Solarisowe małe tęsknoty, serca łopoty :) - Netkobiety.pl

Postanowiłam nie zaśmiecać swoja szufladową twórczością wierszowego wątku Gosi, bo to w końcu jej i otworzyć swój, gdzie będę się wyżywać emocjonalnie, gdy mnie najdzie Może ktoś odnajdzie w tym coś fajnego.

Naznaczona

Wciąż noszę na sobie pieszczotę twoich rąk
i stemple czułych pocałunków. 
Nawet wtedy, gdy całują mnie jego usta
i obejmują jego ręce,
zastygam w minionym czasie 
naszych nieprzytomnych nocy.
Zaciskam usta, żeby nie krzyczeć,
gdy on wnika we mnie gwałtownie. 
A kiedy zaśnie, staję pod prysznicem
i szoruję skórę do krwi,
żeby zmyć jego dotyk
i znów poczuć na sobie twoje dłonie.

Wygląda, że prześladuje cię wielka miłość niespełniona…

Animus napisał/a:

Solaris, jak już to: dlaczego jest ich dwóch, raz "twoich rąk" i "twoje dłonie", a potem ten drugi i "jego usta"?

Bo jest ich dwóch
Pierwszy to przeszłość, drugi teraźniejszość.
Adresatem wiersza  jest mężczyzna z przeszłości, do którego się zwracam w pierwszych wersach i wyznaję mu, że nawet będąc i kochając się z innym, wciąż mam jego w głowie i obrazy naszych intymnych chwil. Że pieszczoty tego drugiego ("jego usta, jego ręce") nie ukoją mej tęsknoty za nim ani nie przykryją - metaforycznie pisząc - "śladów po nim" jakie wciąż noszę na sobie jako wspomnienia tego, co między nami było. Że nie mogę o nim zapomnieć a nawet nie chcę (ostanie wersy).

... ciało jest polem pamięci, .

Solaris napisał/a:

Bo jest ich dwóch
Pierwszy to przeszłość, drugi teraźniejszość.
Adresatem wiersza  jest mężczyzna z przeszłości, do którego się zwracam w pierwszych wersach i wyznaję mu, że nawet będąc i kochając się z innym, wciąż mam jego w głowie i obrazy naszych intymnych chwil. Że pieszczoty tego drugiego ("jego usta, jego ręce") nie ukoją mej tęsknoty za nim ani nie przykryją - metaforycznie pisząc - "śladów po nim" jakie wciąż noszę na sobie jako wspomnienia tego, co między nami było. Że nie mogę o nim zapomnieć a nawet nie chcę (ostanie wersy).

To było takie jasne w tym wierszu, że nie wymaga tłumaczenia.

ślad_po_bliźnie napisał/a:

Fajnie sobie tworzysz, ja dawno temu zrozumiałem, że czegokolwiek nie napiszę, będzie tylko kombinacją kropek i znaków diaktrytycznych, które z czasem staną geriatrycznymi, więc opuściłem słowo na zawsze.

E tam, opuściłeś, słowo stało się ciałem

Julia life in UK napisał/a:

Solaris napisał/a:

E tam, opuściłeś, słowo stało się ciałem

Jakim cialem ?

Przecież nie moim Jaka zazdrosna! Ciałem poetyckim
Weź mi tu nie psuj kącika romantycznego, bo ja tu w nim emanuję bólem niefizycznym!

ale Ty to nawet masz dobry talent poetycki

Animus napisał/a:

Solaris, jak już to: dlaczego jest ich dwóch, raz "twoich rąk" i "twoje dłonie", a potem ten drugi i "jego usta"?

Bo jest ich dwóch
Pierwszy to przeszłość, drugi teraźniejszość.
Adresatem wiersza  jest mężczyzna z przeszłości, do którego się zwracam w pierwszych wersach i wyznaję mu, że nawet będąc i kochając się z innym, wciąż mam jego w głowie i obrazy naszych intymnych chwil. Że pieszczoty tego drugiego ("jego usta, jego ręce") nie ukoją mej tęsknoty za nim ani nie przykryją - metaforycznie pisząc - "śladów po nim" jakie wciąż noszę na sobie jako wspomnienia tego, co między nami było. Że nie mogę o nim zapomnieć a nawet nie chcę (ostanie wersy).

Caffissimo1 napisał/a:

Solaris , no weź...

Ja to nawet nie pamiętam jak b.m. wyglądał.
Jak mi jego zdjęcie profilowe wyskoczyło w proponowanych znajomych to musiałam się chwilę zastanowić kto to. Serio.

Ale, że co "no weź"? Że pamiętam a nie powinnam?
Sama parę postów wyżej napisałaś, że piękne wspomnienia czasem wiążą nas na długo w przeszłości.
Właśnie dlatego pamiętam.
O byle kim można zapomnieć szybko.

