Myśliwi - pasjonaci czy mordercy? - Netkobiety.pl

Tania ta adrenalina mysliwych.
Siostra zawsze mowi, ze uwielbia jak krew sie leje. Jej ulubione opowiadanie - sika z tetnicy, ona do stazysty - jak fajnie jak sie leje. A ten gamon nie zalapal ze ma wytrzec.

A dziczyzna w sklepach to się bierze z...?
Wiec i tak, ktoś te upolowane zwierzęta zjada/wykorzystuje skóry. Te upolowane dziki, sarny, zające i inne takie też się nie walają po lasach.

A ile to jest bardzo częste? 10 przypadków w roku, 100, 1000? Ile takich przypadków możesz wymienić? Przy czym od 7 lat obowiązują przepisy nie pozwalające myśliwym na strzelanie do psów z tytułu ich wałęsania się czy domniemanego zdziczenia. Nigdzie, nawet w lesie. Pozostała tylko ogólna możliwość zabicia zwierzęcia czyli również psa w obronie siebie lub swojego zwierzęcia. Przy czym może warto żeby miłośnicy i właściciele psów w końcu sobie przyswoili, że puszczanie w lesie psa samopas, luzem jest wykroczeniem karanym grzywną.
Ja mam nieogrodzoną posesję i w końcu zaopatrzyłem się w solidny kij na wypadek potrzeby wyjścia nocą z domu. Wielokrotnie bowiem obserwowałem jakie psiska stadnie biegają po okolicy, również wokół mojego domu. To nie są dzikie psy tylko spuszczane na noc przez ich właścicieli żeby się wybiegały. Chodzę weekendowo na spacery po okolicy i głupio byłoby łazić z takim solidnym bejsbolem więc aktualnie rozglądam się za czymś dyskretnym. Po pierwsze przeglądałem ofertę małych miotaczy gazu i to jest całkiem dobry wybór. Pewnie kupię przynajmniej dzieciom. Po drugie patrzyłem na broń gazową z kulami gumowymi, gumowo-stalowymi i gazowymi. Do 10 metrów nawet spory pies powinien boleśnie odczuć spotkanie z taką gumowo-stalową kulą. Mniejsze to po prostu nie przeżyją.
Mam zwyczajnie dość po tym jak 2 miesiące temu taki 40-50 kilogramowy brytan przedostał się przez ogrodzenie i rzucił w kierunku moich dzieci na ulicy.

Francja, kraj słynący z głodujących ludzi na ulicach, muszą zdobywać pożywienie na wszelkie sposoby - 1 milion 300 tys. myśliwych.
Włochy, ci też głodują - 750 tysięcy myśliwych.
Wielka Brytania, wyspa odcięta od dostaw żywności - 800 tys. myśliwych.
Hiszpania, no ci przynajmniej są wytłumaczeni, corrida, te sprawy - 980 tys. myśliwych.
Niemcy, no to w ogóle wiadomo, oblizują się na samą myśl o polskim żubrze uciekającym z Polski - 360 tys. myśliwych.
Irlandia, ten sam problem co sąsiednia wyspa. Statki z żywnością nie dopływają albo zaraza wybije ziemniaki, to głód - 350 tys. myśliwych.
Portugalia, nie wiem, nie znam ale pewnie sobie lubią postrzelać - 230 tys. myśliwych.
Teraz ha, ha znani zieloni miłośnicy wszystkiego co żywe:
Szwecja - 290 tys. myśliwych.
Finlandia - 305 tys. myśliwych.
Norwegia - 190 tys. myśliwych.
Kto wie, może to ze strachu przed niedźwiedziami polarnymi?

