Oświadczyny? Ani widu, ani słychu - Netkobiety.pl

No nie wiem. Można skończyć z taką niezdecydowaną osobą na długo razem jak się podejmie decyzję za niego. I później tej osobie średnio będzie zależeć. Dlatego lepiej ustalić czy to jest coś co się powtarza w jego życiu w innych sytuacjach. Jak tak to zły znak. Jak nie to prawdopodobnie jest jakaś inna przyczyna.

Tak, to ten sam. Z tym, że jego zachowanie teraz zupełnie odbiega od zachowania jakie przedstawiał w wątku "Uwaga toksyk". Tak, jakby były to dwie różne osoby. Na ten moment nie mam większych zarzutów co do jego zachowania czy podejścia do mnie. Wiem o tyle więcej, że ma on problemy z pewnością siebie, miewa różnego rodzaju lęki, dokucza mu fobia społeczna, ale w głębi duszy widzę, że jest dobrym człowiekiem i wydaje mi się, że na początku mógł przywdziewać jakąś swoją maskę, mającą przykryć jego niedoskonałości, co niekoniecznie wychodziło mu na dobre.
Czy wobec tego jesteś w stanie wysnuć jakieś głębsze wnioski?

Tak. Jest on osobą lękliwą i raczej niezbyt zdecydowaną. Coś rozpoczyna, np. podejmuje nowe hobby lub znajdzie sobie jakieś wyzwanie, ma chwilowy zapał i zaraz szuka przeszkód, uniemożliwiających realizację wcześniejszych założeń. Traci cały zapał i wątpi w to, co planował. Powyżej napisałam już co nieco więcej w sprawie jego charakteru.

Co da zaręczyn to trochę bajki, że nie czuję się pewny.
Sama pisałaś,że były wypytywania w święta.
Do tego nie trzeba spowiedzi, on to czuję od Ciebie i ma to gdzieś.

Moim zdaniem, chciał się oświadczyć byłej, z desperacji żeby ją przelecieć i ściągnąć do siebie do domu żeby zamieszkać razem.
Przegląda ja na ig, ja też przeglądam byłych, tylko i wyłącznie z ciekawości i nudów. Jestem żoną naście lat, nie zdradzam i nie wracam do byłych.

Tak, najlepiej zakonczyc zwiazek i znalezc lepszy

Żaden z byłych nie zrobił mi krzywdy, nie zdradził.
Jeden były , wiek ok 15 lat , etap trzymania za rączkę. Jesteśmy znajomymi na FB ,jak patrzę teraz na niego , to on napewno nie był by moim mężem ( może ja też dla niego żona)
To jest zwykłą ciekawość jak kto teraz wygląda, jak mu się ułożyło.

Ela, u Ciebie jest inaczej,była zdrada.
Przeglądanie jego FB byłoby masochizmem.

Powód rozstania nie ma nic do rzeczy.
Zresztą to było tak dawno temu, że nasze układy są już dawno normalne,  ale bez emocji żadnych, i nie czuję takiej ciekawości, chociaż to przecież jest ciekawe jakby nie było:)
Ale to co autorka odwaliła że spotykaniem się i pocieszaniem exa, to było przegięcie i ja teraz wiem, że żaden mężczyzna takich akcji nie zaakceptuje.
Ale może Ty i mąż akceptujecie interesowanie się życiem byłych nawzajem. Przecież oni widzą, że sie interesujecie.
Na etapie poszukiwania partnera pytanie o exa było najczęściej zadawanym.
Jednym słowem,  wiem że autorka zaprzeczy, ale ja tam wielkiej miłości jej do obecnego chlopaka nie widzę..
U niego też nie, ale wydaje mi się, że to ona ma koniec nitki do rozplątania.
Generalnie, komunikacja leży, bo opiera się na wzajemnych pretensjach i podejrzliwości,  a nie rozmowie o pragnieniach

Jaki jest sens to wszystko wywalać jeśli sama autorka twierdzi że:

Po około czterech miesiącach odkąd zerwał kontakty z byłą my się poznaliśmy, po kolejnych dwóch zostaliśmy parą.

