Aborcja na żądanie!!! - Netkobiety.pl

Bo dziecko nie jest przeszkodą, wystarczy chcieć. Jak się nie chce to się będzie milion rzeczy wymyślać w których to dziecko przeszkadza.

Dla Pań, które definitywnie nie chcą dziecka istnieje cały wachlarz antykoncepcji z podwiązaniem jajowodów włącznie. Naprawdę przy dzisiejszym rozwoju medycyny jest multum sposobów żeby nie być w ciąży . Czemu taka kobieta z nich nie korzysta? Powinna chyba, to lepsze niż aborcja, która jest przecież dla każdej kobiety "traumatycznym" przeżyciem.

Czego nie rozumiem? Tego że ludzie mają swoje plany, aspiracje, ambicje? Rozumiem. Ty rozumiesz dlaczego w Polsce  nie chcą aborcji na żądanie? Chyba nie rozumiesz. Polis to mówiła że zarodek nie jest człowiekiem, jest tylko planem człowieka, potencjalnym człowiekiem, który może się narodzić ale nie musi. To jest planem i to jest planem. Snake - ojciec dwójki dzieci już pisał że jeden plan nie koliduje z drugim, że nie trzeba nie wiadomo jakiego męczeństwa, żeby ogarnąć wszystko. Z jakiej paki twój plan na życie ma być ważniejszy czy lepszy od tego drugiego? Tego, który zapoczątkowałaś sama, z własnej nieprzymuszonej woli, idąc do łóżka z Krzyśkiem czy Grześkiem i wiedząc  o konsekwencjach. Właśnie dlatego. Nie ma żadnych podstaw tylko egoizm i wygoda kobiety.

Karięrę robią nie tylko ludzie wybitnie ogarnięci, ale także np. wybitnie zdolni. Już widzę takiego typowego roztargnionego profesora, specjalistę w swojej dziedzinie i słabo funkcjonującego w rzeczywistości zwykłych ludzi, jak zajmuje się dzieckiem i jednocześnie robi badania, i pisze publikacje.
Wszyscy tacy ludzie powinni Twoim zdaniem zrezygnować ze studiów, bo są życiowo nieogarnięci i niczego wartościowego nie wymyślą, haha.
Twoje znajome, jak przypuszczam, miały wsparcie w rodzinie, ojcu dziecka itd. Nie każdy to ma, sytuacje są różne.

Szakisz, Snakeowi, ojcu dwójki dzieci, te dzieci nie pokrzyżowały, z tego pisze, żadnych planów życiowych. Pojawiły się w stabilnym związku, we właściwym czasie.
Ja jestem bardzo ciekawa jak Ty byś sobie poradził, gdyby np. panna, z którą kiedyś byłeś, pojawiła się znienacka, zostawiła Ci malutkie dziecko i się zmyła na zawsze. Czy dalej pisałbyś o braku szczególnego męczeństwa i ile czasu dziecko spędzałoby np. u Twoich rodziców...

Genialne. Rozumiem, że w necie jest całe mnóstwo super facetów, którzy chętnie przyjmą pod swój dach samotną matkę z dzieckiem, pewnie nawet kraj pobytu można sobie wybrać Nic, tylko alleluja i do przodu

