Jak i gdzie poznać dziewczynę w 2025 roku? - Netkobiety.pl

Ja tylko zadam jedno proste pytanie - Po co wam taka znajomość?

Lalę dmuchaną sobie kup. Podobno już sprzedają takie, co nawet glośno jęczą i drą się; Jeszcze, jeszcze!

Dzięki, ale to nie mój fetysz, jak to lubisz to nie moja sprawa.

Oj ciekawe skąd ty takie rzeczy wiesz, widać że się interesujesz takimi bzdurami

Ej no...obopólnie darmowe dla obopolnych korzysci

Ale dlaczego? Tzn wiem że taka dziewczynę trudno bedzie znalezc ale moze moze ...

Sorki ale takie coś mnie nie interesuję, prędzej sobie potencję wyleczę i pójdę znów na divy niż takie głupoty jak dollcelizm. To jest dobre dla frustratów ostatecznych, co na samą myśl o pójściu do prostytutki dostają ataku paniki (a są tacy, przynajmniej na wykopie).

Dopiero teraz to zauważyłeś? Oczywiście, że tak jest i jako jeden z tych "Kolegów" potwierdzam to na samym sobie. Nigdy nie miałem pozwolenia na robienie czegoś dla siebie, na początku inni mi go nie dawali, potem już sam sobie go nie dawałem i do dziś jeszcze nie udało mi się tego zmienić. Niewiele rzeczy ma sens jeśli nie robi się tego dla kogoś bliskiego. Mnóstwo ludzi potrzebuje tego kopa by w ogóle ruszyć z miejsca ale moim zdaniem nie ma w tym nic złego bo ci ludzie często już później idą dalej siłą rozpędu. Z tym wyjściem na miasto rozumiem lepiej niż bym chciał. Ja to najlepiej widzę po eventach, na które chodzę. Samemu jest po prostu nudno, nie ma co robić ani z kim pogadać, nie ma z kim się podzielić emocjami towarzyszącymi temu wydarzeniu. Teraz mam już o tyle lepiej, że mam tą koleżankę, która jest na większości eventów. Gdyby nie ona po 1h nie miałbym tam już co robić, a w samej kolejce do kasy stoi się dłużej.

Ty, Chuposki, jesteś albo ze spectrum albo bardzo, bardzo blisko tegoż. Ty i tobie podobni posiadanie pasji mają w oprogramowaniu fabrycznym, tak zwane "special interest", bardzo charakterystyczne coś. Jesteś niejako pasjonatem z urodzenia, tak na wejściu. Dla ciebie to tak naturalne, jak oddychanie. No to zauważ, że nie wszyscy tak mają z urodzenia.
Są ludzie, co całe życie szczęśliwie przeżyją żadnej konkretnej pasji czy hobby nie mając.
Sądzisz, że posiadanie pasji jakiejś to kwestia chcenia, decyzja woli? Guzik prawda. Decyzja woli można różne rzeczy robić, ale nie będzie to pasja, bo siła woli nie wystarczy, by się w coś, kolokwialnie mówiąc, wkręcić, cokolwiek by to nie było. Pasja musi mieć element emocjonalny, inaczej staje się obowiązkiem do wykonania. Osoba nie mająca pasji kolekcjonerskiej za nic nie pojmie, co właściwie kolekcjoner widzi w tym posiadaniu kolekcji. Ot ileś przedmiotów, co kosztują i zagracają. Nie jest w stanie odczuć frajdy z dopadnięcia czegoś, czego brakuje, co uzupełnia, co jest kolekcjonerskim rarytasem i nie łapie, że można z zachwytu i szczęścia popaść w stan bliski euforycznemu bo się dopadło czy tam dowiedziało czegoś (to przy nie kolekcjonerskich pasjach).

Skrolowoanie internetu to nie pasja, to zapychacz czasu, wentyl emocji, rozpaczliwe czasem poszukiwanie odpowiedzi na pytane "co jest nie tak", czemu "powinno działać a nie działa" i "niech mi ktoś wreszcie powie, co mam zrobić żeby zadziałało",  jakoś tak... i oczywiście - moim zdaniem.