Tak, biorąc pod uwagę to, jak przedstawiłam go w tamtym wątku, sama jestem zdziwiona, że tak to się rozwinęło i nie zakończyłam tego. Może faktycznie przemawiała ze mnie desperacja, bo ciężko mi było znaleźć osobę o pożądanych przeze mnie cechach. No cóż, oprócz tych, które były pożądane, były również i niepożądane. Na ten moment ma on do mnie zupełnie inne podejście niż wtedy. Ma wady, pewnie, ale co do tego jak mnie traktuje nie mam większych zastrzeżeń. Tamte zachowania już się nie powtarzają i czuję, że nie jestem mu obojętna.
Czy czuję miłość? A czym ona w zasadzie jest? Zależy mi na nim, chcę, by był szczęśliwy, wkurza mnie czasem, ale mimo to ciężko byłoby mi bez niego. Prawdziwą miłość moim zdaniem poznaje się po tym, czy można na kogoś liczyć w kryzysowych sytuacjach, kiedy nie zawsze jest kolorowo. W sumie mamy za sobą pewne przejścia, z których wybrnęliśmy, ale życie nas jakoś potężnie nie doświadczyło.

Oral nie pojawił się. Mój facet brał jakieś leki i proponował mi, żebyśmy spróbowali, ale nie chciałam. Mam obawy przed infekcją, póki co nie mam ochoty na jej nawroty. Zresztą, szczerze powiedziawszy, mało który facet umie dobrze zaspokajać oralnie, także myślę, że spokojnie sobie bez tego poradzę. Kiedyś kupił mi zabawkę erotyczną, która ma przypominać ten rodzaj pieszczot, więc stara się jakoś to rekompensować.

Co do dzieci, nie wiem nawet czy chcę je mieć i na ten moment jestem bardziej na "nie".

Nie. Pisałam już, że to się nie powtarza. W seksie jest zdecydowanie lepiej, choć problemy z erekcją zdarzają się. Przypuszczam, że to przez tabletki na nadciśnienie. Kiedyś brał inne, zmienił je, bo wówczas problemy były większe. Teraz jest lepiej, choć zdarzają się sporadyczne wpadki. Ochotę na seks ze mną ma, raczej często, daje mi do zrozumienia, że mu się bardzo podobam.

Za co kocham? Za jego spokój, równowagę, za to, że zawsze jest pierwszy, by mnie wysłuchać, pomóc rozwiązać jakiś problem, zauważa, gdy mam zły nastrój i nie olewa tego, chętnie wstaje rano, by zrobić nam kawę i śniadanie, słucha tego, co mi nie odpowiada i próbuje to poprawić, w sobie również, za to, że mogę z nim porozmawiać na różne tematy, rozśmiesza mnie, jest inteligentny, ma otwarty umysł. To takie pierwsze co mi przychodzi do głowy.

To, co piszesz, to bardzo ważne składowe związku,  ale oparte na przyjaźni.
Miłość raczej opiera się na zupełnej akceptacji modelu czyjeś  męskosci czy kobiecości,  zachwycie jako osobą.
Dlaczego to wazne: bo to jest zniewalające i jeśli tego nie ma, a spotkasz to u kogoś innego, to się nie oprzesz.
Nie myśl autorko, że taka mądra byłam w młodości:)
Oczywiście  wiele osób buduje swoje związki na przyjaźni, pożądaniu , dopasowaniu w innych sprawach. Tak też można..
Ale ryzyko moim zdaniem jest spore

Rozumiem co masz na myśli. Też tak uważam, że element zachwytu, imponowania czymś jest bardzo istotny. Ale jak wiele jest takich związków? Jak wiele jest związków, gdzie występuje zachwyt i dodatkowo dobranie się osobowości, zgrania charakterów? To cholernie trudne. Takich inspirujących osób nie ma wszak wiele, większość jest zwyczajnie przeciętna. Można wpaść po uszy w kogoś, bo powierzchowne cechy wydają się pociągające, ale po głębszym poznaniu okazuje się, że wpadło się w bagno, bo np. dana osoba ma skłonności do zdrad czy nadużywania alkoholu. Przykładowo, przed tym związkiem zwróciłam uwagę na kogoś, zachwyciłam się kimś, kto po niedługim czasie okazał się narkomanem. Brnęłam w tę znajomość, z własnej inicjatywy starałam się pchać znajomość do przodu, bardzo tego chciałam. Na moje szczęście to on się wycofał i na ten moment uważam, że bardzo dobrze się dla mnie stało.

A mój obecny związek? Nie jest to jakaś szaleńcza miłość, z mojej strony nigdy nie była, bo ostrożnie podeszłam do tej znajomości, tym bardziej biorąc pod uwagę jej początki, no i to, że też mam pewne doświadczenia. Uważam, że tego typu szaleńcza miłość jest bardzo niebezpieczna, bo łatwo wpaść w kogoś, w kogo wpaść się nie powinno.

A jeśli komuś jednak udało się taką miłość znaleźć i wszystkie elementy układanki pasują, moim zdaniem totalnie wygrał życie. Ale to jak wygrana w totka. W taki sposób można poszukiwać całe życie tej drugiej połówki.

