Rok po ślubie i pojawiła się Ona - Netkobiety.pl

Z mojej perspektywy to nie tyle obłuda, co niepoprawny optymizm i liczenie, że "jakoś to będzie".

Spens, mylisz się uważając, że ta kobieta nie jest z tych, które nie maja problemu, by ciągać się z zonatymi. Ona juz co to zresztą udowodniła- gdyby to była porządna kobieta, to natychmiast urwałaby kontakt wiedząc, że masz maleńkie dziecko i że jesteś żonaty- ona jednak tego nie zrobiła. Ty dzwoniłeś do niej, by umówić się z nia na spotkanie i ona do ciebie biegła. Mało tego, ona też do ciebie dzwoniła i doskonale przeciez wiedziała, że jej nie odmówisz. Pozwoliła na to, byś ja pocałował, chociaz pewnie troszkę droczyła sie z tobą, że może jednak nie, może to albo tamto, tak dla picu, żebyś miał ją za cnotkę.
Dalej- ona nie rozmawiała z tobą na temat twoje żony, twojej rodziny, bo nie musiała. Ona bez wypytywania ciebie i tak doskonale wiedziała, że lecisz na nią i że twoja zona przegrywa z nią w przedbiegach. Wy faceci jesteście czasem tacy naiwni, że naprawdę. Łatwo jest was otumanić, bo wystarczy powiedzieć wam byle gofno, a wy już myslicie, że pana boga za nogi złapaliście.
Napisałeś, że ona ma powodzenie i że wcale nie musiała do ciebie dzwonić, bo jest na tyle atrakcyjna i w ogóle, że matko święta- mylisz się, wiesz? Może jest ta kobieta atrakcyjna, ale może wcale nie jej tak łatwo znaleźć odpowiedniego faceta dla siebie? Może dostała łomot od tego byłego i na ten moment kobieta ta przeżywa coś na kształt ekspiacji, że lepszy wróbel w garści niż gołąbkow sto na dachu? Ty w jej typie na pewno nie jesteś, ale może ona ceni twój charakter i doszła do wniosku, że rozsądnie byłoby zasadzić się na ciebie, zamiast czekać na księcia, który przyjedzie do niej na białym koniu? Wiesz, życie uczy pokory i rozumu- skąd wiesz co siedzi w głowie tej kobiety? Ty patrz tylko na to, że ona jest nieuczciwą osobą i że niewiele musiałbyś się natrudzić, żeby ją bzyknąć, a przecież ona wie, że masz żonę i dziecko-ty tak ją oceniaj, bo jak juz ci pisałam, możesz zamienić swoją rodzinę na gofno zawinięte w piękne błyszczące sreberko.

Otóż to. Dodałabym jeszcze, że znam kilka, które się posypały przez kłamstwa i nieszczerość - związane ze zdradą lub z innymi problemami.

Kłamstwo ma krótkie nogi - banał, ale jednak prawdziwy. Twoja żona, Spens, już zaczyna czuć, że coś jest z waszym związkiem nie tak. A wierz mi, większość kobiet jak wyczuje problem (choćby potencjalny), będzie drążyć tak długo, aż się dokopie do źródła.

Jeśli kochasz żonę i córkę, ale wiesz że cięzko będzie Ci zapomnieć o tej drugiej to podejdź do tego tak:
1\Tamta wybrała kiedyś innego...
2\Ty się z tym wtedy POGODZIŁEŚ, gdybyś ją naprawdę kochał to byś nie odpuścił...
3\Wyjaśnij żonie, co było powodem Twojego "oddalenia się" i przekonaj ją, że chcesz byc tylko z nią

2a\ a jeżeli brakuje Ci czegoś co powinieneś mieć i będziesz miał problem w punktem 2...
to moge już tylko poradzić (z niesmakiem) żebyś uwierzył w maksymę "wszystkie kobiety są w gruncie rzeczy takie same", a skoro tak to absurdalne zostawiać obecną dla innej, obecna może dać Ci tyle samo,
zwłaszcza że ta pierwsza Cię kocha, a tego co czuje do Ciebie ta druga nie możesz być pewien

4\pracuj cięzko nad odzyskaniem zaufania żony, po jakims czasie ta powyższa maksyma przestanie mieć dla Ciebie znaczenie...

