jak postąpić? - Netkobiety.pl

Dlaczego chcesz walczyć o faceta, który nie kocha Ciebie? I co Ci da bycie z nim, dla którego nie istniejesz?
Gdybyś była ważna dla niego, nie zdradziłby nigdy.
Jak postąpić? Odejść z klasą, złożyć rozwód i zacząć życie od nowa, bez traumy, że następny facet zdradzi, bo wiem, że to jest trudne, gdy ten ślad jest trudno zmywalny z psychiki kobiecej (jak i zarówno męskiej).

no to jest tak samo z jego strony czy nie..?
jak rzeczywiście popełnił błąd, a kocha Ciebie-- to gdzie dylemat?
Ty jesteś gotowa przebaczyć? To gdzie Misio ma dylemat, chce z błędem życie sobie układać?
Coś mi tu nie gra..

W takiej sytuacji nie byłam, podobnej z luźnym przybliżeniem.
Warto kierować się SWOIM dobrem i wyplątać się z nie rokującego na przyszłość układu raczej.

no to jest tak samo z jego strony czy nie..?
jak rzeczywiście popełnił błąd, a kocha Ciebie-- to gdzie dylemat?
Ty jesteś gotowa przebaczyć? To gdzie Misio ma dylemat, chce z błędem życie sobie układać?
Coś mi tu nie gra..

Mówi że tak. Gdyby nie dziecko nie miał by problemu co wybrać. A tak nagle chce być "odpowiedzialny". Rozumiem go bo też chciałabym jak najlepiej dla mojego dziecka

O, w samo sedno.

Wiecie może ja cały czas mam nadzieję, że ta "ciąża" jest po to żeby go przy sobie zatrzymać. On chyba też czeka na potwierdzenie. Ja pierwsze co zrobiłam po podejrzeniu mojej ciązy to był test, a nawet kilka a potem była wizyta u lekarza. Ona była u lekarza ale kładzie mu do głowy ze ten lekarz nie jest kompetentny, bo już tam komuś źle powiedział. Teraz jest bardzo cierpiąca bo boli ją brzuch cały czas. Nie zdziwiłabym się teraz gdyby nastąpiło nagłe poronienie żeby miał wyrzuty że to z Jego winy. Nie chcę Go bronić bo wiem co zrobił, co zrobili... Ale nie potrafię pstryknąc palcami o wszystkim zapomnieć, zostawić Go i iść dalej. Kocham Go. Wiem, że w tym co piszecie jest dużo racji. Ale chyba cały czas żyję nadzieją...

Wiem, że to byłoby najlepsze dla wszystkich. A dla nich wygodne. Ona byłaby zadowolona, on nie miałby dylematu. Ja nie zamierzam nikomu niczego ułatwiać. Tylko ja w tym wszystkim zostałabym sama. Bez nikogo, niczego. Dopóki jest nadzieja chcę walczyć. Okaże się czy było warto. Wiem, że możecie nie rozumieć jak ja mogę tak postępować. Ale ja Go Kocham. A przez jeden błąd nie chce nikogo skreślać.

Jak? Wszystko byłoby prostsze gdybym nie kochała...

To nie jest JEDEN błąd! Dziecko (nic nie winne w tym przypadku) będzie z Twoim małżeństwem całe życie jak i jego matka. Z układu dwóch osób robi się cztery, a podobno troje to już tłok.
Jeden błąd to jest jednorazowa zdrada, tylko fizyczna i facet żałuje i błaga o wybaczenie.
W Twoim przypadku to jest świadome działanie męża, zrobienie dziecka kochance i dylemat z kim być.

Koleś Cię zdradził, zamiast się z tym pogodzić i zakończyć związek, to czekasz jaką decyzję podejmie partner. Kogo wybierze, czy Ciebie, czy dziecko. Może wcale nie jest dla niego oczywisty wybór, między Tobą, a nią. Usprawiedliwia się dzieckiem, że jego dobrem chce się kierować, a tak naprawdę czuje coś do tamtej kobiety.