A pytanie do tematu aborcji miało tyle, że po prostu nie masz pojęcia, ile czasu, zainteresowania i przyziemnie - pieniędzy potrzeba na wychowanie dziecka. Nie każdego na to stać - czy to materialnie, czy to emocjonalnie. Tylko błagam - argument "można urodzić i oddać" mnie nie przekonuje. Z dwóch powodów:
1 - niekoniecznie oddane dziecko trafi do kochającej rodziny, tak czy siak może mieć przesrane w życiu równo
2 - takich argumentów mogą użyć jedynie mężczyźni, bo nie mają pojęcia, jak to jest mieć człowieka w brzuchu (przy czym nie chodzi mi wyłącznie o problemy zdrowotne z tym związane, ale również o emocje).
Znam osoby, które urodziły i oddały. W zdecydowanej większości to osoby ze skrzywioną osobowością, alkoholiczki itp. Dzieci nie zostały adoptowane, niestety, nikt nie chciał dzieci z takim obciążeniem rodzinnym. Po pobycie w domach dziecka też nie bardzo radzą sobie w życiu... Teraz zapewne byłoby podobnie, z tym, że dzieci najpierw musiałyby pożyć trochę z taką matką, zanim jakiś urzędnik łaskawie zorientowałby się, na co idzie przeznaczone dla nich 500+...
Znam również matkę, która dawno temu urodziła, będąc nastolatką, dziecko zostało oddane. Niestety, osoba ta również ma zmarnowane życie, przez problemy psychiczne, związane z tym, że - oddała własne dziecko... Z zygotą nie związałaby się emocjonalnie, problemów by nie było, bo w tzw. syndrom postaborcyjny ja nie wierzę.

Przy okazji - ja jestem akurat raczej przeciwna aborcji na życzenie. Niech zostanie, jak jest. Ale czasem myślę, że lepiej, jakby jednak była dostępna. Po prostu szkoda mi tych dzieci, które jako zygoty nie mają świadomości, na jakie upodlenie mogłyby być narażone, gdyby się urodziły.

Rozumiem, że obserwując samotną matkę z boku, złaszcza taką, z którą się nawet (jak mniemam) nie mieszka i nie dzieli z nią nawet części trosk i obowiązków, a pewnie widuje tylko od czasu do czasu, to czuje się tę samą odpowiedzialność i ten sam ciężar wychowania na plecach, jak wówczas, kiedy jest się na jej miejscu? Ciekawe to jest bardzo, co piszesz.

Odnoszę wrażenie, że nic nie zrozumiałeś z mojego postu.

Sarkazm, owszem - był, ale nie dotyczył "gościa" Twojej Ciotki, tylko Twojego sposobu myślenia. Że każda samotna matka na takiego trafi, więc o co im chodzi.

A co do "ratunku" - napisałam wyraźnie, że nie jestem zwolenniczką aborcji na życzenie. Więc osobiste wycieczki raczej sobie podaruj, zwłaszcza, że jeśli chodzi o samotne wychowywanie dzieci, to mam znacznie większe doświadczenie niż Ty. I wyobraź sobie, że nie korzystam przy tym z Twoich podatków, w życiu nie brałam żadnego zasiłku ani nic w tym stylu. Nawet alimentów nie miałam i teraz żadnej renty, bo ojciec dzieci nie żyje. Prowadzę własną firmę i nie narzekam na męczeństwo. Ale nie każdy ma mój charakter, ja to wiem i akceptuję, rozumiem.  A Tobie wydaje się, że wszystko jest czarno-białe. Niestety, tak nie jest. Mam prawo myśleć, jak chcę i nie oznacza to, że dotyczy to mojej sytuacji

Wiem że nie jesteś. Tekst "szklanej kuli" dotyczył kwestii "ratowania" niechcianych dzieci za pomocą aborcji.

Argument jakże często słyszany, a kompletnie bez sensu: nie byłeś, nie miałeś, nie przeżyłeś to nic nie wiesz. Wszyscy gadamy o polityce, a nikt z nas politykiem nie jest. Wszyscy gadamy o religii, a nikt z nas nie jest stanu duchownego. Wszyscy rozmawiamy o dostępie do broni, którego ja bym osobiście chciał, ale przez strwożone kobiety, które nigdy nie przestąpiły progu strzelnicy, raczej go nie będę miał. Więc daruj sobie tego typu argumenty.

Nie, a wiesz dlaczego? Bo teoretyzowanie, a znalezienie się w tym samym miejscu, o którym wcześniej się tylko teoretyzowało, to są dwie zupełnie inne, w dodatku bardzo odległe kwestie. Tylko tyle i aż tyle.

Czyli jak nie jesteś ćpunką nie wypowiadasz się w różnych tematach dotyczących narkotyków, ich wprowadzenia bądź nie, itp.?

