czy kocha ? - Netkobiety.pl

Tez widze, ze on sie musi powtarzac w kolko, bo czesc ludzi nie czyta albo czepia sie jakiejs rzeczy od czapy. Zupelnie jak jego zona. Ela zreszta sama stwierdzila, zupelnie bez przyczyny, autor po prostu chyba nie dal tyle uwagi jej postom ile by chciala, ze pewnie ona przypomina mu zone. Ten sam wiek itp. I w tych osobach ktore sie go najbardziej czepiaja wiek i mental zgadza sie z jego zona. Szukanie przyczyny w problemach wyimaginowanych z dupy, czepianie sie malostek a pomijanie rzeczy waznych, wmawianie mu kochanek, bo przeciez wiadomo, ze chlopu odwalilo, bo przeciesz wszystkim chlopom chodzi tylko o segz a reszta to na pewno wymowka. Bo przeciez nie mozliwe zeby facet tez mial uczucia i potrzebowal od zony ciepla i czulosci.

Mowilam ci od poczatku ze nie da sie kochac za dwoje a ty to robiles przez wiekszosc czasu w waszym zwiazku. Dopiero od roku powoli zaczales zauwazac ze w waszym malzenstwie nie ma 50/50 a jest 95 z twojej strony a z jej zaledwie 5  - tak by sie to kupy trzymalo.
Wyjscie z tej sytuacji (projekcja wlasnego uczucia na inna osobe) jest bardzo trudna i zajmuje wiele czasu. Brawo ze sie obudziles. Dobrze ze chcesz cos zmieniac ale cos mi sie wydaje ze zona bedzie na zmiany oporna.
Prawda wyszla na jaw kiedy ona byla podpita a ty chciales zblizenia. Odrzucila cie bo tego nie chciala. Nie kontrolowala sie i pokazala swoje prawdziwe uczucia wzgledem ciebie. W terapii terapeuta powinien skupiac sie tez nie na glownej narracji a tzw "slip of the tongue" - upps , wymknelo  sie - bo to co sie wymknelo to jest prawda i rzeczywisty problem w zwiazku. Musisz tej prawdzie spojrzec w oczy - ona cie juz nie kocha. Moze kiedys kochala jakas tam "swoja" miloscia ale ona juz wygasla. Potrzebe kontaktu fizycznego zaspokaja z prztulajac corke. A ty jestes bo jestes.

Oczywiscie w tej sytuacji mozna sie tez doszukiwac twojej winy ale majac w sobie tak wiele milosci do niej przerzucales ta milosc na nia i dlatego wydawalo ci sie ze ona cie kocha. Ten zwiazek pomiedzy wami to nie jest maz - zona a jakis chory uklad dla  dobra dziecka. To ze cie tu co poniektorzy atakuja to nawet normalne - kazdy ocenia innych przez pryzmat siebie i swoje zyciowe doswiadczenia. Olej to i nie odpowiadaj, szkoda energii. Powoli zaczynasz widziec swoja zone  taka jaka jest i zawsze byla. Twoja projekcja twoich wlasnych emocji w nia czynila z niej inna osobe.

Coś mi się wydaje, żeby dostał z nawiązką. A jakby za dużo fikał, to by dostał nie tylko po łapach.
Nic nie pisał o kłótniach w małżeństwie, bo o co się kłócić, jak jest się podporządkowanym.
Dopiero te kłótnie pewnie jak odkrył, że pisze z ex, a też był powinien przemilczeć

Niby dobrze, że się przelało, tylko nie ma planu B.

