Rok po ślubie i pojawiła się Ona - Netkobiety.pl

Tak, ale postawa mojej żony była zupełnie inna. nie kombinowała i nie szukała sposobu jak się wykaraskać po forach, więc jest to dzień do nocy.
W postawie autora nie widzę totalnie nic co może być alegorią do tego co było między mną a żoną.
Gdyby postępowała tak jak autor, puściłbym ją bez niczego, bez dziecka. Taka jest prawda.
Dlatego stwierdzam że nie byłem w tym miejscu w jakim jest żona autora. Bo moja żona, po pierwsze, nie romansowała, przypomnij sobie, miała skok w bok, jednorazowy i w ten sam dzień od niej się tego dowiedziałem.
Widzisz różnicę w postępowaniu tych ludzi?
Ja owszem. Od tego czasu nic się takiego nie zdarzyło.
Więc twoje porównanie jest lekko naciągane.

no dzieki, ze to napisalas, bo juz mialam zamiar sama wysmarowac cos temu panu, ktory robi tu za swieta inkwizycje i jest zwyczajnie ciezkostrawny z ta swoja napastliwa forma.

Facetjakwielu, mnie twoje 'przytyki' przestają ruszać, bo po prostu starasz się odreagować to co zrobiła ci żona. Nie wiem czy wiesz ale w ten sposób właśnie leczysz swoje kompleksy - całe szczęście, że coraz więcej osób to zauważa.

Jeśli to był jednorazowy skok w bok to faktycznie inna sytuacja.
Tak czy inaczej, bardzo napadłeś na autora, odniosłam wrażenie, że emocjonalnie odreagowywujesz tamtą sytuację (tamte emocje).

Ja również byłam w ten sposób zdradzana - nie "jednorazowo", tylko z pełna premedytacja, emocjonalnie bardziej niz fizycznie- tak jak robi to teraz autor. Pomimo tego mam chyba większy dystans niż Ty po tylu latach.

Mam go dlatego, że potrafię postawić się zarówno w "buty" autora (pomimo, że w ogóle nie pochwalam tego co robi) i w buty byłego.
Nie można nikogo zmusić by zakochał się bez emocji. U nas tez nie było emocji, nie pasowaliśmy do siebie, ja się nie starałam, on sie nie starał później też..Pytanie czy żona autora też nigdy się nie starała i czy autor się starał, czy to wszystko od początku do końca było pic na wodę i z braku laku u obojga.
Bo jeśli ona się jednak starała i kochała to wiem, że będzie bardzo cierpieć. Tyle, że nazwanie wtedy zachowania autora po imieniu, nawet 10 razy i z Capslockiem, jej tego cierpienia nie umniejszy..

Zastanów się więc o czym chcesz rozmawiać, o błędach czy o metodach wychodzenia z nich, oraz budowaniu relacji po błędach. Autor, w przeciwieństwie do zachowania się mojej żony z przed lat, nie ma szans na wejście w żadne buty, bo zwyczajnie nie idzie w tym kierunku. Zwróć uwagę jak lawiruje pomiędzy i szuka tylko jak tutaj wyjść cało z opresji. Moja żona, ówczesna partnerka nie szukała takich wyjść awaryjnych, ale przyszła i rozmawiała.
Tak, to prawda że nie można nikogo do niczego zmusić, tym bardziej kogoś, kto swojego dziecka się praktycznie wyparł. J Pokaż mi miejsce gdzie autor cierpi... Nie ma takiego. Naprawdę, Elle, zacznij czytać to czego autor nie pisze.
Nie ma żadnej podobizny w zachowaniu i mojej żony ówcześnie i autora. Jest wręcz totalnie odwrotnie.

