W tym miejscu są osoby chętne do popisania - netkafejka - Netkobiety.pl

Też mam wyrzuty sumienia, że tak na luza dzisiaj pracuję. Wiem, że pracę nadgonię, ale przecież mogłabym zamiast zostawiać dziecko z opiekunką teraz gdzieś wspólnie z nim odkrywać świat

Jaki masz plan, trollu na potem? Po zakończeniu pracy w obecnej firmie, na długi weekend i później?

Długi weekend w Pl z żoną. Następny weekend jeszcze dłuższy z żoną w Pl. Potem nowa praca z 40% wzrostem zarobków. Niestety latem będę miał tylko tydzień urlopu, no bo kto mi da urlop po miesiącu zatrudnienia? Ale odbije sobie za rok, jak kupie sobie motocykl. Nb ciekawe jak mi się będzie jeździło. Już 20 lat nie siedziałem na motocyklu.

Lilka, myślę, że twoje pragnienia odnośnie miejsca wypoczynku są bardzo realne do realizacji, w sensie, że nie potrzeba ogromnych nakładów finansowych i dalekich egzotycznych wojaży po świecie, żeby je zrealizować
Nie jestem zwolenniczką hasła „cudze chwalicie, swego nie znacie”, ale zainteresowanie dorobkiem różnych kultur, w tym regionów własnego kraju, jest tak samo warte rozważenia. Wg mnie Kaszuby są cudowne na letni wypoczynek i zawsze można skoczyć do trójmiasta, gdy ktoś ma ochotę.

******************

Mam nadzieję, że ciekawie i inspirująco spędzisz weekendy z żoną, czego ci/wam życzę

Widzę, że nie zasypujesz gruszek w popiele i działasz
Zmieniasz pracę na taką samą/podobną, ale lepiej płatną, czy jest jeszcze coś innego, co cię pcha do zmiany?

Motocykl mówisz? Nie masz obaw? Torpedowałam każdą ugłaśnianą myśl mojego męża o motocyklu. Ze strachu, bo motocykliści stają się częstymi ofiarami na drodze. Nie mam na myśli ich własnej brawury, ale mniejszą widoczność na drodze i niewielkie szanse w starciu z autem

Tak, to pasujące słowo „znieczuliłaś się”, brakowało mi takiego określenia.

Jestem rozgoryczona z powodu wielu spraw. Bywa, że nie rozumiem zachowań ludzi, które – jak na mój rozum – przeczą logice. Choć nawet gdybym je rozumiała, to i tak nie mam na nie najmniejszego wpływu, muszę się z pewnymi faktami pogodzić.

Przestałam się już „zapalać” do jakichkolwiek pomysłów. Pytam się zawsze samej siebie: „jesteś pewna, że tego chcesz? Naprawdę jest ci to potrzebne? Nie przeżyjesz bez tego?” I wychodzi, że w większości przypadków mogę śmiało odpuścić, że to zawracanie gitary.
Biorę na wielki dystans obietnice czy zobowiązania innych wobec mnie. Nie twierdzę, że chcą mnie wykiwać, ale ludzie bardzo często nie przywiązują wagi do własnych słów. W pierwszym momencie może i mają jak najlepsze chęci, ale potem sprawa zaczyna ich przerastać, być może widzą, że nieopatrznie się zapętlili i zaczyna się robienie uników tudzież chowanie głowy w piasek Przyjęłam do wiadomości, że tak już jest. Jedyne, co mogę zrobić, to nie brać cudzych słów zbyt serio. Nie robię nikomu w takich sytuacjach wyrzutów. Moimi przemyśleniami czy żalem też z nikim się nie dzielę.

Nie utrzymuję z nikim bliskiego kontaktu. W pracy mam ten luksus, że siedzę sama i prowadzę samodzielną działkę.

Na dzień dzisiejszy to najwięcej gadam tutaj. I tak chyba jest najlepiej.

Kryzys wieku średniego?
U mnie wszystko zaczęło się psuć od momentu zakupu przez męża motocykla, dlatego źle mi się kojarzy

Trollu masz dobrze poukładane priorytety, a u takich ludzi, nawet taki kryzys nie jest zły. Winszuję. Niestety ze smutkiem stwierdzam, że porządnych ludzi jest coraz mniej. Albo po prostu "tradycyjne wartości" tracą na popularności.
Mi się marzy pojechać na motocyklu do ślubu. O ile kiedykolwiek takowy wezmę.

