Ogarnięty życiowo facet... co to faktycznie znaczy? - Netkobiety.pl

Wiadomo, że to indywidualna kwestia ale na przykład mnie obchodzi mówimy tu o ogarnięciu życiowym czyli ogólnie co czyni faceta ogarniętym. Dla mnie jest różnica pomiędzy "umiem sam ogarnąć swoją osobę ale mam kasę więc sobie to ułatwię" a "jak obniżą mi pensję albo będę miał gorszy okres to nie ogranę codzienności".

Dobra ,bo widzę że się temat rozkręcił .Więc ogarnięty facet to np. mający ambicje , ambicje do osiągania celów , najlepiej jak by miał tych celów z 10 a jeszcze lepiej 15 ,czym więcej celów tym bardziej ogarnięty .
Jak nie masz celów to jesteś od razu skreślony ,dziś taka moda ,musisz mieć cel .
Musisz twardo stepac po ziemi , najlepiej na betonie ,na piasku może być ciężko .
Musisz mieć klasę ,osiem klas może nie wystarczyć ,ja mam osiem i no właśnie...ciężko kogoś poznać.
Musisz być niezależny , tu też może być ciężko ,bo musisz wszystko robić sam , dosłownie ,musisz sam rękoma wybudować dom ,musisz sam zbudować samochód ,upiec chleb ,zasadzić pomidory ,przynieść wodę do domu , Szyć ubrania itd.więc to już prawdziwy hardcore.
Musisz wiedzieć czego chcesz ,masz wiedzieć i już ,od razu musisz wiedzieć czego chcesz ,bez chwili wahania.
Musisz mieć samochód,czym nowszy tym lepiej, oczywiście moc i marka też się liczy .Tak więc Multipla odpada .
Musisz mieć mieszkanie , najlepiej na kredyt na 80 lat , chociaż dom robi lepsze wrażenie .
Prace musisz mieć ambitną i oczywiście dobrze płatną
A najlepiej jak byś pracował dla siebie a nie dla kogoś ,praca dla kogoś świadczy o braku ambicji.
Mógłbym tego wymieniać i wymieniać.
Ogólnie czym starsza baba tym większe wymagania.

Ps. Kiedyś rozmawiałem z pewną kobietą,mówiła że targała sama stół przez pół miasta. Pytam się jej dlaczego nie poprosiła kogoś o pomoc ,a ona na to że chciała być niezależna :d

Nie wiem czy do końca cel = ogarniecie , ale zdecydowanie polecem je jednak mieć. Przynajmniej jeden do którego dążymy warto posiadać wtedy rzeczywistość staje się przyjemniejsza ja sobie nie wyobrazam żyć jak wolny elektron..z dnia na dzień bo jakoś to będzie i tym samym wolę otaczać się ludzmi , którzy mają cele, ambicje , plany. To mnie pozytywnie nakręca.

Tak naprawdę to kto ile klas skończył nie świadczy o tym czy jest ogarnięty, obrotny czy nawet bogaty. Mam w swoim otoczeniu ludzi po gimnazjum, po zawodowkach i studiach wyższych...To , że komuś się chcialo i miał możliwości dłużej się uczyć nie gwarantuje świetlanej przyszłości a juz na pewno nie gwarantuje tego,  że taki ktoś jest ogarnięty.Niejeden absolwent sobie nie umial poradzić i sprzedaje bułki w macu.

Zależy co przez to rozumiesz , ale fakt w pewnym wieku zależność np od rodziców jest naprawdę słaba.

A to jest przyklad nieoagrnietej kobiety. Ogarnięta zamawia " z dostawą do domu" a nie udaje pudzianowskiego

Ja też uważam że kasa równa się ogarniecie tylko do pułapu że ktoś jest w stanie sam się utrzymać, tzn nie musi go (zdrowego i zdolnego do pracy zawodowej) utrzymywać nikt inny. Ogrom kasy, bogactwo, bardzo wysoki pułap życia to już wychodzi na inne obszary niż ogólne ogarniecie życiowe. Tak więc facet ogarnięty nie równa się dla mnie bogaty, ale na pewno równa się samodzielny (kobieta tak samo zresztą)

Jeśli będzie chciał, to przeskoczy. Może uzupełnić wykształcenie zaocznie, może awansować bez tego, lub otworzyć własną firmę, wtedy nikt o dyplom nie będzie pytał.
Tylko wcale nie musi. Z tego co piszesz, dobrze sobie radzi. Biorąc pod uwagę start to już osiągnął sukces.