Zgadzam się z Tobą i o tym właśnie pisałam, tyle że  "to rozwiązanie" ginie w morzu brutalnych propozycji, aby uczciwie uświadomić żonę o tym, że zbłądził.
Niektóre zdradzone osoby ( nie mówię tutaj o romansach, które ciągną się miesiącami, latami), twierdzą, że lepiej byłoby, gdyby nie wiedziały, ale to pod warunkiem, że zdrajca tak NA PRAWDĘ miał moment zapomnienia i NA PRAWDĘ się pogubił, zdarza się, co wcale nie umniejsza bólu zdradzonych i nie usprawiedliwia zdrajcy.
Spens wszedłeś na to forum, żeby podzielić się swoim problemem, ale jeśli znajdziesz czas, poczytaj wątki kobiet (poszukaj w historii), które po zdradzie próbowały odbudować swoje życie ze zdrajcą. Przeczytaj co czuły i co czują, nawet po latach, bywa, że po długim czasie odchodzą, gdy szok mija, ponieważ.......
Nigdy już nie będzie tak samo.
Twoja żona poczuje się zraniona do głębi, zwątpi w Twoją miłość do niej (nie bez przyczyny), poczuje się upokorzona, a gdy jeszcze gdzieś przypadkowo zobaczy tamtą, jej poczucie własnej wartości spadnie do zera, zwątpi w sens dalszego życia z Tobą.
Niewiele o niej piszesz, ale jeśli jest kobietą dumną, o silnym charakterze, być może podejmie decyzję o rozstaniu.
Masz jak w banku kłótnie, depresję (żony), nawet, jeśli pozornie wybaczy, będziesz patrzył jak gaśnie "w oczach", takie będą efekty Twojej szczerości.
...że nie wspomnę o tym, jak to wszystko odbije się na dziecku.
Raczej nie znajdziesz na tym forum historii, gdzie zdradzona kobieta radośnie twierdzi, że zdrada umocniła związek.
To wszystko pod warunkiem, że NA PRAWDĘ jesteś pewien swoich uczuć do żony, ja osobiście w to wątpię, ale Ty wiesz lepiej.
Weź to na klatę i sam się z tym męcz tzn. z poczuciem winy wobec żony, bynajmniej nie z niespełnioną miłością, bo jeśli tak, to faktycznie - przyznaj się i odejdź.
Na koniec...nie odpowiedziałeś na pytanie ( w końcu nie musisz), co zrobisz, jeśli "Twoja niedościgniona" zacznie o Ciebie walczyć, nie da o sobie zapomnieć, co zrobisz???

Nie licząc tych wszystkich powodów, które były tu omówione, by zerwać kontakt z tą kobietą, wytłumaczyć żonie swoje oddalenie, zostaje chłopie jeszcze iluzja jaką sobie zaprzątasz głowę. W czym ta kobieta jest lepsza, bardziej pociągająca od Twojej żony? Co sobie stworzyłeś w swoim umyśle i na jakiej podstawie? Problem tkwi przede wszystkim w Tobie.

 
Inkrustowana,

Odpowiedzialność... za siebie, za drugiego człowieka, za dziecko, za innych bliskich ludzi, za ich uczucia, za ich szczęście... Trafiłaś w samo sedno!
Narzeczeństwo Spensa, rozpoczęło się od owocu (najpierw pojawiła się córeczka), a nie od kwiatu, więc pewnie nie było czasu na przedbiegi, na owo tak ważne budowanie i na wspólne przejście pierwszych kryzysów...
Jak Spens sam pisze, nie "wychodził" sobie Żony, nie zabiegał o nią, nie czekał z niecierpliwością na jej "tak"...

