Życie z aseksualną kobietą? - Netkobiety.pl

Po pierwsze - poczytaj sobie o spektrum seksualnym. LUDZIE mają różny poziom potrzeb seksualnych - nie tylko kobiety. Na forum jest zatrzęsienie tematów dogłębnie i szczegółowo analizujących przyczyny takiego stanu rzeczy, więc się nie będę produkować. Powiem tylko to, co w tematach analizujących konkretne przypadki jest często pomijane: zwyczajnie niektórzy ludzie potrzebują do szczęścia mało seksu. Niektórzy są aseksualni i nie potrzebują go wcale. To nie jest choroba - to preferencja. I jeśli to jest przyczyną małej ilości seksu, to nie da się nic z tym zrobić. Namowy na pewno w niczym nie pomogą - mogą być ewentualnie źródłem frustracji i konfliktu.

Wyobraź sobie, że nie lubisz truskawek - po prostu ci nie smakują. Większość ludzi lubi, twoja kobieta też. I regularnie podsuwa ci je pod nos, namawia - raz prośbą, raz szantażem emocjonalnym ("kochanie, pół dnia przygotowywałam to ciasto z truskawkami, a ty nawet nie spróbujesz? w ogóle cię nie obchodzę") przekonuje jakie one są smaczne. Polubiłbyś te truskawki, czy na samą myśl o nich miałbyś torsje? A może przestałbyś się opierać, wziął kawałeczek tortu, a jakby luba odwróciła wzrok to rzuciłbyś Burkowi (albo ciepnął do kosza)? Czy też raz na miesiąc zmuszałbyś się do współżycia... pardon, spożycia.

Niskie libido, jeśli wynika z naturalnych uwarunkowań, a nie choroby, stresu, problemów w związku, itp. - z pewnością nie jest niczyją winą. Ani twoją ani partnerki. Ona po prostu ma takie a nie inne potrzeby.

W takiej sytuacji nie wyobrażam sobie żadnych negocjacji. Bo niby na jaki kompromis można tu pójść? Znam wieloletnie małżeństwa, które się z takiego powodu rozpadały, bo w pewnym momencie albo strona mniej aktywna miała dość zmuszania się do czegoś, na co tak naprawdę nie sprawia jej przyjemności - albo ta bardziej aktywna nie mogła dłużej znieść frustracji z powodu stale niezaspokajanych potrzeb. I nie widzę w tym niczego zdrożnego. Choć pewnie zaraz zleci się chórek wykonujący przebój pt. "Seks w związku nie jest najważniejszy".

Gorzej jak się "kupiło" a z czasem preferencje się zmieniły. Tak jak mojej żonie. Po drugim dziecku jej potrzeby seksualne spadły do przysłowiowego zera. Zera absolutnego.

Postaw się w takiej sytuacji.

Zaczynacie wspólne życie i wszystko jest OK ale z czasem coś się zmienia i to niestety, na gorsze. Na dzień dzisiejszy żona, jak sobie o mnie i moich potrzebach przypomni, to "daje mi", powiedzmy, raz w miesiącu. Żeby nie było zbyt różowo, to nie w każdym, bo to wiadomo, czasem dłużej głowa może zaboleć.

Próbowałem WSZYSTKIEGO. Naprawdę, przeryłem wszystkie poradniki, zastosowałem każdy pomysł, żeby ją poruszyć. Oczywiście że nie jest sama ze wszystkimi obowiązkami, pomagam jej w domu i przy dzieciach. Ma swobodę, chodzi na basen, do kosmetyczki, fryzjera czy z koleżankami gdzie tylko chce i kiedy chce, nie kontroluję jej, nie okazuje zazdrości, nie mamy problemów finansowych.

Sprawdziłem ją przez dłuższy czas przy zastosowaniu zaawansowanej elektroniki, czy nie ma może kochanka. Okazało się że nie. Chciałem ją zabrać do lekarza, poradni, specjalisty. Nie udało mi się to, bo ona nie widzi problemu i nie ma ochoty nigdzie iść. Siłą jej nie zaciągnę.

Fajnie co?

Na dzień dzisiejszy mam dwójkę fajnych dzieciaków, rewelacyjną gospodynię, która dba o dom, niespłacony kredyt na ten dom i... tyle.