Oj, bardziej naiwnym trzeba być, aby nie dostrzec manipulacji w jego działaniach, które zburzyły ich status quo.
Dokładnie było to coś w stylu mam focha, a Ty donysl się.
Nie całuję, domyśl się
Nie chcę seksu domyśl się
Nie chcę ciastka , domyśl się

Faktycznie dodało mu to męskości, zwłaszcza przy kobiecie co nie chciała bawić się w mamuśki.
Założę się że Tata Michała tak się z żoną, która byla szyją czasem bawiĺ: pewnie ona biegła za fochniętym chlopczykiem i się godzili.
Tu to nie zagra,  bo to nie jej wzór.
Faktycznie niech chodzą na tą terapię, przynajmniej sobie wszystko wyklarują.
Ale wątpię czy Michał będzie chciał inaczej niż było u niego w domu.
Ona pewnie też nie

Prawda, jakies dziwne gierki nikomu nic dobrego nie przyniosly. U niego tez jest problem z komunikacja, sama to pisalam. Zamiast sie fochac trzeba bylo zonie juz wtedy zaczac tlumaczyc. Z drugiej strony latwo powiedziec jak samemu sie patrzy z boku i ma sie udany zwiazek gdzie komunikacja jest jak nalezy. Tyle, ze zona autora gdyby to uslyszala wczesniej to zaloze sie, ze zareagowalaby podobnie, ze mu odwalilo.

U niektórych widzę bez zmian - mógłbym sam pisać ich odpowiedzi - i wiele bym się nie pomylił.
Założę się że Tata Michała tak się z żoną, która byla szyją czasem bawiĺ: pewnie ona biegła za fochniętym chlopczykiem i się godzili- co Pani wie o małżeństwie moich rodziców ? po co ich Pani miesza ? napisałem ,że mama ''trzymała kasę '' jezu - no i co z tego? - po co to niepotrzebnie ciągnąć - co Pani moi rodzice teraz zrobili ,Matko Jedyna..  to już się naprawde robi ...
i oczywiście - manipulacja - bo co innego prawda?
Ale wątpię czy Michał będzie chciał inaczej niż było u niego w domu.  - co Pani wie o moim domu  ? nic.
męczące strasznie ...

wzajemnie.

Przyznaję ,że miałem  problem z komunikacją - sądziłem jednak , że te dwie rozmowy coś dadzą - mam pewnie i do dziś ,ale zacząłem nad tym pracować.
Autorze czy dobrze mysle ze się prawie nigdy nie kłóciliście? Że praktycznie nie było konfliktow przez lata? Bylo zamiatanie pod dywan? Że zona unikała wszelkich oznak bliskosci? Seks jest bardzo "namacalny" i boli. Ale pewnie zadnej inicjatywy żeby gdzies wyjsc, żeby wyjechać, zeby przytulić, żeby się zbliżyć, zeby uslyszec że jesteś ważny. Czy przez lata nie słyszałeś praktycznie komplementu?  Ale jak Ty zaproponujesz to inicjatywa często akceptowana? Poczules się jak kobyła pociągowąla ciągnąca Wasz zwiazek a brak inicjatywy od zony odczytałeś jako brak miłości i w pewnym sensie olewanie Cie? Wszystko takie z łachy? Chce ale nie chce, kocham ale nie kocham, jesteś dla mnie ważny ale nieważny? - podpisuję się pod tym Bert...
co do kłótni - kiedy po roku starań o dziecko nie wychodziło - zaczęły się między nami kłótnie - to był temat nr 1.  z upływem miesięcy było kiepsko - byłem winny i ja i ona - dużo sobie mówiliśmy przykrych rzeczy -   frustracja powodowała ,że po jakimś czasie przyznam ,że podnosiłem ton głosu - ale nigdy jej nie wyzywałem ani nic z tych rzeczy - ona mnie również nie - to bardziej były pretensję wzajemne  o to co może być nie tak skoro tak się staramy a dziecka nie ma.  to był potwornie trudny czas - a pogorszyło się jak żona się przebadała i wyszło ,że ''wina'' jest po jej stronie - to ją załamało .
i wtedy jak się wkurzyłem na nią ,że powiedziała mojemu ojcu o terapii - z początku mówiłem do niej normalnie tłumaczyłem czemu zrobiła źle - że to nasze małżeństwo  ,że jesteśmy dorośli ,że to nasze sprawy ,że może ja sobie nie życze żeby ktoś inny nawet mój ojciec wiedział ? że jak moge jej ufać ?  i wtedy emocje wzieły góre i  zacząłem znów podnosić głos  i wtedy ona też , ale nie jak ja .
kto przychodzi ? różnie - nie mogę powiedzieć bo ona też przychodziła  ,zagadywała - może i częściej ode mnie...