Mam wrażenie, że to nie był żaden syndrom postaborcyjny, tylko po prostu strach przed kolejnym dzieckiem z wadami, co jak najbardziej rozumiem Ale to nie ma znaczenia, nie znam Twojej koleżanki, mam taką, która nie zdecydowała się na następną ciążę, ale nie ze względu na konieczność wcześniejszej aborcji, tylko właśnie ze strachu, że z kolejnym dzieckiem będzie to samo, mimo że wyniki badań genetycznych wskazywały na małe prawdopodobieństwo. Ale to jej decyzja, widocznie nie czuła się na tyle silna, nic nikomu do tego.

Ja również jestem zdania, że obecny stan przepisów jest w miarę - aczkolwiek szczerze powiedziawszy, dodałabym do zagrożenia zdrowia matki również ewentualne problemy psychiczne - ale że się na tym nie znam, nie mam konkretnych propozycji, jakby to dokładnie miało wyglądać. No i żeby nie zdarzały się sytuacje typu Chazana (i nie tylko), gdzie lekarze aborcji nie przeprowadzą mimo wskazań. Takie rzeczy nie powinny mieć miejsca i być karane.

Jak już wspomniałam, zwolenniczką aborcji na życzenie raczej nie jestem. Ale nigdy nie poprę zaostrzenia obecnych przepisów. Po prostu dlatego, że jestem temu przeciwna z oczywistych względów - a zwłaszcza, że dowiedzieliśmy się, że zdrowie matki (zarówno fizyczne, jak i psychiczne) oraz cierpienia umierającego dziecka z nieuleczalnymi wadami są dla niektórych warte 4000zł, podczas gdy dla rządzących kupuje się filiżanki za 29000zł...
Postawiłabym raczej na pomoc właśnie matkom, o których mowa była wyżej - np. studentkom, którym zdarzyła się niechciana ciąża czy osobom w trudnej sytuacji finansowej itp. A śmiertelnie chore dzieci zostawmy w spokoju, póki nie muszą z tego powodu cierpieć...

Nie jestem psychologiem, nie siedzę w tym na tyle głęboko...więc nie wiem czy istnieje powszechnie uznane takie określenie stanu po usunięciu dziecka..
Wiem natomiast jaka jest historia mojej bliskiej koleżanki..to było jej pierwsze dziecko, niezbyt planowane bo jeszcze przed ślubem...leczyła się psychicznie nie planując kolejnego dziecka...miała trudny wybór przed sobą...bo dziecko i tak by po urodzeniu żyło około 2-3 minuty..tak oceniali lekarze...leczyła się bo podjęła tą decyzję ..choć w głębi tego nie chciała...wierzę, że miała ogromny emocjonalny dylemat
usunęła...żałowała..wiem, ze nie chciała mieć dzieci ...czy tą ciążę planowała nie śmiałam pytać...ale wiem jak ją przechodziła..i to było dla mnie coś okropnego..nazywamy to syndromem postaborcyjnym bo dla mnie to jedyne określenie stanu w jakim była...no jakos nazwac to trzeba..a wiadomo z czego się wzięło.

V-nikt jej nie zmusił, ale do pewnego momentu ciążę można legalnie usunąć tak?

Edit:co do tych 4000 tys. również mam mieszane uczucia...ale tak szczerze mówiac jak ktoś do mnie przychodzi i przynosi placek z jabłkami których nie cierpię nie odrzucam prezentu...bo jak to się mówi darowanemu koniowi.......
wcześniej ani tyle nie było a wciaz są matki które jednak decydują się urodzić i wychowywać nieuleczalnie chore dzieci więc i taka pomoc im się przyda...poza tym...ustawa z tego co wiem wprowadza brak kolejek do specjalistów i na rehab. dla takich dzieci...moim zdaniem to bardzo dobra wiadomosć wiedząc jak teraz to wygląda...
no spójrzmy prawdzie w oczy...rok temu na nic praktyczie nie można było liczyć...a to zawsze coś

Szakiszu, szanuj mój czas i skup się w końcu, proszę. Czy to jest naprawdę takie trudne do zrozumienia?

