Prawo Przyciągania a odzyskanie eks... - Netkobiety.pl

Gaziu - jesteś niepoprawna już na twoim wątku Ci mówiłam o zwolnieniu od kosztów sądowych, o adwokacie z urzędu ... dziewczyny Ci przesłały linki do bezpłatnych porad i prawników. W sądzie nie magiel, nie wystarczy pójść i napsioczyć. Sąd ma być obiektywny - nie wierzyć Tobie, nie wierzyć jemu - wierzyć dowodom. Trzeba je zebrać i przedstawić. Nie wystarczy powiedzieć biedna jestem - trzeba to udokumentować, to samo stan zdrowia etc. Po to co potrzebny prawnik - powie co musisz mieć, bo żądane dokumenty musisz przedstawić - inaczej klapa (dotyczy to również starań o pracę!)

Gratuluję Kaja,
Kreuje się nam Mistrz Przyciągania. Ja dzisiaj tylko zaproszonko na obiad do taty przyciągnęłam, ale z myśleniem pozytywnym mam problem ( z powodu wcześniejszego przyciągnięcia do podłoża, odczuwam dyskomfort poniżej pleców). Mam nadzieję, że w następny tydzień wejdę z większym optymizmem i mniejszą opuchlizną (co poniekąd jest powiązane). Aczkolwiek jeszcze w tym tygodniu może przydarzyć się coś pięknego, prawda? Niekoniecznie trzeba siedzieć, żeby przyciągać, można przecież na stojąco, albo leżąc.

Wiadomość dla Kai,
wczoraj przyciągnęło trójkę w totka (miała być szóstka, ale chyba jeszcze mam problemy z wizualizacją). Zawsze to połowa sukcesu, obstawiam dalej.

Wczoraj przyciągało, jakbym magnes miała. Tylko pomyślałam: nie ma..., a już ktoś przytargał. Pierdoły takie, ale lazły na mnie ze wszystkich stron (kawa się skończyła, nie chciało mi się po śliskim leźć, wiecie - uraz, a już kuzyneczka z kawusią w progu, no i takie tam, drobiazgi) . Muszę się skupić na przyciąganiu większego. Małe już chyba umiem. A jak tam u Was? Kaja? Ucichłaś... Nie przyciągasz?

chyba nie bede oryginalna jak napisze- TO DZIALA!
film obejrzalam dopiero jakis tydzien temu i od tego czasu dokladniej zrozumialam o co w tym przyciaganiu chodzi, natomiast stosowalam wizualizacje juz duzo, duzo wczesniej. i dzisiaj moge stwierdzic, ze WSZYSTKO, co sobie wyobrazalam w ciagu tego roku sie spelnilo.
jesli moge Wam cos doradzic to wazne jest, zeby sie przede wszytskiem wczuwac w emocje, ktore maja towarzyszyc temu, co chcecie przyciagnac. czyli zeby na serio odczuwac szczescie, zakochanie czy co tam sobie wymarzycie.
ja bardziej sie skupialam na samych wydarzeniach i chociaz mi sie spelnily, to czesc z nich nie do konca na dobre mi wyszla;)
pozdrawiam!

Hej dziewczeta i samce.

Ja juz wrocilem i przywiozlem ze soba egipskie przeziebienie - nie wnikam jak je przyciagnalem...
Wyjazd bardzo udany, pokonalem wiele swoich slabosci, wzmocnilem cialo i charakter - jestem bardzo zadowolony.

Z pozytywnych rzeczy przyciagnalem wiele zabawnych sytuacji, usmiechow, ludzi.
Jak cos bylo niefajne albo negatywnie na mnie wplywalo, staralem sie to pomijac, ignorowac albo obracac w zart.

Synaj strasznie mi sie podoba i bardzo polecam pobyt w Sharm el Sheikh ludziom, ktorzy zamiast smiegu cenia sobie zime ze sloncem i +21 stopni

wiecie co nie wiem co ze mna nie tak ale nie udalomisie jeszcze nic przyciagnac nie wiemczy w moim mysleniu jest cos nie tak? No  nie wiem chcialabym wyjsc juz  z moich klopotow przeciez wszystko ma swoj koniec. Spadla na mnie chyba jakas zla klatwa ze nic nie wycihodzi jak narazie;p juz sama nie wiem jak myslec;)
Fajnie ze wam udalo sie przyciagnac dobre rzeczy oby tak dalej

