Ja 18 lat, On 35 i sprzeciw ojca - Netkobiety.pl

Nie wiem, może to kwestia różnicy między obecnymi 18 latkami a moim pokoleniem. Chodząc do liceum, jakoś nie widziałem, żeby większość chłopaków w moim wieku myślała tylko o imprezach i seksie. Traktowanie każdego chłopaka w tym wieku jako dzieciucha jest równie krzywdzące czy stereotypowe, jak przeświadczenie, że każdy związek z taką różnicą wieku to patologia. Tutaj strasznie krótki okres czasu upłynął od Waszego poznania. Jeśli rzeczywiście jest coś na rzeczy, to jak przetrwa jeszcze ten rok czy dwa, to może wyjdziecie na prostą
Skoro on tak pragnie tego dziecka, to pytanie czy może wytrzymać jeszcze z 2-3 lata? Tylko czy Ty będziesz na to gotowa? Gdybyś miała o te 10 lat więcej, to myślę, idąc tym tropem, co zapewne większość, że miałabyś już stałe źródło utrzymania i pewną stabilność, gwarantującą dziecku bezpieczeństwo. Co nie zmienia faktu, że owszem, dziecko po 8 miesiącach znajomości to dość ryzykowny pomysł

bagienni_k napisał/a:

Nie wiem, może to kwestia różnicy między obecnymi 18 latkami a moim pokoleniem. Chodząc do liceum, jakoś nie widziałem, żeby większość chłopaków w moim wieku myślała tylko o imprezach i seksie. Traktowanie każdego chłopaka w tym wieku jako dzieciucha jest równie krzywdzące czy stereotypowe, jak przeświadczenie, że każdy związek z taką różnicą wieku to patologia. Tutaj strasznie krótki okres czasu upłynął od Waszego poznania. Jeśli rzeczywiście jest coś na rzeczy, to jak przetrwa jeszcze ten rok czy dwa, to może wyjdziecie na prostą
Skoro on tak pragnie tego dziecka, to pytanie czy może wytrzymać jeszcze z 2-3 lata? Tylko czy Ty będziesz na to gotowa? Gdybyś miała o te 10 lat więcej, to myślę, idąc tym tropem, co zapewne większość, że miałabyś już stałe źródło utrzymania i pewną stabilność, gwarantującą dziecku bezpieczeństwo. Co nie zmienia faktu, że owszem, dziecko po 8 miesiącach znajomości to dość ryzykowny pomysł

A skad wiesz o czym myslala wiekszosc chlopakow ? W glowach ani w rozporkach im nie siedziales i co najwazniejsze dziewczyna nie jestes by miec co powiedziec w temacie seksu.
A czy nie jest krzywdzace czy stereotypowe traktowanie mnie?
Samo pisanie o tej ciazy nie jest na miejscu tak jakby rowiesnik nie moglby mi zrobic dziecka przed matura.
Spokojnie poczeka z samego tez wzgledu mojego taty.

Julija18 napisał/a:

bagienni_k napisał/a:

Nie wiem, może to kwestia różnicy między obecnymi 18 latkami a moim pokoleniem. Chodząc do liceum, jakoś nie widziałem, żeby większość chłopaków w moim wieku myślała tylko o imprezach i seksie. Traktowanie każdego chłopaka w tym wieku jako dzieciucha jest równie krzywdzące czy stereotypowe, jak przeświadczenie, że każdy związek z taką różnicą wieku to patologia. Tutaj strasznie krótki okres czasu upłynął od Waszego poznania. Jeśli rzeczywiście jest coś na rzeczy, to jak przetrwa jeszcze ten rok czy dwa, to może wyjdziecie na prostą
Skoro on tak pragnie tego dziecka, to pytanie czy może wytrzymać jeszcze z 2-3 lata? Tylko czy Ty będziesz na to gotowa? Gdybyś miała o te 10 lat więcej, to myślę, idąc tym tropem, co zapewne większość, że miałabyś już stałe źródło utrzymania i pewną stabilność, gwarantującą dziecku bezpieczeństwo. Co nie zmienia faktu, że owszem, dziecko po 8 miesiącach znajomości to dość ryzykowny pomysł

A skad wiesz o czym myslala wiekszosc chlopakow ? W glowach ani w rozporkach im nie siedziales i co najwazniejsze dziewczyna nie jestes by miec co powiedziec w temacie seksu.
A czy nie jest krzywdzace czy stereotypowe traktowanie mnie?
Samo pisanie o tej ciazy nie jest na miejscu tak jakby rowiesnik nie moglby mi zrobic dziecka przed matura.
Spokojnie poczeka z samego tez wzgledu mojego taty.