Z radością czytam opowieści, gdzie życie wymyka się schematom, wyrywa poza Arktykę rozumu i dryfuje obierając kierunek, którego nikt nie przewidywał, więc dziękuję Ci za ten przykład, Złata. Część tajemnicy tej pary tkwi zapewne w korzeniach ich historii. Tego, co ich połączyło i tego, jak zostało na te 20 lat zerwane. Tak się tylko domyślam. W każdym razie opisany przez Ciebie skutek - jest imponujący. Brawa dla pani Broni i pana Witka!

Spotkałam na swej drodze kilku mężczyzn, z którymi znałam się wcześniej i którzy nagle, po jakimś czasie wykonali zwrot ku mnie. Z tymi, z którymi nie łączyła mnie żadna bliska relacja utrzymuję dość serdeczne kontakty, czasem się spotykam i znam ich małżeńskie tajemnice ;-))). Nie potrafiłabym jednak będąc na miejscu dawnej znajomej Spensa zamienić tych kontaktów na flirt albo coś więcej. Tym zaś, do których czułam miętę, z którymi łączyło mnie szczere uczucie i którzy starali się o comeback w wielkim stylu, nie umiałam zaufać. Ciągle miałam w głowie to, że jestem dla nich tylko iluzją, miłym i wdzięcznym wspomnieniem z przeszłości, albo odskocznią od szarości małżeńskiego życia. A może nie mieli w sobie determinacji pana Witka ? ;-)))

Napisała do mnie wczoraj późnym wieczorem i zapytała czy mam do niej jakiś żal za coś, że tak nagle zadzwoniłem. Zaproponowała, że przecież możemy być przyjaciółmi, a nie unikać siebie, przecież ani ja jej ani ona mnie niczego złego nie zrobiła, a mieliśmy przecież super kontakt.

Nic złego, no tak...... tylko namiętnie się z Tobą całowała... ale to taki pikuś... przyjaciele tak robią, to naturalne

Tylko dziewczyny przypisały jej świadome intencje i cel, a jak znam życie, to ona po rozstaniu nieświadomie poszukując plasterka, doznała kolejnego rozczarowania i odrzucenia, co tylko wzmaga w niej nieświadome mechanizmy obronne.

Tak, zdecydowanie o emocje tutaj chodzi. A konkretnie o ten rodzaj niepewności, czy zostanie się zaakceptowanym takim, jakim się jest przez kogoś, na kim nam z różnych powodów zależy.
Pokrzepiające jest, że Spens to dostrzega, co wyraża się w jego refleksji, że nie jest przekonany o tym, czy stworzyłby związek z oną, gdyby w tamtej relacji był pewien, że jest w pełni akceptowany. Jego praca nad sobą powinna dotyczyć dotarcia do źródeł takiej postawy, co pozwoli mu na świadome panowanie w przyszłości nad swoją emocjonalnością, której skutki kreują podobne sytuacje.

Ale jest jeszcze druga strona medalu w postawie Spensa, która wymagałaby jego zastanowienia się nad sobą, a mianowicie to, że inwestując w emocjonalną relację (w tym wypadku z oną), zapomniał o swojej żonie. I to jest PRAWDA, którą Spens podzieli się lub nie podzieli z żoną.

Spens,
Gdzieś w ewangelii napisano "poznacie prawdę, a prawda was wyzwoli". Ale czy zawsze tak jest? Może częściej poznanie prawdy bardziej zaboli niż wyzwoli. Bo jakie wyzwolenie  przychodzi wraz ze świadomością, że ktoś zawiódł nasze nadzieje i oczekiwania? Jaka wartość płynie z poznania prawdy o tym, że nie stanowiliśmy w życiu kogoś dla nas najważniejszego takiej wartości, jaką on dla nas stanowi? Jak budująca może być prawda, że nie byliśmy tyle warci, aby wobec sentymentalnych wspomnień, niezrealizowanych fantazji i emocjonalnych benefitów, okazać nam jak ma się nas za nic? Taką prawdę odkryje twoja żona, gdy dowie się o twojej relacji z oną. Poczuje się upokorzona, dogłębnie zraniona, zlekceważona, niewiele dla ciebie warta. Straci do ciebie zaufanie, przestanie wierzyć w to, że kiedykolwiek ona i wasz związek były dla ciebie równie ważne, jak dla niej. Zrozumie, źe nie jesteś tą osobą, za którą ciebie brała, że byłeś tylko projekcją jej wyobrażeń o tobie, a wtedy staniesz się kimś nieznanym, obcym.
Jesteś na to przygotowany, Spens?

