Budowanie wiary - pytań kilka - Netkobiety.pl

Ona się sama buduje, kiedy człowiek się rozwija.
Rekolekcje, mądrzejsze książki, konferencje, masę rzeczy można w tym kierunku robić praca nad sobą, stały spowiednik, kierownik duchowy. Jak się chce, to się ma.

Nie wiem jak inni. Ja miałem szczęście mieć proboszcza, który potrafił zadbać o parafie. Wspierał grupy parafialne, różne organizacje. Najlepiej buduje się wiarę, jak można dzielić się swoimi przemyśleniami, spostrzeżeniami, wrażeniami. My mieliśmy że dwadzieścia grup, więc każdy kto szukał, mógł znaleźć coś dla siebie.
Zresztą dotyczy to nie tylko wiary . Uczyć się też lepiej w grupie. Podobnie z fitnessem, czy zbieraniem znaczków.
Teraz, będąc w Niemczech, mam msze co drugi tydzień, księża są zajęci swoimi sprawami, jakoś tak kontakt z Kościołem powoli zamiera. Będąc w Polsce człowiek nie zdaje sobie sprawy jaki to fart mieć msze codziennie, a w niedzielę coś między dwoma i sześcioma. Duch którego się nie karmi powoli umiera.

Pismo jest trudne, jak ty to rozumiesz

To jest jedno i to samo. Nie można być wierzącym nie chodząc do kościoła. Podstawą wiary są sakramenty, stan łaski uświęcającej, oddawanie czci Bogu itp. Tego nie można zrobić samemu w domu modląc się przed snem. Taka przynajmniej jest doktryna wiary katolickiej, dlatego mówiąc o wierze nie da się nie mówić o kościele.

Każde działanie które odbiera Bogu prawo decydowania o naszej płodności jest grzechem. Kalendarzyk jest o tyle "niegrzeszny", że oznacza życie w "cnocie skromności" przez ten czas który jest czasem płodnym. Czyli taki drobny wybieg który ma na celu oszukać Boga.

Taaaa, a imię Onan pochodzi z mitologii ludów Bantu.

Rozwodnicy nie są z niczego wykluczani. Kościół wyklucza jedynie osoby żyjące w tzw. związkach niesakramentalnych, czyli inaczej mówiąc bzykające się bez ślubu.

Psychopaci mają trudność we wskazaniu co jest moralnie złego, czy w ogóle nagannego w mordowaniu ludzi. Czy to ich usprawiedliwia?
Bóg dał ci możliwość wyboru. Wierzysz, albo nie. Jak wierzysz, to z całym dobrodziejstwem inwentarza. Abraham zgodził się oddać jedynego syna na ofiarę Bogu. Dlatego jego potomstwo jest Narodem Wybranym. Nie chciał, nie rozumiał, ale zaufał Bogu, że on wie.
Ja grzeszę, łamię przykazania, więc jedyne co mi pozostaje, to jak ten celnik- stanąć z tyłu świątyni ze spuszczonym wzrokiem i powiedzieć Bogu jak bardzo żałuję że go obrażam. A jeśli nie żałuję, to mam przechlapane.

Ale czy Chrystus obiecał zbawienie wszystkim? Powiedział że ci którzy uwierzą, dostąpią zbawienia. Skoro 99% ludzi wybiera życie po swojemu, a nie po Bożemu, to ich wybór.

Podstawą wiary jest wiara. Jeśli ja wierzę w Boga Słońce, czy Świętego Karalucha, to też mam prawo się wypowiedzieć. Autor wątku nie zawęził pojęcia "wiara" do wiary katolickiej.

