Sfrustrowana zyciem - Netkobiety.pl

Szukasz powiewu zycia nie tam, gdzie trzeba.
Na zewnatrz tego nie znajdziesz, a jezeli nawet, to na dluzsza mete i to Ci sie znudzi i przestanie zadowalac, bo zawsze dasz rade znalezc cos, co jest nie tak.
Oczywiscie, ze otoczenie tez w jakims stopniu pomaga w lepszym samopoczuciu lub sciaga w dol, wiec oczywiscie nalezy je starannie dobierac, jesli tylko ma sie takie mozliwosci.
Ale radosc zycia nigdy nie pochodzi z zewnatrz, tylko jest to wewnetrzna sila i nastawienie. Skad ci motywujacy ludzie, ktorych chcesz spotkac i z ktorych energii chcesz korzystac, to maja? To ich wewnetrzna sila.
Zamiast szukac sposobow, jak zapelnic wewnetrzna pustke, zacznij sie jej przygladac i dopuszczac do siebie ten brak w samej sobie, zacznij szukanie przyczyn w sobie i mozliwosci jej zapelnienia z wlasnej sily, wtedy nie bedziesz zalezna od tego, zeby ktos uzyczal Ci radosci zycia.
Gdy to w sobie znajdziesz, to automatycznie spotkasz tez ludzi, z ktorymi bedziesz mogla to dzielic.

Moze pomoga Ci w tym, jak to robic jakies poradniki, moze medytacja. Mozesz rozejrzec sie na przyklad za jakimis kursami motywacji lub cos w tym stylu, gdzie mozna sie dowiedziec, skad brac radosc i motywacje. W Warszawie z pewnoscia znajdziesz takie oferty.
Musisz po prostu rozejrzec sie, co Tobie najbardziej pasowaloby jako metoda na zwrocenie sie do srodka.

Może Twoj problem jest taki, że poznajesz mało nowych ludzi? Kręcisz się w tym samym towarzystwie, a tam nie ma takich "rozrywkowych" osób, jak Ty?
Jeśli tak, to chyba trzeba by pomyśleć o tym, jak by tu poznać tych nowych ludzi. Na ten temat jest mnóstwo watków tu na forum. Zwykle ludzie szukają znajomości albo poprzez udział w jakichś kursach, wspólnym hobby itp, albo przez internet (choć to nie wyklucza jedno drugiego, można szukać tu, i tu, chyba najrozsądniej się nie ograniczać, a zwiększać swoje szanse ) Są jakieś grupy na facebooku na przykład. Tam można osoby o podobnych zainteresowaniach spotkać i przenieść znajomości do świata realnego. Bo to są np. grupy dla rowerzystów, wiec jak powiedzmy lubisz rower, to w takiej grupie mozesz poznac innych lubiących rowery.
Co do partnera, to hm, te całe "motylki w brzuchu" (swoją drogą, to określenie brzmi wg mnie dosyć infantylnie, jak i sama będąc zakochana nic w swoim brzuchu specjalnego nie czułam szczerze mówiac więc nie wiem nawet kto to wymyślił i czemu ludzie tak mówią... hm, może inni ludzie czują emocje poprzez brzuch ) to sprawa dosyć śliska. Wiadomo, facet musi się podobać ogółem, jak w ogóle nie pociąga, czy nawet odpycha, to nie da się tu na siłę do niego przekonać. Ale z drugiej strony, wiele osób myśli, że jak tego przyciągania na pierwszej randce nie ma, to już nigdy nie będzie. A to nie zawsze się sprawdza. Czasem jest dobrze dać sobie szansę i spotkać się jeszcze ze 2 razy, żeby lepiej go poznać. Bo na pierwszym spotkaniu bywa, że ludzie są spięci itp, więc zachowują się nienaturalnie i tworzą złe wrażenie. Dopiero jak sie taki facio trochę wyluzuje, poczuje z deczka pewniej, to się może okazać, że to nie żaden mruk na przykład, ale normalny, rozmowny facet Tylko był spięty na poczatku, to miał pustkę w głowie. Ogółem, ciężko kogoś poznać w krótkim czasie... A to bywa, że dopiero jak się kogoś pozna trochę lepiej, to się można zakochać. Z drugiej strony, owe "motylki" potrafią być złudne w drugą stronę. Tu się ktoś strasznie spodoba juz po krótkiej chwili, ale im dłużej się tą osobę zna, tym wychodzi bardziej, że to nie jest osoba do związku. Tak że ja bym na takich odczuciach nie polegała jednak. To często jest tylko pierwsze wrażenie, które szybko mija. Uważam, że rozsądniej jest faceta jednak lepiej poznać pod względem charakteru, czy mamy wspólny język itp. niż stawiać na same takiego typu odczucia.

