O krok od zdrady? - Netkobiety.pl

Polecam Ci profesora :-)
Mam na liście jego kolejną pozycję - "Kobieta zmienną jest", ale nie chwalę się tym publicznie :-) bo brzmi to jak komedia w kontekście tego wątku.

Nie nazwałabym wyczynem nie zdjęcia gaci przed Dyziem ;P

Airuf,
Paslawek wyczerpał w zasadzie temat braku kontaktu. Moim zdaniem jest, to skuteczna metoda.
Przyznaję, że miałam zakladając wątek chwilowe zwątpienie, czy warto tu pisać, bo wzmagało to myślenie o Dyziu. Dobrze się odciąć, no każdy radzi sobie, jak umie. A nie o metode chodzi, a o efekt. Wiem, że gdybym 3 lata temu zamkneła temat, to...

Wieka,
A co ja powinnam Dyziowi wyjaśniać?
Zupełnie nic mu nie jestem winna.
Myślę, że polityka firmy i jej skutki, gdy ktoś jest napastliwy go odstraszy, gdy będę musiała użyć ostatecznie tego argumentu, przed jakimikolwiek szkodliwymi dla mnie akcjami. Nie chce tego robić.
Temat z Dyziem zamknięty. Dyzio ma kredyt na dom na głowie i pisklaki do wykarmienia. Dobrze zarabia, nie będzie ryzykował.

Zapomniałem o tym wątku a miałem go wcześniej podlinkować bardzo podobna historia do Twojej Aga
co ciekawe spotkało to "starą " weterankę forum
Nie strasz się myśleniem o D bo w ten sposób nadajesz też mu na znaczeniu ,a to jak widzisz tylko facet ,dwie ręce ,dwie nogi korpus i głowa z jakimiś pomysłami
realnie jeszcze nie raz myśl o nim przepłynie przez organizm i wywoła jakieś uczucia - nic niezwykłego,szukanie metod i technik to też sposób na to myślenie ,bardzo rozwijająca sprawa ,obserwowanie siebie z uwagą i dystansem ,dobra droga do poznawania siebie ,w jaki sposób się myśli i jak odczuwa ,to się przydaje w życiu ,do pewnego momentu jak patrzę wstecz nie tylko na siebie to po prostu widać że czasem usypiamy ,albo żyjemy w takim półśnie ,szukając ciągle jakichś ucieczek nie wiadomo przed kim i przed czym  

https://www.netkobiety.pl/t119363.html

W punkt, popularność tego tematu napewno też nie pomaga żeby nabrać dystansu a zdania „naukowców” są podzielone.

"A co ja powinnam Dyziowi wyjaśniać?"

Właśnie o to chodzi, że nic. Ale znając życie, on będzie oczekiwał i jak wdasz się w wyjaśnienia, to on będzie Cię przekonywał, że te wasze relację to są tylko koleżeńskie, dlaczego więc to zmieniać...
Żeby tego uniknąć, trzeba by tak odpowiedzieć, żeby nie wyczuł Twoich emocji, bo jednak musisz zmienić stosunek do niego, a nie wdawać się w wyjaśnienia.

Jeszcze co do brakach czy nadmiarach w małżeństwie, to nie jest usprawiedliwienie, ja uważam, że to nie ma specjalne wpływu, bo idealnych związków nie ma, co nie znaczy, że wtedy coś pcha nas w ramiona innych.
To jest bardziej skomplikowane i złożone.

Wracam z dwoma informacjami, obydwie złe:

1. Dyzio, ani nie zbrzydł, ani nie przytył pod moją dłuższą nieobecność w pracy. Progres jest taki, że jego zaczepki ignoruje dużo łatwiej, niż jeszcze chwile temu i tego się trzymam. I to tyle jeśli chodzi o lowelasa, bo okazuje się, że jest on moim najmniejszym problemem, aktualnie.