Żeby cytować, to kliknij cytuj, ten post pojawi się w Twoim oknie i piszesz pod nim.
Możesz go skrócić, czyli usunąć te fragmenty które chcesz.
To tyle podstawy.

Bo jak w jednym poście chcesz się odnosić do poszczególnych fragmentów, to trzeba się bardziej nagimnastykować.

Kupiłem 50 róż czerwonych i naszyjnik - myślę ,że jej się spodoba.
jutro impreza - dość huczna , jakoś to przeżyję - jeszcze teść będzie - ale za nic nie dam mu się sprowokować , będę go omijał szerokim łukiem.
Żona z córką tylko wpadły do domu po  szkole i tak ich nie ma - żona mówiła ,że idzie na manikir , fryzjer itp.
wolałbym siedzieć w domu jutro , ale co zrobisz ...

Dokładnie.
Czytać się tych babciowych "porad", a raczej dopj... sie Elki nie da.
Ale ona jest w takim wieku, że dla niej podanie zupy to chyba zamiast seksu już i jej pasi.

Ludzie przed 40-ka raczej zamiast zjedzenia zupy czy ciasta preferują jednak bliskość z małżonkiem. Ciasto i zupę to podaje babcia wnusiowi żeby mu było miło, a żona przede wszystkim okazuje miłość poprzez bliskość fizyczną. A obiad obiadem.
Ale nie obiad ZAMIAST i jeszcze wmawianie autorowi poczucia winy, że nie popłakał się ze szczęścia, że żonka podała mu ziemniaczków, a poza tym zimna ryba całe miesiące..

Jak czytam porady tego typu to szlag mnie trafia jak niektóre baby ze starszego pokolenia potrafią być oderwane od najprostszych emocjonalnych potrzeb człowieka.

Ale tak samo nie wierzę w przemianę żony autora, choćby z tego względu, że to jest to samo pokolenie co Elka (albo prawie) i widać bardzo podobne poczucie wyższości - oparte tylko na peselu i  przekonaniu, że poszła za tym mądrość..
Do tego żona autora jest kompletnie na innym poziomie w rozwoju emocjonalnym, ona nie wie nawet o co chodzi z ta cała terapią. Tak jakby lata za murzynami jest.
Dzisiaj terapia czy chodzenie do psychologa to jest raczej coś naturalnego dla mojego czy młodszego pokolenia. autor tez się przełamał, ale jego żona... Cóż, wychodzą różnice pokoleń, które w pewnych sferach po prostu uniemożliwiają satysfakcje ze związku.
Bo co to za związek bez rozmów (już pomijając brak bliskości fizycznej)?
Żeby rozmawiać tylko o tym, że trzeba coś kupić czy o której córkę odebrać?
Chyba dziadki 90-letnie maja więcej ognia w swoich związkach.

Tak, co by było gdybyś jej nic nie dał?
Stały powiadasz, czyli ona niczego nowego się nie spodziewa. Michaś wraca do normalności, ufff.

