Wszelkie formy wróżbiarstwa, bez względu na swą nazwę, pozostają w wyraźnej sprzeczności z Biblią. Jehowa za pośrednictwem Mojżesza wiele razy surowo ostrzegał Izraelitów, żeby nie przejmowali od innych narodów praktyk wróżbiarskich:
„Niech się nie znajdzie u ciebie nikt, kto swego syna lub swą córkę przeprowadza przez ogień, nikt, kto wróży, kto uprawia magię, ani nikt, kto wypatruje znaków wróżebnych, ani czarnoksiężnik, ani ten, kto zaklina drugich, ani nikt, kto zasięga rady u medium spirytystycznego, ani trudniący się przepowiadaniem wydarzeń, ani nikt, kto się wypytuje umarłego. Bo każdy, kto to czyni, jest obrzydliwością dla Jehowy i z powodu tych obrzydliwości Jehowa, twój Bóg, wypędza ich przed tobą” (Pwt 18:9-12; Kpł 19:26, 31).
Wróżbici zasługiwali na potępienie nawet wtedy, gdy ich znaki i prorocze cuda się spełniały (Pwt 13:1-5; Jer 23:32; Za 10:2). O tym, jak poważnie Biblia podchodziła do tej sprawy, świadczy polecenie, by wszystkich wróżbitów bezwarunkowo uśmiercać (Wj 22:18; Kpł 20:27).
Biblia podkreśla związek wróżbiarstwa oraz posługiwania się mocą tajemną ze spirytyzmem. Złe duchy potrafią pokierować wydarzeniami odpowiednio do swych zamysłów. I choć w konkretnej sytuacji trudno ocenić, czy naprawdę tak było, nie ma jednak żadnych wątpliwości co do tego, że spirytyzm został potępiony przez Boga i że paranie się nim naraża człowieka na wpływ złych duchów (1 Samuela 15:23; Efezjan 6:12). (jw.org)
Co z sytuacjami, że taki dar pomagał ratować od śmierci ludzi?