2. Dziś pierwszego dnia w pracy po urlopie, skontaktował się ze mną szef szefów mojej fabryki z dobrą nowiną. Wznawiany zostaje project, który z powodu pandemii został wstrzymany. Nie będę ukrywała, że bardzo mnie to ucieszyło, ale mój mąż tego entuzjazmu nie podziela. W bardzo dużym skrócie projekt ma związek z wyjazdami dość dalekimi, jak i po Europie. Więc moja domowa nieobecność byłaby odczuwalna.
Oczywiście odczuwalna tylko w kontekście przyszłego rozmnażania się, bo mąż widzi już we mnie tylko matkę swoich dzieci. Szefowi obiecałam dać odpowiedź, czy wchodzę do gry, do środy, bo jak zwykle chciałam obgadać, to z mężem.
Pierwsze co mąż powiedział, to jak sobie wyobrażam zachodzenie w ciąże? Nie zdecydowałam się jeszcze w kwestii ciąży na nic, bo czekamy na moment w cyklu, gdy to lekarz zacznie "monitorować owulację", oraz zleci serie badań hormonalnych. Od tego mieliśmy wyjść, co zgodnie ustaliliśmy. Zamiast tego, mąż wypomniał mi swoje poświecenie, kiedy to na 2 lata po ślubie, wyjechał ZA MNĄ zagranicę, bym to ja się mogła realizować. Spytacie na czym jego poświecenie polegało? Doskonalił język i podnosił swoje kwalifikacje językowe (taki biedak z niego). Jednak zapomniał, że gdy to po 2 latach, dostał telefon z propozycją dobrego kontraktu w Polsce, bez zastanowienia zdecydowałam, że wracam z nim do kraju. Nie poznaje własnego męża. Tak dziś wyglądają nasze wzajemne żale i pretensję. Zamierza spać na kanapie. Pierwszy raz odkąd się znamy

Dodam tylko, że bez problemu mógłby podróżować ze mną, gdyby była taka konieczność. Może pracować z każdego miejsca na ziemii. Ale jego zdaniem, nie wchodzi to w grę. A jakiś czas temu z początkiem covid, proponował nawet pomieszkiwanie na jakiejś wyspie. Perspektywe zmienił szybko.

Co byście zrobili w mojej sytuacji?

Swoimi wpisami tylko udowadniasz, że jesteś moim mężem. SABOTAŻ! Słowo klucz. Mój mąż uważa, że celowo rozciągam ciąże w czasie bliżej nieokreślonym. Czekam tylko aż wpadnie na pomysł, że sama sobie ten projekt opłacam (facepalm). Nie o jeden wyjazd chodzi, a o ciąg wyjazdów.

P.S. Ja się z łóżka nigdzie nie ruszam. On śpi na kanapie. Koty go będą grzały.

Wszystko zależy od tego jak wam na sobie zależy, bo wydawało się, że jesteście zgranym małżeństwem, wychodzi, że jednak nie...
Dlatego to zauroczenie mogło nie być bez przyczyny...
Wychodzi, że ta sytuacja miała wpływ na rozmowy o dziecku i to dzięki Twojej rezygnacji z zawodów, co było następstwem tego zauroczenia...

Czyli masz temat dziecka na tapecie niejako na własne życzenie.

Sama musisz zdecydować czy po drodze Ci dalej z mężem, czy decydujesz się na dziecko, czy po waszym małżeństwie, bo mąż teraz nie odpuści, wykorzystał ostatni moment na dziecko, gdy żona zdecydowała się zrezygnować ze swojego hobby... Do tego go okłamując

Od Ciebie zależy jak potoczą się losy waszego małżeństwa, ponoć masz dobrego męża, a tacy nie rodzą się na kamieniu

Młodość szybko mija... Dlatego myśl przyszłościowo.

