Po raz kolejny Polkom usiłuje się odebrać ich prawa - Netkobiety.pl

Petra44 napisał/a:

Znerx napisał/a:

Zdajesz sobie sprawę, że w UE wiek zajścia w pierwszą ciąże to 30 lat? W PL (2017) było 27 i pewnie poszło w górę.
Więc co robisz do tej 30tki skoro nie rodzisz, nie wychowujesz, nie gotujesz dla 5 osobowej rodziny?

A po 30 ? Kto zajmuje się zebyś miał co zjeść miał sie w co ubrać zajmuje się lekcjami  itd? Podczas gdy ty się rozwijasz zawodowo? Na kim pasożytujesz? A moze czas na zmiany?

Przeginasz.
Pasozytuje? A z jakiej paki mialby na kims pasozytowac?
Znam bardzo duzo facetow, ktorzy pomimo pracy zawodowej zajmuja sie dziecmi duzo wiecej niz partnerki. Kobieta tez moze rozwijac sie zawodowo. Zyjemy w takich czasach, gdzie naprawde nie ma z tym juz problemow.
Moze Petra, czas na zmiany i znajdz sobie wreszcie faceta, ktory faktycznie bedzie chcial z Toba spedzac czas i bedzie blizej fizycznie niz ekran komputera? I wtedy wypowiadaj sie na temat tego, jak dziala rodzina i jak bardzo uciemiezona w tej rodzinie jest kobieta?

Wyobrazasz sobie, ze niektore kobiety CHCA siedziec w domu i zajmowac sie dziecmi. CHCA. Nie musza, CHCA. Gdyby moj partner zarabial powyzej 10k miesiecznie, to ja tez wolalabym siedziec w domu i zajmowac sie dziecmi. Nie mialabym z tym zadnego problemu. Wreszcie mialabym czas na to, zeby ugotowac porzadny obiad, a nie tak w przerwie w pracy gotowac na raty. Moglabym sobie z dzieckiem posiedziec, pobawic, poczytac sobie. Nie widze w tym absolutnie zadnego problemu. Na tem moment razem zarabiamy, a nawet byl taki moment, ze ja go utrzymywalam, ale jak wybije sie w swojej pracy i bedzie zarabial duzo wiecej, to ja moge siedziec i mu gotowac obiady. Zero problemu.

Nie kazda kobieta ma obowiazek robienia kariery i nie kazda robic kariere chce. Nawiasem mowiac, w miedzynarodowych korporacjach na juniorskich stanowiskach to faceci sa dyskryminowani w czasie rozmow wstepnych. Ja pracuje w dziale plac w korpo i 90% ludzi przychodzacych do nas do pracy to kobiety. I to nie dlatego, ze faceci nie maja kompetencji. Po prostu na takich stanowiskach promuje sie kobiety o wiele bardziej. Widzialam to w momencie, kiedy moj partner szukal pracy. Ja na takie pierwsze stanowisko nie szukalam pracy, sama do mnie przyszla, a jak zmienialam prace to po tygodniu juz mialam podpisany kontrakt z nowym pracodawca. Jemu znalezienie czegos zajelo dobre kilka miesiecy. Nikt mi nie zamydli oczu, ze te babeczki przyjmowane do pracy sa super kompetentne, bo tak nie jest. Jak robie szkolenia dla ludzi, ktorzy przychodza do pracy, to faceci ogarniaja wszystko duzo lepiej, a wiekszosci kobiet trzeba powtarzac wszystko po 5x, a na koniec i tak zrobia nie tak jak ma byc i trzeba im pokazywac to jeszcze raz. Faceci szybciej koncza swoje szkolenia wstepne, szybciej zaczynaja samodzielna prace na swoim stanowisku.
Ba, wsrod kadry kierowniczej w korpo jest zdecydowanie wiecej Team Leaderek niz Team Leaderow i duzo wiecej Managerek niz Managerow. To swiadczy niby o tym, jak kobiety sie nie moga rozwijac zawodowo?