No tak, jak poszło już porównanie do uzależnienia od wódy, to nasz Spens juz dobrze popłynął.
Jesli chodzi o szukanie pretekstu do dalszego kontaktu ze strony tej pani, to nawet na centymetr nie jestem zaskoczona tym, że ona się odezwała- wiedziałam, że tak bedzie. Baba ta na pewno nie odpuści.

W takim razie Spens, odwołuję to, żebys siedział przed żoną jak mysz pod miotłą. To i tak nie ma sensu- z niewolnika nie ma pracownika.
Powiedz zonie o całej sytuacji i idź do niedoszłej. Nie zabieraj swojej zonie ani jednego dnia więcej, bo nie masz prawa okradać kogos z życia. Jest tylko kwestią czasu, kiedy zamoczysz w kandydatce na boczniarę, a potem bedziesz łajdaczył się za plecami zony.
Idź do nowej- starej znajomej, bo widac, że jaja porządnie cie swędzą na mysl o niej.
Raz kozie smierć.

A czy napisałem gdzieś, że do niej pójdę? Napisałem niedawno wiadomość ''nie mam do ciebie żalu. powodzenia w życiu. cześć''.

Nie wiem czy będzie drążyć dalej temat czy nie będzie. Myślę, że tym smsem już wystarczająco jej dałem do myślenia co wybrałem.

Co za twarde i stanowcze "zamknięcie" tematu!
Dałeś jej do myślenia a powinieneś napisać wprost, bez zostawiania miejsca na niedomówienia!
Taką wiadomością zagwarantowałeś sobie podtrzymanie kontaku. Ale przecież tak naprawdę tego właśnie chcesz..

Jasne, że tak! Autor już na pierwszym spotkaniu powinien dać Onej jasno do zrozumienia co jest dla niego w życiu ważne, on tymczasem bezrefleksyjnie ładował się w jej łapska aż tu nie wiadomo jak, kiedy i dlaczego doszło do namiętnego pocałunku.

Mimo to uważam, że jeśli naprawdę, naprawdę doszedł do wniosku, że sprawy zaszły za daleko i podjął decyzję o ratowaniu małżeństwa, powinien jasno napisać Onej jakiego wyboru dokonał, co naprawdę się dla niego liczy.
Może to ją odstraszy, chociaż na chwilę w co wątpię!

No a poza tym, Autor już nam napisał jak stanowczo się z Oną pożegnał

Dobra, może nie był ten sms zbyt stanowczy z mojej strony, ale jakbym stanowczo to zakończył to znowu by się zaczęła tłumaczyć pewnie. Przecież ona nie jest tępa i doskonale wie jaki jest powód zakończenia tego.

A ty nadal o relacji z oną, świat się kręci wokół onej, a o żonie i o dziecku nic. Jakby ich nie było. Jesteś tylko ty, twoje dylematy i ona.
Faktycznie twoja źona zainwestowała uczucia w kolesia, który mało widzi poza koniuszkiem swojego nosa

A co według Ciebie mam napisać jeszcze o żonie i dziecku? Jestem przy nich, nie martw się o to.

