Jej rodzice wpływają na nasz związek?! Serce mi pęka. - Netkobiety.pl

Witam wszystkich, jestem tutaj nowy i szukam porady a za razem chciałbym się wyżalić bo nie mam komu
    Poznałem przez Internet dziewczynę, która była wprost cudowna, długo pisaliśmy ze sobą, mówiliśmy sobie wszystko, nie raz brakowało dni i nocy aby odpocząć od pracy i zgiełku.
Ja pracowałem za granicą a ona studiowała w Polsce. Trochę to nie normalne ale zakochałem się w kobiecie przez Internet, ona była szczera i ja także. Wtedy wiedziała o mnie wszystko. 
Doszło do tego, że zaproponowałem jej spotkanie w Polsce, wspólna kawa, ciastko i rozmowa. A ona mi odmówiła. Rozumiem ją, strach przed poznaniem obcej osoby. Wyznałem jej, że mi się podoba ale ona miała już kiedyś w życiu chłopaka który pracował za granicą i nie skończyło się to dla niej dobrze więc nie chciała popełnić tego samego błędu.
Zrozumiałem ją, choć poczułem jak moje serce się rozrywa.
Wiem, to troszkę dziwne jak można darzyć kogoś takim uczuciem kogo się nigdy w życiu na oczy nie widziało.
Tak więc później stwierdziłem, że nie będę się do niej odzywać, aby nie pogłębiać bólu.
    Przez ten rok czasu będąc na święta Bożego Narodzenia w Polsce poznałem inną dziewczynę, bardzo ją lubiłem ale nie dążyłem jakimś specjalnym uczuciem, w sumie ona mnie także. To była dla mnie taka znajomość na czas kiedy jestem na tydzień w Polsce aby nie nudzić się (Pracowałem jako kierowca Ciężarówki w Belgijskiej firmie i przez 4 tygodnie w pracy wracałem na tydzień do Polski).
Po 7 miesiącach zauważyłem, że ta dziewczyna za bardzo mnie wykorzystuje finansowo więc chciałem już to zakończyć, ale przez tak długi czas i styl spotkań mogłem się w niej zauroczyć, więc podjąłem decyzje o zakończeniu znajomości.
Gdy nadszedł ten czas zauważyłem dziewczynę poznaną w Internecie na przystanku autobusowym więc napisałem do niej czy to ona, jednak odpisała, że nie. Więc na tym rozmowa się zakończyła.
Wróciłem za granicę pracować i zacząłem żyć dalszym życiem ze smutkiem, że zakończyłem znajomość.
    Nagle przed samym moim przyjazdem napisała do mnie ponownie dziewczyna z internetowej znajomości, więc już nie zaproponowałem ale oznajmiłem jej, że przyjadę do niej na kawę i bum zgodziła się, to było coś tak cudownego jak dostanie złotego medalu na olimpiadzie.
Przy pierwszym spotkaniu na powitanie przytuliłem ją mocno i to chyba dało jej taką chęć poznania mnie, było to bardzo miłe.
Prowadziliśmy szczere rozmowy u niej w mieszkaniu, opowieści o poprzedniej mojej znajomości i o jej facecie który uciekł od niej za granicę bez słowa pożegnania.
Spotykałem się z nią cały tydzień przez który byłem w Polsce, bardzo się jej spodobałem choć we mnie pozostał smutek po poprzedniej osobie, więc w tym momencie troszkę odsuwałem naszą znajomość tak na bok. A ona zaczęła walczyć o to aby być ze mną.
Ostatniego dnia przed moim wyjazdem pierwsza pocałowała mnie a ja w krótkim czasie zauroczyłem się w niej, wspominając to jaka była miła i szczera kiedy jeszcze tylko pisaliśmy przez Internet rok temu a jaka jest cudowna gdy ją osobiście spotkałem.   
Po tygodniu rozmów i spotkań zostaliśmy parą. Kontaktowaliśmy się przez Internet. Gdy ona miała złe dni to pomagałem jej rozmową, gdy ja miałem chwilę depresji to ona powtarzała mi, że mnie kocha i wyciągała mnie z dołka. Dogadywaliśmy się jak brat z siostrą, po prostu para idealna.
Smuciła się gdy musiałem wracać do Belgii do pracy, łzy płynęły jej po policzkach a mi smutno było, że muszę ją zostawić.
    Moja dziewczyna miała weselę bardzo bliskiej koleżanki, więc zaproponowała mi abym mógł zostać u niej w domu aby przebrać się i przygotować do wesela. Pomyślałem, że super i pojechaliśmy.