Poza tym nie odnosisz sie merytorycznie w zaden sposob do postow, ktore cytujesz. Co oznacza tylko tyle, ze chcesz robic gownoburze o pierdoly.

Każdy Twój post, Petra, to mieszanka bzdur i argumentów ad personam połączonych z całkowitym brakiem umiejętnosci czytania.
Jak się czujesz, kiedy ktoś robi to samo?

Idąc Twoim tokiem rozumowania, każde dziecko jest pasożytem  a za sukcesem każdego człowieka stoją jego rodzice. Czy to mężczyzna czy kobieta.

Sukces jest efektem wielu działań. Osoby zainteresowanej i otoczenia.

Jesteś zafiksowana na jednym punkcie i nie widzisz niczego.

Skoro uważasz, że wcisnam Ci cos, to może poza czytaniem ze zrozumieniem potrzebujesz jeszcze kursu z myślenia i czytania samej siebie?!?!?!?!?!?!

Snake Oaza spokoju

Loka Chyba nie miał specjalnych pretensji, że musi stać przy garach?

Faceci, jak im się da wykazać, to okazuje się, że bardzo dobrze gotują :-D
Uważam, że mój się minął z powołaniem. Zresztą przecież faceci to świetni szefowie kuchni.

Nie mam zadnych pretensji do całego swiata. I tez dobrze kiedyś w zyciu trafilam . To było partnerstwo w kazdym wymiarze. Przez caly czas trwania zwiazku nie prasowałam. Wielu rzeczy nie robilam. Robił ten ktory mógł. Był w domu. Miał wolne. Nue wiem dlaczego moje przekonania dopisujecie do mojego zycia? Moje poglady są wynikiem obserwacji i różnych problemów znajomych i rodziny. To ze chce byc sama wynika z prostej sprawy. Caly czas ktoś jest mi bardzo bliski i nie jestem w stanie myslec nawet o kimś innym. Jestem chyba taka jak Marcel by chciał zebh była kobieta. I ja w czesci taka jestem. Wszystko albo nic. Oddanie na 1000% albo wcale. A poniewaz nie mogę mieć kogoś kogo pragnę to wolę być sama. Moje poglady mogą się nie podobać.  Mnie tez się jie podobają niektorych poglądy. Jest przestrzeń dla wszystkich. Nie trzeba swojego kręgoslupa nachylać ku ciasnym pogladom. Zycie ma wiele barw i odcieni i nie jest tskie zerojedynkowe jak wam się wydaje. Jestem feministką. Walczę o kobiety o ich prawa reprodukcyjne i inne na tyle na ile mogę. Ale nye nam koleżanek. Wolę kolegów ktorych mam pełno. Raczej z facetem potrafię się bardziej porozumieć. Są konkretni. Nie grają. Nie zazdroszczą. Są prości w obsudze. Ale jestem kobietą i z reguly pomaga się słabszymi ja tak robię.

MagdaLena1111 napisał/a:

Snake, syn znajomej, którego opisałeś świetnie wpisuje się w pojęcie „gniazdowników”, które ostatnio robi furorę. Co ciekawe dotyczy ono głównie facetów, którzy nie potrafią się usamodzielnić i często jeszcze po 30tce mieszkają u rodziców, nie mają dziewczyny, pracy zresztą tez często nie mają, albo byle jaką, bez perspektyw. Coś poszło nie tak, skoro tak ich wielu. Ciekawe, co?

Zmiana warunków funkcjonowania. Tego elementu będzie więcej.

Lucyfer666 napisał/a:

MagdaLena1111 napisał/a:

Snake, syn znajomej, którego opisałeś świetnie wpisuje się w pojęcie „gniazdowników”, które ostatnio robi furorę. Co ciekawe dotyczy ono głównie facetów, którzy nie potrafią się usamodzielnić i często jeszcze po 30tce mieszkają u rodziców, nie mają dziewczyny, pracy zresztą tez często nie mają, albo byle jaką, bez perspektyw. Coś poszło nie tak, skoro tak ich wielu. Ciekawe, co?

