O krok od zdrady? - Netkobiety.pl

"Nie dawał za wygraną dość długo, co przyznaję, że mi zaczeło schlebiać. "

Nie doszukiwałabym się tutaj czegoś nadzwyczajnego. Ale zachowaj to dla siebie.
Wiedziałaś, że to należy uciąć i na przyszłość będziesz wiedziała, żeby się nie łapać na miłe słówka, bo to niepotrzebnie " łechce podniebienie".

Czasem to właśnie takie proste jest nawet w dobrym związku.
Ciekawość, szukanie ,urozmaicenie niewiele więcej i podświadomość instynkt,coś nieświadomego,nieuświadomionego może, niespokojnego niezaspokojonego.Coś stłumionego.
Nie zawsze zdrada romans musi się wiązać z jakimiś kosmicznymi problemami,skomplikowanymi zaburzeniami w komunikacji,zaniedbaniami,urazami,totalnym niedopasowaniem i oddaleniem i tak dalej.
Czego oczekujesz? ,czego chcesz i czego potrzebujesz,co możesz dać , temu moim zdaniem warto się w sobie samym przyjrzeć na pierwszym miejscu
a potem pogadać z drugą osobą w związku i coś ustalić zmienić zrobić ,ale najpierw poszukać w sobie na początek.

Dziękuje. Na pewno pomyśle dłużej nad Twoją odpowiedzią.

A ja myślę, że to naturalne, że w ciągu życia będziemy czuć pociąg do innych osób. Ba, jeżeli ktoś zabiega o Nasze względy to swoim uporem też może poruszyć czułą strunę. Prawda jest taka, że to zależy tylko od Nas samych czy ukrócimy temat wystraczająco wcześnie, czy będziemy balansować na tej cienkiej linii i w którymś momencie poddamy się tym uczuciom, albo czy doprowadzimy do sytuacji gdy odmowa będzie już nieprzyjemna.
Ostatnio przeczytałam gdzieś takie zdanie, że "miłość się robi" i się z tym zgadzam. Myślę, że to nie wymaga wyjaśnień
Od siebie polecam przeczytać książkę "5 języków miłości" Chapmana (taka w różowej okładce).

Ola dzięki za polecenie. Książke mam na kindlu od pewnego czasu, więc dobra pora by się za nią zabrać.

Nie umiem w cytowanie na forum, LadyLoka od początku gość znał moje stanowisko w sprawie. To nie tak, że ja wodziłam na pokuszenie i teraz się wycofuje.
Ale przyjrze się granicom, może źle je stawiam.   Facet jest bardzo atrakcyjny pod wieloma względami, stąd też może wynikać, że podoba mi się fizycznie. Jednak to męża kocham i szanuje.
Absolutnie nie szukam powodów do zdrady. Muszę się tylko pozbyć gościa z pola moich rozważań ;-) Naprawde to mój pierwszy taki przypadek od ponad 10 lat.

"Przyczajone przygaszone pożądanie, które dało o sobie znać. Przepędzisz go, a zaraz przyjdzie nowe, albo dwa, albo silniejsze..."

Ja się z tym nie zgadzam, nic nie musi przychodzić.
To jest normalne, że podobają się nam inni, niektórzy faceci wiedzą co działa na kobiety, znają sztukę uwodzenia i na pewno nie da się obok tego przejść obojętnie, to schlebia.

Dlatego ja nie widzę tu nic złego, tym bardziej jak do tej pory patrzyłaś wilkiem na wszystkich facetów, a teraz trafił się taki jeden, który Cię podrywał, dlatego tak Cię to nurtuje.

No właśnie. Dlatego on bo jesteście kompatybilni na poziomie biologicznym bardziej niż z innymi.
Masz pod górkę dlatego.
Inne techniki ok..:) wiem wszystko.
Ale wtedy Twoja natura domaga się czegoś innego.
Nie ma ten gość nikogo? Zwykle wiedzą o innej  kobiecie blokuje, przynajmniej na poziomie głowy
Ciesz się że nie pracujecie biurko w biurko ..

