Przegrywam w małżeństwie, co to może znaczyć ? - Netkobiety.pl

Można zjeść z kimś beczkę soli a i tak się go nie pozna do końca. W twoim mężu czai się gdzieś przemocowiec i zazdrośnik z którym on próbuje walczyć i nawet (takie ma wrażenie) nieźle mu to idzie, ale takiej okazji jak ta z przeczytanymi przez ciebie dokumentami jednak nie potrafi przepuścić.

Moim zdaniem zrobiłaś w ogóle błąd, że próbowałaś się tłumaczyć, nie rób tego. Absolutnie nie podejmuj tej chorej gry którą mąż ci proponuje i jeśli będzie nalegał, po prostu powiedz wprost, co o tym myślisz. Szanuj się i nie pozwól nikomu się tłamsić, nawet jeśli ten ktoś jest twoim mężem.

Dla mnie wygląda to na jakieś zaburzenie. Podobno jest coś takiego, że facet ma obsesję na punkcie czystości żony. Znam taki przypadek. Gość nie był w stanie przyjąć do wiadomości, że jego żona zanim go poznała była w relacji intymnej z innym mężczyzną i nie była dziewicą. Gość początkowo niby w żartach cały czas robił aluzje na ten temat, a w końcu zupełnie odpalił, podobnie jak Twój mąż. Wszczynał awantury, domagał się opisywania ze szczegółami w jaki sposób wyglądały te stosunki itd. Awantury były coraz częściej. W trakcie tych awantur kobieta była wyzywana od najgorszych czyli d*iwek i k*rew. Kazał jej składać jakieś śluby czystości i inne podobne bzdury. Kontrolował na każdym kroku, sprawdzał telefon i śledził. Ciągle też wmawiał jej zdrady i wymyślał nowych kochanków. Kobieta w końcu uciekła bo już nie mogła tego wytrzymać. Oczywiście z facetem nie było żadnej rozmowy. Nie przyjmował żadnych argumentów ani wyjaśnień. Właśnie najciekawsze jest to, że w tamtym wypadku gość też wszystkich zmanipulował i zrobił z niej najgorszą. Także jak bym się zastanowił na Twoim miejscu.

Dla mnie osobiście twoja postawa w tej kwestii jest dosyć dziwna. Zawsze chciałam poznać możliwie dobrze osoby, z którymi byłam i takie "niepotrzebne i prowadzi donikąd" byłoby dla mnie mocno frustrujące. Widocznie twój mąż ma podobnie.

Czyli odnośnie wiedzy o jego przeszłości nie uznałaś jakoś, że to "niepotrzebne i prowadzi donikąd"? Naprawdę nie dostrzegasz tutaj braku symetrii?

Kolejna sprawa. Z tego co piszesz, to twój mąż przeszedł jednak nad sprawą do porządku dziennego i postanowił nie robić afery o to, że przyłożyłaś odmienne standardy do jego i swojej ciekawości. Z tego, co piszesz, to ty przeżywasz jakoś strasznie, że wytknął ci w tej kwestii brak sprawiedliwości. I przeżywasz to ciągle, chociaż on nie zdecydował się jednak kontynuować tego tematu.

Moim zdaniem to ty masz tutaj jakiś problem.

A radziłabym po prostu zagrać w otwarte karty. Poświęć dwie godziny na opisanie, tego co pamiętasz, daj mu to przeczytać i poproś żeby zadawał pytania, jeśli coś jeszcze chce wiedzieć. Tak będzie uczciwie i będziecie mieć sprawę z głowy.

No bo zwyczajnie nie wierzę, że z dwóch związków trwających w sumie trzy lata nie pamiętasz kompletnie niczego ponad jedno zdanie, które można sprowadzić do: "masz tu coś napisane w minutę na kolanie i odczep się".

Nie ma żadnego nakazu ani prawa, ale związki międzyludzkie opierają się na zasadzie wzajemności. Jeśli tej wzajemności nie ma, to taki układ zwyczajnie nie jest uczciwy.

