Wycieczka w większym gronie niż przewidywałam - Netkobiety.pl

Ja jestem raczej otwarta na nowe doświadczenia, ale są sytuacje, kiedy też nie lubię być zaskakiwana, zwłaszcza jeśli pierwotna wersja brzmi dla mnie o wiele bardziej interesująco/przekonująco/atrakcyjnie.

Moim zdaniem wymknęło Wam się to spod kontroli, a koleżanki Ewy zachowały się co najmniej nie w porządku, bez porozumienia z Wami dołączając do Waszej wycieczki. Jeśli oczywiście założyć, że ona rzeczywiście ma z tym niewiele wspólnego, bo być może uznała, że będzie jej raźniej, jeśli obok będą inne znajome osoby i sama im to zaproponowała.

Co jej odpowiedziałaś?
Wydaje mi się, że biorąc pod uwagę, że w zaistniałej sytuacji nie czujesz się komfortowo, byłoby dobrze nie udawać, że jest inaczej, przynajmniej przed przyjaciółką. Dzięki temu nie będziesz musiała robić dobrej miny do złej gry, grając zadowoloną z obrotu spraw - by i tym razem nie wyjść na jeża. 
Z drugiej strony może nie warto się uprzedzać, a potraktować to jak nowe doświadczenie i chwytając byka za rogi po prostu się z nim zmierzyć? A nuż wystarczy Ci, że oswoisz się z myślą, że będzie Was więcej, odpowiednio poukładasz to sobie w głowie, a potem właściwie nastawisz (to potrafi zdziałać cuda) i ostatecznie uznasz, że tak miało być, a nawet jest lepiej, bo zyskujesz nowe towarzystwo i możliwość, że wśród tych osób znajdzie się któraś, z którą bardzo Ci będzie po drodze.

To jest mój komentarz, ale nie zaznaczyłaś w jakim celu założyłaś wątek - miałaś potrzebę 'wywalić' to z siebie czy oczekujesz jakiejś konkretnej rady?

Dzięki za odpowiedzi

Nie wiem sama, czego oczekiwałam, może tego, że nie tylko ja tak mam i nie jestem dziwna, nie mając ochoty na wycieczkę z obcymi osobami.
Nie chcę doprowadzić do sytuacji, w której muszę się bronić przed właśnie takimi tekstami - więcej osób to lepiej, raźniej, super impreza itd. Bo znam siebie i wiem, jak MI jest lepiej i najwięcej korzystam z wakacji, gdy jadę z jedną osobą. Łatwo mi wtedy o ustalenie planu wyjazdu i jego dostosowanie. Jestem dziwna, jestem do tego przyzwyczajona i moi przyjaciele też. Wycieczka w większym gronie wymaga ode mnie zakładania maski i udawania wielu rzeczy

Wiem, że być może dla większości osób więcej osób to lepiej i dla nich to czysta radość. Dla mnie? Dodatkowy stres w stresującej już sytuacji, gdzie wyjazd - owszem, chciany i oczekiwany, ale jako nowość jest sam w sobie dość trudny. To nie kwestia "postanowiłam sobie, że nie lubię grup nieznanych ludzi" więc nie da się tego załatwić "zmień stosunek" a BARDZO bym chciała należeć do tej części świata, której na myśl o poznawaniu nowych osób świecą się oczy (a nie skręcają wnętrzności).

Co odpowiedziałam? Że rozumiem, że ona się bardzo cieszy, ale o sobie tego powiedzieć nie mogę. Że rozumiem, że nie ma w tym jej winy, natomiast dla mnie jest to niekomfortowa sytuacja, zwłaszcza że rozmawiałyśmy o tym, że ja chciałabym, żebyśmy pojechały we dwie. I napisałam, że muszę pomyśleć co w związku z tym wszystkim.

Niestety, jak się okazuje, ani lotu ani hotelu nie mogę odwołać, bo nie dostanę zwrotu. Więc pozostaje mi zastanowić się, co ja chcę robić w czasie tej wycieczki.

Piszesz : BARDZO bym chciała należeć do tej części świata, której na myśl o poznawaniu nowych osób świecą się oczy (a nie skręcają wnętrzności).