Nie on jeden mnie podrywał. Specyfika pracy, jaką wykonujemy i srodowisko daje spore przyzwolenie na flirty, romanse itp. Mnie nie łechce sytuacja, że ktoś mnie podrywa. W jakim celu to się odbywa też wiem. Nie wiem dlaczego ten konkretny gość sprawił, że zaczełam o nim myśleć? A nie chce o nim mysleć. Romansu nie dopuszczam, bo kocham męża.

Maku, dzięki za pochylenie się nad sprawą :-)
Czy pytanie o dzieci jest na poważnie? Myślałam, że mój tato jest jedyną osobą na tej planecie, który w ten sam sposób, co Ty, pyta mnie o dzieci.
Nie daję się od 3 lat podrywać. Zaczełam pracę w firmie ponad 3 lata temu. Od momentu naszego poznania zauważyłam, że mu się podobam. Z racji wspólnej pracy kontakt stawał się coraz bardziej kumpelski, ale jego podryw jest non stop obecny. Poprostu pracujemy, niekiedy musimy rozmawiać biznesowo, uprawiamy ten sam sport na poziomie zaawansowanym, ale oddzielnie ;-)
3 lata był mi obojętny totalnie. Z podrywów sobie nic nie robie. To mnie naprawde nie dowartościowuje. Z jego podrywów sobie też nic nie robiłam, póki się nie zorientowałam, że zaczął mi się podobać. Wiem, jaki jest następny krok. Więc chce go wyrzucić z głowy.
Dzięki Ela, dziecko na zapomnienie nie wchodzi w grę

Nie takie oficjalne podrywy  mam na myśli
Jeśli przy nim zachowujesz się inaczej niż przy innych Panach wychwyci to na 100 procent.

Troszeczkę sobie zaprzeczasz

Czyli masz świadomość że jego podryw trwa od 3 lat, od początku widziałaś jego zainteresowanie. Dla mnie to podryw bo jak inaczej to nazwać.

Taa, a przecież

Dlaczego od razu nie spuściłaś go na drzewo? Dlaczego pozwoliłaś mu siebie adorować 3 lata? jak dla mnie bo - to Ci się podobało.
Myślisz że wszystkie kobiety na świecie od samego początku znajomości/adoracji myślą o zdradzie? Że złego początki nie były miłe, niewinne? Często tak jak w Twoim przypadku się zaczyna.
Jak napisałem - musisz szybciej to przecinać a nie dopiero gdy fizycznie zaczyna na Ciebie ktoś działać. I nie ma to nic wspólnego z małżeństwem. Prędzej samiec alfa przemówił do Twojej podświadomości.

Błąd

Twierdzisz że lekceważysz podrywy a przecież kropelka drąży skałę i to za Twoim pozwoleniem - relacje miedzy ludzie zawsze się różnią, nawet przyjaciół traktujemy inaczej, tak jest. To że lekceważyłaś gościa nie zmienia faktu że Ci się podobał i podoba, chciejstwo nie ma nic do rzeczy.

O rzesz, kiedy te lata zleciały. Pyta bo się martwi o Ciebie o Was.
Wyobraź sobie świąteczny stół bez rodziców, już?
To teraz wyobraź sobie ten sam stół bez męża, już?
Czy teraz wiesz co mam na myśli?
Mam jedno dziecko i cholernie żałuje że byłem tak wygodny żeby nie mieć więcej.

Jak nie tajemnica to co takiego zrobił ze tak podziałało?

