Żona go zostawiła a teraz wróciła, nie wiem co robić. - Netkobiety.pl

Sama siebie oszukujesz i wiesz o tym.
Nie zakończysz tego,  bo nie potrafisz, zresztą jesteś zmanipulowana do granic możliwości.
Szkoda, że okazujesz sie taka, jak wszystkie.

Pojadę jeszcze Ivy z grubej rury..
Macie wspólne towarzystwo, tak?
I OK, to Wasza sprawą.. Ale tak to on by wyszedł na frajera.. Zamotał Ci w głowie a potem wrócił grzecznie do żony.. A tak..?? Nooo to już na frajerkę to wyjdziesz Ty!
I to prawda co napisał Volver!! Baaa nawet widzę duże podobieństwo między Wami.. dużo gadacie.. I na gadaniu się skończyło!!! Bratnie dusze

Ten czas nadejdzie jak tylko żona wroci.... Teraz Ivi czuje sie " bezpiecznie " bo pani żona  daleko i wydaje Ci sie ze teraz ten czas was zblizy do siebie....

Ivi jak myslisz , czy on nie kontaktuje sie w tej chwili z żoną?? Jak myslisz o czym rozmawiają?? O tym ze spędził weekend u Ciebie ??  Nie.
Gdyby chciał z toba byc nie przejmowałby sie czy sprawa sie wyda czy nie.
Wyprowadziłby sie do własnego mieszkania ( teraz byłby idealny moment bo żona nie przeszkodziłaby mu w przeprowadzce płaczem i manipulowaniem ) . Ich rozłąka była tylko separacja, czasem na przemyślenia , on gdyby był przekonany ze jej nie kocha wziol by rozwód nie zależnie czy Ty sie pojawiałas w jego zyciu czy nie . On podświadomie czekał przez ten okres az ona wroci , mentalnie ma żonę w głowie bo przezyli naście lat razem a Ty jestes teraz miła chwila ktora uleczy na moment jego kryzys .... Odskocznia od codziennych problemów.

Przejdź do działu http://www.netkobiety.pl/f78.html a przekonasz sie jak zdradzacze działają.

Ivy71 widze faktycznie pewne podobieństwo do mojej sytuacji acz na pewno jest kilka poważnych różnic. Postawę którą teraz przybierasz ja próbowałał przybierac przez ostatnie pół roku. Tłumaczyłam sobie, że spoko w sumie to nie ma problemu niech on robi co chce a spotkania to będzie tylko przyjemność dla mnie. Sama się zgodziłam na bycie dochodną d*pą i dziś cierpie jak nigdy wcześniej. Odradzam brnięcie tą drogą. Obudzisz się któregoś dnia i poczujesz się jak ściera którą Pan się wycierał. Przynajmniej ja tak mam. Generalnie myślę sobie, że jeżeli im naprawdę zależy to nie ma takich przeszkód, których by się nie dało pokonać żeby być ze sobą. Szczególnie, że z tego co zrozumiałam to oni już długo ze sobą nie żyli. Jak u mnie. Tylko, że z moim kiedyś się spotykałam zaraz po jego rozstaniu z tamtą i wiem, że dla mnie mógł góry przenosić i wiem na co go stać kiedy naprawdę zależy. Im nie zależy. Chciaż chciałbym sie mylić.

Ivy, jedno masz życie . Zrób tak jak czujesz, nie zawsze musimy być poprawni politycznie...a Ci co tylko takich wyborów dokonują w swoim życiu...Gratuluję...dodam: lub nigdy takich decyzji nie musieli podejmować.
Z boku jest łatwiej mówić jak należy..bo to nie nasze życie i nie nasze emocje ...

Ivy- za to co on ci zrobil, tak do konca nie odpowiadasz...

Ale.....nie rob sobie sama " kuku"

Wiem, ze pragniesz, wiem, ze potrzebujesz wsparcia- ale nie rob sobie przy okazji krzywdy.
Jest ci ciezko- nie utrudniaj sobie jeszcze bardziej.
Facet ma byc dla ciebie podpora, radoscia, a nie dodatkowym utrudnieniem zycia.

Inaczej:
To, co ci sie wydaje teraz hedonistycznym korzystaniem z bycia kochanka, jest " tabletka przeciwbolowa na bol zeba"
Koi chwilowo, ale bez radykalnych rozwiazan skonczy sie bolesna ekstrakcja u stomatologa.