Zmiana warunków funkcjonowania. Tego elementu będzie więcej.

Co oznacza „zmiana warunków funkcjonowania”?

Lucyfer666 napisał/a:

MagdaLena1111 napisał/a:

Snake, syn znajomej, którego opisałeś świetnie wpisuje się w pojęcie „gniazdowników”, które ostatnio robi furorę. Co ciekawe dotyczy ono głównie facetów, którzy nie potrafią się usamodzielnić i często jeszcze po 30tce mieszkają u rodziców, nie mają dziewczyny, pracy zresztą tez często nie mają, albo byle jaką, bez perspektyw. Coś poszło nie tak, skoro tak ich wielu. Ciekawe, co?

Zmiana warunków funkcjonowania. Tego elementu będzie więcej.

Albo strach przed odpowiedzialnoscią za innych !

MagdaLena1111 napisał/a:

Tymczasem mamy samodzielne kobiety i facetów, którzy sobie nie radzą.

W dodatku do GW?
Gdyby inaczej napisali to oficer prowadzący wysłałby ich na reedukację. Już tak mieli, nawet składali publicznie samokrytykę, po tym jak opublikowali "list matki, zaniepokojonej problemami córki w odnalezieniu się jako postępowa zwolenniczka alternatywnych układów relacyjnych".

W skrócie: nie można pisać źle o kobietach.
Julka = nie,
Oskarek = tak.

Nawet jak tzw. "kura domowa" przedstawiana jest jako ofiara patriarchalnego wyzysku (patrz jeden z tematów tu na forum). Chociaż brak ambicji, i przejście na utrzymanie męża, też tam im zarzucali/ła. 
Pomijając ideolo.

Osiągnięcia kobiet i mężczyzn się różnią. Kobiety, jako ogół, osiągały/ją mniej ale też znacznie mniej z nich źle kończy. Mężczyźni są bardziej skrajni, znacznie więcej ma osiągnięcia ale też więcej kończy na kompletnym dnie. Wystarczy spojrzeć na ilość/strukturę płci bezdomnych, alkoholików czy samobójców.
Pewnie jest to kwestia neurologiczna - coś w stylu skupiania się na jednym wycinku. Zauważ, że np. autyzm jest 3-4x częstszy wśród mężczyzn niż kobiet.

No i mamy jeszcze zmiany społeczne w ramach równouprawnienia. Jeżeli kobiety stają się ambitne (jakiś %) to mężczyźni muszą (jakiś podobny %) przesunąć się w typowo kobiecą role "pasywnej kury domowej". Mamy jeszcze mysią utopię, w której działo się dokładnie to samo. Samce się alienowały, a samice stawały się agresywnymi Julkami z protestów ulicznych.

Lucyfer666 napisał/a:

MagdaLena1111 napisał/a:

Co oznacza „zmiana warunków funkcjonowania”?

Nie wiem czy zauważyłaś, ale to nie tylko trend w Polsce, ale dotyczy to całego "zachodniego" świata.
Plus warunki dla wielu do chociażby zakupu własnego mieszkania są nieopłacalne i w tym przypadku owszem - lepiej mieszkać z rodzicami.
Sprawa pracy to już kwestia indywidualnych ambicji.

"Nie mają dziewczyny" i coraz więcej będzie wolała rękę od niej (jw. statystyka).
Ogólnie męska strona staje się statystycznie bardziej zniewieściała.

Tak, dotąd słyszało się raczej o Włochach, którzy z mamcią nie potrafią się rozstać ;-)

Mnie zastanawia, dlaczego problem dotyka głównie facetów. Bo o tym mówią statystyki.

Dlaczego nie walczą o siebie i swoją przyszłość? Itd.

Lucyfer666 napisał/a:

MagdaLena1111 napisał/a:

Dlaczego nie walczą o siebie i swoją przyszłość? Itd.

