Ilu partnerów to dużo lub... za dużo? - Netkobiety.pl

nie. Napisałam, że jeśli facet nie chce dziewczyny galerianki byłej czy takiej, która miała sponsora to rozumiem go. Rozumiem. Bo tu naprawdę ciężko z taką osobą się związać i jest to dla mnie naprawdę zgoła inne niż zwykłe związki.

Jeśli dla faceta seks jest czynnością nie związaną z uczuciami i będąc w związku chodził poruchać inne, to naprawdę nie ma to znaczenia?

Im dalej w las, tym więcej drzew. Coraz więcej przykładów - i to nie specyficznych, czy naciąganych - jednak ma ogromne znaczenie i rzutuje na charakter, więc przeszłość seksualna jednak nie jest taka całkiem bez znaczenia.

Pytanie 'ilu' jest jedynie ogólnikiem spłycającym zagadnienie jedynie do ilości.

A czym na dobrą sprawę różnią się jednorazowe przygody od chodzenia na dziwki, czy bycia dziwką (niezależnie od płci) ?

Yoghurt:
pytanie "ilu?" sugeruje podanie liczby. Liczba działa na wyobraźnię. Powiedzmy - jesteś numerem 13. I zaczynasz czuć się jak numer. Twój mózg nie rozważa złożoności relacji między całą trzynastką - za to oczy Twojej wyobraźni widzą ten cały orszak. A Ty na końcu ogonka... Marny widok.

Przeszłość seksualna ma znaczenie. Ale jako całokształt poglądów, postaw, zachowań. A przede wszystkim w kontekście wpływu na TERAŹNIEJSZĄ osobowość danej osoby. Żeby poznać osobowość nie trzeba zagłębiać się w szczegóły ilościowe. Wystarczy poznać obecne przekonania, wartości i zasady osoby, która nas interesuje. Jeśli ja wyznaję zasadę, że jeśli się jest wolnym to można bzykać wszystko co na drzewo nie ucieka za to w związku obowiązuje 100% wierność - jak moja przeszłość seksualna może wpływać na obecny związek???

truskaweczka19 a jak ty chcesz się dowiedziec o tym czy był na dziwkach czy nie skoro panuje przekonanie, że "przeszłość to przeszłość" i "o niej się nie mówi, o nią się nie pyta"??

To jest na ten przykład typowe puszczanie się w rozumieniu faceta. Podobnie jak sponsoring, seks za prezenty i/lub pieniądze.

Po co to wulgarne słownictwo? Seks jest przyjemnością i tyle jest fajniejszych słów.

Znaczenia dla Ciebie i dla mnie - nie powinno mieć. Znaczenie dla jego partnerki - jeśli jej to nie odpowiada, to tak.
Wtedy  jest to zdrada.

Pod prysznicem znalazłem rozwiązanie problemu.;)

Wystarczy na początku znajomości zapytać o przeszłość.
Jeżeli partnerka, lub partner nie uciekną i udzielą odpowiedzi, założyć nowy wątek na forum.

Jacy byli poprzednicy i czy podana liczba odpowiada prawdzie?

Wtedy droga do psychozy stoi otworem!!!;)

NEVERENDING STORY.

Teraz odpadam i zajmę się ...

Według twojej definicji wiele partnerek w wieloletnich związkach jest...prostytutkami. Wszak nie zawsze czerpią przyjemność z seksu, czerpią z tego natomiast profit w postaci bycia utrzymywaną/zadowolenia partnera i braku pretensji itp...

Po prostu to się tak łatwo pisze, że "przeszłość dla mnie to nie ma znaczenia", chociaż przy zagłębieniu się w temat okazuje się, że jednak ma bardzo istatne znaczenie dla obu stron. Boicie się jedynie o nią zapytać, jak i o niej mówić. Z resztą strach podajecie od początku jako główny motywator unikania odpowiedzi na pytanie "ilu?", bo przecież "po co psuć udany związek". Jak jednak można zbudować "udany związek" w oparciu o niedopowiedzenia czy ukrywanie swojej przeszłości lub kłamstwa?