Spens,

Czytając Twoją historię nasuwa mi się kilka pytań związanych z niedawnymi wydarzeniami. Mam trochę oporów, by o to pytać, ale zaryzykuję ;-)))
Piszesz, że z Twoją dawną znajomą spotykaliście się przez kilka tygodni po odnowieniu kontaktu.  Jaka była intensywność tych spotkań? Kto głównie je inicjował? Czy mógłbyś przynajmniej spróbować obiektywnie, uczciwie,  określić „temperaturę” im towarzyszącą? Jak oceniasz zaangażowanie Twojej znajomej w czasie, gdy zaczęliście kontaktować się ze sobą? Jaki motyw podała Ci, gdy po tak długim okresie milczenia odezwała się ponownie? Dlaczego, gdy pierwszy raz rozmawiałeś z nią telefonicznie i zanim umówiłeś się na spotkanie, nie przedstawiłeś swej obecnej sytuacji, czyli tego, że zostałeś mężem i tatą? Co Cię powstrzymało, od przekazania tak ważnej i radosnej (skoro kochasz Żonę i Córeczkę) wiadomości? Dlaczego tak skrzętnie był pomijany podczas Waszych spotkań, temat jej ukochanego i wszelkich okoliczności, które doprowadziły do tego, że jednak mimo "iskry" jaka przeskakiwała między Wami, wtedy, gdy miałeś 25 lat, nie nawiązała się między Tobą a nią żadna bliższa relacja?

Czy w czasie trwania Waszego kontaktu, ona oprócz smutku, jaki w niej wywołała ta wieść, a który opisujesz w jednym z postów choć raz napomknęła o niezręczności Waszego umawiania się mimo, świadomości, że jesteś żonaty? Czy tylko fascynacją nią, jako osobą kierowałeś się umawiając się kolejny i kolejny już raz? Jak sobie to wtedy to wszystko tłumaczyłeś? Jak na poziomie mentalnym usprawiedliwiałeś wówczas  w swoim umyśle następujące po sobie spotkania? Na co tak naprawdę liczyłeś z jej strony?

Poniżej post z innego tematu:

Zdecyduj się więc czy było to 15 lat temu i już do tego nie wracasz czy jednak wracasz. Zdecyduj się czy jesteś wyleczony i nie musisz leczyć kompleksów na forum, czy jednak musisz odreagować mieszając z błotem innych.

Niestety dla autora, ale tak własnie było. Gdyby ówcześnie moja żona zachowała się jak on, pokazałbym drzwi. Są pewne zasady których w życiu się trzeba trzymać. Autor ich nie ma żadnych.
Pewnie że możemy zrobić sobie małą analizę tego jak to by mogło wyglądać, bo to zawsze fajnie się czyta i można podciągać pod różne wątki.
Dystanse to ja mam wobec ludzi, którzy zamiast przyjąć to co ma miejsce na klatę, kombinują jak tutaj krew wypić a dziury nie zostawić.
Zwróć uwagę na wpisy wielu innych dziewczyn, że piszą dokładnie to samo co ja, no może nie w takim języku, ale jednak.
Twoje punkty także nie mają żadnego znaczenia, bo za chwilę zrobię post zbiorczy ze zdań autora i zobaczysz że sama się zakręciłaś w jego obronie.
Przecież powiedział wyraźnie - gdyby była owa Ona to nie byłoby żony i córki.

Czy jest gotowy? Człowiek gotowy nie szuka poparcia dla swoich tez, jakiekolwiek by one nie były, ale idzie działać.
Gdyby autor napisał, że stało się, podjąłem decyzję i idę, złego słowa by ode mnie nie usłyszał, ale przez cały czas on szuka wyjścia awaryjnego. Żadnej odpowiedzialności.
Drugi punkt nie ma żadnej racji bytu w jego przypadku, bo z czego ma się jego żona tłumaczyć, jak on sam przyznaje że pojawiła się Ona i wielka love do zony się skończyła. Jedyną winą żony jest to, że jest drugą.

