Jak żyć? - Netkobiety.pl

trzeba zrobioć to, co zrobiłaby w takiej sytuacji w 18 wieku szlachcianka na kresach.... kiedyś kobiety były mniej bezbronne

Edit: chyba się mylicie- w orzeczeniu o separacji określa się miejsce pobytu w mieszkaniu niezależnie od pory roku Wy chyba nie o tym kodeksie..

Ewelino, mocno Cię przytulam. Wiem, że strasznie boli, ale ten ból kiedyś minie. Pamiętaj o tym w najgorszych momentach.

Tutaj padło sformułowanie, że mąż nie zaczął romansu i odchodzi, więc postępuje okej. Ale z tego co Autorka napisała to niestety ten romans trwa, może nie było seksu, ale człowiek, który będąc mężem swojej żony ma konto na portalu randkowym i przez dwa miesiące spotyka się z inną kobietą dopuszcza się zdrady. Nie postąpił ani wielkodusznie, ani uczciwie. A do tego nie ma za grosz szacunku do żony i empatii, skoro nie chce rozwiązać sytuacji mieszkaniowej, tylko lata na skrzydłach uniesienia na randki z kochanką i jeszcze o tym szczebiocze. Zero klasy. Zero zrozumienia. Egoizm pierwszej wody.

Ewelino, jak ktoś zaczyna nowe życie, to musi się liczyć z tym, że warunki tego życia się zmienią, nie można pomieszkiwać z żoną i jednocześnie układać sobie życia z kochanką. A jak im się coś nie uda do rozwodu? Będziesz z nim żyć, mając świadomość, że pewnie dalej szuka czegoś nowego. Poza tym, życie z człowiekiem, którego kochasz, a który nie kocha Ciebie, a do tego układa już sobie życie z kimś innym może się okazać bardzo bolesne i rujnujące dla Twojej psychiki i zdrowia. Już teraz zaczynasz siebie obwiniać, boisz się, że będziesz go błagać. Powinnaś mieć warunki i przestrzeń do przeżycia tego bólu w spokoju, a nie rozdrapywać dalej tę ranę widząc go i postępy w jego relacji. To czy on wybierając nową panią ma kasę na mieszkanie to nie jest Twoje zmartwienie. On odchodzi i on jest odpowiedzialny za to, żeby zapewnić sobie warunki do życia.

Nie uważam, żeby wystawienie walizek za drzwi rozwiązało sprawę, bo to tylko zaproszenie do robienia sobie wzajemnie na złość, ale warto jeszcze raz usiąść i pogadać i przekonać go, żeby jednak się wyprowadził - może sobie nawet wynająć tymczasowo pokój. Skoro jego szczęście jest istotne i w imię tego szczęścia kończycie ten związek, to tak samo istotne jest Twoje szczęście i możliwość przeżycia swojego bólu w godny sposób i na Twoich warunkach. Masz do tego prawo.

Dowody zdrady koniecznie zbieraj. Nie wiesz jakie warunki rozwodu możesz uzyskać w sądzie, skąd wiesz, że finansowo wyjdzie gorzej niż jakbyście się dogadali? Koniecznie zatrudnij prawnika i niech on Cię poprowadzi w dalszych działaniach. A wszelkie ustalenia finansowe powinny zostać spisane i podpisane, najlepiej potwierdzone notarialnie, tak żeby później mąż się z nich nie wycofał. Teraz będzie skłonny pójść Ci na rękę, bo nie chce żebyś mu stawała na drodze do jego związku, ale z czasem może się okazać, że jego hojność się skończy, a może być też tak, że nowa pani zechce wpłynąć na niego, żeby nie szastał tak mamoną, bo pan z alimentami to już nie tak atrakcyjny kąsek. Może to brzmi pesymistycznie i może ten scenariusz się nie sprawdzi, ale niestety schemat jest zazwyczaj taki, że człowiek, który odchodzi z małżeństwa do innej osoby będzie kombinował tak, żeby stracić na rozwodzie jak najmniej. Niektórzy nie wahają się w obrzydliwy sposób wykorzystywać bólu i miłości swoich jeszcze małżonków, żeby się ustawić w nowym życiu. Życzę Ci, aby w tym przypadku tak nie było.