Shini  Otóż właśnie o tym mówiłem. Rozmaite podstawy ma to zjawisko, ale skutek ma dokładnie taki, że taka osoba albo potrzebuje, jak twierdzi, kopa na dobry początek, albo (co gorsze) takiego kopania przez cały czas. Tylko kto się znajdzie chętny, żeby kogoś bez przerwy popychać do przodu?
Związek to jednak , poza wsparciem i okazjonalna motywacją, przede wszystkim zdrowy balans. Nie da się być dla kogoś ciągłym kołem napędowym. Taka osoba traci na swojej atrakcyjności, niezależnie czy jest kobietą czy mężczyzną. Jeśli partner, zamiast ubarwiać czyjeś życie, miałby za zadanie właściwie je podtrzymywać, podobnie, jak się utrzymuje ogień, żeby nie zgasł, to mało się takich ratowników znajdzie. Nikt zdrowy na umyśle w to nie wejdzie, gdyż istnieją jeszcze jego/jej własne potrzeby, które chce się realizować, zamiast bezustannie dmuchać w kogoś ta energię, aby tamten choć drgnął odrobinę z miejsca. Sam uciekalbym, gdzie pieprz rośnie przed kimś, kto świadomie chce mnie prowadzić przez życie.
Jeśli do niemal każdej czynności czy działania potrzebna jest zachęta partnera czy jakiekolwiek jego aktywne działanie, to należy to przepracować w pierwszej kolejności. Mi osobiście się w głowie nie mieści, że mógłbym zrezygnować z atrakcyjnych możliwości spędzania czasu, wypoczynku czy aktywności z powodu tego, że mam to przeżywać samemu. Dlaczego? Otóż emocji dostarcza właśnie ów cel nie zaś okoliczności w postaci braku lub obecności kogokolwiek(niekoniecznie partnera). Chce zjeść obiad w knajpie czy iść do kina/muzeum/teatru itp.? Czemu nie, skoro się ciekawie zapowiada. Mam możliwość udać się na egzotyczna wycieczkę czy spędzić samotnie urlop w atrakcyjnym miejscu? I co, nagle cały ten blask gaśnie, bo nie ma z kim się podzielić swoją radością? To stwierdzenie: "nieważne gdzie i co, ważne z kim, być może nabiera znaczenia, kiedy już się kogoś poznać czy raczej zna dłużej. Nie oznacza to jednak, że osoba w związku nie może czy nie chce sama z siebie sobie czas zorganizować i spędzić go samotnie, przynajmniej raz na jakiś czas...Każdy potrzebuje mieć wokół siebie nieco przestrzeni i swojej własnej prywatności.
Jeśli ktoś pragnie, aby z nim spędzać niemal 24 godziny na dobę, to nie moja bajka..

Oj święte słowa, ale ja nie mam o to do nikogo żalu, sam właśnie nie potrafię się często wczuć w czyjś punkt widzenia toteż nie dziwię się że neurotypowi mają problem z autystyczną perspektywą, samą z siebie skomplikowaną, i próbują po prostu dawać takie rady jakie u nich zadziałały.

Pod moim adresem raczej nie padają takie słowa o zaniedbaniu, ale po prostu dużo spędzam czasu na ulicach WWA i widzę, jak teraz wyglądają ludzie. Takich jak ja jest mało i są to najczęściej żonate chłopy po 40, co w innej rzeczywistości randkowej trochę żyli.

Mi mój styl ubioru nawet odpowiada, no ale reszta to tak trochę słabo.

Jestem świadom że tak wyglądam, wiadomka za duża waga plus ten trądzik to sporo na minus, ginekomastia, dobrze że chociaż uzębienie mam kompletne xD Nie idzie z tym i tak nic za bardzo zrobić bo diety nie dam rady, siłka za dużo czasu wymaga a ja robię do 18, operacja na gino to spoooro pieniędzy więc też ni ma co.

Dlatego zacząłem myśleć, że po prostu lepiej byłoby celować w równie mało udane laski, ale nie ma takich za bardzo.

Chłopski,
Z tego, co mówisz, ten stan Twój wygląda na poważne zaburzenia hormonalne. Na Twoim miejscu załatwiłbym sobie po prostu prywatną wizytę jak najszybciej u endokrynologa.
Na ile ten stan wynika z przyczyn czysto niezależnych od Ciebie a na ile ze zwykłego zaniedbania?
Do poprawienia formy osobiście polecam piesze wycieczki, bieganie i rower.

bagienni_k
Bieganie przy takim BMI jest co najmniej ryzykowne. Zwłaszcza jeśli wiadomo, że kariolog jest w stałym zestawie lekarzy, no już by trzeba sprawdzić co i jak. Rower - jak wyżej. Piesze wycieczki ok, ale jeśli ktoś lubi i na dodatek jeśli ktoś jest  ze spectrum może nie być w stanie - nie że każdy, ale  możliwe u konkretnej osoby. Blokada bodźcowa może być nie do ruszenia. Idiotycznie brzmi ale jest jak najbardziej prawdziwe. Bardzo wiele osób ze spectrum fatalnie znosi zmiany i wizyta w nowym miejscu czyli piesza wycieczka w ciekawe miejsce , inaczej niż u neurotypowych, bywa ogromnym problemem skutkującym w wiadomy sposób, gustownym meltdownem. Takiemu komuś zamiast fajnych wycieczek zostaje marsz stałą trasą odtąd-dotąd, a i to bywa ryzykowne, bo nawet stała trasa to nadal bodźce. Bywa, że tak prosta i zwykła rzecz jak spacer jest poza zasięgiem, bo się robi wylewanie dziecka z kąpielą. Albo w wersji light spacer da radę w niektóre dni ale w inne nie czyli o systematyczności nie ma mowy.