Hej , bardzo mi pomogl ten artykul, od rozstania minely juz dwa miesiace i choc nie spedzilismy ze soba duzo czasu ja ciagle tesknie i mysle ze w jakis sposob jestesmy dla siebie stworzeni.
Cale moje dnie wypelnialy mysli o nim i jak moge go ozdyskac, od czasu przeczytania artykulu pracuej nad soba, rzucilam sie w wir pray i czesciej sie usmiecham.
Dzis niestety jest jeden z tych dni kiedy tesknie i czuje sie samotna. Pwenie dlatego ze spotkalismy sie tydzien temu, spedzilismy swietny czas razem jako kumple i od tej pory on sie nie odzywa choc wczesniej robil to reularnie i ta niepewnosc wraca.....

Gaziu,
błąd. Nie żeby jemu było łyso. TYLKO DLA SIEBIE!. Przyciągaj: pracę, dobry humor, niezależność w myślach i czynach, ale dla siebie. Nie po to, żeby jemu pokazać, ale, żeby sobie udowodnić. Że możesz, że dajesz radę, że umiesz być sama i ma to swój urok. A wtedy, uwierz mi, on też to zobaczy. Ale najpierw TY!

no i przyciaglam cos czego sie baalam szlak ;/
ale powoli sie to sprawdza

Gaziu,
jasne, że czuję się podle w sytuacji, gdy z rodziną muszę po sądach się pałętać. Nie powinno tak być. Ale nie powinno też w rodzinie dziać się tak, że by tylko sąd mógł ustalić "zdrowe" zasady funkcjonowania. Musisz porozmawiać z synem, czy będzie chciał wspomóc Cię w sądzie. Najlepiej, gdyby nie musiał. To na pewno nie jest miłe młodemu człowiekowi. Mój syn, mimo poparcia dla moich działań względem ojca, kategorycznie odciął się od wszystkich urzędowych wystąpień. Muszę więc zrobić to tak, żeby dzieci nie były świadkami w sądzie. Ale ja mam o tyle "dobrze", że mój prawie były mąż też zamarzył o rozwodzie i generalnie jesteśmy w tej kwestii dogadani. Mam nadzieję, że nie będzie potrzeby powoływania świadków.
A wróżką nie jestem, twardo stoję na ziemi...

Nie mści się Gaziu,
myślę, że wie, że jest świnią, ale Tobie tego nie powie. Ja nie rozumiem tego mechanizmu działania, mam tak samo. Facet podły, mieszka z jakąś "osobą", a usiłuje mi wmówić, że to wszystko moja wina. On biedny, pokrzywdzony, jakby wypędzony. Ciągle ma o coś żale i pretensje. Ja mówię, zostawmy to, już nie ma znaczenia, a on ciągle, upierdliwie czepia się.
Jeśli syn, dorosły człowiek chce Tobie pomóc, to bądź uprzejma skorzystać. Chłopak wie co robi.

Anhedonio, chodzi o zeznania przeciw własnemu ojcu.Ja nie chce by konfliktował sie z nim. To nie jest normalne, ani moralne,  ojciec jaki by nie byl to jest ojciec. jak go spotkal w przychodni zlozyl mu zyczenia . Wiem,mąz  zrobil mnóstwo niedobrych rzeczy, ale niestety mysle, ze wbrew wszytskiemu na pewno w jakis sposób kocha syna. Syn na pewno tez go kocha, ale teraz jest na niego zły, ze od nas odszedł i zostawil przez jakąś babe , bo na pewno ona miała spory wpływ na te decyje, nawet moze Jedyny.
Maz mnie obwina, że ja napisałam wtedy po 9 grudnia do niej list. Dlatego móiwł, ze tego to ja pozałuje i nie odpisuje mi na zadne pytania.

Otóż to właśnie miałam na myśli - TY SYNA nie ubezwłasnowolniaj. Jest dojrzałym facetem i ma prawo sam zadecydować o tym czy będzie zeznawał czy nie. To TYLKO i wyłącznie jego sprawa - nie twoja. ON jest świadom, że to jego ojciec, więc NIE narzucaj mu swojej woli

Niekochana - jak tam zdrowie - doszłaś już do siebie? Kosztem ilu piżam?

