Czy to normalne? Czy ja się czepiam? - Netkobiety.pl

Ukrywa, bo się czepiasz. To normalne, że Ty masz kolegów, a on koleżanki i to normalne, że się z nimi widujecie. Trochę zaufania

No dobra Klio, ale to, że idzie się z kimś na kawę wcale nie oznacza, że się szuka na boku. Pytanie, co na tej kawie robił i co powiedziała znajoma mogli na luzie siedzieć i gadać, a mogli nie wiem, za ręce się trzymać i patrzeć sobie głęboko w oczy. Wszystko zależy od punktu widzenia, a ja nie brałabym tutaj znajomych jako wyznacznika. Ja osobiście nigdy nie miałam problemów, ale co się naczytałam tutaj o dziwnym zachowaniu zazdrosnych znajomych to inna sprawa.
Fakt, że robi dziwnie nie mówiąc Ci o tym, ale z drugiej strony ufasz bardziej jemu czy znajomym? Jeżeli na początku znajoma Ci mile powiedziała co ona uważa, to po co wchodziłaś z nim w związek? Jak szczerzy jesteście w stosunku do siebie? Na ile rozmawiacie o Waszych znajomych płci tej samej i przeciwnej? Na ile Ty znasz jego znajomych, na ile on Twoich? Na ile na takie wspólne spotkania chodzicie razem?

To nie była moja znajoma tylko jego. JEGO koleżanka napisała mi żebym mu przekazała, że ona nim zainteresowana nie jest. Wydawało mi się że jesteśmy szczerzy wobec siebie, ja przynajmniej byłam. On zna moich znajomych, ja poznalam jego rodzine, znajomych ma mało, głownie koleżanki(jak to stwierdził jakoś tak wyszło, że kolegów ma mało, głównie kolezanki). A na wspólne spotkania nie chodzimy, bo on te kawy ma w innym miescie bliżej swojego miejsca zamieszkania.

Tu nie ma czego sprawdzać i kontrolować, bo wszystko jest jasne jak słońce i to od dawna. Widać od dawna co to za mężczyzna.
Powstaje więc pytanie: dlaczego nie zareagowałaś za pierwszym razem? Dlaczego uznałaś wtedy, że wchodzisz w to, że budujesz dalej związek z nim? Co teraz niby się zmieniło?

Dla mnie normalne jest umawianie się Faceta z kolegami. Umawianie się z różnymi Koleżankami na kawę jakoś nie bardzo. Chyba, że jest to przyjaciółka i takie spotkania mają co jakiś czas, a takie niezobowiązujące kawy, mogą być początkiem czegoś. Na kawę czy piwo umawiam się z bliskimi znajomymi i nigdy tego nie ukrywam.

Cytując słowa chłopaka "Nie ma mnie już za co przepraszać bo nie robił nic złego", "To tylko zwykłe spotkanie na kawę bo Ty akurat byłaś w pracy", "Zdecyduj się czy mi ufasz czy nie bo jeśli nie to mamy duży problem', "Nie mówiłem bo wiedziałem że Ty byś się wkurzyła i miałabyś schizy", "Nigdy nikogo nie zdradziłem i nie mam zamiaru"
No ja niestety mam ambiwalentne uczucia, nie powiem że mnie to zupełnie nie rusza bo czuję się z tym niekomfortowo ale zapowiedziałam, że również bez oporów spotkam się z kolegą czy kolegami na kawę.

jako żywo zgadzam się z Milymchamem.
plus polecam jeszcze leczenie kompleksow i niskiego poczucia własnej wartości

