Ilu partnerów to dużo lub... za dużo? - Netkobiety.pl

Oczywiście - żebyśmy się dobrze zrozumieli, bo przeczytałam post Joghurt007 - i się podłamałam - ŻADNYCH szczegółów. Żadnych anatomii, sposobów i tricków. To by dopiero był brak elementarnej kultury. Żadnych porównań nawet w głowie nie uskuteczniam, bo po prostu jak jestem z moim mężczyzną to myślę tylko i wyłącznie o nim. Szczerość nie może przekroczyć granic dobrego smaku - do głowy by mi nie przyszło zeby wypytywać o sceny łóżkowe.

To co z byłym było do bani - z aktualnym może okazać się ósmym cudem świata. Przecież to zupełnie inny facet jest, z zupełnie innym wszystkim.

A kto mówi, że cała przeszłość ma być jakąś trudną sprawą? Każdy popełnia błędy, każdego spotkała jakaś przykrość. To nie są sztandary, z którymi chodzimy po mieście. A to są właśnie trudne sprawy, o których z reguły nie chcemy mówić.

Oczywiście, że to robisz, ale nie w rozumieniu ocen jak w szkole. To naturalne i normalne. Sama nawet o tym piszesz:

Skalujesz doznania na podstawie i w porównaniu do byłych partnerów. To jest właśnie ocenianie, o którym piszę.

To nie jest pułapka, ale sedno tego, o czym mówię. Nikt by nie chciał. Dlatego każdy zasługuje na prawdę, aby mógł świadomie podjąć decyzję. Związek to nie tylko my sami, ale również partner. A partner ma prawo nas poznać. Nie muszą to być szczegóły z życia erotycznego - bo to jest chore i obrzydliwe. Ale powinna to być prawda dająca rzeczywisty obraz naszego doświadczenia. Bo na prawdę zasługuje każdy człowiek. Zwłaszcza ten przez nas kochany.

Myślę że to wynika z pewności siebie - przynajmniej w moim przypadku, nie wypowiem się w imieniu WSZYSTKICH kobiet. Ja po prostu nie potrzebuję znać aż takich szczegółów, które w moim mniemaniu są zbędne. I to się wlaśnie tyczy anatomii, czy innych wydzielin, sposobu robienia tego czy tamtego.

Nie rozpatruję po prostu seksu w kategorii porównawczej z inną - w tym przypadku byłą kobietą - bo nie mam takiej potrzeby. Moje rozbuchane ego w zupełności rekompensuje deficyty które mogłaby mieć inna kobieta na moim miejscu . I dobrze mi z tym - jeden problem mniej. Bo podobno to kobiety tak lubią komplikować sobie życie a faceci są tacy prości w rozumowaniu. W tym aspekcie - jestem prosta w rozumowaniu i nie tworzę problemów tam gdzie ich nie ma.

Kriss, ponieważ myślę tak samo, więc pewnie to też wynik rozbuchanego ego

Yoghurt, jeżeli dla Ciebie stwierdzenie "z każdym facetem jest inaczej" jest porównaniem to nie widzę dalszego sensu tej dyskusji. Zdanie, które zacytowałeś było kontynuacją tej myśli. Nie leżę w łóżku z obecnym facetem i nie zastanawiam się czego on nie robi a co robili inni. Jest mi z nim fajnie i tyle.
Wygląda na to, że Twoje zainteresowanie przeszłością seksualną partnerki sprowadza się do zbadania faktu "przechodzona" czy "nieprzechodzona". Masz do tego święte prawo, ale to wyłącznie Twój punkt widzenia. Jeśli dla kogoś stopień przechodzenia nie ma znaczenia - nie musi wnikać w przeszłość partnera ani spowiadać się ze swojej. I tu dochodzimy do tego, co już w tym wątku padło: chodzi o to, żeby dobrały się dwie osoby z takim samym podejściem.
Powodzenia w poszukiwaniach ideału. Oj przyda Ci się