Dzień dobry Wszystkim

Dzięki za wszystkie propozycje ciekawych miejsc. Będę musiała przygotować się do tego zagadnienia, żeby dobrze wybrać. Jeśli komuś jeszcze przypomni się jakieś miejsce czy hotel, w kraju lub za granicą, które mógłby polecić, to proszę o krótkie info.

Nadrobiłam wczoraj moje zaległości czytelnicze z tego wątku i mam kilka wniosków, którymi chcę się z wami podzielić:
1. Zdecydowanie lepiej jest najpierw przeczytać temat, a dopiero potem pisać. O matko! Co się tutaj działo.
2. Jest tu wielu miłośników, znawców i posiadaczy uroczych czworonogów. Ja nalezę do miłośniczek kotów, obecnie mam jednego zwyczajnego podwórkowca, którego uwielbiam. Nazywam go po prostu kotem albo kotesem, woli to od imienia, które nadała mu córka. Ma zacięcie do polowania i często znosi na podwórko swoje trofea: ptaki i gryzonie. Uwielbia pieszczoty i mam wrażenie, że się uśmiecha kiedy go głaszczę. Kiedy patrzy mi w oczy, jego wzrok wyraża pozytywne uczucia.
3. Lou, ja też jestem zwolenniczką stosowania naturalnych sposobów leczenia.
4. Wielkie brawa dla uzdolnień Gojkówny i dla mamy, która zadbała o muzyczny rozwój swojej pociechy.
5. Dobrze Trollu, że tutaj zostałeś. Podoba mi się sposób w jaki się wyrażasz. Pierwszy raz zauważyłam to kiedy napisałeś  o tolerancji do Przyjacielskiego, było rzeczowo i tak, żeby nikogo nie obrazić. Da się zauważyć również Twoje dyplomatyczne zabiegi studzące emocje, co na forum jest niekiedy potrzebne.

Miłego dnia dla wszystkich. Zostawiam deszczowe inspiracje.

Jeśli jest ci dobrze w obecnym stanie, czasie, nastawieniu to dobrze Może to jest twój punkt równowagi.
Na twoim miejscu czasami zamiast pytać siebie „czy jestem pewna, że tego chcę?” zamieniłabym „a co mnie powstrzymuje?” Zamiast „czy tego potrzebuję?”, to „a co mam do stracenia?”
Ech...odnoszę wrażenie, że patrzysz na świat zza szyby. Nie wiem tylko czy z okna małego białego domku, czy siedzisz w pędzącym pociągu.

Dziękuję że pytasz
Codziennie nie mogę leniuchować poza tym w domu mam tylko rajzbret, na którym nie wszystko da się nanieść, więc ogranicza to moje nocne prace

A co u Ciebie, Kuzynko? Jak Ci mija dzień?

Nie,żebym była niezadowolona,że mieszkam w Polsce ale...
Ale,no właśnie jak ktoś tak jak ja uwielbia słońce ( A Twój nick summerko zobowiązuje,choć przyznam,że mi się skojarzył zupełnie z czym innym) to raczej polskie lato nie gwarantuje,że się wygrzeję jak kot na zapiecku:) Dlatego też co roku wyjeżdżam albo nad Adriatyk.Morze Czarne tudzież Śródziemne.
W tym roku Bułgaria,którą znam prawie jak Polskę

Też jestem przeciwniczką by moi bliscy jeździli na motorach.Z tego samego powodu co Ty.

Podwórkowiec przygarnięty czy zaplanowany był? Kiedy kot znosi Ci zwierzynę to oznaka,że Cię ceni:) Wiem,że niekoniecznie miłe jest znajdowania nieżywej myszki w łóżku
Gojkówna Konstruktywny neologizm .Właściwie o rozwój muzyczny córki dbają fachowi nauczyciele z muzycznej.Bo muzyczna to trochę jak rodzina: mam znajomych i przyjaciół,których tam poznałam i nagle jestem na przykład w teatrze muzycznym w innym mieście i okazuje się,że gra tam moja znajoma z klasy:) To jest strasznie fajne,spotkać się po latach i pogadać
Moja córka też czuje ten klimat rodzinny,szczególnie w orkiestrze,w której gra.Wiecie,moze to nieprawdopodobne ale w takiej szkole nie ma hejtu i przemocy.Jest podziw dla talentu a znajomi naprawdę szczerze gratulują innym sukcesów.
Z ciekawych miejsc mogę polecić Kopriwszticę,Płowdiw.Sozopol i przylądek Kaliakra w Bułgarii.
Palić i Subotica w Serbii-wszystko w pobliżu Belgradu,który też warto zobaczyć.
Włochy-przełęcz Brenner i generalnie cała Lombardia i Val di Sole.