Teraz uwaga, uwaga!
Polska - ok. 120 tys. myśliwych. W Polsce jest jeden z najniższych w Europie stosunek ilości myśliwych do ludności kraju. Co dla organizacji łowieckich oznacza nadzieję, że jest duża szansa na progres Jest na to duża szansa z prostego powodu. Jeszcze do niedawna myślistwo było po prostu w Polsce drogą rozrywką, ekskluzywną. Poza ludźmi zajmującymi się tym zawodowo jak leśnicy to była domena rozrywki zarezerwowana dla prawników (sędziowie, prokuratorzy, notariusze itd.), lekarzy, oficerów służb wszelakich, urzędników na odpowiednim stołku (zawód dyrektor) i tak dalej, i tak dalej... Teraz to się zmienia, bo więcej ludzi na to stać. Broń, amunicja, akcesoria są łatwiej dostępne i tańsze.

To tak jak rzeźnik w przemysłowej rzeźni. Czy wbijając na zmianie setny bolec w czaszkę kolejnego byczka może odczuwać satysfakcję ze swojej pracy, czy nie może? Na swój prywatny użytek, to wszystko co się obecnie dzieje w świecie sytego człowieka pierwszego świata nazywam cywilizacją śmierci. Wszystko co dostaje na stół ten syty człowiek jest martwe i człowiek ten nie ma i nie chce mieć żadnej świadomości, że kiedyś było to żywe. Jeszcze kilkadziesiąt lat temu na polskiej wsi nie jedzono niczego czego się samemu nie zabiło albo nie zebrało z pola własnymi rękami. To uczyło szacunku do wszystkiego co żywe. Mnie jeszcze w dzieciństwie uczono, że jak kromka chleba spadnie na podłogę, to należy czym prędzej podnieść ją i ucałować, przepraszając za taki akt nieuwagi i braku szacunku do pożywienia. Bo jeszcze wtedy wiedziano, że chleb to życie i to nad wyraz dosłownie. Nie bez powodu najważniejsza modlitwa świata chrześcijańskiego m.in. mówi "[…]chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj[…]. Nie raz chleb był jedynym pożywieniem, a kto nie marzył z głodu o choćby czerstwej skórce chleba ten nie wie nic. Żeby ten chleb był ktoś musiał orać w polu, nawozić je, obsiać, modlić się o dobrą pogodę, dobry plon, który trzeba było zebrać, wymłócić, zemleć na mąkę, wyrobić ciasto i upiec. Parę dni temu odwiedzałem taki dom, gdzie jeszcze stoi piec, który żywił kilkadziesiąt lat całą rodzinę. Żeby zjeść mięso trzeba było hodować zwierzęta, karmić je, dbać o nie, a potem najczęściej własnoręcznie zabić. Dziś mięso to jakiś odrealniony produkt ze sklepowej półki.
Myśliwi, to relikt tego dawnego świata. Ma swoje wynaturzenia, to oczywiste. Jednakże człowiek to tylko małpa, która kiedyś z mózgu uczyniła najdoskonalsze narzędzie zabijania. Wszystko czym jesteśmy i co stworzyliśmy jest konsekwencją doskonalenia się małpy w zabijaniu. To człowiek jest najdoskonalszym drapieżnikiem na kuli ziemskiej.
Ja od jakiegoś czasu rozważam założenie małej hodowli kurek. W zasadzie w jednym tylko celu, żeby pokazać tą rzeczywistość moim dzieciom - chcesz jeść, to musisz zabić. Chcesz być jaroszem, nie ma sprawy. Wydzierżawię ci pole nieopodal, zasadź własnoręcznie ziemniaków czy co tam będziesz chciał i zbierz plon...
Dziś przeciętny, młody, sprawny mężczyzna zostawiony sam w lesie, to prawie jak skazanie go na śmierć Zaczynając od tego, że taki młody człowiek nie potrafi się zorientować względem stron świata. Może umrzeć z głodu nie mając świadomości, że otoczony jest pożywieniem. Kilka głupich przedmiotów umożliwiających w miarę komfortowe przetrwanie kilku dni w lesie mieści się w niewielkiej saszetce. Jednak najważniejsze co to umożliwia mieści się w głowie, tam gdzie jest najdoskonalsze narzędzie zabijania i przetrwania na kuli ziemskiej. Obecnie nauka korzystania z tego organu jest traktowana wstydliwie albo wręcz zwalczana.
Kiedy byłem dzieciakiem marzeniem każdego chłopaka było mieć finkę. Dziś dzieciaki nie mogą wziąć do ręki scyzoryka, bo zaraz - zostaw, bo się skaleczysz!
Dziś trzeba organizować specjalne kursy żeby pokazać dzieciom jak rozpalić ognisko, jak złowić rybę, zabić ją i sprawić do spożycia. Pokazać, że las to twój sprzymierzeniec, twoje środowisko, w którym jesteś najgroźniejszym zwierzęciem. Dać odpór tej propagandzie, która cały czas straszy, że nie oddalaj się od domu, bo coś może ci się stać! Matko, dziś dzieci boją się wejść między zarośla i drzewa, bo tam są kleszcze!