Bardzo lubie jak ktos wycina jedno zdanie z calego posta i na jego podstawie buduje cale wyobrazenie o tym czy nasza przeszlosc jest niszczycielska czy nie. Czy jest fundamentem zwiazku czy niszczycielskim znakiem zapytania
Przeszlosci nie ma co rozdrapywac bo nie da sie jej juz zmienic. Trzeba sie z nia albo pogodzic albo sie rozstac. Ja sie ze swoja pogodzilam. Ide do przodu. Chce isc do przodu chce isc do przodu z tym konkretnym mezczyzna. Nie chce zeby powstrzymywala mnie ani moja ani jego przeszlosc. Maz mial one night stand z kobieta. To bylo ponad 10 lat temu. Jakiz to ma zwiazek z dniem dzisiejszym czy jutrzejszym? Czy to znaczy ze juz zawsze bedzie miewal jednorazowe przygody? Nie. To jest wlasciwie bardzo krzywdzace podejscie. Dlaczego? Bo ludzie sie zmieniaja. Moj jeden kumpel w podstawowce nie byl za specjalnie lotny i biegly w nauce. A tak sie potem za siebie wzial ze wyladowal ze mna na polibudzie Tak mu sie spodobalo ze zrobil doktorat. Z elektroniki i elektryki
Kriss slusznie zauwazyla ze w singielskich czasach jak spodobal jej sie delikwent to sobie przyjemnosci nie odmawiala. I slusznie. Nie musiala byc nikomu wierna, zgaduje ze nie musiala byc w domu o 22..? Czemu nie? Tez mialam jednorazowe przygody. Jak mialam te 20 kilka lat. Czy to wazne? Czyz nie wazniejsze jest ze bylam i zawsze bede wierna swojemu partnerowi/mezowi? Czyz nie jest wazniejsze ze staram sie byc wsparciem w kazdym momencie zwiazku?
Zanim ktos powie...jesli jakis facet stwierdzi ze tak to jest dla niego wazne to nie jest to mezczyzna dla mnie. Zalowac go nie bede. Bo wole patrzec w przyszlosc niz wiecznie ogladac sie na przeszlosc.

Tak wiem to od meza. I nadal nie wiem co to zmienia? Temat jakos tak wyplynal ze mi powiedzial. Nie nagabywalam go.
Podejmowac decyzje w oparciu o przeszlosc..? No dobrze ale czy byly by to dobre decyzje? Myslisz inaczej jak masz 20 lat i inaczej jak masz 40.
Przekreslilbys kogos bo np popelnil blad jak mial 21 lat a teraz jest dojrzalym 33 letnim facetem? Spojrz na siebie czy sam nic zlego zes w zyciu nie zrobil. Pewnego razu w podstawowce moja przyjciolka zlapala wszy. Czy to juz na zawsze oznacza ze jest brudasem i flejtuchem? Nie. Wyciagajac taki wniosek mozna sie grubo pomylic i bardzo kogos zranic niesprawiedliwym osadem.

No fajnie stary problem wypłynął na światło dzienne, w takich chwilach to się ciesze, że mnie on nie dotyczy. Bawi mnie jak zgrabnie się ludzie wybielają zamiast nazywać rzeczy po imieniu. Najlepsze są te kawałki o wulgaryzmach w postach yoghurt007 ja tam widzę dokładne przymiotniki określające sporą część piszących te zgrabne posty. Więc gdzie tu wulgaryzmy? Ja też postaram się o wulgaryzm:

Ci co się nie potrafią pohamować i skaczą z kwiatka na kwiatek (w dodatku twierdzą, że to OK) są jak zwierzęta kierują nimi czyste popędy. Polemizowałbym nad tym czy posiadają jakieś wyższe ludzkie uczucia.

yoghurt007 szkoda gadać na ten temat to tak jakbyś próbował wytłumaczyć całej Polsce, że wynoszenie z pracy materiałów jak: papier, tusze do drukarek, długopisy itp. to złodziejstwo i tak Ci powiedzą, że to normalne. Tak samo jest ze wszystkim, np. z naciągaczem w komisie samochodowym, który Ci powie, że "to jego praca" oszukiwać innych.

Tutaj jest ta sama reguła każdy interpretuje sobie normy jak mu wygodnie. Osobiście uważam, że to sposób zagłuszania własnego sumienia o ile oczywiście ktoś jakieś w ogóle posiada. Wiele czynników wpływa na to jak postrzegamy sferę seksualną (i każdą inną) wpływa na to otoczenie, wychowanie oraz to czym karmią nas wyzwolone media. W zasadzie ciężko powiedzieć gdzie jest ta granica między dużo, a całkiem ZA dużo, cóż zależy to tylko i wyłącznie od interpretacji.

