Dobre dziewczyny - gdzie was szukać?? :) - Netkobiety.pl

Dzięki wielkie za odpowiedź, w końcu ktoś uzmysłowił mi jak bardzo źle zrobiłem w ten sposób się angażując.
Mógłbym powiedzieć że jestem sam sobie winny, bo wiedziałem jak postępowała w poprzednich związkach, ale podobno tylko dla mnie chciała być i była lepsza.
Aż się zaczęło wszystko sypać, bo straciłem cierpliwość do jej wiecznych kłamstewek, niedopowiedzeń i jazd związanych z innymi laskami.
Nie było tak, że wszystko jej puszczałem płazem. Za większość jej się odgrywałem, odwdzięczałem podobnym mimo że nigdy nie chciałem dla niej nic złego.
Czemu z nią byłem? Miłość jest ślepa. Fakt, przyzwyczaiłem się do niej bo szczęśliwie się nam żyło. Wspólne zainteresowania, dzielenie pasji, rozumienie siebie nawzajem, tylko szkoda że przy tym wszystkim jej zepsuty charakter, ładnie ujmując.
Zrozumiałem, faktycznie muszę urozmaicić sobie życie w tego typu wyjścia żeby kogoś w końcu poznać. Chociaż teraz boję się podejść od tak do kobiety, bo wydaje mi się że to wyjdzie wymuszone, że na już chce coś poznać, wyrwać i to będzie po mnie widać, przez co spłoszę niejedną wartościową dziewczynę.
Motyw podrywu mi już też uleciał przez lata, bo chciałem być w porządku ale czas najwyższy wrócić do formy. Czasem trzeba dostać po dupie od życia by stać się bardziej wartościowym.

Muszę się zgodzić... Wiem że prędzej czy później każdy trafi na swoją wybrankę, ale ten proces można raz że przyśpieszyć, dwa że polepszyć siebie w tym.

Nie jest też tak do końca, sytuacja była bardzo rozbudowana i skróciłem ją po prostu, prościej mówiąc na wstępie związku była nie w porządku, potem przez rozwinięcie byliśmy w porządku względem siebie i przy zakończeniu oboje nie zachowywaliśmy się tak jak powinniśmy.

"Z kim przystajesz takim się stajesz". Niestety byłem uczciwy do czasu. Sama pokazała mi jak być ... i też takim się względem niej stałem, dlatego nie ma jakiegokolwiek sensu tego naprawiać.

No właśnie praktycznie ich nie ma, a nie robiąc tego sami rzucamy sobie kłody pod nogi, zawsze jest szansa na poznanie kogoś interesującego
Tylko póki co jest zima, ciężkie warunki, mam w planach basen, może kurs tańca spontanicznie i może kogoś się pozna przy okazji.
I serio, ona na prawde nie jest, nie była tego warta więc nie wiem co ja tyle czasu przy niej robiłem... Przynajmniej każdy następny dzień będzie lepszy

Pomijając już fakt i niewątpliwie mądre rzeczy, które piszecie, podziwiam octane Twój spokój i zachowanie po rozstaniu. Klasa. Pozdrawiam

Nie obraziłam się i masz rację, to była ironia i pół żartem...mnie po prostu denerwuje pytanie: gdzie są dobrzy faceci, gdzie są mądre, dobre kobiety? Tak jakby to były dinozaury i wyginęły...a mnie z kolei skręca, gdy ktoś pyta , gdzie są te wszystkie troskliwe, wrażliwe dziewczyny, jakby wszędzie były jakieś wypindrzone laski, lecące na kasę i klatę....to wielkie uogólnienie i dla kobiet niesprawiedliwe, dla mężczyzn zresztą też, bo to działa w dwie strony...jednak dużo zależy od tego, na kogo w życiu trafiliśmy, kto nas skrzywdził, z kim byliśmy...ja szanuję facetów, nie obsmarowuję, nie zrzędzę i nie komentuję,  bo większość w moim otoczeniu jest taka, jak bym chciała, być może dlatego są zajęci

Mnie również powoli ciągłe słuchanie tych pierdół zaczyna wyprowadzać z równowagi...
Kiedy ludzie zrozumieją, że takich ludzi mijają np codziennie w sklepie albo wręcz siedzą obok nich w autobusie... tylko że trzeba wyjąć słuchawki i z uszu a telefon wsadzić do kieszeni i podnieść wzrok. Takie proste  a takie trudne.

Bardzo obrazowe a razem trafne porównanie. W sumie jeśli ktoś używa tego rodzaju określenia to w przerażającej większości przypadków obnaża to jego problem, któym zazwyczaj jest nieumiejętność poznawania nowych ludzi... a raczej brak otwarcia na ich poznanie.

Jak wyżej... niestety stereotypy są równie mocne u kobiet co u mężczyzn...

Niestety mamy u nas w kraju taką iście polską przypadłość, że ogół danej grupy traktujemy przez pryzmat jednostkowych( patologicznych) przypadków.
Np jak się trafiło na ładną ale pustą dziewczynę, raz czy dwa to już nierzadko z automatu zaczyna się "jazda mizogińska", że wszystkie ładne dziewczyny są puste i mają muchy w nosie... podobnie z drugiej strony. Jak się raz czy (będąc kobietą) drugi poszło do klubu a jednymi, którzy podeszli i zagadali byli namole i chamy to rónież nierzadko koduje się w głowie z automatu myśl, że w klubie nikogo się fajnego nie pozna - bo tylko tego kalibru egzemplarze tam chodzą, nie licząc tych zajętych.
Łatwo jest uogólniać i generalizować, trudniej rozglądać się, dostrzegać i otwierać się na ludzi.

Swoją drogą jeśli masz w otoczeniu takich jakbyś chciała z tym mankamentem, że są zajęci- to dlaczego nie poszerzysz grona znajomych?
Jak widać kryteria doboru masz dobre.

Jeśli jakaś kobieta nie chce/ nie szuka partnera a zamiast tego woli być sama - to jest jej sprawa. Ja to szanuję, każdy ma prawo do własnego zdania. Do mnie jednak trafiają zazwyczaj Panie samotne, które prócz narzekania w deseń gdzie się podziali fajni faceci nie robią ze sobą praktycznie nic.