Wzajemność - piękne słowo. Jak jednak zrealizować go w tym przypadku? Jej zwierzenia tyczące przeszłości związkowej nijak się mają do sądowych dokumentów.

A poważnie.
Zaniepokoiłabym się stanem psychicznym mego męża, gdyby w opisanej sytuacji zachowywałby się tak, jak mąż autorki.

Z twojego posta wieje straszną grozą... jak z horroru...

To jest jak początek horroru, dreszczowca, gdzie reżyser pokazuje piękną rodzinę, szczęśliwą, która wprowadza się do nowego domku. Dziecko, wakacje, dobre relacje, sielanka. Widzowie wiedzą, że coś się wydarzy.

Przez męża czasem przemawia złość, ironia. Za chwilę jest znowu miły i potulny. Potem wysypują się papiery, wynika, że pobił ludzi. Potem robi opresję żonie, że ona musi jakieś oświadczenia pisać, zeznania. To co napisała, to wyśmiał. Widzowie w kinie już denerwują się, bo oni widzą, że on jest tyranem, a ona jego ofiarą.

Z biegiem lat problem "byłych partnerów" żony się nasili. Będzie czasem bił żonę, ale potem rany pielęgnował z miłością. Cokolwiek by ona zeznała, to dla niego będzie niewystarczające. Przed rodzicami dziewczyny będzie prezentowana sielanka rodzinna... dzieci będą pytać "Mamusiu ... skąd masz siniaki"... a ona będzie kłamać.    Gdy babcia przyjedzie do opieki nad dzieckiem, to on na oczach babci będzie robił zaloty, a żona będzie go odtrącać... a babcia będzie żonie tłumaczyć dlaczego to jest złe. 

Brrrrrrrrrrr... co reżyser wymyśli na koniec? Rozwód? Śmierć? Więzienie domowe? Hmmm...

Tak, może jeszcze ma klęknąć i go w rękę pocalować że zechciał ją za żonę.

Ona może pamiętać wszystko z poprzednich związków i wcale nie chcieć się tymi wspomnieniami dzielić z męzem, tak jak nie wymaga od niego aby jej się spowiadał. To, że przeczytała jakieś stare papiery o jego sprawie sądowej, to niby ma być powód aby się przed nim spowiadać?
Może niech zaproponuje, że jak on znajdzie jakieś jej stare papiery sądowe o pobicie którego się dopuściła kiedyś tam, to może je sobie przeczytać, oprawić w ramki jak mu się spodobają i będą kwita.

A jakim cudem ktoś miałby przechowywać w domu treść zeznań świadków z procesu karnego???

No chyba że ten ktoś jest trollem, to wtedy tak.

,

Jakiej symetrii? Ona przeczytała jakieś stare dokumenty których nikt nie ukrywał przed nią, bo miała do nich otwarty dostęp, a on chce ją sobie podporządkować i zmusić do uległości na swoich chorych zasadach. Ma napisać tak, by mu to odpowiadalo, czyli tak naprawdę nigdy ona tego dobrze nie zrobi, zawsze coś będzie nie tak. Początek już był...

No chyba jednak nie. Przecież nie mówił jej o tym, a wręcz uznał, że skoro jego żona robi jakąś tajemnicę ze swojej przeszłości, to on też może:
"Niestety zdarzało się, że próbował się odgrywać i często jak nie chciał mi odpowiedzieć to mówił, że to dotyka jego przeszłości".

Naprawdę nie rozumiem dlaczego nie dostrzegacie niesprawiedliwości w zachowaniu autorki wątku, ani dlaczego uznaliście z góry faceta za psychopatę, którego nic nigdy nie zadowoli, i który z biegiem czasu zacznie bić żonę.

Póki co człowiek dostawał jedynie odmowy i jedno zdanie napisane na odczepnego jak trzaśnięcie szmatą w twarz. Jednocześnie jego żona nie miała jakoś żadnych skrupułów, żeby szczegółowo studiować jego przeszłość z dokumentów sądowych. Nie dziwię się mu zatem, że poczuł się osobiście odkryty, a jednocześnie po raz kolejny usłyszał coś w stylu: "ale od tajemnic mojej przeszłości tobie wara".