Ja obecnie zmierzam w kierunku strzelectwa sportowego i taktycznego, dzieciaki też jakby złapały bakcyla. Z myślistwem, to jeszcze nie wiem Zobaczy się. Choć gdybym dostał teraz zaproszenie - stary, mamy w weekend taką zamkniętą imprezę, dostaniesz sztucer i pójdziemy zapolować, reflektujesz? -  to poszedłbym jak w dym.

Wiesz zatem zapewne, że zdrowa tkanka społeczności ludzkiej wystąpiła z apelem o zbiorowe samobójstwa ww. mądralińskich i zielonych, bo czynem tym uwolnią naszą planetę od sporej emisji CO 2?
Ja w weekend zabieram dzieciaki na strzelanie z ostrej broni, tudzież inne męskie rozrywki. Będzie pieczyste, zapewne kiełbasa z Biedry Choć nie jestem do końca pewien co wymyślą koledzy... ostatnio dzieciarnia z wypiekami na twarzy oglądała uśmiercanie i sprawianie rybek na ognisko. Cierpliwie próbuję oswoić żonkę z pistoletem gazowym. Mówię - weź do ręki, przymierz, spróbuj ale dla niej to ZŁO wcielone więc na razie nic z tego

Czytałem ale weź tu w Polsce strzel do dzika, zaraz zlecą się miłośnicy zwierząt...

Myślę, że nazywanie myśliwych mordercami jest logicznie tak trochę nie teges i kwestię morderstwa rozpatrywać należy wyłącznie w przypadkach człowieka wobec człowieka. Czyli jeśli człowiek zabija zwierzę lub jeśli jakieś dzikie czy hodowlane zwierzę zabija człowieka - w obu tych przypadkach nie można mówić o morderstwie. Dlaczego? W drugim przypadku rzecz jest oczywista, bo zwierzęciu, które w swoim postępowaniu kieruje się instynktem trudno postawić zarzut przestępstwa umyślnego z kodeksu karnego ludzkiej proweniencji. W pierwszym zaś do głosu dochodzi główny i nierozwiązywalny problem, tj. wg jakich kryteriów oceniać, czy danemu stworzonku może przysługiwać status ofiary morderstwa z ludzkiej ręki. Sam cel pozbawienia życia wydaje się lichą przesłanką, bo zwierzęciu raczej wszystko jedno, czy je usmażą czy zutylizują. Poziom rozwoju i kwalifikacja czynu? Z jednej strony krowa, która sama z siebie jest w stanie nauczyć się otwierać zasuwkę od drzwi obory z bolcem w mózgu umrze natychmiast, z drugiej prymitywne względem bydlęcia komary, które po włączeniu Raid'a padną po powolnym konaniu w długiej gehennie, co podpaść by już mogło pod szczególne okrucieństwo i znęcanie się.

