czy kocha ? - Netkobiety.pl

A co ma zmienić "nie myślenie o tym"?
W sensie: sprawy idą na przód, ale nie myśli autor, czy nie myśli żeby niczego nie zmieniać?
Różnie można to interpretować..

a tak ogólnie to żona zaproponowała pójście na terapię , ale do terapeutki , którą sama wybrała . z tego co zrozumiałem jest to jej terapeutka obecna , która również prowadzi sesje dla małżeństw.  Mam co do tego mieszane uczucia .
Bo znów - najpierw zero zgody na pójście na terapię (słuchać nie chciała ) - a dziś przyszła i ni z gruszki ni z pietruszki , że pójść może , ale to wybranej terapeutki..

A ja dopóki bym nie sprawdził tego jej ,,służbowego " telefonu nie poszedłbym na żadną wspólną terapię.

Ja się położyłem do łóżka - ona wróciła po jakiejś godzinie - powiedziała ,że tamta jej przyjaciółka mnie pozdrawia i zasnęła.

Selkirk napisał/a:

Rewelacja, prawdziwa przemiana,dała potrzymać dłoń,wsparła głowę na ramieniu,toż to szaleństwo.Pamiętam,coś takiego robiłem z moimi pierwszymi dziewczynami w podstawówce.No ale wtedy to było naprawdę coś.I co jesteś już happy,śmiejesz się od ucha do ucha.A szanowna małżonka przeszczęśliwa,nareszcie dogodziła lubemu.To sarkazm Michale mam nadzieję ,że się nie obrazisz.Ja bym tak nie potrafił.

nie - wierzcie mi albo nie - nie jestem ani trochę ''happy'' - wiem ,że to ''ochłap'' z jej strony - ale jak napiszę więcej jak się z tym czuję - to podejrzewam zostałbym przez parę Pań tu ''zajechany'' na śmierć , że nie doceniam ,że żona jednak ''coś tam dla mnie robi , jakoś się stara  , ''wyciąga do mnie dłoń a ja odtrącam '' itp itp.  jak czytam ,że ktoś piszę ,że się robi jakaś z tego ''telenowela''  , co i rusz jest tu usilnie sugerowane ,że tylko czekam żeby ''odpalić wrotki'' ,że manipuluję ,  albo jak dałem żonie bukiet róż ( w domu jej dałem przed imprezą) że to był jakiś teatralny gest , żeby ludzie widzieli moją miłość wielką do żony ... - to trochę odechciewa mi się pisać. Bo dla kogoś to ''telenowela'' a ja przechodzę przez najgorszy czas mojego życia.

Jeśli terapeuta prowadzi czyjąś terapię indywidualną to zgodnie z tzw. "zasadami sztuki" nie prowadzi równolegle terapii pary, w skład której wchodzi jego klient/klientka.
Czyli - na terapię par u terapeutki żony się nie zgadzaj, z takiej terapii to nic dobrego nie wyjdzie.

a tak ogólnie to żona zaproponowała pójście na terapię , ale do terapeutki , którą sama wybrała . z tego co zrozumiałem jest to jej terapeutka obecna , która również prowadzi sesje dla małżeństw.  Mam co do tego mieszane uczucia .
Bo znów - najpierw zero zgody na pójście na terapię (słuchać nie chciała ) - a dziś przyszła i ni z gruszki ni z pietruszki , że pójść może , ale to wybranej terapeutki..

