Decyzje męża - Netkobiety.pl

Elu nie rozumiem zupełnie tego co napisałaś .

według tego co czuję i przemyślałam od kilku dni , tak nas widzę
- mąż przypisał mnie rolę gosposi
- moja córka jest moim zastępcą .. . do tego brak akceptacji , szacunku i zrozumienia.

Nie jestem odpowiedzialna za to  co mąż ma w głowie i według mnie jestem ostatnią osobą która ma  wpływ na tematy związane z jego podejściem do syna , mojej córki , bo :
- według niego ja zawsze jej bronię , jestem jej służącą … i tak dalej - czyli nie jestem obiektywna .
Jestem zdania że on musi sobie to sam uświadomić i chcieć zmiany - i wykonać pracę - ja mogę tylko współpracować w tej zmianie ..
Oczywiście mam swoje do przepracowania , swoje zmiany u siebie.

Nie wiem na czym ma polegać moja zmiana do jego syna - ja się nie wtrącam , nie komentuje , nie interesuję.
Gdy jest u nas - włączam tryb 4 osoby w domu + specjalne traktowanie =gość .

Czasami wyjeżdżam, bo jestem zmęczona .
Teraz wiem że uciekałam, bo czułam się źle gdy mąż ma do mnie pretensje ,  np. że nie zrobiłam obiadu jak był jego syn … choć np nie robiłam już od 3 dni .
I każdy jadł na mieście .

Co do zdania o oprotestowaniu wydatków na syna -
z mojej perspektywy nie chodzi o syna . Przemyślałam to , próbowałam zrozumieć czemu mnie tak to męczy
Ja mam złość o to :
- mąż wykonał  polecenie ex- to nie był jego pomysł
- nie wziął pod rozwagę naszych ustaleń
- mieliśmy maksymalnie zrezygnować / ograniczyć przyjemności.
- prośba ex mówiła o "zwiększonych wydatkach od września "- więc mógł zrealizować to od września/ po naszym zakupie
- mąż nie ma odpowiedzi na to  " co to za nowe wydatki " .. obraził się i milczy , za kilka dni będzie jakby nigdy nic..i nie wrócimy do teamtu. A jak ja zaproponuję porozmawiać - to zbędzie mnie - tu nie ma już o czym , ile razy chcesz o tym rozmawiać, decyzja podjęta, sprawa zamknięta " Znam to doskonale. Tak załatwia wszystkie sprawy w których nie ma argumentów.

Syn męża był u nas już w tym czasie i mąż nie ograniczył wydatków - nie oczekiwałam tego ,  teraz to tylko analizuję .
Zauważyłam i ukuło mnie że nawet cukierka w tej torbie z zakupami nie było dla mojej córki . Ale jak zawsze w takiej sytuacji - zignorowałam to , bo on nie musi , a ja nie mogę tego wymagać.

Ja wiem że mnie chodzi o zasady - i powinnam pewnie to zignorować , tylko ja się teraz  pytam siebie kto ma wpływ na moje/ nasze  życie???
Jeśli nasze ustalenia w zderzeniu z prośbami ex  będą tak wyglądać .. to nikt mnie nie uprzedził o tym .
Odniosłam wrażenie że to ex decyduje , mąż wykonuje - czyli mamy trójkąt władzy... i to  ja mam najmniejszy głos.

Polemka
tak jak Cyngli napisała. Nie ma żadnych obowiązków , o nic nie jest proszony ,  jak odniesie po sobie talerz to mąż mu gratuluje .
Zauważyłam że mąż nie robi z nim normalnych/ codziennych rzeczy bo szybko go irytuje że syn nie chce / nie potrafi.
Czas spędzają na basenie, grach , filmach, wyjściach do miejsc z rozrywkami, troche grają w piłkę  , lubią chodzić po sklepach z elektroniką , zabawkami , wystawami, samochodami .
Zasze coś kupują . Jaksą w domu i nie ma ciekawego zajęcia to grają na telefonie / xboksie

Ela   co czuje do jego syna - chyba dystans , i mieszankę "żal mi go " ze strachem co będzie za jakiś czas , bo niestety obserwuję czasami niski szacunek do ojca ..

Na samym początku traktowałam dzieci podobnie - w sensie adekwatnie do wieku , ale  były zgrzyty . Pretensje . Po kilku miesiącach ustaliliśmy moje/twoje dziecko .
Młody jest ogólnie dobrym chłopcem, jest bystry , miał taki okres że bardzo chciał robić to samo co moja córka - chyba była dla niego autorytetem . Nie ma rodzeństwa .

