Kontakty rodzica z dzieckiem po rozwodzie - Netkobiety.pl

Jeśli chce spędzać więcej czasu z dzieckiem, to świetnie, ale w tygodniu. To jest jego dziecko i też powinien uczestniczyć w obowiązkach, więc musi to jakoś pogodzić z pracą. Odbieranie dziecka ze szkoły czy pomoc w lekcjach też tworzy więź i jest formą spędzania czasu. Absolutnie nie powinnaś ulegać.

Dziękuję za wszystkie odpowiedzi.
Jestem po weekendzie dziecka u ojca i towarzyszyły mi z tym same nerwy.
Pretensje, że musi się z nią uczyć, zamiast iść z nią na basen. Przypomniałam mu, że w poniedziałek ma dwa sprawdziany i musi się na nie nauczyć. To nie jest z mojej strony złośliwość, bo to nie ja ustalam program zajęć lekcyjnych. Ponadto, jeszcze dwa ma w środku tygodnia, więc to ja będę z nią powtarzała materiał.
On tego nie rozumie, twierdząc że spycham na niego lekcje. Przypomniałam mu, że dziecko ma ponad 60 ocen, co daje 20 na miesiąc, idąc dalej - jedna ocena dziennie. W większości są to 4 i 5, więc ma jak na dłoni pokazane, że dziecko się uczy codziennie, gdybym tego nie pilnowała, panowałyby same pały.
Cyngli, nie będę Ci udowadniać ile ma zadane i ile ma nauki, a porównanie do 14 latka, który prawdopodobnie ma nadal stary program nauczania nic nie wnosi.
Ja wiem ile moje dziecko ma zajęć, klasówek, prac domowych i uwierz mi, że jest nad czym pracować.
Rafał napisał, że dziecko ma kilka godzin na inne zajęcia, owszem, wtedy kiedy wraca ze szkoły i czeka na mnie w domu. Wracam po 16-tej, przygotowuję obiad i zabieramy się do pracy. Kończymy ok. 19-20. Potem ma czas wolny. We dwa dni w tygodniu, ma zajęcia dodatkowe, jednego dnia o 16.15 - 1700 i potem od 18.15 - 19.30 i innego dnia od 19 do 20.
To ojciec wyprowadził się 30 km od nas. My zostałyśmy w miejscu, w którym córka jest od urodzenia. Nie widzę problemu, by przyjeżdżał w dni, w których ona kończy wcześniej i nie ma po południu zajęć dodatkowych.
Wiem, że dziecko jest ze mną bardziej zżyte, potwierdzają to psychologowie, i wiem że to normalne. Nigdy nie utrudniałam im kontaktu, jak wspominałam, nie raz pozwalałam na dłuższe wyjazdy świąteczne, poświęcając tym samym możliwość spędzenia z nią wigilii. To nie jest łatwe.
W wyroku sądu ma jasno napisane, ma odbierać ją w piątek od razu po lekcjach i przywozić w poniedziałek na zajęcia. Co robi? Zabiera ją późnym wieczorem w piątek i przywozi wieczorem w niedzielę. Sam sobie skraca czas, ja mu tego nie każę. Mało tego, nie mam możliwości zaplanowania czego na piątek wieczór, bo nie wiem o której przyjedzie.
W tym wątku jeszcze o tym nie pisałam, ten kto czytał wcześniejsze może doczytał. Mój b. mąż leczył się psychiatrycznie, ma diagnozę osobowości anankastyczną. jego zachowania i zaburzenia nadal są dla mnie widoczne i wiem, że przekłada to na córkę. Manipuluje nią i zwala na mnie całą winę.
Ja nie mam ochoty na wojnę, straciłam już dużo zdrowia przez niego, ale nie pozwolę odbierać sobie praw. Jeśli sąd wyda inne postanowienie, zgodzę się.

Dwa jednego dnia, to zajęcia w poradni psychologicznej; terapia Warnke i TUS, nie zrezygnuję z tego.
Innego dnia ma zajęcia z akrobatyki, które lubi.

Pierwsza rozprawa za mną.
Ojciec dziecka złożył wniosek o zabezpieczenie kontaktów, tj. 3 weekendy w miesiącu jego, 1 mój.
Sąd, po przesłuchaniu stron, przeczytaniu wniosków i dowodów, oddalił wniosek.
Nadal obowiązuje nas wyrok sądu, który mówi że ojciec ma odbierać dziecko po zajęciach i przywozić w poniedziałek do szkoły.
Kolejna rozprawa za miesiąc.

Brawo Owieczka, znaczy że dobre argumenty przedstawiłaś ! Tak trzymaj, a przez najbliższe miesoące zbieraj dalej dowody: zaproś na piątek jakaś koleżankę, żebyś miała świadka, o ktorej zabiera córkę. Powodzenia.

Johna, dziękuję za Twoją wypowiedź.
Wszystko co robię, robię dla córki. Nie po to, by zrobić byłemu na złość, albo mu cokolwiek udowadniać.

Zaryzykuję stwierdzeniem, że w sądzie się lekko skompromitował.
On nie wie, jak mają na imię jej koleżanki i koledzy, nie pamięta jak się nazywa jej schorzenie, raz mówił, że ma czas być kilka razy w tygodniu u swojej matki, która mieszka 5 km od nas, a zaraz mówił, że nie ma czasu w tygodniu spotkać się z dzieckiem. Twierdzi, że aby do nas przyjechać 40 km, zajmuje mu 2,5 godziny....bzdury. Dziecko nie ma u niego warunków, śpi na materacu, albo idzie na noc do koleżanek.
Mam zaświadczenie ze szkoły, że był kilka razy w szkole przez 4 lata, on twierdził, że był za każdym razem jak ją odbierał.
Kłamie. I najgorsze jest to, że cały czas ją z kimś porównuje. A to, że inni mają lepsze oceny, że wiedzą więcej, że ona nic nie umie. Że on po powrocie z pracy, pomaga w lekcjach synom jego Partnerki i zajmuje mu to kilka godzin, a zaprzecza jakobym ja odrabiała lekcje z dzieckiem 2 godziny dziennie. Córka ma prawie same 4 i 5, średnia na te chwilę to 4,39. Na jej możliwości jest to rewelacyjny wynik i jestem z niej mega dumna. On jej cały czas podcina skrzydła, docinkami, uwagami i porównaniami. Skarży się, że Tata widzi tylko złe oceny, a jak córka dostanie dobre to on nie zwraca uwagi. Jest jej przykro.

Naprawdę, jestem 100% przekonana, że jego wyprawa do sądu była tylko po to, by zrobic mi na złość. Nie chodzi mu o dobro dziecka.
Ja nigdy nie broniłam im kontaktu, zamieniałam weekendy wg jego potrzeb. On teraz wnioskuje o urlop w tym czasie, w którym ja od 5 lat mam zaplanowane wakacje z dzieckiem.
Nigdy nie zabrał jej na połowę wakacji, a tak jest w wyroku. Zabiera ją kiedy chce i jak chce. Przez ostatnie 2 tygodnie był strajk, dziecko siedziało w domu. Ja miałam 2 dni urlopu, mój Partner też wziął dwa, do tego jakieś homeoffice czy wcześniejsze wyjście z pracy. On się nawet nie zapytał, czy ją zabrać. 

Zobaczymy jak będzie dalej.