Czyli jest nieco poważniej ,ale spokojnie nie jest tragicznie z Tobą .
Stara sztuczka z tym wyrzucaniem z głowy ,stara i kompletnie już nieskuteczna ,masz figurę tego faceta w głowie i w pamięci.
Jak o nim myślisz to co czujesz?
W jakich sytuacjach i w jakim nastroju o nim myślisz ?
Twoje myślenie o nim zwalczasz ,więc wzmacniasz je i utrwalasz ta niby walką.
Fantazje ,ciekawość ,marzenia ukryte przed sobą pożądanie są jak najbardziej możliwe i prawdą jest też to że nie ślepnie się na inne osoby,a monogamia to dość nowy wynalazek jest ludzkości.
Cykliczność i owulacja ,jak najbardziej mogą wchodzić w  grę jesteśmy duchowo/chemicznymi istotami , ,grasz o emocje uczucia ,regulując je na swój sposób,tylko rozpoznanie różnych wzorów jest koniecznym ,także wyrzucanie i tłumienie sobie daruj będzie mieć odwrotny skutek,tak jak krytykowanie i deprecjonowanie faceta,obrzydzanie go sobie,cały czas utrwalasz myślenie o nim.
To przypomina kompulsywne myślenie ,pytanie co sobie robisz tym działaniem,podświadomość jest faktem tak jak i świadome myślenie ,zaprzeczanie instynktom to tak jakby zaprzeczać istnieniu pamięci nie jest to rozsądne.
W jakie uczucia i myślenie chowasz się i przed jakimi nastrojami,samopoczuciem uciekasz w to myślenie i odwrotnie w jakie myślenie uciekasz przed myśleniem o facecie (ufff myśliwym można zostać ) nawet porównując go z mężem myślisz w sumie o nim,to też pewien rodzaj idealizowania go ponieważ okazał Ci atencję i adoracje przez 3 lata taka nagroda i uznanie dla niego ,pełno masz też wyobrażeń o nim ,nie zweryfikowanych w życiu ,stąd ciekawość i "teoretyzowanie" .
Moim zdanie nie zdradzisz męża wchodząc w romans ,bo nie wejdziesz w głębszy flirt,problemem jest jak łagodnie bez przemocy i urazy
wygasić myślenie i sterowanie cyklami uczuć w związku z facetem ,z pozoru to chaos i,ale jak się zawsze tak przypatrzeć temu ro jest kilka wzorców regulowania samopoczuciem,a taki mechanizm w nas to jest normalna sprawa ,umysł zawsze dąży do równowagi ,czasem nieco się zawieszamy i miotamy .Miałem dwa takie ni to niby zauroczenia ni to niby flirty w ciągu ponad 20 lat małżeństwa ,z obydwu wyszedłem bez zdrady bez romansu tyle że miałem możliwość odciąć się i nie trwał y te znajomości długo więc chyba mi było łatwiej.
Zbyt wiele czasu najprawdopodobniej tak w ogóle poświęcasz na pracę ,karierę ,niestety przynosisz myślenie o niej do domu i razem z tym obcym facetem.
Zmiana nie tyle myślenia jest potrzebna tylko zmiana sposobu odpoczywania ,nagradzania się ,coś nowego Aga przed Tobą jest i być może otwiera się .Instynkt nie znika przez świadome zdeklarowanie o niechceniu dzieci,zrób coś dla obcych ludzi bezwarunkowo,ale z przyjemnością choć możne z początkowymi obawami,niechęciami ,bezinteresowność ,troskę o innych,mamy wdrukowaną tak jak zdolność do agresji nic w tym złego ,to wytwory naszych mózgów pozwoliły nam przetrwać na tej niebezpiecznej planecie.
Obserwuj siebie uważniej,na odwracanie głowy i myślenia jest za późno po prostu zmieniaj odwrotnie swoje działania i zachowania ,nawyki.

rozrywka nie jest czymś bezużytecznym,może czasem jest ucieczką przed melancholią idzie zima sroga
a zadymy są ......

Mądrego warto poczytać! Dziękuje Paslawek. Zatrzymam się na dłużej przy tym, co napisałeś wieczorem.

Jeszcze nie taka stara
Polecam omijać wątek i nie katować się w tym pięknym czasie złymi emocjami ;-)
Niemniej, te drame na wątku chciałabym kontynuować, z Tobą lub bez Ciebie.

Dzięki za podesłanie teorii Wagnera. Poczytam o tym.

Życie nie znosi próżni
Autorko- nie jesteśmy bez grzechu, ale kamieniami rzucamy bo się zgłosiłaś
prawda jest taka że zawsze jesteśmy w miejscu gdzie CHCEMY.
Jak chcemy przy swoim Wilku to go nie przeganiamy- a On sam nie pójdzie

Ela, nie oczekuje głaskania. Ani się nie obrażam. Dla mnie krytyka ma wartość, jeśli jest konstruktywna.