Nie siedziałem w ich głowach, ani tym bardziej w ich rozporkach Widziałem po prostu jak się zachowują i co robią. Widząc, jak się zachowuje pokolenie dzisiejszych 18 latków widzę po prostu różnicę. Chociażby świat wirtualny i media społecznościowe robią młodzieży takie pranie mózgu, jak kiedyś robili to niektórzy agitatorzy spod znaku sierpa i młota..Nieważne..
Sam nigdzie nie napisałem, że rówieśnik jest bezpłodny ani aseksualny i nie może sprawić, byś zaszła w ciążę. Wszyscy tutaj wyrażają po prostu swoją opinię, popartą często własnymi doświadczeniami lub przeciętną tendencją obserwowaną w społeczeństwie, w tym wypadku dotyczącą różnicy wieku między partnerami w związku. Nikt tutaj chyba nie życzy Ci źle, jedynie uświadamia, że sytuacja może potoczyć się nieco inaczej, niż sobie to zakładasz..Zwyczajnie to, ze Tobie się może udać, nie oznacza, że takie związki są typowe, co właśnie wywołuje zaskoczenie.

bagienni_k napisał/a:

Julija18 napisał/a:

A skad wiesz o czym myslala wiekszosc chlopakow ? W glowach ani w rozporkach im nie siedziales i co najwazniejsze dziewczyna nie jestes by miec co powiedziec w temacie seksu.
A czy nie jest krzywdzace czy stereotypowe traktowanie mnie?
Samo pisanie o tej ciazy nie jest na miejscu tak jakby rowiesnik nie moglby mi zrobic dziecka przed matura.
Spokojnie poczeka z samego tez wzgledu mojego taty.

Nie siedziałem w ich głowach, ani tym bardziej w ich rozporkach Widziałem po prostu jak się zachowują i co robią. Widząc, jak się zachowuje pokolenie dzisiejszych 18 latków widzę po prostu różnicę. Chociażby świat wirtualny i media społecznościowe robią młodzieży takie pranie mózgu, jak kiedyś robili to niektórzy agitatorzy spod znaku sierpa i młota..Nieważne..
Sam nigdzie nie napisałem, że rówieśnik jest bezpłodny ani aseksualny i nie może sprawić, byś zaszła w ciążę. Wszyscy tutaj wyrażają po prostu swoją opinię, popartą często własnymi doświadczeniami lub przeciętną tendencją obserwowaną w społeczeństwie, w tym wypadku dotyczącą różnicy wieku między partnerami w związku. Nikt tutaj chyba nie życzy Ci źle, jedynie uświadamia, że sytuacja może potoczyć się nieco inaczej, niż sobie to zakładasz..Zwyczajnie to, ze Tobie się może udać, nie oznacza, że takie związki są typowe, co właśnie wywołuje zaskoczenie.

Nikt tutaj nie zyczy mi zle tylko dlaczego wszystcy staraja sie mnie uchronic przed moim facetem a nie przed ojcem???? Dlaczego ludzie czytajac co wyprawia moj tata omijaja problem i skupiaja sie nad przyczyna problemu czyli moim partnerem? Pisalam, ze nie zrezygnuje z niego by zakonczyc konflikt wiec jestem tu I rozmawiam tylko dlaczego caly czas czytam o ciazy? Dlaczego wypowiadajacy sie wroza a nie pomysla logicznie czy On chcialby dziecka ze mna teraz gdy ojciec szaleje ryzykujac przy tym , ze juz nigdy nie bedzie jak kiedys miedzy mna a rodzicami bo nie zapominaj , ze w mamie wsparcia nie mam siedzi cicho bo co powie u zrobi ojciec to swiete. Gdy pojde do psychologa i powiem , ze miewalam mysli samobojcze to co zrobi lekarz? Kaze mi zerwac z mezczyzna? Napewno nie !A wiesz dlaczego to wiem? Bo nie w nim i jego wieku jest problem

Julija18 napisał/a:

bagienni_k napisał/a:

Nie siedziałem w ich głowach, ani tym bardziej w ich rozporkach Widziałem po prostu jak się zachowują i co robią. Widząc, jak się zachowuje pokolenie dzisiejszych 18 latków widzę po prostu różnicę. Chociażby świat wirtualny i media społecznościowe robią młodzieży takie pranie mózgu, jak kiedyś robili to niektórzy agitatorzy spod znaku sierpa i młota..Nieważne..
Sam nigdzie nie napisałem, że rówieśnik jest bezpłodny ani aseksualny i nie może sprawić, byś zaszła w ciążę. Wszyscy tutaj wyrażają po prostu swoją opinię, popartą często własnymi doświadczeniami lub przeciętną tendencją obserwowaną w społeczeństwie, w tym wypadku dotyczącą różnicy wieku między partnerami w związku. Nikt tutaj chyba nie życzy Ci źle, jedynie uświadamia, że sytuacja może potoczyć się nieco inaczej, niż sobie to zakładasz..Zwyczajnie to, ze Tobie się może udać, nie oznacza, że takie związki są typowe, co właśnie wywołuje zaskoczenie.

Nikt tutaj nie zyczy mi zle tylko dlaczego wszystcy staraja sie mnie uchronic przed moim facetem a nie przed ojcem???? Dlaczego ludzie czytajac co wyprawia moj tata omijaja problem i skupiaja sie nad przyczyna problemu czyli moim partnerem? Pisalam, ze nie zrezygnuje z niego by zakonczyc konflikt wiec jestem tu I rozmawiam tylko dlaczego caly czas czytam o ciazy? Dlaczego wypowiadajacy sie wroza a nie pomysla logicznie czy On chcialby dziecka ze mna teraz gdy ojciec szaleje ryzykujac przy tym , ze juz nigdy nie bedzie jak kiedys miedzy mna a rodzicami bo nie zapominaj , ze w mamie wsparcia nie mam siedzi cicho bo co powie u zrobi ojciec to swiete. Gdy pojde do psychologa i powiem , ze miewalam mysli samobojcze to co zrobi lekarz? Kaze mi zerwac z mezczyzna? Napewno nie !A wiesz dlaczego to wiem? Bo nie w nim i jego wieku jest problem

No ja Ci napisałam, co możesz zrobić, by poprawić relację z tatą. I właściwie głównie o tym. Wątpię, że to w ogóle przeczytałaś. Na 3 albo 4 stronie.

Jak pójdziesz do psychologa i powiesz, że masz myśli samobójcze, to dostaniesz skierowanie na obserwację do szpitala i pierwsze, co tam usłyszysz, to będzie informacja, że będąc w takim stanie wchodzenie w poważny związek NIE JEST dobrym pomysłem.

Julija18 napisał/a:

Lagrange napisał/a:

Julijo! Przeczytałem twój wątek i, jako ojciec trzech dorosłych córek, postanowiłem wtrącić swoje trzy grosze. Nie będę poruszał tematu twojego partnera, bo to twój wybór i twoja sprawa. Jestem inny niż twój ojciec, więc inaczej bym zareagował, ale potrafię zrozumieć jego zbulwersowanie. Każdy ojciec chce dla swojego dziecka jak najlepiej, a 18-to latka i 35 latek to nie wróży nic dobrego.
A jednak. Przemysł jak chcesz to rozwiązać. Ty. Nie ojciec, nie partner, ale ty. Musisz zdobyć zawód. Musisz się usamodzielnić. Po maturze potrzebujesz jeszcze z pięć lat, aby być względnie niezależną. Albo idziesz na wojnę z rodzicami i, jako etap przejściowy uzależniasz się całkowicie od partnera, albo akceptujesz zależność od rodziców. Kiedy będziesz gotowa na dzieci? Kiedy na ślub? Jak ty to widzisz?
Jak sobie, nie nam, odpowiedź na te pytania, wówczas zacznij działać. Porozmawiaj z mamą, wyjaśnij co chcesz zrobić i poproś o pomoc. Jak ona będzie po twojej stronie, lub neutralna, możesz zacząć rozmowę z ojcem. Bądź spokojna, nie pozwól sobie na emocje i wyjaśnij mu że jesteś pełnoletnią. Nie ma prawa kontrolować, ani niszczyć twojego telefonu. Nie może ci niczego zabronić. Chcesz spróbować zbudować relacje ze swoim partnerem, choć wiesz że może ci się nie udać. Nie chcesz podejmować drastycznych kroków, ale jeśli on będzie stosował przemoc, to będziesz do nich zmuszona. On ma obowiązek cię utrzymywać, więc albo będziesz z nim żyć pod jednym dachem, tak jak do tej pory, albo się wyprowadzisz i będzie płacił alimenty. Nie może ci już niczego zabronić, bo jak będzie próbował to wyprowadzisz się w asyście policji, ale ty chcesz, aby rodzice cię wspierali w twoim wejściu w świat, a nie walczyli z tobą.
Nie chcesz tego, ale jak będziesz musiała, to pójdziesz do pracy i zamiast dziennych, podejmiesz studia dla pracujących.
Ale jeszcze raz- musisz przed taką rozmowa być przygotowana na to że ojciec może stanąć okoniem i będziesz musiała wziąć pełna odpowiedzialność za swoje życie na siebie. Nie patrz na partnera. Musisz się przygotować na to że za rok go nie będzie. Wtedy musisz sama dać sobie radę. Musisz być nie tylko pełnoletnia, ale i dorosła, czyli niezależna.
Przemysł też co dalej z nim w życiu. Nie planujecie teraz dzieci. Czyli kiedy? Za pięć lat? Wówczas on będzie miał czterdziestkę. Animal dziecko skończy studia to będzie 65. Jeśli tego chcesz, to o to walcz. Ale pamiętaj abyś była pewna, że jak ci coś w twoim planie A nie wyjdzie, musisz mieć plan B i C. Jeśli ich nie masz, nie pal mostów. Przejdź powoli przez dalszą edukację, zdobądź zawód i wtedy zawieraj związki.

Ja wiem, ze wiekszosc ojcow nie zachowuje sie w tak brutalny sposob. To , ze jestem jedynaczka nie daje mu prawa traktowac mnie jak wlasnosc. Przeciez kazdy ojciec kocha swoje dzieci niewazne czy ma 1 czy 5 dzieci , prawda? Przyjaciolka mowi, ze mu odpala z powodu zawodu( pracuje w policji) no ale przeciez nie on jedyny..
Nie potrafie odp. na pytanie kiedy bede gotowa na slub i dzieci bo to zalezy od Niego , od tego jak potoczy sie nasze zycie. Teraz matura, studia, praca  a potem dopiero chcialabym z Nim zamieszkac i wtedy bedzie mozna myslec o slubie..
Poruszal temat dzieci ale to byla powierzchowna rozmowa bo teraz priorytetem sa inne rzeczy wazne dla mnie ale I dla Niego

Skoro twój ojciec jest policjantem, to obawiam się że będziecie mieli poważne kłopoty. Oboje. Kilka razy miałem do czynienia z tym typem policjanta i wiem że po dobroci się nie da, a po złości potrafią naprawdę dokuczyć.
Druga rzecz, to nie zarzekaj się że nie będzie dzieci, bo życie pisze różne scenariusze.
Trzecia- chcesz z jeden zależności wejść w drugą.
Potrzebujesz planu na siebie. Bez ojca i bez partnera, kochanka, czy jakkolwiek go nazwiemy. Musisz się ogarnąć i sama ułożyć sobie życie. Jak będziesz niezależna, to możesz wchodzić w związek. Jak twoje utrzymanie zależy od innych, to będą oni mogli cię szantażować. Fajnie jakby twój tata zechciał łożyć na twoje utrzymanie. A co jak nie zechce i będzie cię sabotował? A co jak ukochany okaże się brutalem takim jak ojciec?

[Spróbuj poprosić swojego tatę o takie właśnie zaufanie. Powiedz mu że go kochasz i potrzebujesz, ale w swoim życiu musisz mieć szansę na popełnianie swoich błędów.