Chciałabyś Giaa.
Myślę ze więcej zupy i pampersów niz seksu to Ty masz w swoim związku,  niż ja.
Mimo tego, że wiele kraczesz, nie ogarniasz istoty tematu.
Kiedy się nie chce seksu z mężczyzną? Gdy wchodzi on w rolę rozkapryszonego dziecka. To jie jest seksowne.
Przytulanie też przytulaniu nierówne,  inaczej przytulasz syna , inaczej okazujesz czułość mężczyźnie.
Autor odnajdzie swoje jaja, to żoną spojrzy na niego innym okiem, kobiety inne niż żoną zresztą też.
Na razie to jest On rozchwiany emocjonalnie.
Nie może ciągle wypatrywać oznak miłości u żony i się ich domagać.
To musi od niej wyjść.
Jest impreza, żonę traktować z szacunkiem, ale będą tam inne kobiety, więc nie musi żonie nadskakiwać, a już broń boże na teściu się skupiać., czego się obawiam.

Panie Michale, kobiety już tak mają, że obserwują swojego mężczyznę w towarzystwie innych kobiet.
Niech widzi że jesteś spokojnym, zrównoważonym facetem,  którego inne chciałyby mieć za męża, a nie histerykiem.
O że my stare baby, niefeministki niekoniecznie cenimy sobie równość we wszystkim, wiec jak Ci zona podsunie placek,  to zjedz go z wdzięcznością

Naprawdę  wszystko mi jedno, Pani może byc:)

Autorze. Szczerze mówiąc,  ja bym sobie odpuścił taki związek. Zajął się  tylko swoim dzieckiem. Ty i córka. Żona już tak postępuje i nie ma skrupułów.  Nie myśli o Twoich potrzebach uczuciowych i fizycznych ale gdybyś kogoś znalazł to jestem pewien, że zniszczyłaby Cię do cna. Dlatego pomysł o sobie a nie o żonie i realizacji jej zycia i postępuj rozsądnie.

Rezygnacja z dania prezentu żonie byłaby dalszą częścią dziecinnej gry, więc dobrze źe na taki pomysł nie wpadł.
Wymuszanie na tym etapie deklaracji że kocha tez nie ma sensu.
Zakup się autorze na swoich uczuciach: kochasz, to się adekwatnie do tego zachowuj.
Dostaniesz zwrotkę w postaci podobnego zachowania,  to jest dobry znak.
To kto i co inicjuje,  to inna para kaloszy.

Autorze, przeczytałam prawie wszystkie Twoje wpisy. Doszłam do wniosku, że obydwoje jesteście wyjątkowymi ludźmi, a po tylu latach związek nie może być taki sam, zmienia się, dojrzewa, ewoluuje. Różnica wieku nie pomaga, ale skoro było Wam dobrze przez lata, dlaczego nie ma być teraz? Żona w tym wieku może przechodzić kryzys i może nie zachowywać się jak Ty byś sobie życzył. Ty również przekraczasz pewną granicę wieku, ale wierzę, że w końcu wam się uda. Zastanawiacie się nad sobą, nad związkiem, co można zmienić, jakie popełniliście błędy i co można naprawić i czy można naprawić. Na pewne drobiazgi przymyka się oko, a z innymi nie można się pogodzić, A jeśli nie można, to bądź w pełni świadomy, dlaczego tak się stało.
Nie pozwól - Ty i Twoja partnerka - na wtrącanie się pomiędzy Was osób trzecich. Sam ponosisz odpowiedzialność, nie znajomi, rodzina czy osoby z netu. Na dobrej terapii nie ma gotowych rozwiązań, ponieważ Wy, sami tę nić porozumienia wypracujecie.
Takie gadanie typu nie kupuj jej prezentów albo kupuj - to można dziecku pisać. Trzymam za Was kciuki! Powodzenia!

To się będzie działo, nocy będzie mało...

To naszyjnikami może już płoty grodzić, trzeba było coś innego wymyślić, np. romantyczny wypad tylko we dwoje, było by co robić i o czym rozmawiać w cztery oczy, może to by była szansa na wyjaśnienie sobie wszystkiego i nie oczekiwanie niemożliwego.
Pomysłowy to nie jesteś, a taki niby inicjator

Tak, bo z gołębia nie zrobi się jastrzębia.