Może i jesteś przy żonie i dziecku ciałem, ale twoje myśli kręcą się tylko wokół onej. Wciąż kalkulujesz, jak z jednej strony "poświęcając się" dla rodziny zakończyć relację z oną tak, żeby zostawić po sobie dobre wrażenie i ...niedomknięte drzwi z drugiej strony
Ani słowa o tym, jak najlepiej rozwiązać sytuację z żoną.
Powiedz, czy myślisz, że twoje "poświęcenie" załatwiło temat i teraz z żoną będzie już z górki?

Nie załatwiło tematu, pisałem już o tym że samo urwanie kontaktu nie zakończyło tego. A czy będzie z górki? Będę pracował nad tym by wszystko wróciło do dobrych czasów.

A żoną na razie nie będę rozmawiał o tym-tak jak już pisałem chcę to samemu ogarnąć.

Mam plan zabrać gdzieś moje dziewczyny na kilka dni. Zmiana 'klimatu' nie zaszkodzi.

@zorija, wiem, że ma uczucia. Ona tak naprawdę mi niczego nie zrobiła teraz, wróciła, spotykała się ze mną, jej wina może być tylko częściowa, bo przecież to ja mam rodzinę a nie ona. Nie chciałem jej po chamsku traktować i obwiniać. Dlatego napisałem to w ten a nie inny sposób, mało dosadnie i stanowczo ale dając do zrozumienia, że wybieram rodzinę.
Było kilka takich sytuacji z przeszłości, które potwierdziły, że decyzji nie zmieniam i ona o tym pamięta. My kiedyś przegadaliśmy i spędziliśmy ze sobą mnóstwo czasu.

I tu się akurat mylisz i to bardzo kitka.

Jeżeli już czegoś się boję to zranić osobę, która mi ufa i mnie kocha. Wiem jak to przeżyje, odbije się to wszystko nie tylko na niej ale i na dziecku.
Niektóre z Was radziły by powiedzieć już teraz, ale nie zrobię tego. Nie traktuję też tego wszystkiego jak noszenie przysłowiowego krzyża i poświęcanie się. Po prostu nie wybrałem 'Onej' tylko wybrałem rodzinę, nie chcę ideologii jakiejś do tej decyzji przypisywać.

Spens, jesli niedoszła znowu odezwie sie do ciebie (moim zdaniem ona to zrobi, bo jak juz napisałam wczesniej, baby, ktore nie mają problemu z tym, by zasadzać się na zonatych i dzieciatych nie odpierdalają się tak łatwo, odrastają jak grzyby, jak boczniaki), to musisz powiedzieć jej krótko, zwięźle i na temat, że nie zyczysz sobie, by ona kontaktowała się z tobą, że ty nie wiesz o co jej chodzi, ale wiesz jedno, że to koniec znajomości, bo ty nie jesteś zainteresowany babą, która daje się całować żonatemu- musisz po prostu odwalić ją od siebie raz za dobrze. Obchodząc się z nią delikatnie niczego nie osiągniesz, bo ta kobieta nie grzeszy ambicją, a nie jest tępa, więc bedzie wiedziała jak ciebie podejść
Domyślam się, że na ten moment jesteś w dość niezręcznej sytuacji, bo niby nic takiego wielkiego między wami jeszcze się nie wydarzyło, więc pewnie nie chciałbyś wyjść na jakiegoś oszołoma, histeryka, który robi z igły widły i ryczy na niewiniątko tubalnym głosiskiem. Ona w każdej chwili może popukac sie w czoło i powiedzieć do ciebie "chłopie, ja ciebie nie rozumiem, o co właściwie ci chodzi, czy ja coś ci zaproponowałam?czy to ja ciebie pocałowałam, czy co?nawet słowem nie odezwałam się na temat twojej zony i tego, że miałbyś ją dla mnie zostawić, a ty mi wyskakujesz z takimi tekstami?lecz się chłopie, bo to ty zawracasz mi doopę, chociaz jesteś zonaty- ja nie zmuszałam cie do tego, byś spotykał sie ze mną, dla mnie byłeś kumplem i to nie moja wina, że cos ci się uroiło w tej łepetynie, ale fakt zawsze na mnie tak leciałeś, to nic dziwnego, że i dalej na mnie lecisz itd."
ja to rozumiem i wiem, że teraz nie chcesz wyskoczyć jak filip z konopi.
Jednak pamiętaj, że jesli ona dalej będzie odzywała się do ciebie, to wtedy ty bedziesz miał pełne prawo pogonić ją stanowczo i tak, by ona nie miała żadnych złudzeń oraz podejrzewać ją o chęc rozwalenia twojej rodziny- bo wtedy będziesz miał ku temu konkretne podstawy i na pewno nie wyjdziesz na durnia, który uroił sobie nie wiadomo co w głowie.