Jeśli jednak idzie o sferę ludzkich uczuć, to czym innym dla mnie jest nazwijmy to humanitarne zastrzelenie dzika, gdzie poziom "bestialstwa" utożsamię z zabiciem koguta poprzez dekapitację z użyciem siekiery, co zresztą raz na jakiś czas czynię w swojej przydomowej hodowli, a czym innym np. hiszpańska corrida.

Z tygrysami syberyjskimi to nieco inna rzecz, bo ich jest kilkaset sztuk, ale ogólnie na naszym łez padole. A źródeł reintrodukcji dzika na Świecie jest multum i jak się chce, to można pakować na ciężarówki czy inne statki i z powrotem Danię zadziczać

odpowiedz taka sama jak w przypadku pytania: Rolnicy:- pasjonaci zwierząt czy mordercy?

No właśnie...Można sobie tylko wyobrazić, że takich "chłopin" jest dużo więcej.. Niestety, jeśli trzeba wprowadzić jakieś nowatorskie i nietypowe rozwiązanie, to zazwyczaj, przynajmniej wśród pewnych grup społecznych, napotyka się istną ścianę. Nie pomgają wtedy żadne argumenty. Argumentami "przeciw" są zaś : "skomplikowane, za trudne, za drogie" itp

To, o czym w sąsiednim wątku mówi Magdalena: ludzie o innym, nowatorskim czy odmiennym sposobie myślenia, chęcią do kompromisu są wytykani palcami i wyszydzani. Dla zbyt wielu grup istnieją tylko dwie strony medalu: w tym przypadku albo nie ruszamy w ogóle tych dzików albo wybijamy je wszystkie w pień, nie biorac oczywiście żadnych innych rozwiązań ani metod pod uwagę.

Rolnicy mieli być główną grupą, która skorzystałaby na wzmożonym odstrzale, co skrzętnie miał wykorzystać obóz rządzący, aby zdobyć wyborców. Jednak po protestach myśliwych, sprzeciwiających się strzelaniu do ciężarnych loch, widać było, jak ostatecznie KAŻDA grupa interesu będzie dążyć do zadowolenia jedynie swoich celów. Każdy rozsądny człowiek wie, że gospodarka łowiecka musi być w naszych warunkach utrzymywana, bo w przeciwnym razie na polach czy w uprawach leśnych istniałby totalny sajgon. Każy rozsądny człowiek powienien zdawać sobie sprawę z zagrożenia, jakie niosą choroby zakaźne(w tym przypadku ASF) i móc stosować się do zaleceń w celu zapobiegania rozprzestzenianiu się tym chorobom. Mamy odpowiednie instytucje i wladze, mamy prawo łowieckie, mamy oopinie specjalistów i mamy rolników, którzy muszą zadbać o swoje plony. Wszystko da się połączyć zgodnie w jedną całość, aby wszystkich zadowoliło, pod warunkiem, żę tam na górze odpowiednie głowy podejmą mądrą decyzję. Jak z tym bywa w rzeczywistości, wszyscy wiemy: hurra, na partyzanta i do przodu..

Mam za oceanem znajomego, który jeździ do okolicznych farmerów żeby sobie postrzelać z wiatrówki pcp do szczurów. Nie robi tego dla kasy, chociaż zawsze dają mu tam jakieś pieniądze, swoją drogą on by im pewnie sam jeszcze dopłacał, żeby mu pozwolili te szczury łowić, ale dlatego, bo lubi. Sprzęt ma full wypas; karabinek za kilka tys. dolarów, celownik optyczny plus termowizja żeby móc polować w nocy przewyższają koszt broni. Kilkadziesiąt sztuk w jednym polowaniu to norma.  Czyżby I on pobłądził w Matrixie?

Czyli jesteś taki nie za mądry.

Teoretycznie dla mężczyzn, to mogłoby być trudne kiedy, to kobieta przynosi do domu mamuta

A ja z sympatią obserwuję grono pań z szeroko rozumianego Zachodu, które:
- są atrakcyjne,
- lubią broń,
- lubią polować,
- nie wstydzą się tego i publikują zdjęcia z trofeami.