Dla mnie ogarnięty = samodzielny i z planami na przyszłość uwzględniającymi zachowanie tej samodzielności. Oczywiście można dopisać wiele cech pasujących do tego ogarnięcia, ale już bardziej dyskusyjnych, a samodzielność to warunek konieczny.
Inna rzecz, że to też nie tak, że ogarnięcie życiowe wystarczy, żebym z kimś chciała być w związku. Nie. Wiele osób, które znam, nazwałabym ogarniętymi, ale wciąż jest w nich/w ich życiu coś, co mi by nie odpowiadało. Jakby, no, dostrzegam wiele rodzajów "ogarniętego życia", ale nie każdy mi pasuje.

Otóż to. Natomiast również odwrotnie, najpewniej nie mogłabym być z kimś kto w jakiś sposób jest interesujacy ale przy tym bardzo nieogarnięty.

Jezeli ktoś pragnie biurowej pracy to wiadomo warto to wykształcenie uzupełnić. Tylko , ze biurowa praca w sama w sobie nie zapewni dobrych pieniędzy. Teraz jest duże zapotrzebowanie na fachowców. Dobrze wiemy ile się czwka i ile kosztuje położenie kafelek , hydraulik, mechanik samochodowy , kosmetyczka itp.
Z drugiej strony wykształcony urzędnik państwowy np zarabia grosze

Chyba nie znasz za wielu przedstawicieli klasy robotniczo - chłopskiej ale to pewnie normalne dla inteligenckiego etosu

A ja tam mam jakieś swoje cele w życiu i systematycznie je realizuję. Część, to cele tzw. rodzinne ale część, to moje prywatne zachciewajki. Nie spisuję ich sobie w zeszyciku ale dążę do nich, dzięki czemu większość w zasadzie osiągnąłem. Robi się nudno więc szukam sobie nowych np. znajomy mnie jakiś czas temu zainspirował i poważniej myślę nad tym żeby w przeciągu roku mieć nowy, dodatkowy zawód. Nie będzie mnie to kosztowało wiele wysiłku, a kasiorka będzie wpadać. W perspektywie mam jeszcze kolejny zawód ale tam trochę więcej trzeba by się przyłożyć.

Fachowiec nawet biurowy jest w stanie wyciągnąć duże pieniądze.
Słowo klucz to fachowiec w swojej dziedzinie

Ale mimo wszystko trochę tak jest, że ogól kobiet wybiera tych którzy na papierku mają "inteligentny" zawód.
Bo myślą, że nie mają o czym gadać z facetem który układa kafelki (a same pracują w sklepie jako ekspedientka). Mimo, że taki fizyczny fachowiec nie zarabia źle to wstyd przyznać przed rodziną.

Takie inteligenckie zawody mają jeden plus. Niedługo wróci pełny lockdown. Spora część fizycznych znów potraci prace, a "inteligenty" na zdalne.

Jeśli za fizycznego pracownika bierzesz kelnerkę w knajpie, barmana, bileterkę w kinie, to może masz rację. Jeśli jest jednak hydraulik, mechanik samochodowy, pracownik budowlany dowolnej specjalności, a nawet niewykwalifikowany itd., to nie masz zupełnie racji. Żadna budowa nie stała z powodu jakichś idiotycznych lockdownów. Podpowiem ci też, że na budowach maseczki to się zdarzają. W końcu jak się pyli, to lepiej ją mieć

Potwierdzam na to zawsze jest bum..a na dobrego fachowca trzeba się naczekac i szykować portfel.
Przecież żadna budowa czy remont nie stanie bo covid to nie restauracja bez której można się obejść.

Takie stanowiska" z doskoku" raczej obejmują studenci a nie fizole. Praca fizyczna to murarz, tynkarz, kucharz, fryzjer ..ale recepcjonistka ??

Mea culpa. Za mocno uogólniłem. Dopiero co wstałem i już do komputera

Ale też wiele starszych kobiet.

Jakiś czas temu dziewczyna mnie zapytała jakim cudem można zarabiać 2 tysiące na rękę.
Jednak można i pół kraju tak zarabia właśnie pracując w takich łatwo zastępowalnych zawodach.

Ja tak nie uważam. Mniejsze zarobki, mniejszy stres. Nie każdy chce w życiu rozwijać się pod względem kariery zawodowej.

W zasadzie większość kobiet zarabia 2 tysiące na rękę.

Wydźwięk tego posta jest bardzo jednoznaczny. Fizol jest określeniem pejoratywnym i nawet u mnie, pomimo że mam wyższe wykształcenie i nigdy nie pracowałam fizycznie, więc w żaden sposób nie mogło mnie to dotknąć osobiście, wywołał niesmak. 