Realistycznie jeśli bym miała doradzać to pływanie, jakiś sensowny "wioślarz" w domu, ale wioślarz to koszty i miejsca wymaga ... co ogólnie sensowne, przy osobie indywidualnej zaczyna wymagać sporego kombinowania.

Endokrynologa spróbuj wybrać starannie i pod kątem swoich konkretnych problemów oni mają swoje nieformalne pod-specjalizacje. Ogólnie w tej specjalizacji sporo jest niestety niezbyt godnych zaufania lekarzy, to mam przećwiczone, nie bierz pierwszego z brzegu, jak płacić to za fachowość, nawet jeśli ciut więcej kosztuje.

A wiesz, jakie to dostosowanie w praktyce jest upierdliwe? Czasochłonne? No właśnie. Gratuluję osobistych dobrych doświadczeń z endokrynologiem, ale uwierz - bardziej masz szczęście niż jest to norma.
Pływanie i wszelkie ćwiczenia w wodzie są jak najbardziej opcją pierwszego wyboru przy dużym BMI. Wyjątkowo bezpieczne, bo woda , wiadomo, pamiętamy...ciało zanurzone w cieczy pozornie traci na wadze itd, a opór stawiany przez wodę dodatkowo wymaga wysiłku przy każdym ruchu.  Mikro- wysiłku, oczy  na wierzch nie wychodzą i serce nie protestuje, stawy się nie uszkadzają a efekt jest. W przeciwieństwie do ciebie ja jestem zwierzę wodne.

Czemu od razu wszyscy zakładają, że jeśli ktoś musi zostać kopnięty raz by się ruszyć z miejsca to potem już cały czas będzie tego potrzebował? Ja widzę to tak, że raz jedna strona kopie drugą, innym razem na odwrót i tak się nawzajem kopią. Brzmi to patologicznie, zwłaszcza dla osoby patrzącej z boku ale chyba wiadomo o co chodzi. Totalnie nie mogę zrozumieć dlaczego coraz więcej ludzi mówi, że żeby wejść w związek najpierw samemu trzeba być kompletnym i pełnym. Jeśli tak to skąd się wzięła druga "połówka"? Jeśli jestem całkowicie samowystarczalny i nie mam żadnych pustych miejsc do wypełnienia to po co mi druga osoba? Czy nie chodzi właśnie o to by uzupełniać nawzajem swoje braki?

Ja też mogę robić to wszystko co wymieniłeś samemu, zawsze to robiłem ale nigdy nie potrafiłem w pełni się tym cieszyć. No prawie wszystko bo egzotyczna wycieczka póki co jest poza zasięgiem moich możliwości psychicznych. To jest to co pisałem o eventach. Chodzę na nie sam bo nie mam innego wyboru i będąc w takim miejscu sam mam czysto zadaniowe myślenie. Zrobić to co sobie zaplanowałem przed pójściem i tyle, misja wykonana. Coś takiego jest po prostu nudne jeśli nie ma z kim o tym chociaż porozmawiać. Przykładowo te targi trwają dwa dni, w samej kolejce do kasy czasami się stoi po 2h, a ja zrealizuję plan szybciej i potem nie będę miał co robić. Tylko z takiego powodu nie opłacałoby mi się nawet wychodzić z domu ale robię to bo oprócz planu mogę jeszcze pogadać z tą koleżanką, a może nawet poznam kogoś jeszcze. Bez niej i tych innych potencjalnych osób wyszedłbym po godzinie i resztę dnia spędził przed komputerem, a tak mogę przesiedzieć na takim wydarzeniu cały dzień.

Muquin, być może masz rację, ale nie wyobrażam sobie porywać się na głęboką wodę ( dosłownie i w przenośni) przy znacznej nadwadze czy otyłości. Może na początek gdzieś płycej, aby się rozruszać, może pod okiem trenera lub fizjoterapeuty. Nie kojarzę dokładnie takich zajęć więc nie wiem. Jak wspomniałem, wolę stały ląd, więc różne basenowe sprawy są mi obce. Prędzej pójdę na cały dzień w góry niż na godzinę na basen.

