Potrzebuję się wygadać - Netkobiety.pl

Chyba podpielam się pod czyjś wątek, przepraszam jestem tu nowa i jeszcze nie ogarniam co i jak.

Potrzebuję się wygadac.
Otóż jestem z moim narzeczonym 2 lata, po roku czasu mi się oświadczył. Date ślubu mamy wyznaczona na sierpień przyszłego roku. On jest z Krakowa ja spod Warszawy. Już po miesiącu bycia razem zamieszkalismy w moim mieście. On prowadzi firmę transportowa, więc jego praca polega na siedzeniu przy komputerze i dobieraniu tel. Przez rok czasu było cudownie, ja pracowałam i studiowałam, miłość nasza się rozwijała. Kilka miesięcy przed obroną magistra zrezygnowałam z pracy (po uzgodnieniu z narzeczonym, że sobie poradzimy),ponieważ chcialam się skupić na nauce i przygotowaniu do egzaminu. Jak już wspomniałam wcześniej w kwietniu tego roku oświadczył mi się. Sale mamy już wybraną, orkiestra fotorgral, wszystkie sprawy, które były na już. W czerwcu kiedy zakonczylam naukę zaczęło się psuć w firmie mojego lubego. Pracownicy robili co chcieli, oszukiwali itd. Podjęliśmy decyzję o wspólnej przeprowadzce do Krakowa. I tak mieszkamy tu od lipca.. I to była dobra decyzja jeśli chodzi o sprawy zawodowe, ale najgorsza jeśli chodzi o nasz związek. Jego nie ma całymi dniami, pracuje za trzech. Od miesiąca zaczęliśmy się non stop kłócić, nie dość że wychodzi rano to zaczęlo mu się zdarzac że nie wraca na noc, ponieważ jak słyszę za każdym razem mam prawo napić się piwa po pracy z kolegą. Owszem, ma prawo i ja to rozumiem. Ale ma na wszystko czas tylko nie na nas. Zaczęłam podejrzewać że kogoś ma, jednym powodem moich podejrzen jest to, że po 18 godzinach w pracy przyjechał czysty (mimo że zawsze wraca w brudnych ciuchach). Usłyszałam wtedy ze nie każde zlecenie wiąże się z brudnymi rzeczami, okej pomyślałam sobie ze swiruje i szukam dziury w całym. Ale jakieś 2 tyg temu po kąpieli wyperfumowal się i założył "ubrania na miasto" i wyszedł po 20 niby do pracy. Nie zgadzala mi się jedna rzecz, że za każdym razem kiedy dzwoniłam odbierał tel. Po raz kolejny przymknelam oko i znów się rozczarowałam. Od tygodnia nic nie słyszę tylko to że siedzę i nic nie robie, że nie pracuje, że każdy grosz się przyda. Owszem ja chcę pracować nie po to kończyła studia, ale jestem w obcym dla mnie mieście, nikogo po za jego rodzina tu nie znam i ciężko mi jest znaleźć pracę. No i ostatnie 3 dni, z wtorku na środę wyjechał o 2 w nocy bo jechał na przeprowadzkę, wrócił o 3 w nocy następnej nocy. Przespał się ok 3godziny i wstał znów do pracy. Wrócił o 18, ja się źle czułam, bo lecze się po rwie kulszowej. To zamiast przyjść do mnie i zajrzeć, zapytać jak się czuje siedział z bratem na dole i pił piwo. Jak przyszedł do łóżka to nie słyszałam już bo spałam jak niemowlę. Dzisiaj rano wstał o 6 i znów pojechał na robotę, mówił że wróci późno bo ma transport ok 100 km za Kraków. Ok powiedział co i jak, więc zrobiłam mu coś ciepłego do jedzenia, żeby miał jak wróci. Wydzwanialam do niego od 24, nie odbierał, a jak już łaskawie odebrał okazało się że jest pijany. Przyjechał z bratem jakas godzinę temu, ale niestety śpi pijany w samochodzie. Powiedzcie mi co mam robić? Codziennie ma ugotowane, uprasowane, wyprane, posprzątane. Nie siedzę w domu i nie leżę całymi dniami, rozumiem że nie pracuje i może mu to przeszkadzać, ale naprawdę się staram ta prace znaleźć, ale on mnie tylko non stop krytykuje a jak mam pretensje że np nie wraca do domu albo że za dużo pracuje to za każdym razem wykrzykuje mi, że ja sobie pospie do 11, nic nie bd musiała robić a on bd zapieprzal jak wół. Dodam jeszcze że cała papierkowa robota w firmie zajmuje się ja. Czy mam otworzyć oczy i uciekać póki nie jest za późno? Czy moglabym coś w sobie zmienić, może robię coś źle a tego nie widzę. Spójrzcie na to z boku jako osoby bezstronne i pomorzcie!!! :(:(

Skoro go nie wspierasz i zamiast tego robisz mu wyrzuty ze haruje jak wół próbując ratować dzieło swojego życia, to czego się dziwisz, że jest jak jest? Jeśli męzczyzna ucieka z mieszkania na piwo z kolegami to znaczy, że kobieta w tym mieszkaniu nie potrafi dać mu domu i bezpiecznej przystani. Tyle z męskiej perspektywy.