Z sakramentami to też nie jest takie bardzo jednoznaczne. No bo skoro Chrystus ustanowił mszę swiętą jedząc ostatnią wieczerzę, a przy stole był Piotr, który się go po kilku godzinach wyparł i Judasz, który kilka chwil wcześniej go sprzedał, tudzież dziesięciu innych spośród tych mistrzów, którzy byli zwykłymi ludźmi jak ja czy ty, to może ta komunia bez spowiedzi nie jest takim świętkradztwem jak to mówi ksiądz? W końcu żaden z tych miszczów się wcześniej nie spowiadał, a futrowali aż im się uszy trzęsły. A skoro jedli w piątek wieczorem, to może my przeginamy latając codziennie na mszę? A może to wszystko co napisałem to bzdety i należy skupić się na tym "którym odpuścicie będzie im odpuszczone, którym zatrzymacie będzie zatrzymane" i uznać że ksiądz jest Bogiem i Panem?

W KK nie ma obowiązku przynależności do grup biblijnych, żywego różańca, czy jakiejkolwiek innej grupy kościelnej. A skoro twój kościół jest taki zajefajny, to napisz coś o nim, a nie rzucasz sloganami. W kwestiach wiary spodziewam się czegoś więcej niż takiego komunału jak "świetna robota w temacie".

bardzo trafne słowa balin. jednak chciałem zbudować moją myśl trochę w innym ujęciu. a przede wszystkim chciałbym skupić się na Waszej relacji Człowiek- Bóg. wiara jest łaską, nikt nie przychodzi do Pana jeżeli nie zostanie przyciągnięty do niego. często mam wrażenie, że ludzie (wierzący) mówiąc o sprawach religii, wiary zapominają, że stoją w centrum, są zobowiązani pewnym przymierzem. są w polu interakcji. to przede wszystkim za nich Chrystus oddał swoje życie. i to jest tu absolutnie najważniejsze. jeżeli mówimy o sobie Chrześcijanie, stajemy się naśladowcami. czy nasza wiara jest wiarą ziarnka gorczycy ? najmniejszego ale wspaniałego w plonach ?

zmartwiony... ja myślę, że gdy Chrystus przyszedł na ziemię to Jego nauka dopiero była oderwana od rzeczywistości szczególnie tej ludzkiej. to nie implikuje tego czy coś jest prawdziwe czy nie. ważniejszym pytaniem jest jak bardzo nauki KK są naukami samego Chrystusa.

trzymałbym się jednak wciąż terminu budowania wiary, Lady Loka poruszyła ciekawy aspekt choć bardzo logiczny. czy Chrześcijanin nie powinien budować tej wiary również w taki sposób ? budować ją również na polu intelektualnym tak aby żadna burza go nie pokonała ?

co do wierzących a wciąż utrzymujących, że masturbacja jest w porządku to może któraś z tych osób powie mi czy to dobrze być w mocy jakiegokolwiek uzależnienia ? czy tego chciałby Chrystus od Ciebie ? uzależnionego od masturbacji ? Chrystus powiedział, że grzechem jest myślenie w sposób pożądliwy o kobietach... masturbacja to myślenie o kim ? o matematyce ? nie oszukujmy siebie, wg. Słowa masturbacja jest grzechem.

Trzeba mieć wiedzę choćby po to, żeby móc rozmawiać z innymi. Zresztą nie ma rozwoju bez wiedzy. Od podstawówki są lekcje religii, uczymy się konkretnych prawd wiary. Zostajemy na etapie szkoły średniej i co dalej? Mamy całe życie spowiadać się z niesłuchania rodziców? Trzeba iść do przodu.
Jasne, że wiara sama bierze się z osobistego spotkania z Jezusem, tylko co potem? Potem trzeba się wziąć za siebie i coś z tym zrobić. Bo pamięć o tym osobistym spotkaniu w końcu się kończy, zostaje człowiek sam ze swoimi wątpliwościami.
Ja ogólnie polecam wspólnoty, ale trzeba też dobrze pomyśleć o tym, jaka wspólnota będzie najlepsza na konkretnym etapie życia dla konkretnego człowieka.
I mówiąc o wspólnocie mam na myśli takie zakorzenione w konkretnym wyznaniu, a nie jakieś pseudo biblijne, które kierują się własnymi mądrościami wyssanymi z palca i pomieszaniem wszystkich wyznań dookoła w myśl zasady: biorę to, co mi wygodne.