Opcje mam dwie.

Zdradzić, znaleźć sobie kochankę i robić z nią to, czego nie chce robić ze mną żona.

Lub odejść.

Konia z rzędem temu, kto wymyśli jak taki problem rozwiązać.

I znaleziono jakieś rozwiązanie? W wielu związkach taki problem musi się pojawiać. Znalazł się ktoś, kto wyszedł z tego zwycięsko? Jakimś rozwiązaniem jest odmawianie kobiecie seksu, kiedy ona ma ochotę, nie adorowanie jej i w ogóle nie okazywanie żadnego zainteresowania (jakby nie stanowiła żadnego obiektu seksualnego jak np. siostra) by poczuła jak to jest być ignorowanym. Jest szansa, że to spowoduje u niej zmianę nastawienia i chęć rozwiązania a przynajmniej dostrzeżenia kryzysu w związku.

Jak jednak wytłumaczyć fakt, że w dużej części wątków na forum pojawia się ten sam problem - przed ślubem wszystko ok a po nim seks schodzi na dalszy brak lub nie ma go prawie wcale?

Masz rację - ciąża wiele zmienia zarówno w psychice kobiety jak i faceta - przecież duża część wątków jest właśnie poświęcona oziębłości po porodzie. Tylko nasuwa się pytanie jak z takiej sytuacji wyjść. Zresztą faktem jest też to, że sex w narzeczeństwie i po kilku latach małżeństwa to niebo a ziemia....

Jak nie zrobicie na dziecku aborcji, a na surogatce eutanazji to się nie liczy...

Cóż temat jest poważny bo brak udanego pożycia jest najczęstszą przyczyną zdrad i rozpadów związków...

Czyli taki związek jest oparty na kłamstwie a facet zostaje zrównany do roli dawcy nasienia....

E tam... NIe ma kobiet oziębłych.Sa tylko nierozbudzone. Sama myślałam,ze nie mam totalnie zadnej ochoty na seks. Byłam jak zimna ryba . Niemniej okazało się,że wystarczyło wprowadzić pewne uruzmaicenia do naszego życia intymnego abym zaczeła sie nim na nowo cieszyć. Warto jest próbować różnych zabawek erotycznych. Testować różne gry. Spróbować afrodyzjaków.Mi pomogł bardzo seks elixir. Sprawił , że praktycznie odzyskałam ochote na bara bara.

No niestety, Marisa w punkt...
Może nie do dawcy nasienia, ale do roli męża
Często bywa, że gdy kobiecie nie udaje się związać z mężczyzną, który jest dla niej naprawdę atrakcyjny, to decyduje się zaakceptować tego, który interesuje się nią. Potem odpowiednia pora na małżeństwo i posprzątane. Często same się oszukują, że to rozsądne, a miłość przyjdzie z czasem. Tyle, że to tak nie działa, nic nie przychodzi, nie ma pożądania, ani namiętności. Za to są dzieci. I wtedy nie ma już ochoty dłużej udawać.
Niestety mężczyźni często nie potrafią odróżnić czy kobieta faktycznie jest nimi zainteresowana, czy tylko daje się kochać. Jej koleżanki bez trudu to dostrzegą, a sami zainteresowani niestety nie. Najczęściej jeszcze są zadowoleni, że dziewczyna porządna, bo nie seks jest dla niej najważniejszy.

Ale jeśli kobieta przed miała ochotę, a teraz nie, szuka wymówek to dla mnie nie ma nic wspólnego z niskim libido czy oziębłością. Raczej bym stawiała, że nie racjuje jej już sex tak jak kiedyś.
No chyba że od początku była taka zimną rybą to wtedy tak, ale jeśli jej stosunek zmienił się od początku to problemu szukała bym w waszych relacjach albo jej głowie.

Już wiele razy był poruszany wątek błędu, jakim jest mylenie miłości z pożądaniem oraz unikanie seksu aż do ślubu... To straszne jak bardzo może krótkie małe "TAK" skomplikować w związku.

