Plaża nudystów - Netkobiety.pl

Ja jak najbardziej jestem na tak w kwestii utworzenia jakiejś grypy do kontynuowania naszych rozmów. Jak wiesz bardzo fajnie mi się z tobą rozmawia i chciałbym ją kontynuować jeśli nie masz nic przeciwko.

xDxD
Ktos sie "the power of now" czy innego popularno-mozgo-pioracego-self-harmowego gowna nacpal xD
I ta pewnosc siebie z jaka taki czlowiek wyglasza takie kompletne farmazony xD

Mam nadzieję, że nie odbierzesz tego negatywnie, ale nie mieliśmy okazji się poznać, więc gdyby powstała taka grupa, to na pewno w pierwszej kolejności wzięłabym pod uwagę zdanie pozostałych uczestników, czy chcą zaprosić kogoś zupełnie nieznajomego. Oczywiście dam znać na priv, jak się sprawy mają.

Chyba jestem jakaś niekumata, bo pojęcie nie mam, co niby wiem.
Gdybyś był tak uprzejmy rozwinąć, żebym nie musiała się dłużej nad tym głowić.

Dziękuję. Wszystkiego dobrego, Bert

Całe dzieciństwo byłam otoczona ludźmi, którzy mi dowalali. Tyle z tego miałam, że stałam się bardzo nieufna i emocjonalnie niedostępna, a potem latami leczyłam się z kompleksów. Zbyt długo niepewna swoich możliwości, przekonana, że do niczego się nie nadaję, niczego nie osiągnę. Do dziś miewam odruch nadmiernej krytyki w stosunku do siebie samej, który muszę, że tak określę, kontrolować manualnie. Pewnie do końca życia się tego całkowicie nie pozbędę. Wiele osób z domów takich jak mój nigdy się z tego nie podnosi. Miałam to szczęście, że trafił mi się grubszy pancerz, ale oddałabym wiele, żeby na tamtym etapie życia mieć koło siebie osoby, które budują, zamiast niszczyć. Takim człowiekiem staram się być wobec innych, zwłaszcza swoich bliskich, bo wiem, jak to jest, gdy nie masz nikogo, kto okazałby wsparcie i pomógł wybrnąć z trudnej sytuacji, albo przynajmniej był obok, a nie zaciekle kopał leżącego. Choć do potakiwacza to mi daleko. Jak widać, można być jeszcze kimś pomiędzy.

Trzymaj się, Jack

A to kontynuacja takiego żarciku.  Zwiazane z moja niedawna "deklaracja" wobec Twojej osoby.

Trzymaj sie

Gdybys poswiecil chwile krytycznej refleksji konceptu "sabotowania samego siebie" to jestem przekonany, ze widzialbys jak jest absurdalny.
Nie da sie samego siebie sabotowac. Mozg zawsze robi wszystko aby czlowiekowi pomoc - tylko jego mozliwosci sa ograniczone doswiadczeniami i wiedza - i to jest to czego Ci brakuje.

Jesli nie jestes efektywny dlatego, ze masz nieustanne obawy, ktorym poswiecasz cala energie i nie zostaje jej na wykonanie zadania to nie znaczy, ze Ty siebie sabotujesz.
Zwyczajnie - tak jak kazdy - starasz sie podjac najlepsza dla siebie decyzje, ale widzisz wiele zagrozen, ktore maja wedlug Ciebie znaczne prawdopodobienstwo zaistnienia.

Gdybys mial wiecej doswiadczen, wiecej pracowal w towarzystwie innych ludzi i widzial jak oni radza sobie z problemami, jakie sa tego efekty (i ich brak) to zarowno zbior zagrozen, ktore widzisz bylby mniejszy jak i prawdopodobienstwo ich zaistnienia.
Inny temat to brak wiedzy i umiejetnosci, ktory jest widoczny zarowno u Ciebie jak i Mrs. Happiness.
Przy takim poziomie wiedzy jaki macie, konieczny jest troche wiekszy stopien ignorancji aby czuc sie lekko.
Takze polecam przeczytac podrecznik od fizyki zamiast jakies fantastyczne gowna, o ktorych wspominasz - bo to, ze jest Ci ciezko jest wynikiem twojego braku inwestycji uczenia sie tego co skomplikowane i wypelniania czasu gniotami.

Psychoterapia pomaga ludziom zbudowac inne przekonania, ktore zwiekszaja ich poziom ignorancji problemow.
Nauka pomaga im zbudowac wiedze, ktora zwieksza ich latwosc w - tych problemow - rozwiazywaniu.

Zarowno jedno i drugie pomoze Ci poczuc sie lzej w zyciu.
Tylko jedno Ci pomoze osiagac lepsze rezultaty w rzeczywistosci, drugie jedynie zakopac pustke i marnosc pod sterta terapeutycznych frazesow (jak "sabotowanie samego siebie").

Mózg robi wszystko co mu się wydaje, że pomoże człowiekowi. Największym absurdem jest to, że narząd odpowiedzialny za myślenie kieruje się najprostszym instynktem.

To akurat prawda, zdecydowanie za bardzo się obawiam i przejmuję rzeczami, którymi nie powinienem. Nie najlepszą decyzję tylko najbezpieczniejszą co nie znaczy, że jest najlepsza. Mózg dba przede wszystkim o przetrwanie, a patrząc pod tym kątem moja obecna sytuacja bardzo temu sprzyja.

To też prawda, gdybym częściej przebywał w towarzystwie innych ludzi byłoby to pomocne. Jeszcze bardziej by mi pomogła całkowita zmiana otoczenia ale tego nie jestem w stanie zrobić. Właśnie po to jest terapia, mój wątek i wszystko co obraca się wokół mojej obecnej sytuacji.

Nie do końca rozumiem co masz na myśli pisząc o uczeniu się na przykład tej fizyki. Gdybym mógł się tego nauczyć na poziomie wyższym niż miałem w szkole to dziś byłbym w innym miejscu, przynajmniej zawodowym.

Dla mnie też to już odruch, forum potrafi uzależnić. Już kilka razy próbowałem całkowicie odejść z forum i zawsze po max tygodniu wracałem. Ostatecznie tego nie żałuję bo znalazłem tu kilka osób, z którymi fajnie mi się piszę, a czas spędzany na forum i tak ograniczyłem.

Jakbyś miała chęć popisać to ja nadal będę tu zaglądał. Kontynuacja rozmowy z Mrs.Happiness idzie całkiem dobrze. Przenieśliśmy się na Discord, może z czasem stworzymy jakąś grupę na więcej osób. Ty też się trzymaj.