A jest sens. Współczesny ruch feministyczny postuluje uznanie mężczyzny jako sprawcę zbrodni z racji bycia mężczyzną. Czy chciałabyś bronić tego porządku?
Poza tym perspektywa przyszłości w żaden sposób nie jest dobra. Kryzys tożsamości narodowej, skrajny indywidualizm. Zatraciliśmy się w pewnych meandrach konsumpcjonizmu bez rozsądnego dawkowania indywidualizmu, kolektywizmu, egoizmu i altruizmu.

Hahaha :-D A ileż jest tych wojujących feministek? Daj spokój, to jakiś margines. Większość kobiet lubi facetów, ale wiesz ;-), nie takie fujary, które nic nie umieją, na wszystko mają wywalone, oczekują obsługi,... Tak jak faceci nie chą roszczeniowych królewien.

Chowasz się w tym kryzysie tożsamości narodowej i rzekomym indywidualizmie. Budujesz tożsamość na czymś zewnętrznym, zamiast na tym, co jest w Tobie. Ludzie byli, są i będą stadni, ale „proporczyki” mogą być różne.

Czyżbyś ignorowała wsparcie wielkiego biznesu dla ruchów progresywnych?
Tak samo, jak wprowadzanie poprawności politycznej w ramach tych 2-3% społeczeństwa odmienności seksualnej/płciowej?
W dobie nadmiaru informacji bardzo łatwo kształtować jest rzeczywistość mas. Naprawdę Magdo.
Wojna informacyjne i te sprawy, które by sprowadziły do postu długości broszury.

Obecnie patrząc na tendencję albo coraz większa ilość facetów jest źle dostosowana do życia na dojrzałym etapie życia... albo coraz większa ilość kobiet sprawia, że faceci wolą zanurzać się w odmętach cyberprzestrzeni pod względem zainteresowań, jak i seksu. Albo jedno z drugim się po prostu łączy, co się brutalnie odbija...

A co jest we mnie.
Ludzie, jak każde inne zwierzę jest tresowane, tylko pięknie się to określa wychowaniem
Ty jesteś tresowana, ja jestem tresowany i każdy czytelnik tego posta również jest. Ot na danym etapie życia zmieniały się u każdego metody.
To co jest w nas to ostatecznie efekt efektywności tresury.

Czemu jako kobieta "zniewieścienie" uważasz za wadę?

Snake, syn znajomej, którego opisałeś świetnie wpisuje się w pojęcie „gniazdowników”, które ostatnio robi furorę. Co ciekawe dotyczy ono głównie facetów, którzy nie potrafią się usamodzielnić i często jeszcze po 30tce mieszkają u rodziców, nie mają dziewczyny, pracy zresztą tez często nie mają, albo byle jaką, bez perspektyw. Coś poszło nie tak, skoro tak ich wielu. Ciekawe, co?

Snake, to przecież żadne nowoczesne wychowanie, a tak poza tym takie zachowania u dzieci nie biorą się znikąd. Istnieje bardzo duże prawdopodobieństwo, że cała rodzina Twoich znajomych kwalifikuje się na terapię.

Lucyfer666 napisał/a:

MagdaLena1111 napisał/a:

Co oznacza „zmiana warunków funkcjonowania”?

Nie wiem czy zauważyłaś, ale to nie tylko trend w Polsce, ale dotyczy to całego "zachodniego" świata.
Plus warunki dla wielu do chociażby zakupu własnego mieszkania są nieopłacalne i w tym przypadku owszem - lepiej mieszkać z rodzicami.
Sprawa pracy to już kwestia indywidualnych ambicji.

"Nie mają dziewczyny" i coraz więcej będzie wolała rękę od niej (jw. statystyka).
Ogólnie męska strona staje się statystycznie bardziej zniewieściała.