Myślę, że dla większości kobiet, miłość i pożądanie idą w parze. U facetów jest zdaje się inaczej. Stąd wzajemne nieporozumienia.
Samo "tak" niczego nie komplikuje. Po prostu, gdy dzieje się źle w związku, a są już dzieci i różne zobowiązania, w tym finansowe, to trudno sobie z tym poradzić. Każde rozwiązanie wydaje wtedy się złe.
Mężczyźni idą wtedy często w zdradę, bo to wydaje im się najprostsze. Ale to nie jest rozwiązanie, które może pozytywnie rozwiązać problemy. Stwarza tylko nowe.
Dlatego fajnie, jak się ludzie dobrze dobiorą i naprawdę kochają, bo wtedy nawet po 20 latach mogą być sobie bliscy.

Ja mysle, ze nie o to chodzi. Po prostu po urodzeniu dziecka organizm kobiety calkowicie inaczej dziala. Ona przelewa wszystkie swoje uczucia na dziecko (jesli proces zakochiwania w dziecku nie zostal zaburzony), maz staje sie obojetny na skutek zmian w organizmie.
To nie jest raczej tak ze kobieta udaje duze libido przed - ona faktycznie je ma, z tym ze urodzenie dziecka jej go znacznie obniza/wylacza.

Chyba tylko po to, by bezdzietne kobiety mogły eksperckim tonem wygłaszać niemądre teorie na temat zmian w libido kobiety po urodzeniu dziecka
Jeśli pożąda się  partnera przed ślubem, prawdziwie i porządnie,  to i po ślubie czy urodzeniu dziecka tak pozostanie. Jasne, że dochodzi obowiązków,  że zmęczenie i problemy dnia codziennego mogą pozbawić wolnego czasu i ograniczyć siły. Ale ilość stosunków nie spada aż tak drastycznie jak się niektórym wydaje.
Natomiast jeśli kobieta wiąże się z mężczyzną z rozsądku, bez dużego lub wręcz z zerowym pociągiem fizycznym,  nie ma w stosunku do niego wielu pozytywnych uczuć,  słabo go toleruje,  to po ślubie czy/ i wykonaniu planu pt. spłodzenie dziecka facet faktycznie idzie w odstawkę.

Kazirodztwo? Mój najlepszy okres małżeństwa przypada teraz, po 20 latach. Bo przestaliśmy wreszcie myśleć, analizować, kłócić się, a zaczęliśmy po prostu cieszyć się sobą i wzajemnie o siebie dbać. Bo mimo upływu lat, kryzysów i wielu wad nadal nam na sobie zależy. To jest podstawa. Więc jeżeli ktoś uważa, ze "seks u kobiety zaczyna się w głowie ", to niech lepiej sobie w tej głowie pouklada. Seks za staranie się,  czy z wdzięczności, bo on coś robił, czy odmawianie mu,  bo czegoś nie zrobił, mnie samej też by nie pociągal. To między innymi stąd biorą się zdrady - znajduje się osobę, która Ci da tak po prostu, za to, że jesteś i  jaki jesteś. Bo się podobasz, jesteś pociągający.
Nie szukając daleko, i na tym forum jest wiele historii, w których facet w domu nie pomaga, miły i dobry też zresztą rzadko bywa, a seks ma na zawołanie,  bez wysiłku. Bo jest macho. Męski i dobry w łóżku.
Nie ma tu reguł, każda czego innego szuka i każdą co innego zniechęci. Jeśli jednak nie ma między ludźmi  przynajmniej pożądania, seksu nie będzie lub szybko się skończy. A jeżeli to pożądanie ginie przez "hormony, zmęczenie, irytację,  stres",  to byle jakie ono było. Nie ma lepszego lekarstwa na stresy. A niektórzy,  nawet  wściekli na partnera,  są w stanie się z nim kochać. Mało tego, bywa to  mega przyjemne i rozładowujace. Więc sorry,  ale to tylko wymówki. Seks ma być czystą przyjemnością,  nie karą,  nagrodą,  czy przykrym małżeńskim obowiązkiem.