Rozumiem, że Ty ciągle go widzisz jako swojego męża, ale z momentem zakończenia relacji to dla Ciebie obca osoba - łączy Was dziecko i nieuregulowana sytuacja majątkowa. Dla swojego dobra nie łudź się, wynegocjuj z nim jego wyprowadzkę, uznaj zakończenie relacji, idź do prawnika, jak najszybciej zyskaj na papierze ustalenia finansowe i zacznij proces zdrowienia. Wiem, że to wszystko brzmi strasznie, boleśnie, nieczule, że szaleje w Tobie rozpacz, że świat Ci się rozpadł. Wiem, że jak teraz czytasz, gdy inni piszą, że to minie, to nie wierzysz, ale spróbuj wyobrazić sobie, że za rok te emocje nie będą już takie dojmujące, będziesz w innym miejscu, o ile dasz sobie na to szansę i nie będziesz go błagać, starać się jeszcze bardziej albo co gorsza rywalizować o niego z kochanką. Otaczaj się życzliwymi ludźmi, pisz tutaj, męża traktuj z życzliwym dystansem, tak jak obcego człowieka i zasadą ograniczonego zaufania. Trzymam za Ciebie mocno kciuki!

Tu nie chodzi o eksmisję, tylko o powiedzenie, że ma się wyprowadzić, jak tego nie zrobi, to na siłę nikt go nie wyprowadzi.

Ten problem pewnie się sam rozwiąże, bo po tej nocy, jak ona się sprawdzi w łóżku, a to ponoć ma być ich pierwszy raz, wyprowadzi się do kochanki.

Nie wiem jak można tak spokojnie patrzeć na jego obecność w domu i udawać, że nic się stało.

Orzeczenie o separacji ,nastąpi za najwcześniej 2-3 miesiące w optymistycznym wariancie  .On nie jest lokatorem tylko współwłaścicielem a to różnica jest .

Albo dzieli mieszkanie lub dom przydzielając pomieszczenia , jeżeli nie ma możliwości wyprowadzki a on jak się uprze to zapewne udowodni że nie ma gdzie się wyprowadzić z resztą może wszystkiemu zaprzeczyć wobec sądu i przeciągać sprawę ile będzie chciał a na męża jest kredyt i on go spłaca to nie decydujące ale ważna przesłanka .

To już niech sąd sie głowi

Ten jego honor to jak plusy Polskiego Ładu. Obawiam się, że nie istnieje.
Gdyby miał go choć odrobinę, to z szacunku dla wspólnych lat i dla Eweliny, sam by się wyprowadził. Nie kocham - odchodzę, zabezpieczam matkę swojego dziecka i to dziecko na ile tylko potrafię
A nie ryję beret swoją obecnością i stanem zakochania.

Becia1234
On i te jego pokrętne tłumaczenia. Nie chce z tobą być, woli kochanice bo świeża ale wyprowadzić się też nie chce bo"go nie stać ".Jak to jest,że można zrozpaczonej babie wmówić wszystko?Co cię obchodzi że on nie ma kasy.na mieszkanie?Wybrał,zatem puść dziada wolno.Niech go kochanka trzyma.A może liczą oboje,że to ty się wyprowadzisz?

Przyjmij do wiadomości że twój tzw . mąż ma kurewskie skłonności. Cały czas go tłumaczysz.On szuka sobie ostrej dziwki na boku, a ciebie przyzwyczaja do stałego trójkącika. Abyś akceptowała jego kurestwo-cieply domek,żonka i stała niunia na boku.