Mąż chce stabilizacji, stałej pracy i żony z dzieckiem w domu. Jak już wcześniej napisałaś, on uważa, że możesz leżeć i pachnieć zamiast pracować i jeździć po świecie . Gdy zdecydujesz się na dziecko na pewno nie będziesz leżeć i pachnieć.
Ty też masz prawo decydować kiedy chcesz mieć  dziecko, o ile w ogóle będziesz chcieć. Weź pod uwagę ile ze swojego czasu, poza pracą, mąż ma ochotę i możliwość poświęcić wychowaniu dziecka i domowym obowiązkom. Rozmowy o przyszłości powinny też dotyczyć podziału obowiązków przy dziecku. Negocjuj już teraz, aby potem nie było zdziwienia, że samo nie chce się poukładać a miało być tak pięknie. A może  macierzyński weźmiecie po połowie?

Wydawało mi się, że bardzo zgranym. Poróżnił nas temat dziecka. Jest to pierwszy taki kryzys.
Dla mnie małżeństwo jest bardzo cenne. Również z tego względu, że mam świadomość, że nie każdy w kim się zakochujemy, okazuje się partnerem do przejścia razem życia. U nas tak było. Nadal podtrzymuje, że mąż najlepszy! I piszę to będąc na niego wściekła.

Wieka, nie zrezygnowałam z hobby. Tylko z jednych zawodów, żeby mi Dyzio torsem nie świecił przed oczami.

Ja moge leżeć i pachnieć, a on mógłby rok nie pracować. Jak przytaczam ten argument, to mąż reaguje alergicznie.

Wiadomo, że kobieca potrzeba realizacji nie jest ważna.
On opieke nad dzieckiem porównuje do opieki nad kotami. Takie jest jego pojęcie. A obraz całości zaburzają wesołe i zdrowe dzieci naszych bliskich, które odwiedzamy. I po 3 godzinach wizyty mąż stwierdza, że nasze koty są bardziej wymagające ;-)

No to masz wstępny obraz tego,  na co możesz liczyć w przyszłości. To brzmi nawet zabawnie, a jednak zabawne nie jest.
Dziecko wiele wnosi i jednocześnie wiele zabiera z obecnego stanu rzeczy. Jak raz się zdecydujesz odwrotu nie będzie. Teraz jest czas na zmianę nastawienia męża do pogodzenia Twojej potrzeby realizacji z obowiązkami jakie na Was spadną.

Spodobałoby Ci się

W sensie, że taki pan idealny?

Będę brutalny, czy Twój mąż kiedykolwiek spontanicznie dobrał się do Ciebie np. W kuchni na blacie, czy zazwyczaj Sobota g. 20:00?

Juz sabotuje męża. Gdyby jej przydupas na prawdę przeszkadzał wystarczy że powie mężowi ze nagabuje ją koleś w pracy. Myślę że szybko miał by przekonfigurowana gębę i sprawa rozwiązała by się sama.  Autorka to typowa ambitna ale niedowartościowana baba która szuka atencji i lepszej opcji niż ma aktualnie.
Nie wie tylko ze jak zdrada wyjdzie na jaw a mąż okaże sie jednak kimś bardziej wartościowym niż jej sie zdawało, to jej opcje na randkowej karuzeli są niewielkie.

I zostanie sama.

I tą lepszą opcją miałby być żonaty, dzieciaty facet?

Ty nie czytałaś wątku, ale stawiasz diagnozy, no można i tak.

Gdzie Ty żyjesz, że rozwiązujesz sprawy przekonfigurowaniem gęby?

Do 123sorawdzam i apropo_defacto, rany, czy Wy czytaliście  wątek Agi, jaka zdrada? Przecież zdrady żadnej nie było.

Aga, nic na siłę. To wspólna decyzja. Mąż zafiksował się na dziecku ostro, ale chyba nie zdaje sobie sprawy z tego jak bardzo zmieni sie życie, a porównanie do kotów mnie rozwaliło i foch ze spaniem na kanapie
Jesteś bardzo rozsądna dziewczyną i analiza wątku Dyzia i dziecka, wskazuja na to, planujesz, realizujesz, jesteś zadaniowa.