Ze śrutu strzela się do drobnej zwierzyny jak ptactwo, lisy, borsuki, zające. Jeżeli taki zwierzak został tylko postrzelony śrutem i dalej sobie biega, lata tzn., że strzał był ewidentnie spudłowany albo ze zbyt dużej odległości. Strzał śrutem tworzy bowiem taką chmurę śrutu, która w domyśle powinna zapewnić trafienie zwierzaka odpowiednio dużą ilością śrucin żeby wywrzeć szok uderzeniowy i powalić je na ziemię. Zasadniczo każdy strzał powinien być oddany w warunkach umożliwiających powalenie zwierzyny, a nie tylko nie śmiertelnego postrzelenia. Życie ze śrutem w ciele jest pewnie przez jakiś czas bolesne ale organizm sobie z tym radzi. Śrucina się otorbi i tyle. Cóż, wędkarze łowią ryby sprawiając im ból haczykami i kotwiczkami żeby sobie zrobić zdjęcie i pokaleczoną rybkę humanitarnie znów wypuścić na wolność...
Bardziej przejmowałbym się tym, że śruciny są ołowiane i ogólnie zanieczyszczają środowisko, dlatego też postępowo zamienia się je na nie ołowiane.

Ja jako wegetarianka, a w przyszłości weganka, zupełnie nie czaje zabijania zwierząt. Przynajmniej dla rozrywki, dla jedzenia. Częściowo potrafię zrozumieć potrzebę kontrolowania populacji, których stabilność ludzie zaburzają na co dzień. Ale i tak trudno mi wyobrazić siebie jako osobę wykonującą takie zadanie. Nie rozumiem też, że są ludzie, których to nie wzrusza. Nie chcę mieć ich wokół siebie... dla mnie jest to jakaś oznaka znieczulicy. Kiedyś miałam inaczej, ojciec zabijał przy mnie zwierzęta na mięso, świnię, kury, koguty, ryby... w tym momencie tego nie jestem w stanie znieść. Zresztą, zabijanie owadów też powoli przestaje być dla mnie akceptowalne.

Zabijanie dla jedzenia jest biegunowo odległe od zabijania dla rozrywki. Trzeba czymś nakarmić np. trzymane w ogrodach zagrożone gatunki drapieżnika, którego populacje chce się odtworzyć, o domowych pupilach-mięsojadach nie wspominając. 

Jak to mawiał mój znajomy, patolog -"Idzie się przyzwyczaić". 

Ostatnio zrezygnowałem z raida na rzecz packi - bardziej humanitarnie, tylko więcej sprzątania. Na swoje usprawiedliwienie mam tylko to, że działam w obronie koniecznej

Wow, coś was musi ruszać w tym temacie, skoro tak agresywnie reagujecie na zdanie, że jestem wegetarianką. Może wyrzuty sumienia? bawi mnie to, bo:

"To unikaj takich mięsnych tematów wokół ciebie, a innym daj w spokoju delektować się mięsem. "

Właśnie to robię. Autorka zapytała: co myślicie, to się dzielę myślami. Z nikogo nie szydzę ani nikomu nie wciskam moich poglądów, opisałam co JA robię. A sarkastyczne teksty nie wiem co miały na celu osiągnąć, ośmieszenie? Po co się tak spinać, żyj jak chcesz.

Twoje wegetariaństwo, to twoja sprawa i mnie ani grzeje, ani ziębi. Niczyje wegetariaństwo. Nie rozumiem idei ale spoko, nie wszystko muszę rozumieć, a co mnie obchodzi co kto je?

Ty zaś najwyraźniej wartościujesz ludzi wokół siebie pod kątem tego czy nie dość gorliwie ronią łezkę nad schaboszczakiem.