Tak, dotąd słyszało się raczej o Włochach, którzy z mamcią nie potrafią się rozstać ;-)

Mnie zastanawia, dlaczego problem dotyka głównie facetów. Bo o tym mówią statystyki. Skąd to „zniewieścienie”? Dlaczego nie walczą o siebie i swoją przyszłość? Itd.

szakisz napisał/a:

MagdaLena1111 napisał/a:

Tak, dotąd słyszało się raczej o Włochach, którzy z mamcią nie potrafią się rozstać ;-)

Mnie zastanawia, dlaczego problem dotyka głównie facetów. Bo o tym mówią statystyki. Skąd to „zniewieścienie”? Dlaczego nie walczą o siebie i swoją przyszłość? Itd.

Z prostej przyczyny. Tak się zagalopowaliśmy w zmianie modeli społecznych, że padliśmy ofiarą potworka, którego sami wyhodowaliśmy. Motywacją dla mężczyzny do zakasania rękawów była zwyczajowo rodzina. Dziecko, które się pojawiało, (najczęściej z wpadki) było dla faceta kubłem zimnej wody i sygnałem do szybkiego ogarnięcia się. Dzisiaj już tej presji nie ma. Posiadanie potomka coraz częściej jest przedstawiane wcale nie jako cud narodzin, ale wręcz jako obciążenie ekonomiczne. Pęd do żeniaczki też zmalał, niektórzy do końca swoich dni nie legalizują związku i jakoś żyją. Widać wyraźnie, że w wyniku zmian norm społecznych facetom odpadły 2 najważniejsze motywacje do szybkiego usamodzielnienia się. Po co mam się śpieszyć, jak bycie świadomym singlem takie fajne Jednocześnie, ekonomii się nie oszuka i dla singla mieszkanie na swoim jest zwyczajnie nieopłacalne. Z rodzicami to i prąd tańszy, woda, gaz. Jedzenie kupowane na rodzinę też kosztuje mniej a i mama obiadek pod nos zawsze podstawi. Jedyne co trzeba, to dorzucić raz w miesiącu parę groszy do budżetu domowego, tak dla świętego spokoju. Ja mam sporo znajomych, nawet takich którym bliżej do 40 niż 30 i uwierz mi, wielu z nich naprawdę dobrze zarabia. Nie jakoś wybitnie, ale na tyle, by mogli się wyprowadzić z dnia na dzień. Mimo wszystko jednak tego nie robią i jest to ich w pełni świadomy wybór.

OK. Czyli potwierdzasz to, co sama zauważyłam, że to jest kwestia braku motywacji. Przy czym wcześniej to też nie była kwestia motywacji wewnętrznej, ale zewnętrznej w postaci konieczności zajęcia się sobą i swoim życiem, bo np. nawiązując do Twojego przykładu pojawiało się dziecko i trzeba było wziąć to na klatę.
Mój facet też mi jakiś czas temu powiedział, że go uratowałam, bo wpadł w rodzaj marazmu, po tym jak rok wcześniej rozpadł się jego związek. Takie sformułowanie pojawiło się tez w postach niektórych panów na forum, np. Majkela. Jakby kobieta była tym napędem w życiu mężczyzny nadającym mu rozpędu i kierunek. Z drugiej strony, na tym forum pojawia się dużo wypowiedzi panów, z których wynika, że oni kobiet po prostu nie lubią. Czyli ich nie lubią, ale potrzebują, a jak to pogodzić, hm...

Trochę mnie to szokuje, nie powiem.

Belzebiusz napisał/a:

Skoro mieszkanie singla z rodzicami jest zniewieścieniem, to małżeństwo plus rodzice pod jednym dachem kwalifikuje się już chyba pod patologię. Kto wie - może i jakiś paragraf by się na to znalazł...

Chyba nie zrozumiałeś.
Chodzi o to, że komuś jest wygodniej mieszkać z rodzicami niż zatroszczyć się samemu o siebie. To często wybór, a nie konieczność.

polis napisał/a:

Co mam Ci powiedzieć, z tego co piszesz to rodzina Twojego kolegi nie radzi sobie z problemem i wspiera granie na komputerku. Jeśli nie poradzili sobie przez tyle lat sami, to czemu nagle teraz mieliby sobie poradzić sobie z tym problemem?

