marzenia kochanki.... - Netkobiety.pl

Smutne, ale niestety, masz to na własne życzenie...

W tym co napisałaś, że przez te moje humorki... bo ja raz potrafię kochać a następnego dnia już mniej... nigdy nie wyciągam pierwsza ręki, nie zadzwonię, nie zapytam jak się np czujesz....Zawsze czekam, żeby to on o mnie zabiegał, pokazywał, że kocha, że mu zależy. A mnie coraz częściej zarzuca obojętność, brak troski ....:(

Tak razem mieszkają, u mnie zostaje czasem na noc, czasem na cały weekend...

Żyć nie umierać, żona wie o kochance i jest gites majonez!
Żona to żona, podpisany ślubny akt własności, dzieci spłodzone, kredyty zaciągnięte, często inne udogodnienia są przypisane do tego układu. Najwyraźniej dla obojga jest to dobry układ, może ze względów finansowych, rodzinnych, może żona jest aseksualna, więc jak facet ma kochankę, z którą uprawia gimnastykę w łóżku, to w domu jest cisza spokój,... można gdybać długo, ale wygląda na to, że facetowi wygodnie w takim stanie.

A ty? Kochanka, no fajnie, można zrobić sobie dobrze z kochanką, ale po co ładować się w nowe problemy, znosić humory, może wchodzić w jakieś niewygodne układy - wspólne mieszkanie/życie, po co sobie komplikować życie?
Dziewczyno a czego ty chcesz od niego, poza seksem? uczucia... sama sobie odpowiedziałaś on ma rodzinę, z którą mu dobrze, a ty do tej rodziny nie należysz, nawet jeśli masz dobre układy z dziećmi, ze znajomymi.

To nie jest tak, że nie mam poczucia własnej wartości. Mam, i to duże. Wiem, że jestem cudowna i wspaniała. On daje mi uśmiech, radość, to są te ramiona...Problemem, jest chyba to, że jestem zbyt zmienna , mało okazuje emocje i chyba zbyt samodzielna. Nic od niego nie chcę, przez co on , może, nie czuje się potrzebny...
Ktoś mi tutaj świetnie napisał, że zachowuję się jak księżniczka- wystarczy, że jestem ... Jak się otworzyć i pokazać, że mi zalezy, że go potrzebuję ...Tego nie potrafię

vs

wierzysz w to co piszesz?

To mnie nieustannie zadziwia.
Jasne, że po 20, 30 latach relacje w związkach się zmieniają. Jakżeby inaczej. Tylko zamiast próbować je poprawiać (tak, wiem, że do tego trzeba chęci z obu stron), to szuka się czegoś nowego, ekscytującego.  Tymczasem "staremu" związkowi też można przydać blasku, wpuścić trochę nowości etc.
Szukanie czegoś nowego może (bo rzecz jasna, nie musi) skończyć się tak jak u autorki.
Czy to się u Ciebie autorko zmieni? Nie wiem. Wygląda na to, że wszystkim, oprócz Ciebie to nie przeszkadza. Jesteś dla niego miłą odskocznią od dnia codziennego i pewno tak zostanie.
Z mojego punktu widzenia zmarnowałaś życie paru osobom, ale to już i tak po ptakach, choć zawsze można próbować coś naprawić. Tkwienie w związku bez - raczej - przyszłości, jest ślepym zaułkiem. Mam wrażenie, że sama to wiesz.

Właśnie, też widzę, że tkwienie w związku bez przyszłości jest bez sensu. Ale z drugiej strony zastanawiam się, czy zrobiłam wszystko, aby to zmienić, czy po prostu biernie czekam...aż on wyprowadzi się z domu i pojawi w moich drzwiach z walizkami...  Najgorsze w tym wszystkim, jest to, że ja zawsze widzę jego winę, nie ufam mu, nawet jak mi udowodni, że nie miałam racji tak myśleć. Gdzieś już spisałam ten związek na straty , a z drugiej strony tak bardzo, nadal, go pragnę...
Sama, mam wrażenie, że nie wiem co chce...albo zupełnie nie wiem, jak zmienić siebie. Czekam na jego zmiany, nie zmieniając się sama

Zastanów się czego właściwie chcesz. Bo po jakimś czasie, nawet jeśli z Tobą zamieszka, to i tak wkroczy codzienność do tego związku. Motyle odfruwają, trzeba je jakoś zatrzymać, ale na pewno nie w ten sposób, że tylko to on się stara. Może zwyczajnie nie widzi z Tobą przyszłości. Takie zmienne nastroje są dobre dla nastolatek, a jak mnie się wydaje, Ty ten okres masz już dawno za sobą. Mam wrażenie, że tu nie tylko chodzi o tę relację, ale o całe Twoje życie teraz - czegoś oczekujesz od życia, ale nie potrafisz zdecydować i sprecyzować co to jest takiego, konkretnie.