Zgodzę się, że wielu a nawet bardzo wielu mężczyzn w naszym kraju ma problem z przetrawieniem odmowy i pojęciem takiego stanu rzeczy. Swoją drogą to jest świetny test na to czy ma się do czynienia z emocjonalnym chłopcem czy mężczyzną. Niestety jednak jest to w połowie zasługą dziewczyn - wg mnie wszystko przez te nieudolne granie niedostępnej, różnego rodzaju gierki słowne i zachowania rodem z podstawówki.

Każda kobieta ma prawo nie być zainteresowana, podobnie jak każdy facet nie ma obowiązku robić pierwszego kroku. Można nie być zainteresowanym, nie być gotowym na poznawanie ludzi, zwyczajnie tego nie chcieć i mieć 100 innych różnych, zasadnych lub mniej powodów. Co do tego jak faceci traktują rzeczone odmowy to mówiłem już kiedyś, w mojej ocenie dużo zależy od tego jak się rzeczoną osobę traktuje. Cham i namol nie zrozumie/przetrawi/ doceni kulturalnej i grzecznej odmowy pełnej uśmiechu i empatii, kulturalny facet i owszem.
Rozmawiając z kobietami ostatnio często spotykam sie z pewnym ciekawym zjawiskiem - tzn niby najpierw mi mówią, że de facto nie były/są w danej jednostce czasu zainteresowanymi jakimikolwiek znajomościami czy to w kontekście tylko poznawania nowych ludzi czy to fajnego faceta... a zaraz potem zaczyna się narzekanie kalibru: że koleżanka znalazła sobie fajnego chłopaka ona też by chciała, gdzie się podziali wszyscy fajni faceci wyginęli chyba, dlaczego ona ma takiego pecha, dlaczego ona nie umie nikogo spotkać itd
Męczące się to robi. Z jednej strony fasada niezależności mówiąca o tym jak to mi jest dobrze bez faceta i jaka to ja samowystarczalna jestem a zaraz potem wystarczy delikatnie szarpnąć za emocjonalną strunę żeby maska delikwentce spadła i zaczęło się narzekanie, że w dzisiejszych czasach facet to pizda ( pardon) i ona chciałaby jakiś egzemplarz z poprzedniej epoki. Czasem to nie wiem czy się śmiać czy płakać.

Całkowicie się z Tobą zgadzam w tej materii, tylko że zauważ że kobiet które potrafią zrobić pierwszy krok jest tak mało, że to aż boli... to raz... a dwa, że 95% facetów nie gra, nie bawi się w niedostępność i różne inne tego typu manipulacje ( mówię oczywiście o dojrzałych emocjonalnie). Robiąc pierwszy krok w kierunku faceta, masz go zazwyczaj obnażonego jak na dłoni a z jego reakcji można czytać jak z otwartej księgi. Swoją drogą nie wiem jakim trzeba być chamem i burakiem, żeby niekulturalnie potraktować dziewczynę, która odważyła się zrobić pierwszy krok... i sporo dziewczyn zdaje sobie z tego faktu sprawę... ale mimo tego boi się zrobić jakikolwiek krok.

Idąc dalej z moich obserwacji kobiety z reguły nie są przyzwyczajone do dawania jakichkolwiek sygnałów a faceci są "niestety" przyzwyczajeni do mniej lub bardziej chamskich zlewek i gierek.
Ze swojego doświadczenia mogę tylko powiedzieć, że świetnie ocenia się dziewczynę po tym w jaki sposób "spławia". Ta prosta i prozaiczna kwestia zarazem wiele mówi, trochę tak samo z chłopakiem w kontekście tego co by zrobił ( jak się zachował) gdyby spotkał na drodze fajną dziewczynę.

Jak już wyżej wspomniałem, w tej materii się z Tobą zgadzam. Myślę jednak że gdyby niejednokrotnie co niektóre kobiety nie traktowały mężczyzn kulturalnych analogicznymi tekstami i pogardą co namolnych i chamskich to niewykluczone że ta tolerancja byłaby większa. Swoją drogą nawet nie wiesz od ilu fajnych gości słyszałem na konsultacjach, że wolą usłyszeć od kobiety ( zamiast suchego mam chłopaka, jestem lesbijką czy innych pierdół)  że nie jest zainteresowana ale bardzo docenia fakt, że mieli odwagę podejść i kulturalnie zagadać. Jak widać więc, co niektórych trzeba umieć "połechtać" 
Moim zdaniem dla kulturalnego, mozna się w ten sposób wysilić. A co Ty o tym myślisz?
Z doświadczenia wiem, że są kobiety które stać na tego typu kulturalne olewki ( bo sam takowe spotkałem ), druga strona medalu jest taka, że na takie zachowanie zasługują tylko kulturalni faceci w mojej ocenie.

Prawdę mówiąc ani mnie to ziąbi ani parzy...

To miło że ta z pozoru oczywista oczywistość jest dla Ciebie jasna... ale już kilkukrotnie na tym forum zarzucono mi, że "mówię kobietom co czują albo co mają czuć" albo" że wypowiadam się o kobietach za kobiety" bodajże podczas gdy cały czas wyrażałem tylko i wyłącznie swoje zdanie. Niestety nic nie mogę poradzić na ludzi, którzy nie potrafią czytać tekstu ze zrozumieniem tak więc za każdym razem wolę podkreślić wagę swojego zdania niz miałbym kolejny raz tłumaczyć wcześniej wymienionym ludziom. W stosunku do niektórych tylko podkreślanie tego z subtelnością TIR-a daje szansę że zrozumieją.

Byłem o to posądzany zarówno w wypowiedziach jak i prywatnych wiadomościach i prawdę mówiąc znudziło mi się czytanie tego wodolejstwa.
Cieszę się więc, że to co oczywiste jest dla Ciebie oczywiste ponieważ jest na tym forum stosunkowo sporo ludzi dla których to jasne niestety nie jest.

Podryw na ulicy to nie jest temat na suchą rozmowę na forum i składa się na to tyle czynników że dnia by mi nie starczyło żeby o tym komuś wszystko opowiedzieć. Sporo czynników zależy zarówno od faceta jak i od dziewczyny. "Zalecenia" o których zdarzyło mi się tu na forum wspomnieć to kropelka w oceanie.