Czy autorka już wybrała bieliznę w jakiej chciałabyś zaprezentować się kochankowi?

Moim zdaniem zazwyczaj wcale nie chodzi o pustkę, ale o to rozdarcie między stęchłą stabilizacją a wyprawą w nieznane. Są ludzie, którzy karmią się tym. Wiem, że w dramie przeważnie wyrastali, ale jak dorosły człowiek nie zna siebie, nie rozumie siebie i własnych reakcji, to się robi jakoś tak kiczowato.

Cały czas pamiętam pasławku Twój wpis, który jednak mocno skorygowałeś, a który mówił o tym, w jakim związku kobiety nie zdradzają ;-)
Pewnie usunąłeś, bo to było mocne uogólnienie. Mnie się tak wydaje. Ale to była prawda dotycząca właśnie tego typu kobiet, co autorka.

Uważam że nikt siebie nie zna idealnie doskonale i to też złudne,mam na myśli całość czyli świadomość i nieświadomość. ,wybory i postawa bywają zabezpieczeniem,buforem,doświadczenie i intuicja też się przydają jeżeli się je uznaje.
To właśnie powoduje też różne rozdarcia kompletnie niezależne od wieku i dorosłości niby dojrzałości.Podświadomość i  co tam siedzi nie jest do ogarnięcia świadomie w całości jak wiesz zapewne ,dlatego to znać siebie znaczy tyle co wydaję się że siebie znam ,lub chcę znać siebie mieć kontrolę nad wszystkim ,tu bywa dramatycznie jeżeli to zdarza się pierwszy raz Rozdarcie jest i jego ubocznym skutkiem bywa nadawaniu znaczenia ponad miarę ,nadawanie siły komuś i czemuś w sobie.
Jednym z takich początków konfliktu i mocowania się z nim jest pytanie dlaczego ta osoba się nagle bardziej spodobała lub zainteresowała,albo czemu ona się gapi na mnie,zaczepia i coś tam gada ,o co mu chodzi i dlaczego to jakieś jest dla mnie .
Stąd częsty powierzchowny wniosek, że na uczucia to się nie ma wpływu ,i tak i nie ,wiadomo że można z uczuciami coś zrobić nie są przeznaczeniem i obowiązkiem.Udawanie i ukrywanie przed sobą jest też czymś oczywistym a raczej możliwie oczywistym.
Romans się planuje na bieżąca z różną szybkością i wpływami różnymi ,jak wszystko i każde działanie ma swój początek ,ma się wybór czy się go chce czy nie ,targowanie jest elementem planowania pokrętnie,tak jak zgoda na pewną gotowość pozwolenie na "rozpoznanie", zwiad  i poszukiwanie podświadome emocji na standby.
Faktem jest nie przepadam za uogólnianiem,a do północy było jeszcze trochę czasu

A czy ja się z Tobą spieram ? Potwierdzam .potwierdzam
Takie życie Magda
a takie sytuacje jak u Agi z boku wyglądają na banał i dramę ,ale bywają upierdliwym elementem życia, no zdarzają się i już, nie same jednak się dzieją ,
są  na życzenie i pochodzą od nas, tylko co z tego jak zaszło to do tego momentu i etapu, zasługujemy sobie na takie akcje i pracujemy nad nimi często skrywając to przed sobą głębiej .
W sumie to tylko chmury myśli i trochę uczuć i nic takiego wielkiego,zajmuje to jednak i wiąże sporo energii ,zanim się ostatecznie podejmie decyzję czego się chce.

Możliwe że nie chodzi o nudę ,ale bardziej o spowszednienie nawet aktywnego trybu życia.
Mocowanie się z sobą i targowanie jest objawem i skutkiem jakiegoś nazywania i  nadawania znaczenia,ważności czy czegoś co intryguje.
Niezłym sposobem bywa odwalenie się od siebie i tych egzystencjalnych analiz na temat własnego nosa  ,takie powiedzenie sobie nawet wiele razy "co ja od.....lam za sztuki ze sobą " .