I See Beyond, mam Hashimoto z niedoczynnością,  leczone od ponad 5 lat, ale z  objawami   juz dużo dłużej. Tabsy anty biorę od początku małżeństwa,  z dwiema rocznymi przerwami. Oczywiście,  że z powodu choroby często brak energii na cokolwiek , ale jakoś niechęci do seksu nigdy nie było.
Fakt, to dla mnie jest jeden z priorytetów w związku. Uspokaja,  relaksuje, prymitywnie określając "robi dobrze"  obojgu partnerom,   pod warunkiem ich WZAJEMNYCH STARAŃ. Przy  zmęczeniu najlepiej się wyspać i poseksic rano. Tę chwilkę jak się chce to się znajdzie. Uważam, że oboje mają się starać, tu nie ma taryfy ulgowej dla płci pięknej.
Choć to nie zawsze musi być ten sposób, równie dobrze zaspokajają czułość,  pieszczoty, to co OBOJE zadowoli.
"Seks na zawołanie " to właśnie taki przykład akcji bez "starania się", bez proszenia,  bez wysiłku,  marzenie pewnie wielu osób Bywa częsty, ale rzeczywiście trzeba się dobrze dobrać, by czuć taki czysto zwierzęcy pociąg, niezmącony pretensjami, urazami. Albo inaczej, jak się lubi seks i osobę,  z którą się jest, , to naprawdę mało co jest w stanie temu przeszkodzić. Jeśli nie, to jak to mówią: "złej tanecznicy i rąbek u spódnicy... ". A przecież związanie z kimś węzłem małżeńskim nakłada na OBOJE nie tylko prawa, ale i obowiązki. Między innymi zaspokajanie potrzeb i dbałość o drugą osobę. Tyle że jeśli ktoś jest himeryczny i roszczeniowy, zawsze mu będzie za mało, za słabo,  nie tak. Wtedy najlepiej byłoby uczciwie powiadomić partnera, że uczucia się zmieniły, a nie go odsuwać i olewać.
Masz rację, zdrada  to "najprostsze" i bardzo naganne wyjście. I najczęstsze, niestety. Pomijając bzdurne znudzenie i poszukiwaczy odmiany, wynikające także z tego, że ktoś nie jest zaspokajany w związku, i często nawet nie ma pojęcia,  czym zawinił.

Your welcome
Sprawdziłam na własnej skórze podejście nieuczciwe i niedojrzałe i naprawdę nie polecam, to nie rozwiązuje problemów,  a przysparza mnóstwa nowych. O bólu nie wspomnę.
Ale tak jeśli mogę bardziej osobiście:

Męczeństwo siebie i jego. Znasz to z autopsji?  Czy on o tym wiedział i dlaczego w takim razie w tym tkwilaś?

Dzięki za odpowiedź
Fakt, komunikacja i jasne wyrażanie potrzeb jest ważne. Choć nie załatwia sprawy. Konieczne są także wzajemne dobre chęci i pewność, że mimo wszystko chce się z tą osobą być. Jak się już komuś "nie chce", to rzeczywiście pozamiatane.
Powodzenia na nowej drodze życia

Zaglądam na to forum od czasu do czasu, śledząc to co dzieje się również w tym temacie. Bardzo dziękuję za Wasze wypowiedzi, jakoś łatwiej żyje się, gdy można gdzieś opowiedzieć o swoich problemach.

Teraz, kolejny raz czytam ten temat i myślę co zrobić ze swoim życiem. Znalazłem się na ostrym zakręcie i na dziś, jedynym rozwiązaniem, które widzę, to rozwód. Bardzo źle się z tym czuję, bo z własnych egoistycznych pobudek rozważam rozbicie rodziny. Szkoda mi dzieci. Czy mam prawo w imię własnej przyjemności ich zostawić? Z drugiej strony, moja żona nie ma takich problemów. Dla niej wszystko jest OK.

Sam nie wiem, ostatecznie, rozwód to nie koniec świata, będzie ciężko ale ludzie potrafią sobie poukładać życie po rozwodzie, poukładać życie z dziećmi. Więc może niepotrzebnie aż tak się przejmuję?

Na pewno nie chcę zdradzać będąc w małżeństwie. I nie chodzi mi tylko o moją żonę ale też o tą drugą kobietę, którą przecież bym oszukiwał.
Najwyraźniej już czas podjąć męską decyzję i się jej trzymać.

@abelarda nie chcę Cie rozczarowywać ale te środki to placebo. Działają "na wiarę". Często są to jakieś dziwne mieszanki "leczniczych" herbatek. Próbowałem swego czasu kupować podobne specyfiki na [spam]. Strata czasu i pieniążków...