Wiesz, ja nie rozumiem ludzi, którzy wspinają się w te Tatry, Alpy, Himalaje. Ja bym u podnóża postawił sobie dobrą lunetę i też bym te szczyty z bliska zobaczył, a jeszcze lepiej odpalił sobie zdjęcia tych gór na lapku
Łowiectwo nie kręci mnie jakoś szczególnie, głównie odstręczają mnie wymagania ale jak kiedyś pisałem obserwuję z przyjemnością konta kobiet myśliwych. Młode, ładne, broń, przyroda. Same plusy Nie epatują specjalnie krwawymi zdjęciami ale czasem jakieś trofea wrzucają do sieci.
I tak jak kiedyś pisałem, gdyby mnie ktoś zaprosił na prywatne polowanie, na jego prywatnym terenie i dał możliwość zapolowania, to bym skorzystał.
Ale jeżyka przechodzącego przez jednię wczoraj starannie ominąłem

A sorki z cytatem.
Napisałaś, że nie chcesz mieć w otoczeniu ludzi, których to nie wzrusza, a nie ludzi zabijających. Wystarczy wyrazić czynny żal i uronić łezkę nad schaboszczakiem i już będzie ok?

Ok, błąd komunikacyjny, nie chodziło mi o dosłowne "wzruszenie się". Chodzi mi o to, jak kogoś coś nie porusza, nie dotyka, nie przeszkadza. No jeśli ktoś nie ma problemu z zabijaniem zwierząt (w domyśle: spoko, mogę to robić, mogę na to patrzeć, to nic nie znaczy) no to dla mnie kieruje się innymi wartościami.

Wiesz, to jednak twój problem, a nie cudzych wartości, bo to są normalne i tradycyjne wartości. To raczej ty nabyłaś jakieś nowomodne poglądy. Dla mnie spoko, bardziej bawi jak np. wycinanie lasów amazońskich żeby zakładać wielkie farmy wegetariańskiego żarcia GMO Napiszę ci jak to wygląda u normalnych ludzi wyznających tradycyjne poglądy na te sprawy:
1. dręczenie zwierząt bez potrzeby jest złe i robią tak zazwyczaj ludzie z jakimiś deficytami żeby nie powiedzieć psychopaci i podobni.
2. zabijanie zwierząt dla realizacji zrozumiałych potrzeb człowieka jest normalne, a miarą humanitaryzmu (o dziwo nie narodzonego 30 lat temu) jest robienie tego bez zbędnego cierpienia zwierzęcia.
Więc uważam się za normalnego, zdrowo rozumującego i odczuwającego pełen zakres emocji człowieka mimo, że nie wzrusza mnie los milionów świń i byczków zabijanych na steki i kotlety, jak też los zwierzyny łownej o ile odbywa się to w usankcjonowanych ramach.
Łowiectwo jest gałęzią gospodarki człowieka, bo człowiek zmienił większość ekosystemów planety bezpowrotnie, a przynajmniej dopóki ekspansywnie rozwija się na niej gatunek ludzki. Skoro jest tą gałęzią gospodarki oraz formą regulacji zaburzonych ekosystemów, to ktoś musi to robić. Są ludzie, którzy nie dość, że nie dostają za to wynagrodzenia ale jeszcze płacą za taką możliwość i to jest ok. Nie, nie są to psychopaci. Wręcz przeciwnie, w większości są to ludzie realizujący naturalne ludzkie instynkty albowiem na planecie Ziemia, to człowiek jest najdoskonalszym drapieżnikiem. Oczywiście jak ktoś koniecznie chce wierzyć, że człowiek to w gruncie rzeczy taki miś koala, to droga wolna. Mamy w końcu wolność przekonań, wiary itd. Jednakże te przekonania nie zmienią homo sapiens w misia koalę