Skąd pomysł,że ktoś tu Ci cokolwiek mydli? I czemu miałby to robić?
Ja tam biorę ludzi takich jakimi są.Owszem,przyglądam się,czasem się dziwię,zmieniam zdanie.Ale to normalne.

Troll,wiesz to dla mnie trochę nie fair,że w Twoim wieku,mając odchowane dzieciaki nie możesz zwyczajnie odcinać kuponów wraz z żoną tylko jesteś gdzieś daleko ze świadomością,że jeszcze 3 czy 4 lata...
Życie nie jest sprawiedliwe...
Choć może to ja tak odbieram a Ty jesteś zadowolony...

No to zdrowiej kobito!
Mam już przemysłowe ilości eliksiru zdrowia-syropu z kwiatów czarnego bzu.Rośnie u mnie w ogrodzie tego mnóstwo:)
A jutro zrobię placki z kwiatów.

Piękne drzewko z mego ogródka:

Z toksyn oczyszcza herbatka z kocimiętki,jeśli nie wiesz czym się strułaś.Mam jej sporo w ogrodzie i dopiero niedawno dowiedziałam się o jej cudownych właściwościach.
Agnieszka Maciąg ma chyba kilka takich książek na swoim koncie.Ja korzystam z jej przepisów w necie.Placki z kwiatów czarnego bzu są z jej przepisu.
Fantastyczy jest też syrop z mniszka czyli kwiatów mlecza.Niestety,już chyba całkiem przekwitł.Ale teraz jest sezon na pokrzywę.Ja robię z niej smoothie-z kiwi i bananami albo sok.

Widzisz, kiedyś zmieniłem zawód. Dość szybko znalazłem pracę w fajnej lokalnej firmie. Właściciel, człowiek super ogarnięty, wiedział jak dbać o firmę i o ludzi. Miał jedną wadę. Nie umiał utrzymać ptaka w spodniach. No i ta wada doprowadziła do tego że musiał awansować jednego robotnika na wiceprezesa. Moja ukochana super firma, w której liczyłem że doczekam emerytury, zaczęła lecieć w dół. Do jednego wiceprezesa debila dołączył drugi, mój dział spod władzy prezesa zjechał pod but jednego z wicków. Firma z kilkudziesięciu milionów czystego zysku poleciała na kilka milionów straty.

Dwa lata szukałem pracy w PL. Nie ta metryka, nie te pieniądze, bo jak mam dojeżdżać do pracy 400 km i zarabiać cztery tysięce, to ja już jestem na to za duży. No i padło na Niemcy. Trochę znałem język, więc go podszlifowalem i w drogę. Ot i cała historia.

Uwielbiam Polskę jako miejsce na Ziemi. Lubię ludzi którzy ją zamieszkują. Mimo ich wszystkich wad, wolę ich od Niemców, Anglików, a już na pewno od Turków. Niestety z polskim aparatem państwowym mam tak złe doświadczenia, że wiele gorzej być nie może. I w sumie to jest tak że najchętniej już bym nigdy do Polski nie wracał. Owszem, wycieczka do Wrocławia (moje ukochane miasto), Gdańska, Malborka, Torunia, Krakowa, chętnie, ale życie w tym kraju mnie strasznie rozczarowało.

Trzydzieści lat żyłem w Polsce (dzieciństwa nie liczę), pracowalem, starałem się, walczyłem o byt. Dwa razy byłem sądzony za niewinność, raz skazany. Nigdy nie byłem głodny, ale jakoś tak nigdy nie udało mi się pływać po powierzchni. Może to mój niespokojny duch, ale zawsze jakoś tak było pod górkę. I zawsze jak już wydawało się że łódź wypłynęła na szerokie wody, to okazywało się że zeżarly ją korniki i właśnie idzie na dno.

