Singielka, świadomy wybór - Netkobiety.pl

Pewnie masz zdrowe podejście do życia i dobrą samoocenę.

Nie jesteś jedną z tych biedulek, dla których facet to jest sens życia. Jesteś młoda, wszystko przed Tobą. Tak trzymaj!

Wszystko z Toba ok
Po prostu jeszcze nie spotkalas kogos kto by Cie prawdziwie zainteresowal, dlatego tak powierzchownie traktujesz wszystkie znajomosci. 
Dopoki jestes sama to korzystaj z tego bo nigdy nie wiesz jak Ci sie zycie potoczy dalej

Tak trzymaj! Ja miałam w pewnym stopniu podobnie, ale z braku wrażeń emocjonalnych chyba (sic!) zabawiłam się w portale randkowe i niestety wplątałam się w coś, co zburzyło mój spokój umysłu. Także na siłę partnera szukać nie polecam. Sam się kiedyś napatoczy ktoś, dla kogo stwierdzisz, że "gra jest warta świeczki" Tym bardziej będziesz interesowała i przyciągała, im bardziej będziesz znała wartość siebie i ceniła swoje życie.

Tylko dlaczego z miejsca pochwalacie  jedną postawę życiową poprzez atak na inną? Tak to już natura wymyślila, że przedłużenie gatunku tylko poprzez bliskie kontakty z drugą płcią jest możliwe. Mnie osobiście ten "schemat" bardzo odpowiada. Na szczęście nie ma obowiązku rodzenia dzieci, choć często niemożność ich urodzenia trafia na kompetentną osobę i odwrotnie. Ale na pewno nie wszyscy się nadają na rodzica, tak jak wiele osób nie nadaje się na partnera życiowego. Więc chyba najlepiej byłoby, gdyby każdy żył jak chce i  lubi, zgodnie ze swoimi  potrzebami, jak właśnie Autorka, to wyjdzie wszystkim na dobre.
Co do tematu wątku,  zgadzam się z opinią, że nie trafiłaś jeszcze na takiego, którego chciałabys u swego boku mieć. Czy trafisz, też gwarancji nie ma, ale kiedy to nastąpi, myślę, że wątpliwości znikną.

A ja myślę,że coś się w autorce odezwało, jakaś malutka potrzeba, bo pyta na forum czy jest normalna i jednocześnie zaznacza, że od 4 lat nie była w związku. Ma 25 lat i wtedy otoczenie nas klasyfikuje na te "normalne", które chcą męża, chłopaka, dzieci i te "nienormalne i dziwadła", które mają odwagę być same...jest to normalne, jak dla mnie, ja między związkami miałam kilkuletnie przerwy. Dla otoczenia to było oczywiście dziwne i jestem "starą panną", ja mam to gdzieś. Żyj jak uważasz, życie jest twoje i ty o nim decydujesz.

Nie byłaś bo nie chciałaś być i spławiałaś każdego? Czy nie byłaś bo nie pojawił się nikt sensowny kto zrobiłby w Twoim kierunku jakikolwiek pierwszy krok?
Bo to jest istotna różnica.

Super, duży plus.

Zgadzam się, że zajmując się sobą można spotkać mnóstwo fajnych ludzi płci obojga - wystarczy tylko się uśmiechać i być otwartym/otwartą.
W sumie jeśli wychodzisz dość sporo do ludzi w tym na siłownię i jesteś taka pogodna jaką się jawisz to dziwię się troszkę że żaden facet do Ciebie nie podszedł i  kulturalnie nie zagadał...

To super, że z jednej strony nie masz parcia na związek a z drugiej nie zamykasz się na ludzi i nie grasz niedostępnej. Czyżby złoty środek?
To że jesteś otwarta na poznawanie nowych ludzi to super. Większość ludzi podchodzi do tej kwestii w ten sposób że nowy znajomy płci przeciwnej jest od razu zestawiany z checklistą potencjalnego partnera a to jest spory błąd.
Powiedz mi, jak się zapatrujesz na kwestie związkowe?
Tzn czy masz jakieś sygnały zainteresowania ze strony facetów czy ich nie ma? Bo jest różnica pomiędzy brakiem sygnałów a olewaniem ich.
W sumie nie wiem czy nastawiasz się na poznawanie ludzi ale z ewentualną możliwością poznania kogoś do związku... czy związek póki co Cie nie interesuje i chcesz po prostu bawić się i dalej poznawać ludzi, na gruncie stricte koleżeńskim.

Jeśli nie czujesz się gotowa na "kogoś nowego" to masz absolutne do tego prawo... i jest to całkowicie normalne. Baw się dalej i poznawaj ludzi.
Zadaj sobie jednak pytanie czy jeśli ktoś wyjdzie w Twoim kierunku z inicjatywą to dasz mu szansę czy po prostu na razie nie chcesz się wiązać. Czy to jedno czy drugie jest całkowicie normalne.
Każdy ma wolną wolę i powinien robić to co uważa za słuszne w zgodzie ze swoim sumieniem.

Ja również... tylko że jest olbrzymia różnica pomiędzy szukaniem kogoś na siłę a otwieraniem się na poznawanie nowych ludzi...
Bardzo często bawi mnie kiedy ludzie myślą że otwarcie się na poznawanie nowych ludzi...i robienie w tym kierunku wymiernych kroków jest równoznaczne z desperacją.
Często ta kwestia ukazuje jak głęboki mamy kryzys w zakresie komunikacji interpersonalnej.