Przeszłość to przeszłość, ale spokojnie powiedziałam swojemu partnerowi o swoim byłym, a on mi o tym co było u niego w przeszłości. Dlatego jasne, że warto szczerze powiedzieć co i jak. Po prostu, by nie było tak, że nic o partnerze się nie wie. Ale nie ma to decydującego znaczenia. Gdyby powiedział mi o dziwkach na pewno byłby to cios i sprawa ciężka do przeskoczenia. Ale na pewno lepiej, gdyby powiedział szczerze niż bym dowiedziała się po latach.

Aha czyli to ma być powodem dla którego wy kobiety nie będziecie akceptować u facetów tego, że chodził do prostytuki ale wy już mozecie sobię skakać z kwiatka na kwaitek i jak facet nie akceptuje to jest niedojrzały??
Zwłaszcza kobieta czerpie przyjemność jak idzie pijana do łóżka z leszczem którego na trzeźwo by nawet nie spojrzała... a może to się nie liczy bo po pijaku?? A jeżeli by tu się pojawiła była prostytutka która chciałaby rozpocząć "normalne" życie i wejść w związek. Zakłada temat i pyta się co ma zrobić?? To jakie odpwiedzi by padały?? Podobne... "przeszłość to przeszłość", "A co faceta obchodzi co robiłaś kiedyś, to twoja sprawa", "facet jest niedojrzały jeżeli patrzy na twoją przeszłosć", "było minęło, liczy się teraźniejszość".

Truskaweczko akurat ty się jak widzę nie do końca solidaryzujesz z pannami tutaj które radzą milczeć, więc ?piątka?

Ja myślę ?niekochana72? że po prostu zignorowałaś ten temat i nie chciałaś wdawać się w kłótnie, albo po prostu wolałaś przemilczeć. Mój temat jest nawet na pierwszej stronie, ktoś odświeżył ?23 lata prawiczek, nienawidzę siebie? jak chcesz to sobie przejrzyj i zobacz jak jadą po mnie i jak piszą, że dziwek by nie zaakceptowały. Tym czasem tutaj ja się dowiaduje, że gdybym czegoś nie zaakceptował to jestem xxx.

Problem jest jeszcze taki, że takich określacie mianem niedojrzałych...

A ja tu się zgadzam z facetami - nie da się oddzielić linią przeszłości, ona zawsze wpływa na to jakimi teraz jesteśmy ludźmi, jeśli ktoś był zdradzany w poprzednim związku to teraz będzie bardziej ostrożny, jeśli był bity to będzie bał się kłótni i to nie jest tak że przeszłość to przeszłość.. Są takie zadry w przeszłości, których nie da się znieść u partnera i nie można ich od tak po prostu nie brać pod uwagę..

Tak samo człowieka, który ma inne poglądy na seks nie można nazywać niedojrzałym ze względu na to, że dla niego 12 partnerów to bariera nie do przeskoczenia.. Niedojrzały jest czlowiek, który sam mając 20 partnerów seksualnych nie może przeboleć, że jego wybranka/wybranek miał 1. Jednak jeśli oboje mają podobne poglądy na moralność i podobną ilość partnerów to mogą mieć względem innych jakieś "wymagania"

Co do tematu, jak dla mnie normy to:
do 6 partnerów - jest ok
6 - 10 dużo
10 - 15 bardzo dużo
ponad 15 to chyba ponad moje siły, zastanowiłabym się nad związkiem..

Ciężko byłoby mi się przełamać w stosunku do osoby która miała 20 partnerów, tak samo jak do galerianki, faceta, który chodzi na prostytutki, zdradzał partnerkę lub ją bił, osobę z kryminalną przeszłością itp Tak zostałam wychowana, taką mam moralność i tego nie zmienię (chyba nawet nie chcę) i możecie pisać, że jestem niedojrzała, nie znam życia czy jakbym kochała to bym wybaczyła, zapomniała bo przecież "przeszłość to przeszłość" nie wszystko można wybaczyć i nie wszystko da się zapomnieć...