Sama posiadam kilka zawodów, w tym jeden, który należy do grupy określanych jako fizyczne. Zrobiłam sobie z niego pasję na własny użytek, za to fach w ręku zawsze dobrze mieć, bo nigdy nie wiadomo co nas w życiu spotka. Równocześnie tego typu generalizacja i patrzenie z góry na osoby pracujące rękami jest czymś, co pokazuje swego rodzaju wyższość, moim zdaniem zupełnie nieuzasadnioną. Warto też wziąć pod uwagę, że wiele wykształconych osób dokonuje przeróżnych wyborów, które są starannie przemyślane, a nierzadko kierują ich kroki właśnie ku pracy fizycznej.

Ale czy celem nie jest rozgraniczenie życia osobistego od zawodowego ? Poświęcenie czasu dla rodziny to tez jakiś cel: być orzy dzieciach i patrzeć jak rosną zamiast siedziec ciągle w pracy.
Celem , planem / marzeniem mogą być fajne wakacje z rodziną  pod namiotem. Zależy co Ty przez to rozumiesz. Moim celem było np nauczenie się języka obcego. Ja nie rozumiem słowa " cel" jako polepszenie życia pod kątem materialnym
Gorzej jak komuś jest wszystko jedno. Praca dom , dom praca bez planów aby ulepszyć swoje życie , bez planów na przyszłość.

Nie wiem jakie stawki sa na Podlasiu, ale bylam w zeszłym roku na wakacjach i zauważyłam , ze ceny w sklepach , restauracjach niczym się ni różnią od cen jakie są u mnie. Dla mnie taka stawka świadczy , że ktoś sobie w pewnym momencie nie poradził na rynku pracy. Nie mniej jednak skoro ktoś umie przeżyć za taką kwotę i nie ciągnąc kasy od rodziców czy z chwilowek no to przecież w porządku.
Chodzi o to , że ogarniety facet wg mnie potrafi sam sobie poradzić w kryzysowych sytacjach a 2 tys nie wydaje mi się żeby starczyło. Tak jak pisalam żłobek kosztuje 1500 , ja za sam gaz place rachunek około 400 zl. Nie wyobrażam sobie ogarnąć podstawowych czynności życiowych za 2 tys.

No i te zarobki rzędu 2000 zł to dobry przykład na to, że ktoś może być ogarnięty, ale jednak nie widziałabym się z nim w związku.
Znaczy, ludzie mają różne ograniczenia, choćby intelektualne, może się zdarzyć, że ktoś wie, że "wyżej nie podskoczy", układa sobie życie za te 2000 zł, nie wiem, wynajem małego mieszkanka w małym mieście za 1000 zł albo odziedziczył, no i sobie żyje tak, jak może. Może być przy tym ogarnięty i zdawać sobie sprawę z własnych ograniczeń, nieważne, w każdym razie ja nie nazwę takiej osoby od razu nieudacznikiem.
Tyle że dla mnie to jest zwyczajnie za mała kwota na związek. Skoro on zarabia 2000, to jego partnerka może tyle samo, okej, mają 4000. I jak tu planować przyszłość? Wiecznie małe wynajęte mieszkanko? A za co dzieci, jeśliby chcieli? A jak z tego odłożyć na własne przy płaceniu odstępnego? Albo gdzie rata kredytu + wynajem? A co, jeśli się zepsuje auto czy pralka? Za co leki dla dzieci, wyprawka, wakacje? Za 2000 to sobie może kawaler żyć, nie wiem, gdybym miała 2000, to nie skończyłabym pod mostem, umierając z głodu, ale to jednocześnie nie jest kwota, która pozwoliłaby mi planować jakiekolwiek bardziej poważne/rodzinne życie.

Nie jest. Przecież tutaj nikt nie mówi konkretnie o płci, a ogóle.

Powiedzmy sobie szczerze, ogarnięcie zaczyna się kiedy ktoś jest w stanie zapłacić dwa tysiące miesięcznie na koszty wynajęcia mieszkania albo spłatę kredytu i jeszcze mu zostaje tyle, że nie zastanawia się czy dziś pójdzie do knajpy ze znajomymi ale będzie potem 2 tygodnie niedojadał. Czyli zostaje mu tyle, że ma na większość drobnych przyjemności albo i co odłoży, na wachę ma, a może raz na jakiś czas skoczy gdzieś na weekend.
To jest mniej więcej ogarnięcie.
Wszystko mniej no to nie oszukujmy się, jest to takie trwanie od 1-go do 1-go, żeby nie powiedzieć wegetacja. Nic atrakcyjnego jeśli ktoś szuka partnera.