Wczoraj i dziś podszkolił mnie w jeździe samochodem, bo boję się trochę. Samochód mi zostawia i będzie go spłacał. Warunki finansowe ustaliliśmy. Tylko ja, ta która poświęciła się rodzinie, pracującą za 3000 zł jestem zależna od niego, od jego kasy. Zostawia mi te 3000 na życie z dzieckiem, a wszystko inne poplacil i zamierza to robić.
Dzis wziął naszego psa i pojechał z nim do niej na wspólny spacer I sprawdzenie jak dogada się z jej kotem. Wrocil zachwycony.
Na moją prośbę pogadali i w tygodniu wprowadza się do niej.
Relacje i rozmowy między nami miłe, a mi jest ciężko. Wiem, że nie ma sensu iść na udry.
Patrze na to jego szczęście i muszę trzymac fason.
Jestem głupia, ale cały czas mam bazę im się nie ułoży i wróci.
Pewnie wielu z Was potępi te moje pragnienie bycia z nim, ale nie wyobrażam sobie ze go nie będzie przy mnie.

Dobrze że sobie poszedł..Na spokojnie bez niego lepiej bedziev Ci się to układać w głowie.
Teraz czarna dziura..refleksja przyjdzie z czasem..
Lepiej dla Ciebie byłoby formalnie zasądzic separację z ustaleniem sądowym miejsca pobytu i alimentami.
Rozumiem że kredyt wspólny więc splacaj swoją część. 
Wydatki będziesz mieć trochę mniejsze na 2 osoby. Zgłoś  w administracji zamieszkanie 2 osób A nie 3 niższe rachunki przyjdą.
Media też wyjdą Ci taniej i codzienne zakupy.
I zastanów się czy wszędzie potrzebujesz auta samochód to duży koszt.
Z czasem zobaczysz plusy bo teraz to wiem..minusy..
Na Twoim miejscu zalatwialabym te formalne sprawy póki Mąż jest w skowronkach.
Gdy wróci w formie poranionego niedźwiedzia to gorzej dla Ciebie.  Chociaż wiem że tego chcesz teraz.

Niestety nie mogę spłacać sama kredytu za mieszkanie. Zarabiam 3000. Kredyt to 1700 miesięcznie. Samochód mi zostawia i będzie go spłacał. Ja tylko paliwo. Jutro ma się wyprowadzić. Separacji narazie nie ma. Z rozwodem prosił żeby poczekać do wspólnego rozliczenia pitu, żeby był zwrot podatku.
Psazawiozl do niej żeby w razieco brać go na weekendy, kiedy będę chciała gdzieś wyjść lub wyjechać. Lub tak poprostu żeby mnie niby odciążyć. Wziął psa żeby zobaczyc czy z jej kotem się dogada.
Boże jak mi jest ciezko.
Czy ktoś z Was byłby tsk miły i chciał że mną porozmawiać telefonicznie lub najfajniej się spotkać w Warszawie?

Telefonu i spotkania nie zaproponuję autorko, ale pisz tutaj. To naprawdę  pomaga.
Tu spotkasz kobiety co przeszły to samo.
Mi też bardzo pomogło czytanie wątków innych .przeczytaj wątek Dramat MoniCo.
I po tym jak się kończy dalsze posty w Kobietach na Zakręcie.
Cierpisz, bo byłaś zdolna do miłości i lepiej to ocal..
I jesteś jej warta, ale od tego mężczyzny patrząc po jego zachowaniu ( nie formalnym bo tu się jakoś stara) ale emocjonalnym ciężko się spodziewać że uzyskiwalaś.
Nie jesteś sama w takich przeżyciach i jeszcze będzie pięknie

Jest w domu. Ja w pracy. Pakuje się. Tchorz  jeszcze do mnie dzwoni i ingormuje o tym. Dziś wyprowadza się do niej. Wczoraj tez u niej byl. Wrocil przed północą. Nagrałam rozmowę z nim. Zaczynam zbierać dowody.
Głupia jestem, ale prowadzę wewnętrzna walkę sama z sobą. Jedna ja chce żeby die opamietal i wrocil, a ta druga wie że to już nie wróci. Mój mąż umarł  teraz jest obcy człowiek. Wiem to alenie chce w to wierzyć. Łudzę się nie wiem po co.
Jak pomyślę, że dxis wnowym domku zaśnie wtulonay w nią na łyżeczkę po namiętnym seksie, ze będzie ja dotykal jak mnie, że on bedxie żył pełnią szczęścia. A ja... wyrzuta  zeszmacona  wyprana ze wszystkiego  wpedzona w poczucie winy. Nie mam po co żyć, gdyby nie syn to... Nie mogę spać, jesc nawet płakać nie mogę. Jestem nic nie warta. Był dla mnie wszystkim, oparciem, przyjacielem, kochankiem, wbił mi nóż w serce.