Autorka się zrewanżowała. Opisała co pamiętała. Ale mężowi mało. On chce smaczki, ze szczegółami. Latami czekał na taką okazję. Jestem pewna, że jak to dostanie to do końca życia będzie tym dręczyć autorkę.
Dreszcz mnie przebiegł po plecach jak czytałam 1 post

--------------------

No niby nie musi, ale z tego, co autorka pisała w pierwszym poście, to ONA ma problem.

Więc osobiście uważam, że wyrażenie skruchy i zadośćuczynienie byłoby najlepszym rozwiązaniem, skoro sprawa ją męczy.

ja tez dolanczam do grona psychopatow na ktorej tam randce z kolei/spotkaniu tez sie pytam o takie rzeczy, zeby tego kogos poznac i zobaczyc czy w ogole rokuje. np mi przeszkadza duza ilosc bylych partnerek, nie wyobrazam sb byc z kims, kto przelecial pol miasteczka; jednak i na podstawie innych informacji mozna stwierdzic, czy ten ktos nadaje sie do trwalego zwiazku. jakis czas temu skreslilam jednego (choc byl i jeszcze inny powod), bo byl w 7 zwiazkach (wg jego definicji, wiec nie wiadomo, ile jeszcze bez tej definicji)i zaden z nich nie potrwal dluzej niz rok. nie chcialam byc nr 8, po ktorym nastanie 9, 10, itd. ot taki pierwszy lepszy przyklad. tak samo jak nie wyobrazam sb bycia z kims, kto dopuszczal sie zdrad/ (y).
z tym, ze ja sie dowiaduje o tym, zanim z tym kims bede i decyduje wtedy, czy mi to pasi czy nie.

zreszta mnie tez ludzie zadaja pytania o przeszlosc. nie dostalam ani amnezji, ani jeszcze nie wpadlam z tego powodu  w histerie. tym bardziej w malzenstwie trzeba umiec albo sie nauczyc ze soba rozmawiac. inaczej jak dlugo ono pociagnie?

dlatego tak mnie dziwi, ze dopiero po slubie o tym rozmawiacie. o ile to mozna nazwac rozmowa.
zapala mi sie lampka, jezeli chodzi o wasza komunikacje. w malzenstwie to bardzo wazna kwestia.
moze opisz to wszystko sobie (watpie, ze on chce znac swiadkow czy akt do czytania na 2 godziny,), ale na poczatek dla samej siebie. zrob kolacje, kup jakies winko i poprostu po ludzku porozmawiajcie. ty opowiesz o sobie, on o sobie i bedzie mozna zamknac temat. jaki problem?????????????   najlepiej, jesli jednak dasz mu tez poczucie, ze to  on jest dla ciebie najwazniejszy.

ja bym mu powiedziala, ze ten pierwszy to szkolna milosc, ktora byla bardziej przyjaznia (jesli dobrze wywnioskowalam), ile ze soba byliscie i tyle. z tym drugim tak samo, ile razem byliscie, czy ktos kogos zranil, dlaczego sie rozstaliscie, ze nie macie kontaktu, no kilka takich najwazniejszych faktow i tyle. nie wiem, jak moglas zapomniec, przeciez jakas rozwiazla nie jestes. praktycznie tylko szkolna milosc+jeden zwiazek. kazdy moze popelnic jeden, dwa bledy zle wybierajac.

ile macie lat?

Osobiście nie jestem zwolenniczką kompletnego ucinania rozmów o przeszłości, nie pasowałoby mi to. Natomiast to co ten typ robi, cała otoczka i sytuacja jak to się wszystko zaczęło jest bardzo niepokojące. Tak jakby ze złości na to że przeczytałaś te akta teraz by szukał jak Cię wcisnąć w ziemię i najbardziej utemperować, a przy okazji dostać coś czego Ty od początku mu dać nie chciałaś (a, jak ktoś wyżej napisał, on przecież się na tą granice zgodził kontynuując związek, biorąc ślub i tworząc z Tobą rodzinę). Dla mnie byłaby to syrena alarmowa.