Nie potępiam Cię, bo to są Twoje wybory. Ale rób tak, żebyś była szczęśliwa i staraj się jednocześnie nie krzywdzić innych, samej siebie też.

Kiedyś słyszałam takie zdanie: jak kobieta chce odejść od męża, to szuka kochanka, natomiast facet szuka kochanki, jeśli chce zostać z żoną.
W przypadku Anulki - chyba się to potwierdza.

Wyczytalam gdzies, ze jezeli facet nie odejdzie od zony w ciagu pol roku od rozpoczecia romansu, to nie odejdzie nigdy.
Dlaczego mialby to zrobic skoro ma uklad idealny??
Rzucac wszystko dla przelotnej znajomosci o podlozu nie bojmy sie tego okreslenia seksualnym?
Przeciez Was nic nie laczy oprocz lozka. Co nowego mozesz mu zaproponowac??
Zastanawiam sie tylko, jak mozna rozwalic rodzine, dzieciom zepsuc dom dla jak widac przelotnej milostki???
Szkoda zycia na czekanie na tego Romea.

Widocznie jest lepszym ojcem niż ty matką.  Rozdzieliliscie synów, serio??
Bo cię swedziała p***??

Widzisz, ja też chciałam zawalczyć o siebie, o swoje szczęście. Miałam dosyć życia w bylejakości... zakochałam się i uwierzyłam, że jeszcze mogę, naprawdę, być szczęśliwa. Uznałam, że dla dzieci lepsze będzie rozejście się rodziców niż patrzenie na kłótnie i obojętność.
Ja sama nie umiem siebie jednoznacznie ocenić, bo jako matka poległam, jako kobieta przeżyłam coś wspaniałego, cudownego. A co najważniejsze na pewno się zmieniłam, i wyciszyłam. Inaczej patrzę na świat.
Dzieci już duże / 18 lat i 13 lat/
Naprawdę, nie miałam prawa zawalczyć o siebie?
Moim problemem, jest teraz co dalej...? Czy ratować "związek" czy dać mu upaść?! Nie pisałam, że od kilku miesięcy próbuję odejść, ale partner na to mi nie pozwala...wszędzie mnie znajdzie, dzwoni, czasem nawet osacza...jak tylko ulegnę to znowu jest świetnie, a potem ja znowu zaczynam, że mam dosyć tej sytuacji i znowu odchodzę, nie odbieram telefonów, drzwi...
Brakuje mi tylko przekonania, co chcę...

ale życie to nie tylko dzieci... przecież jestem jeszcze ja...czy wg ciebie mając dzieci nie ma się prawa do szczęścia.? Małżeństwo rozpada się nie tylko z winy jednej strony... Może nie skazuj mnie od razu na potępienie ....

Anulka, nikt nie napisal, ze malzenstwo sie rozpadlo wylacznie przez Ciebie, ale faktycznie wzniesienie brwi budzi latanie przez trzy lata za facetem, dla ktorego nie jestes niczym wiecej niz tylko "umilaczem" czasu. Twoj mlodszy syn zasluguje na to by byc odstawionym w kat i pozbawionym ojca, bo jego matka slini sie do jakiegos fraglesa, ktory ja ma w doopie generalnie mowiac?

Jezeli facet kocha i jest zaangazowany, to gory przeniesie by byc ze swoja kobieta: rozwiedzie sie, poleci na drugi koniec globu, zaryzykuje nowa kariere. A jak chce miec kochanke na boku...to nic nie robi. Jest mu wygodnie.

Wakacje spędza sam z dziećmi, święta ze mną i w pracy, sylwestra podobnie.... Ostatnio powiedział mi, że góry dla mnie przeniesie, ale ma jedno marzenie .... czuć się kochanym....

nie wierzysz, że on może mnie kochać...??

Nie wierze.

Lubi Cie, jestes wygodna i umilasz czas jak znudzi mu sie zycie rodzinne. Tylko tyle.

Nic Ci nie napisze, bo dla niego jestes wygodna i wcisnie Ci kazde slodkie slowko by kontynuowac ta sytuacje. Jego nie obchodzi czy jestes szczesliwa, jego obchodzi czy on jest zadowolony.