Teraz wreszcie mam święty spokój. Brakuje mi żony, tęsknię za nią tak, że czasami mam ochotę wszystko rzucić i wracać. Ale wtedy przychodzi refleksja, że jeszcze nie tak dawno mi, facetowi odpowiedzialnemu za działanie sieci ponad 400 różnych urządzeń, śmieciarz po zawodówce wręczył miotłę i kazał zamiatać magazyn, żeby pokazać kto tu jest lepszy. Trzy lata temu ten sam intelektualista pytał mnie trzykrotnie, za każdym razem otrzymując rzeczową odpowiedź, ile miejsca potrzebuje w szafie serwerowej na nowego Exchange'a (mimo nazwy serwer, to jest po prostu program instalowany na Windowsie). Te dwie refleksje wystarczają, żeby zrezygnować z marzeń o powrocie.

Ja też zazdroszczę moim córkom podróży .
Jakoś tak wyszło że od wielu lat to one były priorytetem i my z żoną spędzaliśmy od początku wszystkie wakacje, urlopy u teściów, którzy mieszkają w pięknej okolicy. One jak dorosły, to ruszyły dalej, ale my jakoś nie możemy zacząć. W te wakacje żona pierwszy raz poleci samolotem, a oboje zobaczymy pierwszy raz w zyciu Londyn. A za rok ruszymy sobie gdzieś motorem. Ot tak przed siebie.

A moja historia kryminalna nie ma szczęśliwego końca. W innym wątku już opisywałem swoje przygody sądowe, ale lubię mówić o sobie, więc się chętnie powtórzę .

Pierwsza przygoda, to babka zajechała mi maluchem drogę. Ja jechałem 10 tonową ciezarowką i żeby jej nie zabić, pojechałem w pole. Na wypadek nadjechała policja i spisała protokół- baba winna. Nagle na sali sądowej okazuje się że jest opinia rzeczoznawcy i z ławki świadka kazali mi się przesiąść na ławę oskarżonych. Wprawdzie adwokat pomógł mi obalić tą opinię i mnie uniewinnili, ale juz wisiało nade mną widmo spłacania naprawy ciężarówki, a to było kilkadziesiąt tysięcy i to baaaardzo dawno.
Druga przygoda już nie była tak śmieszna. Szło o przekręt mojego szefa. Wezwanie na świadka do prokuratury, zeznania, protokół. Wcześniej rozmawiałem z prawnikiem, więc wiem co i jak. Czytam protokół, każe poprawić nieścisłości, wszystko pasuje. Podpis. Potem dostaje z sądu pismo, że wpłynął akt oskarżenia przeciwko mnie, tego tamtego, od roku do dychy. Okazuje się że są nie moje zeznania z moim podpisem. Adwokat mowi- nie wygrasz. Minimalizujemy straty. Wywalczył inną kwalifikacje i warunkowe umorzenie ze względu na dotychczasową niekaralność. W efekcie dostałem mocno po kieszeni i dwa lata funkcjonowałem jako karany. Więc mój szef został moim właścicielem, bo z historią w rejestrze skazanych mogłem szukać szczęścia po śmietnikach, a nie w IT.
A jak chodzi o pana z ruchliwym fiutkiem..., nie ta historia też nie ma szczęśliwego finału. Załoga, człowiek po człowieku poszła na bruk (z ludzi z którymi pracowałem trzy lata temu zostało może że 20%). Jest trochę nowych, bo ktoś musi trzymać kroplówkę temu truchłu, ale w tym, najdalej przyszłym roku firma ostatecznie padnie. Dzięki mechanizmom finansowym które usiłowałem wyjaśnić UKS, CBŚ i kilku innym instytucjom pan jurny ma bardzo godziwy majątek na zagranicznych kontach i prywatny dom, który podobno kosztował firmę 10 milionów. W samym terrarium możnaby zmieścić niezła willę. A panowie kontrolerzy, policjanci i reszta tzw organów się nieco wzbogaciła w zamian za przychylne protokoły. Doszło do tego, że przy kontrolerze z UKS (na jego biurku) chłopaki pisali protokół zniszczenia nowego sprzętu, który stał u szefa w domu. Bo kontroler jest tańszy niż demontaż sprzętu u szefa i przywiezienie go do firmy.

Nie, jakoś nie ciągnie mnie do tego kraju ogromnych możliwości. To co mi tam naprawdę wyszło, to znalezienie żony i wychowanie z nią dzieci. Reszty nie wspominam za dobrze.