Dla mnie w ogóle dziwna jakaś jest ta sytuacja. Facet zataił przed  żoną fakt, że był karany sądownie przed ślubem, nawet się nie zająknął na ten temat a ona przecież nie zatajała że miała kogoś przed nim. Dla mnie to jest grubo nieuczciwe, a już to, że teraz chce fakt własnej nieuczciwości wykorzystać przeciw żonie, to już jest po prostu świństwo z jego strony.

Horror! Twoj maz jest psychiczny i tylko kwestia czasu, az dojdzie do eskalacji przemocy. To co juz na tobie wymusza, jest przemoca, mam nadzieje, ze to wiesz.

ja zamiast formy pisanej wybralabym rozmowe. wtedy jest dialog.
poza tym, dobrym pomyslem byloby, zebyscie w ciagu kilku nastepnych dni cos wspolnie porobili. tesciowej tak zalezy na dobru malzenstwa, wiec pomoze przy dziecku. chodzi o to, zeby nie doszlo do jakis niepotrzebnych zazdrosci po i zakonczyc w ten sposob temat raz na zawsze.

"Ja w ogóle nie rozumiem, że jej mąz uważa za normalne ukrywanie swojej KRYMINALNEJ przeszlości. Ode mnie to by, przenosnie, z liscia dostał za to, że ni z gruchy ni z pietruchy dowiaduje sie, że jest zdolny do posłania dwóch gostków do szpitala. To, że dla Autorki to nie jest problem i jeszcze daje sie wmanewrować w poczucie winy i jakies dziwne gierki z mężem, jest głównym PROBLEMEM."

-tak, zamiast sie pogodzic dolac oliwy do ognia. przeciez nie chodzi o to, zeby moje bylo na wierzchu, czy kto komu bardziej dowali. , ale zeby malzenstwo bylo "zgodne, szczesliwe i trwale".oczywiscie, moze i ma prawo wykazac swoje niezadowolenie, ze to ukryl, ale nie, ze chcial pomoc komus, kto wedlug niego w tym nieporozumieniu myslal, ze zostal zaatakowany przez jakis bandytow. akurat to, ze stanal w czyjes obronie to akurat sie chwali. obecnie jest taka znieczulica, ze nawet nikt nie stanalby w obronie kobiety czy dziecka albo jedyne, co by zrobil to wyciagniecie tel i nagrywanie. niestety, ten czlowiek nie mial napisane na czole "zlodziej". dlatego zonie spodobalo sie, ze jej maz ma odwage cywilna. moze byc z niego dumna.

do tej pory tworzyliscie szczesliwa rodzine, mam nadzieje, ze rozwiazecie i ten problem i wszystko wroci do normy.

Czy Wy w ogóle nie widzicie jak on Nią manipuluje?

Odkryla, przypadkowo, jego PUBLICZNĄ KARNĄ przeszłość, a on zamiast przeprosić, wytłumaczyc sie, ze mu bylo wstyd czy cos w ten deseń, atakuje. Przy okazji moze tak zaszantażować zonę do wyciagnięcia intymnych szczegółów z przeszlości (która jest prywatna i taka powinna pozostać) i jeszcze ją upokorzyć.

Wredny typ.

Ja mam mieszane uczucia. Uważam, że to trochę mało, streścić dwa związki w jednym zdaniu. Mąż ma chyba prawo wiedzieć nieco więcej? Nie chodzi mi tu, oczywiście, o pikantne szczegóły, raczej o suchą historię, dlaczego było razem, dlaczego się rozstali itp. Tak, jak nie zadowoliłaby mnie informacja typu "mam matkę, zerwałem z nią kontakt", tak samo od partnera oczekiwałabym czegoś więcej niż "miałem dwie dziewczyny, już nie mam". A także, jeżeli ten partner uparłby się przy zasadzie niewściubiania nosa w przeszłość, a potem sam ją złamał, uznałabym, że ja również nie muszę jej respektować. I, tak z czystej przyzwoitości, wypadałoby chyba, żeby na moje pytania odpowiedział.