Najlepiej kierować się własnym poczuciem moralności nie zwracając uwagi na to co gadają inni ponieważ zbiorowość nie zawsze ma rację, a jak czytałem ten wątek to doszedłem do wniosku, że kiepsko z ludźmi dzisiaj. Zastanowiło mnie też w jaki sposób postrzegają właśnie tą typową polską "zaradność" polegającą na okradaniu państwa (czyli nas samych) i innych szarych obywateli. Czy może to też jest dla nich "zupełnie normalne" i tak trzeba postępować bo inaczej się nie da.

Lubimy się okłamywać, że "to nic złego", "przecież wszyscy tak robią", "nikt święty nie jest", "żyjemy w XXI wieku". Ja taką postawę nazwę byciem chorągiewką, jak wiatr zawieje tak się chorągiewki ustawią bez własnego zdania, zastanowienia czy jakiejkolwiek elementarnej analizy swoich czynów. Czyli po najniższej linii oporu byle miło było i wygodnie.

Szkoda gadać na ten temat, z osobami, które zawzięcie twierdzą, że nie porównują, a jednocześnie na pytanie "Lepszym kochankiem chudy czy otyły mężczyzna" bez wahania odpowiada, że szczupły. Czyli jednak porównuje....i ocenia. Choć jednocześnie zapiera się, iż tego nie robi.

Sadie, no nie popadajmy w skrajności. Pytanie o takie rzeczy na początku znajomości to patologia. Ja mówię o poważnym związku.

A rozmawiać ze swoim facetem rozmawialiście. Co było przyczyną to bez znaczenia. Podobnie jak nie ma większego znaczenia jak ta rozmowa przebiegała. Temat poruszyliście, omówiliście i idziecie dalej. I oto mi właśnie chodzi od samego początku.

Podaliście skrajności. Wiadomo, że nie rozmawiać o takich rzeczach na 1 spotkaniu, ale po 6 latach? To bym chyba pomyślała, że trochę późno i że może facet pomyśli "Jest ze mną tak długo, to wszystko przełknie". Dla mnie byłoby to przykre. Dlatego uważam, że nie na 1 spotkaniu (dla mnie), ale tez nie po 6 latach jak już rozmawia się na takie tematy.

Ja też

Kawał mi się przypomniał (oczywiście topic related):

Przy stole na którym stoi miska z ziemniakami siedzą dziadek i babcia. Jedzą w milczeniu te ziemniaki drewnianymi łyżkami. W pewnym momencie dziadek oblizuje łyżkę i wali nią babcię po głowie.
- Coś ty stary oszalał?!
- Jak se przypomne, żem Cię 50 lat temu bez cnoty brał, to mnie szlag trafia...

Mnie i tak najbardziej bawi w tym wszystkim, że dla Was wiedza na temat przeszłości partnera musi coś zmienić tylko i wyłącznie na gorsze w teraźniejszości. Tak, bo faceci pytają tylko dlatego, żeby później tą wiedzą obrócić przeciwko kobietom np. w kłótniach itp. - takie jednostronne rozumowanie jest dla mnie naprawdę żałosne. Pomyśleliście może nad tym, że mężczyzna pyta kobietę na początku znajomości o ilość jej partnerów seksualnych, bo np. chciałby, aby było ich dużo? Bo byłby to dla niego jakiś pogląd na to, że nie ma do czynienia z tzw. "zimną rybą", dla której seks nie jest zbyt istotny w życiu. A mężczyzna ten szuka kobiety, która lubi seks tak jak on.

