Wieczna singielka - Netkobiety.pl

wszystko w swoim czasie, moim zdaniem nie można też starać się  na silę przypodobać ludziom. A może  problemem jest pewność siebie? A raczej jej brak…

Dziewczyno... mi kiedyś przypadło do gustu pewne stwierdzenie. Facet napisał innemu ale może to pasuje. Jak idziesz do baru i siadasz w kącie z piwem i oczekujesz, że fajna laska ciebie zauważy i podejdzie do ciebie sama zagadać to się zaskoczysz. I jedna kwestia, jako facet piszę... nie chodzi o przeciętność bo to marny powód do braku faceta ale niektóre dziewczyny po prostu swoją postawą i podejściem do facetów czy ogólnie ludzi jakby mówiły, że nie są zainteresowane chłopakiem... jakimkolwiek... nie obraź się ale to może być totalna niepewność, czasami mylona z wyniosłością czy niedostępnością. 24 lata powoduje tylko to, że jesteś mało doświadczona w relacji z drugim człowiekiem i możesz mieć problem ze strefą komfortu, którą ktoś będzie tak czy siak naruszał. No chyba, że ideał znajdziesz ale tak mało idealnych facetów teraz... Więc jeśli zaczyna Ci to przeszkadzać to rada będzie jedna - temat przerabiany tu wiele razy... Pchaj się między ludzi i próbuj być na nich otwarta - w tym kontrolować swoje zachowanie (nie uciekać), mimikę (nie patrzeć bez uśmiechu i spod byka) oraz nastawienie (będzie fajnie bo są fajni ludzie). A jak ludzie nie są fajni to szukać innych bo nic na siłę nie osiągniesz - no może dziewictwo stracisz z jakimś samcem ale pewnie nie o to Ci chodzi.

Jak mam się zmienić? Nie przeskoczę swojej osobowości. Chyba, że chodzi Ci o wygląd zewnętrzny.

Mam jedną bliską koleżankę, która jest bardzo szczera i po prostu musi powiedzieć to, co myśli. No więc stwierdziła, że jestem za bardzo spięta w kontaktach z ludźmi. Zgadzam się z tym, tylko nie za bardzo wiem, jak to zmienić. Pierwsza rozmowa z obcą osobą kosztuje mnie wiele nerwów, stąd to spięcie.

Uwierz, że ona jest bardzo bezpośrednia. Spytałam się jej, "co jest ze mną nie tak" i powiedziała o tym, że jestem zbyt spięta. Znam ją dobrze i wiem, że gdyby coś jeszcze leżałoby jej na sercu, to by to powiedziała. Może faktycznie coś jeszcze robię źle, tylko ona tego nie zauważa? Sama nie wiem...

Jestem wesoła i pogodna wśród przyjaciół. Natomiast jeśli chodzi o kontakty z obcymi bądź prawie obcymi ludźmi to tak, spięcie to stan permanentny.

Autorko, znasz już odpowiedź co przeszkadza... Tak nie nawiazesz nowych znajomości a to blokuje możliwości bo grono przyjaciół jest z definicji male... Co zrobic? Zmienić zachowanie... Nie siebie... Siebie tak prosto nie zmienisz.. Pewnie psycholog... Jesli nie on to napisałem wcześniej jak sie zachowywać... Jak to osiągnąć? Ćwicząc. Nawet na sucho, przed lustrem i obrazowanie tez bardzo pomoze ale o wiele mniej niz przed lustrem. I nie musisz byc zaraz proaktywna. Wystarczy otwarta. Jak potrafisz z przyjaciółmi to uda Ci się i z innymi... Na początek poćwicz...

Z ciekawości się spytam: ile masz lat rh72? Bo - sądząc po twoich wpisach - masz pewne doświadczenie i wiedzę:)

Mam przyjaciolke podobna do cb. Tez mamy tyle samo lat Z dziewczynami ma dobfy kontakt ale juz z facetami...jakos tak oni sie jej boja. Jest ladna ale ta niepewnosc wyczuwaja i jakos tak nie lgna do niej. Moja rada: wiecej usmiechu, spotkan w mieszanym towarzystwie, luzu i zabawy. Jestes mloda, kiedy jak nje teraz masz sie bawic. Rozmawiaj o pierdolach, usmiechaj sie.

No właśnie. Nie napisałam wcześniej, że ja nawet nigdy nie kolegowałam się z facetami. Wiele kobiet ma problem z tym, że są postrzegane jako koleżanki, a nie potencjalne partnerki. Ja z większością chłopaków z gimnazjum, liceum i studiów byłam na "cześć cześć". Dziewczyny rzadko kiedy były wobec mnie wredne, natomiast chłopacy często.