Są jeszcze ograniczenia zawodowe. Nie znam kwot, ale pracownik muzeum czy muzyk w orkiestrze symfonicznej często zarabia grosze. Nieraz to są pasjonaci w sowich zawodach i szkoda by było, żeby przenosili się do IT, byle tylko żyć godnie. Zresztą jak wszyscy przeniosą się do IT to eldorado też się skończy.

Na etacie 8-16 masz pewnie 2x tyle co przeciętny muzyk w orkiestrze. Ty nie musisz kombinować jak dorobić.
Liczne nadgodziny, czy dorabianie na 3 etaty to nie jest normalne życie. Po prostu nasz kraj, do tego przyzwyczaił.
Jeśli ktoś pracuje, jest dobry w tym co robi i nadal zarabia za mało na normalne życie, nie można mieć do niego pretensji, a jedynie do tych, którzy ten system tworzą.

Zaleciało hipokryzją: na początku zarzekasz się że nie pracowałaś fizycznie i nie mogło Cię to dotknąć, ale na końcu zaznaczonego fragmentu jasno pokazujesz, w który czuły punkt Cię to uderzyło
I tak: określenie MIAŁO mieć wydźwięk nieco pejoratywny.

Naprawdę nieuzasadnioną? Klasa inteligencka nie tworzyła się na podłożu kasy, lecz na posiadaniu wiedzy, znajomości kultury itd. Ja poświęciłem czas i wysiłki na studia ścisłe (w tym celu przeszedłem przez szkołę średnią umożliwiającą dalsze kształcenie) podczas gdy prymitywy i bandziory szkolne poszły do zawodówek (albo i nie to) by szybciej dorwać się do zarabiania pieniędzy i obracania panienek. Dlatego jest dla mnie całkowicie naturalne, że osoba po takich studiach cieszy się wyższą pozycją i jest inaczej przyjmowana przez np. osoby na kierowniczych stanowiskach niż szeregowy monter czy jakikolwiek inny fizyczny. Bo po prostu z taką osobą można porozmawiać na poziomie, czego o fizycznych "z krwi i kości" (zwłaszcza wywodzących się z rodzin granatem od pługa oderwanych) cholernie często nie da się powiedzieć. A to, że potrafię różne rzeczy fizyczne zrobić (głównie naprawy niezbędne w domu) wcale nie jest równoznaczne z zamiarem by kiedykolwiek wiązać z pracą fizyczną swoją karierę zawodową...

To nie tak do końca, bo należy odróżniać absolwentów Wyższej Szkoły Klepania Łopatą i absolwentów kierunków z gatunku "Specjalista od pieprzenia o d... Maryni" (i to są najczęściej płatne studia w pipidówach chcących pokazać że mają swoją szkołę wyższą, do której to "szkoły wyższej" przyjeżdżają na chałturę doktorzy czy dr hab. z poważnych uczelni) od absolwentów wysoko notowanych uczelni technicznych.

Coz, jezeli uwazasz, ze do samodzielnego zycia w wynajetym mieszkaniu i okazjonalnego wyjscia na miasto z kumplami potrzebujesz 6-7k na reke, to wlasnie pokazujesz brak swojego ogarniecia zyciowego

No ja tak zylam zarabiajac 3500 i dawalam rade wypic kawe na miescie i jechac na wakacje z kolezankami, kupic sobie nowe buty czy cos. Jest to jak najbardziej wykonalne, niemniej to swiadczy o ogarnieciu, ze masz taka sytuacje jaka masz, tyle kasy, ile masz i jestes w stanie z tego zyc i zatroszczyc sie o swoj stan.

To zalezy w jakie panie celujesz ja zarabiam wiecej niz moj partner i mi to nie przeszkadza. A jak zaczynalismy razem mieszkac, to ja zarabialam normalnie pracujac, a on studiowal i nie pracowal. Wiec de facto wiekszosc wydatkow byla na mojej glowie. Teraz pracuje, ale ja mam dluzszy staz pracy, zmienilam po drodze stanowisko i dalej ciut wiecej zarabiam. Tyle, ze on tez nie robi wojny, jezeli np. ja funduje spanie czy przelot na wakacje. I nie sprawia to, ze czuje sie mniej meski albo ze jest mniej meski w moich oczach.

Ogarniety facet to taki, ktory poradzi sobie w kazdej sytuacji z takimi srodkami, jakie ma. I nie narzeka, po prostu wie, na co go stac, wie, kiedy powiedziec kolegom, ze w tym miesiacu nie da rady sie spotkac i wie, kiedy warto goraniczyc jedzenie na miescie.