Najgorsze jest to że takie drapieżniki nami rządzą. Jak ktoś ma takie instynkty to powinien je wykorzystać w sposób konstruktywny np w manifestacjach wykopać tych pasożytów. Wkurz mnie ta hierarchia ze ktoś kogoś musi słuchać. Ludzkość tworzy jakieś reguły rytuały a później się dziwi że pojawiają się świry człowiek to jednak osoba przekorna. Jeszcze takich co się wyżywają mogę zrozumieć bo inaczej by się rzucili z karabinami na nas ale są jeszcze ludzie kultywujący tradycję co potrafią zmuszać dzieci do zabijania to powinno być zakazane i surowo karane. Znajomy sfiksował jak Mc Afee właśnie przez to że mając 6 lat ojciec zabrał go na polowanie a później kazał strzelić do rogacza (nie do człowieka ....) a do samca sarny. Efekt wkurwienie na rodziców nie słuchanie ucieczki z domu problemyz  nauką potem alkohol, narkotyki, oszustwa życie na granicy a wszystko to dążyło do samobójstwa źle się czuł z tym co zrobił w kościele próbował ale poznanie biblii  wybiło mu to z głowy /// dzięki mojej pomocy został działaczem green peace rzucił prochy odżył. Ma już żonę i fajnego szkraba.

Spoko, nie atakujesz tylko segregujesz na godnych i nie godnych. Ok.

Ale wiesz, że to punkt widzenia rozpuszczonego i nażartego bachora cywilizacji zachodniej?

Oj Misinx, miliardy ludzi żyły w głębokiej puszczy z dzikimi zwierzakami i to nie znając broni palnej, atomowej czy choćby buldożerów. Z jakim efektem? Ano takim, że ostatniego mamuta na Ziemi człowiek zabił na długo przed tym zanim wynalazł proch. W Ameryce Północnej 80 % dużych ssaków całkowicie wyginęło w tysiąc lat po tym jak zasiedlił ją człowiek. Żaden drapieżnik nie był w stanie konkurować z człowiekiem m.in. dlatego i tu ukłon względem koleżanki Monoceros, że człowiek jest wszystkożerny i w razie potrzeby mógł się poratować korzonkami i owocami. Natomiast skutecznie polował na zwierzynę, o którą konkurował z innymi drapieżnikami, a te w sytuacji zmniejszenia ilości pożywienia wymierały.
Owszem, jeśli rozpatrujesz problem z punktu widzenia podtatusiałego pana samotnie w dzikim lesie, to jego szanse są małe ale wcale niezerowe. Problem w tym, że podtatusiały pan do tego lasu zazwyczaj wybiera się z hordą współplemieńców, a zdolność twórczego używania mózgu i wytwarzania narzędzi daje mu przewagę, której gatunkowo nie jest w stanie oprzeć się żadne zwierzę na tej planecie. Obecnie masz taki stan rzeczy, że na planecie Ziemia człowiek nie ma naturalnych wrogów poza sobą samym i tymi małymi stworzonkami jak wirusy i bakterie. Wszystko co jest większe od nich człowiek sobie uczynił poddanymi, wymordował albo zamknął w rezerwatach tudzież lasach stanowiących miejsce ludzkiej rozrywki