Shini, to wzajemne kopanie to raczej jest właśnie owo wsparcie i pomoc, jakie się udziela drugiej osobie w potrzebujących sytuacjach. Generalnie jednak lepiej, kiedy większość swoich spraw ogarniamy sami, na tyle, na ile możemy.  Mówiąc najkrócej, jak się da, związek powinien być uzupełnieniem życia a nie jego podstawą. Rola partnera nie jest pchanie Cię przez życie. Dlatego wiele aktywności czy zajęć w życiu, jakie mamy okazję wykonywać cieszą nas niezależnie od tego, z kim mamy okazję je dzielić. Może to też zależeć czego dotyczy owa aktywność. Osobiście nie wyobrażam sobie z czegoś zrezygnować z powodu braku osoby towarzyszącej. Tak właśnie chodziłem też na wiele imprez, w tym wesel, gdzie kompletnie mi nie przeszkadzało to, że jestem sam.

Szczurze lądowy, BMI nie czyni, albo ktoś pływać umie albo nie. Jeśli nie umie faktycznie niech nie porywa się na głęboką wodę. Tylko i aż tyle.

No i to jest bardzo, bardzo nowe w historii świata ...przez stulecia życie osobiste ludzi dorosłych skupiało się na związku jako fundamencie dobrego funkcjonowania.  Obecnie - związek i ten drugi człowiek stają się dodatkiem, uzupełnieniem, patrner/ka  to obecnie niejako programowo  element wymienny, nie filar żaden, i to element, bez którego można się obyć.

Wczoraj kolejna próba zaproszenia mnie do tej nieszczęsnej pizzerii była... Dziwię się, że nie może do tej pory znaleźć beta-providenta, by pokochał i wychował spermę Chada.

Zastanawiam się, czy nie dla zabawy/eksperymentu ją nie wystawić, "zgodzić się" na wyjście do tej pizzerii.

Wspominając o roli związku w życiu człowieka, miałem oczywiście na myśli obie strony, zarówno męską, jak i damską. Fakt jest taki, że jednak w przypadku kobiet zmiana okazała się najbardziej znacząca. Chodziło o to po prostu, że normalni, wartościowi ludzie nie potrzebują drugiej osoby i związku do własnych korzyści czy niejako podtrzymywania życia. Raczej stanowią jeden z wielu jego elementów, które się przenikają, wpływając na szczęście danego człowieka.

Nie wiem czy to dobry temat

ja bym chciał nawet jakąś panią do związku tak że by spędzać ze sobą czas do rozmów do przytulenia się czasem ale kobiety mają swoje wymagania jak każdy zresztą ja też to znaczy nie jakąś piękność zwykłą dziewczyną taką zwyczajną jak ich wiele tyle że ma być sympatyczną wesołą lubiących ludzi i zwierzęta ale jak to mieć taką zwyczajną dziewczynę jak się ma gorszą gębę od szreka ubieram się spoko wydaję mi się czysto tyle że mam brzuch taki lekki prubuje coś z tym zrobić ćwiczę mam nadzieje że to da jakieś efekty ale wątpię że by to coś dało

SaraS Tak, jak gdzieś wyżej napisałem: nie przepadam za wodą, pływaniem czy wszelkimi innymi aktywnościami z nią związanymi, poza myciem i ochładzaniem się Wyobraziłem sobie pewien scenariusz, nie mając pojęcia, jak naprawdę wyglądają takie przypadki. Jeśli zatem jakiekolwiek ćwiczenia, dyscypliny czy zabiegi są wskazane dla osób z nadwagą lub otyłością, to jak najbardziej niech się okażą skuteczne.

Jak chodzi o aktywności, które można realizować, to w zasadzie większość typowych, jakie znamy da się wykonywać samemu. Mi natomiast bardziej chodziło dokładnie o skupienie się na chęci spróbowaniu właśnie "czegoś tam", co wydaje się dla nas ciekawe i atrakcyjne, TEMATYCZNIE związane z naszymi zainteresowaniami. Mam ochotę koniecznie zobaczyć dany film czy spektakl, na który długo czekałem. Czy w takim razie koniecznie muszę sobie znaleźć towarzystwo do tego wyjścia? To samo dotyczy właściwie wszystkiego: eventów, zjazdów, wystaw czy nawet wyjścia do restauracji.
Shini, może lęk czy niechęć do samodzielnych wyjść wynika też z uczucia niepewności lub wycofania przed przebywaniem wśród(większego grona) obcych ludzi?