Nie muszę być ćpunką, aby WYPOWIADAĆ się NA TEMAT ćpunów, ćpania i narkotyków, gdybym jednak napisała, że WIEM jak to jest BYĆ ćpunką, to byłoby to z mojej strony nieprawdą i nadużyciem, bo ja mogę to sobie wyłącznie próbować wyobrazić, ale wówczas będzie to czyste TEORETYZOWANIE. Dlaczego? Bo skoro taką osobą NIE jestem i NIE byłam, to NIE WIEM co NAPRAWDĘ siedzi w jej głowie i jak jej życie wygląda od środka. Tak samo będzie w przypadku, kiedy będę wypowiadać się na temat, jak to jest (dodajmy, że moim zdaniem) być mężczyzną, księdzem, politykiem, wielką gwiazdą, osobą starą, niepełnosprawną i tak dalej. Ty natomiast NIE BĘDĄC samotną matką stwierdzasz, że WIESZ JAK TO JEST nią BYĆ i to jest właśnie dla mnie nieziemsko ciekawe.
O, sam fakt, że żyję pod jednym dachem i codziennie obserwuję swojego mężczyznę, rozmawiam z nim, orientacyjnie zdaję sobie sprawę z jakimi boryka się problemami, co go męczy, niepokoi, a co uznaje za swój sukces, nadal nie pozwala mi sądzić, że wiem jak to jest żyć z męskiej skórze, mogę jedynie próbować to sobie wyobrazić, natomiast na ile tak naprawdę to wyobrażenie pokrywa się z rzeczywistością, to już nie mnie oceniać i w gruncie rzeczy nigdy się tego nie dowiem.
Widzisz w końcu tę różnicę? Jeśli nie, to inaczej wytłumaczyć tego nie potrafię i już naprawdę się poddaję.

Tu po raz kolejny dochodzimy do tematu możliwości wyboru. Podjęła taką, a nie inną decyzję, mogła jej potem żałować lub nie, ale to była JEJ decyzja. Być może cierpiałaby jeszcze bardziej, gdyby to chore dziecko urodziła, a potem patrzyła na powolną (lub nie) śmierć. Tu i jedna, i druga droga niesie ze sobą ciepienie, jednak obecnie każda z nas ma prawo wybrać, która z nich dla niej będzie łatwiejsza do zniesienia.

Zgadza się i tutaj uważam tak samo, ale pod warunkiem, że nie będzie żadnych nacisków, a kobieta wciąż będzie mogła w pełni swobodnie dokonać własnego wyboru. Chodzi o to, aby nikogo odgórnie nie zmuszać do heroizmu, którego może nie udźwignąć.

Haha, wiesz co, w ogóle nie byłoby tematu, gdybyś się po szakiszowemu nie oburzył na moje stwierdzenie "rozumiem, że...". Kiedy usiłowałam wytłumaczyć, że mnie nie zrozumiałeś, to dalej w to brnąłeś, bo przecież Twoja prawda koniecznie musiała być Twojsza, choć zwyczajnie byłeś w błędzie, a jakikolwiek skrót myślowy w tym kontekście nie miał już żadnego znaczenia.
Za to teraz usiłujesz odwrócić kota ogonem. I nadal się oburzasz .
Dla mnie Twoje "wiem jak jest być samotną matką" miało znaczenie w nieco szerszym ujęciu i wcale nie chodziło mi o czepianie się, ale o fakt, że wypowiadasz się w sposób, który nie dopuszcza do siebie niektórych argumentów, a to jest dla mnie nieco niezrozumiałe. Dlatego zresztą pojawił się mój post.
Robimy jednak off top, więc dajmy już spokój.