A moja ówczesna partnerka w dzień skoku mi powiedziała o wszystkim, powiedziała o powodach, przepraszała ( zaznaczam przepraszała a nie kajała się o wybaczenie, bo za chwil.e autor sobie ideologię dorobi), stwierdziła że jeżeli nie będę chciał z nią być, ona to zrozumie i odejdzie.
Jakoś nie widzę więc ŻADNEJ alegorii pomiędzy tymi sytuacjami.

Sorry więc Elle, doczytaj dokładnie słowa autora w wielu wątkach i zastanów się tak szczerze, czy on chce pomocy, czy tylko żenująco szuka drogi ucieczki.

Człowieczku, doczytaj dokładnie wszystkie posty w tych innych wątkach. Ośmieszasz się coraz bardziej. Nędzny jesteś w swoim postępowaniu i tyle. A jeżeli nawet już mówimy w tej sytuacji o porównaniach, to tak ja mogę napisać, bo faktycznie, jestem po tej samej stronie co twoja żona, z tą różnicą, że moja druga połowa zachowała się godnie i odważnie, a twoja  żona ma szczura.

facetJAKWielu Podpisuję się pod zdaniem Zoriji - kompletnie nie panujesz nad emocjami, co tylko utwierdza  mnie w  mojej diagnozie, że temat zdrady jest w Tobie wciąż żywy. A twoje sugestie bym czytała ze zrozumieniem są nie na miejscu, w momencie gdy sam nie potrafisz zrozumieć przekazu tego co napisałam i nie odnosić wszystkiego do siebie.
Masz bardzo duże ego, dlatego, tak jak napisała Zorija- łatwo Cię sprowokować i jesteś 'nagi' i bezbronny. Z mojej strony koniec tego tematu - wyraziłam swoje zdanie, niepotrzebnie to rozwlekasz, nie wnosząc merytorycznie nic nowego, poza swoje rozwichrzone emocje.

Jako człowiek techniczny a nie humanistyczny trzymam się faktów a nie emocji. Podaj mi przykład niepanowania nad emocjami.
Zwyczajnie, nie pozwalam za bardzo komuś bredzić i mitach. Odnosząc to co piszesz do siebie, daję tylko przykład jak to wyglądało i dlaczego się różni.
Przeczytaj dokładnie co napisałem a zwrócisz uwagę że jest tam wiele informacji skupionych na temacie i odnoszące się tylko do niego. To ty przywołałaś coś z mojego innego wątku i zgodnie ze swoimi zasadami, nie zostawiłem tego bez odpowiedzi. A że dużo piszę? Tak mnie nauczono, aby pisząc wyczerpać temat.
Temat zdrady w moim przypadku jest kompletnie martwy, ale nie mogę napisać tobie, że zgadzam się bo 15 lat temu moja żona zrobiła to i to. ówcześnie jeszcze nie żona, a nawet nie życiowa partnerka.
A moje ego jest całkiem normalne, oparte o zasady i za każdym razem, jak ktoś próbuje manipulować, to niestety, to widzę. I o tym piszę.
Merytorycznie, to autor szuka cały czas jak tutaj uniknąć odpowiedzialności. o czym napisała kolejna osoba.

facetJAKwielu, ja również zgłosiłam twoje posty.. to się robi nie do zniesienia. Masz jakieś problemy ze soba i potrzebe koncentrowania na sobie uwagi to musisz poradzić sobie z tym sam. Ten wątek służy czemus innemu.

