokładnie przeczyta bo gdy nic nie zrobi tylko podda się tej racjonalizacji to skończy tak samo jak Beacia. Cała masa osób wpada w tą pułapkę. Wiem co mówię ponieważ sam parę lat temu w coś takiego wpadłem po kilku nieudanych relacjach z kobietami. To była droga donikąd.

Pistacjowa po pierwsze nie możesz być desperatką bo to mocno zniechęca drugą osobę. Jednak z drugiej strony nie przesadzaj z tym luzem i wyjebką na wszystko bo to kolejna skrajność. Uważaj aby nie popaść w Weltschmerz oraz w totalne zniechęcenie do mężczyzn. Jak się z kimś spotykasz to nie zakładaj z góry, że z tego będzie związek. Im więcej będziesz miała normalnych kontaktów z mężczyznami tym lepiej dla ciebie. Zwiększy Ci się horyzont poznawczy. Nie będziesz tak skupiona aby kogoś na siłę poznać. Miłość czy ogólnie związek to wypadkowa naszych społecznych umiejętności oraz ilości kontaktów z płcią przeciwną.

Pozdrawiam.

Eh, niepotrzebnie zaśmieciłam wątek Pistacjowej. Zgodnie z zaleceniami Olinki uciekam stąd. I nie pisałam, że mężczyźni nie są wartościowi tylko, że z nimi SKOŃCZYŁAM.

Skąd pomysł, że jakiś normalny, zdrowy facet, który ma inne opcje zdecyduje się na partnerkę mającą kompleksy na punkcie wyglądu, napady złości, rzucanie oskarżeniami, bycie ocenianym przez pryzmat jakiegoś gościa z przeszłości?
Myślę że każdy mężczyzna wybrałby normalną, miłą, sympatyczną serdeczną kobietę zamiast kogoś, kto chce na nim wyładować swoje problemy z głową
Ogarnij się a potem pomyśl o związku, nikt nie ma obowiązku walczyć w związku na start o zaufanie i bliskość, to podstawa która powinna być dana z automatu, skoro tego nie umiesz to nie nadajesz się do budowania relacji

Zamiast czytać jakieś pierdoły skup się na jednej prawdzie, że tak jak traktujesz innych, oni traktują ciebie, i na co pozwalasz innym, oni pozwalają sobie wobec ciebie. Bo inni nie są lepsi ani gorsi od ciebie, w ogólności bo to co widzę, to że idziesz w kierunku przedmiotowego traktowania mężczyzn a to przecież z czegoś musi wynikać taki obraz, z domu rodzinnego pewnie i tu trzeba dokonać analizy, co jest powodem tego i jak naprawić a nie szukać przyczyn tam gdzie ich nie ma. A pisanie o traktowaniu innych jak powietrze albo przypisywanie sobie jakiegoś wymyślonego prawa (jakby ktoś cię do czegoś zmuszał) pachnie jakąś desperacją i nieradzeniem sobie samemu ze sobą.