Szaleńczą miłość dobrze jest choć raz przeżyć, ale nie znam praktycznie nikogo z sobą wlacznie komu udało się kontynuować tego typu relacje, mimo że trwała nawet i z kilka lat. Jak się coś spali to nic tam nie zostaje.
Za to znam conajmniej kilka związków z rozsądku, z sympatii i kurcze to działa. Lata lecą, a oni jak najlepsze pary, za sobą i ze sobą.

Elu, trochę mylisz pojęcia.
Dla mnie nie jest to związek z rozsądku, gdyby tak było, byłabym z kimś zupełnie innym, bo jak kilka osób zdążyło zauważyć, zwłaszcza opierając się na moim pierwszym wątku związanym z tym facetem, do rozsądku to tu było daleko. Miałam kilku kandydatów, idealnych by podciągnąć ich do typowego związku z rozsądku, ale że między nami nie zagrało, nie ciągnęło mnie do nich, to z nimi nie jestem, a jestem z moim obecnym chłopakiem. Pojawiła się chemia, przyciąganie, ale też nieco obaw.

Jeżeli chodzi o ten pierścionek, nie myślałabym o nim jakoś mocno, gdybym nie znała historii poprzedniego związku mojego chłopaka. Ślub moim zdaniem to fajna sprawa jako przypieczętowanie zajebistego związku dwójki super dobranych ludzi, ma też swoje plusy w kwestiach formalnych. Jest też (moim zdaniem) koniecznością, gdy para decyduje się na dzieci. Ja, jak już napisałam, na dzieci nie chcę się decydować, nie mam na nie parcia, moooże kiedyś - jeśli nie będzie na to za późno. Jako para też musimy jeszcze w paru kwestiach się dotrzeć, więc ślubu bym na razie nie chciała brać. Co do pierścionka, jak już pisałam, dla mnie jest deklaracją ze strony mężczyzny, że myśli o mnie w kategoriach kobiety, z którą potencjalnie chciałby spędzić życie, być może z czasem i żony. Według mnie nie musi sugerować ślubu za rok czy dwa, ale według mojego faceta pierścionek to właśnie sugeruje. I ogólnie boli mnie to, że całokształtowo nasz związek jest, myślę, lepszy niż jego poprzedni, ale to dla swojej byłej planował taki krok - dla mnie jak do tej pory nie.

To co napisałaś jest rozsądne.
Rzecz w tym, ze piszesz o sobie, że to Ciebie  ciągnie do niego, że Ty uważasz Wasz związek za lepszy od jego poprzedniego.
A co z nim? Dlaczego nie ma potrzeby "zaklepać sobie Ciebie"? Dlaczego nie ma potrzeby zdeklarować się na przyszłość?

Wiesz co? - zaprzątasz sobie tym głowę, bo akurat była taka sytuacja i czujesz się traktowana mniej poważnie niż tamta dziewczyna.
Myślę jednak, że gdybyś nie znała jego historii, to w wieku 30 lat, po 2,5 roku znajomości i mieszkając razem z nim, tez już byś oczekiwała jakiegoś uregulowania przyszłości. To zupełnie naturalna potrzeba jeśli ktoś ma w planach założenie rodziny i chce mieć dzieci.
Ludzie z wiekiem chcą mieć coś stałego, dorobić się wspólnie czegoś i mieć oparcie w sobie nawzajem.
Zrozumiałe jest, że przed podjęciem ważnych życiowych decyzji należy się dobrze poznać, a wspólne mieszkanie pozwala na to. Tylko to "poznawanie się" nie może trwać w nieskończoność. Mniej więcej po roku wspólnego mieszkania każdy wie o partnerze wszystko, co jest potrzebne do podjęcia decyzji czy chce się z tą osoba związać na stałe. Masz prawo oczekiwać aby tą decyzje podjął, bo dalsze odwlekanie decyzji  to zwykłe zwodzenie.
Z moich obserwacji wynika, że dłuższe  zwodzenie przekształca się w przechodzony związek. Para zaczyna żyć jak star małżeństwo, a nie ma dorobku małżeństwa który by ich scalał. To związkom nie służy.

Czemu kobiety to sobie robią.....
Droga autorko, sprawa jest prosta jak budowa cepa.
Jeżeli facet widzi w kobiecie materiał na żonę i matkę swoich dzieci, to jej sie oświadcza, chce ja sobie "zaklepać", faceci maja w dupie ta cała otoczkę z tym związana, ich nie interesuje wesele, w jakiej sali będzie, jakiego koloru będą kwiaty,obrusy i tym podobne badziewia, facet po prostu chce sie ożenić z kobietą przy boku której widzi swoja przyszłość.