Tyle ode mnie

Słów nie odnoś do mnie, ale do sytuacji, którą opisują. Język polski jest pod tym względem bardzo bogaty - dużo bogatszy od innych. Niestety jest również skomplikowany i trudny, a regres pod względem jego opanowania jest powszechnie zauważalny. Odebrałaś moje słowa, jako coś niewłaściwego, wulgarnego. I słusznie, bo takie zachowanie one opisywały. Niesłusznie jednak odniosłaś te słowa bezpośrednio do mnie.

Wszystkie niepracujące kobiety będące w związkach można tak interpretować na dobrą sprawę - jako utrzymanki. A bycie utrzymanką jest odmianą prostytucji.

Ja naprawdę mogę tak cały dzień (noc) się przekomarzać. Za każdym jednym razem wychodzi na to samo. W rozmowie ogólnikowej przeszłość jest przeszłością i nie ma co do niej wracać, bo liczy się teraźniejszość. No, ale owa teraźniejszość, to kim jesteśmy i gdzie jesteśmy jest efektem naszej przeszłości. W omawianym przypadku - seksualnej. Pytanie 'ilu' jest najprostszym pytaniem i niebywałym spłyceniem* (do tego powrócę w następnym akapicie) zagadnienia przeszłości seksualnej. Na dobrą sprawę nie obchodzi nas ilu ich było. Obchodzi nas podejście partnera do swojej przeszłości oraz jego system wartości. Odpowiedzenie liczbą daje do myślenia. I nie chodzi o to, jaka to jest liczba. Chodzi o to, że w ogóle ta liczba pada. Skoro to nie licytacja, to po co liczyć? Trofea? Licznik jakiś, że im więcej tym lepiej? I można tak ciągnąć to dalej, zestawiając wiek z wynikiem, wyciągać wnioski (nie zawsze mylne) i tak dalej....

* Choć samo pytanie 'ilu' jest banalnym spłyceniem zagadnienia, to jednocześnie w tych trzech literach zamyka się wszystko, co chcielibyśmy wiedzieć o historii związków partnera. Nie tylko ile było partnerek, ale również jakie jest jego nastawienie do seksu, do związków, czy seks traktuje jak rozrywkę czy tez sposób okazania uczuć, czy jest stały, czy rozwiązły, czy jest doświadczony, czy może zielony jak szczypiorek na wiosnę, czy może złapał jakie choróbsko, albo ma jakieś problemy emocjonalne/psychiczne na podłożu seksualnym i tak dalej....

Odpowiedź na pytanie zawarte w wątku nie jest łatwa. Jest trudna i złożona. Pisanie w stylu "przeszłość to przeszłość i nie ma znaczenia, bo jak się odpowie na pytanie, to można stracić udany związek" jest odpowiedzią podszytą strachem i obawami. Obawami o brak akceptacji drugiej strony, strachem przed odrzuceniem, czy kamuflowanymi wyrzutami sumienia lub też chęcią ukrycia/odcięcia się od bolesnej/wstydliwej przeszłości. To taka odkładana na 'wieczne później' rozmowa, którą mamy nadzieję nigdy nie odbyć....

Yoghurt, to co napisałeś w ostatnim poście ma sens, ale...życie szybko zweryfikuje Twoje poglądy. Jesteś świeżo po długoletnim związku. Twoje podejście ostatnio sprawdzałeś w praktyce kilka lat temu. W Twojej obecnej kategorii wiekowej przeważa inne postrzeganie świata, ludzi i związków niż w kategorii wiekowej sprzed kilku lat.
Zaczniesz poznawać nowe dziewczyny. Powiedzmy, że spotkasz taką fajną pod każdym względem. I zapytasz "ILU?". Ona odpowie "pięciu". Usatysfakcjonuje Cię ta odpowiedź? Czy może zaczniesz rozgrzebywać tę piątkę pod każdym możliwym kątem, żeby zadośćuczynić ideologii pełnej szczerości? Uwierz - jeśli rozgrzebiesz to schrzanisz wszystko, co się dobrze zapowiadało. Bo to "ilu" jest właśnie spłyceniem. Spłyceniem, które potrafi zbyt wiele zepsuć. Osoby, które się w temacie "ile/ilu" nie chcą wypowiadać nie wstydzą się swojej przeszłości. One są tylko świadome, że rozgrzebywanie tego tematu w niczym nie pomaga, a zaszkodzić może.