Inaczej:
Jak teraz nie bedziesz stanowcza, wymagajaca i nie rozwiazesz waszych relacji , nie uzdrowisz, bedzie sie wleklo, psulo, i trulo, az wreszcie trzeba bedzie " cos z tym zrobic", a wtedy bedzie tak zepsute, ze bez " usuniecia" nic nie pomoze....
( usuwanie zeba boliiii, i jest nieodwracalne)

Inaczej:
Teraz nie czujesz sie na sile radykalnie podejsc do problemu.
Brak radykalnych, stanowczych krokow w wiekszosci przypadkow owocuje nawarstwieniem problemow, a nie ich rozwiazaniem.

Inaczej:
Szukasz oparcia w kims, kto nie jest/nie chce byc stanowczy, decyzyjny, radykalny, - wiec musisz taka byc TY
Albo zapacisz za jego chwiejnosc/manipulacje/indolencje/wygodnictwo- TY

Podsumowujac:
Martw sie o siebie
Bo on, nie martwi sie o ciebie.

Naprawdę sądzisz, że w tym układzie zasadniczym problemem jest brak "poprawności politycznej", czy ewentualnej "moralności" ? W mojej subiektywnej ocenie desperacki krok Ivy, to  jedynie przedłużenie agonii i kolejne upokorzenia na koncie. Ona nie posiada cech osobowościowych, które pozwolą jej bez emocjonalnego szwanku w tym układzie tkwić. Niemniej jednak ma prawo do swoich decyzji.

Zdarzyło Ci się kiedyś po prostu być szczęśliwym na chwilę ??? Albo żałować że się tej chwili nie wykorzystało ?Nie wiemy co nas czeka za zakrętem i czy ten zakręt będzie...
Żadne śluby i deklaracje  nie dają pewności  że żyli długo i szczęśliwie...
Każdego dnia coś tracimy .. albo zyskujemy .. czasami właśnie tracąc zyskujemy.. Ivy nie oszukuje nas ani siebie. A jeśli nawet jest szczęśliwa teraz choć to "przedłużenie agonii"..to czy te uczucia nie są prawdziwe ? musi już dziś cierpieć bo tak trzeba ? bo przyszłości nie ma ?? bo inne moralne powody ???

Jest upokorzeniem kochać ?? desperacją  ?
Jest Panią swojego losu, może konsekwencje będą boleśniejsze niż przewiduje...ale to jej zysk ..lub strata . Zależy co sobie z tego doświadczenia weźmie..

Czasami możemy być szczęśliwi tylko chwilę ... szkoda by było ja zmarnować

Ivy.. Prawda boli!!!
Bo gdyby tak nie było to by Cię nie ruszało!!

A czego oczekujesz?? Poklepania po ramieniu jak zaprzeczasz teraz sama temu co jeszcze chwilę temu tutaj pisalas?
To prawda, każdy ma prawo do własnych decyzji, uczy się na własnych błędach!! A tutaj masz szansę dostać radę od ludzi, którzy byli często gęsto w podobnych sytuacjach i widza Siebie jeszcze chwilę temu jak sami się oszukiwali i brneli w g***!! Do klepania po ramieniu to masz chyba przyjaciółki Nie ma  co się obrażać bo nikt nie mówi tego aby zrobić Ci przykrość tylko abyś się "wzięła w garść". Ja sama też krzyczalam na moja przyjaciółke aby dała mi " spokój " jak się pytala kiedy coś z tym zrobię.. Widzisz Ivy.. każdy przechodzi/ przechodził przez to samo
Facet jest emocjonalnie niedojrzały.  To co się teraz z Tobą dzieje to "samoobrona", zaprzeczasz sama przed sobą bo tak boisz się pogodzić z tym, że to  koniec. Koniec na ten moment póki on sam nie rozwiąże sytuacji z żona.

Kochanka,
dlaczego uważasz, ze on jest niedojrzały emocjonalnie?
Myslę, ze on może doskonale wiedzieć co robi. Stara się ułozyć sobie zycie zarówno z zoną, jak i mieć kochankę.
Ksiązkowo wręcz- chciałby , ale nie moze itd. wcale bym się nie zdziwiła, gdyby za jakis czas okazało się, że np żona jest chora,
więc Ivy musi to zrozumieć i nadal byc sekretną kochanką.
Moim zdaniem raczej brak mu w tym momencie empatii wobec Ivy.
Oczywiscie to tylko moje zdanie.