W międzyczasie jej ojciec dowiedział się, że pracuję jako kierowca Tira za granicą więc przypisał mi najgorsze co jest możliwe, wszystkie najgorsze stereotypy jakie są znane osobą które nie mają zielonego pojęcia jak taka praca wygląda, od razu zostałem tym najgorszym.
Tak więc po udanym dla mnie weselu spędziliśmy noc u niej oczywiście w osobnych łóżkach ale nie mogłem narzekać, wziąłem prysznic, zjadłem obiad i wróciliśmy 60 Km do jej mieszkania.
Nagle jej Ojciec stwierdził, że nie chce mnie więcej widzieć i nie życzy sobie abym pojawiał się u niego w domu. Opętał mnie smutek, bo tak naprawdę to nie jestem złą osobą, raczej człowiekiem z wielkimi uczuciami i delikatnym sercem. Ojciec stwierdził, że albo jej rodzina albo Ja!
Po 2 miesiącach od tego wydarzenia nadała się znów okazja wesela w rodzinie mojej dziewczyny, więc od razu z mieszkania w Rzeszowie pojechaliśmy prosto na wesele, przebraliśmy się po drodze i dobrze bawiliśmy się na oczach jej ojca.
    Niestety ukrywała przede mną to co sądzi o mnie jej ojciec i rodzina, wiedziałem tylko, że on mnie nie lubi i nie chce mnie widzieć u siebie a reszty nie wiem do dziś.
    Po 11 miesiącach takich smutków i łez zadecydowałem wrócić do Polski, do mojej dziewczyny, porzucić pracę, znajomych i 4 letnie życie za granicą dla niej, dla tej jedynej.
    Po Roku znajomości i bycia parą stwierdziłem, że zabiorę ją do Paryża i oświadczę się, chciałem przeżyć z nią całe życie, Zgodziła się.
Moje życie się odmieniło, byłem najszczęśliwszą osobą pod słońcem.
Ale nadeszło najgorsze, powrót do Polski, brak pracy, kłótnie które nie raz ja wywoływałem, a nie raz przez nasze sprzeczne poglądy zaczęły dzielić nasz związek, a także rodzina mojej narzeczonej która była przeciwko nam, przeciwko mnie.
    Nie jestem typem imprezowicza, nie lubię tańczyć ale starałem się umilić jej nasz wspólny czas więc zabierałem ją wszędzie na wycieczki, Zakopane, Śnieżka, Warszawa, Gliwice, Różne ciekawe miejsca, często ona wymyślała, gdzie możemy pojechać czasem ja.
    Czarny i sądny dzień nadszedł w piątek 5/10/2018 kiedy miała imprezę firmową, wiele osób nie chciało iść ale znalazło się kilka które się wybierały i namówiłem swoją narzeczoną na to aby się wybrała, zawiozłem ją i odebrałem, bawiła się cudownie, jak to mi mówiła, bawiła się z każdym ale sporą część nocy tylko z jednym i to jej się bardzo spodobało.
    Po przebudzeniu dnia następnego poszliśmy na spacer i powiedziała mi, że nie wiem czy dalej mnie kocha. Nie chce poświęcać relacji z rodziną (jest to dla mnie zrozumiałe, ponieważ sam namawiałem ją do tego aby nie kłóciła się z rodzicami i starała się porozmawiać). A za razem za 2 tygodnie ma wesele brata i wie, że musi być wcześniej w domu aby pomóc przy przygotowaniach a ja mam zakaz wstępu do jej domu przez jej ojca.
Dostałem jak siekierą w głowę, nie wiem co zrobić, nie mogę znaleźć sobie miejsca, bardzo ją kocham ale wiem, że ona ze strachu będzie wolała zrezygnować ze mnie niż z rodziny. Sądzi, że jej ojciec zaakceptuje innego faceta. Boje się , że ona chyba sama nie chce mu wyjawić co ja robię, że wróciłem dla nas do Polski i rzuciłem tamtą pracę. Jak rozmawiała z Mamą o mnie to mówiła zawsze, że jestem na wakacjach, a nie, że zrezygnowałem z pracy.
Bardzo mnie to boli co ona robi i boje się decyzji jaką podejmie. Nie wiem już czy walczyć o nasz związek czy odpuścić i starać się aby była szczęśliwa sama lub z innym.
Nie mam komu się wygadać, popadam w depresję i nie wiem czy w tym momencie nie będzie mi potrzebny psycholog bo nie potrafię sobie z tym poradzić 