W moim przypadku lekcje religii w podstawówce i szkole średniej znacząco się od siebie nie różniły. W ostatniej klasie liceum pojawiło się coś a la nauki przedmałżeńskie i tyle. Ponoć duszpasterstwo akademickie to poziom wyżej, ale tego nie doświadczyłem.

Potem powinno być dołączenie do porządnego kościoła, bo:
* Żelazo żelazem bywa naostrzone; tak mąż zaostrza oblicze przyjaciela swego.   Przyp 27, 17
* I baczmy jedni na drugich w celu pobudzania się do miłości i dobrych uczynków. Nie opuszczając wspólnych zebrań naszych, jak to jest u niektórych w zwyczaju, lecz dodając sobie otuchy, a to tym bardziej, im lepiej widzicie, że się ten dzień przybliża.   Hebr 10, 24 - 25
* O jak dobrze i miło, gdy bracia w zgodzie żyją.   Ps 133, 1

Eh... Zdrowa nauka zachowała się praktycznie tylko w wolnych biblijnych kościołach z 30 - 40 wiernymi i jednym pastorem. Jak się pojawia wyznanie i struktura to od razu hierarchia i system, a później wszystkie patologie z tym związane. W USA jest wolny rynek i dobrze na tym wychodzą. Tak wygląda prawdziwy kościół Jezusa Chrystusa:

Widać różnicę w porównaniu z tym co u nas, prawda?

Sam mówiłeś, że wiara jest łaską (darem) od Boga. Zatem może tak chce Bóg? Mniej wiary znaczy mniej łaski od Boga.

To nie uproszczenie. To oczywista konstatacja. Przecież nic się nie może dziać wbrew założonemu przez Boga procesowi. A wolna wola to złudzenie wywołane naszym lokalnym punktem widzenia.

Najbardziej jaskrawy przykład faraona. Jak myślisz faraon kierował się wolną wolą, czy nie?

Wygląda na to , że im starsza książka tym bardziej wiarygodna.
A jeżeli została wcielona w życie ogniem i mieczem, jakieś tysiąc lat temu, to nawet ma wartość sentymentalną.

Naprawdę wszystko co zostało wymuszone, rzeczywiście jest takie dobre ?
Może coś co zostało wymuszone zawsze będzie złe ,ponieważ u podstaw tego jest wymuszenie, nieważne w jakie szaty sie ubierze.

Mam takie samo wrażenie. Poza tym... zauważyłam pewną rzecz. Czytanie jest jedno każdej niedzieli w każdym kościele. Tymczasem u mnie kazanie takie, a u mojej mamy zgoła inne. Każdy ksiądz interpretuje po swojemu, jak mu dogodnie. Moim zdaniem jest to pewnego rodzaju manipulacja. Tylko nieliczni to zauważają i ci się oddalają od kościoła, a tym samym od wiary, bo to jednak idzie w parze. Inna sprawa, o której kiedyś mówiła mi koleżanka. Miała poważny problem, poszła do spowiedzi, a raczej poradzić się. Została skrytykowana, wręcz obrażona przez księdza. Poszła do innego, bo nie dawało jej to spokoju a drugi potraktował ją zupełnie inaczej. Inny przykład: w jednym kościele ksiądz odmówi ochrzczenia dziecka ze związku niesakramentalnego, a w drugim powie: "nie zabraniajcie dzieciom przychodzić do mnie" i ochrzci. Zwariować można od tych różnic i chwiejności.
W ogóle uważam, że kościół coraz bardziej odstępuje od Biblii. Weźmy na przykład przykazania kościelne. Mało kto wie, ze brzmią one dziś nieco inaczej niż 30 lat temu. Konkretnie ostatni punkt. Tymczasem nieprzestrzeganie przykazań kościelnych to grzech. Kościelne przykazania niestety nie maja wiele wspólnego z Dekalogiem, są zmieniane wg potrzeb wraz ze zmieniającym się społeczeństwem. Problem z budowaniu wiary jest taki, że jest ona przeplatana niestabilnym kościołem. Za dużo kościoła, a za mało wiary. Takie jest moje odczucie.