Chcesz uporać się z oziębłością, szukaj specjalisty lekarza...

Piszesz "z własnych egoistycznych pobudek". Spójrz na to inaczej. Twoja żona nie była prawdopodobnie uczciwa wchodząc w związek z tobą bez miłości. To były z jej strony właśnie egoistyczne pobudki. Oszukała ciebie, a może i siebie myśląc, że jakoś to będzie. Może liczyła, że pożądanie przyjdzie z czasem i się przeliczyła. Niestety albo ktoś nas pociąga od początku albo nie, tego nie da się wypracować. Dlatego żadne rozmowy nie przynoszą skutku. Co z tego, że kobieta zgodzi się na seks, skoro tak naprawdę nie ma na niego ochoty i w najlepszym wypadku nic nie odczuwa lub jest jej wręcz nieprzyjemnie. Seks daje kobietom przyjemność tylko jak pragną/kochają mężczyznę. U kobiet libido zależy od faceta, jak nie ma odpowiedniego, to potrzeby seksualne się wyciszają. Kobieta może pragnąć seksu z konkretnym facetem, a nie dać się dotknąć nikomu innemu.

Ta sytuacja nie powoduje jednak, że zdrada jest usprawiedliwiona. Można sprawy rozwiązać uczciwie nikogo nie oszukując. To mimo wszystko należy się każdemu, z kim spędziliśmy część życia.

Dzieci nie masz przecież nigdzie zostawiać. Spróbuj w razie czego omówić z żoną opiekę nad nimi. Może uda wam się porozumieć. Na pewno teraz będzie to łatwiejsze, niż gdybyś ją zdradzał.

Net Miśku, specjalnie podkreśliłam część Twojej wypowiedzi. Kurcze, szkoda, że mój-prawie-były-mąż nie miał wokół siebie takich fajnych kumpli jak Ty, co by mu do głowy wbili tę złotą zasadę .

Rozwód to nie jest prosta decyzja, szczególnie, jeśli są dzieci. Do tej decyzji się dojrzewa... Tak jak napisałam wcześniej na tym wątku: idealnych rozwiązań nie ma, w życiu jest często "coś za coś" lub coś "kosztem czegoś". Nie namawiam Cię absolutnie do niczego, decyzję podejmiesz we właściwym momencie sam.

Prosto i po męsku to ująłeś: czas podjąć decyzję i się jej trzymać. Zrobić bilans zysk i strat, określić priorytety w związku. Pamiętaj - życie to sztuka wyboru. Każdy pociąga za sobą konsekwencje. Nikt Ci nie zagwarantuje, że w tej czy owej opcji będzie różowo. Ale co ja tam takie... Dla mnie Twoja wypowiedź brzmi dojrzale - mam najwyraźniej do czynienia z MĘŻCZYZNĄ, nie chłopcem.

Tej myśli też się trzymam. Ja rozwodzę się z mężem, dzieli nas zbyt wiele, dzieci nie mamy, a mimo to dla każdego z nas to trudna decyzja i przeżycie.

Jakkolwiek postanowisz trzymam kciuki Powodzenia!

No pewnie, ty wiesz lepiej jak to działa u kobiet ))
w takim razie powodzenia wypada życzyć
Ubawiłam się

Bardzo dziękuję za Wasze wypowiedzi, dzięki nim trzymam jakiś poziom, i wiem ze to co czuję i myślę jest zwyczajnie normalne.
Rozterek jest co niemiara i więcej pytań niż odpowiedzi ale... Widzę wokół siebie ludzi, którzy też przeszli przez piekło rozwodu i poukładali sobie życie. To mi daje nadzieję, że mam szansę poukładać moje życie.

Wiecie co stało się impulsem do działania/myślenia o rozwodzie? Moja ukochana żona, w czasie rozmowy na temat naszego pożycia stwierdziła, że jej ten temat nie interesuje a jak mi coś nie pasuje, to mogę sobie poszukać kochanki na boku...

Poważnie.
To był spory szok. Wtedy zrozumiałem, że nic już tak naprawdę, poza sprawami finansowymi i dziećmi, nas nie łączy. Powiedzcie sami, która normalna, kochająca kobieta wysłała by męża po seks do innej?