Natomiast facet który nie widzi przyszłości u boku tej kobiety, to jej sie nie oświadcza, nie podejmuje żadnych zobowiązań, również tych finansowych.
Wiec przestań sie poniżać, bo to robisz nawiązując z nim rozmowy o zaręczynach czy ślubie.
Nie będzie zaręczyn i nie będzie ślubu.
Bo twój facet nie chce abyś była jego zona.
Koniec historii.
Co z tym faktem zrobisz, czy będziesz z nim zyc na kocia łapę, i pójdziesz po rozum do głowy i sie rozstaniesz, twoja sprawa.

Oświadczyny ? A co one znaczą tak naprawdę ? Słowa nie gwarantują nic, ślub też nic nie gwarantuje. Moim zdaniem moment, kiedy zaczynamy mysleć o formalizacji związku jest własnie momentem, ze coś zaczyna się w nim kończyć i mamy złudną nadzieję na "lepszą przyszłość". Spokojną i bezpieczną itd, a to wszystko jest iluzją.

Rok temy wywaliłem swoją obrączkę do stawu, wiedząc że nigdy już nie będe siębawił w coś takiego. zadne obiecywania, kochania na całe zycie, nie opuszczania itd. Sprawa jest prosta. Ludzie sa ze sobą dopóki jest im wygodnie, albo z przezywczajenia. Nawet wtedy gdy się już po latach oszukują i zdradzają. Ba, ktoś oświadczając się, czy biorąc ślub może własnie mieć kochankę/kochanka i wcale nie jest to jakieś nadzwyczajne.

Przykład z brzegu. Mój znajomy zna dużo młodzą od siebie pannę od lat, która niedawno zamieszkała ze swoim "wybrankiem" do żeniaczki. Oba dalej przychodzi do niego na małe "co nie co" po znajomości. Przykładów mozna mnożyć, tylko trzeba szczerze pogadać z ludźmi. Sądy pękają wręcz od spraw rozwodowych, a tez ile jest takich par, które trwają i udają wręcz, tak jak było u mnie, że żona sponsora mojej żony, dalej twierdzi, że ona jest fajną dziewczyną .... Naoglądałem się tez już w zyciu sytuacji, jak np. chłopak przychodzi do swojej wybranki na impreze, a ona go całuje, gdy przed chwila robiła to z moim kumplem w pokoju. Czy nasłuchałem się sytuacji z obu stron, gdy żona mówi jaki to jej mąz jest wspaniały życiowy i dobry dla dzieci, chociaż ją od lat lekceważy. W tym czasie on mi opowiada, jakich to on nie miał w tym czasie kochanek. Ile jest takich sytuacji ? Pewnie wiele, tylko ludzie o tym głośno nie mówią. Z mego doświadczenia, to wiem, że sama moja żona zbajerowała co najmniej kilku żonatych facetów, bo było to jej wygodne.

To jest zycie, a wiara w jakieś oświadczyny i takie tam, to mydlenie sobie oczu. Takie jest moje życiowe doświadczenie.

Hey, to co on ci powiedzial: "powiedział że nie oświadcza się dlatego, że po sytuacji ze swoją byłą jest po prostu ostrożniejszy i nie wie czy ja bym się w ogóle zgodziła. No i żebym nie porównywała tych dwóch związków, bo każdy związek jest inny. A jeszcze kiedyś powiedział, że był w niej bardzo zakochany i to dlatego tak wtedy wyszło. No i póki co nie było nawet okazji mi się oświadczyć" -
- to moze byc prawda. Mnie sie wydaje, ze niepotrzebnie robisz z tego "problem". Moze tak byc, ze w tej sytuacji czujesz sie gorsza, sa ludzie rozni, ciebie akurat to gryzie, trapi, daje uczucie "tej gorszej", watpliwosci.

Poczekaj, na pewno bedzie dobrze

Ona chyba sie z Toba b. nudzila.
Facet nie musi byc perfekcyjny. Facet musi byc autentyczny, meski, zdecydowany  i zawsze trzymac strone kobiety- nawet jak zakupi barchanowe gacie

Szanuj sie kobieto.. skoncz z desperacja. Ty chcesz miec meza na papierku i dziecko. Dziecko rozumiem. Ale meza na papierku? Po co? Bo tak wypada. Miec jakiegos meza?
Odp. na pytanie: czy jestes z nim szczesliwa?

No faktycznie, takich głupich czasów dożyliśmy. Głupia dziewczyna chce mieć męża, oszalała