Julija18 napisał/a:

Nie mysle. Problem lezy w jego przekonaniach a nie w tym jaki wykonuje zawod. Znam wielu policjantow i sa w porzadku. Ojciec jest staroswiecki .
Trudno mi teraz zaplanowac swoje zycie bo na dzien dzisiejszy to co moge to przygotowac sie do matury.Dopiero potem szukac pracy.
Studiowac chce zaocznie

Jak by nie było, to musisz być dorosła. Musisz sobie zaplanować dalsze życie. Jeśli chcesz o sobie decydować, to musisz też być niezależna. Jeśli jesteś zdana na łaskę i niełaskę innego człowieka, to nie możesz o sobie decydować. Skoro rodzice cię finansują, to oni mają decydujący głos. Jak będziesz "na swoim", to nikt nie będzie mógł ci nic narzucić. Wtedy możesz rozmawiać z ojcem, z partnerem, czy z każdym innym człowiekiem jak równy z równym. I wtedy jak zdecydujesz się wyprowadzić, będzie to dojrzała decyzja. I jeśli z partnerem zamieszkasz, to nie będzie kaprys nastolatki, a po prostu twój wybór.
A stwierdzenie że trudno ci zaplanować dalsze życie świadczy o tym że jeszcze nie jesteś gotowa na to żeby o sobie decydować. To twoje życie. Ty jesteś za nie odpowiedzialna i to ty musisz mieć na nie plan. Wiadomo że nie wszystko się uda i nie wszystko wyjdzie, ale musisz wiedzieć czego chcesz. Nie tupać noga i mówić "bo ja chcę", ale zastanowić się co możesz robić po maturze. Ile zarobisz, co zrobisz jak twój zacofany ojciec pozbawi cię środków do życia, co jeśli z partnerem ci nie wyjdzie, co jeśli wpadniesz i zostaniesz sama. Dasz sobie radę, czy wrócisz tu i będziesz jojczeć że życie cię skopało? To są pytania które trzeba sobie zadać zanim podejmiesz radykalne kroki.
Ojciec cię kocha. Robi to na swój zacofany sposób, ale on chce twojego dobra. Wie że z twoim ukochanym nie stworzysz równorzędnego związku partnerskiego. Wie jaka jesteś i dlatego boi się że sobie z tym nie poradzisz. Stąd jego udawane spazmy (wybacz, ale nie uwierzę w te zasłabnięcia) i jego ataki agresji. Na razie, póki nie jesteś samodzielna, musisz swego ojca znosić. Możesz go urabiać. Możesz mu na spokojnie próbować wytłumaczyć, że nie chcesz z tym mężczyzną zakładać rodziny, ale go kochasz i chcesz spróbować zbudować z nim związek. Ale chcesz to zrobić powoli, bez rzucania się na głęboką wodę, dlatego prosisz go żeby nie stawiał sprawy na ostrzu noża. Nie pozwól sobie na emocje, nie wdawaj się w kłótnie. Bądź spokojna, przełknij przykre słowa. Postaraj się mu wytłumaczyć, że on nie może zdecydować czy ty będziesz się z tym człowiekiem kontaktować. Może jedynie pomóc ci przez to przejść, lub nie. Nie ma prawa czytać twoich wiadomości na telefonie (zablokuj telefon pinem), ani maili, czy sprawdzać połączeń. Powinien pomóc ci wejść w życie jak najbezpieczniej, ale już nie może cię wychować. Rolą rodzica jest pomóc dziecku spakować walizki. Robi to od urodzenia do ok 15 roku życia. Potem już pozostaje tylko pomóc z tymi walizkami bezpiecznie ruszyć w życie. I to jest najtrudniejsza rola, bo nam, rodzicom, wydaje się że to jeszcze dzieci i na pewno się oparzą. Niestety możemy już tylko patrzeć i ew. minimalizować skutki upadków. Nie masz pojęcia jakie to trudne. Ile razy mi stawały łzy w oczach jak widziałem jak moje dziewczyny pchały się w kłopoty. Ale wiedziałem że je dobrze wychowałem i im zaufałem. Spróbuj poprosić swojego tatę o takie właśnie zaufanie. Powiedz mu że go kochasz i potrzebujesz, ale w swoim życiu musisz mieć szansę na popełnianie swoich błędów.

Rising_Sun napisał/a:

Piszemy tylko, że skoro on chciał mieć dzieci z żoną, a ona nie i przez to rozpadło się ich małżeństwo, to on będzie szybko chciał mieć dzieci z Tobą. Można tak przypuszczać z dużym prawdopodobieństwem. To nic złego oczywiście, tyle że z tego co pisałaś, Ty nie chcesz w najbliższej przyszłości dzieci. I to jest problem w Waszej relacji wg mnie.

Niekoniecznie. Tylko, jeśli jest nieodpowiedzialnym człowiekiem, który do tego nierealnie myśli.
Który normalny i dojrzały facet chciałby mieć dziecko z 18-latką?