Przez najbliższych jest traktowany jako ktoś komu trzeba wynagradzać sytuację rozwodu  rodziców , wszystko jest mu wybaczane, jest traktowany dużo lepiej niż inne dzieci w rodzinie ( dziadki ) ,  nie ma obowiązków w domu , dlatego ma czasami trudności w "zwykłych " sprawach .
Jest nauczony że wszystko jest dla niego, nie dzieli się z nikim sam z siebie  , lubi tylko to co łatwe i się udaje , ma trudności z emocjami gdy nie jest najlepszy, nie wygrywa  - według mnie duże bo wpada w histerię i szał.
Mąż obwinia za wszystko ex.

Efekt jest taki że to syn  musi decydować / to co lubi/ chce -inaczejsię nudzi lub nie chce przyjeżdżać do ojca . W mojej ocenie jest "przekupowany atrakcjami " i jest trudniej z roku na rok bo jest coraz bardziej wymagający i szybko się nudzi.
Byliśmy kilka razy razem w czwórkę na wyjeździe - tragedia . Wszyscy byli niezadowoleni, bo trzeba było ograniczyć się  tylko do tego co chciał młody .
Uprzedzając pytania - wiem że to naturalne jak jest mniejsze dziecko w rodzinie … ale te histerie , wymuszanie - mnie sa zupełnie obce , dodatkowo bezradność męża czy wręcz atakowanie mnie za tą sytuację .

Ostatnio jeździmy bez dzieci , lub/ i  każdy ze swoim . Kilka razy byliśmy tylko z synem męża , moja córka nie chciała . Jestem w stanie wytrzymać 2-3 dni, niestety odnoszę wrażenie,  że mąż chce bym jechała tylko do pomocy. … Ostatni wyjazd był w marcu - jak dla mnie 12 latek powinien umieć zająć się sobą chociaż trochę, możliwe ze syn jest zazdrosny o mnie - w takim sensie że może myśli że jak ja zniknę z horyzontu to mama będzie z tatą .
Kilka razy brzydko się odniósł do mnie -  nikt nie zareagował- ani ja , ani mąż .
ja nie wiedziałam jak/ zaskoczyło mnie to  - spojrzałam tylko na męża , myślałam że on się odezwie - generalnie jest mi troche żal chłopca, bo zdaje sobie sprawę że to dorośli go kształtują .

Przerażające jest to, co napisałaś.
Powinniście wraz z mężem udać się do psychologa zaczerpnąć porady, bo sami nie ogarniecie.

W tym wszystkim bardzo żal dzieci. Twojej córki, bo jest pokrzywdzona przy tym, jak rozpieszczany jest Młody. Młodego też szkoda - bo jest wychowywany na pępek świata i boleśnie przekona się, że to tylko złudzenie jak już podrośnie.

Nie wiem jak zareaguje na pomysł psychologa , ogólnie ma złą opinie na ich temat .

"W tym wszystkim bardzo żal dzieci. Twojej córki, bo jest pokrzywdzona przy tym, jak rozpieszczany jest Młody. "
byłam przekonana że ją  chronię i że żadna krzywda jej się nie dzieje , bo namacalnie niczego złego mąż nie robił.
Byłam przekonana że on nie ma wpływu na córkę , bo ona jest już w miarę ukształtowana , nie sprawia żadnych problemów =nie potrzebuje uwagi .
na chwilę zatrzymałam się jak prawie 17 latka powiedziała mi że tylko młody się liczy … ale ja wtedy jeszcze bardziej odizolowałam się od męża i jego syna, bo myślałam ze jej chodzi o to że jestem w domu i ich "obsługuję " .

Młodego też szkoda - bo jest wychowywany na pępek świata i boleśnie przekona się, że to tylko złudzenie jak już podrośnie."

Mniej więcej takie zdanie usłyszał mąż  jak poznałam trochę jego relacje z synem. Wtedy było nie fajnie między nami, bo ja "radziłam" mężowi zmiany , ale że on się strasznie złościł i był to jego bardzo wrażliwy punkt …  przestałam . Wtedy bardzo dużo rozmawialiśmy na temat dzieci i podejścia do wychowania , wyszło że zupełnie inaczej to widzimy i realizujemy .
Teraz myślę że ze względu na to iż te podejście miało twarze , odbieraliśmy to jako ataki na siebie a nie szczerą chęć pomocy . Byliśmy oboje na to zamknięci.
Dodatkowo mąż jakby rozgrzeszał siebie obwiniając o wszystko ex - uważał że nie ma wpływu , a ja że nie chce go mieć.

żyworódka
Mieszkamy w mieszkaniu dwupoziomowym z takim małym ogródkiem - że wychodzisz na taras , masz sąsiadów z prawej, z lewej i kawałek trawy  - taka szeregówka . Większe mieszkanie
Wydaje mi się że używa jej imienia , może nie zawsze .  Córka mówi do niego po imieniu , ale czy używa  zawsze jego imienia ??  nie wiem , nie zwróciłam uwagi.
Ale była taka sytuacja że powiedziała " co znowu on chce , co zrobiłam nie tak " - słyszała jakąś rozmowę i uznała że to o niej …

Ojczym - dziwnie to zabrzmiało.