Ze swojej strony nie dziwię się, że kobiety nierzadko nie są przygotowane na kulturalną zaczepkę na ulicy albo w klubie z prostego względu, że pierwszy krok częściej od kulturalnych mężczyzn robią rzeczone "Dupki" z racji tego że idą na ilość. Jestem tego doskonale świadom. Kluczem jest to aby dupków traktować tak jak na to zasługują a dla kulturalnych zostawić trochę uśmiechu, szczerości i empatii. To wszystko.
Idąc dalej to co mówię to tylko sugestie, i tak każdy zrobi jak zechce. Wspominam często tylko, żeby każdy traktował innych tak jak sam chciałby być traktowany.

Raczej nie odsądzam nikogo, zdaję sobie sprawę że czasem niejako wbijam kij w mrowisko... robią to nie dlatego że chcę komuś dokopać. Chcę po prostu pokazać, że można coś zrobić lepiej, intensywnie a przede wszystkim inaczej. Tylko tyle i aż tyle.
Poza tym połowa kobiet nie chce być zaczepiona na ulicy przez kulturalnego faceta a druga połowa nie ma nic przeciwko... nawet dość spora ilość kobiet narzeka w sieci, że faceci nie mają odwagi podejść na przystanku czy autobusie. Niestety żadna kobieta nie ma tego wypisanego na czole i żeby to sprawdzić trzeba podejść.

Alberto Salazar, dzięki za rzeczową i kulturalną odpowiedź
Przyznam, że w trakcie rozmowy z Tobą w jednym z innych wątków, twoje podejście wydawało mi się nie fair wobec kobiet, ale fajnie, że cały czas na spokojnie prowadzisz dyskusję i teraz w dużej mierze zgadzam się z tym co piszesz.

Myślę, że spora część problemu rozbija się o kwestię, że na zmianę opisujemy przypadki: dojrzałe kobiety/egocentryczne dziewczynki, dojrzali mężczyźni/egocentryczne chłopczyki. Sęk w tym, że wg mnie procentowy rozkład występowania takowych u obu płci jest podobny.
Nie można obwiniać kobiet jako ogółu, że dany mężczyzna zachowuje się tak czy inaczej i tak samo w drugą stronę. W sensie, że dużo łatwiej i bardziej neutralnie by się rozmawiało, gdybyśmy wrócili do aspektu ogólnoludzkiego - inaczej rozmowa zamienia się trochę w wojnę "a bo faceci to, a bo kobiety tamto".
I tu każdy nawet podświadomie staramy się bronić swojego "obozu": piszesz, że męczą Cię narzekające i niedojrzałe dziewczyny, ale do nieświadomych chłopców już masz podejście bardziej empatyczne;)

A co uważasz o innym sposobie zawierania znajomości pod kątem relacji intymnej? Na przykład poznawanie znajomych przez znajomych (i przez znajomych znajomych znajomych )
Zobacz ile jest plusów: od razu wiesz, że jest to osoba akceptowana przez twoje środowisko - w przypadku moich znajomych wiem, że będzie to osoba tolerancyjna, laicka, zainteresowana polityką, kulturą, której nie przeszkadzają papierosy itp. Od razu robi się przesiew, jeśli chodzi o rzeczy nie do przeskoczenia. Każdy ma inny zakres i rejon rzeczy nieakceptowalnych i z pewnością wspólne środowisko ułatwia takie wstępne porozumienie.
Podchodząc do kogoś na ulicy w zasadzie możesz się kierować tylko wyglądem. "styl" ciężko już ocenić, bo wiadomo, że jak ktoś wychodzi na spacer z psem to zarzuci jakąkolwiek "podomkę" i nie musi to odzwierciedlać jej gustu. Natomiast jeżeli spotykasz kogoś w grupie od razu możesz ocenić jak ta osoba zachowuje się w towarzystwie, jak reaguje na wypowiedzi, jakie są jej zainteresowania i poglądy. Zanim przejdzie się do takich spraw w znajomości "ulicznej" musisz już wcześniej jakoś wybrać i zdecydować się na daną panią (chociaż tak jak już mówiłam, nie masz jeszcze do tego za dużo przesłanek i podstaw).
Jestem ciekawa co o tym myślisz:)

Btw lubię poznawać ludzi na ulicy tak po prostu. W zasadzie to rzadko kiedy przejadę nawet krótki odcinek ZTMem bez choćby krótkiej rozmowy z kimś:P ale tak jak mówię - jeżeli wyczuwam w powietrzu "ten" kontekst to od razu przechodzą mnie ciarki po plecach, bo z automatu przypominają mi się dotychczasowe doświadczenia i zwyczajnie wiem jakiego typu mężczyźni z reguły za taki podryw uliczny się biorą (znów używam ogólnika, ale tłumaczę tylko swoją emocjonalną reakcję). Nie mniej jeżeli nie będzie to środek nocy w ciemnym parku, albo dany pan od początku nie będzie zachowywać się chamsko, to spróbuję powiedzieć, że "doceniam" i dam znać jak reakcja;)

Nie napisałam ani razu, że ktoś musi "jakiś" być.

Facet79, podpisuję się pod wszystkimi wątpliwościami odnośnie sensowności taktyk Alberto Salazara.

I jeszcze jedno: jak słusznie zauważyłeś, w takie miejsca ludzie PRZEWAŻNIE chodzą w grupach, a więc oczywiście nie wszyscy. Ale to wcale nie znaczy, że jak ktoś gdzieś idzie sam to szuka towarzystwa.
Czasami to jest bardzo irytujące, jak człowiek chce sobie w pojedynkę poprzebywać ze spektaklem czy koncertem, a  zarówno, przed, po, jak i w przerwie cały czas ktoś podchodzi bo to taki super moment na poznawanie się.
I znów - choćby był najbardziej kulturalnym, najciekawszym, najprzystojniejszym facetem na świecie - po prostu NIE.
Rozumiesz Alberto co mam na myśli i dlaczego to nie działa?

Fajny temat i mam nadzieję, że nie zostanie zaraz przejęty przez forumowych frustratów i zmieniony w Festiwal Smętów i Bólu Rzyci, bo póki co można się tu powymieniać konkretnymi radami i spostrzeżeniami. Dorzucę więc trochę własnych - z perspektywy osoby, która długo miała problemy z nawiązywaniem relacji (każdych, ale szczególnie damsko-męskich z perspektywami związkowymi), a potem wpadła całkiem przypadkiem na wlaściwego faceta we właściwym momencie, kliknęło i problemy przeszły jak ręką odjął.