Trollu,
Poczytałam o twojej historii. Niestety tak działają niektóre firmy. Najpierw życie ponad stan, a później wyrok i niestety kratki. A po odsiadce powtórka...
Dla wszystkich miłego dnia:)

Ciekawi mnie twoja wiedza z zakresu medycyny naturalnej, a może szerzej- produktów naturalnych. To jest coś co mnie też urzeka w mojej żonie. Ja patrze- badyle. Dla niej mają one nazwę i zastosowanie. Dla mnie chwast- ty widzisz zioła na coś tam.
Zawsze podziwiam ludzi mających wiedzę, dla mnie, tajemną.

Nie, moja żona jest kontemplatorką (hmmm, mam nadzieję że istnieje takie słowo )
Ona kocha oglądać, czytać, poznawać. Zna wszystkie nazwy, potrafi rozpoznać drzewa, o których istnieniu nie mam pojęcia. Jak idziemy po łące to co chwila cieszy się jak dziecko "jaka śliczna bździągwa!!!" na co ja "że co? A co to za robal?" Ale zastosowania praktyczne to już nie jej działka.

Ciekawe porównanie : ) mały biały domek kojarzy mi się z czymś spokojnym i pozytywnym, jak letni dzień na wsi. Ale co oznacza ten pędzący pociąg?

Jak często słyszałam w życiu właśnie takie pytanie, jakie zadałaś…. I nie umiałam na nie odpowiedzieć. Kiedyś chciałam mieć własną stronę internetową – zrobiłam ją sobie sama czternaście lat temu, już nie istnieje. Moje dziecko : ) Padła w trochę przykrych okolicznościach. Jeszcze jakieś dwa-trzy lata temu może bym o nią walczyła, dziś daję temu spokój. Jak się dobrze zastanowić, nikt tam nie zaglądał oprócz mnie, więc skórka niewarta wyprawki.
Coraz słabiej odczuwam motywację do czegokolwiek oprócz niezbędnych podstawowych czynności i spraw.  Umarło też natchnienie do rysowania czy tworzenia – obojętnie przyjmuję ten fakt do wiadomości.
Jakieś porywy emocji – dziękuję, nie ; ) pewien pięknolicy motocyklista skutecznie mnie z nich wyleczył ; ) To tak apropos opowiadań Trolla o motocyklu.
Życzę zdrowia wszystkim, którzy się źle czują. Idę sobie wypić siemienia lnianego, bardzo dobrze robi mi na gardło.

No u mnie większość takich znajomosci, poza jedną się niestety rozpadło. Zatruła się czymś albo załapałam jakiegoś wirusa.
Jeżeli zaś chodzi o smoothie to podstawą u mnie jest odrobina mleka roślinnego (normalnego nie lubię), podejrzewam, że nawet nie pół szklanki, daję go, aby smoothie był bardziej płynny, i banany, ja daję dwa. Do tego to co mam pod ręką najczęściej jabłka i/lub pomarańcze. Też najczęściej po dwie sztuki.

Manzanita rozumiem, grunt, że spełniłaś swój cel.  O tym zobojętnieniu właśnie mówiłam. Dlatego od czasu do czasu dobrze się przełamać i zrobić coś innego, albo wyjść w jakieś fajne miejsce. Nawet na jakąś fajną kawę/herbatę. Moją ulubioną jest blooming tea.

Miałam na myśli twoją perspektywę. Zarówno w małym białym domku, jak i w pociągu jesteś wewnątrz czegoś, co cię oddziela od świata za oknem. Ale mały domek jest sielski a krajobraz za oknem jakby się nie zmieniał w ogóle, a przecież zmieniają się chociażby pory roku i pogoda. Zupełnie inaczej wygląda świat, gdy się go ogląda jadąc w pędzącym pociągu. Zmiany są szybkie i dynamiczne.
Jedno się nie zmienia w obu przypadkach -rola widza.

Myślę, że w jakimś stopniu wszyscy jesteśmy podobni do siebie
Nawet ci, którzy wydają się bardzo ekstrawertywni potrzebują czasu w swojej „skorupie” po zawodzie lub klęsce. Różnimy się chyba czasem, jaki zajmuje nam wyjście że swojej „skorupy”. A jak ktoś nie za bardzo zna świat poza skorupą, to ma tendencję do wychodzenia z niej tylko na chwilę, żeby za chwilę schronić się w niej ponownie, a powód w postaci klęski, zranienia, zawodu zawsze się jakiś znajdzie -jeśli wiesz, co mam na myśli.