Fragment rozumiem w ten sposób: nie mamy się wywyższać, nikogo poniżać, bo i tak nie mamy takiej władzy/mocy jak Bóg. Powinniśmy robić co do nas należy, będąc przy tym empatycznym wobec innych, a pokornie skłonić sie przed Panem, bo przed Nim i tak wszyscy jesteśmy jednakowymi sługami. Tylko co ten fragment ma do tematu?

To jest jeden z powodów, ze nie spowiadam się. Wyznam, ze używam antykoncepcji, ale nie żałuje tego, więc suma sumarum i tak komunii nie przyjmę, a to najbardziej o tę eucharystię chodzi. Nie żałuje, bo nie chcę by moje liczne potomstwo żyło w biedzie-jak ja w dzieciństwie. Nie chcę żyć w chorobie, bo mam wadę kręgosłupa, przez którą cierpiałabym niemiłosiernie. O moich skłonnościach do depresji nawet nie wspomnę, bo mało kto depresje poważnie traktuje. A mąż -na ten przykład- nie chce sobie odmawiać seksu (nawiązuję do kalendarzyka), bo to prowadziłoby do kolejnego grzechu-masturbacji.
Z kolei jeśli chodzi o masturbację: ktoś tu pisał o uzależnieniu, ale masturbacja nie musi być uzależnieniem. Moze być od czasu do czasu dopełnieniem aktu lub formą rozładowania emocji. Poza tym, trudno mi żałować skoro nie mam złych intencji. Nie chce nikomu zrobić krzywdy, nie chcę sama skazać się na krzywdę, chce spokojnie żyć i cieszyć się życiem jakie mi Bóg dał. Bóg nie jest tyranem, chce byśmy byli szczęśliwi.
Chyba pójdę do spowiedzi i komunii bez wyrzutów sumienia dopiero po menopauzie .

Tak się rozpisałam, że zapomniałam przejśc do konkretów.
Staram się budować swoją wiarę poprzez uczynki, m.in. pomoc innym, pozytywne nastawienie do życia i świata, rozmowa z Bogiem (niekoniecznie typowa modlitwa, częściej własne słowa), przestrzeganie 10 przykazań Bożych. Nie jestem pobożna zewnętrznie. Nie zależy mi aby się pokazać przed innymi/pochwalić, bo nie jestem obłudna i fałszywa. Staram się żyć skromnie i pokornie.... dla Boga i dla siebie.
Nie ma satysfakcjonujących odpowiedzi, bo ile ludzi, tyle pytań i jeszcze więcej odp. Ja nie zamierzam nikogo przekonywać ani nakłaniać... nie czuję misji nawracania świata. Pokazuję swoim zwykłym życiem i niekłamanym postępowaniem, a jeśli ktoś coś z tego zrozumie, zaweźmie... to plus dla niego.

Generalnie rozumiem co piszesz, ale za bardzo mi to do tego fragmentu Pisma nie pasuje . Jednak sprzeczać się nie zamierzam, bo znawcą w tej dziedzinie nie jestem.  A jak zauważyłam już wcześniej... każdy słowo Boże interpretuje po swojemu, jak mu dogodnie .