Moim zdaniem każdy jest ciekawy przeszłości swojego partnera w mniejszym lub większym stopniu. Ci którzy nie pytają, po prostu boją się zapytać. Ci którzy nie chcą odpowiedzieć lub o niej opowiedzieć także się boją. Która z Was chciałaby posłuchać opowiadania jak jej ukochany kochał się ze swoją ex i to w bardzo szczegółowy sposób? Pewnie żadna, ale czy to oznacza, że tacy ludzie nie istnieją? Myślicie, że nie ma takich par, które potrafią sobie tak zaufać i tak się do siebie zbliżyć, że nawet o takich rzeczach potrafią rozmawiać? To co było nie musi zostać zakopane (temat TABU, "moja sprawa"), ale może stać się także fajną opowieścią, bardzo intymną i ciekawą dla drugiego partnera. Do tego jednak trzeba mieć otwarty umysł na wszystko, nie oceniać od razu, potępiać, tylko próbować zrozumieć, rozmyślać nad tym, zastanawiać się, pytać, rozmawiać i przede wszystkim umieć wybaczać.

Aż przypomniał mi się pewien świetny cytat z książki Johnathan Caroll, który brzmi następująco:

"Część naszego życia polega na poszukiwaniu tej jednej osoby, która zrozumie naszą historię. Często okazuje się, że wybraliśmy niewłaściwie. Człowiek, o którym sądziliśmy, że rozumie nas najlepiej, odnosi się do nas później ze współczuciem, obojętnością albo wręcz antypatią. Z kolei ludzie, których obchodzimy, dzielą się na dwie grupy: tych, którzy nas rozumieją i tych, którzy wybaczają nam najgorsze grzechy. Rzadko zdarza się trafić na kogoś, kto ma obie te cechy naraz."

Moja przeszłość jest częścią mnie, której się nie wstydzę i nie boję, bo to tak jakbym wstydził się samego siebie i bał się samego siebie. Błędy i właściwe decyzje jakie popełniłem w życiu są takimi, bo sam je dzisiaj takowymi uznaje przez pryzmat własnej osobowości - ktoś inny przez pryzmat własnej osobowości (spojrzenia ze swojej perspektywy) może to wszystko widzieć inaczej. Sztuką jest poznać taką kobietę, która będzie miała na tyle otwarty umysł, aby zrozumieć i wybaczyć to co uzna za wymagające przebaczenia - oczywiście działa to także w drugą stronę.

Na zakończenie może macie ochotę na coś szokującego, coś takiego co się zapewne większości z Was nawet w "głowie nie mieści":

Wpiszcie w Google słowo: "namietnik" (dokładnie tak - przez "e", nie przez "ę"), wybierzcie pierwszy wynik, który się pojawi, a znajdziecie się w świecie, który Was zaszokuje i którego prawdopodobnie zdecydowana większość z Was nie zrozumie

O, to też mi przypomniało coś. Jak byłam jeszcze ową dziewicą, to spotykałam się w międzyczasie z dwoma facetami, którzy na wiadomość o moim dziewictwie baaardzo się cieszyli. Jeden nawet tak bardzo, że już na początku mi oświadczył, że cieszy się, że będzie mógł być dla mnie pierwszym. Byliśmy ze sobą zaledwie trzy miesiące, a on pchał zawzięcie swoje łapska do moich spodni. Drugi oferował podobne jazdy, non stop nawijał o tym, jakie to szczęście być z dziewicą, święto po prostu.

Oboje w końcu dostali ode mnie kosza.

Dziewictwo straciłam z chłopakiem, który na wiadomość o dziewictwie powiedział "nie ma to dla mnie znaczenia".

Więc jak widać, nawet mówienie o braku jakiejkolwiek przeszłości może stanowić problem.

Ja również nie chciałbym dziewicy, choć raczej chodzi mi tu o mentalność, a nie stan faktyczny. Jeśli jest dziewica, która ma jednak po kolei w głowie i jej stan wynika ze świadomej decyzji lub też braku okazji no to w porządku. Jeśli jest podyktowany jedynie kompleksami, no to niestety, ale to nie dla mnie.

