W tym miejscu są osoby chętne do popisania - netkafejka - Netkobiety.pl

W tym nowym budownictwie te bloki stawiają tak blisko siebie, że teraz wszędzie każdy będzie każdemu zaglądał w okno

No to teraz rozumiem. Wraca "stare"

Aha-obrażam bo? Jeśli to w ogóle było do mnie-to mój nick to gojka102 a nie Goja

Wyciągasz wnioski z kosmosu-no bo przecież nie z moich wypowiedzi.Na przykład ten:

Gdzie tu napisałam,że mam cudownie uzdolnioną córkę,która nie potrzebuje pomocy?

Tłumaczę co napisałam:że z przedmiotów od których ja jestem w domu nie muszę za wiele jej pomagać.Ale mąż z matmą-owszem.Dla Twej wiadomości (żebyś sobie nie tworzyła) w tym roku miała czwórkę na świadectwie z matmy.

Ja napisałam coś takiego,że tyle samo czasu spędzam z córką w wakacje i w roku szkolnym? A gdzie? Nooo,to ja teraz przynajmniej wiem co piszę
Napisałam,że mam wolne w kwestii sprawdzania jej prac domowych.O spędzaniu czasu z dzieckiem-ani słowa nie było.To normalne,że jak jestem nauczycielem to w wakacje mam wolne-tak jak córka i mamy wiecej czasu dla siebie.Gdzieś temu zaprzeczyłam?
Nie uważam,że dziecko mające świadectwa z czerwonym paskiem musi być cudownie uzdolnione.I wcale mojej córki za taką nie uważam.Uważam,ze jest po postu bardzo pracowita i dlatego ma dobre oceny.Owszem,na świetna pamięć i dlatego szybko się uczy.Ale pamięć ćwiczyła od małego będąc w muzycznej.To żadne cudowne uzdolnienie.
W szkole muzycznej mawia się,że talent to 1/3 sukcesu.2/3-to ciężka praca.
No i tu znowu dowiaduję się newsa o sobie:

Gdzie ja napisałam,że zdecydowałam się mieć jedno dziecko bo nie da się dobrze wychować więcej?
Dla Twej wiadomości (żebyś sobie nie tworzyła historii)-chciałam mieć dwójkę ale ze względu na stan moich nerek po urodzeniu córki (groziła mi niewydolność) poprzestaliśmy na jednym dziecku.
Ja napisałam-UWAGA-HELLO!-że DLA MNIE posiadanie piątki i wychowanie ich miałoby DLA MNIE niższą jakość.
Ty chyba nie masz piątki,więc zasadniczo nie wiem o co się obrażasz.
Najpierw o to,że rzekomo chwalę się,że mam cudownie uzdolnione dziecko a potem,że Twje dzieci sę gorzej wychowane bo masz ich trójkę?
Aha-gdzie napisałam,że uważam,że tylko jedynak może być najlepiej wykształcony? Bo może to przeoczyłam?
Na pewno nie tylko mi będzie miło jak to przytoczysz bo Santa i Cyngli także nie zauważyły

No i się zaczęło-wszyscy zaczęli na Lou najeżdżać,że ma za dużo dzieci i nigdy ich dobrze nie wykształci i a do tego jeszcze ktoś śmie pisać,że nie odrabia prac domowych ze swoim dzieckiem bo jest ono cudownie uzdolnione.
Lou-oglądasz czasem albo czytasz wiadomości?
Nie czujesz się obrażona jak dowiadujesz się,że gdzieś,na świecie Polka okradała zagraniczne staruszki?
Przecież jesteś Polką,nie? Moim zdaniem powinnaś podać do sądu dziennikarza lub prezentera który to przekazuje.

