Za mało czasu poświęcam dziecku - Netkobiety.pl

Dziękuję za odpowiedź.
Obowiązków nie ma, kiedy zachęcam ją do pomocy jest oczywiście zachwycona....chwilowo. Po jakimś czasie jej się nudzi i nie ma ochoty.

Zaczęłabym od szczerej rozmowy z córką.
9-latka powinna już wiele rzeczy zrozumieć.
Następnym krokiem powinno być ustalenie domowych obowiązków.

Osobiście uważam, że robisz co możesz.

Tatus ma problem ze dziecku brzuch rosnie? Niech skoczy z mala na basen.
Ty jestes dla niej rodzicem, on raz na dwa tygodnie robi za klauna. Nie mialem rozbitwj rodziny, ale obserwowalem takie przypadki w swoim otoczeniu. Dzieciak ma same asy i ogrywa was jak chce. Tatus zeby pokazac jaki jest fajny sypnie kasa, a ze tylko raz na dwa tygodnie to i znajdzie czas na zabawe z dzieckiem. Mamusia nie obciazy obowiazkami, bo dziecko poskarzy sie tacie. Mama kupila komorke, to tata kupi laptopa.
Nie daj sie zwariowac. Rodzic ma dziecko wychowywac a nie mu cale zycie dogadzac. Tworzycie rodzine, a wiec na miare swoich mozliwosci kazdy ma ja budowac. Nie moze byc tak ze mala nic nie robi.

Dzieci, zwykle, doskonale wykorzystują niedogadanie się rodziców, i to niezależnie od tego, czy wszyscy mieszkają pod jednym dachem, czy osobno. W tym celu napuszczają jedno na drugie. Zaczęliście (Ty i eks mąż) grać w grę zaproponowaną przez córkę. By w niej wygrać, tatuś stara się zapewnić córce wszelkie możliwe atrakcje, Ty - "stajesz na rzęsach", by mu dorównać. Jaki tego efekt? Rośnie sobie 'królewna', przekonana, że świat kreci się wokół niej, ma zresztą tego dowody.

Jesteś zmęczona i masz dość. Najwyższa pora!
Odpuść to, co nie należy do Twoich obowiązków. A do nich nie należy odrabianie lekcji, wszak edukację na poziomie szkoły podstawowej (i wyżej) masz za sobą. Stań się mamą, by tego dokonać, zrezygnuj z roli służącej własnej córki. Przestań ją wyręczać, nie jest wszak niesprawna fizycznie, a umysł, jak wynika z Twego posta, też jej nie szwankuje. Mieszkacie we dwie i pracami domowymi macie się podzielić. Córka nie chce różnych prac robić? Ok. Niech robi je z niechęcią. Nie pozmywa naczyń (zakładając, że to do niej będzie należało)? To będą niepozmywane. A po jakimś czasie czystych naczyń zabraknie. Karanie, proszenie nic nie da. Jedyną skuteczną metodą to zdecydowanie, by dziecko ponosiło konsekwencje swoich zachowań. Nie naszykuje zeszytów potrzebnych do szkoły? Nie będzie ich miała następnego dnia. Do tego jednak jest potrzebna zmiana... Twego sposobu myślenia.

Super, że poszłaś i sprawę załatwiłaś.
Jesteś wspaniałą matką i córka w końcu to doceni.

Chciałabyś być najlepszą? Tym samym frustrację masz zapewnioną. Bądź wystarczająco dobrą.

Dzieciom nie jest potrzebna gwiazdka z nieba, dzieciom potrzebne są mądre granice stawiane przez dorosłych, poczucie bezpieczeństwa, miłość, szacunek, wiara w ich możliwości i umiejętności.