Ivy,
Próbuję zrozumieć tą sytuację z żoną i naprawdę mi się nie udaje.
Powstaje mi w głowie mnóstwo pytań (do niego oczywiście ), może to od nowa to samo co już było wałkowane na pierwszych stronach wątku, więc po postu nie odpowiadaj, ale ja tych podstawowych spraw nie potrafię ogarnąć.

Dlaczego zaczął znów mieszkać z żoną, która odeszła od niego 1,5 roku temu, z tego co pisałaś ma swoje mieszkanie, mógł się więc do niego przeprowadzić, w momencie gdy żona wróciła do ich wspólnego domu. Nawet gdyby nie miał tego mieszkania, to przecież można coś wynająć, albo przynajmniej zacząć szukać.

Dlaczego nie złożył papierów rozwodowych, przecież po tej półtorarocznej separacji byłoby w miarę proste uzyskać rozwód (dzieci dorosłe), teraz znów mieszkają razem, wiec trudniej będzie udowodnić rozkład pożycia.

Dlaczego uważa, że musiałby zamieszkać z Tobą gdyby się z nią rozstał na dobre (czy to są jego słowa). Bo w nich jest takie niepokojące sformułowanie "musiałby zamieszkać z Tobą", wskazujące na jakiś rodzaj przymusu, a nie radosną decyzję o przejściu z ukochaną osobą w kolejny etap związku. I jeszcze to "rozstał się na dobre", no to może jeszcze bardziej niepokojące, bo wskazuje jakby na to że się z nią wcale nie rozstał, nawet w swojej głowie, nie mówiąc już o gotowości do przeprowadzenia formalności, czyli podjęcia konkretnych działań.

Jak wiele czasu potrzebuje dojrzały, odpowiedzialny za siebie i ukochaną kobietę mężczyzna na podjęcie działań zmierzających do rozwodu z osobą, z którą było się w separacji 1,5 roku.

Jak Ty to jego zachowanie rozumiesz, czym usprawiedliwiasz tą niemoc decyzyjną, brak działań, czynów które mogły by dawać nadzieję na normalny rozwój Waszego związku i pokazały by Ci, że jesteś dla niego ważna (bo przecież drogie kolczyki to chyba żaden dowód, sorry, taka mała prowokacja )

Kochanko,
Ivy nie chciała być kochanką, a własnie nia została i to przy małych nakładach pracy tego pana.
Wręcz sie z tego teraz cieszy i tłumaczy sobie, że to fajne, ze przeciez ona nikogo nie zdradza .....
Przyznaj, ze łatwo mu poszło.
Moim zdaniem jesli on sie szybko nie okresli, bo oczywiscie istnieje mozliwośc, ze sie jakos waha i rzeczywiscie cos go tam przerosło
to to będzie oznaczało, że facet zna sie na rzeczyi byc moze to juz nie pierwsza w jego zyciu taka sytuacja.
Coz czas pokaże, ale na ta chwile to źle wygląda.
Żona czeka, Ivy czeka...to on musi podjąc decyzję. Jeśli wybierze którąs z nich i rozstanie się z drugą mogę uznać, że po prostu było u cięzko podjąć decyzję, że go to przerosło, ale w końcu dał radę.
Jeśli Ivy zostanie kochanką i on będzie dążył aby było tak jak jest teraz to moim zdaniem jest wyrachowanym typem.