Jak już widzisz na pewno, że ten facet Ci nie odpowiada, nie szanujesz go, jak na to zasługuje, to po co z nim się jeszcze spotykasz? Uważasz, że na prawdę nie ma już żadnych pewnych siebie i nie zakompleksionych facetów w naszym kraju? Jakoś nie chce mi się wierzyć Więc nie rób z siebie jakiejś desperatki może...
A jak chodzi o tamtego, co sie kiedyś tam zakochał... Ja uważam, ze warto dać szansę i sie spotkać kilka razy, ale niezobowiązująco, np. iść na kawę, do parku itp, pogadać z nim, poobserwować go. Na pewno nie wkręcać faceta, że to już jakiś związek jest. Jak sam sobie wkręci po 3 randkach, ze jest w związku... to cóż, jego problem. Nikt normalny raczej po takich kilku luźnych spotkaniach nie uważa, że jest już w związku (no chyba że jakis młodzieniec, nastolatek, to bywa, ale nie dorosły facet raczej). Nie bardzo rozumiem jak można "wylądować" w związku "z grzeczności". Wygląda mi na to, że tu wychodzi niestety jakiś dość silny rozdźwięk między tym, czego szukasz u faceta, a tym, co sama prezentujesz. Szukasz pewności siebie u faceta, a sama co? Po tym, co tu napisałaś, wnioskuję, że sama pewna siebie nie jestes. Skoro nie umiesz odmawiać, stawiać granic, jasno się komunikować. Szkoda mi tego kolegi, Ciebie zresztą też szkoda, że się wplątałaś w taki układ. Ale wina była tu jednak Twoja, nie kolegi. Trzeba było skończyć znajomość w momencie, gdy już wiedziałaś, że to nie facet dla Ciebie, że nic z tego nie będzie. Byłoby to uczciwe i asertywne. Jeśli mówisz, ze z grzeczności z nim byłaś... To hm, albo sama siebie oszukujesz i grzeczność mylisz z egoizmem (bo może zwyczajnie przyjemne było, ze ktoś lata koło Ciebie), albo własnie jak pisałam, wcale nie jesteś pewną siebie osobą. A jeśli nie jesteś pewna siebie, to wątpię, żeby pewni siebie faceci do Ciebie lgnęli... Po prostu wiesz, wymagasz od kogoś coś, to sama powinnaś mieć do zaoferowania to samo. Np. szukasz inteligentnego faceta, to sama też musisz swój mózg rozwijać, a nie np. oglądać telenowele od rana do nocy Na podobnej zasadzie, szukasz kogos pewnego siebie, charyzmatycznego wręcz, to sama musisz najpierw byc taka. Bo po cóż by miał pewny siebie facet uderzać do takiej niepewnej...? Która nawet nie umie być asertywna, nie umie odmówić i "ląduje" w związku z litości? Dla mnie to zaprzeczenie pewności siebie. No chyba, ze wynikało to nie z litości, a zwyczajny egoizm Cię tam zaprowadził. Sama sobie odpowiedz.
Nie napisałam, ze "motylki" są infantylne, tylko samo to określenie. A odczucia, jak odczucia, dziś są takie, jutro są inne Chyba nie oczekujesz, ze taki stan potrwa długo? Wiadomo, jest fajny na początku, jak jeszcze jest... Z czasem jednak wszystko blaknie, uspokaja się, wycisza. Wtedy trzeba mieć z partnerem innego rodzaju więź, bardziej postawić na przyjaźń po prostu, bo na samych "motylkach" to jeszcze żaden związek długo nie pociągnął Przyciągają takie silne uczucia, fakt, ale to tylko na pewien czas. Więc nie można sie skupiać tylko na tym. Bo to wiesz... facet machnął ręką, Tobie już mokro. A za miesiąc/rok może Ci tą samą ręką przylać w twarz. No ale jak kogoś nie interesuje charakter, a same motylki, to już trudno, każdy ma to, na co godzi się.
Wszystkie uczucia są zmienne, bo taka ich natura. Dlatego polecam też używać rozumu, a nie tylko samych uczuć. Musi być ta równowaga: uczucia i rozum. Czasem jest to ciężkie do wprowadzenia w życie, wiem o tym, ale uważam, że człowiek po to ma i emocje, i rozum, żeby korzystał z obojga tych darów wedle potrzeby. Tak więc takie skrajności, jak Ty prezentujesz, typu "jestem z kimś tylko dla przyjemnych emocji, mózg idzie w odstawkę" albo dla odmiany "jestem z kimś, bo na logikę sie wydaje fajny, a nic do niego nie czuję" (miotasz sie strasznie w życiu dziewczyno ) to nie może się skończyć dobrze. Znajdź złoty środek jakiś w tym Kogoś, kogo podziwiasz jako osobę i dobrze sie z nim czujesz, jak z przyjacielem, ale kto nie jest też dla Ciebie jakiś aseksualny.