ślad_po_bliźnie napisał/a:

Sol, czasem i ktoś, kto klasyfikuje się pod "byle kto" potrafi się zaryć w pamięci. Tak u mnie jest pewną E.

Jasne, złe wspomnienia i negatywne emocje z nimi związane mogą być tak samo silne jak bardzo pozytywne. Najbardziej pamiętamy piękne chwile i złe. Pisząc byle kto miałam na myśli, że mało interesujący, nie wzbudzajacy emocji, dlatego nie wart pamięci Albo może nie tyle nie wart, co po prostu szybko z niej ulatujący Bo za duży skrot myślowy zrobiłam. Z drugiej strony ktoś, kto Ci się tak negatywnie zarył w pamięci nie był takim byle kim

O, masz avatarek!

No i fajnie

Animus napisał/a:

Solaris, jak już to: dlaczego jest ich dwóch, raz "twoich rąk" i "twoje dłonie", a potem ten drugi i "jego usta"?

Bo jest ich dwóch
Pierwszy to przeszłość, drugi teraźniejszość.
Adresatem wiersza  jest mężczyzna z przeszłości, do którego się zwracam w pierwszych wersach i wyznaję mu, że nawet będąc i kochając się z innym, wciąż mam jego w głowie i obrazy naszych intymnych chwil. Że pieszczoty tego drugiego ("jego usta, jego ręce") nie ukoją mej tęsknoty za nim ani nie przykryją - metaforycznie pisząc - "śladów po nim" jakie wciąż noszę na sobie jako wspomnienia tego, co między nami było. Że nie mogę o nim zapomnieć a nawet nie chcę (ostanie wersy).

ślad_po_bliźnie napisał/a:

Animus napisał/a:

Też trzymam kciuki

A wiesz, ja trzymam kciuki za Was z kolei. Iskry zaczynają lecieć !

Wymyśliłeś

Gosiawie napisał/a:

Hey, oj to niefajnie, ze myslisz o bylym bedac z nowym

sorry, tak mi sie od razu pomyslalo
ale wiersz ladny

Nowy to nie było nic poważnego.

Przepraszam ale czasem się musi cos napisać.
Na początku
Oczyszczał mnie codziennie
Polerował, dmuchał i smarował
Później co dzień drugi, a potem co trzeci
W końcu do innego ciała odszedł
Moim już znudzony
Musiałam szukać innego oczyszczenia
Weszłam więc do wody
Czyściłam ręcę i czyściłam nogi
Umyłam szaponem fińskim głowę
Ale w ciała pamięci gdzieś pozostał
Ślad psychosomatyczny, pierwotny
Zrozumiałam, że wziąż mi brakowało
Jego twardej wiary i twardej woli
Twardej i poręcznej szczotki
W sensie zdrowotnym nie można go zastąpić

Także zamykam wątek, który i tak już zboczył na inne tory i poniekąd miałam w tym swój udział

To prawda niedobre, są te zboczeńce co wątki zbaczają, opanowali całe forum te zboczeńce własnie.

Ludzie, którzy poetyckie dusze mają
Są jak szklanki
Nie w znaczeniu kształtu
Ale w kruchości
Taką właściwość posiadają

Julia life in UK napisał/a:

paslawek napisał/a:

to ja jestem jak musztardówka

Czyli jak musztarda ?

Nie pamiętasz musztardówek ?
To takie szklanki w których była sprzedawana musztarda
nie wyrzucało się ich po zużyciu musztardy, przydatne były
np do wódki i popitki itp .

Solaris napisał/a:

Fajne i miłe zboczeńce nie są złe Ale ja tu na forum zauważam jakiś dziwny klimat, wszędzie czytam o trolach i tym, że niektórzy mają tu kilka kont, i jakieś tropienie trolli wszędzie, i się zwyczajnie już gubię czy ktoś z kim właśnie piszę jest poważny czy to jakieś kolejne wcielenie dla jaj albo czegoś innego i nie wiem jak reagować. Fajnie sobie pośmieszkować, lubię, czasem trzeba się zresetować, ale nieraz człowiek ma ochotę coś serio napisać i chciałby, żeby ktoś to potraktował tak samo.

Nie dojdziesz, wpadają tu dzieci z  piaskownicy i głupotkami rozwalają całe wątki. Ma to niby być poczucie humoru. Jakby nie można było założyć do tego osobnego wątku.

Rozmowa nad ranem

jesteś cudowna
tak myślisz?
wiem to
to zrób coś dla mnie
co zechcesz
rozbierz mnie
jesteś naga
rozbierz mnie bardziej
jak mam cię bardziej rozebrać?
pokochaj mnie

Rozbierz z moich tajemnic
Zanim rozbierze je słońce
Znikną w jego promieniach
Szkoda nam będzie obojgu
Nie pójść kochania drogą
Za kurtyną z gorącego ciała
Z każdym naszym oddechem
Pokochaj mnie mocno do głębi
Rozbierz z moich tajemnic
Zanim zabierze nam to słońce