Te same kłamstwo - Netkobiety.pl

Słabo dowiedzieć się o kłamstwie swojego mężczyzny przy osobach trzecich.
To koleżanki jego kolegi u którego była domówka i to były dziewczyny, których Wiktor nie znał.
Ja wiem, że on sobie z nimi nie świrował, ale mi chodzi o sam fakt - skłamał drugi raz z tym samym.
Nie wywijałam tyłkiem z innymi facetami, Wiktor jest zazdrosny za każdym razem, kiedy widzi mnie w takiej sytuacji i sobie dodaje.
Gdyby mógł to by dodał sobie, że sobie z nimi flirtuję... A robi to po to, by nigdy nie być winny.
Dodam, że sam tańczył z innymi dziewczynami i każdej lasce chyba wódkę polewał.
Ja mu o to sceny nie zrobiłam, tylko podeszłam w którymś momencie i powiedziałam "Hej, a mnie nie spytasz, czy ja się z Tobą napiję? Zazdrosna jestem."
Chyba nie jesteśmy razem, piszę chyba, bo sama nie wiem.
W nocy jak wypisywał sms'y do mnie, to napisałam mu "żegnaj" i że więcej razy mnie nie okłamie, nie będzie traktować jak śmiecia, itd...
Napisał przecież, że źle go traktuję zrywając z nim w taki sposób blablabla a ja nie zaprzeczyłam, bo nie mogłam.
On musi się postarać, bo zjebał po całości najbardziej w momencie, gdy nie okazał skruchy i na mnie się buczył.
Jestem załamana... nosił mnie na rękach, mieliśmy wkrótce razem zamieszkać, mega super między nami, a tu bum... człowiek się zawiódł.
Ja bym mu to wybaczyła, ale warunek jest jeden - musi przeprosić i to on się odezwać.
Wtedy będę mieć gwarancję, że naprawdę mu głupio i potrafi się starać, kiedy coś zjebie.
...bo stara się zazwyczaj tylko wtedy, kiedy jest między nami dobrze.

Nie wiem, czy on jest w stanie swoją dumę schować do kieszeni...

Ja nie mogę się odezwać. Jestem tą słabszą osobą w związku i to ja rękę na zgodę zazwyczaj wyciągam - nie tym razem.
Wiesz, chciałabym się odezwać, przytulić się z nim, spędzić ten piękny dzień jeszcze razem.
...ale ile razy można po kimś sprzątać?
Tym bardziej, że okłamał mnie drugi raz z tym samym. Powinno mu być głupio strasznie, a widocznie nie jest..
Najwidoczniej kocha mnie tylko wtedy, kiedy jest między nami dobrze.
Duma ważniejsza.

Daję mu czas... ale ja bym tak nie umiała.
Jak coś zjebię, od razu chcę to naprawiać.
Nie potrzebuję czasu na przemyślenia, kiedy jestem winna.
...dlatego tym bardziej nie rozumiem, na co on czeka... co on myśli, że to ja się odezwę i przeproszę za cokolwiek?

Cisza nadal... eh.

on pracuje aktualnie. Wiem o tym bardzo dobrze.
Odezwałabym się, chciałabym przerwać tę ciszę, powiedzieć "Wiktor, ja nie zerwałam, tak jak myślisz."
...ale nie mogę, muszę dać mu zatęsknić i by choć raz ruszył dupę, kiedy to on wszystko popsuł.
Może się nie doczekam wcale..

Kochana Autorko to co robisz, to ulubiona taktyka niedojrzałych kobiet. Jazda na maxa na emocjach. To niestety forma przemocy w związku, chłopak to Twoje stwarzane ciśnienie, próbował obchodzić tak jak potrafił też niedojrzale. Teraz gdy przez swoją niedojrzałość doprowadziliście do pata, nie potraficie w swojej niedojrzałości z tego wybrnąć. Może czas wreszcie dojrzeć? Ile macie lat?

Zależy Ci, ale ... jest coś ważniejszego. Znaczy to aż tak ważne nie jest. Nie przesadzaj.

A skąd będziesz miała pewność, że to jego "przepraszam" będzie szczere, czy będzie tylko po to by cię uspokoić, byś nie wywlekała tej sprawy i nie strzelała focha?
Może nie żałuje tej imprezy, ale żałuje że się wydało? Za którą z tych rzeczy chcesz przeprosin?
skoro skłamał już drugi raz w tej samej kwestii to bym sie zastanowiła czego źródłem jest fakt, że ci o tym nie mówi.
Twoja zazdrość, zaborczość? Czy jego brak empatii do twoich uczuć czy zmęczenie związkiem?