On nie jest ojczymem, ani ja nie czuję się macochą - nie wiem dlaczego ale mam złe skojarzenia z tym .

Ja tego tak nie widziałam . Ale masz rację , bo widziałam,  że ze mną jest inna, niż z "nami ".
Bardziej skupiałam się na partnerze  i jego potrzebach, trudnościach niż własnym dziecku i sobie .
To maż kiedyś mi powiedział że jest zazdrosny o moje wyjścia z córką bo mamy taki super kontakt, a on nie ma z kim rozmawiać i jest taki samotny wtedy.

Jestem przerażona, bo nie wiem jak to naprawić .
Boje się że zabrnęliśmy w tym za daleko .

Podsumowując z tego co piszesz wyłania się obraz Twojego męża jako egoisty, który syna traktuje jak kumpla od weekendowej rozrywki a Ciebie i córkę jak gosposie.  Dodatkowo syna przekupuje żeby w ogóle miał ochotę się z nim spotkać.
Nie rozumiem dlaczego sam nie ugotowal synkowi obiadu tylko wymaga tego od Ciebie?  Bo lepiej było obejrzeć film lub pograć? 
Radzę szybko postawić granice,  bo może być coraz gorzej. 

A tak poza tym.  Czy syn musi być traktowany jak gość?  Jest członkiem rodziny. Bywa u was regularnie.  Może powinien być bardziej domownikiem?  Mieć swoje obowiązki ale i czuć się jak u siebie.  Nie może mieć swojego kąta,  półki w szafie,  ręcznika , szczoteczki do zębów  na stałe?  Moze czuł by się z tym bardziej komfortowo, bardziej włączony do rodziny.  A Ty mogłabyś egzekwować obowiązki od niego  (sprzątanie po sobie czy wyrzucenie śmieci-  nic wielkiego)

A to przepraszam wydawało mi się, że wcześniej pisałaś,  że mąż kupuje różne rzeczy a potem jego syn to  zabiera do domu, bo  szybko wyrasta.  Wywnioskowalam więc ze jest "na walizkach "

Znam osobę  (50 lat ), który też nie potrafi rozmawiać o problemach.  Wszyscy mają się domyślać bo inaczej foch. Tym sposobem znalazł sobie kochankę,  (po co rozmawiac z zona?) rozwiodl się, dorosłe dzieci nie utrzymują z nim kontaktu jak i pół najbliższej rodziny. Jeśli twój mąż to też taki ciężki przypadek to za cholerę nie przetlumaczysz.  W każdym razie życzę cierpliwości.

Pewnie straszny prostak z niego. Niezdolny do relacji z ludźmi.

Nie jest prostakiem.
  nie wiem co rozumiesz pod tym określeniem.

Ma znajomych, kolegów , koleżanki, lubi spotkania towarzyskie .
Stresuje się gdy ma normalnie z kimś porozmawiać  na konkretny temat  np. gdy trzeba coś załatwić / przegadać.
Według mnie mocno poddaje się emocjom .
Bardzo dużo bierze do siebie - przeżywa niektóre rzeczy za mocno.
I trudno go przekonać do zmiany zdania, czasami mam wrażenie że nawet nie słucha a z pewnością nie dopuszcza do siebie argumentów rozmówcy.
Choc z drugiej strony , potrafi z dnia na dzień z powodu jednego wydarzenia z konkretną osobą zmienić opinie o niej .

Często mocno obstaje przy swoim , pomimo że nie ma racji .. .
I miewa trudności z wybrnięciem z takiej sytuacji - zdarza się mu wtedy kierować swój gniew/ złość  przeciwko rozmówcy - prawie nigdy nie  w obecności  adresata .

Authority ,
pomimo że Twoje słowa nie są miłe , to jednak pochylenie się nad tym jaki jest mąż daje wartość . 
Człowiek doświadcza inne "widzenie" gdy czyta sam to co napisał.
Jakby się klapy jakieś w głowie otworzyły.

To fajnie że potrafi się zachować przed ludźmi na tyle że ma znajomych ale jego podejście do Ciebie, zapatrzenie w siebie i tylko w swoje opinie, brak szacunku do drugiego człowieka ( tak, jeżeli nie jest w stanie się skupić i przemyśleć twoich argumentów i twojego punktu widzenia to znaczy jedynie że ma Cię gdzieś) czynią go świetnym kandydatem na byłego męża co ex żona już za pewne wie.