"Nikogo nie było,.Napisałam jedno sympatyczne zdanie "
Jaki z tego wniosek? Lepiej nie odpowiadać na posty Lou bo nigdy nie wiadomo który z nich uzna za atak na siebie.I po co nam to?:)

Może ja też jestem tendencyjna-ale to samo obserwuję.Co nie zmienia faktu,że baardzo żałuję,ze nie mam siostry/brata.Bo po cichu liczę,że nasza relacja byłaby zupełnie inna,
Mam dwie kuzynki,z którymi jestem bardzo blisko-bardziej jak z przyjaciółką.Jedna mieszka na drugim końcu Polski a druga w Izraelu.
Z obiema widujemy się co dwa,trzy miesiące.
Mój mąż nie za dobrze żyje z braćmi,może dlatego,że mają inne priorytety,inne zainteresowania i dość specyficzne żony.
Jego rodzice w ogóle nie mają kontaktu z rodzeństwem i prawdę mówiąć dowiedziałam się,że mają rodzeństwo parę lat temu.Brat mojego teścia mieszka w tej samej wiosce,siostra 25 km dalej.Moja teściowa też nie lubo swojej siostry-bliźniaczki i się z nią nie widuje mimo,że ta mieszka 10 km dalej.
Jest to dla mnie niewyobrażalne.
Moja przyjaciółką nie ma żadnego kontaktu z bratem odkąd się ożenił.
Moja ukochana kuzynka,która jest moją przyjaciółką ze swoim rodzonym bratem też nie ma relacji.

Kurczę,wiecie,że raz tylko jeden w życiu byłam na weselu z muzyka disco polo?
Więc nie wiem za bardzo co to znaczy-słaba muzyka na weselu.
Zazwyczaj są to profesjonalne zespoły.Lubie bardzo zespoły klezmerskie na weselach ale byłam też gdzie grały świetne swingowe czy jazzowe kapele.
Nie było opcji by komuś się to nie podobało
Miałaś takich adoratorów bo poszłaś sama,zapewne.Myślę,że takich odstrasza jedynie partner
Nie,żebym uważała,że nie jesteś atrakcyjna-ale wiesz o co mi chodzi.
Kurczą,po tekstach Lou czuję,że bedę każdą swoją wypowiedź tłumaczyć

Mieszkam w skrajnym szeregu, więc sąsiadów mam blisko, ale od zewnętrznej strony, gdy drzewka jeszcze trochę urosną to będę zupełnie odcięta od przypadkowych gapiów
Ale i tak chyba nie potrafiłabym się opalać zupełnie nago

Eee...to sporo straciłaś, gojka Ludzie doskonale się bawią do muzyki disco-polo
Na tym ostatnim weselu, na którym byłam, to akurat nie było zbyt wiele muzyki disco-polo, oprócz wspomnianego Sławomira, ale ponoć to w ostatnim czasie punkt obowiązkowy weselnych zabaw

Wiem, wiem. Napisałam po prostu o skrajnych przypadkach, z których musiał mnie ratować mój brat na zmianę z kuzynem, ale większość to byli „normalni” ludzie. Wiesz, o co mi chodzi

Po prostu ignoruj.

Wiesz,w sumie to ja nie trawię dicho polo więc mi pasuje,że nie muszę tego słuchać i udawać,że jest mi fajnie.
Do muzy klezmerskiej też ludzie się świetnie bawią.
Widziałam tańczących przy tym takich ledwie chodzących staruszków
No jak przy tym nie tańczyć?
https://www.youtube.com/watch?v=q1oG32IrNP4

Kurczę,dla mnie to idealna muzyka do tańca:)
Pięknie się różnimy,hehe

Na discopolo mam alergię. Tak jak i na hiphop. Nie daję rady się przy tym bawić. Ja gustuję w muzyce mało tanecznej. Albo coś ostrzejszego, albo smęty jak Knopfler i Norah Jones W czasach studenckich chodziło się na rockoteki i tam można było poszaleć.
Muzyki klezmerskiej nie znam, choć coś tam mi się obiło o uszy. Kiedyś w końcu muszę się wybrać na Festiwal Muzyki Żydowskiej.

Zawsze dobrze poznać coś nowego

Wilku, to świetny wybór dla Ciebie. Tak jak Ciebie postrzegam, to energetyzująca muzyka rockowa jest tym, co może Ci naprawdę służyć

Generalnie, nie mam swojego ulubionego muzycznego gatunku czy też nurtu, chociaż najbliżej mi chyba do jazzu. Ponieważ z natury jestem pełną energii optymistką a to nie sprzyja trudnym zadaniom w pracy i głębokiemu przetwarzaniu informacji, to stymuluję się muzyką raczej melancholijną, która pomaga mi zwolnić obroty i lepiej wykonywać moją pracę. Nauczył mnie kiedyś tego mój szef, mądry człowiek.