może będę pisał czasem chaotycznie , ale jak zauważyliście ''pisarz'' ze mnie marny , także jak coś to później wytłumaczę , dopiszę.
Przeglądając wczoraj swoje wpisy zauważyłem, że być może niedokładnie to opisałem.
Ja nie oczekuję od żony zmiany kompletnej - żadnej w stylu 180 stopni .
Nigdy nie powiedziałem jej  : nic mi się już nie podoba w naszym małżeństwie , ma się wszystko zmienić na już .
i też nie chcę tych zmian natychmiast.
Biorę też pod uwagę fakt, że i ja popełniłem jakieś błędy - nikt nie jest idealny - tyle lat na pewno też nie raz ją zraniłem - mam tego świadomość .
To nie jest tak ,że po rozmowie z kumplem - ja jak za działaniem jakiejś różdżki zapragnąłem zmian w naszym małżeństwie .  Zacząłem po prostu obserwować. Nie jest tak ,że ''odłączyłem się  od niej momentalnie '' - nie.
Zaczęło się banalnie - od porannych pocałunków (zaraz będzie pisanie w stylu : i co żona ci nie dawała buziaków rano i ty zacząłeś myslec ,że Cie nie kocha , jaki Ty jesteś dziecinny itp - nie o to chodzi)  - z rana ja się ZAWSZE przytulałem i dawałem buzi - raz nie dałem , drugi raz - i nic. zero reakcji . przestałem ją przytulać - mówimy o kwestii tygodni a nawet miesięcy - ani słowa , ani zapytania - nic.
a przecież mogła pomyśleć - a może jemu coś jest ? może ma jakiś problem ?  coś się mu  stało ? - ot tak , empatycznie o swoim mężu - przyjść zapytać - czy coś jest nie tak ? - bo z góry piszę - nie oczekuję ,żeby czytała mi w myslach - ale będę szczery - ja bym pomyślał o mojej partnerce - jakby sie zmieniła , zaczęła oddalać -że może mieć jakieś problemy - niekoniecznie związane ze mną?  ale u niej tak to nie działa.
Walentynki - dla mnie mogłyby nie istnieć - ale tak wyszło , że zawsze gdzieś wychodziliśmy , jakas restauracja , kino itp - powiedziałem jej , miesiąc przed - że będę zbyt zajęty - że w tym roku jak ma ochote to niech ona ogarnie - usłyszałem zapewnienie ,że coś zorganizuje -  skończyło się na niczym .   i nie zrozumcie mnie zle -ja mam gdzies te walentynki - ale jak juz cos ja ogarnialem - zawsze byla z tego powodu bardzo zadowolona  - czy na przestrzeni lat ''porywałem ją '' na romantyczny weekend do Paryża , czy zwykla kolacja przy świecach - sama mówiła ,że polubiła walentynki - ale to tylko przykład.
Powoli , baardzo powoli zacząłem dostrzegać ,że kiedy zabrałem ''swoje zaangażowanie w te małżeństwo '' zostawało bardzo niewiele - nie ,że nic całkiem ,żeby nie było.
przestałem ''zabiegać '' o seks - nawet się nie zająknęła ani razu - minął miesiąc , dwa - pięć - nic.  Kładłem się obok niej brałem książkę do ręki a potem zasypianie . i tak jest do dzis - kładę się obok i zasypiamy - tak na poważnie - rok i nawet jej przez myśl nie przeszło samej z siebie - co się stało  -moze zapytam ?  ale gdzie tam. 
podczas rozmów w maju i czerwcu - dałem jej do zrozumienia o co mi chodzi - nie powiedziałem nic w stylu : nasz związek jest totalnie do bani  musimy wszystko zmienić i to od dziś ! albo : już nie podobasz mi się taka jaka jesteś - musisz się zmienic , ale już!
nie stawiałem jej w żadnych z tych sytuacji - powiedziałem jej jak się czuje z tym ,że nie angażuję się w seks , nie  czuję potrzeby bliskości - chciałem normalnego dialogu - rozmów - mogła mówić co jej się nie podoba , co chcę zmienic - jak sama to wszystko odczuwa - co wybrała - to co wam napisałem na samym początku : prawie się rozpłakała , że jest coraz starsza , już jej nie kocham takiej i wymyślam sobie .
Prawda jest taka ,że jak się kogoś kocha prawdziwie to będzie się szukało jakiegoś wyjścia (jakiegokolwiek) - wtedy oferowałem terapie usłyszałem, że  mogę iść sam , ona nie pójdzie - teraz poszła na 1 spotkanie a na drugie nie pójdzie - bo dla niej jest miedzy nami dobrze - a nie będę się z nią wykłócał o to. siłą jej nie zaciągnę .
nie mam kryzysu w pracy - przeciwnie , jest ona moją pasją i spełniam się w niej.
nie mam i nie szukam żadnej koleżanki - nie ma nikogo takiego.
dużo by opowiadac - dużo - nie próbuję się ''uszlachetniać'' , ''wybielać'' - nigdy nie napisałem ,że mam złą żonę - że nie dba o mnie, o córkę czy o dom. Jest dobrą osobą . Jest inteligentna , zabawna  - nie próbuję jej ''umniejszać''. ma wiele zalet - ale mimo tego , jest jak jest - chyba utknelismy w martwym punkcie.