Nigdy tak nie myśl, Ewelino! Nie jesteś nic nie warta, nie jesteś zeszmacona! Myśl o sobie dobrze, nie dawaj się wpędzać w poczucie winy! Jak w związku coś nie pasuje to się siada i rozmawia, wypracowuje jakieś wspólne podejście, albo korzysta z pomocy specjalisty, a nie po prostu oznajmia „było tak i tak, czułem się w ten i ten sposób, wiec znalazłem kochankę i odchodzę”.... totalne dno .... staraj się być silna, niestety ciężkie czasy przed Tobą:( życzę Ci powodzenia!!

To jest nieprawda .Po prostu nieprawda ,uczucia są prawdziwe i emocje ,ale myśl o tym że jesteś nic nie warta jest nieprawdziwa .
Przeżyjesz emocje Ewelino i możesz żyć też dla siebie samej nie tylko dla syna ,jesteś mamą a to jest skarb bezcenny,wierzyłaś i walczyłaś do końca o związek ,bo pewnie pomysł z terapią był Twój tak mniemam,to też jest bezcenne ,reszta już nie zależy od Ciebie potrzebujesz czasu żeby się pogodzić ,dbaj o siebie ,dziś jest noc ,noc się kiedyś skończy .

Podpisuję się pod tym wszystkim, co Ci tu piszą. A szczególnie pod tym że" nie da się pocieszyć czloeieka w takiej sytuacji". Ja też szukałam pomocy, wsparcia, pociechy gdie tylko mogłam. Gdyby nie rozmowy z terapeutką, chyba bym zbzikowała. No i wywalanie, wywalanie, wywalanie. U mnie mija już rok od zdrady i porzucenia a dopiero czuję coś w rodzaju " przyzwyczajenia" do tej sytuacji. Coś w rodzaju. Znaczy to, że takie wizje jak u Ciebie, z tą łyżeczką, itp nadal powodują ból serca i skurcz w brzuchu.
Także gadaj gdzie możesz, aż Ci to zbrzydnie i poczujesz coś w rodzaju zmiany.

Bardzo dobre posunięcie.

Yyyy? Po namiętnym seksie, jak nawet seksu nie mieli? A jeśli wezmą ich wyrzuty sumienia, albo stres, to może nie będzie fajnego seksu? I wtedy będą mieli smutne miny? I rano będą to wyjaśniać? A co jeśli ona pomyśli "Czy to na pewno dobrze, żę on się tutaj wprowadził?"  A jeśli on po seksie oprzytomnieje i pomyśli patrząc w sufit "Hmm... co ja tutaj robię..."...    Pełnią szczęścia? I za rok też pełnia szczęścia?

Podsumowując:   nie rób takiej projekcji w swojej głowie, jakoby oni żyli zdrowo i szczęśliwie jak książę i księżniczka.

Jeśli dwoje dzieci bawi się w piaskownicy, a potem jedno z tych dzieci pójdzie na huśtawkę, to to pierwsze dziecko nie jest winne tego, iż to drugie uznało huśtawkę za miejsce, w którym teraz się chce bawić. Na pewno trudno skasować myśli w których się sami obwiniamy i chyba jedyną metodą jest uporczywe tłumaczenie sobie prawdziwego oglądu sprawy na podstawie faktów i rozumowania.
Skoro mieliście taką dobrą relację to prawdopodobnie nie robiłaś mu krzywdy, że chciałby odejść. To nie twoja wina...