Absolutnie się zgadzam, że wartościowych ludzi można poznać wszędzie. I absolutnie uważam, że różne miejsca "ułatwiają" zainicjowanie znajomości różnym ludziom - clue to znaleźć takie miejsce, w którym najłatwiej nawiązuje się znajomości właśnie NAM. Ja np. nie lubię poznawać się na ulicy, w autobusie, generalnie w ruchu i w podróży. Bo raz, że rzadko wtedy mam opcję zatrzymać się i poświęcić czas zagadującej osobie (a nie mam w zwyczaju dzielić się choćby imieniem i nazwiskiem z ludźmi, z którymi wymieniłam max 2 zdania), a dwa, że często jest to jedyny czas w ciągu dnia, gdy mogę po prostu pozwolić swoim myślom dryfować bez celu i szczerze mówiąc szkoda mi rezygnować z tego relaksu. Nigdy nie byłam też fanką klubowego podrywu - przede wszystkim jako inicjatorka, bo po prostu klub to jest środowisko, w którym czuję się jak w supermarkecie z ludźmi, a nie lubię tego wrażenia bycia towarem zabiegającym o uwagę klienta. Wiem, że to jest całkowicie subiektywna ocena sytuacji, ale taką mam i nie potrzebna mi do szczęścia jej zmiana.
Swojego lubego poznałam w kinie - i jak analizuję sytuację, to widzę wyraźne powody, które zadecydowały o tym, że u mnie to zadziałało. Po pierwsze, była to akcja z zaskoczenia, więc nie miałam okazji zaanalizować sprawy na śmierć i wmówić sobie, że nic z tego nie będzie i nie ma to najmniejszego sensu, więc najlepiej w ogóle nie próbować. Po drugie - to on zagadał. Jestem świadoma siebie i swoich ograniczeń, więc bez bólu przyznaję, że mam problem z inicjowaniem kontaktu. Teraz mniejszy niż wtedy, ale wciąż jest, więc nie ukrywam, że jestem wdzięczna wszelkim konwencjom promującym męską inicjatywę Nawet za cenę opędzania się czasem od namołów. Po trzecie, zagadanie po seansie dało nam świetnego "haka" - temat do zagajenia z jednej strony na tyle niezobowiązujący, by nie trzeba było przy nieznajomym człowieku ważyć każdego słowa, z drugiej na tyle ciekawy, by mogła się z tego wywiązać wartka i wciągająca dyskusja (a wartkie i wciągające dyskusje są kluczem do mojego serca). Po czwarte wreszcie - facetowi już w pierwszym zdaniu udało się "smyrnąć" odpowiednią strunę mojej osobowości w najlepszy możliwy sposób, bo pozytywnie odniósł się do faktu, że lubię filmy komiksowe - zwykle faceci bywali tym skonsternowani, bo to mało dziewczęce (a ja się czułam jak wybrakowana dziewczyna), a jemu to się bardzo wyraźnie spodobało.
Można z tej historii wywnioskować, że poznanie odpowiedniego człowieka, to łut szczęścia, fart - i z tym się zgodzę. My wciąż się uważamy za niemożebnych szczęściarzy, bo spotkanie było absolutnie przypadkowe (z drugiej strony, chyba większość spotkań to przypadki w jakimś przynajmniej stopniu). Ale nie zgodzę się z tym, że w związku z przypadkowością ludzkich spotkań jedyne, co można zrobić, to siedzieć na tyłku i czekać, aż ten jedyny spadnie nam z nieba. I o tym jest druga moich wynurzeń.
Byłam kiedyś zakompleksioną, szarą myszą - zupełnie niewidzialną i izolującą się od ludzi. Gdybym nią została, to w życiu nie wybrałabym się sama do kina, bo filmy wszak można obejrzeć i na komputerze. Nawet jeśli gdzieś wychodziłam, robiłam wszystko, by zniknąć ludziom z pola widzenia - może to banał, ale jakbym dalej przemykała pod ścianami ze spuszczoną głową, to przemknęłabym pod nosem i mojemu lubemu. Nawet jeśli ktoś inicjował ze mną kontakt, to się płoszyłam - w najlepszym wypadku byłam drętwa, w najgorszym wiałam, zanim doszło do czegoś więcej niż wymiany spojrzeń (w głowie oczywiście snułam potem różne scenariusze - fantazje są bowiem bezpieczne, możliwe do skontrolowania i nie okażą się nigdy dupkami do kwadratu). Ja-dwa-lata-przed-spotkaniem nie zgodziłabym się z obcym facetem pójść na herbatę, bo z góry założyłabym, że nic z tego nie wyjdzie, tylko narobię sobie nadziei, a skończy się jak zwykle - czyli zawodem. Ja-rok-przed-spotkaniem na herbatę bym poszła, a potem starałabym się tak bardzo zrobić dobre wrażenie, że wszłabym na totalną desperatkę i facet wiałby, ażby się kurzyło. Ja-z-czasów spotkania jakoś zdołałam się opanować na tyle, by świetnie się bawić i po tym pierwszym spotkaniu dojść do wniosku, że co ma być to będzie, ale na tyle ciekawi mnie sama droga tej nowej znajomości, że chętnie nią ruszę - jak dojdę do związku to super, jak nie, będzie szkoda, ale najbardziej będę soie pluć w brodę, że stchórzyłam i nie ruszyłam w ogóle. No i się udaje, póki co, choć przygody były różne, a na początku "krok w przód, krok w tył, krok w bok znów krok w tył" było standardem i nie od razu było wiadomo, gdzie zajdzemy.
Podsumowując, nie na wszystko mamy wpływ, jeśli chodzi o poznawanie ludzi - ale jak nie opanujemy tego, na co wpływ mamy, to choćby nam los co tydzień stawiał księcia z bajki przed nosem, pożytek z tego będzie żaden, bo po prostu nie skorzystamy z okazji.

P.S. Wszystko pisane jest z perspektywy dziewczyny poznającej chłopaka, ale upieram się przy stwierdzeniu, że działa to podobnie, niezależnie od konfiguracji płci bohaterów.

To jest właśnie celowy zabieg. Nic tak nie nakreśla różnic w zachowaniu dojrzałych i niedojrzałych przedstawicieli/ek obu płci jak kontrast.

Z doświadczenia = bardzo wielu rozmów z różnymi ludzmi w skrajnie różnych miejscach i okolicznościach, wysnuję hipotezę, że ludzi kulturalnych płci obojga jest zdecydowanie więcej.
Problem polega na tym, że stoją oni w większości na drugim planie a na pierwszym często znajdują sie ludzie głośni, ekspresywni, którzy robią wokół siebie mniejszy lub większy szum przyciągając tym samym uwagę.