Zgadzam się, prezentami miłości też się nie kupi.
Michał, Ty lepiej ten naszyjnik zostaw na 60 urodziny, a wymyśl coś bardziej romantycznego. Bo ona tych naszyjników ma po kokardę, nie powie wprost, bo u was komunikacja leży.

Nie wiem czy można nazwać prezent trafiony jak tak cukierniczka, raczej oczywisty.
Przeważnie każdy, nawet jak nie jest zadowolony, to udaje, że jest, bo nie wypada inaczej.
Dużo prezentów przez to jest przechodnich

Tylko dzieci cieszą się szczerze z prezentów lub kręcą nosem.

Co do tej biżuterii, to jedna żona pomyśli, no ok. ja bym sobie kupiła inną, druga powie nie kupuj mi biżuterii, bo ja sama muszę wybrać lub nie kupuj, bo ja mam jej dosyć.

Prezenty przeważnie najbardziej cieszą tych obdarowujacych

Menopauza nie tłumaczy, ale też tu nie ma miejsca, bo trwa od lat.
Dlatego pomyślałam, że seksuolog by mógł pomóc, ale żadna żona nie będzie się wysilać, jak nie musi.
Tu gdzie indziej jest pies pogrzebany... tego się do końca nie dowiemy.

Nie miałam na myśli wyjaśniania wszystkiego ino zauważenie istnienia elementu dodatkowego, prawdopodobnego oraz mogącego miejscami zaciemniać obrazek relacji.
Michał wielu rzeczom zaprzecza, reaguje silnymi emocjami itp itd, no racjonalnie to tylko czasem, tak ma okres w życiu.

Giaa, czy ja pisze jakoś mętnie?
Powtórzę - menopauzę traktuję jako ELEMENT DODATKOWY który MA WPŁYW na funkcjonowanie związku. Także takiego dobrego, bez dysfunkcji zauważalnych. Kiedyś się sama przekonasz.
W każdym związku. Relacji aktualnej czyli tu i teraz. Czyli - także zapewne w związku Michała.

W tym przypadku istniejący "tu i teraz" czyli w czasie kryzysu. I mający wpływ na przebieg tegoż kryzysu.

Związek był dysfunkcyjny od samego początku. Przyczyny po obu stronach. To jest temat na terapię.

Problem nie w tym, że "z jej strony zawsze było jałowo" (cokolwiek to jałowo miałoby znaczyć), ale w tym, że jemu to jak było zdecydowanie przestało pasować i żąda inaczej po wielu latach. Jej "jałowo" dla innego faceta mogło by być w sam raz oraz super, wspaniała kobieta, co nie żąda ciągłych przytulasków i nie wymusza gadania o emocjach, za to obiad zawsze jest, w domu wszystko jak w zegarku i głowy bzdurami nie zawraca - sądzisz, że takich mężczyzn nie ma? Z innymi w tym zakresie potrzebami? A są, jak najbardziej są. Para może sobie układać jak chce byle mieli zgodność, a nie radykalną rozbieżność.
Michał z tego co napisał w jakiejś zauważalnej części używał w związku oprogramowania "domyśl się", które zwykle (statystycznie) jest domeną kobiet w związkach.  Częściej się czyta czy słyszy "Ja mu daję do zrozumienia, a on zupełnie nie robi tego, czego przecież POWINIEN się domyślić, na pewno mnie nie kocha.....".
Oczywiście to, co napisałam to jeden z wielu fragmentów tej ich związkowej układanki.

Akurat według mnie to dobrze, że kupił żonie prezent. Nie są małymi dziećmi, żeby się bez przerwy unosić dumą i strzelać focha. Tym bardziej, że miała być jakaś impreza i goście, którzy na pewno dopytywali, co dostała od męża. Po co wszyscy mają wiedzieć, że w ich małżeństwie źle się dzieje? No i jest to przecież konkretna OKAZJA. Jakbym się pokłóciła z partnerem na kilka dni przed jego urodzinami, to nie wyobrażam sobie, żebym miała mu nie dać żadnego prezentu. Nie trzeba przy tym padać na kolana i się płaszczyć. Po prostu kulturalnie wręczyć podarunek i już. Co innego, jakby padła decyzja o rozwodzie, ale póki co jest raczej daleko do podjęcia tak drastycznych kroków.