Ale ja i tak w ciebie nie wierzę (w takim sensie, że załatwisz tę sprawę tak, jak powinien zrobić to prawdziwy mężczyzna- bedziesz kombinował, mataczył), bo ty chciałbyś bzyknąć tę babę i zrobisz to.
Z NIEWOLNIKA NIE MA PRACOWNIKA

skoro tak fascynuje ciebie ta dziewczyna to rozejdz sie z żoną
powiedz jej ze odchodzisz do innej
bo zaczyna sie to robic żenujące te twoje poświęcenie

ja wiem jedno ze gdyby ta twoja niedoszla ukochana wprost powiedziała ze chce byc z tobą to ty bez mrugnięcia okiem zostawilbys rodzinę
tylko strach przed zostaniem samemu i opinia innych ciebie powstrzymuje
tak jak ta malpa ktora nie pusci jednej gałęzi poki nie złapie drugiej

O tym samym pomyślałam Spens jak czytam ciebie: jak jej nie bzykniesz to nie otrzeźwiejesz.
Co w tej "onej" jest takiego, że chciałbyś z nią być? Co cię w niej takiego pociąga, że gdybyś mógł wybrać wybrałbyś ją, a nie żonę i wiedzę, że ten wybór skutkowałby pojawieniem się córki? Co sprawia, że one stają się w tym momencie przeszkodą w twoim życiu?

Jak się czujesz będąc jakim kołem zapasowym, ewentualną opcją wyboru dla tej "onej"? Bo jak wiesz jesteś takim wybrakiem. Czegoś ci kiedyś zabrakło by wygrać konkury z jej byłym. A dziś ten brak jej nie przeszkadza by na ciebie zapolować. Gorzej jak jej się te polowanie uda, a ten twój "wybrak" okaże się jednak nie do przeskoczenia.

Wyobraź sobie co będzie dalej: rozstaniesz się z żoną. Będziesz miał widzenia z córką dwa weekendy w miesiącu i połowę wakacji. Może się zaprzyjaźnią z ową "oną" albo i nie. Albo kochance będzie przeszkadzało to, że musi matkować cudzemu dziecku i dzielić się czasem, który mogłaby spędzić z tobą w romantycznej scenerii. A może jej się znudzi i dostaniesz kopa w tyłek, bo do tego, że kiedyś ci czegoś brakło dojdzie jeszcze balast w postaci byłej żony, dziecka i alimentów.

Przekalkuluj czy warto. A może ta bajka skończy się "i żyli długo i szczęśliwie"? Jak myślisz?

O właśnie. O tym samym pomyślałam, że Spens może i jest obecnie dla niej "atrakcyjny" bo przecież taki niby "niedostępny" a całe spotkania owiane tajemnicą. Gdy wszystko by już się wydało, spowszedniało, a na dodatek Spens dostałby na plecy dodatkowy "balast" to straciłby w oczach "Onej" na atrakcyjności. Była żona ze swoimi żądaniami, alimenty... Już nie było by tak różowo.

Niestety obawiam się, że autor dopóki nie przekona się na własnej skórze o tym, to nie zrozumie.
A nawet jeśli zrozumie o czym mowa, to i tak wciąż będzie marzył o tym "swoim ideale", jaka to ona atrakcyjna i ekscytująca. A uczucie żony doceni dopiero gdy je straci.