No a ja zgadzam się z josz. To normalne mieć znajomych, spotkać się, ale autorkę boli raczej ukrywanie tego. To nie jest w porządku, też bym się wkurzyła. Jeżeli ktoś jest uczciwy to mówi o otwarcie, mam taką i taką koleżankę i czasem się z nimi spotkam. Wtedy widać, że ktoś jest szczery i że można zaufać. Jeżeli jednak ukrywa, to człowiek zastanawia się czy nie ukrywa czegoś innego i czy spotkania są naprawdę koleżeńskie, bo  ukrywa się zazwyczaj wtedy jak jednak kogoś innego się podrywa, a ta "koleżanka" wtedy nic nie wie o jego dziewczynie. Mnie zaniepokoiłoby też co napisała jego koleżanka. Oczywiście są wariatki, które w taki sposób myślą, że zdobędą faceta, ale jednak większość dziewczyn jest normalnych i nie ucieka się aż do czegoś takiego. Dlatego mogło być tak, że on faktycznie ją podrywał i to tak natarczywie, że ona nie widziała innego wyjścia niż napisać do Ciebie, to może on przestanie. Dla mnie to byłby sygnał alarmowy. Na Twoim miejscu powiedziałabym, że jeżeli mamy sobie ufać to musimy mówić sobie o takich rzeczach i że też chcę poznać te jego koleżanki. Jeżeli nie ma nic do ukrycia to raczej bez problemu Cię z nimi pozna, chociaż przy jakiejś okazji, a jeżeli nie, to jednak można uznać, że prawdopodobne jest, że coś ukrywa i że jesteś zagrożeniem dla podrywu tych dziewczyn i że nie pozna Cię, żeby się nie wydało i żeby te flirty się nie skończyły.

Tak się nie buduje zaufania.
Zaufanie buduje się przez szczerość.
Jeśli ma ochotę na spotkanie z koleżanką i nie ma intencji flirtowania, to co tu ukrywać?

Mam kolegę, który lepiej dogaduje się z dziewczynami i duzo czasu spedzal w srodowisku zdominowanym przez kobiety. Chlopak jest zareczony. Jego narzeczona miala na  poczatku watpliwosci, ale w miare poznawania jego i jego kolezanek wszystko przechodzi. Zreszta kazdy , ze on swiata poza nia nie widzi.

Ja z kolei mam zdecydowanie wiecej kolegow niz kolezanek. Zawsze lepiej dogadywalam sie z  niz z dziewczynami. Ma najlepszego przyjaciela, innych blizszych znajomych i w 90% to faceci. Kolezanki mam 4. Jednoczesnie mam chlopaka, ktorego kocham, ktory o moich przyjaciolach wie i przy okazji ich poznaje.
I nie zdradzam mojego faceta, ale nie mam obowiazku meldowac sie orzed kazdym wyjsciem na kawe. Jak pyta co robie to nic nie ukrywam, ale nie prosimy siebie nawzajem o pozwolenie na wyjscie z domu.

Zgadzam się z truskaweczka. Wprawdzie autorka ma problemu zazdrością,  ale jej facet przegina porządnie.

Hmm, ja rozumiem trochę drugą stronę. Miałam zazdrosnego faceta - potrafił być zazdrosny nawet o mojego kuzyna... - i również spotykałam się z kolegami w tajemnicy, bo po prostu miałam dość jego czepialstwa, chciałam mieć spokój, bo na tych spotkaniach i tak nic się złego nie działo. Jasne, że to kijowe, ale za trudno było, abym miała zrywać kontakty, a czasami chciałam np. powspominać ze znajomym dawne czasy (jeśli był to kolega ze szkoły) i obecność mojego ówczesnego faceta była zwyczajnie zbędna, a wręcz niepożądana, bo tylko by się wynudził, a ja bym się nie nagadała. Podkreślę, że spotykałam się tylko z kolegami, których znałam od lat, nie żadne przygodne znajomości, bo to rzeczywiście moim zdaniem byłoby stricte nie na miejscu. Aha, i nie pomagało zapoznawanie go z moimi znajomymi, i tak była zazdrość - próbowałam.
(Celowo pominęłam wątek "flirtowania" faceta autorki z koleżanką).

Kiedy do tematu wracam to cały czas podkreśla mi, że nie powiedział o tym bo wie, że nie byłabym zadowolona że się z kimś spotkał. Ogólnie zapewnia mnie ze jestem jedyna, że bardzo mu zależy i jestem dla niego najważniejsza i najczęściej konflikt powstaje przez to, że to ja dorabiam sobie do tego jakąś wersję. Ja niestety przyznaje się że przez te informacje mam mniejszą pewność czy wszystko jest w porządku, czy np jadąc do mnie znów gdzieś się z kimś nie spotkał( chociaż zapewnił, że następnym razem mi o tym na pewno powie). Na pewno nie będę sprawdzała jego korespondencji bo nie chce go inwigilować i to byłoby głupie ale cały czas towarzyszy mi ta niepewność. Staram się po prostu o tym nie myśleć, nie dorabiać tysiąca scenariuszy i nie wyobrażać zbyt wiele. Owszem jestem zazdrośnicą ale uważam, że takie zachowanie jest zwyczajnie nie fair. Uważam, że jestem osobą atrakcyjną i podobam się facetom ale nie próbuje na siłę udowodnić, że zyskuje zainteresowanie płci przeciwnej żeby wzbudzić zazdrość u drugiej osoby...