A może on naprawdę potrzebuje więcej czasu? Wiecie, decyzja o całkowitej zmianie życia nie przychodzi z dnia na dzień, czasami potrzebuje się jakiegoś bodźca, jakiejś kropli która przeleje miarkę? Przecież ja to rozumiem, przecież miałam tak ja i każda z osób która ma za sobą rozstanie z wieloletnim partnerem, w jego przypadku nie mówimy o pięciu czy dziesięciu latach ale o trzydziestu! Mam wrażenie że jakbym ja się nie pojawia w jego życiu to prawdopodobnie już by zaczynali kończyć sprawę rozwodową. Wiem że trzeba zrobić ten pierwszy krok a on pociągnie następne, ale do tego trzeba wielu przemyśleń i tego jednego bodźca, który przechyli szalę. Bardzo nie chciałam i wciąż nie chcę być posądzana o rozbicie małżeństwa dlatego nie nalegam, nie zmuszam i nie tupię nogami bo wolę że jakbyśmy mieli być w przyszłości razem to żeby to była jego świadoma decyzja, że on odchodzi z małżeństwa, a nie że odchodzi do mnie. Choć w tym przypadku to chyba już tylko pobożne życzenie.
Tak, boję się pogodzić z tym że to już koniec i nie chcę tego końca a jednocześnie wiem że żyć tak dalej nie można. Proszę, nie wymuszajcie na mnie decyzji, a przynajmniej nie teraz, jeszcze nie teraz.

"Mam wrażenie że jakbym ja się nie pojawia w jego życiu to prawdopodobnie już by zaczynali kończyć sprawę rozwodową."
No co Ty dziewczyno piszesz... Ty jesteś przeszkodą w rozwodzie...

Matko, Ivy, jesteś w kiepskim stanie... Kompletnie skołowana przez logiczne argumenty, z którymi twój umysł jak najbardziej się zgadza i to co czujesz do niego oraz emocje po "wspaniałym" weekendzie. Masz zamęt w głowie i czujesz się trochę zaszczuta. Wizyta u psychologa napewno się przyda. Odpocznij, bo w takim stanie emocjonalnym decyzji się nie podejmuje.

Twierdzi, że Cię kocha. To takie trudne odejść do kogoś, kogo się kocha?
Nie sądzę. On gra na zwłokę.

Tasiemka, chyba niestety tak... Jestem skołowana jak Związek Radziecki. Jak dobrze że mój kolega dzisiaj przyjeżdża, przynajmniej nie będę miała czasu na myślenie. Nie widzieliśmy się bardzo długo i będzie do gadania, oj będzie.

Ivy ... to nie są szpile ... to są bardzo cenne dary, porady od ludzi, spośród których niektórzy przechodzili dokładnie to samo ...

Na obecną chwilę jestem w stanie napisać Ci w punktach co będzie dalej, co będzie dalej z Tobą, co będzie dalej z Wami ... i głowę daję, że ten żałosny, przewidywalny do bólu scenariusz się sprawdzi.
I naprawdę, bardzo mi przykro z tego powodu ... że się właśnie sprawdzi ...

Bo ty go kochasz, i zyjesz nadzieja.....a on nie.

Ivy- jak by ci ten facet kolo piora latal, podobal sie li wylacznie wizualnie, to mozesz sobie romansoeac, rozrywkowo, bez wielkiego ryzyka, bawic sie i zyc, jak to opisalas....
Ale sama wiesz, ze on nie jest ci obojetny.......

Ale mi tylko o to chodzi....
Zebys kochala siebie, i siebie nie krzywdzila....

Powiedzialam ze nie bede siedziec i plakac. Wlasnie siedze i placze. Wiem ze sobie z tym kiedys poradze ale jeszcze nie teraz...
Nie zakonczylam tego jeszcze, ale daje mu coraz wyrazniejsze sygnaly ze jeszcze tylko kilka dni. On nie chce o tym slyszec, nie dociera do niego co mowie. Mysl o tym ze juz za tydzien przestane go widywac kroi mi serce na milion kawalkow. Nigdy nie spodziewalam sie ze az tak mnie to trafi. Teraz dopiero jestem zalamana... Niczego nie zaluje, a gdybym mogla cofnac czas to zrobilabym to i przezyla jeszcze raz, to bylo cudowne doswiadczenie. Dlaczego nic nie moze wiecznei trwac...

Też tak uważam, czy boisz się sytuacji, gdybyś jasno określiła warunki; odnowisz kontakt z nim wtedy, gdy  pokaże Ci termin rozprawy rozwodowej?
Do tego czasu nie chcesz go widzieć, ani słyszeć. Czy obawiasz się, że on już się nie pojawi, ewentualnie zapuka do Twych drzwi, bo akurat żona będzie po za zasięgiem?
ivy71 rozumiem, że brakuje Ci go i dlatego godzisz się na spotkania "z partyzanta", ale taka sytuacja do niczego nie prowadzi, Ty męczysz się, płaczesz, a on ma się całkiem dobrze.