Spens, podczytuję twój wątek od początku, ale dopiero teraz, po przeczytaniu różnych komentarzy, postanowiłam się wypowiedzieć. Otóż jak a moje oko, to i tak bardzo łagodnie Cię tu potraktowano, bo zwykle bardziej sobie ludzie pozwalają w ocenie osoby zdradzającej, choćby emocjonalnie. Ja tu widzę wiele cennych wypowiedzi, mających na celu poszerzenie twojej świadomości i pomoc w podjęciu decyzji. Myślę, że najbardziej wartościowe są pytania i ewentualne scenariusze. To jednak jest twoje życie i ty musisz podjąć decyzję. I jak widać, podąłeś.
Oczywiście zawsze się znajda tacy, co zbluzgają i będą życzyć wszystkiego najgorszego – te ideały. Jednak życie nie zawsze jest czarno-białe i różne historie się zdarzają. Czasem nie wiadomo jak z nich wybrnąć.
Ja jestem w stanie zrozumieć, że wszystko się pokomplikowało kiedy ona wróciła i się odezwała, że uczucie odżyło. Uczucie, które kiedyś było bardo silne. Pojawiła się ciekawość, pokusa itd. Gdybyś nie miał rozterek, nie byłoby wątku, tylko w najlepsze byś sobie romansował, a nie zastanawiał co dalej? Myślę, że ważne pytania zadała Aurora. Jeśli nie na forum, odpowiedz na nie sobie sam.
Skoro było w waszym małżeństwie dobrze, szkoda to stracić, tylko dlatego że tamta się pojawiła. Plusem paradoksalnie jest to, że to była twoja stara miłość i że to co teraz czujesz to być może tylko sentyment, a nie głębokie uczucie, mogące być fundamentem trwałej relacji. Ona już raz z ciebie zrezygnowała – to bardzo ważna informacja. Nie wróciła dla ciebie, a tylko dlatego bo jej w związku nie wyszło.
Jest jeszcze jedna rzecz, która mnie zastanowiła... pisałeś że od 3 lat jesteś z obecną żoną i macie 2-letnie dziecko. A to oznacza, że ciąża pojawiła się dość szybko, co przy tym co pisałeś wcześniej, że jeszcze wiele miesięcy będąc z obecną żoną myślałeś o tamtej, świadczy tak naprawdę o tym, że dziecko was związało i chyba na tamten czas pozwoliło zapomnieć o tamtej.
Masz więc chłopie problem na własne życzenie. Możesz dalej lawirować i romansować na boku, wciąż marzyć o miłości niespełnionej, albo wziąć sprawy w swoje ręce i ponieść konsekwencje swoich czynów. Pytanie, czy twoja żona cię kocha czy też jest z tobą, bo musi, bo dziecko? Może wpadka?

Ech.. fajnie, że jesteś szczery, ale im więcej czytam jak to wyglądało z Twojej strony autorze, tym mniejsze szanse widzę dla Ciebie i żony.

Ty tamtą babkę postrzegasz jak jakiś niedościgniony ideał.. zona jest z wyglądu i zachowania jej totalnym przeciwieństwem?

Nie jest jej przeciwieństwem z wyglądu - moja żona mi się podoba, jest ładna i atrakcyjna.

Już pisałem, że przy żonie nigdy nie czułem takich emocji jak przy tamtej kobiecie.

Wiesz co mi Elle jeszcze przychodzi do głowy? Że do teraz nie jestem pewny czy coś wtedy z tego mogło wyniknąć gdyby nie 'pojawienie' się  byłego. To był taki klimat niesamowity, że  Ona niby już była na wyciągnięcie ręki, ale jednak coś stoi na przeszkodzie. Czułem, że coś jest nie do końca okej i coś ukrywa i miałem rację.

Wiedziałem, że się typek jeszcze pojawi.

Teraz mamy pewność z kim forum miało do czynienia.

I wiesz co nas różni? Ja nie gram i piszę szczerze. Ty grasz i udajesz kogoś kim nie jesteś - po to by zaleczyć kompleksy.