No Kochana - to teraz zostaje Ci wyrzucić z siebie do końca całe złe i PRZYCIĄGNĄĆ zdrówko

Dziewczyny a jak to jest z przyciagnieciem faceta, jakies sukcesy??

Z przykrością melduję Optymistko, że faceta nie przyciąga. Widocznie nie jest to mój priorytet, przyciągam na razie środki do życia, przyjaciół, miły nastrój, spokój itd... Może facet by mi to zdemolował znowu? Może ja nie chce faceta?

Po prostu staram się nie przyciągać kłopotów, a facet na dzień dzisiejszy kojarzy mi się wyłącznie z megakłopotami. Pewnie mam skrzywienie i "projekcję" na Bogu ducha winnych porządnych chłopów, ale tak teraz mam i już.

un hombre, ja czuję się tak samo, też mam takie momenty, że nie potrafię go wyrzucić z myśli.. u mnie mija trzeci miesiąc, nie szukam kontaktu, na dzień dzisiejszy jeśli nic się nie zmieni, a ja za miesiąc będę czuła się podobnie, to nie wiem czy nie będę musiała poszukać szansy jeszcze raz, jeśli mnie odtrąci, to mam już plan, zmienię swoje życie o 180 stopni, beznadziejna sytuacja

7mona9 gdybyś ty wiedziała, ile razy ja już się wymoczyłam ... ile ja miałam chwil refleksji i zadumy, ile miałam fajnych momentów od czasu rozstania, wyjazdy w góry, spotkania za znajomymi, ciekawe filmy i mądre lektury, ja generalnie nie mam żadnego przewlekłego doła, życie się toczy, coraz mniej czasu na płacz i rozpacz.. są inne zajęcia.. jest sens w każdym dniu i jest też uczucie do jednego mężczyzny ..

Ja się dziś kiepskawo trzymam, za dużo myśli krąży wokół niej, a jeszcze dodatkowo widziałem jej zdjęcia na facebooku... Jest taka śliczna, ehh...
Najgorsza dla mnie jest ta "sinusoida" w kontaktowaniu się. Raz możemy pogadać o wszystkim jak za dawnych czasów, a raz tworzy się "sztuczna" cisza... Jak ja postanowię się nie odzywać, to ona zacznie. Jak jest na odwrót, to raz odpowie, raz nie...
Naprawdę jestem skołowany tym wszystkim Coś się wypala we mnie. Nie miłość, ale cała reszta - szacunek, resztka zaufania, itp...

hard_man tylko że ja się odcięłam stanowczo, nie śledzę go na portalach, nie mam na gg, nie dzwonię i nie piszę, mam zajęcia i plany, nie nudzę się i nie dołuję

Przypomina mi to całe moje 8 lat, popadałem momentami w pracoholizm i nie tylko, robiłem wszystko, basen, siłownia, rower, góry, narty, na 20 forach tematycznych, rozmawiałem o muzyce, fotografii, kupiłem aparat, zapisałem sie na joge...

I co? Po 2 miesiącach, których nie pamiętałem, bo tak dużo się działo, potrafił przyjść jeden dzień, dosłownie, jeden dzień, gdzie te 10 kroków do przodu, ciężko wypracowanych, jedno wspomnienie potrafiło mnie postawić psychicznie w punkcie wyjścia i cyrk zaczynał się od nowa.

Wiem o czym piszecie, przerabiałem to 8 lat, od rozstania do powrotu, sam nie wiem, ale chyba we mnie to już tak się skumulowało, że nawet ja facet DDA kochający za bardzo i panicznie bojący się samotności, miałem już tej bliskości dość.

Na myśl o mojej ex, robiło mi się w pewnym momencie po prostu słabo i nie dobrze. Przy wspomnieniach ile się nacierpiałem, aż mnie skręca na samą myśl, że miałbym to przerabiać kolejny raz. Odruch wymiotny na samą myśl.

Nie wiem jaka jest na to recepta, gdybym wiedział chodził bym po świecie i wszystkim opowiadał, mam nadzieje, że Wam się uda.

ps. to znacie?

"Nie trać czasu z kimś kto nie ma go, aby go spędzać z tobą"

Bardzo trafne.

Dzisiaj przyciągnęłam propozycję PRACY!!! Hurra! Na tym właśnie koncentrowałam ostatnio wszystkie swoje siły mentalne (i znajomych). Szału nie ma, ale jest pewność i stabilność. Oto chodziło, na początek. Tak więc stwierdzam z całą stanowczością, że TO działa. w przyszłym tygodniu załatwiam formalności i nareszcie mam pewny, bezpieczny etacik. Jestem przeszczęśliwa!