Wybacz, ale powinnaś wiedzieć, że 4000zł nawet za bardzo na wyprawkę dla zdrowego malucha nie wystarczy i jest kwotą upokarzającą dla rodziców chorych dzieci. 4000zł miesięcznie na rehabilitację i leczenie byłabym w stanie zrozumieć. Ale rzucanie takimi ochłapami i udawanie dobrych ludzi jest podłe. Chyba naprawdę nie zdajesz sobie sprawy, ile kosztuje wychowywanie i utrzymanie chorego dziecka, zwłaszcza że jedno z rodziców z reguły musi zrezygnować z pracy.

4000zł, a potem co? Martwcie się sami? Ważne, że urodzone, nieważne, że nie ma na czym spać, bo specjalne łóżko może kosztować i 10000zł?

Wiem ile kosztuje wyprawka...osobiście teraz wydałam mniej niż 2 tysiace łącznie z wózkiem nie byle jakim i innymi pierdołami, trzeba też umieć szukac i nie stawiać tylko na nowe rzeczy..trzeba myśleć praktycznie, jak ktoś ma ograniczony budżet czy w ogóle mało pieniążków to można kupić rzeczy używane, a nawet niektórzy oddają za darmo, jest MOPS jak ktoś jest po prostu ubogi i wcale go nie stać..sama ostatnio oddałam do MOPS-u mnóstwo rzeczy które potem idą dla potrzebujących..
Więcej wydałam na lekarza i witaminy, aczkolwiek chodzę prywatnie bo akurat tutaj  mam sprawdzonego lekarza a  na NFZ nie chce mi się do niego dojeżdżać..ale są wizyty na fundusz..a witaminy można kupić najtańsze..tez są skuteczne itp itp. Ty chyba masz dziecko więc wiesz co gdzie i jak szukać...

Nie nazwałabym 4000 tys ochłapami...każdy grosz się liczy..przynajmniej dla kogoś kto ma szacunek do pieniądza, pamiętaj , że to są moje Twoje, NASZE pieniądze...dobrze, że coś rusza ze wsparciem dla rodzin, dobrze, że ktoś o tym myśli, i tak jako Państwo klasyfikujemy się na NASTYM miejscu...inne państwa pomagają dużo więcej,. a przypomnę Ci, że poprzednia partia  ledwo na kosiniakowe się zgodziła...i tak jak mówi SNAKE  to jest dodatek do tego co już się należy....

I mylisz się, mam pojęcie ile kosztuje wychowanie niepełnosprawnego dziecka, osobiście mam w rodzinie najbliższej (prawie brat) na wózku od roku życia....co najlepsze urodził się całkiem zdrowy...ale przez błąd lekarzy i zasyfiony szpital teraz jeździ na wózku..sparaliżowany od pasa w dół ...jedynie  albo aż urodził się z lekkim porażeniem mózgowym ale jest PRAWIE normalny i byłby zupełnie samodzielny gdyby nie GŁUPI BŁĄD LEKARZY ..a wiesz jak 35 lat temu walczono o odszkodowania z lekarzami, szpitalami??wcale, bo jeden drugiego krył..z resztą teraz jest to samo..ale epopeję można o tym pisać

mam wrażenie że odkąd były wybory i jest nowy rząd ludziom ciągle mało, ciągle narzekają co dla mnie nie ma za bardzo pokrycia w rzeczywistości

Co do tych specjalnych łóżek itp..jest coś takiego jak dofinansowanie...jeśli dziecko spełnia wymogi

Ok w takim razie skoro uważasz że to żadna pomoc dla rodzin to powiedz jakbyś Ty rządziła Polską co byś zaproponowała takim rodzinom??jaką formę pomocy??tylko coś konkretnego a nie ogólniki:):)

Jestem ciekawa bo szczerze mówiąc ja nie wiem co rząd może jeszcze zrobić realnego

W moim rodzinnym mieście się tyle zarabia. 1355 na rękę. 80% procent rynku to mali i średni przedsiębiorcy, prowadzący własne biznesy. Nie ma co marzyć że dostaniesz więcej niż najniższą krajową.

Ale ja nie powiedziałam nigdzie, że się tyle nie zarabia. Tylko nieco ciężko za to utrzymać niepełnosprawne dziecko, wymagające rehabilitacji.