W życiu tak jest, że ludzie nawet najblizsze osoby szybko zapominają lub nie doceniają tego co dla nich robimy, a czas jeszcze wszystko zmienia.
Dlatego decydujecie razem.

Ja jako młoda dziewczyna zrezygnowałam z wyjazdu zawodowego dla męża, bylam zakochana, dziecka też kiedyś chciałam, ale to mąż nalegał ze sprobujmy, już i teraz, ze rodzina najważniejsza. I udało się od razu.
Dla dziecka zrezygnowałam potem z kariery naukowej, bo tego wymagała sytuacja. A rok w tamtej sytuacji byl mi potrzebny na dokończenie planów naukowych, stracilam etat na uczelni, 5 lat badań.
Nie uważam tego za poświęcenie, tak było i juz, tak zdecydowałam, z tą różnicą że wybór opieki i rehabilitacji i ratowania życia dziecka był i jest dla mnie oczywisty,
a tego dla męża nie zrobiłabym ponownie.
Tym bardziej ze po latach on zaryzykował wszystko dla swojej młodszej koleżanki.

Dlatego Aga, najpierw z mężem się dogadajcie, wyjaśnijcie sobie wszystko, przecież można planować i poczekać jeszcze troszkę. Na wszystko jest czas i miejsce.

Ponawiam pytanie
- czy Wy mieliście przegadany temat dziecka na zasadzie że go NIE chcecie czy też temat dziecka był przegadany na zasadzie że chcecie ale kiedyś ?.

I druga sprawa, jeśli nie chcesz dziecka to dlaczego się na nie godzisz?
Boisz się reakcji męża?

Jeśli nie wiesz czy chcesz, to tylko znaczy, że to naprawdę nie jest odpowiedni moment na rozpoczynanie produkcji

Czyli temat przegadany. Tak można zmienić zdanie ale można go nie zmieniać to dlaczego godzisz się na dziecko?
Pisałaś z pewną frustracją jak dla niego się poświeciłaś i tutaj ten sam mechanizm ma zadziałać?
Boisz się że odejdzie?

Loka, podzielam Twoje zdanie.

Maku, czy się boje, że odejdzie? Siłą go nie trzymam, jak będzie chciał, to odejdzie, bo też siłą, czy desperacją nie zamierzam nikogo zatrzymywać. To nie frustracja tylko rozczarowanie. Już parę razy mi sugerowałeś, że w panice przed porzuceniem przez męża, zrobię sobie z nim dziecko. Musiałabym naprawdę postradać zmysły, żeby uciekać się do takich metod. Mogłabym go, co najwyżej w akcie desperacji porzuconej żony, przywiązać do kaloryfera, ale nie bardzo jest gdzie, bo nie mamy. A łazienkowy był zbyt kosztowny, by zaryzykować. Czyli wniosek jest taki, że puściłabym go wolno. Nie łączą nas dzieci, kredyty, nic co "spaja" związki na lata. Łączy nas to, że chcieliśmy być razem (mam nadzieję, że ten stan się utrzyma).

Jasne, tylko dziecka nie chcesz, tak?
Jeśli tak to co się zmieniło że jednak to dziecko zaistnieje?
Taki dobry negocjator z męża?

Sugeruję? ja raczej piszę wprost. Dopytywać - tak, to ja.

I żeby nie było - nadal trzymam stronę męża w "tej" sprawie

Aga, nie, ale miało nie żyć, lecz nie zgodzilam sie na abortowanie, miało operacje i rehabilitacje, jest cudem, ale to była walka i ciężka praca. Dzis to piekne i madre i wrażliwe dziecko.
Ale takie doświadczenia zmieniaja na zawsze, dlatego nie mam więcej dzieci.
Zmienia sie postrzeganie świata, docenia się to co się ma.
Ale mężowi ciągle było mało, pieniędzy, kariery... I zaczął się zmieniać. Oddalać itd.
Dlatego tak sie załamałam tym romansem męża, że po tym wszystkim i to jeszcze z taką zimną i wredną pannicą, ale ładna była to fakt
Potem rozpacz, że był głupi, a ja taka cudowna i znowu stał sie sobą.
Ale szczerze, to jakby nie dziecko to już by mnie tu nie było, wzielabym swoja część kredytu, oszczędności i w nogi

Wygląda, że u Ciebie szukanie bliskości poza związkem, miało jednak związek z "rozjeżdżaniem" się małżenstwa.