Na rzesach mozesz stanac, a to nic nie zmieni. Co najwyzej, jak za bardzo bedziesz upierdliwa, to Cie zostawi i znajdzie bardziej wygodna kochanke.

Przyjmij wreszcie kobieto do wiadomosci, ze ten facet Cie nie kocha, a jedynie uzywa jako odskocznie od nudy w domu. Przecie to slepym trzeba byc, zeby tego nie widziec.

A dlaczego nie dostrzegasz jego rodziny ?
Jemu jest wygodnie mieć rodzinę i kochankę, która dla niego się rozwiodła, zostawiła dzieci i teraz ma ją na każde zawołanie, bez kombinowania co zrobić z jej mężem dziećmi.

Widocznie facet myśli nie tylko fiutem i nie ma zamiaru komplikować sobie życia jakąś rozdzielnością majątkową, alimentami na żonę, dzieci,

No przede wszystkim - wiązać się z kobietą która z nim zdradziła swojego męża i dzieci ???
Nigdy nie będzie wiedział w którym momencie jego może zdradzić i zostawić.

Rożnica wieku .... przykro mi ale faceci na kochankę mogą wybrać kobietę starszą, brzydszą od swojej partnerki.
Ale żeby się z nią wiązać...:(

Może to jest właśnie powód, dla którego jego zona znosi tą sytuację - nie widzi w Tobie zagrożenia, kiedyś mu się znudzisz.

Co do Twojej empatii wobec swojego męża, jego żony, swoich dzieci, jego dzieci nie będę pisała.
Przecież Tobie zależy wyłącznie na swoim szczęściu.
Innych masz głęboko gdzieś...

Kryzys w małżeństwie jest zazwyczaj winą obopólna,
ale zdrada i w efekcie rozwalenie rodziny jest wyłącznie winą tego kto podjął decyzje o zdradzie.

Też mam dwójkę dzieci.
Nie ma takiego faceta na tym świecie dla którego mogłabym zostawić którekolwiek z nich.
Rozdzielenie rodzeństwa to największe przestępstwo jakie można na nich zrobić.
Powinnaś zostawić dwójkę przy ich ojcu żeby chociaż chłopcy byli razem.
Nie kochasz ich nawet na tyle żeby wiedzieć co dla nich dobre.
Szkoda mi tych biednych twoich dzieci....
Ale jako że wiem że twoje dzieci cię nie interesują, to napisze o twoim fagasie - czyli twoim ulubionym temacie.
Tak bzyka cię bo jesteś łatwa. Tak - nie kocha cię.
Łatwo poznać faceta który naprawdę kocha. Rozwódby się wtedy z żoną zanim by cię dotknął.
Najwyraźniej ty nic nie wiesz o żadnej miłości.
I powiem jeszcze raz - skrzywdziłaś swoje dzieci.

Brzydko pisząc - zaczęłaś to od dupy strony.
Oczywiscie ,ze masz prawo do szczęścia - sama rozstałam sie z mężem gdy córka miała 3,5 roku -oboje stwierdziliśmy ,że lepsze to niż kłótnie nad głową naszej córki.
I dopiero po rozstaniu każde z nas zaczęło na nowo układać sobie życie.
Jeśli masz dzieci to wypadałoby choć trochę się na nie obejrzeć , choć odrobinę o nich pomyśleć ,a nie tylko "ja" i "ja".
P.S. Mam dwóch braci - nie wyobrażam sobie ogromu cierpienia z mojej strony gdybyśmy musieli sie rozdzielić -nawet jako dorośli jesteśmy bardzo silnie ze sobą zwiazani...

Wiem,że to co piszę zupelnie do Ciebie nie dotrze - dla Ciebie liczy sie tylko - czy żonaty męzczyzna będzie mnie nadal adorował i czy w końcu on też rozbije swoja rodzinę ,bo przecież tak go kochasz

Znaczy się, czekasz, aż napisze tu jakaś kochanka.
Bo wszyscy na tym forum wiedzą, że prawdziwie, tak szczerze, tak mocno, tak, że aż się chodzi nad ziemią - to potrafią tylko kochanki. Innym się to niestety, nie trafia Inne są skazane na nudne, gnuśne, bezmiłosne związki i rezygnacje z marzeń.... taka prawda, no cóż zrobić...