Swoją drogą, ona też wtedy gadała, żeby zaczął gotować, a z tego, co zrozumiałam, sama to nadal robi.
Czasem tak wyglądają kłótnie, że ludzie rzucają w siebie różnymi straszakami. Emocje.

W jednej z kłótni żona poruszyła temat swojej menopauzy.

Jakby sobie wzięła kogoś po 50, jak forumowe Mirki, to byliby bardziej dobrani. Bo to ten sam mental, to samo pokolenie i te same dysfunkcje.

Tyle, że menopauza zaczęła jej się niedawno a popierdolone zachowanie ciągnie się latami. W tym emocjonalny romans z exem. Nie wiem po co na siłę szukać usprawiedliwień dla zachowań tej osoby.

Giaa
związek to jest coś, co ma satysfakcjonować dwie, całkiem konkretne osoby. Nie istnieje związek idealny (istnieje jako model, nie występuje w naturze).  W naturze związki zaś są albo "wystarczająco dobre" albo dysfunkcyjnie i na dodatek nie ma wyraźniej, jednoznacznej granicy. Również związki całkiem odlegle od wzorca idealnego mogą być wystarczająco dobre.
Zdrowie emocjonalne jak wyżej - istnieje model i istnieje real. Obawiam się, że nikt na tym świecie nie jest idealnie zdrowy emocjonalnie. Co nie oznacza, ze masa ludzi nie może sobie szczęśliwie żyć z tą swoja nie-idealnością, na zasadzie kompatybilności właśnie. Problemy się robią jak nie- idealnosć przekracza pewną granicę, jak są niedobrani i niekiedy też niestety uderza w dzieci.
Są osoby, dla których przytulenie jest przyjemne. Ok. Są osoby, dla których wcale nie jest. Bo, na przykład, oznacza "za dużo bodźców" i wkurza, męczy  zamiast być miłe. I to wcale nie musi wynikać z jakichś traum dzieciństwa (choć może), bo różną mamy też wrażliwość sensoryczną. Opcja - przytulenie tylko w sypialni (dokładniej przytulenie tylko w bezpośrednim związku z aktywnością seksualną) to nie z automatu "unikowy styl przywiązania". Jedziesz czasem jakby za daleko w tych ocenach. Okazywanie rożnych rzeczy może mieć różne formy, ważne w związku żeby obu stronom takie akurat okazywanie pasowało.
U Michała ewidentnie nie pasuje.

Mrs. Happiness
Czyli trafiłam z tą menopauzą. No to jeśli Michał chce związek utrzymać czy o związek walczyć nie ma zmiłuj - nie powinien pomijać tematu menopauzy tylko się w temat zagłębić, bo akurat menopauza wpływ ma, wieloaspektowy. Na przykład seks po jest inny niż przed. Nie że od razu gorszy, ale zauważalnie inny. Tego się zwyczajnie trzeba nauczyć, że jest inaczej, ale też fajnie. I przy okazji pogodzić z faktem, że tak jak kiedyś już nie będzie, bo fizjologia, hormony, inne reagowanie.   I bardzo wiele tu zależy od ...partnera.

Wiesz, w tego typu wątkach przytłaczająca większość staje po czyjejś stronie, podejście z dystansem  to rzadkość. Że Michał dystansu nie ma wiadomo, to jego życie i jego kryzys. On to emocjami obecnie głównie myśli. A że sporo osób też przy okazji myśli emocjami, ino własnymi - taka chyba specyfika forów. Życia zresztą też.