Słaba samoocena - Netkobiety.pl

Po prostu musisz to olać. Też w czasach szkolnych byłem często tą czarną owcą w klasie, która była wyśmiewana i wyszydzana, choć nie było ku temu żadnych konkretnych podstaw. Jakbym się tym przejmował to bym wylądował w psychiatryku. Niestety okres szkoły to ten głupi czas, że z człowieka wychodzi debilizm, a w szczególności jak jest w grupie. Podejrzewam, że dziś wielu z Twoich prześladowców żałuje albo przynajmniej jest im głupio.

Nie jest problem w tym, że nie starałaś się nikomu robić krzywdy, ale w tym, że nie umiałaś postawić granic, nie umiałaś bronić się. To nie Twoja to jednak wina, bo po prostu nikt Cię tego nie nauczył, to skąd miałaś umieć. A niestety, ale taki jest ten swiat ludzi, że kiedy dzieje się coś złego, to trzeba reagować. Bo jak nie zareagujesz odpowiednio, to złe będzie działo się dalej i będzie coraz gorzej. Weź z tego doświadczenia lekcję. I kiedy kolejnym razem będzie działa Ci się jakaś krzywda - reaguj na to, ratuj się. Przy czym, nie zawsze taka reakcja to musi być jakaś walka, agresja, wdawanie się w konflikt, czasem najlepszą obroną jest ucieczka (każdy trener uczący obrony osobistej Ci to powie, ucieczka na ogół daje najlepsze skutki przy najmniejszych stratach ) Więc wracając do tamtej sytuacji sprzed lat, mogłaś na przykład zmienić klasę, albo nawet zmienić szkołę. Z kolei teraz, jak już jestes dorosłą osobą - unikaj ludzi agresywnych. Po prostu. Jak tylko masz możliwość, to lepiej omijać i unikać złych ludzi. Walka z nimi to jest ostateczność. Jak już nie możesz uniknąć spięcia, to wtedy go nie unikaj. Powiedzmy w pracy. Chcesz w danym miejscu pracować, a trafi się ktoś złośliwy. Można taką osobe usadzić celną ripostą. Czasem w ogóle starczy coś odpowiadać. Bo najgorzej to mają takie osoby, które każdą obrazę przełkną i nic nie mówią, jeszcze się uśmiechają, jak to sie mówi udają że deszcz pada, jak na nie plują. Ja kiedyś taka byłam, jako nastolatka i też mnie szykanowali w szkole. Ale potem dojrzałam i nabrałam pewnosci siebie, zrobiłam sie wręcz czasem lekko pyskata W sensie, jak ktoś coś do mnie ma, bo tak to nie, oczywiście Ale jak ktoś sam by zaczynał, to może uslyszeć na swój temat, oj może. I ludzie to wyczuwają. Ogółem pewność siebie tak działa. A uwierz, nie wymaga to aż tak wielkiego wysiłku, odkryłam, żeby nie pozwalać np. się obrażać, tylko trzeba mówić wprost o tym, co się dzieje. Też, co ciekawe, to jak się postawisz, powiesz wprost co ci się nie podoba, nawet się wykłócisz bardziej na ostro, to ludzie nabierają potem szacunku. A jak starasz się być taka miła, fajna, do rany przyłóż i żeby kogoś tylko nie urazić, to wydawałoby się, że to właśnie wtedy będą Cię lubić i szanowac - a to tak nie działa.
Jakbyś miała problemy w dalszym ciągu, to jednak bym Ci radziła udać się do psychoterapeuty i wspólnie nad tym popracować, bo czasami samemu jest ciężko pewne traumy zaakceptować i o nich zapomnieć. Rozumiem Cię pod tym względem, bo czasem, jak człowiek ma zły humor, to wszystko złe z przeszłości wraca. Ale to tak nie tylko ze szkołą, ogółem to czasem umysł idzie w takim masochistycznym kierunku I sobie wszystko, co złe i bolesne przypomina, rozdrapuje całą przeszłość i się człowiek tak bez sensu tapla w tym poczuciu krzywdy i nieszczęścia. No ale, podobno optymizmu można się nauczyć. Jest to umiejętność, jak np. jazda na rowerze. Czyli im częściej się myśli optymistycznie, pozytywnie, tym łatwiej jest potem tak myśleć. Można więc trenować nowe nawyki myślowe. Nie poddawać się starym. Będąc w dobrym humorze, w odpowiedni sposób myśląc, to mała szansa, że będziesz wracała jeszcze często do przykrych wspomnień.