Czy właśnie owo mityczne już w tym wątku 'rozgrzebywanie' nie jest właśnie bolesną rozmową, którą próbujemy uniknąć? czy owe dziwne nadinterpretacje drugiej strony nie są spowodowane półprawdami, którymi się posługujemy w nadziei na jak najszybsze zamknięcie tematu? Na dobrą sprawę unikanie odpowiedzi może w takim samym stopniu przyczynić się do rozpadu związku, co jej udzielenie.

Pisałem to już raz, ale napiszę drugi. Tutaj istotne jest nie tylko co mówimy, ale również jak. Jaki przekaz da kobieta, która na pytanie "ilu" odpowie:

1) Z uśmiechem na ustach i błyskiem w oku: Jesteś szósty!
2) Z lekkim zawstydzeniem, aczkolwiek bez zażenowania, czy skrępowania:  5....
3) Wtulając się w partnera, ściszonym, spokojnym, acz pewnym siebie głosem: nigdy nie liczyłam daj mi chwilę....było ich 5, ale to co było, to minęło i mam ten rozdział za sobą. Teraz jestem z tobą, jesteś pod każdym względem najlepszy i kocham cię.

Jak może czuć się partner w poszczególnych przypadkach?

To zależy, jak u niego z pewnością siebie
Moim zdaniem pytają raczej Ci niepewni.

A pkt 3 - to dopiero jest BAJKA I oszukiwanie.

Skoro przeszłość jest bez znaczenia, bo to zamknięty rozdział, to czemu jest to bajka i oszukiwanie?

Pytają niepewni? A może zapobiegliwi? Ja tam wolałbym wiedzieć, że dziewczyna brała do buzi w zamian za nowe jeansy, czy też puszczała się z kim popadnie, bo naszła ją akurat ochota (i wolałbym wiedzieć, czy to epizod w życiu, czy też stała cecha charakteru).

Ciekaw jestem ile czasu zajmie ci zrozumienie, że trudne informacje przekazuje się w zgodzie z własną historią/przekonaniem/doświadczeniem (generalnie prawdą), ale na sposób, w jaki partner jest to w stanie przetrawić i zaakceptować?

Walnij tekstem w stylu 'ruchałam się z 15, ale nic ci do tego - nie pytaj kto, co jak i dlaczego. To moja sprawa, a nie twoja."

Wzbudza zaufanie, nieprawdaż?

Czemu uważasz, że to wymyślony scenariusz? Czy lepiej jest klepać bez przemyślenia co tylko ślina na język przyniesie, czy też lepiej przemyśleć swoje słowa?

Czy jeśli nabijasz licznik między nogami, to znaczy, że wszyscy tak robią?

Ale to nie ty musisz się uporać z ciężarem tej informacji. Gdzie w tym szacunek do drugiego człowieka? Rzucając łaskawie ochłapy nie oczekuj akceptacji czy zrozumienia.

Boli prawda? No ale cóż - to ja przekazuję informację, więc to twoje pobożne życzenie jak to zrobię....czyż nie brzmi znajomo?

Oczywiście, że to wymyśliłem. To jedynie przykład pewnego zachowania jak można przekazać informację. I jak widać po przykładzie truskaweczki nie jest to przykład ściągnięty z Księżyca.

Ależ nie - bawiąc się słowami tylko się z tobą droczę. Podpuszczam cię i prowokuję. Po co? Ano właśnie po to, żeby ci otworzyć oczy i uświadomić, że nie jest na dobrą sprawę istotne jaką informację przekazuję, ale w jaki sposób. Zwykłe i nieznaczące policzenie partnerów seksualnych określiłem barwnie jako nabijanie licznika między nogami, a mogłem napisać o doświadczeniu seksualnym, korzystaniu z życia.... tylko, że gdybym ubrał to w przyzwoite słowa poukładane w ładne zdania, to nie wywołałbym w tobie reakcji emocjonalnej. A tymczasem z czym mamy do czynienia? Z oburzeniem - wszak nie znamy się nawet i na dobra sprawę niewiele o tobie wiem. Skoro nie mamy względem siebie żadnego bagażu emocjonalnego, a tak zareagowałaś (choć zawzięcie twierdzisz, że przeszłość masz za sobą i koniec), to jak może zareagować ktoś inny, ktoś dla kogo ten temat nie będzie obojętny, a słowa będą przez to wielokrotnie silniejsze oraz cięższe i trudniejsze do odebrania?