Przyznam, że jak słyszę tego typu suche teksty to mnie dosłownie skręca. Wiele kobiet, które uwierzyło ślepo w tego typu bajeczki przychodzi potem do mnie i pyta: dlaczego nie mogę znalezć fajnego faceta albo gdzie się podziali fajni faceci?
Jednocześnie ostatnie zazwyczaj 10 lat swojego życia - TYLKO czekały aż rzeczony książę na białym koniu sam się "napatoczy". Udawały księżniczki i grały niedostępne... a teraz jest płacz bo matczyne,babcine i koleżanek rady nie poskutkowały... a one są same.. Patrząc na ich historie śmiem twierdzić, że podczas tego czekania owszem napatoczył się tyle że został spławiony podobnie jak tłum innych zainteresowanych facetów.
Ktoś warty "świeczki" owszem sam się napatoczy, tyle tylko że zazwyczaj wyłącznie w przypadku jeśli jest się otwartą na poznawanie nowych ludzi, nosi się uśmiech na twarzy i do rzeczonych ludzi wychodzi. Z tym jest właśnie związany kobiecy mit: że się znajduje jak się nie szuka.

Zgodzę się, że samotność bywa przydatna dla człowieka mądrego bo dzięki niej można pobyć samemu z sobą, zastanowić się nad swoimi priorytetami i zmienić coś na plus w swoim życiu.
Głupiec co najwyżej będzie się w tym momencie użalał nad sobą i zwalał winę na wszystkich dookoła... i co najgorsze trwał w tym stanie. To się wtedy może ciągnąc nawet latami.

Pragnę tylko zauważyć, że zainteresować może nas sobą ktoś a także zainteresować można sobą kogoś.
To nie tylko domena facetów.
Nie ma znaczenia, która strona zrobi pierwszy krok. Największym grzechem jaki można popełnić... to nie spróbować...

Zgadzam się z przedmówczynią i cieszę się że masz zdrową samoocenę i związek nie jest dla Ciebie celem samym w sobie.

Owszem, powiedziałbym że jeszcze jest stosunkowo młoda ale 25 to nie 20 czy 18... więc potencjalne stosowanie gierek rodem z podstawówki czy liceum nie jest wskazane... podobnie jak zadzieranie noska i udawanie niedostępnej - ale z tego co widzę autorka zdaje się nie mieć tego rodzaju problemów - co mnie cieszy. Jeśli się mylę - proszę poprawić mnie.
25 to moim zdaniem dla kobiety świetny wiek na poznawanie ludzi ( z resztą każdy jest dobry) z zaznaczeniem na znalezienie fajnego partnera do czegoś poważniejszego niż przelotna znajomość... bo w grę wchodzą potencjalnie faceci hipotetycznie 25-31 lat powiedzmy a takowi zazwyczaj mają poważniejsze i mądrzejsze podejście do kobiet niż ich rówieśnicy w wieku 18-25 lat. Ale to moje zdanie... żeby nie powiedzieć hipoteza wynikająca z obserwacji.

Kwintesencja tematu.

Ja nigdzie nie napisałam, że chęć znalezienia kogoś to absolutnie zawsze jest desperacja, ani tym bardziej, że większość związków jest z przymusu. Zrobiłam czarno-białe rozróżnienie, bo obie postawy - singielstwo z wyboru i związki z desperacji - są na dwóch przeciwstawnych krańcach, nie zdarzają się często. No, może desperacja nieco częściej... I z tych dwóch postaw uważam postawę autorki za zdrowszą, bo świadczącą o pewności siebie, o dobrej samoocenie. Nie twierdzę, że wszystkie kobiety w związkach czy szukające partnera są zdesperowane, czy mają niską samoocenę, czy są w związku ze strachu. Twierdzę jedynie, że są takowe kobiety. Są kobiety, które czują się gorsze, bo 25 na karku, a ona ani męża ani nawet narzeczonego... I często takie kobiety są desperatkami, które wiele tolerują - często za wiele - i wiele znoszą w imię tego, by być w związku. Wystarczy poczytać to forum. Zdrady, poniżanie, werbalne ataki, przemoc... wszystko wybaczą, bo "kochają" i "dziewczyna nie może przez życie iść całkiem sama", jak szła piosenka.

Jeśli dla kobiety znalezienie męża, założenie rodziny jest świadomą potrzebą, to ja to jak najbardziej szanuję! Jeśli dana kobieta czuje, że jest dorosła, że chce być dla kogoś żoną i mamą, czuć się za kogoś odpowiedzialna, to ja to podziwiam - sama mimo wieku tak się nie czuję.

Cat, dlatego w swoim pierwszym poście cytat był nie Twój, a Tusi27, jako  bardziej radykalny, i potepiajacy bardzo  zdrowy dla mnie "schemat", choć naprawdę nie jedyny słuszny.
Masz rację z tym, że "wystarczy poczytać to forum... ", by nabrać pesymizmu, ale to tak jak np. Z wiadomościami z kraju i ze świata w telewizji,  same nieszczęścia i katastrofy. A tak jak świat potrafi być mimo to piękny, tak i związki w sporej mierze są godne polecenia. Osobiście znam więcej nieszczęśliwych singli niż prawdziwie nieszczęśliwych mężatek. Dlatego związki i macierzyństwo reklamuje. Pod warunkiem zdrowego podejścia i gotowości