Kiedyś na tym forum ktoś napisał, że kobieta jest w stanie coś zmienić, gdy czuje się zagrożona.
Tutaj tego nie ma i zdaje się nie będzie. Także oboje będziecie się tak kręcić, zarobią terapeuci i .... nic z tego nie wyjdzie.   
Żona po tej imprezie jest uspokojona. Nie wywinąłeś żadnego numeru. Wie, że nadal na ciebie działa jej uroda. Gdyby coś się działo, ma już ustawioną koleżankę, bo tak trzeba określić jej terapeutkę i obje wyjaśnią ci, że tak jak było jest dla wszystkich dobrze. A głównym winowajcą, tak jak tu sugerowało kilka użytkowniczek jesteś ty, bo sobie coś zacząłeś wymyślać i to za namową kolegi. Czyli jak ty rozmawiasz z kolegą to źle, ale jak ona rozmawia z koleżanką już ok. Taka małżeńska równość, wg kilku użytkowniczek.

Ktoś powie, że on kocha żonę..Tyle lat razem, etc.
OK, historia zna przypadki - mnóstwo przypadków, gdzie para złożona z kochającego za dwoje ta osoba mniej zakochana (mniej kochająca) potrafi przywiązać się do  tej jednostronnie zakochanej tak samo mocno. Tak mocno czasem, że nie chce rozstania.
Zwłaszcza gdy z jej strony relacja jest i tak tylko z rozsądku i świadomie się w taki układ wpisała.
Więc niechęć do rozstania niektórzy mogą (i widzę, że mylą) z dowodem na wielkie uczucie ze strony żony.
Każdy kto choć raz był w relacji, gdzie wypaliły się z jego strony uczucia pamięta i wie, że zanim wyszło się z takiego związku to wcale nie chciało się go tak odrazu kończyć. Ale czy to był dowód na nasze wielkie uczucia? No właśnie..

Giaa2 napisał/a:

Ktoś powie, że on kocha żonę..Tyle lat razem, etc.
OK, historia zna przypadki - mnóstwo przypadków, gdzie para złożona z kochającego za dwoje ta osoba mniej zakochana (mniej kochająca) potrafi przywiązać się do  tej jednostronnie zakochanej tak samo mocno. Tak mocno czasem, że nie chce rozstania.
Zwłaszcza gdy z jej strony relacja jest i tak tylko z rozsądku i świadomie się w taki układ wpisała.
Więc niechęć do rozstania niektórzy mogą (i widzę, że mylą) z dowodem na wielkie uczucie ze strony żony.
Każdy kto choć raz był w relacji, gdzie wypaliły się z jego strony uczucia pamięta i wie, że zanim wyszło się z takiego związku to wcale nie chciało się go tak odrazu kończyć. Ale czy to był dowód na nasze wielkie uczucia? No właśnie..

No ja zdecydowanie nie uważam, że to świadczy o miłości żony. Po prostu padały tu sugestie, że ona pewnie tylko czeka, żeby odejść do byłego. Według mnie wcale tak nie jest, uważam, że chce zachować małżeństwo. A z jakich pobudek tyle lat trwa przy mężu? Tego nie potrafię jednoznacznie ocenić. Celowo pytałam Michała, jak wyglądał ich seks oraz czy potrafiłby nam bardziej szczegółowo opisać, co mu się w żonie podoba, pomijając jej wygląd i inteligencję, a także na jakiej podstawie ocenia ją jako dobrego człowieka, ale nigdy na to nie odpowiedział. Być może masz rację i było to czysto powierzchowne uczucie. Jeśli to prawda, to siłą rzeczy umarłoby śmiercią naturalną za kilka lat, jak uroda żony całkowicie przeminie.