Codziennie się przytulamy, łaskoczemy i wyznajemy miłość Przez weekend tv nie był okupowany przez żadną ze stron, byłyśmy razem spacerem  na zakupach, zrobiłyśmy razem sałatkę, spędziłyśmy dużo wspólnie czasu. Widzę, że ona też chce być bardziej samodzielna, od zeszłego tygodnia sama maszeruje rano do szkoły i widzę że jest z siebie dumna. Mimo moich zapewnień, że również jestem z niej bardzo dumna, upewnia się kilkukrotnie pytając czy jestem. Poświęcam jej każdą wolną chwilę, tylko wydaje mi się, że ona tego nie widzi.

Być może widzi, ale nie potrafi przekazać tego w sposób, w jaki Ty oczekujesz.

Z tego co czytam wnioskuję, że poświęcasz jej tyle czasu, ile możesz, jakość tego czasu również wydaje się właściwa, zatem moim zdaniem po prostu bądź, obserwuj, czuwaj, rozmawiaj z nią, spędzajcie ze sobą czas, ale też nie stawiaj jej na pierwszym miejscu. To duża dziewczynka, powinna już rozumieć, że nie jest pępkiem całego świata, bo są także inne sprawy, którymi dorośli muszą się zajmować, nawet jeśli woleliby innymi. Dzieci niestety mają to do siebie, że wezmą tyle, ile im się da, zatem szybko przyzwyczajają się do stawiania ich w centrum uwagi, spełniania kaprysów i ulegania małym szantażom emocjonalnym.

Być może podświadomie, być może nie, ale prawdopodobnie usilnie starasz się wynagrodzić jej brak taty (jest to dosyć naturalny odruch), pomyśl więc jak wyglądałoby Twoje postępowanie, gdybyście wciąż byli wszyscy razem i czego wówczas nie robiłabyś, a czego mogłabyś od niej oczekiwać.

Powinnaś też porozmawiać z tatą dziecka, bo można się spodziewać, że wiele stwierdzeń, jakie słyszysz po powrocie małej z weekendu u niego, zasłyszanych zostaje z jego ust, jak choćby, że się nią nie zajmujesz. Dzieci chłoną to jak gąbka i potem wykorzystują do własnych celów.

Edit:
Swoje posty zatwierdziłyśmy z Wielokropkiem niemal równocześnie, a tam pojawiły się ważne uwagi, które rzucają nowe światło na problem.

Olinko, dokładnie jest jak piszesz. Żale córki i uwagi pojawiają się po jej powrocie od Taty. Wiem, że ją o wszystko wypytuje, bo nie raz dzwonił do mnie z pretensjami. I nie jest ważne ile razy byłam z nią w kinie, czy na spacerze, zawsze znajdzie się coś do czego się przyczepi. Manipuluje dzieckiem od zawsze a ja nie mam na to wpływu, choć po ostatniej mojej kłótni z nim ( dziecko było u niego, nie wiem czy słyszała tę rozmowę) rozmawiałam z córką i zapytałam dlaczego mówi Tacie rzeczy, które są nieprawdą. Powiedziała, że nie wie i od razu zaatakowała mnie że ja się z nią nie bawię. Zapytałam czy pamięta jak w zeszły weekend byłyśmy w kinie, powiedziała "no, tak. zapomniałam". Jak się spytałam co robiła teraz z Tatą, czy gdzieś byli, powiedziała że nie. I do mnie jest zawsze pretensja, że nie organizuję atrakcji. Kiedy powiedziałam, że będzie miała sprawdzian i powinna powtórzyć materiał, usłyszałam że to są moje obowiązki, on nie będzie odrabiał z nią lekcji oprócz tych zadanych z piątku na poniedziałek.

Minęło półtora roku od mojej wyprowadzki z córką od niego, a on cały czas ma pretensje. Że ja tego chciałam, że to moja wina, że jeśli sobie nie radzę to on może się nią zająć. Jego obowiązkiem są alimenty i tyle.

Psycholog ze szkoły ma rozmawiać z dzieckiem również na ten temat.

No i pewnie nie będzie.

"Jestem wystarczająco dobrą mamą/dobrym człowiekiem." - to zdanie powtarzaj sobie trzy razy dziennie, w razie potrzeby zwiększ dawkę.