Fragment ten można rozumieć (i ja tak go rozumiem) następująco: mamy przedstawienie mocy wiary. Dzięki odpowiedniej wielkości wiary (wystarczy taka jak ziarnko gorczycy) można mieć moc podobną do Boga. Ważne jest to, co następuje potem. A potem mamy wykład o naturalnej hierarchii. Słudze nie przystoi zrównywanie się z panem, tak też i pan nie niszczy porządku hierarchicznego, tylko postępuje odpowiednio do tego, kto jest kim. Pan ma być przede wszystkim, sługa może dostąpić swojej części łask po wykonaniu tego, co do niego należy. My zaś nie jesteśmy panami. Pamiętać mamy, że tylko wykonujemy to, co nam polecono. W świetle tego okazuje się, że prośba o przymnożenie wiary była pychą. Była de facto próbą partycypowania w mocy Boga. Być może trudno to przyjąć komuś, kto ma przeświadczenie, że wiara jest czymś dla Boga, rodzajem daru, przysługi Mu wyświadczanej. Jest odwrotnie. Wiara jest łaską, jaką otrzymuje wierzący. I nie należy dążyć do wiary większej, niż się posiada. Ta, którą posiadasz, wystarczy, byś wiedział/a co masz do wykonania. Być może prawidłowy kierunek dążeń jest wręcz przeciwny pragnieniu pogłębienia wiary, przymnożenia jej.
Wiara bowiem jest emanacją naszego ego, jest forsowaniem naszej woli. Wierzymy w to, co chcemy, by było takie, jakim się nam jawi w naszych wyobrażeniach. Wierzymy w Boga takiego, jakim chcemy Go widzieć. Nie w tego, jaki On jest, bo tego pojąć nie jesteśmy w stanie. Wiara nie jest myśleniem, że nastąpi to a to, albo że to a to istnieje. Jest w wierze pragnienie, by to istniało. Alternatywą wiary w myśleniu o zaistnieniu czegoś jest obawa. Jeśli obawiam się, że coś nastąpi, to na pewno tego nie chcę. Częścią wspólną w obawie i w wierze jest myśl, że coś jest lub będzie takie, jak sobie wyobrażamy. Różni je kwestia naszego pragnienia. "Obawiam się, że Bóg istnieje" merytorycznie miałoby ten sam sens w kwestii uznania obecności Boga. Inny jest stosunek do tego wyobrażenia w obu przypadkach.

W tym miejscu można wspomnieć, że fragment ten bywa często używany jako argument mający wykazać brak wiary. Krytyk wierzącego mówi zazwyczaj : "gdybyś miał wiarę jak ziarnko gorczycy to byś góry przenosił. Dlaczego tego nie robisz?". Odpowiedź wystarczająca do odparcia krytyki to właśnie: "mam wiarę mniejszą, niż ziarnko gorczycy". Mniejsze nie znaczy wcale, że nieistniejące.

Mam nadzieję, że tą dygresją zachowałem związek z tematem głównym.

Edit...

Na tym filmie w uśmiechach ludzi śpiewających o ich Bogu bardzo dobrze widać pragnienie, czyli własną wolę wierzących ludzi. Śpiewają o Tym, Kim się cieszą... w skrajnej interpretacji - śpiewają o swojej zabawce, o swoim słudze, który ma moc czynienia im dobrze, który zadość czyni ich pragnieniu szczęścia.

Niekoniecznie ludzkiej i nie tylko ludzkiej. Czy życie w pokorze, skromności jest złe? W oczach ludzkich jak i Bożych jest wartościowe, jak i trzymanie się 10 przykazań Bożych czy życie w miłości wobec bliźnich. Ucisk będzie zawsze, choćbym nie wiadomo jak się starała pięknie żyć, to zawsze znajdzie się ktoś kto sprawi przykrość, a choroba doda bólu i cierpienia. Nie unikniemy tego, a wyrzeczenia z kolei nie mogą być autodestrukcyjne, gdyż niszczenie własnego ciała/umysłu jest też grzechem. Jeśli tego chce dla mnie Bóg, to ześle na mnie np. długie konanie w cierpieniu. Ważne jest, aby nie żalić się na swój los, tylko umieć go pokornie przyjąć wierząc, że Ojciec nie chce dla nas źle, a to co nas spotyka przybliża nas do szczęścia na tamtym świecie. Na tym m.in. polega umacnianie wiary.

Przecież ja cytuję Pismo.