Naturalnie, zgadzam się.

Uważam, że obie strony mają swoje za uszami i zarówno u jednej jak i u drugiej płci, są czynniki/zachowania które należy piętnować.

No to niestety troszkę się tutaj mylisz. Dla "swojego obozu" jestem jeszcze bardziej wymagający niż dla dziewczyn, mimo iż czasem obraz forum nie oddaje tego wystarczająco dobrze. Empatyczne podejście mam dla ludzi, którzy pracują nad sobą i chcą coś zmienić na lepsze w swoim życiu. W przypadku rzeczonych " nieświadomych chłopców" - wychodzą z inicjatywą, starają się poznawać ludzi ( w tym kobiety), przełamują nieśmiałość i walczą ze strachem przed odrzuceniem.
Kłania się w sumie szeroko pojęta praca od podstaw... i ja to nie tylko szanuję ale i doceniam.
Do facetów mam czasem nieco bardziej empatyczne podejście, chyba z uwagi na prosty czynnik, że każdemu osobnikowi, który ma trochę oleju w głowie i IQ wyższe od tego ameby można wiele kwestii przetłumaczyć - używając twardych argumentów i żelaznych przykład. Zaryzykuję stwierdzenie, że moim zdaniem łatwiej zazwyczaj mi wyleczyć z kompleksów i stereotypów chłopaka niż dziewczynę.

Powyższy przykład uważam za chyba najlepszy możliwy sposób poznawania ludzi pod kątek relacji intymnej... i doskonale zdaję sobie sprawę ze wszystkich zalet tego sposobu.

Wiesz, paradoksalnie, to że ktoś jest akceptowany, nie znaczy że musi podzielić wszystkie badz większość danych zainteresowań... może się nawet w wielu kwestiach biegunowo różnić ale za to mieć intrygujące/niekonwencjonalne podejście.
Zależy jak pojmujesz rzeczy nie do przeskoczenia i czym one dla Ciebie są. Paradoksalnie wspólne środowisko może ułatwiać a może utrudniać czasem porozumienie.
Moim zdaniem, wspólne środowisko pozwala lepiej oswoić się z danym człowiekiem, bo tłumaczymy sobie że niejako wstępnie znamy tego człowieka, znają go znajomi i gdyby nie był w porządku to nie były w tym gronie.

Owszem o ile dana osoba wstępnie zwróciła Twoją uwagę wyłącznie wyglądem. Osobiście wielokrotnie zdarzyło mi się podejść do dziewczyn, które rozmawiały z kimś - moją uwagę zwróciło to jak i o czym rozmawiały a potem oceniłem że wygląd jest akceptowalny i można spróbować sił.

Czekałem na to...
Powiedz to samo więc tym wszystkim dziewczynom, które oceniają szczegółowo "styl" facetów, którzy podeszli podczas wyprowadzania swojego psa, wyrzucania śmieci albo innej pracy w typowo roboczych ciuchach.
Ja osobiście nie przywiązuje jakiejś większej uwagi do stylu i tak długo jak od dziewczyny brzydko nie pachnie, jest zadbana i ma schludne czyste ciuchy, to wstępnie jestem na tak.

Zacznijmy od tego żeby zbyt szybko nie oceniać... moim zdaniem należy obserwować. Łatwo wysnuć błędne wnioski na podstawie jednej losowej sytuacji/spotkania. Oczywiście, zgadzam się że zachowanie w grupie bardzo wiele mówi o człowieku ale należy uwzględnić margines błędu. Znam bardzo wielu ludzi, którzy inaczej zachowują się w grupie a inaczej "sam na sam"... co pociąga za sobą reagowanie na wypowiedzi m.in.
Jak myślisz np dlaczego nierzadko faceci, którzy w grupie są duszą towarzystwa i są tym samym bardzo rozluznieni to już gdy mają podejśc do nieznajomej dziewczyny solo to raz że nie wiedzą co wydusić, boją się czasem nawet kontaktu wzrokowego i prędzej zejdą na zawał niż uśmiechną się i powiedzą danej dziewczynie, że zwyczajnie im się spodobała.
W zawieraniu znajomości ulicznych lubię to, że trzeba podjąć decyzję, że się podchodzi i podejść. Nieważne jak się zostanie potraktowanym, to jest rosyjska ruletka.
Dziewczyna podoba mi się z wyglądu? Na początek wystarczy, wszak chodzi również o chemię prawda?
Nie podejdę do kobiety, która mi się nie podoba.

No ok ale widzę, że ograniczasz się TYLKO do small talku a żeby poznać kogoś na dłużej ( tj np znajomego to trzeba ten small talk pociągnąć w odpowiednim kierunku - naturalnie jeśli ma się takie życzenie).

Gdybym miał patrzeć na poznawanie ludzi przez pryzmat swoich stosunkowo licznych doświadczeń z bucami i księżniczkami to naprawdę poprzez bawienie się rachunek prawdopodobieństwa  i statystyki oszalałbym. Stosuje prostą zasadę - każdy człowiek dostaje czystą kartkę i to czym ją zapełni zależy od niego. Jestem optymistą co do napotkanych ludzi albo raczej staram się być

Pozwól, że zanim zacznę odpowiadać naostrzę sobie kły i pazurki zanim wgryzę się w Twoje wypowiedzi.
Cieszę się, że podałeś te przykłady... chyba z racji tego że byłem na stażu zarówno w Urzędzie Pracy jak i MOPS-ie. Ludzie dzielą się na tych, którzy pracować chcą i takich którzy nie chcą bo branie socjalu i innych dodatków jest dla nich zwyczajnie bardziej opłacalne i wygodne.
Pracy jest obecnie dość sporo wystarczy ruszyć leniwe dupsko i jej aktywnie szukać. Rozsyłać CV, chodzić i pytać, podzwonić po znajomych, samemu dzwonić do firm, wizytować UP. Od biedy zawsze można wziąć robotę w Biedronce i w wolnym międzyczasie poszukiwać lepszych ofert. Dla chcącego nic trudnego, wiem z doświadczenia zarówno jako poszukującego pracy jak i pomagającego ludziom w znalezieniu jej.

