czy antydepresanty sa szkodliwe? - Netkobiety.pl

Nie, nie są.
Odpowiednio dobrane i stosowane według zaleceń lekarza mogą pomóc.

niektórzy jak przeczytaja treść ulotek to nie biorą leków ze strachu.
trwanie w chorobie, zwłaszcza psychicznej jest o wiele groźniejsze dla zdrowia niż ryzyko wystąpienia efektów ubocznych.
prawidłowo dobrane leki nie powinny stanowić zagrożenia dla zdrowia.
w zasadzie niemalże każdy lek niesie ryzyko wielu powikłań, należy uważnie obserwować organizm.
ważne jest aby przeczytać z ulotki INTERAKCJE z innymi lekami, żywnością, alkoholem właśnie aby zminimalizować ryzyko niepożadanych reakcji.

Ja bralam antydepresanty przez jakies 2-3 lata.
Moj ginekolog podejrzewał, ze przez nie moglam mieć torbiel jajnika, ale tak naprawde rozne moglby byc przyczyny.
W sumie kazde leki maja skutki uboczne.
Trzeba wziac pod uwage korzysci plynace z ich przyjmowania.

Więcej. Drugiej są bezpieczniejsze. Poza tym sama i tak nie powinnaś brać, a jedynie w przypadku konieczności z polecenia lekarza.
Zanim sięgniesz po leki tego typu, warto skupić się na właściwym odżywianiu. Niedobór składników regulujących może skutkować depresją. Według szacunków depresja w 1/5 przypadków spowodowana jest niewłaściwym żywieniem. Podobnie psychozy w 1/4 przypadków. Głównie jest to niedobór wybranych składników regulujących.

Dzisiejsze antydepresanty i stabilizatory nastroju już tak nie uzależniają. Brałam ponad dwa lata pod kontrolą psychiatry i odstawiłam bez żadnego problemu również z jego pomocą. Nie miałam żadnych efektów ubocznych, nie chodziłam ani senna, ani przymulona.

oczywiście, ze są szkodliwe. To nie są tik taki tylko leki które maja wiele skutków ubocznych.  Czasem jednak depresja może mieć większe skutki uboczne.

Idź do lekarza, to Ci objaśni.
Najlepiej o takie sprawy pytać u źródła.

Jasne. Nawet po Apapie można umrzeć.

Nie.

Ale spotkałam się z sytuacją, gdy osoby wyleczone z depresji odchodziły od obecnych partnerów - człowiek chory często ma skrzywiony sposób postrzegania.

Nie uzależniają, ale organizm się do nich przyzwyczaja, dlatego trzeba je wprowadzać i odstawiać stopniowo.
Czasami trzeba wypróbować wiele leków, aby dobrać pomocny, a czasem pacjent okazuje się lekoopornym.

Skutki uboczne mogą być różne, mniej i bardziej uciążliwe - np. tycie, spadek libido, kardiotoksyczność, senność, bezsenność , brak apetytu itd.

Uważam, że nie są to głupoty, a bardzo interesujące rozmyślania. Nie są to przypuszczenia moje, lecz osób zajmujących się tematem zdrowia, miłości oraz działania tych środków na organizm ludzki. Zauważ błąd w stwierdzeniu, które przytaczasz w kontekście tego co napisałem. Koleżanka chciała. Chęć posiadania wywoływane są przez inne wyzwalacze. Czym innym jest natomiast zdolność do odczuwania danej emocji, w konkretnym czasie i skierowanej na konkretny obiekt.
Możesz więc pomyśleć; marze o miłości. Jednak jej nie odczuwać.
Możesz przebywać ze wspaniałym i dobrym mężczyzną, bogatym, uczciwym i wiernym. Jednocześnie nie czuć do niego tych konkretnych uczuć. Można wtedy powiedzieć, że nic nie zaiskrzyło.

Zależy jakie bierzesz, ale przypuszczam, że skutki uboczne niektórych nawet nie są znane.

Przed pierwszą wizytą u psychiatry dostajesz do wypełnienia formularz o przebytych chorobach i przyjmowanych lekach, który potem ląduje na stałe w Twojej karcie. Jest do tego bezpośredni wgląd.

U mnie w ośrodku nigdy nie było z tym problemu.
Ale wiadomo, to też zależy od organizacji miejsca pracy.

Przede wszystkim antydepresanty to nie witaminy czy żelki, zatem ich zażywanie zawsze odbywa się pod czujnym okiem lekarza danej specjalizacji. Oczywiście ich przyjmowanie, ma na celu wyciszenie organizmu i jego uspokojenie. Najczęściej a przynajmniej w moim przypadku, dawkowanie rozpoczęło się od minimalnej ilości a potem weszła ona na najwyższy poziom. Tak trwało leczenie nerwicy, przynajmniej kilka ładnych lat, a tym samym z czasem znów zmniejszano dawkę. Antydepresanty dzielą się na różne pod względem swoistego działania.