Hej Summertimesi

Mirirale, życzę szybkiego powrotu do zdrowia. Jeżeli masz objawy zatrucia, to ja proponuję zażyć jakikolwiek probiotyk, 2 kapsułki dziennie. To mi zawsze pomaga, a sposób znam ze szpitala, bo często przebywałam z córką.
Z ziołowych książek moją ulubioną jest "Apteka Pana Boga" Marii Treben. Robię z niej np. orzechówkę, jest to przepyszny likier z nutą wanilii i pomarańczy, którego już jeden kieliszek pomaga na ból żołądka czy niestrawność, a do tego jest bardzo dobrym źródłem jodu, którego tak mało jest w naszej diecie.

Gojka, świetny przepis na smoothie z pokrzywą. Ja popijałam herbatkę ze świeżych liści, ale ona nie jest smaczna. Na wiosnę warto zrobić miesięczną kurację oczyszczającą z pokrzywy właśnie. To profilaktyka nowotworowa. Ja też jestem fanką ziół, nalewek i innych zdrowotnych pomysłów. Cieszę się, że będziemy mogły powymieniać doświadczenia. Czasami mam problem z rozpoznaniem danego zioła, wtedy nie zbierałam, ale teraz jak będę w potrzebie to dzięki instrukcji Santapietruszki wstawię zdjęcie, a wtedy może Ty albo żona Trolla rozpoznacie co to za roślinka.
Z prawdziwą przyjemnością poczytałam o szkole Twojej córki. To szczęście trafić na takich ludzi w osobie nauczycieli i kolegów. Wtedy nauka staje się pasją i przynosi doskonałe efekty. Ten temat interesuje również mnie ze względu na córkę, która uczy się śpiewu i gry na gitarze, ale prywatnie. Robi to bo tego chce i sprawia jej to przyjemność, a ja myślę, że takie spędzanie wolnego czasu będzie dla niej z pożytkiem. Ostatnio rozmawiałam o państwowej szkole muzycznej z pewną artystką i powiedziała, że zdarza się, że te tradycyjne szkoły zabijają entuzjazm i twórczość u małych artystów, poprzez nadmierną presję.

Summertimes, trzymam kciuki za odnowienie przyjaźni. Ja do tej pory spędzałam urlop albo w pięknych górach (Pieniny i raz Bieszczady) albo ze względu na astmatyczne problemy córki nad morzem w  Dąbkach lub Gdyni. Dąbki to dobre miejsce na pobyt z małymi dziećmi, jest spokojnie, przyjemnie, plaża nie przeludniona i szybko można nawiązać znajomości z mamami i z innymi dziećmi.

Trollu, mam podobne odczucia co do naszego kraju, kocham to miejsce, ale niestety rządzący nie tylko nie dążą do jego rozwoju i rozkwitu, ale właśnie podcinają skrzydła wartościowym jednostkom. Układ goni układ i to się raczej nigdy nie zmieni. Nie wiem dlaczego tak jest.

To cieszy, że są ludzie z zasadami. Gratuluję Tobie i Twojej żonie wychowania wspaniałych córek.

Dziękuję Wszystkim za podanie ciekawych miejsc do spędzania urlopu.

wiesz co na pocieszenie Ci powiem, ze wszyscy tworcy artystyczni miewaja okresy, gdy cudna wena i opuszcza . Masz po prostu zanizony nastroj.Czy to deprecha? A wiesz ze podstawa w takich sytuacjach jest zadbanie o obszar witamin  i ja jeszscze dodam nawadnianie organizmu pic duuuuzoo plynow codziennie i powietrze spacerki tez sa istotne i bardzo fajnie wplywa pilates. Polecam

Witaminę B1, czyli tiaminę ...
Witaminę B3, czyli niacynę lub inaczej PP. ...
Witaminę B5, czyli kwas pantotenowy. ...
Witaminę B6, czyli cholinę ...
Witaminę B12, zwanej inaczej pirydoksyną lub czerwoną witaminą ...
Witaminę B9, czyli kwas foliowy

oto tresc z Akademi Witalnosci z portalu

cytuje

Mam dla Was nową porcję cennej wiedzy. Jestem świeżo po wykładach na temat zdrowia psychicznego jakie prowadził online dr Andrew Saul, współautor książki „Niacin – The Real Story”, napisanej razem z kanadyjskim biochemikiem, doktorem Abramem Hofferem (1917-2009), psychiatrą, który  z sukcesem przez ponad pół wieku praktyki lekarskiej leczył  swoich pacjentów witaminami m.in. z depresji i uzależnień.  Podawanie pacjentom farmaceutyków może się pochwalić wskaźnikiem sukcesu ok. 10 %, podczas gdy terapia witaminowa opracowana przez dra Hoffera – aż 75-80%. A to już nie są żarty. Co zatem zaleca dr Hoffer?