Dlatego też gnaj za swoim szczęściem, nawet po trupach własnych dzieci, jesteś usprawiedliwiona.

Serio???

Szczescie sie liczy, ale jak sie ma dzieci, to ich szczescie powinno sie liczyc ponad to. Co myslisz, Twoj 13 latek Ci powie po latach, jak rozwalilas rodzine kiedy byl w najbardziej kluczowym etapie rozwoju- pogratuluje Ci?

Pomijam fakt, ze Twoj kochanek ma Cie tak naprawde w doopie, ale sama powinnas zadbac o siebie. Masz nikle poczucie wlasnej wartosci, jestes emocjonalnie rozchwiana i powinnas szukac pomocy terapeuty by wszystko sobie ulozyc.

Ale oczywiście, że tak kochałam, i  też rozwiodłam się z mężem jak dzieci były malutkie bo nie chciałam żeby miały matkę i ojca wrzeszczących na siebie, matkę zapłakaną i zakompleksioną. I wyobraź sobie że nie rozdzieliłam dzieci - bo mi tak wygodnie - zostałam sama z maluszkami wymagającymi opieki 24 h/dobę - bez kasy i perspektyw (wtedy), ale moje dzieci były RAZEM! i nie k**** mi przesłonił świat, a ich dobro.
Wszystko co robiłam przez ostatnie lata było zawsze pod znakiem dzieci - każda praca, mieszkanie itd.
i do dziś tak jest.
i nie obchodzi mnie że one odejdą w świat za 10 lat i będą miały matkę w doopie - tak jest skonstruowany świat i to jest normalne, obchodzi mnie że dziś mam ich codziennie, kładę ich spać, budzę, uczę, wychowuję, mogę się ma nich patrzyć i ich całować każdego dnia.
tylko, widzisz, ja kocham ich bardziej niż siebie, a ty kochasz tylko siebie.

Podjął taka decyzję ponieważ czuje sie przez Ciebie zdradzony i oszukany. Tak -dzieci też mają takie uczucia.
Niestety -spójrz prawdzie w oczy - [wulgaryzm] to

oszalałyście z tymi słowami? Jak można komuś tak napisać Pannapanna? aż mnie zmroziło jak przeczytałam...
smutne to w sumie

W ogóle Was chyba jakoś poniosło. Co w tym złego, że nawet 10-letni syn (bo nie wiem w końcu, o którego chodzi) wyraża chęć mieszkania z ojcem? Nie na darmo było kiedyś, że do 7 roku życia pod opieką matki, potem postrzyżyny i syn przechodzi pod opiekę ojca... Boli Was, że Wy same zajmujecie się dziećmi po rozstaniu, a cza wypełnić mit matki-Polki i nie ma się na nic czasu i ochoty, to dlaczego komuś ma być lepiej, bo nie rozumiem?

Moje zdanie nie odnosi się do wypowiedzi Autorki na temat jej "miłości". Ale z dziećmi to za ostro pojechałyście.

Rozumiem, że temat jest kontrowersyjny i wywołuje emocje, ale proszę o zachowanie oczekiwanego przez nas poziomu wypowiedzi. Zapewniam, że wszystko można przekazać w sposób kulturalny, który nie łamie ogólnie przyjętych zasad współżycia społecznego.
Z pozdrowieniami, Olinka

Być może mnie poniosło. Wiąże się to z przeżyciami mojej najblizszej koleżanki , która była "tym młodszym dzieckiem ,które musiało iść za matką". Wybaczcie ,ale to jak takie rozdzielenie z bratem oraz mieszkanie z naburmuszoną matką ,która do dzisiaj myśli tylko o facetach na nią wpłynęło w życiu dorosłym jest straszne.
Cieżko mi nie oceniać zachowania Autorki ,bo widzę na własne oczy jak taki egoizm wpływa na życie tych ,którzy są zależni od podobnych decyzji....

Można oceniać zachowania, ale trzeba przy tym szanować drugiego człowieka. Niestety, w wielu tematach na forum widzę podobną tendencję - coś dla kogoś może być małym problemem, dla innej osoby jest to koniec świata. Jesteśmy tu po to, żeby się wspierać, a nie oceniać i palić na stosie... Oczywiście, można kimś wstrząsnąć, można pokazać inną perspektywę, ale ciągle z szacunkiem i ze zrozumieniem. Po drugiej stronie wciąż siedzi Człowiek - czasem bardzo zagubiony, a możliwość opisania uczuć i emocji tutaj, jest dla niego bardzo ważna.