Muszę mieć nastrój na takie brzmienia Dlatego właśnie czasem wolę spokojne brzdękanie i "nudzenie" Norah'y Jones, Stinga, albo Knopflera. Przy takiej muzyce najlepiej się odpływa w wyobraźni

Ja z takich brzeczących w tle spokojnot uwielbiam wszelkie bossanovy

Siemanko

Olinko
Korzystając z tego, że zaglądnęłaś..zapytam.Pamiętasz jak rozmawialiśmy z Inceni na temat węgla do wybielania zębów?Trochę od tamtego okresu czasu minęło...ciekawi mnie, czy praktywowałaś tą metodę i, czy w zauważalny sposób nie zniszczyła płytki nazębnej czyli...czy szybko nie zaczęły powstawać ubytki w zębach.Pytam się, gdyż w wyniku używania węgla, ale do celów zdrowotnych połykam go...ponieważ wszystkie tabletki sprawiają mi trudności w połykaniu, to rozgryzam je.Robię tak i z węglęm.Tym samym on rozprzestrzenia się po jamie ustnej
*******
soyyo Natalio
Jeśli chcesz poznać kogoś zacznij od pisania na forum.W ten sposób poczujesz, czy ktoś odbiera na podobnych falach.W ten sposó będzie ciekawsza e-mailowa relacja.
**********
shqiptare
Miło Nam również ....Dziel się z Nami swoimi myślami.Zapraszam
...hiiihhii już po aferze
********
Mirirale
Tematy różne są. Akurat temat dzieci, to temat rzeka.Można mieć różne metody i różne wizje wychowania.Najważniejsze jest, by było chowane w szacunku do niego samego i w myśl również jego pragnień.Cały czas mam w głowie wypowiedz Feniksa........
******
wilczysko
Dookoła mam mnóstwo przykładów zaciętości braterskiej.Czesto ludzie żyją jak pies z kotem.Też byłam długo sama do 15 roku życia.Potem na świat przyszła siostra i tak z wolnej dziewczynki, musiałam stać się siostrą..Mała wyła i było mi wstyd, że raptem mam siostrę.Ale dziś jesteśmy w fantasycznych relacjach
******
Co powiecie na aromaterapię wtorkową ?

W ogóle mam przekonanie, zbudowane na jakiejś tam liczbie własnych doświadczeń, że jak w tańcu - tak w życiu i na odwrót, tj. jak się z kimś „dogaduję” w tańcu, to tak samo w życiu i na odwrót

EDIT:
Aaaa... i też mam ciągotki, żeby prowadzić w tańcu i jak mój partner pozwoli, to prowadzę, a jak nie, to pozwalam się prowadzić.

Oj bywa bolesne, tzn. tak podejrzewam Ja tam taneczny nie jestem. Już matka, była tancerka w zespole pieśni i tańca ha, ha mi powiedziała, że mam 2 lewe nogi i na dodatek obie drewniane. No ale, że są na świecie panny i imprezy, to choć minimum trzeba się było nauczyć. Nawet do jakiejś szkółki tańca za młodu chodziłem. Okropne to było ale jak to się człowiek nie poświęci... Co się nauczyłem, to szybko zacząłem zapominać, bo jak pisałem ta upolowana tańca nie lubi. Od wielkiego dzwonu zdarzają się imprezy typu wesele, sylwester czy inna z tańcami i jak jestem z lubą, to nie powiem, garnę się na parkiet. Bywało, że zostawaliśmy ulubieńcami pana kamerzysty ale to składam rzecz jasna na karb walorów lubej. No i faktycznie, my z naszą nieumiejętnością niewiele się nią przejmowaliśmy i wygłupialiśmy się. Na wyjściach samotnych staram się tańca unikać i w zasadzie robię to tylko zmuszony. Jak już nie wypada któryś raz odmawiać. No ale jak mogę opinię towarzystwa olać, to nie tańczę i już.

Gojka, mam słabość do takich rzewnych melodii, ale lubię też skoczne jak ta z popisu Twojej córki.

No, nie stosować gwałtownych zwrotów, obrotów, skomplikowanych figur itd.
Mam problemy z równowagą i w tańcu przede wszystkim usiłuję się nie przewrócić, a więc mowy nie ma o jakiejś uważności na partnera, prowadzeniu się w tańcu itd. Chyba że współtancerz jest delikatny.
Nauczyłam się z tego żartować, ale kiedyś to było bardzo przykre. Nie chodziłam na taneczne imprezy jako nastolatka, miałam okropne kompleksy na tym punkcie.