"Przyzwyczajamy się do piękna i do brzydoty, a wtedy ginie świeżość dnia."
Jiddu Krishnamurti

a to inny Wagner

Czyli Ci zaimponował osiągnięciami.
Niestety często zdrada w pracy ma miejsce w momencie "zaimponowania" osiągnięciami, stanowiskiem, pozycją.
U Ciebie zaszedł podobny mechanizm ale się połapałaś. Połapałaś ale i tak męczy.
Jak nie tajemnica to w jaki sposób o nim przez ten miesiąc myślałaś, w jaki sposób teraz go postrzegasz. Czemu teraz w jego obecności czujesz niepokój.

Na pewno nie możesz go unikać bo na dłuższą metę to jest nie wykonywalne - wspólna praca, zainteresowanie sportem - widujecie się i tego nie zmienisz.
Musisz sama dojść do ładu ze sobą i odkryć dlaczego tamten moment zmienił Twoje postrzeganie.

Wierzę.
I nadal twierdzę że problem powstał z Twojej biernej/lekko przychylnej postawy - przez 3 lata on robił podchody a Ty mu na to pozwoliłaś.
Oczywiście nie robiłaś tego w niecnych celach i pewnie uważałaś że sobie poradzisz na zasadzie kolejny który się ślini ale to trwało za długo.
Wysiłek fizyczny, wspólna pasja, spędzanie w swoim towarzystwie czasu, emocje i...wziął Ciebie z zaskoczenia. A przecież często tak jest że facet/kobieta na którego nie patrzymy w "ten' sposób w sprzyjających momentach nas zdobywa.
Wpadłaś na pomysł żeby go za to zjechać?
Mąż był na tych zawodach, też uprawia ten sport?

I tą myśl w sobie utwierdzaj, jak tylko zaczniesz przychylnie myśleć to pomyśl co on robi swojej rodzinie, jakie on ma niskie zdanie o Tobie skoro uważa że może Ciebie wyd.pczyć?

I tu rodzi się pierwszy problem - dopuściłaś do siebie myśl o seksie z nim, prawda? Że mogłabyś gdyby nie mąż.
Czyli pokonał pierwszą przeszkodę w zdobyciu Ciebie - zaistniał w "ten" sposób w Twoich myślach. Kropelka drąży skałę - kap, kap, kap. Czasem trzeba dużo czasu ale on miał 3 lata. Jeśli jest dobrym słuchaczem, potrafi obserwować to musiał całkiem dobrze Ciebie poznać.

I tu zaistniał drugi problem - zaczęłaś porównywać go z mężem. Twój mąż do tej pory był samcem alfa ale zjawił się drugi samiec alfa, który jest lepszy hm...? - porównania.
Gdybyś się nie połapała co się dzieje to za jakiś czas zacząłbyś męża obwiniać o to że nie jest jak ten drugi.
Zobacz jak to napisałaś
- Jest też różny od mojego męża - i ta różność Ci się podoba może podnieca
-... męża, który jest typem intelektualisty - czyli nie jest umięśnionym sportowcem i raczej takiej pasji nie ma, znaczy nie macho?
-  co też jest bardzo seksowne -skąd ta potrzeba podkreślenia tego?  - a dlaczego nie napisałaś - jest dla mnie bardzo seksowny? tylko - " co też jest"?
Czyli fizyczność tamtego zaczęła Ciebie podniecać i stad unikanie kontaktu.
Oj dziewczyno popłynęłaś i raczej bardziej niż mniej. Jeśli w miesiąc tego nie ogarnęłaś to znaczy jest problem i raczej wszystkiego nie piszesz.

Raczej zauważył i jeszcze mocniej zacznie się starać. On teraz nie odpuści, może oczywiście zrobić unik ale raczej nadal będzie czekał momentu.

Błąd w rozumowaniu. Wasze kontakty nie będą i nie mogą być jak wcześniej. Jeśli nie ulegną całkowitej zmianie prosisz się o powtórkę. Co innego logiczne myślenie a co innego emocje.