Na razie wszystko jest pozamiatane. On się nie może zdecydować i ja to rozumiem. Twierdzi że nie chce tego małżeństwa, że jej nie kocha i takie tam, ale że nic mi nie może obiecać. Powiedziałam mu jasno i wyraźnie że zostawiam go żeby sobie porozwiązywał swoje problemy, że może wrócić jak będzie gotowy na prawdziwy związek ze mną. I że ja też nic mu nie mogę obiecać.
Ona wczoraj wróciła, on o dwudziestej siedział jeszcze w pracy bo się bał wracać do domu, bo zadzwoniła rano i powiedziała że mają dużo do porozmawiania. Pewnie się obawiał że będzie się musiał przyznać że mimo kłamst cały czas się ze mną widywał.
A jak znam życie to żonka wóciła zadowolona po wczasach i chciała się po prostu pochwalić i powiedzieć jak ona to wszystko przemyślała i że się zmieniła i że teraz to już będziec cud miód i orzeszki. Taka moja teoria, nie wiem co tam było. Jak go znam to napisze mi sprawozdanie bo szczerze mówiąc nie wiem czy do niego dotarło co mu powiedziałam. Zobaczymy. Na razie staram się nie myśleć, muszę odpocząć od tego wszystkiego, pobyć chwilę sama, nabrać dystansu. W niedzielę idę na kolację z panem z którym byłam na spacerze dwa tygodnie temu, nic zobowiązującego ale zawsze to lepiej spędzić czas z kimś niż samej.
Nadal go kocham, nadal nie uważam że wszystko skończone, ale widywać się nie możemy dopóki on nie rozwiąże swojego małżeństwa. I nie będziemy się widywać. Tak postanowiłam i tak będzie. Na razie temat jeszcze nie zamknięty ale odłożony głęboko na półkę, albo się po niego sięgnie kiedyś albo wyrzuci.

Ivy, tyle tal na karku, a taka naiwna jesteś . Niestety nie zdajesz sobie sprawy, że taka sytuacja będzie się ciągnęła nawet latami (pan w rozkroku, przecież on to wie - z wyrachowania to robi, nie łudź się, że inne są jego motywacje, jemu ciąży na głowie poczucie winy, spadnięcia na 4 łapy, zobowiązania i zachowania wspaniałego obrazu siebie - dlatego się nie rozwodzi tylko próbuje ratować małżeństwo). Nawet jak on ci te papiery rozwodowe pokaże, to już widać jak na dłoni, że jest od niej emocjonalnie uzależniony. To nie zniknie nawet po rozwodzie, podziale majątku i osobnym mieszkaniu. On dalej będzie lawirował. Taki typ.

Ivy, brniesz w ślepą uliczkę. Dobrze widzisz znaki informujące, że droga, którą obrałaś to ślepy zaułek, ale łudzisz się, że to tylko pomyłka i na końcu tej drogi okaże się, iż ktoś źle oznaczył drogę.

Wydaje mi się, że twój adorator może naprawdę coś do ciebie czuć ia ty jesteś dla niego kimś ważnym i wyjątkowym, pewnie aktualnie jesteś mu bardziej bliska niż małżonka.
Ale ty nie z nią rywalizujesz. Twój facet nie wybiera między tobą i nią.
On wybiera pomiędzy wartościami, które były dla niego zawsze ważne: rodzina, dzieci, małżeństwo, stabilność, rodzinne święta z dziećmi i za chwilę z wnukami.
Już myślał, że to stracił.
Wtedy pojawiłaś się ty i świat nabrał nowych barw.
Jednak ta wizja, która już miała iść w zapomnienie wróciła i nabrała realnych barw. Dla niego jeszcze nie wszystko stracone, jeszcze można uratować obraz szczęśliwej pełnej rodziny.
Ta wizja nie pozwala mu zrobić kroku w Twoją stronę.
Myślę, że jeśli tylko żona zapewni mu spokój i harmonię, to ty jesteś bez szans.
Zwycięży nie podmiot a przedmiot jego wizji.