Mrs.Happiness napisał/a:

No ja zdecydowanie nie uważam, że to świadczy o miłości żony. Po prostu padały tu sugestie, że ona pewnie tylko czeka, żeby odejść do byłego. Według mnie wcale tak nie jest, uważam, że chce zachować małżeństwo. A z jakich pobudek tyle lat trwa przy mężu? Tego nie potrafię jednoznacznie ocenić. Celowo pytałam Michała, jak wyglądał ich seks oraz czy potrafiłby nam bardziej szczegółowo opisać, co mu się w żonie podoba, pomijając jej wygląd i inteligencję, a także na jakiej podstawie ocenia ją jako dobrego człowieka, ale nigdy na to nie odpowiedział. Być może masz rację i było to czysto powierzchowne uczucie. Jeśli to prawda, to siłą rzeczy umarłoby śmiercią naturalną za kilka lat, jak uroda żony całkowicie przeminie.

Ja myślę, że Michał po tylu latach jest tak przyzwyczajony do uwielbiania swojej żony za sam fakt, że "taka ładna się urodziła", że nie potrafi już oddzielić w swojej głowie "miłości" do jej wyglądu, zachłyśnięcia nim i poczuciem, że bycie z osobą tak atrakcyjną (jeśli wierzyć mu na słowo, że tak w ogóle jest, bo gusta są różne i niejedno widziałam już ) podnosi jego status w społeczeństwie i akceptację samego siebie jako faceta od niej jako człowieka całościowo. Myślę, że on jej po prostu nigdy nie poznał. Robi to dopiero teraz, kiedy może naprawdę zobaczyć kim jest jak jej wygląd już tak go nie obezwładnia psychicznie, bo na plan pierwszy wysuwa się jednak jego poczucie braków i sam wygląd już ich nie jest w stanie tak dobrze zniwelować jak było to gdy był dużo młodszy, gdzie wystarczył mu sam fakt, że może mieć z nią seks.
A tak jak mówiłam wielokrotnie: żaden naprawdę pewny siebie facet (człowiek po prostu) nie wejdzie - i nie będzie WALCZYŁ !! żeby ktoś z nim był, tak jak robił to Michał..

Niestety człowiek z czasem potrafi przywiązać się tak samo będąc w związku z rozsądku, w związku nieszczęśliwym, jak w tym udanym. To żadne odkrycie, że tak jest. Oboje są do siebie po tylu latach przywiązani. Dlatego rozstanie nie przychodzi im łatwo. Ale nie myliłabym tego z miłością, bo jej tu nie widzę.
Michał jeśli ma dobre intencje żeby to "naprawiać" (choć w związkach z rozsądku trudno naprawiać coś, co nigdy nie istniało) to i tak robi to nie z tych pobudek co powinien: ani wzgląd na x lat razem, ani córka nie powinny ograniczać człowieka do trwania w jałowym pozbawionym szczerych emocji i bliskości związku.
A u Michała widzę jeszcze przede wszystkim strach i po  prostu brak doświadczenia w rozstawaniu się. Dla takich ludzi zawsze jest to przerażające i zapierając się rekami i nogami.

I tez, jak często podkreślałam, dlatego tak ważne jest by facet, z którym jesteśmy był pewny siebie (pewny w sensie OBYTY też z pięknymi kobietami), dlatego, że to gwarantuje nam , że będzie miał pewne standardy wobec nich.
Tak jak mój mąż od początku je miał i mimo, że zdaję sobie sprawę, że "poleciał na wygląd" jak każdy facet na początku, to jednak mam pełną świadomość, że gdybym zachowywała się jak żona Michała, dawno byłabym jego wspomnieniem. Nie mam co do tego wątpliwości.
Dlatego go szanuję. Bez tej świadomości szacunku nie ma, jest za to brak równowagi ważności i zagrywki jak u żony autora, która jest absolutnie pewna (choć czasem dla niepoznaki i zrobienia przyjemności Michałowi przyaktorzy, ze tak nie jest), że to ona gra pierwsze skryzpce w ich związku i michał nie odważy się na rozstanie.