Czy jak przeprosi to sprawa będzie załatwiona, aż do kolejnej imprezy z dziewczynami? Zamiatanie problemów pod dywan coś ci mówi?

Witam:)

Dziękuję za Wasze odpowiedzi, ale z niektórymi się totalnie nie zgadzam.
Ja z Wiktorem byłam mega szczęśliwa, on mnie na rękach nosił, codziennie chciał się ze mną widywać i na bank nasz związek nie był na chwilę.
Jego rodzice ciągle zapraszają mnie do siebie i mówią, jak bardzo mnie kochają i że jestem już w ich rodzinie.

Nie poniżyłam Wiktora, obracając w żart Jego kłamstwo. Podeszłam do tego na luzie, by nie popsuć domówki innym swoimi jazdami jakimiś.
Wiecie, gdy ja Mu powiedziałam na imprezie, że jeśli on okłamuje mnie w tak błachych kwestiach, to ja też mam prawo.
Powiedział wtedy, że zerwałby ze mną, czyli uważa się za lepszego ode mnie w tym związku.
CZEMU OKŁAMAŁ? Ja się domyślam!
JEGO KOLEGA, U KTÓREGO BYŁA DOMÓWKA, często u nas bywa jak jesteśmy z Wiktorem w rozjazdach, a że czesto wyjeżdżamy, nasz kolega jest z nami dość często.
Powiedziałam mu przed imprezą: "Wiktor, wydaje mi się, że jeśli nasz kolega robi domówkę i zaprosi dziewczyny, to mnie też powinien,
bo jakby nie było, ja jego obecność toleruję, gdy jesteśmy poza domem a on do nas zawsze przyjeżdża."
On się wtedy ze mną zgodził całkowicie...

Piszecie tak, bo zapewne o wielu rzeczach nie wiecie.
Ja mu wybaczyłam kłamstwo, ale gdy puścił na mnie focha, bo nie chciał ze mną rozmawiać, to mnie szlag trafił, że nie dość, że zawinił, to jeszcze ma czelność przywalać się do mnie, bym to ja znowu była winna.
Niestety mój Wiktor to chłopak, który zazwyczaj jest niewinny i on nigdy nie ma za co przepraszać, a jak ma, to zrobi tak, bym to ja przeprosiła.
Dlatego NIE CHCĘ teraz się odzywać... bo znowu to ja będę musiała naprawiać jego błędy.
Choć raz chcę poczuć, że gdy zjebał, to on to naprawi.
Problem tkwi w tym, że gdy jest dobrze między nami, to on by wszystko dla mnie zrobił, ale gdy jest źle - jakby duma mu nie pozwala, by się uchylić i podać rękę.
Jestem kobietą i serio choć raz chcę poczuć, że to nie ja musiałam po nim sprzątać.
Jeśli tak bardzo mnie kocha jak to okazywał, to nie odpuści sobie mnie.
Tylko ja nie wiem, czy mu ta wielmożna duma na to pozwoli.

...czyli on przeskrobał, a ja mam się odezwać, bo z wiadomości wynikło, że po związku?

Super... odezwałam się, zaproponowałam spotkanie.
Powiedział, że nia mamy o czym rozmawiać... nie spotkamy się.
..że olewałam go na imprezie, choć to ja z 5 razy do niego dochodziłam, a on często mnie zlewał na niej.
Za każdym razem gdy on jest winny, winna jestem też ja.
Kolejny raz okazałam słabość i znowu przez to ryczę...

Niech Ci nie będzie przykro, widocznie nie posiadam dumy, jeśli uczyniłam znowu pierwszy krok.
..ale zależało mi, by się pogodzić, bo wiedziałam, że wybaczę mu kłamstewko, a sama ja nic złego nie zrobiłam.
Myślałam, że gdy napiszę i powiem, że ja nie zerwałam, to bedzie ok.
Powiedział, że w takim razie to on zrywa, bo nie będzie go własna kobieta zlewać.
Na każdy jego atak odpowiedziałam, obroniłam się mówiąc kilka sytuacji, kiedy to ja przychodziłam do niego.
Chwalił zachowanie koleżanek, że do niego dochodziły... mi racji nie przyzna, że to ja się starałam, bo byłby na przegranej pozycji - to jego myślenie...
Jestem za dobra i za miękka.. on kochany  i nieba by mi uchylił, ale tylko wtedy, gdy między nami nie ma zachmurzenia.
Zerwał, tyle w temacie.
Dziękuję za odpowiedzi..
ps. stwierdziłam, że wyjeżdżam jeszcze dziś. Mam dość.