Nie dyskutuj z ojcem. Rob swoje i tyle, skad bedzie wiedzial gdzie Ty wychodzisz.

Julia, ja cały czas nie rozumiem, dlaczego nie wyprowadzisz się z domu. Po co się męczyć żyjąc w domu z takim ojcem?

MartaMaFarta napisał/a:

Cyngli napisał/a:

Niekoniecznie. Tylko, jeśli jest nieodpowiedzialnym człowiekiem, który do tego nierealnie myśli.
Który normalny i dojrzały facet chciałby mieć dziecko z 18-latką?

Hmm…. co sądzisz o Czarku Pazurze. Bardzo go lubię i taki mi przykład przyszedł do głowy, ale zapomnij o jego poglądach czy życiu w tym wątku, bo nie o to tu chodzi. Chodzi tylko o wiek i powodzenie jego związku odnośnie tematu itp.

Jego młoda dziewczyna jest raczej szczęśliwa i nie udziela się na tym dziwnym forum. Przez te wszystkie długie lata. Tak?

Nie wiem, kto jest jego dziewczyną, ale przypominam, że to celebryci, a obie wiele rzeczy robią pod tzw. publiczkę.

Cyngli napisał/a:

Rising_Sun napisał/a:

Julia, ja cały czas nie rozumiem, dlaczego nie wyprowadzisz się z domu. Po co się męczyć żyjąc w domu z takim ojcem?

Bo wie, że nie będzie powrotu.
Bo tak naprawdę nie jest pewna swojego partnera (choć twierdzi inaczej).

Jestem pewna swojego partnera na tyle na ile mozna byc pewnym czlowieka . Gdyby tylko o ta pewnosc chodzilo to bym sie wyprowadzila i miala spokoj . Nie szukalabym pomocy tutaj..
Tak wiec problem nie lezy w pewnosci ale w relacjach z tata.Po wyprowadzce nie tyle co nie bedzie powrotu do domu tylko strace z nim kontakt i tego sie boje najbardziej , tych nie mogacych sie odbudowac relacji. Przeprowadzka tylko moze zaszkodzic i z tego co mowi milo nie bedzie. Mrtwie sie tez o jego zdrowie ..

MartaMaFarta napisał/a:

Cyngli napisał/a:

Nie wiem, kto jest jego dziewczyną, ale przypominam, że to celebryci, a obie wiele rzeczy robią pod tzw. publiczkę.

Dziewczyna była zwykła zajmująca się domem, bardzo młoda, dziecko. Może teraz to się zmieniło, ale mimo dużej różnicy wieku po tylu latach dalej są ze sobą.

Sugerujesz, że to nie miłość? Że to tyko "pod publikę". Cezary miał już zonę i z publiką czy bez był rozwód.

Nic nie sugeruję. Nie interesuje mnie życie celebrytów, po prostu.

Jeśli już, to życie jednego "celebryty". Bo dziewczyna nigdy nie była nikim wielkim.

Poza tym, zainteresuj się, bo to przeczy pewnym historiom, o których tu opowiadasz.

Tak przynajmniej myślę. No chyba, że masz coś do dodania?

Twój luby jest taki jak Twój ojciec, szuka zwady. Po co Cię podwozi? By się z twoim ojcem nap...
Więc zmieniam zdanie, zostaw tego gościa bo ojciec ma rację: to 35 letni gówniarz. I nie zdziwilabym się gdyby miał swój udział w przebiegu tamtej rozmowy.

Dla mnie Twoje podejscie jest naturalne, ale tak naprawde strasznie durne.

Masz wybor. Albo bedziesz soba do konca zycia, albo bedziesz nosic jajko na lyzeczce do konca zycia.
Bo z ojcem jak z jajkiem. Jezeli relacja z ojcem sie rozpadnie bo zrobisz co zechcesz? Cos co nie jest morderstwem lub rabunkiem...
To ojciec Cie nie kocha, nie kochal i nie pokocha. Jezeli na zawsze rozpadnie sie relacja z ojcem bo wejdziesz w jakis zwiazek, ktory jego martwi?
To dla ojca wazniejsze jest jego rozbuchane ego i wcale nie chodzilo o Ciebie.
Jezeli zostaniesz to nigdy nie bedziesz wiedziec czy ojciec jest Twoja prawdziwa rodzina, czy nie. Za to zawsze bedziesz zyla wedle jego zasad.