Hej ja niedawno dolaczylam do tego forum:), po tym jak obejrzalam film i przeczytalam o przyciagnieciu ex wstapila we mnie nadzieja i wiara i przeszlam ten caly trud niekontaktowania sie (tylko czasem mu przypominalam o sobie) i w koncu spotkalismy sie i bylo swietnie, magicznie wrecz i chyba on tez to poczul.
Niestety poznal kogos i sie z nia spotyka powiedzial mi to momochodem tydzien po naszym spotkaniu:(, moje pierwsze mysli to ze na pewno im sie nie ulozy i wroci ale po co sobie robic zludne nadzieje.
na pewnoe jeszce nie raz zatesknie ale mysle sobie tam ze bycie samemu tez jest dobre wczale nie gorsze od byca z kims tylko tzreba to wykorzystac i umiec sie tym cieszyc bo na pewno ktos sie jeszcze pojawi i tylo zal zostanie ze zmarnowalo sie tyle czasu na teskote za niedoscignionym celem.....

Witam wszystkich

Zarejestrowałem się tutaj z racji tego wątku. Powód natomiast dla którego piszę tutaj jest troszkę inny. Około 4 lata temu zakochałem się w nieodpowiedniej kobiecie. W skrócie dziewczyna z patologicznej rodziny, mocno niedowartościowana, z problemami emocjonalnymi, bulimia anoreksja. Dowartościowywała się poprzez bycie seksownym dla wszystkich innych tylko nie dla mnie (tu była po prostu pewna ze jest dla mnie atrakcyjna bardzo). Nie nawiązywała normalnych kontaktów, wszystkie okraszone były flirtem i dowodem atrakcyjności. Natomiast najulubieńszym sposobem dowodu atrakcyjności było wywoływanie u mnie zazdrości. I robiła to przez cale 3.5 roku. Pomijam fakt ze charakter miała okrutny (nikt z mojej rodziny i znajomych za nią nie przepadał). Mnie zdradziła na początku związku (po miesiącu) z tym swoim byłym, natomiast w późniejszym czasie kilkakrotnie udaremniałem kolejne oszustwa w postaci prób nawiązania bliższych kontaktów z innymi przedstawicielami płci paskudnej. Nie ukrywam, że z czasem przestałem ją kochać a po prostu spotykałem się tylko z zazdrości (żeby inni nie wypełniali jej czasu). Jako partner w związku dawałem wszystko to co uważałem, że powinienem dać. Teraz jak sądzę za dużo, byłem totalnie wykorzystywany. Miałem świadomość, że nigdy nie byłem w jej typie i po prostu dla niej atrakcyjny (z wyglądu, aczkolwiek dbałem o niego +7 lat siłowni robi swoje). Jadnak w sprawach łóżkowych zabrnęliśmy bardzo daleko. Jest typem osoby uzależnionej od miłości, która chciała zabrać mi wszystko co tylko miałem, wyssać ze mnie całą energię którą posiadałem zanim ją poznałem (a była to potężna ilość energii). Typowy książkowy przykład kobiety kochającej za bardzo (która nie może być sama). Kłamstwa i oszustwa były na porządku dziennym, z czasem poza 0 zaufaniem, nie wierzyłem jej w ogóle.

Zapytacie więc: co ja tutaj robię ?

Poszła około 5 miesięcy temu poszła do pierwszej pracy (2 lata po studiach siedziała w domu) i po 3 miesiącach, poznała sobie kogos. Po 3 dniach wykryłem wszystko (znałem ją bardzo dobrze więc nie ukryła tego faktu przede mną). Zerwałem z nią pod wpływem emocji mówiąc, że drugi raz nie mam zamiaru przezywac takiego cierpienia jakie było na początku (jej były). Oczywiście próbowała mnie przekonać ze "kocha", "jestem całym światem", "jest gotowa urodzić mi syna", "że nie widzi nikogo innego". Te i inne kłamstwa powtarzane cały czas po to bym wrócił, a tydzień później przejeżdżając obok jej domu już widziałem ich razem.
Problem w tym, że pomimo tego jak dużo krwi mi zatruła w życiu i jak bardzo się przy niej wycierpiałem, nie potrafię o niej zapomnieć (minęło 2 miesiące i jest już dużo lepiej niż na początku). Miłości we mnie już nie ma, została szczątkowa nienawiść i ZAZDROŚĆ, której nie potrafię z siebie wykorzenić.