Natalia250 napisał/a:

Potrzebuję się wygadac.
Otóż jestem z moim narzeczonym 2 lata, po roku czasu mi się oświadczył. Date ślubu mamy wyznaczona na sierpień przyszłego roku. On jest z Krakowa ja spod Warszawy. Już po miesiącu bycia razem zamieszkalismy w moim mieście. On prowadzi firmę transportowa, więc jego praca polega na siedzeniu przy komputerze i dobieraniu tel. Przez rok czasu było cudownie, ja pracowałam i studiowałam, miłość nasza się rozwijała. Kilka miesięcy przed obroną magistra zrezygnowałam z pracy (po uzgodnieniu z narzeczonym, że sobie poradzimy),ponieważ chcialam się skupić na nauce i przygotowaniu do egzaminu. Jak już wspomniałam wcześniej w kwietniu tego roku oświadczył mi się. Sale mamy już wybraną, orkiestra fotorgral, wszystkie sprawy, które były na już. W czerwcu kiedy zakonczylam naukę zaczęło się psuć w firmie mojego lubego. Pracownicy robili co chcieli, oszukiwali itd. Podjęliśmy decyzję o wspólnej przeprowadzce do Krakowa. I tak mieszkamy tu od lipca.. I to była dobra decyzja jeśli chodzi o sprawy zawodowe, ale najgorsza jeśli chodzi o nasz związek. Jego nie ma całymi dniami, pracuje za trzech. Od miesiąca zaczęliśmy się non stop kłócić, nie dość że wychodzi rano to zaczęlo mu się zdarzac że nie wraca na noc, ponieważ jak słyszę za każdym razem mam prawo napić się piwa po pracy z kolegą. Owszem, ma prawo i ja to rozumiem. Ale ma na wszystko czas tylko nie na nas. Zaczęłam podejrzewać że kogoś ma, jednym powodem moich podejrzen jest to, że po 18 godzinach w pracy przyjechał czysty (mimo że zawsze wraca w brudnych ciuchach). Usłyszałam wtedy ze nie każde zlecenie wiąże się z brudnymi rzeczami, okej pomyślałam sobie ze swiruje i szukam dziury w całym. Ale jakieś 2 tyg temu po kąpieli wyperfumowal się i założył "ubrania na miasto" i wyszedł po 20 niby do pracy. Nie zgadzala mi się jedna rzecz, że za każdym razem kiedy dzwoniłam odbierał tel. Po raz kolejny przymknelam oko i znów się rozczarowałam. Od tygodnia nic nie słyszę tylko to że siedzę i nic nie robie, że nie pracuje, że każdy grosz się przyda. Owszem ja chcę pracować nie po to kończyła studia, ale jestem w obcym dla mnie mieście, nikogo po za jego rodzina tu nie znam i ciężko mi jest znaleźć pracę. No i ostatnie 3 dni, z wtorku na środę wyjechał o 2 w nocy bo jechał na przeprowadzkę, wrócił o 3 w nocy następnej nocy. Przespał się ok 3godziny i wstał znów do pracy. Wrócił o 18, ja się źle czułam, bo lecze się po rwie kulszowej. To zamiast przyjść do mnie i zajrzeć, zapytać jak się czuje siedział z bratem na dole i pił piwo. Jak przyszedł do łóżka to nie słyszałam już bo spałam jak niemowlę. Dzisiaj rano wstał o 6 i znów pojechał na robotę, mówił że wróci późno bo ma transport ok 100 km za Kraków. Ok powiedział co i jak, więc zrobiłam mu coś ciepłego do jedzenia, żeby miał jak wróci. Wydzwanialam do niego od 24, nie odbierał, a jak już łaskawie odebrał okazało się że jest pijany. Przyjechał z bratem jakas godzinę temu, ale niestety śpi pijany w samochodzie. Powiedzcie mi co mam robić? Codziennie ma ugotowane, uprasowane, wyprane, posprzątane. Nie siedzę w domu i nie leżę całymi dniami, rozumiem że nie pracuje i może mu to przeszkadzać, ale naprawdę się staram ta prace znaleźć, ale on mnie tylko non stop krytykuje a jak mam pretensje że np nie wraca do domu albo że za dużo pracuje to za każdym razem wykrzykuje mi, że ja sobie pospie do 11, nic nie bd musiała robić a on bd zapieprzal jak wół. Dodam jeszcze że cała papierkowa robota w firmie zajmuje się ja. Czy mam otworzyć oczy i uciekać póki nie jest za późno? Czy moglabym coś w sobie zmienić, może robię coś źle a tego nie widzę. Spójrzcie na to z boku jako osoby bezstronne i pomorzcie!!! :(:(

Skoro go nie wspierasz i zamiast tego robisz mu wyrzuty ze haruje jak wół próbując ratować dzieło swojego życia, to czego się dziwisz, że jest jak jest? Jeśli męzczyzna ucieka z mieszkania na piwo z kolegami to znaczy, że kobieta w tym mieszkaniu nie potrafi dać mu domu i bezpiecznej przystani. Tyle z męskiej perspektywy.