Nie lubię, nie umiem i nie chce tańczyć. Nie ma dla mnie specjalnego znaczenia jaka jest melodia i tak nie wiem jak doniej tańczyć. Kurs tańca był w moim wykonaniu totalna porażka, bo nie udało mi się nawet rozpoznać jaka teraz jest melodia.
Za to jest jedna osoba z którą uwielbiam się wygłupiać na parkiecie. Wywijamy takie obertasy, że niektórzy aż się zatrzymują żeby popatrzeć. Ale to dlatego że moja żona daje mi się prowadzić, nie przeszkadza jej że tańczę do innej melodii niż ta która "leci" z głośników i regularnie zmieniam kroki. Kiedyś widziałem to na filmiku z wesela i nawet wyglądało to na taniec.
Ale moja żona jest jedyną osobą z którą zaryzykuję wyjście na parkiet, bo wiem że jej nie przeszkadza to że w "tańcu" jestem nieogarnięty.

Ale, tu przyjemnie :)od rana, uśmiechnęłam się od wpisu o tańcu ...tańce łamańce

Najważniejsze,że partnerka-także nie

The Best

Gojka, chodzi o to, co jest reakcją automatyczną. Okazuje się, że wchodząc na parkiet albo oczekuje się, że partner będzie prowadził, albo sama zaczynasz narzucać krok.
W sumie to znowu jest jak w życiu

Może to coś na kształt lęku zadaniowego?
Tak mi się skojarzyło z grupowymi zajęciami fitness, na które regularnie uczęszczam. Zajęcia się odbywają do muzyki. Gdy się nie zastanawiam nad krokami i tylko trzymam rytm muzyki, to po prostu nie ma szans, żeby się pomylić, ale gdy zaczynam myśleć nad sekwencją kolejnych kroków w układzie, to o pomyłkę zdecydowanie jest łatwiej, więc chyba trzeba wyłączyć świadome przetwarzanie i dać się nieść muzyce.

Bo w parze z jakąś panną człowiek myśli o tym żeby się nie pomylić i nie podeptać pannie pantofelków. Im więcej o tym myśli tym bardziej prawdopodobne jest, że podepcze. Z żoną się o tym nie myśli stąd pantofelków jej się nie depcze...

Kurczę, lęk zadaniowy mam w związku z poszukiwaniem możliwości kupna mieszkania - że i tak się nie uda i tylko przykro będzie. Właśnie mi przeszła koło nosa pewna, być może, szansa i jestem wściekła Gdybym miała więcej odwagi, może inny klient by mnie nie wyprzedził. Kretynka!!!!

W przypadku kupna czegokolwiek prawie zawsze jest tak, że jak coś kupisz to potem nagle okazuje się, że gdzieś indziej była lepsza okazja, lepsza oferta, tańsza Z tym się trzeba pogodzić.

Tak to sobie filozoficznie tłumaczę, nieraz miałam tego potwierdzenie, ale nie ma co za dużo filozofować, bo się w koncu tylko kwatery na naszej miejskiej nekropolii doczekam

Wiem, że to tak wygląda z tą kołderką, ale z punktu widzenia takiej osoby to niezupełnie tak jest. Mało kto powie o sobie, że ma negatywne myśli. Bo to ciągnie za sobą takie powiązanie, że "negatywne myśli" czyli inaczej, "złe myśli", czyli inaczej "nieprawdziwe myśli", czyli inaczej "głupie myśli". A mimo wszystko nikt nie lubi o sobie myśleć, że jest głupi. Taki ktoś nie powie też oczywiście, że jest optymistą. Taki ktoś powie, że jest realistą. I naprawdę będzie umiał obalać każdy kontrargument opierając się o swój punkt widzenia rzeczywistości. Moja koleżanka psycholog zawsze twierdzi, że jest coś takiego jak "samospełniająca się przepowiednia", czyli że przyciągamy w życiu to, czego się boimy. Np. wbrew rozsądkowo wiążemy się z kimś z kim nie powinniśmy... Cholera gubię trochę wątek .... Chodzi mi o to, że to wszystko jest jak takie zaklęte koło. Twoje lęki wpływają na twój sposób widzenia siebie, a twój sposób widzenia siebie karmi twoje lęki. I wszystko inne wydaje się być jakimś matrixem. Ja nie pamiętam siebie szczęśliwego, silnego, pewnego siebie. Może gdzieś w zamierzchłych latach dziecięcych taki byłem, ale tego nie pamiętam. Kiedy próbuję sobie wyobrazić siebie samego takim, to tak jakbym się wyobrażał, że np. nagle wyglądam jak Brad Pitt To wydaje się jakieś kompletnie popieprzone.