Hello! Pobudka! Tak właśnie wygląda życie młodych ludzi. Moje dzieci nie siedzą przy komputerze jak śpią ale wtedy mają smartfon pod poduszką Dzieci znajomych tak samo. Nie patrzysz na ulicy co robią ludzie? Patrzą w smartfony... No i fakt, gadanie do 25 letniego, 2 metrowego gościa - synku, może byś tak na dwór wyszedł, dziewczynę jakąś zapoznał, zobaczył co ciekawego...

To czysta kalkulacja Magdo.
Jeżeli ktoś pracuje w tym samym mieście, to jaki jest sens, przy obecnie stale rosnącej bańce nieruchomości, wynajmować gdzieś.

MagdaLena1111 napisał/a:

Lucyfer666 napisał/a:

To czysta kalkulacja Magdo.
Jeżeli ktoś pracuje w tym samym mieście, to jaki jest sens, przy obecnie stale rosnącej bańce nieruchomości, wynajmować gdzieś.

Rzeczywiście, zmiana miejsca zamieszkania, poza rodzinną miejscowością wymusza konieczność usamodzielnienia się.
Ale znowu mamy konieczność, a nie wybór. Motywację zewnętrzną zamiast motywacji wewnętrznej Musi być impuls z zewnątrz.
Z drugiej strony można samemu kreować sobie rzeczywistość tak, żeby znaleźć się w konieczności ;-)

Z mojej perspektywy marazm i czekanie zmieniają psychikę i osobowość. Dlatego lepiej nad sobą pracować zamiast czekać aż coś samo się zmieni, budując przy tym teorie, od których włos się na glowie jeży, ale które pozwalają w tym marazmie tkwić nie widząc cienia nadziei :-/

Ale każdy żyje swoim życiem.
Większość znajomych którzy są w moim wieku/1-2 starsi/młodsi mieszkając na prowincji dalej zwykle mieszkają z rodzicami.
Różnica kosztów, jak próba wejścia na rynek pracy, wraz z kosztami przeprowadzki utrudnia zmianę lokalizacji.
Szybciej pozostaje kwestia skomunikowania np. lokalnie - praca w Krakowie, ale mieszkanie w Nowym Sączu.

Poza tym - motywacja, motywacją. Jak człowiek z roku na rok widzi bańki i kurczące się perspektywy to po co ma mieć wyższe motywacje, skoro po prostu czuje się dymany przez system.

I tu wracam do znajomych z przedziału wieku 35-40 - są z tego pokolenia, które więcej działało na żywo, a nie w cyberprzestrzeni i w większości przypadków sytuacja o założeniu rodziny zapadła w przedziale wieku 25-30 lat i jak to sami mówią - To najlepiej naprostowało kręgosłup i sprowadziło do faktycznego życia.
Więc tak - tradycyjna rola nadawania obowiązków na mężczyzn jest po prostu naturalna i zawsze to funkcjonowało. W raz z odejściem od pewnych podstaw ról społecznych zaczęło dochodzić do patologii.

Lucyfer666 napisał/a:

Każda osoba to osobna historia, osobne motywy, osobne ambicje.