Ale jak już przygarnęłaś go i chcesz sobie z nim układać życie to czas sobie zdać sprawę że mąż trochę się zagalopował i pewne jego zachowania są niedopuszczalne. Możecie sobie dyskutować i szukać kompromisów w sprawie wspólnego budżetu ale żadnej dyskusji nie podlega rola twojej córki w twoim życiu i również w twoim domu. Mieszkacie ze sobą długo, on dobrze wie i widzi w jaki sposób odnosisz się do córki więc ma to robić w ten sam sposób. Jeżeli ma ona dowolność w wykonywaniu obowiązków, sama sobie wybiera czas na to to nie wolno mu się w to wtrącać. I żadnej tolerancji dla awantur o pierdoły. Jak mu się coś nie podoba to niech sobie własne maliny posadzi i ogrodzi elektrycznym pastuchem.

Skoro nie wiesz co robić i od czego zacząć, to umów się na wizytę do kogoś, kto pomoże.

W dziale PSYCHOLOGIA jest taki watek "Być drugą i macochą" poczytaj sobie wpisy użytkowniczki "chceuciekacstad", wg mnie wasza sytuacja jest niemal identyczna !!!
Nawiązując jednak do Twoich postów, niektóre poprzedniczki już napisały o tym, że za kilka lat syn Twojego męża boleśnie się przekona, że nie jest pepkiem świata, a ja Cię chcialabym przestrzec, że za parę lat Ty i Twoja corka przekonacie się boleśnie, jak bardzo roszczeniowy potrafi być taki "pępek swiata". Zastanów się trzy razy zanim kupisz mieszkanie na spółkę z mężem, bo pamietaj co męża to i pośrednio Jego syna. Syn dziedziczy po ojcu wiec, raczej nie będzie miał skrupułów i upomni sie o "swoje". A Ty przeciez chcesz zabezpieczyć siebie i córkę.
Na Twoim miejscu zrobilabym to co radzily kobitki wyżej: drogi mężu, w zwiazku z Twoją ostatnią decyzją finansową lekceważącą nasze wczesniejsze ustalenia, umowilam nam wizytę u notariusza w celu podpisania rozdzielnisci majatkowej" i ..... obserwuj reakcję, ale w żadnym wypdku NIE REZYGNUJ z tej wizyty. Potem dooszczedzaj sobie pozostałą sumę i kup to mieszkanie ze swoich pieniędzy! To, że jak piszesz zarabiacie podobne kwoty, nie oznacza, ze dysponujecie podobną kwotą, bo
w podsumowaniu wychodzi, ze On ma zdecydowanie mniej. Ty masz swoją pensję + alimenty na corkę. On ma swoją pensję - (minus) alimenty na syna. Czyli, tak realnie dysponujesz wiekszą kwotą. Jesli do domowego budzetu będziecie wkladac po rowno + Twoja dodatkowa część na utrzymanie corki, to z pewnoscia zdolasz odłożyć sobie jakąś kwotę , a on nie bedzie czerpał z Twojego portfela na zaspokajanie zachcianek exmałzonki tudzież syna.

Też podbijam tą wypowiedź.
Dlaczego godzisz się na takie byle co?
Bo boisz się.... samotności?
Wiem, że kobieta w Twoim wieku ma marne szanse na znalezienie sobie kogoś fajnego. Ale czy to znaczy, że warto być z byle kim? I do tego poświęcając Twoja corkę?
Na szybko w sprawie finansów, abyś nie została goła i wesoła.

1. Robisz darowizne  ze swoich pieniędzy na córkę (bez podatków) i kupujesz na córkę mieszkanie, a ty jesteś np. współkredytobiorcą z córką. On ma zwiększone alimenty na syna, ty mozesz kupić córce mieszkanie (kwota kredytu może być podobna. i Ty i on inwestujecie w swoje dzieci i jest sprawiedliwie.
2. Jeśli nie chcesz to kup mieszkanie z mężem, chociaż tego nie doradzam, bo spłacać kredyt i tak będziesz Ty ze swoich, bo on akurat nie będzie miał. Jedyny, minimalny warunek, u notariusza wpisujecie, że wklad twój w wysokości ..... pochodzi z Twojego majątku odrębnego. W takim  przypadku  przy rozwodzie i sprzedaży tego mieszkania ta kwota wróci do Ciebie, a pozostałą częścią podzielicie się na pół. Ale tego to Twój mąż nie będzie chcial podpisać, bo co jest jego (maliny) jest tylko jego, a co jest Twoje to jest wasze.
smutne, ale prawdziwe.

Tak!
Ale do punktu 2 polecam nie podpisanie wysokości wkładu własnego w złotówkach , a w procentach ! wartości mieszkania. Bo inflacja i autorka straci.