Dr Hoffer doszedł do wniosku, że to co nazywamy depresją jest de facto spowodowane w większości przypadków brakiem witamin w ustroju, głównie niacyny (wit. B3). Poprawnie przeprowadzona kuracja witaminowa powodowała ustąpienie symptomów. Dr Abram Hoffer skutecznie pomagał pacjentom przez ponad 55 lat, jest autorem ponad 20 książek i ponad 600 prac naukowych, z których bardzo wiele poświęcił właśnie niacynie.

to moje sposoby na rozprawianie sie z smutasami .

Oczywiście,że dam się namówić.Summerka skojarzyła mi się ze starożytnym ludem południowej Mezopotamii,bardzo rozwiniętym technicznie.
Mimo,że jestem aktywną zawodowo anglistką a mało aktywną historyczką
to jakoś z angielskim w ogóle mi się nie skojarzyło.
Nie zgadzam się z twierdzeniem,że najlepsze są przyjaźnie z dzieciństwa.
Zmieniamy się prawie całe życie,idziemy na studia albo do pracy,zdobywamy kwalifikacje,kształtujemy nasze priorytety.
Ja nie mam o czym rozmawiać z przyjaciółkami z podstawówki.
I nie widzę powodu by się do tego zmuszać
Dla mnie najtrwalsze przyjaźnie są z okresu studenckiego.
Wtedy człowiek jest już nieco ukształtowany mentalnie,inetelektualnie,emocjonalnie.Często mamy z ludźmi z roku wspólne zainteresowania,plany na przyszłość.Mam dwie przyjaciółki z tego czasu.Więcej mi nie trzeba
Summertime,czyżbyś miała na myśli przyjacielskiego  w kwestii mącenia?
Jeśli tak,to coś jeszcze w tej kwestii napiszę, co u Ciebie zauważyłam.
Jak sobie przypomnisz to pytaj.
Ja mam w ogrodzie sporo mniszka i na działce obok,która jest pusta.Wszystko daleko od dużych ulic.

Ale ja już napisałam z czym mi się summerka skojarzyła.W poście powyżej

Tak,już to przeczytałam,Napisałaś to powyżej.

Lubię De Mello ale nie ze wszystkim co pisze się zgadzam.
O Summerach wiedzą pewnie wszyscy z Was ale tylko mi się tak skojarzyło.Ale są takie rzeczy,w których jesteśmy lepsi niż przeciętny człowiek i stąd mogą się brać inne skojarzenia.Pauza zawsze kojarzyła mi się z notacją muzyczną,czasem tak,że jak ktoś to słowo wypowiedział w innym kontekście to nie rozumiałam wypowiedzi

Nie rozumiem.Po co informowałaś redakcję o Twoim odniesieniu do przyjacielskiego? Jaki wpływ na decyzje administracji może mieć jakakolwiek tu zaistniała prawda? Został zbanowany bo nie przestrzegał regulaminu.Zasady są takie same dla wszystkich.Chciałaś mieć wpływ na decyzję moderacji w jego sprawie? Bo nie rozumiem za bardzo o czym piszesz. Ale jak będziesz miała chwilę to pewnie wytłumaczysz.

A może ja dziś jakas mało kumata jestem.Jeździłam do pracy zawieźć zwolnienie i pozałatwiać swoje sprawy.A potem zawiozłam córkę na konsultacje skrzypcowe z bardzo fajnym profesorem z Wrocławia.
Córka wyszła wymęczona bo było dużo uczniów i tez nauczycieli a sala mała.No,ale już się pewniej czuje w dość trudnym utworze,który mu grała.
Ja zawsze bardzo lubiłam takie konsultacje i sama się na nie zapisywałam.Córkę zawsze zapisuje jej nauczyciel-a to duża nobilitacja.Ona nie bardzo to lubi.Chyba ma traumę sprzed paru lat kiedy poszła na konsultację z taką profesorką,która no,trochę krzyczała i była impulsywna.Córka się przestraszyła.Ale tego profesora zna już,on co roku przyjeżdża.Mówiła,że dowiedziała się dziś rano,że ma konsultacje i chciała dobrze wypaść a nie miała już czasu dziś po szkole poćwiczyć.No,ale dobrze chyba poszło.
No i jeszcze się pochwalę: wczoraj miała egzamin z fortepianu i dostała piątkę