Dokładnie tak!
Kazdy sam pisze swoją historię, a jednak mamy wysyp gniazdowników, głównie facetów, którzy nie usamodzielniają się. Żeby się usamodzielnić potrzebują kobiety, siłę wyższą, jakiś „mus”, który ich do tego zmusza. Motywuje ;-)
Właśnie mi się przypomniało, jak mój tata kiedyś powiedział, że on miał świadomość, że studia są jego jedyna okazją, żeby się wyrwać z domu i że za bardzo powrotu tam nie miał, bo nie dość, że mieszkanie jego rodziców niewielkie, to on jeszcze chciał czegoś więcej od życia. Właściwie to on mi zaszczepił rożne dążenia. Może więc chodzi o to, że rodzice dzieci nie inspirują, nie zachęcają do rozwoju, nie dbają o rozwój emocjonalny, po to żeby stali się dojrzałymi i samorządnymi ludźmi, lecz skupiają się na zabezpieczeniu materialnym, żeby dziecko miało co jeść, ubrać się i miało nowego smatfona pod poduszką. Od dziewczynek czegoś jeszcze się chyba wymaga. No ja pamietam, jak się wyprowadzałam z do u do swojego faceta, a mój tata stał nade mna jak się pakowałam i powtarzał, że popełniam błąd, że będę trofeum itp. brednie, bo bał się o mnie. Sam ńie wiedział, jak dobrze mnie wcześniej wychował ;-) :-D

Może więc chodzi o to, że rodzice dzieci nie inspirują, nie zachęcają do rozwoju, nie dbają o rozwój emocjonalny, po to żeby stali się dojrzałymi i samorządnymi ludźmi, lecz skupiają się na zabezpieczeniu materialnym, żeby dziecko miało co jeść, ubrać się i miało nowego smatfona pod poduszką. Od dziewczynek czegoś jeszcze się chyba wymaga. No ja pamietam, jak się wyprowadzałam z do u do swojego faceta, a mój tata stał nade mna jak się pakowałam i powtarzał, że popełniam błąd, że będę trofeum itp. brednie, bo bał się o mnie. Sam ńie wiedział, jak dobrze mnie wcześniej wychował ;-) :-D

Dlatego wiele osób obecnie średniego pokolenia mimo wszystko dobrze wspomina pobór.
Obsmarowali kałem, wywieźli na drugi koniec Polski, ale przygoda życia była, człowiek miał się ogarnąć

To, że rodzice często obecnie odchowują, a nie wychowują to nic nowego. Sporo rodzin działa tak, że rodzice nie mają pojęcia o swoich dzieciach.

Lucyfer666 napisał/a:

Dlatego wiele osób obecnie średniego pokolenia mimo wszystko dobrze wspomina pobór.
Obsmarowali kałem, wywieźli na drugi koniec Polski, ale przygoda życia była, człowiek miał się ogarnąć

Znowu ktoś coś z zewnątrz musiał zadziałać, żeby trzeba sie było ogarnąć ;-)

To, że rodzice często obecnie odchowują, a nie wychowują to nic nowego. Sporo rodzin działa tak, że rodzice nie mają pojęcia o swoich dzieciach.

Mamy progres :-D
To już nie tylko wina kobiet, ale też wina rodziców :-P

Lucyfer666 napisał/a:

I Ci sami rodzice są winni modelowi kobiet, które niszczą rynek matrymonialny.

No tak, czyli jednak wina kobiet :-/
Jak kobiety niszczą rynek matrymonialny? Bo nie biorą każdego faceta, który się trafi, żeby go „uratować”, nadać jego życiu pęd i kierunek, zaplanować mu przyszłość - ślub w terminie do ..., potem szybko dziecko i może zaraz następne, bo to lepiej dla dzieci. Potem: to może Ty popracuj, ja zajmę się domem i dziećmi, książki poczytam. On zasuwa w robocie, ona ciężko haruje w domu, wychowując przyszłych facetów, którzy będą z nią mieszkać do 40tki oraz córki niszczące rynek matrymonialny. On tak się spina i stresuje, że sam musi zapewnić byt rodziny, że je za dużo, tyje, wreszcie schodzi na zawał zanim dobije do wieku emerytalnego. Ona odchowuje wnuki i codziennie chodzi na cmentarz.

Z tego co piszesz, w przypadku syna Twojego kolegi, to nie pracuje, chociaż mógłby pracować w dobrze płatnej branży i dawno się usamodzielnić. Rodzina mu na to pozwala i wspiera go w braku samodzielności od lat, no nie wiem jak to inaczej rozwiążą niż terapią, chociaż można podejrzewać jak to się może skończyć.