Możliwe tez (troche pasuje do historii watku) że u Autora to połączenie stylu lękowo-ambiwalentnego (on) i lękowo-unikowego (ona). Czesta i mocna kombinacja. On boi sie odrzucenia i będzie o związek walczył do upadłego  a ona boi sie bliskosci i będzie unikać, sabotowac i uciekać. I tak sobie moga biegać do końca swoich dni kazdy robiac to w czym jest dobry. Czasem osoba goniaca (w naszym przypadku on) odkrywa ze dluzej tak nie chce. Ciekawe rzeczy dzieją się kiedy osoba uciekająca przycisnieta przez goniaca przejdzie terapie i zbliży się do stylu bezpiecznego.  Osoba goniąca odkrywa ze nigdy nie chodziło o druga połówkę ktora tak ubóstwiala tylko o gonienie króliczka. Kończy się znajoma gra w berka. I czar pryska

Bert44 napisał/a:

Możliwe tez (troche pasuje do historii watku) że u Autora to połączenie stylu lękowo-ambiwalentnego (on) i lękowo-unikowego (ona). Czesta i mocna kombinacja. On boi sie odrzucenia i będzie o związek walczył do upadłego  a ona boi sie bliskosci i będzie unikać, sabotowac i uciekać. I tak sobie moga biegać do końca swoich dni kazdy robiac to w czym jest dobry. Czasem osoba goniaca (w naszym przypadku on) odkrywa ze dluzej tak nie chce. Ciekawe rzeczy dzieją się kiedy osoba uciekająca przycisnieta przez goniaca przejdzie terapie i zbliży się do stylu bezpiecznego.  Osoba goniąca odkrywa ze nigdy nie chodziło o druga połówkę ktora tak ubóstwiala tylko o gonienie króliczka. Kończy się znajoma gra w berka. I czar pryska

Zgadza się. Tzw. "tango odpychania i przyciągania" w parach o zaburzonych stylach przywiązania. Tez tak to widzę: autor skromny paź i jego "królowa" - zdystansowana i niedostępna, przez to pobudzająca pożądanie i chęć gonienia. To działa zresztą tak samo w druga stronę - gdy to kobieta ma "fetysz" niedostępnych facetów, a tak naprawdę chodzi własnie o style przywiązania.

Myślę, że kres takiemu "tańcowi" przychodzi przynosi uświadomienie sobie o co tak naprawdę chodzi, ale często potrzebna jest do tego terapia. Zwłaszcza jak w przypadku autora, który sam przyznaje, że prosty chłop z niego  i nie umie w psychologię
On nie rozumie tych zależności, że one są na dużo głębszym poziomie niż ich poziom "komunikacji". Bo u nich komunikacja wygląda tak:

- Michasiu, zjesz zupki?
- A ubrania wyprasowałeś?
- Córkę trzeba z przedszkola odebrać.
- Dobranoc.  XD

Tak nie rozmawiają ze sobą ludzie, którzy są ze sobą bliżej niż przechodnie na ulicy. a przede wszystkim ludzie, którzy sie pożądają. Tu są rozmowy z poziomu małżeństwo z 50 letnim stażem albo członkowie rodziny, którzy nie przepadają za sobą, ale starają się być poprawni.
Michałowi to pasowało do tej pory, bo gdyby nie kolega - swoją drogą powinien mu postawić piwo symboliczne za bycie katalizatorem do rozwoju, to nadal żyłby w swojej bańce, przekonany, że tak wyglądają udane związki: gdzie ładnej kobiecie trzeba składać hołd , daniny i codziennie zasłużyć sobie podwójnym flipem na coś więcej niz "dobranoc, Michasiu, idę spać."
Trudno uwierzyć, że ludzie z pokolenia autora mogą mieć mentalność, która pozwala na łączenie się w pary z takimi zimnymi rybami jak jego żona - totalnie zabetonowana w mentalności głębokiego PRLu, jeśli chodzi o komunikację.

wieka napisał/a:

netk53521 napisał/a:

Dobry wieczór ,
nie , córka nie ma telefonu w ogóle. A z żoną takiego czegoś nie mamy.