Rozumiesz już jak ważną rolę odgrywa forma przekazu?

Forma przekazu jest bardzo istotna. Żadna normalna kobieta nie rzuci takim tekstem.
Tak samo jak normalny lekarz nie powie rodzinie pacjenta, że:  wasz ojciec dzisiaj rano zdechł.
Tak samo normalny pracodawca nie powie zwalnianemu pracownikowi: spadaj frajerze.

Lekarz powie , że bardzo mu przykro ale...a pracodawca powie, że niestety redukcja etatu...

Lekarzowi nie będzie przykro bo przez kilkanaście lat się przyzwyczaił, że pacjenci umierają a pracodawca zwalnia ludzi od dwudziestu lat. Po prostu trudne rzeczy należy przekazywać w odpowiedniej formie.

Ot i wszystko w tym temacie doskonałe podsumowanie całej dyskusji. Nie jestem w stanie zaakceptować przeszłości partnera to znaczy, ze nie powinniśmy być razem. A czy chodzi o przeszłość seksualną,kryminalną czy jakąkolwiek inną to już nie ma znaczenia.

Przykład pierwszy z brzegu. Facet chodził sobie na dziwki, zdradzał na lewo i prawo. Ot przecież to jest facet, on nie łączy seksu i uczuć, a poza tym to przecież ma prawo do romansu, o ile są to nic nie znaczące przygody, po których wraca do domu.. Związek mu się posypał, bo.....kobieta zostawiła go dla innego.

Jedyne co wiesz, to to, że poprzednia zostawiła go dla innego. Ale jego przeszłość odrobinę zmienia punkt widzenia, nie uważasz?

No, ale fakt, że wiesz o tym, iż faceci twoich koleżanek skakali z kwiatka na kwiatek, a teraz tworzą udane związki świadczy ewidentnie o tym, że rozmawiali na te tematy ze swoimi partnerkami, a nie że odcinali się od swojej przeszłości, prawda?

I oczywiście taka informacja - że partner zdradzał - nie rzutowałaby w żaden sposób na twoje zaufanie do niego - czy tak?

A jeśli go zapytasz o to on odpowie, że był święty a później prawda okaże się inna?Dowiesz się o tym od kogoś innego. Jaka by była Twoja reakcja?Też wszystko byłoby w porządku?

Ale zapewne o tej przeszłości rozmawiali szczerze bo skoro koleżanka wie o bujnej przeszłości facetów swoich przyjaciółek no to chyba główne zainteresowane też o tym wiedzą .

Takie, że kłamał. Tak jak napisał yoghurt007 czy taka informacja nie rzutowałaby na zaufanie do niego?

A ja widzę, że Ty .

Rety, jak Ty (Yoghurt) wszystko gmatwasz.
A więc po prostu to wygląda tak:
kiedy poznaję faceta to nie wypytuję go z iloma dziewczynami spał, czy zdradzał swoje byłe, czy chodził na dziwki. Po prostu go poznaję. W normalnych rozmowach i tak wychodzą pewne rzeczy. Gdybym od razu na starcie pytała, czy zdradzał - to w przypadku odpowiedzi przeczącej musiałby zaliczyć kłamstwo, gdyby się przyznał - automatycznie patrzyłabym na niego inaczej. Zupełnie niepotrzebnie. Bo jeśli już go poznam i wszystko jest w porządku - nawet jeśli takie informacje wyjdą na jaw - i tak oceniać go będę przez pryzmat tego jaki jest teraz a nie jaki był dawniej. Ponieważ wcześniej o zdrady nie pytałam - nie ma na sumieniu kłamstwa, więc zaufanie nie zostaje nadszarpnięte. Proste.