Ostatnio taki artykuł wpadł mi w oko, choć wiadomo, że nie ma reguły.

https://zdrowie.radiozet.pl/Psychologia … ie-skonczy

Co do dzieci, to pewnie jest 50/50, tak jak że zdradami, wydaje się, że faceci częściej zdradzają, a jest ponoć po równo.

Mój kolega, tak pragnął syna, że "zrobił" pięć córek, a piąty miał być syn, jak wynikało z usg, gdy po porodzie, dowiedział, z jednak córka, to jak mówił, nogi się pod nim ugięły z zawodu...

U facetów, to też swoje robi przedłużenie gatunku...

Tak to proste było .
No to się dowiedziałaś ,że zależysz po części od Dyzia,te pytania to błąd.Moim zdaniem to niepotrzebne było
Podtrzymujesz znaczenie kolegi z pracy i zależność od tego co on czuje i myśli ,to żadne zaklęcia które coś sprawią chcesz się obrazić na niego i zobaczyć jaki jest skonsternowany ,złudzenie fascynacja tylko zmieni stronę odwracasz monetę ,awers ale rewers jest pod spodem
pytanie w sumie mało asertywne i dające pole do "wiecznej" polemiki,wyjaśnień ,rozmów  ,zrobiłaś odwrotnie niż sama wcześniej pisałaś o tym że nic nie jesteś Dyziowi winna ,on też nie jest ,Twoje emocje to Twój problem ,on nie jest od tego żebyś była dzięki niemu bezpieczna Ty decydujesz o tym,zostawiasz sobie furtkę na jakiś czas w rezerwie ,niczego to wszystko nie gwarantuje ,szukasz Dyzia i znajdujesz teraz ma być chłopcem do bicia ,bo nie masz komfortu w domu z mężem .
Ty się zauroczyłaś a nie Dyzio jest tym zauroczeniem ,spychasz odpowiedzialność za swoje uczucia na niego ,
Dyzio teraz będzie rozkminiał co ci odpowiedzieć ,a Ty będziesz udawać że Ciebie to niby nie interesuje do następnej rozmowy
bo czekasz na jego odpowiedź ta rozmowa niczego nie rozstrzygnie ,Ty podejmujesz wybór a nie oglądasz się na to co Dyzio powie i zrobi.
Masz w domu dość poważny kryzys teraz w zawieszeniu
nie uciekniesz od tego nawet jeżeli nie dojdzie do romansu szukasz drogi ucieczki
praca to świetna wymówka i ten nowy projekt,
wymyślasz teraz "walkę" z Dyziem o nie wiadomo o co,otwierasz dyskusję pytania i odpowiedzi na oczywistości
Dyzio ma Ci coś przyrzec że już więcej nie będzie się mizdrzył do ciebie ? Ma Ciebie za coś przeprosić ?
,on ma oberwać za Ciebie i męża ?.Do czego to można wykorzystać na przyszłość ? ,nie zakończyłaś sprawy Ago tylko kontynuujesz niby robiąc porządki .Pozwiązujesz niepotrzebnie i łączysz Dyzia z mężem i sprawą dziecka to duży błąd ,nie wyżyjesz się na nim to nie jest dobry regulator w kryzysie z mężem .