Pytałam, bo jak będziesz w jej biurze, mogłaby Cię akurat sprawdzić, choć wątpię czy tam coś znajdziesz. Nie bardzo mi się chce wierzyć, że ona przez przypadek zostawiła telefon na biurku i akurat wróciła się po jedzenie. Może właśnie chciała, żebyś zobaczył, że tam nic zdrożnego nie ma, bo dziwi mnie, że mogłeś wejść w wiadomości, czyli telefon nie był zablokowany /w dobie rozpoznawania nia twarzy/.
Ale nawet z ciekawości warto sprawdzić.

A do jakiej ciotki się wybierają, znasz ją?
Jeździła tam wcześniej?
Taka lokalizacja by się przydała, jeśli nie ma nic do ukrycia, to powinna Ci udostępnić, zaproponuj po powrocie, ciekawe co powie.

Jak myślę o tym telefonie to : zakładając ,że ona jedna o nim wie , używa go do kontaktów z nim - więc nie ma potrzeby żeby zakładają jakąś blokadę ekranu.  Na biurku panował trochę nieład ( a żona jest - może nie pedantką - ale bardzo dba i o czystość i o porządek .
Kojarzę tę ciotkę , widziałem ją kiedyś - ona w domu starców gdzieś mieszka (tak pamiętam) - parę razy tam była , również ze swoją matką.
Wieka - Ty myślisz ,że to dobry pomysł ? ja mam jej zaproponować udostępnienie lokalizacji - no to już chyba się domyśli , że o coś mi chodzi.

Może zaraz Tobie kosmitko jedna piwo postawię - przestań tak pisać o mojej żonie.

wieka napisał/a:

netk53521 napisał/a:

Jak myślę o tym telefonie to : zakładając ,że ona jedna o nim wie , używa go do kontaktów z nim - więc nie ma potrzeby żeby zakładają jakąś blokadę ekranu.  Na biurku panował trochę nieład ( a żona jest - może nie pedantką - ale bardzo dba i o czystość i o porządek .
Kojarzę tę ciotkę , widziałem ją kiedyś - ona w domu starców gdzieś mieszka (tak pamiętam) - parę razy tam była , również ze swoją matką.
Wieka - Ty myślisz ,że to dobry pomysł ? ja mam jej zaproponować udostępnienie lokalizacji - no to już chyba się domyśli , że o coś mi chodzi.

Ale wzajemną i dopiero jak wróci i sprawdzisz biuro.
Taka lokalizacja się przydaje w życiu codziennym, a u was tym bardziej.

No wiem ,ale ja coś czuję ,że ona będzie podejrzliwa - tyle lat tego nie mieliśmy a ja bym nagle zaproponowal?

netk53521 napisał/a:

wieka napisał/a:

Ale wzajemną i dopiero jak wróci i sprawdzisz biuro.
Taka lokalizacja się przydaje w życiu codziennym, a u was tym bardziej.

No wiem ,ale ja coś czuję ,że ona będzie podejrzliwa - tyle lat tego nie mieliśmy a ja bym nagle zaproponowal?

Niech będzie, jak będziesz wszystkiego się bał, to jak Ty sobie dalej wyobrażasz wasze życie.
Detektywa wynająć też się boisz, to jak ją sprawdzisz, chyba, że nie chcesz i liczysz na cud.

wieka napisał/a:

netk53521 napisał/a:

Jak myślę o tym telefonie to : zakładając ,że ona jedna o nim wie , używa go do kontaktów z nim - więc nie ma potrzeby żeby zakładają jakąś blokadę ekranu.  Na biurku panował trochę nieład ( a żona jest - może nie pedantką - ale bardzo dba i o czystość i o porządek .
Kojarzę tę ciotkę , widziałem ją kiedyś - ona w domu starców gdzieś mieszka (tak pamiętam) - parę razy tam była , również ze swoją matką.
Wieka - Ty myślisz ,że to dobry pomysł ? ja mam jej zaproponować udostępnienie lokalizacji - no to już chyba się domyśli , że o coś mi chodzi.