Co do bezdomnych, należy rozgraniczyć czy ktoś znalazł się na życiowym zakręcie czy wylądował na ulicy na swoje własne życzenie.... ale i z tego da się wyjść. Pewnemu bezdomnemu załatwiłem kiedyś pracę na probostwie, miał dach nad głową, wyżywienie i kilka stówek dla siebie. Warunek był jeden - zero chlania. Facet po roku ogarnął się, znalazł lepszą pracę, odnowił kontakty z rodziną i zaczął normalnie żyć a jego miejsce zajął inny zaufany bezdomny. Z tego co wiem proboszcz współpracuje już teraz z Caritasem i dorywczo zatrudnia kilku takich bezdomnych.  Nawet pomieszkując w noclegowni da się zmienić swoje życie na plus... jeśli ma się jaja. Wystarczy zacząć od małych kroczków.

Nie mówię, że jest to łatwe ale mówię, że warto. Narzekać i krytykować potrafi każdy frajer.

Kto Ci każe zagadać do dziewczyny w kościele? W kościele dziewczynę wypatrzysz a po mszy podejdziesz i zagadasz. Co z tego, że czasem idą tam z rodziną i znajomymi? Rodzina i znajomi Cię zabiją, że podchodzisz kulturalnie do kobiety, która Ci się spodobała? Jeśli tak bardzo Ci to przeszkadza to podejdz do rodziny i znajomych, grzecznie przeproś i zapytaj czy możesz z daną dziewczyną porozmawiać albo zapytaj się jej. Trudne prawda?

Naprawdę jesteś tak ograniczony czy tylko takiego udajesz?

Idąc Twoją logiką, rzadko w które miejsca dziewczyny chodzą same a jak już się taką znajdzie to nie wypada podejść.... bo to, bo tamto a tamto a sramto. (pardon).
Nawet jakby dziewczyna była sama to idę o zakład, że na bank założysz że ma kogoś albo czeka na kogoś, tudzież przyszła sama bo jej połówka nie mogła przyjść.
Twoje wypowiedzi na kilometr zalatują mi szukaniem wymówek, powodów i usprawiedliwień. Wybacz, takie jest moje zdanie.

Czy ja Ci się każę drzeć albo mówić głośno?
Znasz coś takiego jak szept? Można podejść od frontu albo delikatnie z boku i szeptem o coś zapytać albo poprosić czy dana osoba nie mogłaby z Tobą na sekundę wyjść do holu porozmawiać. Strasznie trudne... ile fajnych dziewczyn poznałem w bibliotece czy księgarni to już nawet nie wspomnę...
Poza tym kto mówi o podrywaniu zaraz. 5 czy 10 minut rozmowy to nie godzina...podejść, poznać, porozmawiać ewentualnie wziąć namiary. Wsio.

A widziałeś kobietę na ściance w kufajce? Miejsce wymaga określonego stroju... no i odpowiedniej kondycji. Są to super miejsca do poznawania ludzi. Ścianka wymaga świetnej sprawności ogólnej ciała i nie jest to wbrew pozorom jakieś ultra popularne rozwiązanie. Już jest punkt zaczepienia do rozmowy. Sporty ekstremalne, sprawność, adrenalina, łamanie słabości, co Cie w tym pociąga itd
Z basenem jest podobnie, chyba że ktoś się idzie tylko popluskać.
Idąc dalej, jak jakaś kobiety zlewa każdego napotkanego faceta to jest jej problem i jej decyzja.
Przyznam, że coraz bardziej bawią mnie Twoje słowa. Wygląd musi być co najmniej akceptowalnym. Podszedłbyś do niezadbanej kobiety z 40 kg nadwagi, hmm? To że dziewczyna ma fajną figurę i urocza twarz to nie znaczy, że podchodząc do niej powiesz jej że ma fajny tyłek.
Zamiast pierdół podejdz i powiedz, że Ci się zwyczajnie spodobała i chciałbyś z nią porozmawiać/poznać ją.
Co najwyżej Cie zleje i wiesz że spróbowałeś i nie plujesz sobie w brodę. Znam całkiem sporo dziewczyn, które najpierw spławiały kulturalnych facetów a potem w domu płakały w poduszkę i wyły: "dlaczego nie dałam mu szansy" albo "dlaczego ja jestem taka nieśmiała i zamknięta".

A mężczyzni często tylko znalezc "dziurkę" na niezobowiązujące "ruchanko (pardon, sarkazm)
Nie wiesz, czego ktoś szuka w sieci póki z nim nie pogadasz. Masa ludzi, pisze jedno, myśli drugie a robi trzecie i to nie za dobrze o nich świadczy.
To tak samo jakbym powiedział, że faceci chodzą do klubu żeby sobie tylko często dziewczynę na jedną noc znalezc...
Widzę, że wszystko wiesz najlepiej. Podziwiam.

To może rusz tyłek i poznaj?Poszukaj?

Tą gadką o macho zdyskredytowałeś się u mnie do reszty. Jesteś jakimś stereotypowym mizoginem, że myślisz że wszystkie kobiety szukają macho? Może to do Ciebie nie dotrze ale wbrew pozorom dość sporo kobiet zwraca uwagę na osobowość i zainteresowania bo wiesz, mój drogi, klatę, bicepsy a nawet pewność siebie można wyćwiczyć.... i to nawet trudne nie jest. wiem z doświadczenia.

Tutaj się zgodzę, że ogromna masa kobiet ( w sumie to ludzi) buduje sobie tym samym bariery do poznawania ludzi.
Ale znowu nie tak trudno zwrócić uwagę. Wystarczy złapać z taką kontakt wzrokowy i dać gestem do zrozumienia żeby wyjęła słuchawki z uszu albo można podejść i zwyczajnie coś do takiej kobiety powiedzieć tudzież powtórzyć żeby się zorientowała że mówisz do niej. Ba, nawet kobiecie rozmawiającej przez telefon można kulturalnie przerwać i poprosić czy nie mogłaby przerwać i oddzwonić do tej osoby za chwilę.

Po primo, jak widzisz, kobietę tam samą to podejdz i kulturalnie zagadaj. Przynajmniej próbuj poznawać ludzi.
Po drugie do grupy koleżanek tez idzie podejść z bardzo dobrym skutkiem.

Ech...ależ Ty masz chłopie strasznie smutne i pesymistyczne podejście...

Jeśli reaguje tak w odpowiedzi na kulturalną zaczepkę to te niekulturalne określenia bardziej odnoszą się do jej zachowania a nie Twojego...