Dlatego uważam, że przeszłości się nie rozgrzebuje. Co nie znaczy, ze zupełnie nic się o niej nie mówi. W związku i tak jakieś wzmianki o przeszłości są - to nie jest tak, że wcześniejsze lata partnera są dla mnie białą plamą. Grzebanie w przeszłości powoduje, że oceniamy kogoś na podstawie tej przeszłości, która może nie mieć nic wspólnego ze stanem obecnym.

Zwracasz uwagę na formę przekazu. Ja też. Dlatego się upieram, że pytanie "ilu" (a o takim pytanie jest wątek) nie powinno padać z żadnej strony.

Czy ktoś ma jeszcze wątpliwości, że brak zainteresowania przeszłymi związkami jest wynikiem mieszanki obawy, strachu i zwykłej wygody, a nie 'było, minęło, nieważne' ?

Czemu zakładasz płytkość i miałkość faceta, z którym jesteś i tworzysz szczęśliwy związek? Jesteś np w związku z facetem, jest fajnie - bajkowo wręcz. Miesiące lecą...stuknęły....dajmy na to 3 lata. Zainspirowani sytuacją/wydarzeniami u bliskich/znajomych zaczyna się rozmowa. Od słowa do słowa i w końcu pada pytanie 'ilu', bo wcześniej nie poruszaliście tego tematu. I co - ważniejsze dla niego jest który jest na liście?

vinnga - ja nie gmatwam. Po prostu łatwo jest teoretyzować i wymigiwać się (również przed samym sobą) przed rozmową z partnerem na temat poprzednich związków. A jak przychodzi co do czego, to wszystko takie zagmatwane....a przecież teoria taka piękna była, nie?

też swego czasu się nad tym zastanawiałam, moja przyjaciółka twierdzi że pewnych rzeczy się nie mówi mężczyznom i dla swojego męża bądź jego reakcji unika konfrontacji ,moja mama nauczona doświadczeniem również ma takie zdanie...ja jakoś nie mogę się na to zgodzić,jeśli mężczyzna chce wiedzieć to bym powiedziała, chce znać szczegóły tez bym powiedziała, nie chce wiedzieć to nie mówię. Ja też wypytuje o takie rzeczy bo ciekawa jestem.
Prawda jest najważniejsza moim zdaniem.

Nadinterpretujesz yoghurt. Niczego się nie boję, niczego się nie wstydzę. Po prostu nie będę zadawała takich pytań, ani nie będę na nie odpowiadała. I nieważne będzie dla mnie, ile czasu minęło- miesiąc, rok, dziesięć lat. Ta wiedza nie jest mi do niczego potrzebna, i mojemu chłopakowi również nigdy się nie przyda. Jak vinnga powiedziała- obleśne to i tyle.

Ale ciekawi mnie, do czego jest ona Tobie potrzebna? Żeby poczuć się lepiej, bo może wybranka ma mało na "liczniku"? A może żeby gryźć się z zazdrością i wzbudzać w niej poczucie winy, bo jak ona śmiała się "puszczać"? (LOL) Dla mnie to nie wynika z żadnych "zasad", ale po prostu z kompleksów. Bo jest porównanie- im większa liczba pada przy pytaniu "ile?", tym więcej konkurentów, z którymi trzeba się "zmierzyć". I pojawia się strach- a ten strach to wynik myślenia, że jest się potencjalnie gorszym od któregoś z poprzednich. Im mniejsza liczba, tym mniejsze porównanie, więc nawet ktoś słaby w łóżku może zabłyszczeć. Ktoś słaby, czyli w domyśle Ty.

Słodkie jest jeszcze to, kiedy faceci po usłyszeniu "niezadowalającej liczby" wymuszają na dziewczynie poczucie winy. Czekają na to stwierdzenie, że dziewczyna żałuje swojej przeszłości. Albo liczą na słodkie kłamstwa typu "Ty pierwszy misiu dałeś mi orgazm", "Ty masz większego" czy inne takie. Tylko żeby zadowolić to chore męskie ego... paraaanoooja!