No i straciłem wątek Już sam nie wiem co chciałem powiedzieć

Nie twierdzę, że zrozumienie, przyznanie, zaakceptowanie a później chęć zmiany negatywnego sposobu myślenia jest czymś łatwym, szybkim i niewymagającym wysiłku. Wręcz przeciwnie, im dłużej stosowało się takie strategie w swoim życiu, tym więcej i dłużej trzeba pracować, żeby to zmienić. Każdy ma jakieś utrwalone życiowe narracje, tylko niektore są mniej a inne bardziej destrukcyjne (np. moja to: „jestem sama, muszę sobie radzić sama, na nikogo nie mogę liczyć” i jak nad tym nie panuję, to zniechęcę i odepchnę od siebie każdą osobę, która będzie mogła/chciała mi pomóc i w ten sposób rzeczywiście jestem sama i muszę sobie radzić sama. To jest ta samospełniająca się przepowiednia Twojej koleżanki psycholog).
Trzeba być uważnym, żeby wyłapywać te swoje narracje, które utradniają życie, ćwiczyć się w tym. Nie da się inaczej.

To prawda. Staram się tak postępować i rzeczywiście pomaga. Tylko najpierw trzeba je rozpoznać.
Dyskusje, w które się ostatnio wdałam na forum, pozwoliły mi coś u siebie wyłapać i spojrzeć na omawianą sprawę nieco inaczej. Od tego momentu jakoś więcej spokoju mam w sobie.
Nie podziękowałam Ci, Summerko, za maila, zamierzam odpisać, ale brakuje weny i skupienia.

Super, jak już masz rozpoznane swoje narracje, które zniekształcają rzeczywistość i nie pozwalają wyjść z błędnego koła, o którym pisał Wilk, to pół sukcesu. Jeszcze trzeba je zakwestionować, a na pewno przestać się z nimi identyfikować - może kiedyś pozwalały one przetrwać, zaadaptować się do otaczającego świata, ale później stały się destruktywne.

EDIT Żeby nie było, że taka mądrala ze mnie, to zobacz sobie Piegowata np. na moja dzisiejszą sytuację: znowu jestem sama i muszę sobie radzić sama, a przecież mogłam wyjechać razem z mężem, ale nie, przecież znalazłam mnóstwo przeszkód i na końcu i tak jestem sama sobie sterem, żaglem i okrętem

Ty nie masz ponurego swiatopogladu
to tylko wymowka ze strachu
nie chcesz byc odpowiedzialny za swoje zycie i raczej nigdy nie bedziesz
latwiej zwalic wine na zone, na szefa, na rodzicow, na swiat
nigdy z tego nie wyjdziesz bo tak Ci dobrze, wiec po co mialbys wychodzic

to sie nazywa wyuczona bezradnosc i zwykle wplywa toksycznie na innych
ja sie prawie rok temu pozbylam dlugoletniego przyjaciela bo wlasnie wysysal ze mnie cala energie takim toksycznym zachowaniem

Wilku, mam ochotę Tobą potrząsnąć. Seligman to chyba poradników nie pisze, to bardziej książki popularno-naukowe, czyli oparte na badaniach treści w formie zjadliwej dla przeciętnie ogarniętego człowieka
Masz taki światopogląd, z jakim Ci wygodnie. Nie trzeba być uduchowionym entuzjastą wzniosłych haseł, żeby czerpać z tego, co dookoła.

Jak będziesz potrząsać to może zrobić mi się niedobrze

Jezu, druga V. Światopoglądu nie obiera się na wygodę. Po prostu jest jaki jest. Czy mnie jest wygodnie z takim jaki mam ? Kiedyś miałem inny, a teraz mam inny. Może z wiekiem stałem się bardziej cyniczny, a może już po prostu mało rzeczy biorę na wiarę. Tu nie chodzi o to, czy to jest wygodne czy nie.