A jesteś w stanie uściślić - ucieszył w jakiś sposób?
Tak problem - zaczęłaś go postrzegać jako mężczyznę a nie kolegę w sporcie czy pracy. Zaczął na Ciebie działać.
Spinaj poślady, spina ale i je trzeba czasem rozluźnić bo inaczej skurcz murowany

na pewno nie w tym "kontekście"
spalone jak na razie .

Sorry za poprzedni niezbyt czytelny post. Coś mi szwankuje cytowanie bądz też nie ogarniam podstawowych funkcji na forum.

Motywacja, jak to w sporcie jeden drugiego dopinguje do treningów. Nie uważam by to było moją zasługą, więc na wyrost zdecydowanie. Celowy zabieg moim zdaniem.

myślą, mową, uczynkiem i zaniedbaniem: moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina.

Jeśli skłamał i w żaden sposób go nie wspierałaś to mogłaś go za to zjechać i że sobie nie życzysz takiego zachowania.

Ale podczas treningów go nie ma ale tamten jest?

Ehe, to przemawia logika a biologia, chemia, podświadomość robi swoje.
Jak dla mnie porównujesz ich, może nie jeden do jednego ale jesteś wstanie wskazać ich cechy wspólne jak i różnice, prawda?. To właśnie porównywanie. 

I ty na niego zwracałaś uwagę, dlatego przez 3 lat mógł Ciebie adorować, taki mężczyzna i zwraca uwagę na Ciebie. Ego skacze.
Skąd wiesz jaka jest opinia innych kobiet - obgadujecie go?

To możesz wykorzystać i jak spyta cos Ty taka owaka to powiedz ze jesteś na niego wściekła bo postawił Ciebie w krepującej sytuacji i tego sobie nie życzysz lub podobnie. Obróć słabość w siłę.

Jeśli wspierałaś go - Kazik dawaj, dawaj, Kazik do boju - to potraktuj to jako komplement i nic więcej.
Ale też wspierając go w sporcie możesz dawać mu nadzieje  że coś się przydarzy.
Razem pracujecie.
Uprawiacie ten sam sport i to razem.
Smali do Ciebie cholewki.
Trzy lat to trwa.
A Ty zamiast traktować go jak powietrze to go wspierasz a i pewnie miła w pracy.
Sprzeczne sygnały, sprzeczne.
A facet siedzi i nawija sreberko.

Dzięki za wyjaśnienie! Mało intuicyjne funkcje :-)

Aga tu masz podobny wątek jak chcesz to przeczytaj

https://www.netkobiety.pl/t124325.html

Dramy c.d. ;-)

Rezygnacja oficjalna z zawodów wywołała falę pytań ze strony kolegi. Zwaliłam wszystko na sytuację rodzinną bez zbędnych tłumaczeń. Szkoda mi tego bardzo. Jednak wyjazd byłby 3 dniowy, cała ekipa w jednym miejscu, kolega, brak męża, no i ja - "znudzona" mężatka

Jedna z forumowiczek, złośliwie bądz celowo, wywołała we mnie głęboką refleksje, że człowiek, który wzrastał w dramach, tych dram łaknie. Rodzice rozwiedli się, nim wyjechałam z kraju, więc jakoś w moim wieku nastoletnim. Nie było to udane małżeństwo, ale bez zdrad w tle. Później każde z nich ułożyło sobie życie. Nie chce powielić schematu, zięcia traktują, jak swojego syna. Mnie moi teściowie również.
Choć wnuków im nie daliśmy, to cieszą się, że nam się układa.
Myślę nad tym. Jak dotąd sądziłam, że rozwód przerobiłam.

Paslawek, zajrze na polecony wątek na pewno!

Nie.
Znudzona mężatka, to nawiązanie do wcześniejszych wpisów. Za bardzo cenie swoje życie i kocham meża bym przeszła na drugą stronę rzeki.
Stąd ucinam kontakt do zera. I kieruje działania na męża. Nie z rozsądku, z miłości.