Oczywiście, że pisałem nawet o setka tysięcy lat kiedy gatunek ludzki dokonywał ekspansji. W zasadzie to można mówić nawet o milionach lat ale nie ma co sięgać za daleko
To, że człowiek nie ma wielkich kłów i imponujących pazurów może cię wprowadzać w mylne przekonanie, że nie jest drapieżnikiem, a co dopiero mówić najdoskonalszym. Jest to jednak mylne przekonanie. Cała budowa ludzkiego ciała ewoluowała w kierunku doskonalszego drapieżnictwa na sawannach. Dlatego człowiek może sprawnie biegać i na przykład biegiem zamęczyć zwierzę. I proszę pazury nie były potrzebne Są zresztą teorie wskazujące, że rozwój mózgu nastąpił w zasadzie przy okazji sprawniejszego dostosowywania ciała człowieka do łowiectwa na otwartych terenach. Co dało oczywiście dodatkowy bonus, bo co raz większy i co raz sprawniejszy mózg sprzyjał wykształcaniu więzi społecznych niezbędnych do sprawniejszego polowania, do posiłkowania się narzędziami, które dawała przyroda, a w końcu do wymyślania i wytwarzania własnych. Nie mając kłów i pazurów człowiek w końcu zbudował sobie sztuczne, a nawet nauczył się nimi sprawnie miotać na odległość. I tak dalej...
A co do szajsowatości naszego gatunku w jego podejściu do świata, to niczym się ona nie różni od reszty zwierzęcego świata. Nie jest bowiem prawdą, że dzikie zwierzęta żyją sobie w poszanowaniu zasad i wzajemnej harmonii przyrody. Każdy ale to każdy gatunek dąży do bezwzględnej ekspansji, rozmnożenia się ile się da i zeżarciu wszystkiego czego się tylko da. Tyle, że naturalnie w przyrodzie jest to regulowane wzajemnymi oddziaływaniami różnych gatunków, ich rywalizacją, pojemnością ekosystemów. Każdy drapieżnik będzie zabijał tyle ile tylko da radę i mnożył się ile tylko da radę urodzić i wyżywić. Na tym właśnie polega ta cudowna, naturalna harmonia, że te "mądre" zwierzątka w końcu zabijają tak dużo swoich ofiar, że już nie mają co jeść i czym wykarmić potomstwo. Więc albo zmieniają terytorium na takie, gdzie wciąż mogą w nieopanowany sposób zabijać i zjadać albo umierają z głodu, a ich populacja drastycznie spada. Wtedy znów odradzają się populacje ofiar drapieżników, bo mają sprzyjające warunki (mało drapieżników) ale jak ich przybywa, to i zaczyna być więcej żarcia dla drapieżników więc te się znów mnożą i tak to się w kółko odbywa...
Człowiek tym się rózni od zwierząt, że zdaje sobie sprawę z istnienia z tego mechanizmu i stara się go kontrolować. Taka to różnica.

Zwierzęta zabijają dla czegoś w rodzaju "przyjemności" i nie podważysz tego. Najczęściej to widać u domowych i najedzonych drapieżników.

Koty to chyba akurat po to, żeby np. sprawić powód do dumy swoim opiekunom. W ten sposób moja mama kiedyś jak otworzyła po przebudzeniu oczy, to ujrzała w odlegości 20cm od swojej głowy mysie truchło :-O  i kota oczkującego głasków :-D

A tak w ogóle, to chyba nie odróżniacie agresji apetytywnej, czyli silne podniety i popędy wewnętrzne, zwane instynktami od zwykłego umiłowania do zabijania :-P

Na pewno nie robił to dla "przyjemności". Pogadaj sobie z behawiorystą od kotów to Ci wytłumaczy dlaczego kot to robi.

Z troski żebyś miał co zjeść/nauczył się wreszcie jak łapać te myszy, bo jesteś taki duży i kompletnie nie ogarniasz.

Można się też onanizować, a można pójść wyrwać jakąś panienkę

Mój stryj i jego żona całe dorosłe życie jedzą tylko dziczyznę, czyli to co sami upolują. Stryj lat 82 przeżył już dwójkę młodszego rodzeństwa...

Ale to jest równie porąbany pogląd i to nawet całkiem Przy czym zapewniam cię, że myśliwi mają to gdzieś, co o nich myśli ta światła i ucywilizowana część społeczeństwa.
Muszę cię jednak rozczarować ale kiedy jakieś 2 miesiące temu własnoręcznie tj. przy pomocy mopa upolowałem mysz, to nie odczuwałem żadnej specjalnej ekstazy Owszem satysfakcję, bo jednak metoda "na kota" tzn. skryte i cierpliwe oczekiwanie na nierozwagę myszy podziałała plus rzecz jasna satysfakcję, że refleks jeszcze jest, bo trafić mopem taką uciekającą mysz, to nie w mop dmuchał