A ja wolałabym wiedzieć ile partnerek miał mój mężczyzna. Po takiej informacji przeszłabym dalej do porządku dziennego o ile nie powiedziałby, że miał przygodny seks na dyskotece/z prostytutką/z innym facetem. Też fajnie by było gdyby był w jakimkolwiek związku z inną kobietą (niekoniecznie w którym był seks) o ile ma więcej niż 25 lat. Co za wymagania

No i wlasnie o to sie rozbilo Odeszlabys bo facet mial jednorazowy fling z kims na dyskotece... A nie mozna patrzec troche dalej niz to co sie raz w zyciu zrobilo jak sie mialo te glupie lata mlodziencze? Moj maz skusil sie na jednorazowke...Nie zmienia to faktu ze jest wierny, troskliwy i opiekunczy i po prostu wspanialy. I o tym wlasnie caly czas mowilam. O tym ze bardzo latwo jest przypiac latke "rozpustnik" bo spal z wieloma, "casanowa" bo uprawial seks na dyskotece jednorazowo itd. To jest wlasnie powod dla ktorego nie uwazam zeby wyznawanie calej przeszlosci jak ksiedzu na spowiedzi bylo najlepszym pomyslem swiata Mezczyzni tez sa szybcy w takich ocenach.

Ale dlaczego skoro sama wiesz najlepiej ze tez robilas glupoty? Wiesz ze robilas i wiesz tez ze to przeszlosc. Tak poza tym masz swiadomsc ze jestes dobra osoba i nie chcesz zeby facet dowiedziawszy sie ze raz w zyciu na 18tce kolezanki tak sie zaprawilas ze rzygalas przez godzine przypial ci latke alkoholiczki i zniknal niczym siwy dym na wietrze (oczywiscie to rzyganie to przyklad ale tych mozna mnozyc bez liku   )

Z tym rzyganiem nie trafiłaś Nigdy nie przegięłam z alkoholem. Poza tym nawet gdyby, to jeszcze nie byłoby nic strasznego nawet gdyby jemu to się przytrafiło. Moje głupoty to np wypad na imprezę do Manchesteru z osobami, które znałam kilka dni

Byłam z kimś takim, kto kobiety traktował jak "mięso". Ciągle powtarzał: "tą bym zrobił." Miał za sobą jednorazowe wyskoki, ja go przez to nie zostawiłam. Ok błędy młodości, mieliśmy 21 lat. itd. Ale on mnie zostawił w sytuacji kryzysowej, gdy czekałam na drugą operację. Więc myślę że to nie od tego zależy, zostawi - nie zostawi. To jest jakoś tak głębiej w człowieku Stąd też moja sygnaturka.

w ogóle nie rozumiem problemu, chłopak nie chciał tracić swojego czasu, wiedza o tobie dała mu obraz samej ciebie i na tej podstawie nie chciał z tobą być(jeśli tak jak twierdzisz tylko dzięki temu się rozpadł związek), moim zdaniem prawda i wiedza zawsze otwiera możliwości a jeśli jest ktoś jasno określony to nie będzie chciał tracić czasu na jakieś wybielanie faktów

a po co polegać? jak ktoś wie ze czegoś nie udźwignie to po co ma na siłę udawać silnego i przerabiać problem po sto razy

tak jest jak o tym nie wiesz, na zasadzie nie myślenia o tym, ze dany temat nie jest w ogóle problemem a nawet jak sie poruszy go mimowolnie to w partnerze czy nas samych nie wytwarza sie lęk pt.aha chce mnie ocenić
No z reszta z obserwacji wywnioskowałam ze ludzie którzy boja sie oceny to sami siebie mocno oceniają przez pryzmat przeszłości czy innych wydarzeń więc wola głupio założyć ze ktoś pyta zeby ich ocenić(a skad pewnosć że ten ktos nie ma wiecej na koncie np.) albo wolą nie poruszać tematu żeby nie śmierdziało przecież jest taka sielanka szkoda tej wygody, kłamstwo jest zawsze wygodne, gładkie i miłe...prawda boli jednak i potrafi wywrócić wszystko do góry nogami,