Też uważam że niepotrzebnie sobie wkrecasz te obraz sielanki w głowę. 
Ty z mężem miałaś inne początki, bo byliście młodzi zakochani i wolni.
Tam będą obciążenia i póki co oni sie jak zauważył Gary  nie znają aż tak dobrze na co dzień. 
Nie ma im czego zazdrościć.  Ale j Tobie jest czego współczuć.
Pamiętaj że oprócz Ciebie jest jeszcze chłopiec któremu zawalił się właśnie świat..
Poza tym sądzę  że nie mogłaś nic zrobić bo skoro on jest już przygotowany do wyprowadzki to znaczy że już długo to planował.
A papiery rozwojowe złóż bo i tak pewnoe nie ma szans na rozprawę przed koncem roku więc niech się pitem nie tłumaczy. .

Ewelina, wiele osób przeszło to co Ty, wbrew pozorom schemat jest do bólu powtarzalny, różnią się tylko szczegóły.
Jesteś 2 miesiące za mną i patrząc na moje doświadczenia im gorzej Cię traktuje tym szybciej się wyleczysz. Jego zachowanie było bardzo, bardzo destrukcyjne - mnie jż namawiała na telefon do kochasia, który nie odbierał od niej telefonu, "żeby nasze dzieci i jego córka się pobawiły". Ja już wtedy wiedziałem co i jak - bolało jak cholera.... To pokazuje gdzie Twój jeszcze małżonek Cię ma i to się nie zmieni (ja się łudziłem, jeszcze trochę się łudzę, bo zaczęliśmy się dogadywać jeśli chodzi o opiekę nad dziećmi i podział majątku - co jakiś czas dostaję taką szpilę, że zastanawiam się kto to jest...).
Nie wierz w co mówi, patrz co robi. Zbieraj dowody, szykuj się na najgorsze. Jesli ostatecznie jm zachowa się względnie w porządku - nic nie stracisz. W przeciwnym wypadku będziesz gotowa. Tak czy inaczej będziesz się czuła bezpiecznie.
Całą masa ludzi Cię tu wspiera i przytula - ja też:)

Pierwsza jego noc u niej po wczorajszej wyprowadzce. W dzień chodziłam jak struta, starałam się nie myśleć o tym że ja dotyka i uprawiają seks. Zwłaszcza że wydzwaniał wczoraj fo mnie z każdą pierdola zanim do niej pojechał.
Wróciłam z pracy, nie powiem zabolało na widok braku większości rzeczy. Scisnelo w dolku że nie ma jego szczoteczki do zębów. Ale, szczerze myślałam że będę wyć (a chciałbym móc się rozplakac). Po synu tez jakby spłynęło. Boję się ze tkwimy w jakim dziwnym letargu jak to pierdyknie to bedzie na granicy histerii. Jadę do pracy i zaczynam myśleć o ich wspólnej nocy.
Wieczorem psycholog. Kurde jak mnie w xoladku ściska.

Nie odbieraj telefonu.z byle glupstwem.
W ważnych sprawach niech pisze SMS..
Nie widuj się z nim chyba że to absolutnie konieczne i najlepiej poza domem.
Ja widywalam się z mężem na niedzielnych obiadach w knajpie razem z dziećmi raz w tygodniu by omawiać ich sprawy.
Zrobiłam to dla dzieci by miały poczucie że mogą liczyć na nas jako team rodziców.
Indywidualnie go unikalam i to była mądra decyzja.

Nie chce mi sie wierzyć że gosciu podjął decyzje o przeprowadzce do kochanki nie śpiąc z nią wczesniej. I nie chce mi sie wierzyc ze jakas kobieta przyjmuje do domu goscia do wspolnego zycia tak o po prostu bo killa razy sie spotkali na kawie a nie spali ze sobą.  I to na dodatek zonatego.