IVY... - BARDZO CIĘ ROZUMIEM I DLATEGO JEST MI CIĘ BAAAAARRRDZO ŻAL.
Odsuwasz prawdę/ fakty w nieskończoność ( choć czytając cały watek zauważam maleńkie zmiany na lepsze dla Ciebie)
Dlaczego jest mi Ciebie żal, bo byłam w bardzo podobnej sytuacji On- 3 lata po rozwodzie, bo zona odeszła do innego;  poznaliśmy się rok temu było fajnie , bo normalnie tak codziennie ,życiowo, zero zgrzytu, byłam jedną z wielu po rozwodzie, ale jedyną z którą chciałby być na stałe ) i nagle pojawiła się ex, bo jej nie wyszło z kochasiem i wiesz co się stało.....??? domyśl się na bazie swoich doświadczeń...... zostawił mnie- oj nie tak po prostu, bo byłoby za idealnie. Zwodził, obiecywał,że mnie nie skrzywdzi bo nie zasługuję na to, prosił żebym poczekała" bo będzie dobrze", chce kontaktu i co mi to dało - fakty: wierzyłam / czekałam w tym czasie płakałam, prosiłam , nie spałam..etc, a ON - grając rolę męczennika robił swoje, aż się wygadał, że sypiają razem, bo mają za mało łóżek ...." ale tylko śpią..." ha ha być może teraz, ......poczułam się jak miotła schowana do szafy. Choć kochająca na max-a ( byłam gotowa zmienić dla niego swoje priorytety życiowe- co on na to..??może kiedyś ?!! o Boże jak to bolało....aż pewnej nocy poczułam się sama źle ze sobą godząc się na to i postanowiłam sie odsunąć/ odejść - tak oficjalnie powiedzieć mu to w twarz. I wiesz co ...nie było mi to dane, bo TCHÓRZ - nie przyszedł na spotkanie - CHCE ZJEŚĆ CIASTO I MIEĆ CIASTO
P.S. Rada rówieśniczki - zwiewaj z tej patologii , a jak będzie Tobie źle wygłaszaj głośno " NIE RÓB PRIORYTETU Z OSOBY, DLA KTÓREJ JESTEŚ TYLKO OPCJĄ"
Zyczę SIŁY i SZANUJ SIEBIE ( nie masz 12 lat ) więc i w bajki nie nalezy wierzyć

Powiem Wam że myślałam przedtem że weekend będzie okropny, że zamknę się z butelką wódki i będę płakać dwa dni, że nie będzie mnie dla nikogo. Nic z tego się nie zdarzyło. W piątek byłam tak zmęczona tym wszystkim że zaraz po pracy położyłam się spać i spałam sprawiedliwym snem przez kilka godzin. Późnym wieczorem zadzwonił telefon, to był ON, ale rozłączył się zanim odebrałam. Serce waliło mi jak potłuczone, długo nie mogłam się uspokoić. Ale potem zasnęłam i spałam jak zabita. Rano w sobotę wysłał mi sms-a że walczyli ze sobą (on i tamta kobieta) przez całą noc i sąsiedzi na pewno wszystko słyszeli. I że się odezwie. Cały dzień dzielnie pracowałam w ogródku, robiłam różne rzeczy to i nie myślałam w ogóle. Zadzwonił jeszcze przyjaciel, pogadaliśmy sobie, natchnął mnie dobrą energią i tak minął dzień. Myśl o alkoholu mnie odrzucała. W niedzielę zrobiłam sobie spa, bo wieczorem wybierałam się na "randkę". Ze znajomym zjedliśmy kolację, pogadaliśmy, fajnie było. I tak skończył się weekend. Bez płaczu, bez łez, bez większych nerwów. Za każdym razem jak On przychodził mi na myśl wyobrażałam sobie taką wielką "przesuwkę" która odsuwała moje myśli na bok tak że znikały z pola myślenia. Wiem że to głupie ale jakoś trzeba sobie radzić.
Dzisiaj rano dostałam sms-a że prosi o spotkanie. Jakoś mam wrażenie że chce się ostatecznie pożegnać. Innej opcji nie biorę pod uwagę. Ale ja jestem gotowa, już się z nim pożegnałam w mojej glowie.