Ilość partnerów seksualnych jaką w przeszłości posiadała kobieta nie ma znaczenia, jeżeli jest w związku z facetem którego kocha :-) Tu problem leży w czymś innym. Sama ilość nie jest niczym złym, tu bardziej problem leży w psychice facetów. Gdy dowiadujemy się iż nasza dziewczyna miała dla totalnego przykładu dwunastu partnerów seksualnych, rozumiemy że robi się totalnie nie ciekawie bo my spodziewaliśmy się że nie będziemy dopiero tym trzynastym tylko powiedzmy tym drugim, trzecim, a jeszcze lepiej jak pierwszym. Tu problem wynika z tego iż facet słabo zna kobietę z którą sam jest. O takie rzeczy powinno się pytać już w miarę na początkowym etapie flirtu (ale jeszcze gdy nie ma związku) by po prostu poznać kobietę. Wiadomo że kobieta która miała AŻ tylu partnerów jest otwarta na seks, lubi erotyczne zabawy, ma silne libido i swoje potrzeby i znaczy to też że nie powinien być nią zainteresowany ktoś, kto seks sobie ceni w jakiś sposób niżej, czyli że jest on tylko dla bardzo wyjątkowych i szczególnych osób, zachowanie cnoty do przynajmniej roku związku bycia razem czy do ślubu. To zależy jak kto do tego podchodzi. Dla jednej osoby seks to zabawa, przyjemność, chęć osiągnięcia przyjemności, dla drugich coś wyjątkowego co chcą ofiarować tej jedynej osobie (na pewno nie tuzinowi) a dla trzecich coś tylko po ślubie. Jeżeli facet pyta o taką rzecz dopiero gdzieś w trakcie związku, to jest to tylko i wyłącznie jego wina (jeżeli zaskoczy go odpowiedź) że nie pomyślał o tym wcześniej zanim jeszcze owy związek się zaczął. Trzeba wiedzieć z kim się jest w związku a nie poznawać się dopiero w jego trakcie bo to trochę bez sensu nie wiedzieć z kim się jest, tak jak by związek na siłę...

Osobiście nigdy bym się nie zdecydował na związek z kobietą która miała aż dwunastu partnerów seksualnych. I to nie przez to że JA jestem prawiczkiem, tu problem by leżał w tym, iż bym zbyt bardzo się bał iż ona mnie nie kocha i też mnie zostawi tak jak dwunastu poprzednich bądź jeżeli to oni ją wszyscy zostawili, to jest w niej jakiś problem który mi będzie przeszkadzał, tak imponująca liczba partnerów seksualnych to raczej nie zbieg okoliczności. Dodatkowo nie akceptował bym że stosunkowo tak śmiało rozdaje swoje ciało. Oczywiście jest ono dla tych których kochała, jednak kochać aż tyle osób to dosyć dziwna sprawa. Zaczynam już bełkotać bo jestem zmęczony, ale po prostu głównym powodem i takim prawdziwym, dlaczego nie chciałbym takiej kobiety, byłyby prawdziwy strach i ostrzeżenie że mnie również zostawi i wszystko się rozpadnie tak jak z tuzinem poprzednich.

Dla mnie zdecydowanie dziwniejsze byłoby mieć na koncie 12, których się kochało niż 12 partnerów seksualnych...

dla mnie ważne też jest czy seks z poprzednimi partnerami był bezpieczny

Myślę podobnie. Przeszłość seksualna naszego partnera nie powinna być tamatem sporów czy kłutni. Jak można wogóle być zazdrosnym czy mieć pretensje o czyjąś przeszłość. Owszem mogę o to spytać z ciekawości ale mieć pretensje do kogoś że miał wcześniej np. więcej partnerów seksualnych od nas ??? Śmieszne.

Nic nie myślą.
A gdzie jest napisane o tym, ile trzeba mieć lat, by mieć za sobą seks?
To chyba indywidualna sprawa każdego.

Ja się przyznam bez bicia, że tak mam jakoś w głowie ustalony taki "limit". sama miałam 3 partnerów, dla mnie 6-7 to już dużo (ale to wszystko zależy od tego jakie to były relacje i ile dana osoba ma lat). A zdecydowanie za dużo to od 10 wzwyż. ale tak jak mówię, wszystko zależy od sytuacji i jest bardzo indywidualne.
Mój pierwszy chłopak miał przede mną 2 partnerki z którymi był w związkach, nie przeszkadzał mi sam fakt że były (chociaż jako dziewica chciałam mieć prawiczka:P) tylko, ze on z nimi pisał, kontaktował się, romansował.
Drugi, miał od cholery partnerek, nie wiem ile dokładnie, nie przeszkadzało mi to, bo z nim nic uczuciowego mnie nie łączyło, tylko seks (dwukrotny-"szaleństwo")
A obecny hmmm nie wiem nawet jak to policzyć, według mnie 9, ale w ogóle mi to nie przeszkadza, a dlaczego? o tym pisałam w innych wątkach.