Urwałem całkowicie kontakt (gg nk tel) nie widuje jej w ogóle, nie patrzę na jej zdjęcia. Czy ktokolwiek miał podobny problem ?

Nie wiem jak mam to interpretowac, ale chyba przyciagnalem nowy zwiazek mojej ex, tzn przyczynilem sie chyba do jego zmaterializowania.

Dowiedzialem sie dzisiaj, ze oficjalnie jest z nowym kolesiem, tzn bedzie to niby zwiazek na odleglosc i sklamalbym gdybym powiedzial, ze wierze (i zycze) w powodzenie tego przedsiewziecia, ale mniejsza o to.
Byla niedawno w domowych okolicach w PL (mieszka poki co za granica, tam gdzie ja, na wyspach) i obawialem sie, ze jak wroci to zmieni  status na fb ze jest w zwiazku i ze usunie nasze wspolne zdjecia... Wiecie co, tak tez dzisiaj zrobila...

Zeby bylo smieszniej, gdyby nie ja to do tego jej wyjazdu by nie doszlo, bo nie miala na niego pieniedzy a mi tak bardzo zalezalo, zeby pojechala, bo wiem jak strasznie teskni za PL, dlatego przyczynilem sie do tego wyjazdu...

No i niby sa razem... Odezwalem sie do niej jak sie dowiedzialem o tym, nie panowalem nad tym...

Powiedziala mi, ze chce sprobowac tak na odleglosc i ze jak sie do konca ze mnie wyleczy to pojdziemy (ja i ona) na piwo...
Ja mowie, ze co, kto wyleczy z kogo?

Ona mowi, ze ona ze mnie, bo jeszcze za mna placze jak zobaczy wspolne zdjecia albo jakies rzeczy...

Jak sobie ulozylem to po rozmowie wszystko do kupy, to sie uspokoilem...

Po pierwsze, nie wierze w taki zwiazek kiedy oni beda sie nie widziec 8 miesiecy na 12 w roku...
Poza tym, skoro ona mi wprost mowi, ze sie ze mnie nie wyleczyla a ja niedlugo znow wracam i pewnie bedziemy sie w miare czesto widywac...

Nie mowiac juz o tym, ze to, czego najbardziej sie obawialem - zmaterializowalo sie, gorzej juz nie moze byc i skoro stalo sie to, czego sie obawialem to czas zeby zaczelo sie dziac to, czego chce, pragne i wierze, ze jest wykonalne.

Znam kierunek i droge, moza bede w stanie jej tez wskazac i z czasem, jak teraz zostaniemy przyjaciolmi, ona znow zacznie sie na mnie otwierac i jak zobaczy, ze pewne rzeczy zmienily sie na lepsze, znow nas los polaczy...

Czas w to uwierzyc calym soba...

A ja zamawiam pracę .

p.s. marynarko, to TY to przyciagnełas że pani "nowa" opusciła Twego starego?

Rozumiem Cię, kochana. Może damy ogłoszenie.... "Oddam w byle jakie ręce..."

Tak - ja też nie dopłacę. Mam ciekawsze inwestycje.

Malaiduzy,
najważniejsze, aby odchodzili ci niewłaściwi, męczący, upokarzający; a zostawali prawdziwi przyjaciele, godni szacunku, niezawodni. Wtedy bycie sobą jest łatwiejsze.

Może nie chciałaś, żeby kochał i zniszczyłaś to świadomie? Trudno to wszystko oceniać, bo to przecież nie dzieje się jak strzał z pistoletu - raz i koniec. Całe to odchodzenie, porzucanie to proces. Nie wiadomo, kiedy się zaczął i z jakiej konkretnej przyczyny. To taki ping-pong. On - mi, ja - jemu, i tak dalej, i dalej. Aż robi się nie do wytrzymania i ktoś mówi koniec. Ale to nie kończy się właśnie w tym momencie, to zaczęło kończyć się dużo wcześniej. Ja zupełnie świadomie przez ostatnie dwa lata nie robiłam nic, żeby było lepiej, już nie wierzyłam, że to ma sens. I chciałam, żeby się skończyło. I skończyło się.