Agusia, ta scena gdy Ty się go pytasz czy Cię podrywa i nagle ktoś wchodzi i przerywa to jak z filmu jakiegoś. Nadajesz temu wszystkiemu takie tło że wyglada to jakbyś miała z tego frajdę. Harlekin normalnie . Znudziło Ci się małżeństwo w jakimś sensie, specjalnie pytałem czy byłaś wychowywana w autorytarnym stylu na „grzeczna dziewczynkę” bo być może właśnie teraz przejawiasz oznakę jakiegoś buntu po latach. Na początku Cię broniłem bo zauroczenie będąc w związku to rzecz normalna ale nadajesz temu chyba zbyt duże znaczenie i to jest zastanawiające. Kilkukrotnie podkreślasz ze bang bang z Dyziem nie wchodzi w grę, próbujesz samą siebie przekonać? To co aktualnie dzieje się w Twoim małżeństwie będzie usprawiedliwieniem dla potencjalnego skoku w bok? Podświadome działanie mające na celu uchylenia lekko drzwi zmniejszające wyrzuty sumienia? Więcej ludzi zrozumie zdradę kiedy powiedz ze nie układało się w małżeństwie. Osobiście umiałbym poświecić prace dla przysięgi małżeńskiej, czy Ty byś umiała? Czego Ty w ogóle chcesz od życia?

Zacznę od tego co wyboldowane
To nie jest akceptacja to zasypanie odroczenie problemu dziecka który jest nie do rozwiązania na "święty nigdy"
ponieważ Twoje rację też są okej ,nic nie musisz ,nie musisz chcieć dziecka ,a niechciane dziecko przez matkę skazane jest na nieszczęście w dzieciństwie dramat ,chłodu,udawania odrzucenia straszliwa rzecz dla niego ,jeżeli w ciąży natura nie zmieni nastawienia matki to są subtelne siły i wewnętrzne wpływy ,
przymusem i przemocą nic się nie uda .
Nie da się wymusić czy wydumać wycisnąć siłą miłości do dziecka
,można tylko imitować czyli stwarzać fasadę na pozór ,na pokaz ,od groma energii na złudzenia i na marne pójdzie w to
bez przekonania zrozumienia świadomości do głębi nie wychowasz szczęśliwego potomka .