Zadzwonił. Głos miał jakby walczył żeby sie nie rozpłakać. Znam go  staral sie to ukryć  ale mu nie wyszło. Czyżby sumienie? Pytał czy cos mi kupić  czy cos potrzebuję. Bierze dzis psa na szczepienie i przy okazji chce mi zakupy zrobić. A niech robi. Karmie sie nadzieja że im nie wyjdzie. Tylko co wtedy... Siedzę w pracy i widzę że korek powoli puszcza. Chcę płakać, w końcu, ale muszę to powstrzymać. Pewnie bedzie dzis do mnie jeszcze dzwonił  a ja słyszę jego biedny głos współczuję mu. Wiem, powiecie pewnie głupia i naiwna. Boże kiedy będzie nowy dzień?

To była ściema, bo on wie, że żona wszystko kupi...

"Pewnie bedzie dzis do mnie jeszcze dzwonił  a ja słyszę jego biedny głos współczuję mu. Wiem, powiecie pewnie głupia i naiwna."

Tylko, że on ma to co chciał, wybrał. To jego odpowiedzialność podejmować dobre decyzje. Nie współczuj mu bardziej niż sobie. Teraz nim się opiekuje inna kobieta. Sobą musisz się zająć teraz, skupić na trudnym znalezieniu równowagi i spokoju w nowej sytuacji, ogarnięciu życia.
Nie chciałabyś zapisać się na jakąś jogę (jakąś łagodną, wyciszającą) lub taniec? To pomaga zachować równowagę w emocjach.

Tak też mi się tak wydaje ,że doszło na moment do faceta że to może być takie nieodwracalne ,starci coś wartościowego na rzecz czegoś niepewnego bez fundamentu,zbudowanego tylko na euforii która mija pojawia się i zanika .
Zdaje się że zabezpiecza się trochę do miękkiego lądowania i powrotu tymi telefonami i żałosnym głosikiem,wątpliwości doszły do głosu
po upojnej być może nocy,a może nie za bardzo,wywoływanie litości jest paskudną manipulacją,a to przyjacielskie zachowanie podejrzane dość ,ale to się będzie zmieniać wyprzeć jak się człowiek postara można wszelkie wątpliwości ,tylko ta euforia nie trwa wiecznie i po niej często następuje dołek.Jak mieszkał jeszcze z Tobą z wami, to pragnął odmiany,teraz odwrotnie tęsknić czasem będzie za codziennością ,jego wybór i konsekwencje tego ,to takie jak z tym ciastkiem ,a wie że teraz i na dłuższy dystans ,przyjmiesz go z powrotem.
Też mi się wydaje że to jednak nie był ich pierwszy seks a znajomość trwa dłużej ,dostałaś wersję lajt po prostu , tylko to pierwszy dzień po wyprowadzce i reakcja taka na to .Zmiana, intymność się zmienia z tej ukrytej sekretnej dającej dodatkowe emocje ,nie jest tak odświętnie jak dotąd .
Ewelino nie daj się wciągać w takie akcje ,to dorosły facet nawet jak nie wie dureń co robi,to jest jego problem jego dylematy,Ty masz swoje do przeżycia.Nie jesteś jego terapeutką.

Znów zadzwonił. Byl z psem u weta. Teraz zmiana tonu na miły i rzeczowy Jak to klienta w korpo. Dobiją mnie ta huśtawka. Zalega cisza w telefonie, ja jej nie przerywam  a on chyba pojął że nie będę wypytywac. Kurde jak to boli. Dziś o 19.00 psycholog.

No właśnie rzeczowe, zwięzłe gadanie (jak z klientem), emocjonalne odcięcie będzie lepsze niż takie uwikłanie emocjonalne. Nie brać na siebie pocieszania go w sytuacji, którą sam wygenerował.

A na jogę warto iść :-)

Wygadanie się też pomaga.

My tu wszyscy się dziwimy Twojej reakcji na zdradę męża. Niespotykana. Co najmniej jakby to było Twoje małe dziecko, takie biedne, nieporadne, jeszcze dobrze nie chodzi...

Rownoczesnie powinnaś rozmawiać z prawnikiem.

Jestem z Tobą! wspieram całym serduchem. Ale zjedz troszkę proszę, żebyś się jakiś wrzodów nie nabawiła czy coś.