Jak mowi wielu, zalezy od osoby. Moj ukochany nawet nie pamieta z iloma kobietami spal (a jest kawalerem pod 50siatke). Opowiedzial mi o swoich bylych stalych dziewczynach jak sie spytalam, ale w sumie zadne z nas tego tematu nie walkowalo. Ja mam na koncie (chyba) z 70 (?) ale szczerze mowiac musialabym z dlugopisem i kartka usiasc i policzyc. Oczywiscie, wiekszosc to nie byli moi partnerzy w ktorymi bylam w zwiazkach. Taka to ja kochliwa nie jestem

No, i widzicie, dla niektorych ludzi to by byla masakra- on babiarz, ona latawica, a dla mojego faceta i dla mnie to nie ma zadnego znaczenia. Nie przypominam sobie, zeby kiedykolwiek mnie wypytywal o szczegoly albo zeby sie tej calej liczby czepial. To byla przeszlosc, bylam z kims innym albo singlowka (tak jak on) wiec jak to sie ma do naszego zwiazku? Z drugiej strony znam facetow, ktorzy by sie zieloni robili nawet na wspomnienie dwoch (!) bylych partnerow seksualnych. Wydaje mi sie, ze zwykle przyczyna jest niepewnosc samego siebie i przez to porownywanie sie do eksow. No i czasem facet w takiej sytuacji wymieka bo czuje sie gorszy a przez to zagrozony.

Albo może mieć odczucie, że jest jedynie kolejnym numerem na liście.

Ale to wszystko zależy od ludzi. To kwestie są bardzo indywidualne.

wow masz przerób jak czelabińska fabryka traktorów T 34 chylę czoła bo dobiłem tylko do połowy Twojego wyniku.

Właśnie, każdy ma inne "statystyki" i inne spojrzenie na statystyki innych. Można powiedzieć, że toleruję poglądy innych osób w tym temacie, ale jest to tolerancja negatywna

Wiesz, ale to jest dosc prawdopodobne. Moze nie całe osiedle, ale przynajmniej jedna klatka zaliczona:)

Na temat- mogl sie chłopak cieszyć, ze nie byl 13ty, a nie !:)

Ja tych oralnych nie liczyłam tutaj,ale o wszystkich wie mój chłopak, ja o nim też wiem wszystko (no jestem pewna na 90, no 95%). nigdy tez nie twierdziłam (poza nastoletnią naiwnością), że seks zawsze wiąże się z miłością. Tzn, jako nastolatka wiedziałam, ze nie, ale jakoś o sobie tak nie myślałam, myślałam, że zawsze będę to robić tylko z miłości. O ja głupia i naiwna;)
Seks to w większości fizyczność, a nie uczucia, ja na podstawie doświadczeń doszłam do takich wniosków. Z moim pierwszym facetem, który mówił, że mnie kochał, a którego ja kochałam, było beznadziejnie w łóżku, zdradziłam go z chłopakiem, którego wcześniej znałam, owszem czułam do niego sympatie, ale nic więcej, a było niesamowicie dla mnie wtedy to był orgazm życia:P
nie można być obłudnym, poza tym sama się ostatnio zastanawiam jak to jest z ta miłością i czy ona w ogóle jest.

Zdradzasz i pytasz co z miłością ? Chyba nie muszę i nie będę dodawać co dokładnie myślę, bo to raczej retoryczne .

czytaj ze zrozumieniem, nie napisałam, że seks to tylko fizyczność, ale, że w większości. Nie ma co ukrywać, że orgazm wiąże sie z fizycznością, można mówić czułe słówka i to jest bardzo, bardzo miłe, ale same słówka orgazmu nie zapewnią.
Nie każdy stosunek kończy się orgazmem i o ile z pierwszym chłopakiem mi to przeszkadzało, bo seks był rzadko i praktycznie nigdy "nie kończyłam", tak z obecnym partnerem takie sytuacje tak bardzo mnie nie frustrują. Właśnie dlatego, że zawsze jest czuły i delikatny dla mnie. Seks to nie tylko orgazm, ale nie ma co ukrywać, że jednak po to ludzie ten seks uprawiają. dodając do tego uczucia jest milej pod względem psychicznym.