Mam także wrażenie, że po trochu nie wiecie o czym mówicie. Już widzę jak się zakochujecie, czujecie że to jest właśnie TO, ale okazuje się, że dziewczyna (w waszym mniemaniu) "puszczała się" i koniec, pozamiatane.

Bardzo ciekawy temat, przeczytałam z wypiekami na twarzy

Dla mnie wszystko ma znaczenie - ale podejście mam inne. Miała dla mnie znaczenie przeszłość mojego męża, w tym seksualno-związkowa, ale w aspekcie tego - jakiego z niego ta przeszłość zrobiła faceta. No bo - nie czarujmy się - inny jest facet o tym samym peselu jak ma lat 20, inny jak ma lat 30, a jeszcze inny jak jest po 40tce. I szczerze powiem, że co najmniej by dla mnie było dziwne, gdyby po 40tce okazał się prawiczkiem z zasadami. Na 100% wiałabym tylko siwy dym po mnie by został.

Jego związkowa przeszłość miała dla mnie znaczenie stricte poznawcze, natomiast ex-partnerki rozumuję w kategorii bliższej do National Geografic niż do konkurencji względem mojej osoby.

Owszem, złamałam świętą zasadę i spytałam - jeszcze przy początkach naszej znajomości, żeby wiedzieć z jakim gościem mam do czynienia. Nie liczyła się ilość a sposób w jaki mówi się o byłych. I był to sposób, który mnie w pełni usatysfakcjonował - bo ten sposób był: Z SZACUNKIEM. Nawet o jednorazowych bzykankach. Dla mnie bomba. O prostytutki też spytałam - z czystej ciekawości. Wiadomo, facet zabiegany, długo posucha, no co by się stało? Dla mnie NIC by się nie stało - czysta informacja poznawcza. Otóż nie chodził na dziwki, bo się brzydzi. Tak po innym facecie, nie wiadomo skąd, może jakiś chory, szalet i w ogóle.

Pewnie się ktoś spyta dlaczego mi nie przeszkadzało i nadal nie przeszkadza. Ano dlatego, że ja mam identyczne podejście. I myślę, że to jest clou problemu rozkminianego na czterech stronach. Żeby mieć takie samo podejście.

Ja o moich byłych też się z szacunkiem wyrażam - do mojego męża. Nie chwalę nie pieję peanów, ale szacunek jest. Bo skoro kiedyś zadecydowałam że ten lub inny zasługuje na tak wiekopomną nobilitację jak moje wyrko - to gość był cośtam wart. Jednorazowe bzykanka się zdarzały - ja nie mam z tym problemu, jak mi się za singielskich czasów delikwent spodobał - czemu miałam sobie przyjemności odmówić? Nie widzę powodu. Na prostytutki męskie nie chodziłam z tych samych przyczyn, co mój mąż na damskie - brzydzę się.

Uważam że do seksu trzeba mieć zdrowe podejście. Jest to element związku - jak związek juz jakiś jest - który tak jakoś "cementuje". To jest takie uwieńczenie czegośtam. ALE. Nie należy (moim zdaniem) seksu też przewartościowywać. W tym temacie luz się należy. Nie olewka - ale duuuża dawka luzu. Wtedy jest miejsce i na wygłupy i na chichoty i na żarty. I nikt nie będzie urażony, dotknięty czy bez szacunku potraktowany. Wtedy sobie można bez napinki poświntuszyć, zwierzyć się z fantazji - i ten seks cały czas będzie ewoluował razem ze związkiem. A nie nuda i liczenie baranów po kilku latach związku - bo to taka poważna i znamienna chwila jest i z pietyzmem trzeba do roli podchodzić.  Bo nie będzie to temat ani wrażliwy ani tabu w sensie rozmów. Dlatego podejście się liczy. Wtedy to jest przyjemność, zabawa i generalnie duży fun.

A jak jeden z drugim będzie do tego podchodził w sensie zawodów z poprzednikami - to potem już tylko nerwica i impotencja.