A wiesz jak to łatwo i pięknie z uśmiechem na ustach można odwrócić przeciwko takiej osobie, żeby ludzie wokół niej nie tylko zaczęli gadać a również aby stracili wiarę we wszystko co ona mówi?

A wiesz jaki typ kobiety zachowuje się w tak niedojrzały sposób?

Spotkała tylko nie wszyscy tak się tym przejmują i tak to rozpamiętują, wiesz?

Najlepiej zamknij się w 4 ścianach. Wtedy na bank Cie nikt nie skrzywdzi...

Wiesz, kto poniża za sam wygląd?

Patrząc na Twoje stereotypowe do bólu wypowiedzi miejscami to mam przed oczami obraz ciamajdy, wygadującego głodne kawałki o samcach alfa i bad boyach....
Jeśli jesteś singlem, to ja się nie dziwię że żadna kobieta nie chce mieć z Tobą nic do czynienia...
Na każdym kroku, wymówki, powody, usprawiedliwienia, żale... zero jakiegokolwiek pozytywnego myślenia. Boże...

Ubiór można łatwo zmienić. Większości dziewczyn wystarcza schludny i czysty a nie jakiś ultra dopasowany - chociaż doceniają to.

Wymówki, wymówki, wszędzie te wymówki. Może mi zaraz jeszcze powiesz, że kobiety Cię skreślają bo masz niesymetryczne pośladki?

Trzeba odróżniać ludzi, którzy znajomość z Tobą traktują jednostronnie dla wymiernych korzyści od tych, którzy są na Ciebie otwarci. Tych pierwszym polecam amputować. Daje to świetne efekty.

Na kilometr zalatuje gadaniem o friend zone...

W twoim beznadziejnym jak na razie przypadku żadne testy nie mają sensu bo nie traktujesz poznawania kobiet, jako czegoś normalnego, miłego i naturalnego. Nie czerpiesz z tego żadnej przyjemności. Z takim stereotypowym podejściem jak zaprezentowałeś w swojej wypowiedzi mało tego, że nie poznasz fajnych kobiet to i dojrzali faceci będą na Ciebie patrzeć co najwyżej z uśmieszkiem politowania.
Są ludzie, którzy szukają sposobu a są tacy, którzy szukają powodu. Ty jak dla mnie szukasz powodu.

Skoro zwykłe kulturalne i koleżeńskie sugestie określasz tu lekko szyderczym mianem taktyk tylko dlatego, że ktoś ma inne zdanie/ podejście niż Twoje... to nie sądzę abyśmy mieli dłużej o czym rozmawiać.

Doskonale rozumiem, że jeśli ktoś chce się odciąć mentalnie i werbalnie od ludzi i być samemu to będzie. Jego sprawa, jego problem, jego decyzja.
Nie ma sensu robić drugiego i kolejnych kroków w kierunku ludzi chłodnych, zamkniętych, przesadnie zdystansowanych, niedostępnych.

Tym radosnym akcentem kończę tę rozmowę...

Ruda, świetny post. Dziękuję Ci za niego i podpisuję się pod każdym słowem.

Wybranka serca czy nie dlaczego to ja mam zrobić pierwszy krok i wystawić na tacy ? Wielki szacun do kobiet które przerywają te stereotypy i pierwsze robią krok, mają plusa na starcie.

Wybacz ale to jest wypisz wymaluj to, co sobie myśli moim zdaniem całkiem spora ilość kobiet. Po co ja mam robić cokolwiek.. jak facetowi będzie zależeć to się postara, podejdzie i zagada niezależnie od tego jak będę wyglądać itd
Jak chcesz być lepszy od takich ludzi to badz pewny siebie ,wykorzystuj okazje albo je stwarzaj i nie przejmuj się takimi pierdołami.
Zgodzę się z Tobą, że ogromny szacunek należy się kobietom, które potrafią przełamywać stereotypy i zrobić pierwszy krok choćby w postaci kilkukrotnego przytrzymania spojrzenia i uśmiechnięcia się... o podejściu i zagadaniu to już nawet nie wspomnę bo to zazwyczaj już całkiem inny poziom pewności siebie.
Problem chyba tkwi w nastawieniu, ludzie niepotrzebnie spinają się, że każde podejście  musi/ma kończyć się sukcesem, zamiast skupić się na zwyczajnej niezobowiązującej rozmowie i poznawaniu ludzi.
Z drugiej strony w naszym kręgu kulturowym dotychczas przyjmowało się, że to facet robi pierwszy krok i prawdę powiedziawszy przez dłuuugi czas raczej nie było z tym wielkich problemów. Co się więc stało, że teraz jest jak jest?
No cóż, kiedyś ( tak 30-40 lat temu) dla ludzi było oczywistym, że jeśli chcą kogoś poznać to muszą wychodzić z domu i być kulturalnymi, że jeśli facetowi podoba się dziewczyna to jak chce ją poznać to musi podejść i zagadać, że jeśli dziewczynie podoba się jakiś facet to trzeba w jakiś kulturalny i dyskretny sposób zwrócić jego uwagę i jednocześnie niejako sprowokować go aby to on podszedł i zagadał. Z reguł 3 randki wystarczyły im aby ocenić czy coś z tego będzie czy nie. Czy bawili się w gierki? Co niektórzy pewnie tak ale owych było  zdecydowanie mniej niż teraz.
Teraz mamy nieporównywalnie większe możliwości poznawania ludzi choćby na poziomie imprez kulturalnych, sportowych, muzycznych, jest internet z całą paletą portali towarzyskich, randkowych i aplikacji tychże... już nie wspomnę, że każdy ma telefon. W czym więc jest problem? Moim zdaniem w nieumiejętności podejmowania prostych decyzji, że już o takich w poważnych sprawach nie wspomnę... no i masa ludzi nie wie czego chce

Mało jest niestety takich Pań... a szkoda.

Z doświadczenia prywatnego i zawodowego  mogę powiedzieć, że niektórzy faceci nie lubią jak się ich zdobywa ale nie znam dojrzałego i mądrego faceta z jajami, który nie lubiłby i nie doceniłby wyjścia kobiety z inicjatywą i zrobienia pierwszego kroku czy to w postaci niewerbalnej ( spojrzenia, uśmiechy) czy to werbalnej - podejście i rozpoczęcia rozmowy.