Bo prawdopodobnie nie musiała o to pytać
Niestety, ale czasem nasza postawa, mowa ciała, zachowanie - mówią więcej niż słowa.
Nie pytała Cię o relacje z żoną, bo je szybko odszyfrowała. Powiedziałeś jej wszystko na ten temat, nie używając słów.
Ona szybko dowiedziała się, jaki jest Twój stosunek i do żony i do niej - kobiety wyczuwają takie rzeczy natychmiast...
Szkoda żony, naprawdę

JA tak sobie myślę, że juz wiem czym ona Ciebie tak uwiodła..w zasadzie to klasyka , nie obraź się

Była w odpowiednich proporcjach: zalotna, tajemnicza, niedostępna..a do tego wszystkiego traktowała Ciebie tak, że czułeś ten "błysk w jej oku", prawda? Czułes, że cię pożąda na swój sposób.. a nawet jak nie do końca, to sobie to dopowiedziałeś bo tak to działa, gdy ktoś nam sie podoba, wtedy uruchamia się projekcja naszego stanu na stan drugiej osoby.

A żona po prostu była dość "przewidywalna" co? Oj.. ale tak to jest jak sie dobierze osoba typu: sanczo pansa z kims, kto lubi gonić kroliczka kto lubi emocje i żeby coś się działo, żeby była niepewność: "zależy jej na mnie czy nie? "..itp. klimaty

No widzisz, a nie lepiej od razu się przyznać że zachowałabyś się tak samo jak autor? Wyjaśniła się obrona. Ale bawcie się dalej w bajeczki, to wam dużo da.

Spens,

Dziękuję Ci za odpowiedzi.
Myślę, że, aby cokolwiek zmienić trzeba poddać głębszej refleksji zwłaszcza te zagadnienia, na które nie możesz dać jednoznacznej odpowiedzi, albo piszesz, że nie wiesz dlaczego, coś takiego miało miejsce. Sama skrucha oraz rozumienie na poziomie intelektualnym tego, że człowiek wikła się w jakieś przedziwne sytuacje, niestety nie wystarcza. Alkoholik wie, że nadużywa trunków, ale ta wiedza, nijak nie pomaga mu wyrwać się z nałogu. Unikanie rozmów o Twojej Rodzinie, o tym, dlaczego nie nawiązaliście bliższej relacji te kilka lat temu, jej fascynacja kimś zupełnie innym niż Tobą, omijanie faktycznych powodów ponownego nawiązania kontaktu, Twoje zachłyśnięcie się urodą tej kobiety i przyjemność przebywania z nią kosztem czasu dla bliskich należałoby moim zdaniem dokładnie przeanalizować, jeśli chcesz cokolwiek zmienić. Tak sądzę. I chyba potrzebujesz do tego jakiegoś przewodnika, jakiegoś autorytetu, jakiejś osoby, która pomoże Ci odsłaniać, a potem rozwiązywać te trudne sprawy w Tobie. Masz kogoś takiego w swoim otoczeniu?

No właśnie, za żoną tak nie musiałem latać.

A z tamtą tak jak piszesz cały czas była adrenalina i ta niepewność.

To, że wielu ludzi nosi w sobie jakiś archetyp, nie jest według mnie niczym dziwnym. Skąd by się bowiem brały w okresie nastoletnim u dziewczyn plakaty wywieszane na ścianach, a u młodzieniaszków "panienki" naklejane na wewnętrznych stronach drzwiczek w szafkach sportowej szatni? A w wieku dorosłym fantazjowanie, oglądanie filmów z ulubionymi aktorami, etc?

Od kiedy sięgam pamięcią, podoba mi się niezmiennie  pewien określony typ męskiej urody i znajdował on nawet swoje inkarnacje ;-)))

A mowa tu póki co, wyłącznie o walorach zewnętrznych. To, że nigdy z tą kobietą nie nawiązałeś bliższej reacji, a znacie się jedynie z luźnych pogawędek, mógł dodatkowo spowodować, że do jej pięknej ziemskiej powłoki dołączyłeś cechy, które uznałeś za atrakcyjne emocjonalnie, uczuciowo, intelektualnie, duchowo, etc. No i powstał "konglomerat" cnót wszelkich, który hasa sobie na koniku Twej wyobraźni.