Autorko, ja jestem rok starsza od ciebie i też nie mam żadnych doświadczeń z mężczyznami na polu innych niż koleżeństwo. Zresztą ostatni bezpośredni kontakt z mężczyznami na polu koleżeńskim miałam tak gdzieś ponad 3 lata temu. Od dwóch lat próbuję znajdować znajomych przez internet, ale to nie wychodzi. Marne to pocieszenie, ale nie jesteś jedyną dziewczyną w Polsce w takiej sytuacji .

Wcale nie takie marne pocieszenie:) A jak się czujesz z tym "wiecznym singielstwem"? Jesteś samotna czy szczęśliwa bez faceta u boku?

Molinelle, może wystarczy większy dekolt, fajna sukienka, odsłonięte nogi?
Brzmi płytko?
Takie życie ;P

Lubię kobiece ubrania, więc często noszę sukienki. Biust mam dosyć ładny, więc dekoltów się nie wystrzegam. Nogi mam niestety brzydkie, masywne i niekształtne. Ale ogólnie mam nie najgorszą sylwetkę.

No tak... kao_makao... uffff

A co rozwijać? Wartkość Twojego porównania mnie poniosła Sama napisałaś - kontrowersyjny...

kao makao,

Dlaczego nie masz znajomych?
Może tutaj kogoś poznasz,skąd jesteś?

a praca/szkoła?

@kao_makao hmm bardzo ciekawa historia z tymi protezami.  Musisz mieć ciekawą osobowość skoro czujesz się nie pasująca do tej rzeczywistości jak mniemam wnioskując po twoim wpisie o protezie. Aczkolwiek mogę się mylić. No cóż czasami warto odpuścić i trochę się wyluzować i nie robić nic na siłę bo to często jeszcze bardziej pogarsza sprawę. Słyszałaś o Prawie Przyciągania albo o regule wahadeł ? W Transerfingu Rzeczywistości Vadim Zeland pięknie opisuje te zasady. A chciałbym cię zapytać. Co się takiego dzieje skoro nie wychodzi poznawanie nowych ludzi przez internet ?  Mogłabyś rozwinąć tą myśl z tymi narządami i protezami. Bardzo jest to ciekawe. Zaintrygowałaś mnie. Pisz więcej.

@Molinelle Uważasz, że masz przeciętną urodę i ciało. A to twoje subiektywe zdanie. Skąd wiesz, może dla kogoś byłabyś atrakcyjna? Oceniasz siebie jako introwertyczkę poprzez pryzmat braku doświadczenia z płcią przeciwną czy faktycznie taka jest twoja osobowość ?  Kobieta inteligentna i ambitna to super kobieta ale większość mężczyzn się takich boi i unika takie kobiety. Jak myślisz dlaczego ? Dlaczego uważasz, że byłaś nie lubiana ? Co się takiego stało, że tak uważasz ? Musi być jakaś przyczyna. Jeśli żaden chłopak się tobą nie zainteresował to przyczyna musi leżeć w twoim charakterze lub urodzie. Pomyśl dokładnie co możesz poprawić. Co możesz zmienić ?  A jak się czujesz samotna to zawsze możemy pogadać na priv.

Porażek ciąg dalszy... trzy dni temu wpadłam z niezapowiedzianą wizytą do rodziców. Był u nich wtedy zaprzyjaźniony informatyk-amator (rok starszy ode mnie), który naprawiał ich komputer. Chłopak był miły, sympatyczny i ułożony. Rozmawiałam z nim "na luzie". Nie ukrywam, że po jego wizycie u moich rodziców liczyłam na jakiś odzew z jego strony. No cóż, póki co brak kontaktu... ja chcę po prostu z nim porozmawiać raz jeszcze, nie jako potencjalna partnerka, tylko jako koleżanka.

Wiem na pewno, że jest wolny. A czy kogoś szuka, to nie wiem.

Wiesz to jednak lećmy stereotypem... nie zorientował się... nie przywykł pewnie

Molinelle, mogłabym podpisać się pod każdym słowem z Twojego pierwszego postu. Za kilka miesięcy będę mieć 25 lat, a na koncie absolutnie zero doświadczenia. Mam ogromne kłopoty w relacjach międzyludzkich i jest to dla mnie problem nie do przejścia. Mimo że od czasu gimnazjum zauważam ogromną poprawę, to nadal jest to za mało, by móc normalnie funkcjonować.

Nie poddawaj się. Walcz dalej! Ja też będę próbować:)