Rodząca się między Tobą a mężem rywalizacja na racje ,to ogromne niebezpieczeństwo zamierania i wyjaławiania więzi.
Twoje przekonanie o tym że nie trzymasz męża na siłę jest mało przekonywujące ,coś was trzyma i Ciebie i jego jeszcze mocno
,tylko co to jest u Ciebie?
Dyzio w tym kontekście to niewielki kłopot i temacik zastępczy "pryszcz".
Zdaje się że pewien ledwo zauważalny powolny  proces rozjazdu u was w małżeństwie trwa od 3 lat albo dłużej ,
ktoś coś niechcący zataił i wyraził zgodę na to na co się nie zgadzał głębiej ,czyli wyraził życzenie zostawiając w głębi duszy nadzieję na zmianę,a teraz to u męża wypłynęło pod wpływem Twoich zachowań ,które widzi a nie do końca zna przyczynę tego.
Aga jesteś kobieta a on mężczyzną ,typ intelektualisty nie ma nic do rzeczy to kompletnie nie istotne ,intelektem w tym momencie się nie wykastruje i nie zniszczy pragnienia i potrzeby dziecka ,tłumienie tylko pogorszy sprawę .
Musiałby znaleźć zastępstwo dla tego - podobnie jak Ty .
Jeżeli Ty zaczniesz w nim widzieć "babę" to koniec ,nie tego oczekujesz .
Oczekujesz prawdopodobnie wsparcia w karierze i entuzjazmu z tym związanego,zadowolenia, cieszenia się z sukcesów ,wspierania w trudniejszych chwilach,cierpliwości, wyrozumiałości ,pewnie potrafisz wyrazić wdzięczność i być wzajemną dla męża
tylko że on być może potrzebuje i pragnie innego wyzwania dla was dwojga a nie dla każdego jakby z osobna.Coś wspólna przestrzeń wasza się skurczyła powodując brak równowagi .
To patowa sytuacja nie do negocjacji i mediacji jeżeli mąż pragnie i potrzebuje dziecka ,a Ty nie .
Obojgu wam wolno i macie prawa do tego ,tylko nie wspólnie i nie razem .
Jedynie może być tak że mężowi przejdzie bo to chwilowy "kaprys" ale to mało prawdopodobne .
Może się pogodzi ,może zamknie w sobie i będzie tylko z Tobą ciałem . a nie duchem również.
Takie życie jak do tej pory to dla was przeszłość ,przestajesz w mężu widzieć mężczyznę ,a on w Tobie kobietę
Równie niebezpieczne dla małżeństwa jest to że są niby dobre jak by był kosmiczny problem na przykład z nałogiem przemocą
cienka czerwona krucha linia zawsze oddziela ludzi ,zmiany są nieuchronne ,a podświadomość i to czego tam nie chcemy widzieć
miewa decydujący wpływ na to jak się czujemy i co możemy myśleć ,wybór nie zawsze jest wolny ,zawsze jednak jest czymś zdeterminowany  .
Z zauroczeniem to sobie poradzisz ,z pracą pewnie również ,z jeszcze nieistniejącą istotą możesz sobie nie poradzić.
Liczysz na to że mąż da spokój zapomni i będzie jak dawniej - już nie będzie .
nie da się żyć w stałym stanie zawieszenia .
Mąż się zmienił a Ty nie akceptujesz tej zmiany bo to nie jest możliwe ,będziesz oczekiwać na przyszłość tego co było w przeszłości .
Jeszcze jedna sprawa jest niestety prawdopodobna to to że mąż prędzej czy później zacznie szukać takiej kobiety która będzie chciała z nim dziecka ,
co zrobi Twój mąż - tak naprawdę nie wiadomo.
Widać też że Dyzio to mały pikuś w porównaniu z nieistniejącą jeszcze istotą .
A u Ciebie okazuje się krew nie woda .
Moim zdanie nigdy wcześniej widmo rozwodu w waszym związku nie było tak bliskie ,wycofanie się to tylko odraczanie i rozpaczliwe próby przywracania przeszłości która jest martwą rzeczą i wspomnieniem jakąś  tam inspiracją , pamięcią i doświadczeniami ,ale najwyraźniej z niewielką szansą tu i teraz na kontynuacje  i w przyszłości.
Wasz związek choć dobry  wisi na włosku - przykro mi ale taka jest raczej prawda ,Dyzio nie ma z tym wiele wspólnego i nie jest katalizatorem choć może nim zostać jeżeli Ty o tym zdecydujesz ,albo jakiś inny i za jakiś czas .
Wasza więź zanika bo zbyt wiele w niej oczekiwania przeszłości w przyszłość.Koty choć to wspaniałe stworzenia to nie jest wyzwanie
bo one są w gruncie rzeczy wewnętrznie niezależne a ich przywiązanie jest inne niż u ludzi .

Przyzwoitość jest przereklamowana. No problem w tym ze nie masz nic wywalać z głowy ani wkładać tylko złapać dystans i jako na mądra kobietę przystało, kontrolować swoją zmysłowość. Żaden wstyd tylko życie. Zabrzmiałaś trochę jak ja w kontekście używek. Musze przestać ale i tak tu wrócę. Zakładniczka własnej historii . Uzależnia co?

Haha
Miałam na myśli, że nic mi nie da samo napisanie 5x pod rząd - brzydki Dyzio. Wrócę, jak będzie z czym :-)

A Ty, co i dlaczego bierzesz?

Aż sam poznałbym tego Dyzia żeby stwierdzić czy nie przesadzasz .

Ja to ten.. chyba przesadzam z witamina C, szczypie jak sikam. Na odporność. A może to chlamydia..

Dobre
Ty tak z doświadczenia

Na chlamydie polecam się trzymać z dala od wszelakiego rodzaju "ptaków" ;-)
Powinno pomóc, a przynajmniej nie dopuści do rozwinięcia zapalenia.