Widzisz Spens, chodzi w tym wszystkim nie tyle o Twoje zauroczenie tą osobą -  bo za kilka lat może pojawić się inna, równie hojnie obdarowana przez los  - ile o jakąś prawdę o Tobie samym, o tym co jest dla Ciebie ważne, jakie mechanizmy skłaniają Cię to takiego, a nie innego postępowania, dlaczego nie radzisz sobie i ulegasz przejściu od fascynacji do konkretnych działań, których skutkiem jest bardzo często rozpad rodziny.

Żona m nie musi kibicować w niczym bucu. Zwyczajnie podziela moje zdanie Twoja wiarygodność za to jest ogromna że nie ma co. Ale jak widzisz, nie każdy daje się nabierać na twoje bzdury. Po raz kolejny co najwyżej pokazuję tobie jakim jesteś mendą . nic więcej. A teraz dalej wciskaj kity

Możliwe, że nie była przekonana. Ja sobie znowu to tłumaczyłem, że nie wygasło uczucie do byłego i zastanawiałem się czy jakby on zapadł się pod ziemię to czy coś by z tego wynikło. To później takie myśli krążyły nade mną.
A z czego wynikały i czym były niepewność i adrenalina? Głównie czy coś z tej znajomości wyniknie więcej czy nie.

Mogę jeszcze dodać, że gdyby ona wtedy poznała kogoś nowego to ten temat by nie powstał.

CynicznaHipo: Powiem coś przewrotnego ale tylko pozornie.. Mianowicie: minusy romansu w kontekście pozostawania w związku małżeńskim sa oczywiste, ale nie przeskoczą plusów w momencie, gdy mąż nie pożąda i nie kocha żony,a jest z nią głównie dlatego, że "tak wyszło", bo "ktoś inny kiedyś zrezygnował z niego".
W tym przypadku 'plusy' sa czystą kalkulacją nie wyrazem prawdziwych uczuć.

Elle, ale tak całkiem szczerze. jak wytłumaczysz fakt, że ona się odezwała do mnie po tylu latach? Desperację wykluczamy od razu, bo jest na tyle atrakcyjna, że sobie może przebierać w facetach. Idąc dalej dlaczego nie urwała tego kontaktu jak dowiedziała się o żonie i dziecku?
Dlaczego na 1 spotkaniu tak a nie inaczej zareagowała na wieść o moim statusie?

Ja znowu to tłumaczyłem tym, że jednak wtedy to nie było takie nic z jej strony.

Mam wrażenie, że w tych przepychankach słownych, personalnych pojazdach i ogólnym shitstormie zgubiło się sedno sprawy, o którym napisała Elle:

Spens, to jest właśnie to, co musisz sobie dogłębne przemyśleć.

Czy żona jest prawdziwą miłością twojego życia, a niedoszła kochanka to po prostu obiekt zauroczenia, które nie miało szans się zrealizować, więc tliło się w tobie i pod wpływem ponownego spotkania chwilowo wybuchło? Czy też tą prawdziwą miłością jest Niedoszła, a żona - dobra, ciepła, ładna, atrakcyjna, fajna i kochana - to jednak ledwie blada imitacja?

Bo widzisz, jeśli to jednak Niedoszła, to ratowanie małżeństwa z żoną skończy się tym, że za rok albo za pięć lat myśl o Niedoszłej wróci, jeszcze silniejsza. I będziesz nieszczęśliwy (niezrealizowana miłość boli strasznie) i będziesz unieszczęśliwiał wszystkich naokoło - żonę i córkę w pierwszej kolejności. I prawdopodobnie będziesz mieć pretensje - do siebie samego, ale może (choćby podświadomie) i do swojej rodziny, bo jakby jej nie było, to mógłbyś mieć cudny, idealny związek z Niedoszłą, miłością twego życia.