Ale wzajemną i dopiero jak wróci i sprawdzisz biuro.
Taka lokalizacja się przydaje w życiu codziennym, a u was tym bardziej.

No wiem ,ale ja coś czuję ,że ona będzie podejrzliwa - tyle lat tego nie mieliśmy a ja bym nagle zaproponowal?

wieka napisał/a:

netk53521 napisał/a:

No wiem ,ale ja coś czuję ,że ona będzie podejrzliwa - tyle lat tego nie mieliśmy a ja bym nagle zaproponowal?

Niech będzie, jak będziesz wszystkiego się bał, to jak Ty sobie dalej wyobrażasz wasze życie.
Detektywa wynająć też się boisz, to jak ją sprawdzisz, chyba, że nie chcesz i liczysz na cud.

a nie powiedziałem ,że detektywa nie wynajmę -  właściwie przychylam się ku temu pomysłowi. ..

Już nie męcz tego biednego Michała, coś da, żeby żona nie puściła go w skarpetkach, bo wcześniej czy później to ona zdecyduje i zakończeniu związku.

Mrs.Happiness napisał/a:

Michał, jeśli tu zajrzysz, to w miarę możliwości postaraj się odpowiedzieć na te pytania:

1. Jak wyglądał seks w małżeństwie? Wiemy, że Ty byłeś głównym inicjatorem, ale czy żona była aktywna? Czy po wszystkim była zadowolona? Czy często odmawiała?
2. Co najbardziej lubisz w żonie, poza wyglądem i inteligencją. Jakie jej pozytywne cechy mógłbyś wymienić? Ma takie?
3. Proponowałam Ci, abyś jeszcze raz spróbował z nią porozmawiać o swoich potrzebach, bądź napisał list. Myślałeś nad tym?
4. Nadal chcesz być z żoną, czy po ostatnich wydarzeniach straciłeś wolę walki i częściej myślisz o rozwodzie?
5. Coś wartego uwagi się zadziało jeszcze przez ten czas? Jak tam impreza? Dałeś radę wytrwać?

P.S. Tak dla jasności jeszcze dodam.
Co do punktu drugiego, to pamiętam, że pisałeś, że ona jest dobrym człowiekiem, ale chodzi mi bardziej o konkrety.
Dlaczego postrzegasz ją jako dobrego człowieka? Czym dokładnie sobie zasłużyła na takie miano?

Michał, bardzo proszę, to były te pytania

wieka napisał/a:

Już nie męcz tego biednego Michała, coś da, żeby żona nie puściła go w skarpetkach, bo wcześniej czy później to ona zdecyduje i zakończeniu związku.

Bo sie zachowuje jak jakis sługus. Ja mu pisze fakty, a ten broni jej po wszystkim co odwaliła, jak jakis upośledzony.
Trochę honoru..

On sie nawet nie umie na nia zdenerwować. Sam jest na maksa poblokowany, to nie tylko ona jednak.

netk53521 napisał/a:

Spadaj kosmitko - chyba logiczne ,że jak się okaże ,że mnie zdradza - czarno na białym będę miał dowód to wtedy koniec - takim idiotą nie jestem , żeby tak się dawać.

Jednak nie ugryzę się w język.. Spsób formułowania myśli, jak i chamskie wypowiedzi tego typu jasno pokazuja, że między wami jest mezalians jednak.
Ona jest stomatologiem, pewnie potrafi się chociaż ładnie wypowiadać. Ty prosty chłop jesteś.
I ogłada nie grzeszysz.
Teraz jak na to patrzę to poniekąd rozumiem skąd jej protekcjonalne podejście do ciebie.

Nadal nie pochwalam tego i uważam, ze nie powinna tego ciągnąć z rozsądku, ale..im dłużej tu piszesz, tym mniej krystaliczny się faktycznie wydajesz. Jako człowiek..

Bez sensu pomysl z pytaniem sie jej o udostenienie lokalizacji teraz akurat, od razu sie domysli. Jak juz by chcial sledzic jej lokalizacje, to o wiele latwiej kupic tracker i podpiac do samochodu.

Zreszta, moze masz juz taka funkcje. Moj samochod ma apke i tam jest opcja lokalizacji jako default.