Ale to właściwie tyle. Bo ja bym w takiej sytuacji po prostu powiedziała to, co wyżej i zadała normalnie pytanie, oczekując rozmowy. Mąż autorki natomiast odstawia jakieś dziwne szopki. Dla mnie to, hm, nienormalne, on faktycznie zachowuje się, jakby miał coś nie tak z głową. Wymagania pisemnej spowiedzi? Wg wzoru z jakiejś sprawy sądowej? No błagam, tak zachowuje się ktoś niespełna rozumu. Albo w takich emocjach, że zupełnie siebie nie kontroluje. To trochę przerażające, bo nie wydarzyło się nic takiego, co by usprawiedliwiało takie szaleństwo. Nie wspominając już o tym, że autorka też by mogła mieć pretensje o zatajenie wyroku.

I naprawdę nie uważasz za słuszne, żeby on ją poinformował o tym, że przeszedł nad sprawą do porządku dziennego i już nie przeżywa? Przecież to jego żona.

Też bym się zespinała, jakby mi facet zrobił takie jazdy, a potem zaczął się zachowywać jakby nigdy nic. Też bym się zastanawiała, kiedy będzie zwrot i kolejna jazda.

---

edit.
To ja widocznie też jestem jakaś dziwna, bo w życiu by mi nie przyszło do głowy, żeby tłumaczyć mężowi dlaczego rozstałam się z jakimś innym facetem 10 lat przed nim. A co go to interesuje, dlaczego się rozstaliśmy? Nie jego biznes, nie było go wtedy.
Można powiedzieć ile było się razem i ile tych związków było, ale ja bym nie właziła w powody rozstania.

Co zresztą pokazuje tylko to, że u każdego ta granica dzielenia się przeszłością przebiega w zupełnie innym miejscu.

Ale kto tu komu zrobił jazdy? Owszem, tekst o tym, że masz tu papiery sądowe na wzór do sporządzenia zeznań brzmiał jak głupia złośliwość, ale doskonale rozumiem, że w tej sytuacji jej mąż mógł być wkurzony. A ona co? A ona rozważa najróżniejsze cuda, analizując nawet możliwość tego, że może ma w pracy jakiś romans, a nie potrafi zauważyć, że jego zachowanie w tym momencie było konsekwencją jej wcześniejszych działań?

Jednak jest różnica i to znacząca, bo ona nie dowiedziała się o jego przeszłości od męża, ale zupełnym przypadkiem. Gdyby nie ten przypadek, być w może do końca wspólnych dni żyłaby w nieświadomości, że był karany, bo on nawet by się na ten temat nie zająknął. Kolejna kwestia to ilość informacji, jakich on oczekuje. To są intymne sprawy między nią a byłymi partnerami. Jemu powinno wystarczyć ile już wie, cała reszta to wymuszanie szczegółów, które nie są mu do niczego potrzebne, no może poza dręczeniem siebie samego i jej także. Dla mnie to byłoby nie do zaakceptowania, gdyby ktoś naciskał na mnie na takie wyznania.

Czyli Twoim zdaniem Autorka celowo znalazła te dokumenty?

Ale Wy tak na serio?
Kupujecie to, że facet chcący zataić wyrok, trzyma stertę dokumentów z procesu, potem te dokumenty 'przypadkiem' trafiają w ręce Autorki, równie przypadkowo wypadają - akurat te kluczowe?

Już śmierć Hanki Mostowiak była mocniej uprawdopodobniona.

noben,
nie kupuję; bawię się.

Znalazła przypadkowo, ale celowo i dokładnie przeczytała.

Ha! Czyli jednak psychopata. Bo w takim razie musiał ukartować to na wiele lat przed poznaniem swojej żony i już zawczasu przygotował sobie stosowne dokumenty. A na koniec jeszcze matkę do spisku wciągnął.

Pytanie również, po co ona ma mu opowiadac o swojej przeszłości, co to zmieni, skoro oni już SĄ małżeństwem, tworzą rodzinę. Co innego, gdyby mąż Autorki dopytywał o takie rzeczy przed ślubem i od tego uzależniał decyzję o zawarciu małżeństwa. Tymczasem on podjął decyzję o ślubie ze świadomością, że wie o jej przeszłości tyle ile wie. W jakim celu teraz to drąży?