Musisz trzeźwo ocenić, czy ten nawrót zauroczenia Niedoszłą to tylko chwilowe oszołomienie. Czy też wywlekła ta sytuacja na wierzch i pokazała jaskrawo całą słabość twojego małżeństwa - budowanego na niepewnym fundamencie, bez 100% zaangażowania z twojej strony od początku, opartego na uczuciu, które nie jest "nie do zdarcia i na całe życie".

Powody, dla których się odezwała mogą być różne.. Domyślam się, że pierwszy, jaki nasuwa się mężczyźnie zakochanemu jest taki, że "ona odwzajemniła uczucie", jednak odrazu Ci powiem, że jest to teza ryzykowna Po pierwsze dlatego, że przez tak długi okres czasu (kilka lat! nie kilka m-cy) ludzie podejmują decyzje kierowani sentymentem -to raz, dwa: nigdy nie wiesz naprawdę na ile atrakcyjna osoba może przebierać w ofertach, tzn. na ile oferty, w których przebiera sa REALNIE atrakcyjne dla niej. Być może na tle dostępnych dla niej na tamten czas ofert i kierowana samotnością, zdecydowała się odświeżyć znajomość i sprawdzić zwyczajnie czy "nadal na  nią lecisz" i... mission completed: lecisz, odfajkowane

Dlaczego nie urwała kontaktu wiedząc, że masz żonę ..a to ONA ma żonę i dziecko, czy Ty? Pomijam fakt, że nie najlepiej to świadczy o jej kręgosłupie moralnym, ale o tym Ci już pisano nie raz.

Zareagowała jak zareagowała, bo dałeś jej tym do zrozumienia, że mogą pojawić się komplikacje, a ona -jak widać: 1. komplikacji nie lubi 2. musiałaby pewnie wziąć trochę na przeczekanie i nie byłaby w centrum uwagi (zgaduję - tego tez nie lubi, prawda?)

Generalnie, jako kobieta i osoba, która troche zna życie, powiem Ci, żebyś nauczył się szybko oddzielać emocje od faktów, bo popłyniesz..zwłaszcza z kobietą, która na tych emocjach potrafi grać

Oliwia, w sumie to się mogę z tobą zgodzić tak w 95%.

Tylko pomijasz jedną sprawę. Jak się Niedoszła będzie odzywać do Spensa, to jeszcze pół biedy (zakładając, że facet ma silny charakter i wytrwa w postanowieniu o zerwaniu kontaktu). Ale co będzie, jak Niedoszła się odezwie do żony? Mało takich sytuacji? Sama mówisz, że jak się zaweźmie, to nie odpuści i będzie się każdym sposobem próbowała wcisnąć między Spensa a jego żonę. Czemu nie takim?

I co wtedy? Co, jak się żona o wszystkim dowie od kochanki? Wydaje mi się, że jeśli Spensowi zależy na wybaczeniu, to łatwiej je uzyska, jak się sam do wszystkiego przyzna, niż jak się sprawa rypnie. Bo inaczej się kobieta czuje, jak przychodzi do niej mąż i mówi "Kochanie, spieprzyłem. Wybacz.", a inaczej jak od kochanki słyszy "Patrz, jaka z ciebie idiotka i jak się dajesz robić na szaro."

Oj, Spens. Ty jednak bab nie rozumiesz.

Jak jej nie przeszkadzało, że masz rodzinę, to znaczy, że pasowałaby jej rola kochanki. Bycie kochanką z definicji łączy się z wchodzeniem z buciorami w czyjeś życie. Ale kochanki prędzej czy później, mniej lub bardziej subtelnie dążą do upgrade'u relacji - czyli bycia główną, a nie boczną.

Jeszcze żeby ona miała rodzinę - męża, dzieci - można by się było spodziewać, że ochłonie, skalkuluje ryzyko i zrezygnuje. Ale dla niej relacja z tobą to żadne ryzyko. Jakby miała jakieś skrupuły czy moralne hamulce, to wycofałaby się ze wszystkiego od razu po informacji, że jesteś zajęty i dzieciaty.