Powiem Ci szczerze, że analogiczne słowa słyszę bardzo często od kobiet kiedy pytam je dlaczego nie robią jakiegokolwiek pierwszego kroku choćby poprzez zaczepienie spojrzenia i uśmiechów.
Wiesz to jest zabawne jak się słyszy w odpowiedzi: "że wyjdą na łatwą", "że tak się nie robi", "że to facet ma się najpierw postarać", "że jak coś takiego zrobią to się podadzą na tacy a facet ma zdobywać"
Boże co za bzdury. Po 40 latach ewentualnego związku/ małżeństwa jakie znaczenie będzie mieć to kto zrobił pierwszy krok...?

Tak na marginesie to, że się zrobiło w stronę faceta pierwszy krok to pikuś bo to do niego należy drugi i trzeci potencjalnie.

Dokładnie nie lubią i potem taki jegomość myśli sobie o takiej kobiecie, że desperatka, łatwa, itp.

Niestety, ale takie coś się słyszy... i to czasami nawet od kobiet, to w ogóle jest niezrozumiałe.

Jaki Marzyciel, ale tego Ci życzę!!!

I tutaj też zależy od człowieka i Jego stereotypów.
Jedni uważają, że do kobiety należy kolejny krok, inni, że absolutnie do faceta, a ja uważam, że powinni razem się starać.

Mała dygresja - zrobienie pierwszego kroku nie ma raczej nic wspólnego ze zdobywaniem. To jest raczej pojedynczy sygnał, bodziec, który może ewentualnie mieć ciąg dalszy.

Z czym i ja się zgadzam i pod czym się podpisuję.

Choćby dlatego, że nikt nie jest jasnowidzem i może nie mieć pojęcia, że właśnie został wybrankiem/wybranką czyjegoś serca. Pierwszy krok powinna zrobić osoba, której ta druga się spodobała, której zależy na rozwinięciu znajomości, bez względu na płeć - i tyle w temacie. Dalszy ciąg będzie zależał od odpowiedzi...
A czekanie na pierwszy krok od kogoś, kto być może nie ma nawet pojęcia, że Ty sobie na to czekasz - to bzdura, jakich mało. Chcecie tracić czas - to traćcie

Mam na myśli tutaj znak, uśmiech czy poprostu zwykłe podejście i zapytanie się o coś. O nawiązanie kontaktu a nie gapienie się w smartfona. Jak bym wiedział że dziewczyna w minimalnym stopniu jest mną zaintwresowana to nawet na ulicy łatwiej mi było jakieś zdanie sklecić.

Może, no cóż...

Facet79 - ja naprawdę nie wiem, jak można tak na opak odczytywać zdania dość łopatologiczne, ale tobie się to udaje. Jest to niewątpliwy talent.

Oczywiście, że to, co wymieniasz, to nie jest PEŁNA I BEZBŁĘDNA recepta na sukces w podrywie - bo takiej recepty nie ma. Nie ma sposobu na to, by zagwarantować, że między dwójką przypadkowych ludzi "pyknie" i będzie coś z tego. Bo to zależy od mnóstwa czynników, które składają się na osobowości, upodobania, oczekiwania i potrzeby tej konkretnej dwójki. Natomiast to, co wymieniasz, to NIEZBĘDNE MINIMUM - jego posiadanie nie gwarantuje sukcesu, ale braki w nim gwarantują porażkę. No prościej to już się nie da.

Natomiast Twój argument o podchodzeniu jako pierwszy, totalnie ignoruje coś takiego, co się nazywa stereotyp. Paskudne to, ale zaprzeczać, że ma to wpływ na postrzeganie pewnych sytuacji, to jak zaprzeczać, że niebo jest niebieskie. Owszem, na szczęście już coraz mniej znam facetów, którzy otwarcie przyznają, że jak dziewczyna pierwsza zaczepia to jest łatwa/chce tylko seksu/desperatka/a ich to zniechęca, bo oni to lubią tylko zdobywać od początku do końca. Natomiast wciąż gdzieś w dziewczynach zakorzenione jest poczucie, że wychodzić z inicjatywą "nie wypada". Głupie? No głupie. Ale z dupy się nie wzięło. Za to nigdy nie słyszałam, by ktokolwiek - facet czy kobieta - stwierdził, że jak mężczyzna podchodzi pierwszy, to chce tylko seksu, czy np. że jest łatwy/desperat. W tej kwestii to chodzi nie o to, że facet podchodzi pierwszy, tylko w jaki sposób podchodzi. Jak jest kulturalny i jednocześnie pewny siebie, to wierz mi, że do żadnej z tych szufladek pasować nie będzie.

Poznałeś*

Czy ktoś odpowiedział gdzieś w teksie na pytanie zadane przez autora ?! " gdzie Was szukać " ? bo odpowiedź typu " wszędzie" jest nieżyciowa ! przynajmniej w wieku 25+ !

Na tinderze kobiety sobie mogą pozwolić na normalne randki, spotkania. Ale czy przeciętny facet będzie miał tam powodzenie? Wątpliwe, laski które tam są szukają typowych przystojniaków.

No i tym pytaniem, czy przeciętny facet będzie miał tam powodzenie - powielacie stereotyp. Przecież tam też się chyba dodaje jakiś opis siebie, myślę, że to nawet bardziej warto dopracować, niż zdjęcia, wbrew pozorom - bo kobiety są wrażliwe na słowa I nawet przeciętny facet wygra z mega przystojnym jak powiekobiecie to, co ona chce usłyszeć.

To ciekawe doświadczenie. A taki zwykły gość z życzliwym uśmiechem to byłby już ok?

Pytam poważnie.

Ja na przykład jestem teraz na edarling;) Chociaż chyba dla Ciebie za stara ale myślę że inne, młodsze, normalne dziewczyny też tam są i wielu innych takich miejscach;) A uważam się za w miarę dobrą, w zależności co można przez to rozumieć, wyglądem nie straszę, chociaż może miss dzielnicy nie jestem, mam dobrą pracę, dogaduję się z ludźmi z otoczenia. Więc w ten sposób można znaleźć, więc cierpliwości;)

Należę do tego pokolenia nazywanego X. Kiedyś się buntowałem jak pisano o nas, że my to takie leszcze jesteśmy i rzekomo wszystko nam lata koło tyłka.

Ale z otoczenia wnoszę, że niestety coś w tym jest, szkoda.