Dzieckiem, o ile w ogóle jest jego, może zajmować się nie będąc w związku z tamtą kobietą. Poza tym, skoro kocha Ciebie, to jak chce zbudować szczęśliwą rodzinę z  inną kobietą? Coś tu nie gra.

Bardzo, bardzo Ci współczuje utraty dziecka, sama przez to przeszłam. U Ciebie dodatkowo doszła jeszcze ta sytuacja, bardzo mi przykro.

No niestety wszystko w jednym czasie... Jestem w tej chwili wrakiem człowieka. Mam odpuścić ze względu na dziecko i na to jak cieżko może być? Powiedział, że źle zrobił, że nie umiał w odpowiednim momencie powiedzieć stop. Co do Jego uczuć do niej? Nie jest tak że ich nie ma, niestety. Ale On zdaje sobie sprawę, że to co do niej czuje może się za chwilę okazać zauroczeniem. Kilka spotkań, pierwsze spojrzenia, pocałunki motyle w brzuchu - każdy z nas wie jakie są poczatki a później czas weryfikuje. Boli mnie to bo zostałam oszukana, poniżona. A mimo to moje uczucie do niego jest tak silne, że nie potrafię tego ot tak po prostu zakończyć.

Nie mieszka, sama kazałam mu się wyprowadzić i zdecydować czego chce - wiedząc przy tym czego ja bym chciała. Dzwoni i do mnie i do niej (bo przecież tak ją teraz brzuch boli i tak się źle czuje). To jest troszkę jak brazylijska telenowela. Teoretycznie każdy wie o wszystkim, czyli tych rozmowach, a w praktyce zdaję sobie sprawę że może być tak że obie wiemy tylko te fakty o których on nam chce powiedzieć. Wiem, że mimo wszystko ona ma większą kartę przetargową. Ja mu mogę dać tylko swoją miłość, oddanie, przyjaźń a ona? To samo o ile jej uczucia są szczere a do tego mały bonus w postaci dziecka...

Autorko, przede wszystkim - powinnaś chyba dać sobie trochę czasu, który pozwoli Ci uspokoić, uporządkować i rozpoznać swoje emocje.
Teraz jesteś w totalnej panice, i jedyne co pragniesz, to utrzymać obecny status swojego życia. Chcesz, żeby wszystko zostało tak jak było dotychczas, i chcesz swojej podłej rywalce pokazać, że Twój mąż zostanie z Tobą, a ona go nie dostanie.
Tymczasem - sam fakt zdrady sprawia, że absolutnie NIC nie będzie tak jak było, że Twoje życie zmieni się w każdym wymiarze - emocjonalnym, uczuciowym, materialnym, fizycznym ... w każdym.

O ile ciąża kochanki Twojego męża jest faktem - o tyle ją i Twojego małżonka już do końca życia, po kres ich dni - będzie łączyło najpierw wspólne dziecko, a później zapewne wspólne wnuki. Taka jest perspektywa czasowa tej relacji. Dożywotnia.
Czy jesteś gotowa na to ?

Zdrada współmałżonka, która doprowadziła do poczęcia wspólnego z kochanką dziecka, to nie jest drobny błąd. To nie jest drobne potknięcie.
To jest proces który trwa, nie jednorazowy wyskok w szale zmysłów, czy po alkoholu.
Zdrada to decyzja, którą Twój mąż podjął świadomie. Nie jest chyba niepoczytalny, i zakładam, że przecież doskonale wiedział co robi.
I to zaledwie kilka miesięcy po ślubie. Na dobrą sprawę nie wiesz, czy ich romans już nie trwał w momencie w którym on przysięgał Ci dozgonną wierność.

Co mogę Ci poradzić - to żebyś dała sobie czas. Postaraj się odsunąć od siebie strach.
Zdradzający mąż, z kochanką spodziewającą się ich wspólnego dziecka to nie jest aż taka gwiazdka z nieba.

I co najważniejsze - skoro obie zaszłyście w ciążę w tym samym czasie, to znaczy że Twój mąż uprawia bardzo ryzykowny seks bez zabezpieczeń.
Na Twoim miejscu już pędziłabym na badania. Te zdrady mogą mieć tragiczne konsekwencje dla Twojego zdrowia.