Ale nadeszło najgorsze, powrót do Polski, brak pracy, kłótnie które nie raz ja wywoływałem, a nie raz przez nasze sprzeczne poglądy zaczęły dzielić nasz związek, a także rodzina mojej narzeczonej która była przeciwko nam, przeciwko mnie.

Boje się , że ona chyba sama nie chce mu wyjawić co ja robię, że wróciłem dla nas do Polski i rzuciłem tamtą pracę. Jak rozmawiała z Mamą o mnie to mówiła zawsze, że jestem na wakacjach, a nie, że zrezygnowałem z pracy.

A ja sobie myślę, że to nie rodzina ma największy wpływ, tylko dziewczynie się już po prostu przejadło siedzenie z bezrobotnym kłótnikiem. A bardzo prawdopodobne jest po prostu, że ojciec w czasie, kiedy córka jeszcze miała klapki na zakochanym oczach, zauważył wady ewentualnego przyszłego zięcia...ro

Boje się , że ona chyba sama nie chce mu wyjawić co ja robię, że wróciłem dla nas do Polski i rzuciłem tamtą pracę. Jak rozmawiała z Mamą o mnie to mówiła zawsze, że jestem na wakacjach, a nie, że zrezygnowałem z pracy.

Bo już jej pewnie wstyd.

santapietruszka
Widzę, że bardzo źle na ciebie jesień wpływa, bo agresja i tak nadmierna, wzrosła wręcz do jakiegoś histerycznego poziomu. Potrzebujesz pomocy, rozmowy? Nie myślałaś o wizycie u psychologa? Albo chociaż o odcięciu się od forum na parę dni i zajęciu swoimi sprawami?

Bardzo proszę, żebyś zaraportował do moderacji wszystkie moje posty, w których bluzgam i kogoś obrażam, ok?

A ten wątek nie jest o mnie, jak masz ochotę podyskutować na temat mojego zachowania, to załóż jakiś osobny, na pewno chętnie inni też się wypowiedzą

(...) boje się decyzji jaką podejmie. (...)

(...) powiedziała mi, że nie wiem czy dalej mnie kocha. Nie chce poświęcać relacji z rodziną (jest to dla mnie zrozumiałe, ponieważ sam namawiałem ją do tego aby nie kłóciła się z rodzicami i starała się porozmawiać). A za razem za 2 tygodnie ma wesele brata i wie, że musi być wcześniej w domu aby pomóc przy przygotowaniach a ja mam zakaz wstępu do jej domu przez jej ojca. (...)

(...) Nie mam komu się wygadać, popadam w depresję i nie wiem czy w tym momencie nie będzie mi potrzebny psycholog bo nie potrafię sobie z tym poradzić 

(...) Czuję ból, łzy ciągle lecą mi z oczu... (...)

    Po 11 miesiącach takich smutków i łez zadecydowałem wrócić do Polski, do mojej dziewczyny, porzucić pracę, znajomych i 4 letnie życie za granicą dla niej, dla tej jedynej.

(...) Nie chcę wpływać na jej decyzję (...)

(...) ale jest możliwość albo co mógłbym powiedzieć aby mogła to jeszcze przemyśleć, albo aby zrozumiała, że popełniła błąd? (...)

(...) Da się to jakoś jeszcze uratować?

Daj jej spokój nie odzywaj się może wtedy przemysli co straciła . (...)

Smutnania napisał/a:

Daj jej spokój nie odzywaj się może wtedy przemysli co straciła . (...)

A co straciła? [Pytanie retoryczne.]

Skoro odpowiedziałaś... .

Bohaterka wątku zrezygnowała ze związku z autorem.