szakisz napisał/a:ruda102 napisał/a:Serio? Przymusowe rodzenie w sytuacji zagrożenia życia matki, ciężkiego uszkodzenia płodu lub ciąży z przestępstwa jako lek na problemy demograficzne? Śmiała teoria. Szkoda tylko, że ma się nijak do realiów - w takiej Francji aborcja na życzenie jest i wskaźnik dzietności prawie dwukrotnie wyższy niż w prorodzinnej Polsce. Dziwne te Francuzki.
Zaraz zaraz, w ustawie masz klarownie opisane kiedy aborcji można doknać więc takie gadanie że kobiecie nakazuje się urodzić dziecko z gwałtu czy "umrze nie umrze, ważne żeby urodziła" to pie*rzenie farmazonów. Jeżeli jest kilka osób w stanie krytycznym to lekarz ratuje tę, u której widzi większe szanse na przeżycie. Tak było zawsze, chociażby przy wypadkach. We Francji moja droga różnych rzeczy jest więcej, mają też zdecydowanie większy od Polski problem z imigrantami dokładnie z tych samych powodów, co znacznie wyższa liczba urodzeń 
To nie jest temat o imigrantach, więc zamknijmy ten offtop stwierdzeniem, że problem z imigrantami nie bierze się wyłącznie z socjalu - również z przyjmowania od lat (bo obecny kryzys to jest wybuch konsekwencji, na które Francja pracowała sobie latami) rzesz ludzi, których państwo nie umiało zagospodarować, z długiego tolerowania bytowania tych ludzi na absolutnym marginesie społeczeństwa i z fatalnej polityki deportacyjnej. Między innymi.
Natomiast socjal (i szeroko ujmowane udogodnienia od państwa związane z rodzicielstwem) + zupełnie inne podejście do "panien z brzuchem" + dostęp do antykoncepcji = mniej kobiet, dla których wiadomość o ciąży jest wyrokiem, czyli kobiet, które w naszym kraju są klientelą aborcyjnego podziemia. Nie bez powodu, w wielu krajach, w których aborcja jest w pełni legalna wskaźnik jej "użycia" jest niższy niż w krajach, gdzie teoretycznie dostęp do aborcji jest utrudniony lub niemożliwy. Chodzi o stworzenie jak najlepszych warunków do rodzenia z jednej strony i dostępu do metod ciąży zapobiegającym - bo wbrew temu, co czytam w tym wątku, większość kobiet nie ślini się z radości na myśl o usuwaniu ciąży.
Poza tym - co chyba dość oczywiste - moja wypowiedź nie dotyczy obecnej ustawy w stanie jej faktycznej realizacji. W rzeczywistości wciąż u nas przepisy sobie (czyli w dramatycznych sytuacjach dopuszczenie aborcji), a praktyka sobie (czyli z jednej strony wystawianie kobietom skierowania na aborcje bez tłumaczenia, jakie płód ma wady i traktowanie ich w sposób urągający człowieczeństwu - świetny artykuł o hospicjach perinatalnych w Newsweeku, jeden z niewielu sensownych w tej gazecie ostatnimi czasy - a z drugiej przeciąganie procedur tak długo, by zablokować drogę do aborcji osobom, którym prawo ją gwarantuje, jeśli taka jest ich decyzja).
Także gdyby obecna ustawa się utrzymała, jej realizacja była pełna i faktyczna, wiedza o płodności i odpowiedzialnym seksie upowszechniana, a dostęp do antykoncepcji prosty dla wszystkich, którzy jej chcą, to obecny stan prawny jest moim zdaniem znośnym kompromisem. Za to jakiekolwiek próby zaostrzania obecnych przepisów uważam za wprowadzenie rządu dusz.
Poza tym dużo zależy od samej kobiety. Depresję poporodową też nie każda przechodzi, prawda? Jednak się zdarza. Nie chodzi już nawet o konsekwencje dla samej kobiety, ale o konsekwencje demograficzne. Właśnie dlatego ten problem, nie jest tylko problemem samej zainteresowanej kobiety. Statyski mówią że rocznie w Polsce dokonuje się pi razy drzwi 100-150 tysięcy aborcji (tu niespodzianka, tylko 7-15% zabiegów wykonuje się za granicą, więc nie jest zbyt ciężko o zabieg w ojczyźnie, jak widać 
Niestety jestem od 22 lat z jedną tylko kobietą, nie szukałem innych, mam dwójkę fajnych dzieci, zawodowo od lat robię to co kocham robić, mam dom, mieszkanie, 2 samochody, trochę ziemi i nie głosowałem na PiS 