W tej chwili chcesz walczyć o to, żeby ona nie miała Twojego męża, a ona walczy z Tobą.
Musisz się zdystansować i pomyśleć o tym wszystkim na spokojnie. Kochanka będzie robiła z siebie ofiarę, a jak mówisz, ze nie ma samochodu to Twój mąż będzie na każde jej zawołanie, bo „coś” się dzieje. A jeśli się okaże, że ona nie jest w ciąży to co to zmieni?
Albo okaże się, że jednak w ciąży jest i Twój mąż będzie przy niej wtedy. Wiesz jak to wpłynie na ich więź? Wspólna wizyta u lekarza i usłyszenie, ze spodziewają się wspólnego potomka.
W dzień wolny zrób coś dla siebie, żebyś w ogóle o tym nie myślała.

Ale nie mogę mu zbronić jechać z nią na tą wizytę. On musi wiedzieć, ja muszę wiedzieć. Wszystkim nam to potrzebne. Choć wolałabym żeby był z nimi ktoś 3ci, nie wiem jego siostra, brat, mama ktokolwiek. o ile miałoby to coś zmienić

Oczywiście, że nie możesz mu zabronić ani nawet nie powinnaś. W przyszłości też mu nie możesz zabronić wszelkich kontaktów z dzieckiem i jego matką. Próbuję Ci uświadomić jak wielki wpływ będzie miała ta sytuacja na Ciebie. Jesteś waleczna, ale uważam, ze powinnaś zawalczyć o siebie, a nie o męża.

Nie mówię, że nie macie racji. Tylko to wszystko jest takie trudne. To wszystko co zbudowaliśmy razem... Dać jej satysfakcję, że wygrała?

Owszem, ale kochanka też dokłada swoje mówiąc ciągle, że ją boli brzuch. Dla mnie on ma poczucie winy wobec Autorki, kochanki jak i dziecka. I jest podatny na wszelkie manipulacje.

Ale co wygrała? Męża, który zdradza żonę? To chyba nie jest nagroda.

Ona postąpiła tak jak on, była w długoletnim związku, mieszkała z tym facetem i nie miała skrupułów żeby go zdradzić. Więc może mimo wszystko to byłaby dla niej wygrana

Nie ma czegoś takiego - jak wygrana kochanki.
Nie ma, że ona Ci coś Autorko odebrała, ukradła.

Jej ciąża jest konsekwencją romansu jaki ma z Twoim mężem.
A mąż zdrada Cię, bo tego chce.
Nie jest jakąś bezwolną kukłą, którą każda z Was może przyciągnąć do siebie obietnicami, albo nie wiem - większym biustem.

Ukradła mi moje życie, męża, chwile które miały być zarezerwowane dla nas. Nie bronię Go bo wiem, że do tanga trzeba dwojga. Może rzeczywiście teraz emocje biorą nade mną górę, ale nie potrafię sie do tego zdynstansować

Ona Ci tego nie ukradła. To Twój mąż Ci to ukradł. Im szybciej to zrozumiesz, tym lepiej dla Ciebie...

Tak jak piszą dziewczyny - Twój mąż jej to dał! Wiadomo, jak się człowiek dowiaduje o zdradzie (znam to) to na początku cała wina nie partnera/partnerki ale kochanka/kochanki. Że rozbił życie, że ukradł, zniszczył marzenia itd. Ale choć to niefajne, ten kochanek/kochanka nie ma wobec Ciebie żadnych obowiązków, żeby byc fair. Nie znała Cie jak zaczynała romans, pewnie jeszcze mąż Twój jej naopowiadał standardowych tekstów jaki to nieszczęśliwy i ona w to poszła. Choć moralnie to nie jest ok, to ona nie ma obowiązku się Tobie teraz tłumaczyć, wyjaśniać itd. To powinien robić Twój mąż, przede wszystkim on! On jest odpowiedzialny za ten romans (wiadomo - tez jakieś rzeczy co działy sie między Wami).
Teraz winę natrualnie przerzucasz na kochankę, bo męża kochasz i jesteś w szoku, ale powinnaś sobie zaczać powoli uświadamiać, na spokojnie, że to w sumie jego decyzje i jego działania do tego doprowadziły. Kochanka pewnie ma tez w tym swój udział, że skorzystała, ale to on był w małżeństwie i miał zobowiązania. Tak wygląda ta sytuacja niestety...