Dodane wieczorem.
Jakbym dzis zobaczyla innego czlowieka. Chyba sie zaczal ogarniac. Bedzie sie wyprowadzal. Poczekamy, zobaczymy. Intymnosci nie bedzie dopoki nie odseparuje sie od niej calkowicie, dopoki nie pobedzie jakis czas sam ze soba. To moj warunek. Zaskoczylo mnie cos jeszcze. Wydaje mi sie ze on nie chce zeby bylo naglosnione ze odchodzi przez inna kobiete. Wydaje mi sie ze mnie tym chroni, w razie czego zeby ludzie na mnie nie wieszali psow ze rozbilam rodzine. Nie powiedzial tego wprost ale wyszlo z rozmowy. Nie wiem co myslec dlatego nie mysle. Na razie temat odsuwam, pozyjemy zobaczymy. Mnie sie nigdzie tak naprawde nie spieszy.

WOW
No trzymam kciuki!!!
Miejmy nadzieję, że chłop faktycznie się ogarnie!!!
Ty też się trzymaj Ivy!!! Myślę, że mimo wszystko dla Ciebie tez to może być burzliwy czas.. żona tak łatwo mu ( ani Tobie) nie odpuści...
No ale na prawdę plus dla niego, że w tym wszystkim postanowił zawalczyć, tak na prawdę zawalczyć o Siebie!!!!

Brawo.

Kochanka, my nie mamy po 20 lat..  Skakaniem i tupaniem sie nic nie osiagnie. Żeby sie otrzasnac po rozwodzie trzeba statystycznie dwoch lat. To jest fakt, sama przyznaje. Boli mnie to jak cholera, ale gdyby stanac po drugoej stronie... Nie zazdroszcze mu, rozumiem. I biore pod uwage ze on moze oszukiwac. Ja naprawde nie potrzebuje mezczyzny. Pralke sobie sama ostatnio podlaczylam, kuchenke, samochod sama utrzymuje, garaz, narzedzia.
W sumie to jednak jestem zalamana. Ale poczekam, nigdzie mi sie nie spieszy. Po 50-ce czlowiek tez moze zmalezc szczescie, prawda?

Ivy, kochana pomyśl. Podobnych historii jak twojej na świecie już było. Zdarza się, że ludzie zakochują się w sobie nie będąc formalnie i emocjonalnie wolni od obecnych partnerów, ale na litość boską, kiedy ktoś chce być z kimś, to w końcu odchodzi i kończy tamto życie. Wyznacza sobie jasno termin i tego się trzyma. A ten twój... nie puszcza gałęzi, a mam wręcz nieodparte wrażenie, że coraz jawniej cię testuje i okazuje swoje prawdziwe motywacje. Nie daj się w to wciągnąć. Odsuń się, bez jakiś tam rozmów itp. bo w tej chwili, tak jak ci dziewczyny piszą, tupiesz nóżką, nic z tego nie wynika, jedyne co robisz, to stoisz w miejscu i jesteś rozdarta. Na własne życzenie oczywiście, bo wciąż chcesz podtrzymywać ten "układ".

Ivy, przeczytałam cały Twój wątek dokładnie, i moim zdaniem, Twój partner chciał powrotu żony, pewnie po cichu cały czas na to liczył, bo tak jak się zachowuje on, nie zachowuje się ktoś, kto chce zakończyć zawiązek i wejść w nową relację.

Ivi ktora to juz przerwa miedzy wami ??? Jakie widzisz postępy w jego zachowaniu ?? Chyba tylko takie ze lepiej sie ukrywa przed żona skoro go jeszcze nie wyrzuciła z domu ( w tym momencie bedzie Cały Twoj )
Nie przyszło Ci do głowy ze te wasze przerwy w kontaktach sa mu w jakis sposob na reke. Nie musi sie stresować przy żonie czy aby jakis SMS od ciebie nie przyszedł . Nie musi kombinować aby sie z Toba spotkać aby żona sie nie dowiedziała . W domu ma spokoj i zyje wygodnie u boku zony . A ty Czekasz i analizujesz ... Strata czasu .

Czy ty jeszcze pamiętasz ze oni nie mieszkali razem przez 1,5 roku ?? Żadne z nich nie postarało sie o rozwód w tym okresie dlaczego ?? Moze wzajemnie czekali ze któraś ze stron wyciągnie reke do zgody i naprawy malzenstwa?? Pojawilas sie ty, wróciła żona. Wspominał o rozwodzie , o wyprowadzce , stracił prace . Brakuje tu jeszcze tylko ciężkiej choroby zony i dlatego musi zostac przy zonie . I cały znany schemat krętaczy sie sprawdzi.