Spens łamiesz swoją obietnicę, bo "odezwałeś" się do onej...
oj ciężko, ciężko tobie..
ty jednak "grasz " dalej z oną...
przekleństwo ten internet, a paluszki ciebie świerzbią, nie możesz powstrzymać się, żeby onej nie sprawdzać...nie odpowiadać, nie odciąć się od niej "na amen"
ale pisz tutaj do nas, bo jesteśmy twoimi "przyjaciółmi" i pomożemy tobie to "przetrwać"

W każdej chwili kiedy pomyślisz o onej- to pisz tutaj, a my z pewnością cos odpiszemy.
i lepiej żebyś "uzależnił się" od pisania na forum, niż rozmyślania, rozmarzania się o onej.

Wiem że 'Ona' chce, chce tego i widać to po niej, emocji nie ukryjemy, nie ukryjemy gestów, spojrzeń, a słowa były najmniej ważne...ale...

...Wtedy ona mnie nie chciała, a teraz ja się hamowałem, bo w mojej głowie zapalała się lampka, że w domu jest żona i córka. Miałem ją podaną na tacy, więc w tych wszystkich silnych emocjach jakie mną kierowały jednak zwyciężyło uczucie do żony. Zwyciężyło to co ważne i teraz dla mnie będzie priorytetem to naprawić. Może nie byłem w ostatnich tygodniach najlepszym ojcem z racji spotkań z tą kobietą, ale za mojego małego Aniołeczka to bym się dał poćwiartować. Żonie też wszystko wynagrodzę jeszcze. żadna kobieta już mi w tym nie przeszkodzi.

to nie pijacki bełkot choć wypiłem kilka piw z kolegą, z którym sobie bardzo szczerze pogadałem. a Was bardzo lubię i cenię za to wszystko co tutaj napisałyście do mnie. wiem, wiem jestem dupkiem bo powinienem się w ogóle nie pakować w to ale stało się i teraz trzeba za sobą posprzątać. poogarniać

Elle a ja myślę że jednak jest sporo happy endów w takich podobnych historiach, choć ja wiem, że nie jestem jeszcze na finiszu. Dzięki!!

A co tu jest do dumania? Dobrze mi kiedyś ktoś powiedział, że miłość to akt woli, decyzja.
Nie jestem aniołem, ale póki byłam w małżeństwie, po prostu nie interesowałam się innymi facetami. Było jasne, kogo i czego się mam trzymać. W tych sprawach jestem kategoryczna. Pewna moja koleżanka powiedziała, że zasady (w jej przypadku to był dekalog) są drogowskazem, którego mamy się trzymać, choćby nas skręcało z bólu. Proste, choć nieraz trudne
W życiu nie należy kraść, gwałcić, zabijać, a także zdradzać. Dlaczego te pierwsze zakazy są dla nas tak oczywiste, a ten ostatni już nie?

Witam. Rok po ślubie, a ciebie bardziej od żony kręci jakaś inna kobieta, za którą byś poleciał jakby cię chciała? Zobacz jak słabe muszą być twoje granice i jak słabym ogniwem w tym małżeństwie jesteś. Dobrze by było jakby cała sprawa wyszła na jaw (choć tego twojej żonie absolutnie nie życzę), tamta ukazałaby ci się w pewnej krasie, najlepiej z jakimś innym, a żona zdzieliła przez łeb, zabrała dziecko i się wyprowadziła. Wtedy być może byś się ocucił, zdał sobie sprawę jak słabe to było i zaczął w końcu mieć jakieś zasady. Bo ja myślę, że ty jakiś młody jesteś, dopiero co dojrzewasz do bycia ojcem i mężem, testujesz jeszcze drogi i szukasz własnego pomysłu na życie. Miłość i małżeństwo to decyzja i zobowiązanie, a przede wszystkim odpowiedzialność.

Spens właśnie napisał, że Ona go chciała... była gotowa na wszystko... to on wystopował.

Spens, ja też życzę wytrwałości i konsekwencji. Podjąłeś dobrą decyzję.