Nie wiem o jakie opłaty ci chodzi. Czynsz z energią elektryczną za moje stare mieszkanie, to jakieś 500-600 zł. Kablówka coś z 50 zł. Tak więc ludzi, którzy je ode mnie wynajmują kosztuje łącznie właśnie ok. 2 tysięcy miesięcznie. Nakarmienie jednego byczka miesięcznie niech będzie 1500. Tak więc syty i mający dach nad głową pan wyrabia się w ok. 3500 zł na rękę. Jak będzie zarabiał więcej, to będzie miał na piwo z kolegami, na ciastko i kawę żeby pannie postawić w lokalu i na wachę żeby ją odwieźć po ciastku w siną dal...

A potem budzisz się spocony w szarej rzeczywistości, gdzie oczy wyłażą ci na wierzch, gdy tępy koleżka z zawodówki przedstawia ci kosztorys zrobienia łazienki, położenia gładzi w mieszkaniu z malowaniem albo zrobienia czegoś w twoim samochodzie
Na szczęście podbudowujesz się swoim poczuciem wyższości, że nie kasa czyni człowieka

Wiec idąc Twoja logika kiedys mogłeś sobie podbic status studiami, dziś nie robi to piorunującego wrazenia. I wątpię żeby kogoś wybitnie w rozmowie przekonał argument "ale ja to kończyłem kiedyś". Wychodzi na jedno.

Hm. O ile uważam, że pieniądze w życiu są ważne; lubię je mieć i lubię je wydawać xD, o tyle absolutnie nie w każdym przypadku uzależniałabym ogarnięcie od odpowiednich zarobków. Owszem, jeżeli ktoś zarabia 2 tys., chociaż mógłby więcej, ale tak "wyszło" i ani myśli kiwnąć palcem, żeby coś z tym zrobić, bo właśnie mu tego ogarnięcia brakuje, to jasne. Ale np. mam kolegę, który ma niesamowicie rozwiniętą, nie wiem, empatię? Inteligencję emocjonalną? Intuicję? Taki Will z "Hannibala", tyle że nie na miejscu zbrodni a w relacjach międzyludzkich. Tyle że on tego nie wykorzysta w żaden sposób, bo - powiedzmy wprost - intelekt mu nie pozwoli na żaden umysłowy zawód i przygotowanie się do niego, a praca fizyczna odpada z innych względów. I ja go nie nazwę nieogarniętym, mimo że więcej niż 3 tys. nie zarobi, bo on po prostu nie jest w stanie pracować w innym miejscu niż kasa w sklepie itp. On jakby osiągnął maksimum swoich możliwości, wie, że więcej nie zrobi w tym kierunku i trudno; radzi sobie, jak może, w tych warunkach, jakie ma. Poza tym - wszystko ogarnięte. Dla mnie zrównać ze sobą dwa takie przypadki to jednak nie w porządku, bo równie dobrze można o leżącym chorym powiedzieć, że jest nieogarnięty, bo nic wokół siebie nie zrobi. Moim zdaniem to jest istotne: czy robisz tyle, bo nie możesz więcej czy - bo Ci się więcej nie chce.

Błąd. Primo: nikt mi nic nie natłukł, to moja ex była pierwszą osobą w swojej rodzinie która skończyła studia. U mnie w rodzinie studia to norma, są w niej i profesorowie więc moje studia na tym wydziale to było raczej minimum przyzwoitości.
Secundo: to że ten szkolny bandzior może zarobić więcej, to tylko dowód upadku naszego społeczeństwa i tego że niby system się te 30 lat temu zmienił, ale podejście do ludzi wykształconych już nie bardzo. Może trzeba by się było z tej naszej Bolandy zmywać (3 lata temu miałem ofertę; zostałem, bo chciałem ratować małżeństwo, żona powiedziała że jak wyjadę, to z małżeństwa nie będzie co zbierać... a i tak dziś jest ono przeszłością), ale teraz zaczyna mnie coś tu trzymać...

Nie, mnie do tej względnej swobody wystarczą zarobki od cztery kilkaset do pięć kilkaset (fakt, nie mam kredytu); po prostu na takie zarobki wiele pań (w tym i ileś z tu obecnych) mocno kręci nosem i tylko tym podyktowane jest moje pytanie tytułowe

Do tego piłem. Są uczelnie, których głównym atutem jest to że dają papier potwierdzający wykształcenie wyższe i są też np.  renomowane, solidne politechniki.