Jaką Ty masz pewność, że ona donosi ciążę i urodzi dziecko. Co ważniejsze, czy na prawdę chcesz dzielić życie z osobą, która cię nie kocha? On Cię zdradził, ma Cię gdzieś. Nie rozumiesz tego? Tu nie ma czego naprawiać! To jest już koniec, poplaczesz i znajdziesz kogoś innego.

A ponoć się mówi, że gdy zdradzi pierwszy raz, to zrobi drugi raz Wybaczysz mu, pomyśli, że i tak wybaczysz za zdradę drugi raz, bo kochasz.

Rozumiem Cię. Wiesz, że to będzie trudna droga – jeśli tej ciąży nie będzie, ale próbuj. Nie twierdzę, że to się nie uda, ale to będzie dla Ciebie ciężkie. Nie każdy potrafi wybaczyć romans. Daj nam znać czy ta ciąża została potwierdzona oraz o Waszych dalszych  losach, a jeśli chciałabyś pogadać to jesteśmy

Chciałam tylko dodać, że o ciąży najczęściej dowiadujemy się w jej 2 miesiącu.  Brak miesiączki i robimy test.( No chyba że ktoś planuje i działa w tym kierunku, to robi testy co chwile.) Jeśli to 2 miesiąc ciąży,  to znaczy że zapłodnił ją, gdy byliście nie 9 miesięcy po ślubie, tylko 7. No i pytanie czy zaszła od razu przy pierwszym "spotkaniu". Prawdopodobnie ich bliższa znajomość zaczęła się dużo, dużo wcześniej. Ktoś już tu pisał, że może nawet przed Waszym ślubem.

Trzymam kciuki, żebyś była szczęśliwa. Z nim lub bez niego.

Bo widzisz Twój mąż jest wygodny. Ty go wyrzucasz, a ona przyjmuję go z otwartymi ramionami. Niech idzie i krzyżyk na drogę! Sprawa wygląda tak, że oni znają się tylko z romansu z tego co piszesz kilka miesięcy, więc są motyle w brzuchu, zauroczenie, adrenaliny (bo sekretne spotkania), a nie znają się z prawdziwego życia, więc teoretycznie może się okazać, że oni w ogóle do siebie nie pasują i nie potrafią się dogadać. Ta kobieta być może udaję ciążę, aby zatrzymać Twojego męża przy sobie (co jak widzisz jest dobrą metodą, bo Twój mąż się miota). Zastanów się czy Ty chcesz być do końca życia z osobą, która nie wiedziała kogo ma wybrać ?

No niestety, on popełnił błąd a jako jedyny nie zostanie z niczym. Może będzie miał jakieś wyrzuty, może nie. Czas pokaże. Wiem, że teraz usilnie walczę o ta miłość. Bo chyba jest tak jak już ktoś tu wcześniej napisał że Jego kocham bardziej niż siebie...