Ja doświadczyłam podobnego problemu, ale z drugiej strony.

Spotkałam się ze znajomym z kursu na kawę - powspominać, pogadać gdzie które wylądowało, jak praca, plany itd. Facet ma dwie dorosłe córki, więc różnica wieku spora. Mojemu facetowi powiedziałam już po fakcie i on się o to wkurzył - bo powinnam powiedzieć przed spotkaniem, do tego wyczuwałam zazdrość.

Dla mnie jego reakcja była niesmaczna, taka bezpodstawna zazdrosć. Po pierwsze to tylko znajomy, nawet nie bliski przyjaciel, tylko znajomy. Do tego sporo starszy. Nie ma flirtu między nami. Nie do końca rozumiem, co to za różnica, czy powiedziałam przed czy po spotkaniu. Powiedziałam, bo nie chciałam nic robić za jego plecami -mogłam wcale nie mówić i nic by nie wiedział. I chyba na drugi raz tak zrobię.

No ale z drugiej strony autorka pisze:

Więc tak naprawdę nie wiadomo jak to wygląda z punktu widzenia faceta.

Ja myślę, że nie ma problemu w spotykaniu się z ludźmi na kawę, ale w ukrywaniu tego jest coś nie tak. Wychodzę z założenia i też moje doświadczenie na to wskazuje,  że ukrywa się "konkurencje", a jak to nie jest konkurencja to sie nie ukrywa.
I też nawet jeśli mieszkacie w innych miastach to da się tak zorganizować czas, żebyście mogli poznać waszych znajomych. Jeśli ktoś jest zakochany w swojej dziewczynie/chłopaku to przedstawią ją/go na lewo i prawo...tak myślę.

I o ile nie byłabym zazdrosna o spotkania z wieloletnimi znajomymi z dzieciństwa, których się zna od 20 lat i nigdy nic nie było to z nowymi znajomościami bym uważała. Moim zdaniem jeżeli osoba w udanej relacji spotyka kogokolwiek do którego wie, że z czasem mogłaby coś poczuć to po prostu ucina tą znajomość bo szanuje chłopaka/dziewczynę. A jeżeli nie jest tak szczęśliwa w relacji i ma wątpliwości to kontynuuje.

jesteś zaborczą zazdrośnicą, jak to sobie wyobrażasz, że jesteście razem i do konca życia facet ma już nowych kobiet nie poznawać a ty masz być w epicentrum jego wszechświata i może się spotykać przez kolejne kilkadziesiąt lat tylko z tobą?

Nie rozumiem zazdrości. Jeśli mu nie ufa to powinni ten związek zakończyć. Nie wyobrażam sobie być w związku zazdrosną o każdą koleżankę faceta albo nowe znajomości.

Czytam, czytam i się zastanawiam, kto tu przegina. Albo autorka jest chorobliwie zazdrosna i w każde niewinne spotkanie chłopaka z koleżankami wyolbrzymia, albo coś jest na rzeczy.
Trochę dziwnie- w moim odczuciu- jest fakt, że chłopak twierdzi, iż autorka ma schizy i powinna się udać do psychologa- chyba, że autorka urządza sceny zazdrości.
Osobiście nie widzę nic złego w poznawaniu koleżanek chłopaka i nie przypomina mi to kontroli.
Ciekawi mnie, czy te koleżanki wiedzą, że chłop ma dziewczynę.
Ps. W pierwszej chwili- po odczytaniu pierwszego posta- uznałam, że gość gra trochę nią fair.

Autorka nie zdradziła, czy w ogóle zna i bywa w jego towarzystwie. Zastanawiające jest też to, dlaczego tylko on do niej przyjeżdża, a nie na odwrót.
Od roku są niby parą, spotkania tylko w weekendy, on uatrakcyjnia sobie dzień powszedni spotkaniami z licznymi koleżankami, więc dokąd ten związek zmierza?