Czy Ty rozumiesz, ze cos co nigdy nie bylo Twoje to cos czego nie mozesz stracic?
Jedyne co sie moze stac to prawda wychodzaca na jaw. Wolisz zyc w iluzji?
Wszystko sie wyda jak sie postawisz ojcu. Okaze sie czy chlop warty cos, twoje relacje z ojcem tez wyjda na jaw, ojciec bedzie wiedzial na przyszlosc by sie nie wtracac.

Ty sie pytasz co robic, ale chcesz prostego wyjscia. Prostego wyjscia nie ma.
Jezeli ktos wybiera robic cos innego od stada to jest to trudne i dlatego wiekszosc woli robic wszystko poprawnie.

To co chce to ojca zaufanie i szacunek i tego by zrozumial , ze nie moze mi rozkazywac i traktowac jak swoja wlasnosc.
Z tego mezczyzny nie zrezygnuje by ojciec byl zadowolony,  pytanie tylko ile wytrzymam. Chce jedynie miec ten spokoj , ze w razie czego robilam co w mojej mocy by poprawic nasze relacje. Te wyrzuty sumienia sa najgorsze

Ela210 napisał/a:

Julija18 napisał/a:

Bylo bardzo pozno wiec mnie podwiozl. Ojciec nie spal i zauwazyl mimo , ze zatrzymal sie obok domu i szybko odjechal .Nie widze w tym nic nierozsadnego

A ja widzę.Bo dostałaś już tyle porad jak nie zaogniać sytuacji z ojcem i sobie to ogarnąć, a zachowujesz się dziecinnie, sorry, bo późne powroty o podwożenie przez niego pod dom takie są.
Jak Ty nie jesteś w stanie tego ogarnąć, to on powinien. Ale Ty masz chłopca w starszym ciele, który na na uwadze głównie swoje cele, jak widać.

Dokladnie tak samo mysle.
Jesli wiesz ze ojciec alergicznie reaguje na Twoje spotkania z facetem to pozny powrot do domu (a musial byc baardzo pozny skoro zakladalas ze ojciec juz spi) byl wrecz ostentacyjna manifestacja ze masz zdanie ojca w d.. Wkoncu w nocy z biblioteki raczej nie wracalas. No i dodatkowo podwozka pod sam dom, kolejna manifestacja. Brakuje tylko zebyscie sie jeszcze na pozegnanie namietnie calowali pod oknami ale i bez tego daliscie do pieca. No i cos mi mowi ze pomyslodawca tej podwozki pod dom byl Twoj luby, ktory prowadzi z Twoim ojcem rozgrywke na zasadzie proby sil i pokazania ktory z nich ma u Ciebie lepszy posluch. Ty nawet mozesz nie byc swiadoma ze ta rozgrywka sie toczy. Bo gdyby mu naprawde zalezalo na tym zebys w domu miala ok to by Cie podwiozl nie o tej porze i nie pod sam dom tylko gdzies w poblizu zebys mogla bezpiecznie dotrzec a pozniej ewentualnie czekal na Twojego smsa ze jestes juz w domu cala i zdrowa. Niby jestes juz rozsadna i dojrzala a tak prostych spraw nie pojmujesz, o 35 latku nawet nie wspomne...
No chyba ze czujesz sie juz tak dorosla i niezalezna ze masz naprawde zdanie ojca gdzie. Ale w takiej sytuacji udowodnij to, wyprowadz sie i zyj na wlasny rachunek z wszelkimi tego konsekwencjami. Bo poki co to sama lwa draznisz i dziwisz sie ze ryczy.

Czy ojciec nie powiedział Ci przypadkiem sam,że jak chcesz zyc po swojemu,to  nie pod jego dachem?
Gdybyś była niepełnoletnia, poniósłby konsekwencje w sądzie rodzinnym.
Ponieważ jesteś pelnoletnia, możesz prawdopodobnie domagać się alimentów, bo nie wiem jak to jest w przypadku konkubinatu.. zresztą nie wiem czy konkubinat może być z żonatym?
Czy twój kochanek jest chętny wziąć Cię teraz pod swój dach?  Zakładam że nie.

Caly czas staracie sie zrobic z mojego faceta tego zlego co by nie zrobil wszystko komentujecie negatywnie, dlaczego?