Przeczytałam Twoja historię, trochę przypomniała mi się moja sprzed wielu lat. Również postanowiłam wybaczyć nawet w sytuacji kiedy pojawiło się tamto dziecko. Powiem jedno, nigdy więcej nie zgodziłabym się na takie życie ponownie. Dalsze losy potoczyły się u mnie trochę inaczej(ale nie o tym wątek) , lecz wiem jedno, to jest bardzo trudna sytuacja i nawet jesli teraz wydaje Ci się że dasz radę....to z czasem nie dasz-zobaczysz. Powiem szczerze beznadziejnie zachowuje się Twój mąż, jednoznacznie nie chcąc wiedzieć na czym stoi-ona jest czy nie jest w ciąży. Kolejna sprawa , kawał cholery z tamtej jest (żeby inaczej jej nie nazwać) kombinuje z jednym lekarzem, a potem drugim. Co najważniejsze-ŻADEN LEKARZ NIE STWIERDZI PRZEZ USG CIĄŻY W PIERWSZYM MIESIĄCU! Nie widać pęcherzyka po prostu bo jest zbyt mały, jedynie badanie krwi potwierdzi lub zaprzeczy. Więc widać, że chyba bardzo chce w niej być, i będzie kombinować dalej.  Identyczny przypadek-tamta wtedy tez myślała że na dziecko złapie mojego męża, ale się zdziwiła. Wracając do Twojej sytuacji, jesli będzie ciążą to szykuj się na CIĄGŁE ZŁE SAMOPOCZUCIE TAMTEJ, telefony, zakupy , lekarz itp. Cały czas będzie wymuszała na nim opiekę. Jestes pewna że będziesz w stanie spędzać ten czas sama, wiedząc że jest u niej ?Potem dziecko się urodzi...oglądać go cały czas, i znowu pomoc Twojego męża w każdej sytuacji.... To się nie skończy nigdy. Wykończysz się nerwowo dziewczyno i stracisz kupę lat .... Wycisz się uspokój, nie myśl cały czas że kochasz, pomyśl o sobie. Boisz się zostac sama, chcesz zrobić wszystko żeby z Tobą został, ale nie warto naprawdę. Nie funduj sobie niepewności, wiecznej niepewności w swoim zyciu ! Nigdy więcej nie uwierzę jeśli facet powie że kocha żonę, a jednocześnie spotyka się z inną (pomijając fakt że zaraz po ślubie, który miał być umocnieniem Waszego związku)  i uprawia z nią seks nie patrząc na tego konsekwencje! Teraz kocha, bo się wystraszył, boi się zostać sam z tym bałaganem. Zakończę jednym....u mnie upłynęło już wiele lat od tamtej sytuacji, ja mam nowe życie, a tamto dziecko jest, widuję je od czasu do czasu. Wiem że winne nie jest...ale co z tego ?Szlag mnie trafia że jest na tym świecie i moja córka musi mijać się z nim na ulicy (kontaktów nie utrzymują) Zawsze będziemy wiedzieć, że to ON i która to ONA. Tego się nie zapomina....

droga autorko

przeczytałam cały Twój topic i jedno co mi się nasuwa na myśl to to, ze jesteś straszną egoistką pozbawioną empatii i niestety godności.
Twój pożal się Boże mąż wali Cię w rogi niecałe pół roku po ślubie z koleżanką z pracy, funduje sobie z nią dziecko, odgrywa żałosną rolę  tchórzliwego zagubionego misia, a Ty zamiast kopnąć dziada w 4 litery i wywalić na zbity pysk z domu, to zastanawiasz się jak dokopać lafiryndzie, która ukradła Ci życie i męża.

Czy rozpatrując swoja sytuację pomyślałaś o tym, ze Twój maż jest zakochany w tamtej kobiecie i przeprowadził się do niej bo chciał, a wszystkie żałosne historyjki dla Ciebie wymyślił bo mu jest najnormalniej w świecie Ciebie żal i gryzie go poczucie winy, że Cię skrzywdził.
Ona rozstała się ze swoim partnerem i bynajmniej nie przez ciąże, która jest lub jej nie ma, tylko dlatego, że być może postanowili z Twoim mężem być razem..

Nie determinuj swojego związku z mężem tym czy jego kochanka jest w ciąży, czy nie, bo to nie ma wpływu na Twój związek z nim. Maż zdradzał Cię regularnie pół roku po ślubie lub wcześniej i to jest istota sytuacji. Jak nie będzie ta lafirynda to będzie inna..

Napisałam, ze jesteś egoistką ponieważ nie myślisz o tym co się stanie z dzieckiem i czy powinno mieć szanse na normalną rodzinę, tylko będziesz walczyć do końca, bo Tobie jest źle i Ty musisz udowodnić, ze jesteś lepsza od lafiryndy! No niestety wszystko nie tak. Gdybyś była lepsza, to odeszłabyś z godnością i nie taplała w tym bagnie bo oni nie są tego warci...