Dlaczego to jest ważne dla Ciebie?
Gdyby tak było, co staloby się możliwe?
Jak zmieniłoby to Twoje życie?
Wyobraź sobie że już jesteś taka osobą.
Jak się zachowujesz? Czego robisz więcej lub inaczej niż obecnie?
Gdybyś nie miała na sobie masek, co mogłoby się stać?
Czy Twoje założenie  odnosnie koniecznosci posuadania masek jest oparte na faktach?
Czy ono pozwala Ci się czuć lepiej i lepiej funkcjonować czy działa hamujaco?

Ty znasz siebie najlepiej, dlatego obawiam się, Monoceros, że możesz mieć poczucie, że na wycieczkę, na którą - jak zrozumiałam - już się cieszyłaś, teraz pojedziesz niemal jak za karę. Najgorsze, że znalazłaś się w nieco patowej sytuacji, bo wycofanie się też nie wchodzi w grę. Jednym słowem przypuszczalnie czeka Cię stres, brak poczucia komfortu i rozczarowanie, co biorąc pod uwagę cel wyjazdu w ogóle nie powinno mieć miejsca.

A może jest możliwość, by wycieczkę sprzedać? Jeśli jest atrakcyjna, to ktoś powinien chętnie z niej skorzystać. A nuż któraś z wybierających się z Wami koleżanek ma jeszcze jakąś zainteresowaną osobę? Jeśli nie, to można wrzucić ogłoszenie, choćby na FB w jakiejś lokalnej grupie sprzedażowej lub w innym tego typu miejscu. Twoja przyjaciółka i tak do towarzystwa będzie mieć Ewę, a ta dodatkowo dwie inne, znajome osoby, więc nikt nie powinien mieć pretensji, że je 'wystawiłaś' niemal w ostatniej chwili.
Trochę wydaje mi się bez sensu, by wydać kupę kasy i nie cieszyć się z tego, co Cię czeka.

Ciesz się życiem i przestań marudzić. 5 koleżanek na wakacjach to gwarantowana super zabawa. Korzystaj, bo to może pierwszy i ostatni raz - nie łatwo zebrać taką ekipę na wakacje.

Odwagi ! W życiu trzeba wielu rzeczy spróbować, żeby  się  przekonać co jest fajne a co nie.

Rozumiem, że uważasz, że nigdy nie jeździłam na wycieczki w większym gronie i nie mówię z doświadczenia i nie wiem, co dla mnie dobre. I do tego gwarantujesz mi dobrą zabawę xD Fajnie, że Ty masz tak, że 5 koleżanek na wakacjach to dla Ciebie świetna zabawa. Dla mnie najlepsza zabawa jest we dwie osoby, czasem trzy jeśli bardzo dobrze się znamy.

Cieszę się życiem jak robię to, co jest dla mnie komfortowe i przyjemne.

Dzięki dzięki. Pociesza mnie to, że nie wszyscy myślą, że jestem aspołecznym dziwnym alienem, bo mnie nie wprawa w ekstazę wizja takiej wycieczki. Potrzebowałam tego, bo mój wewnętrzny krytyk ma używanie

W moim otoczeniu tego rodzaju "dziwnych" osób jest całkiem sporo, także spokojnie odetchnij. Nie wiem, może to kwestia wieku, bo z czasem ma się chyba mniejszą skłonność do "poświęceń"  w celu utrzymania znajomości. Tak, to już jest, że niektórzy mają odwagę otwarcie powiedzieć, że wyjazdowe spędy ich nie bawią, a inni godzą się na pomysły znajomych i cierpią w milczeniu
Całkiem niedawno moja siostra spędziła tydzień wakacji z pewnymi znajomymi. Ten wspólny  "odpoczynek był jedną wielką porażką. Nie jestem pewna, czy owa znajomość w ogóle teraz przetrwa Przy sporadycznych kontaktach ludzie wydawali się być całkiem sensowną parą, ale niestety tylko sprawiali takie wrażenie. Najbardziej żenujące było chyba unikanie płacenia za rachunki w knajpach... a to pieniędzy akurat na koncie nie mają, a to gotówki tyle ze sobą nie zabrali... co oczywiście nie przeszkadzało im w zamawianiu wszystkiego na co mieli ochotę... Fuj.