Rzymian 9, 17-18
Mówi bowiem Pismo do faraona: na to cię wzbudziłem, aby okazać moc swoją na tobie i aby rozsławiono imię moje po całej ziemi. Zaiste więc, nad kim chce, okazuje zmiłowanie, a kogo chce przywodzi do zatwardziałości.

Doszedłeś do wniosku, że nie mamy wolnej woli. Mamy ją. Z lokalnego, naszego punktu widzenia. Ale i tak wykonujemy wolę Boga. Ta mądrość Boga, wydaje się nam niepojęta, ale tak jest. Gdy się wczytamy w Biblię, to można dojść do jeszcze ciekawszych konstatacji. Ale pozostańmy na tym.

A dlaczego ciągle rozpatrujesz układ człowiek-Bóg, jako coś odrębnego? Jeżeli wypełniasz wolę Boga, to nie działasz Ty, ale Bóg działa. Czy dziękujesz swojej ręce, że zrobiła co chciałeś?

Dżdżownicku nie o to tutaj chodzi. Chodzi o sposób rozumowania pokazanego nam w Biblii. Klucz takiego rozumowania podaje nam Orygenes i mały cytacik opisujący ten klucz:

Może bo widać ją z różnych perspektyw. Problem polega na tym, że nasza lokalna (ciała), jest najgorsza, a z braku innej perspektywy wydaje się nam najlepsza. My niestety błądzimy, bo drogę widzimy z perspektywy 1:1, wystarczy mieć mapę i będziemy mądrzejsi.

I tu pięknie mówisz o wierze jak ziarnko gorczycy. To jest własnie ten mankament, jak przestać wierzyć sobie (jak sprawić by ta wiara była tak mała jak ziarnko gorczycy), a zacząć wierzyć Bogu?

Postawa wzór.

z racji braku czasu odpisuję dopiero teraz. co do wolnej woli mam stanowisko takie, że człowiek ją posiada nie lokalnie ale absolutnie. nie ważne z czyjej perspektywy ludzkiej czy Boga. wolna wola, którą Bóg dał człowiekowi jest obligatoryjna również wobec samego Boga. nie zgadzam się z myślą, że człowiek to ostatecznie i tak jest marionetką w rękach Boga. Bóg postawił przed sobą ( jeżeli można tak mówić, dla zobrazowania sytuacji) pewne zadanie. jak stworzyć wolną jednostkę, która będzie chciała Go wielbić i wypełniać Jego wolę. mało tego gdyby Bóg naruszył ludzką wolną wolę dokonał by gwałtu na własnych prawach a tego zrobić nie może. dlatego człowiek również może odrzucić Boga lub w ogóle nie wierzyć.

drugą rzeczą, do której chciałby wrócić to jest temat wiary.

List do Efezjan 2 rozdział :

Heb rodział 11:

jak więc Bóg będąc sprawiedliwy może naznaczać kogoś palcem a kogoś od razu odrzucać ? łaską jest Jezus Chrystus, Jego przyjście na padół łez i rozpaczy niczym sobie nie zasłużyliśmy, niczym Go nie przekonaliśmy aby nas odkupił. nasza jednak wiara w niego to już nasza sprawa. dopiero później gdy Chrześcijanin w pełni i świadomie przyjmuje Chrystusa w miarę swoich możliwości wyrzeka się własnej wolnej woli a przyjmuje bożą. tak ja to rozumiem.

"Łaską bowiem jesteście zbawieni przez wiarę. A to pochodzi nie od was, lecz jest darem Boga"
No i jak ten cytat się ma do tego co mówisz? Masz coś co nie jest Twoje i przez to zostałeś/zostaniesz wybrany/zbawiony. W innym fragmencie Jezus mówi: to nie wyście mnie wybrali, to ja was wybrałem.

Zgodnie z Biblią masz chyba złe poczucie sprawiedliwości. Jak sam pięknie cytujesz na łasce Boga jesteśmy.

Mamy na płycie. Znajdę, to wrzucę Ci link.

Właśnie sęk w tym, że te protestanckie są protestanckie. My chcemy własne.