Szkoda tylko wielu lat razem, szkoda domu, dzieci, rodziny. Z drugiej strony tak się żyć nie da.

Cóż, najwyraźniej czas rozmyślania się skończył a zaczyna się czas działania.

Pozdrawiam serdecznie!

Jeśli to powiedziała na serio, to przewiduję problemy...

Nie znam absolutnie Twojej żony, jej sytuacji rodzinnej, zdrowotnej, wychowania z domu, wcześniejszych doświadczeń seksualnych, jakości Waszego związku emocjonalnie i stażu etc. etc. etc. , i nie chcę wyrokować, ale dla mnie zabrzmiało to dość jednoznacznie jeśli chodzi o prognozę dla tej dziedziny Coś jest na rzeczy, że ona tego seksu nie chce.

Wiem, że to trudne czasami tak wprost zapytać: dlaczego? Ale czy ona Ci odpowiedziała na to pytanie?

I mądrze pisze gagatka - przemyśl. W życiu zawsze płaci się za coś jakąś cenę. W Twoich postach jest sporo ciepła kiedy piszesz o swojej rodzinie - o żonie "kochana", "fajne dzieciaki", "wspólny dom"... Są dla Ciebie ważni, to da się wyczuć. To się stawia na szali dokonując wyboru.

Gagatka
Tylko wzajemna miłość ma sens, ani u kolegi, ani u autora tego nie ma, dlatego jego żona nie chciała powrotu, dlatego żona autora ma go gdzieś. Twój kolega tęsknił chyba za swoim wyobrażeniem, że wszystko może być dobrze z żoną, bo chyba nie za celibatem.

Pitolisz. Wkurzające są juz te posądzenia o seksizm.
Co tu rozkminiac,  kto winny? Nie ma winnych albo oboje sobie na to zapracowali. Skąd wiesz, jak on o tym seksie z nią rozmawia?  Może właśnie z żalem, pretensjami?  Co jest kiepską metodą i warto spróbować innego podejścia. Nie piszę,  że ma zmienić decyzję,  piszę, że  warto to jeszcze przemyśleć i sprobowac naprawić od innej strony niż dotychczas. A nie wiem, jak było.
Xymena,  właśnie nie. On chyba poczuł tę miłość dopiero po odejściu. Uznał tę mniejszą ilość seksu (bo aż w celibat to nie szło)  za mniejsze zło niż strata fajnego związku. Szkoda, że po ptakach. Mało tu takich przypadków?  Jednym wychodzi na dobre, inni żałują. Dlatego uważam, że warto czasem uciszyć popęd i myślenie dolnymi częściami ciała, i na zimno rozważyć wszystkie za i przeciw. Chyba ze z brakiem seksu jest też niedobór czułości, bliskości, adoracji, ogólnie chłód emocjonalny. Wtedy faktycznie niewiele już da się zrobić.

Autor niczego nie naprawi, bo nie ma czego naprawiać. Naprawdę lepiej sobie to uświadomić niż doprowadzać do wzajemnego wyniszczania i destrukcji psychicznej.

Zależy ile to trwa i jakie ma perspektywy.
Jak nie ma żadnych w sensie kompromisu w tej kwestii.
Jak jest dobra matka i żona ,to warto byłoby może wiedzieć jak zachowałaby się gdybyś to ty stracił jakiś aspekt tego co utrzymuje teraz ten związek.
Np straciłbyś prace i przestał przynosić pieniądze, powiedzmy przez pól roku.
Czy zostałaby czy odeszła ? Ale tak szczerze.

Jeżeli ona to jakoś "zrozumie" to może będziesz miał większe pole manewru, ale to powiedzmy będzie miedzy wami.
Oczywiście masz też inne opcje. Ale to są opcje ostateczne.
To jest ogólnie pytanie czy ona widzi to bycie razem "jak ty nic nie robisz i jest w miare", czy gdybyś "coś robił na boku to widziałaby to tak samo -też w miare".
Może dla niej liczy się coś innego niż dla ciebie.

Nie wiesz tego, na tu musiałyby być dowody.
W sensie że do sexu to akurat autor jest jej niepotrzebny.