Ja bym się zastanowiła, co jeszcze ten mężulek ukrywa, jesli udalo mu się proces karny i wyrok w zawiasach ukryć przed żoną przez wiele lat, a teraz zamiast albo przejść nad tym do porządku dziennego, albo chociaż wytłumaczyć się po co to ukrywanie, przystępuje do ataku jakby o obronę Częstochowy chodziło. Chce żonie dać nauczkę żeby się jego przeszlością nie interesowała, bo jej ta ciekawość gardłem i uszami wyjdzie? Mnie tak to wygląda.

I ja sie zgadzam z Salomonka i z Beyondblackie. Facet to czub, socjopata najprawdopodobniej, za chwile zacznie ja podduszac bo mu na pismie nie rozpisala ze szczegolami w jakich pozycjach spala z tymi mezczyznami. Jaki normalny maz sie tak do zony odnosi??? Jemu powinien kamien z serca spasc, skoro tak wyrozumiale zona do jego skrycie ukrywanej przeszlosci podeszla. Znacie sie bardzo krotko, o wielu sprawach pewnie jeszcze nie wiesz. Autorko, radze ci sie zaczac zabezpieczac finansowo, bo bedzie ciezko. Horror jakis!

hahaha
podoba mi sie ta cala thrillerowa otoczka Garego xD

Czyli uważasz, ze fakt, iż człowiek stanął, prawdopodobnie z narażeniem własnego życia (1 do 3), w czyjejś obronie, ale miał pecha, bo okazało się, że agresorzy byli jednak trochę na prawie, stanowi elementarną informację na temat naszej przeszłości. Ale już to, z kim ktoś był, dlaczego, jak to się zaczęło i dlaczego się skończyło, takiej elementarnej wiadomości nie stanowią?

Odpowiem tak: nigdy w życiu nie związałabym się z osobą, która wyznawałaby podobne podejście i ponad bliskość z aktualnym partnerem stawiałaby jakąś dziwnie rozumianą lojalność wobec osób, z którymi nic jej już nie wiąże. Gdybym się jednak zdecydowała z kimś takim związać, i gdybym zaakceptowała narzucane przez drugą stronę w tej kwestii zasady, to strzeliłabym zapewne dużo większego focha po akcji z papierami z sądu.

A teraz już możesz mnie nazywać psychopatką, co na pewno w przyszłości zacznie wykazywać się przemocą względem partnera. Co prawda przez 20 lat związku nie wykazywałam dotąd takich zachowań, ale przecież my psychopaci potrafimy się świetnie ukrywać ;-)

Jak już wcześniej pisałam: dla różnych ludzi istotne mogą być inne sprawy. W tym akurat aspekcie autorka wątku i jej mąż najwidoczniej się nie dobrali. Więc jeśli cała ta dyskusja ma mieć jakąkolwiek wartość dla Sad days, nie zaś stanowić jedynie manifestację prywatnych fiksacji jej uczestników, to powiedziałabym tak:

Twój mąż postrzega całą sytuację zupełnie inaczej niż ty. Twoja odmowa mówienia o swoje przeszłości była dla niego bolesna. Twoje studiowanie jego przeszłości było dla niego złamaniem zasad, które ty narzuciłaś, a które on zdecydował się respektować, chociaż wcale mu się one nie podobały. Nie szukaj zatem jakichś kompletnie odczaptnych interpretacji jego zachowania (w stylu, a może ma romans), tylko zrozum, że inna osoba, nie jest tobą, nie myśli i nie czuje jak ty. I ma do tego takie samo prawo, jak ty do swojego własnego myślenia i odczuwania. Więc, jeśli ci na nim zależy, to postaraj się go zrozumieć, jakoś zadośćuczynić i wypracować jakiś kompromis.

No chyba, że wolisz interpretację Garego mówiącą, że mąż twój najpewniej jest psychopatą i powinnaś od niego uciec już teraz, zanim staniesz się jego ofiarą.