I nie, 4000zł nie jest dla mnie jak splunąć, ale w morzu potrzeb niepełnosprawnego, chorego dziecka to nawet kropla nie jest. Snake, sam się obudź i zobacz, ile pieniędzy muszą zbierać ludzie na operacje dzieci za granicą czy inne leczenie... po prostu uważam, że podarowanie komuś ochłapu w takiej wysokości i wycieranie sobie gęby, jakie to nie jest wsparcie i jakim się jest z tego powodu super - jest co najmniej nie na miejscu. Nie powiedziałam, że ta kwota nikomu się nie przyda. Powiedziałam tylko, że jest marnym argumentem, jeśli ma przekonać rodziców do niedokonywania terminacji ciąży. A jeśli ktoś nie zamierza dokonywać aborcji, to czy by dostał te 4 koła, czy nie - to by jej nie zrobił. I np. ja bym nie zrobiła, aczkolwiek pewności nie mam, bo nigdy mnie to nie spotkało, niepełnosprawność mojego dziecka wyszła na jaw dopiero znacznie później. Więc nie szczekaj w moim kierunku tak jadowicie, wystarczy ze zrozumieniem czytać. Że nie interesuję się bezgranicznie polityką, nie znaczy, że nie mam wiedzy na te tematy. Nie rozumiem tylko zaczepki, że to jest dla Ciebie zrozumiałe, że polityka mnie nie interesuje, a chore dzieci owszem?

Co do chrztu - nic mi do tego, ja dzieci mam nieochrzczone, ale jakby trzeba było, to chyba pozwolą mi je pochować??? Tydzień temu znajomemu urodziło się bardzo niepełnosprawne dziecko, wyobraź sobie, że ma w nosie te 4 koła, których zresztą nie dostanie, chyba że prawo będzie działać wstecz. I wyobraź sobie, że są MOIMI dobrymi znajomymi, a nie przerwali ciąży, ale jaja. I wyobraź sobie, że mimo tego, że są moimi znajomymi, a wierzą w Boga i chodzą do kościoła, chrzest jest ostatnią rzeczą, o jakiej teraz myślą. Nie ma i nie było potrzeby chrztu z wody w szpitalu, ale imprezy prędko nie będzie i tyle.

Beniaban - system wsparcia to po prostu nie jest rzucanie kawałkiem pieniądza... system wsparcia to jest organizacja np. rehabilitacji więcej niż przysługujące w tej chwili na NFZ, bo ilość tych godzin jest wprost śmieszna. To jest organizacja szkolnictwa i przedszkoli dla chorych dzieci. A wiem, co mówię, bo zapisać dziecko z autyzmem do odpowiedniego przedszkola, nawet jak ma kupę tych rekrutacyjnych punktów, nie jest wcale łatwo. Już się boję, co będzie ze szkołą. To jest organizacja dowozu tych dzieci, niby to jest teraz w przepisach, ale jakby ciężko to załatwić, ostatnio całkiem niedaleko mnie był problem o odległość 2 kilometry, różnicę w odległości między ośrodkiem, który chcieli rodzice, tym lepszym z większą ilością godzin rehabilitacji, a gorszym bliżej...  - chociaż mam nadzieję, że po pokazaniu tej sytuacji w TV problem rozwiązano z korzyścią dla dziecka. O hospicjach już wspominałam, zabrano pieniądze na ich funkcjonowanie. W Częstochowie jest ośrodek dla dzieci z wadami typu FAS i genetycznymi, których rodzice nie chcą - od dwóch lat są kłótnie o to, kto ten ośrodek ma finansować, ne chce NFZ, nie chce gmina, nie chce OPS...
A już całkiem wspaniałe byłoby, gdyby pomoc obejmowała również wsparcie psychiczne typu zapewnienie opieki nad dzieckiem, żeby matka mogła wyjść raz na ruski rok do kina czy do kawiarni odciążyć umysł... no, ale to marzenie ściętej głowy