Ale nie rozumiem.Co przekrecam? Ja tylko pytam,bez spinki. Ja nie twierdzę,że na kogoś wpływałaś-ja tylko pytam zauważ.
Oczywiście,że masz prawo pisać do moderatorstwa.Ale Ty jakoś tak zawile piszesz,nie wprost,że trudno jest zrozumieć to:"ona znala kazde moje odniesienie, i prawde ktora zaistniala, a zostala w wyniku eksplozji gniewu nie dostrzezona przez ludzi. " Znaczy,tak polsku: napisałaś to co Ty uważasz w tej sprawie? No bo tak to zrozumiałam.Wiesz,mi nawet nie chodzi o jakies wnikanie tylko o to,że ja chciałabym rozumieć co piszesz.Bo to podstawa porozumienia tu,na forum.

Mo i kolejne nieporozumienie-nie zauważyłam,że ten post kierowałaś do summerki:

Skoro użyłas mojego nicka to zakładałam,że piszesz do mnie

Hejka  

Summertimes witaj w klubie zdrowych praktyk, ja też jestem zwolenniczką nawadniania organizmu (i skórę ma się ładną wtedy ) oraz uzupełniania witamin i minerałów (ważne źródła w diecie oraz bezpieczne preparaty). Dzięki za pomysł z węglem tego nie znałam. Jeśli możesz napisz króciutko jak stosujesz. Obecnie suszę sobie przepiękny i ekologiczny skrzyp polny - doskonałe źródło krzemu, który jest mega ważny.

Mnie słowo Summerka od zawsze kojarzyło się z podsumowywaniem. Jeden nik a tyle skojarzeń.

Gojka cieszę się Twoim szczęściem. Mnie zawsze radują sukcesy dzieci. Powiedzcie mi proszę jak sobie układaliście sprawy szkolne z dziećmi. Niespodziewanie pojawił się u mnie taki problem, że czuję wewnętrzną presję na to żeby moje dziecko dobrze się uczyło.  Jak Wy myślicie czy warto skupiać się na nauce tak, żeby być wśród najlepszych, czy raczej nie, bo to może właśnie zniechęcić dziecko, a może nawet zabić w nim twórczy zapał. Jak przebiegała nauka waszych dzieci w szkole podstawowej i w jaki sposób przełożyło się to na ich dobry start w życie? 

I dla Ciebie uściski. To musi być wspaniałe mieć talent do rysowania. Manzanita czy Ty uczyłaś się w szkole plastycznej, czy sama?
Moja córka pięknie rysuje i tak właśnie jak piszesz to co ją poruszy. Wspaniale umie oddać uczucia oraz ruch.

Ech,ja też chciałabym zimy spędzać w ciepłym klimacie.Raz mi się udało bo zazwyczaj jeździmy do Włoch na narty-tak decydują mąż i córka,Mogę oczywiście się zdecydować na jakiś ciepły wyjazd ale wolę pojechać z nimi:)
W maju przez lata jeździliśmy do Grecji czy Włoch ale teraz córka nie chce jeździć bo nie chce mieć zaległości w szkole:(.Kusi mnie pojechać jeszcze w tym miesiącu bo znalazłam parę fajnych last minute.
Nigdy w Bułgarii nie miałam takiej sytuacji o jakiej piszesz a jadę w tym roku dziesiąty raz.A w jakim miesiącu byłaś? Ja zazwyczaj jadę pod koniec czerwca.
W tym roku jedziemy 18lipca.
Bułgarię uwielbiam za kuchnię przede wszystkim.Już marzę o tych sarmi,cacy kupowanej gdzieś na straganikach i bałkańskim serze,którym faszerują pieczone czuszki:) Zawsze przywożę sobie z kilo takiego sera.
A Ty,co jadłaś w Bułgarii i co zapadło w pamięć Twemu podniebieniu?

Jestem samoukiem. Posiłkowałam się na własną rękę książkami o rysowaniu, bardzo mi pomogły poradniki Jose M. Parramona. Nie mam fachowej „podbudowy” : ) Krytykowano mnie za nadmierny realizm, ja wychodzę z założenia, że portret ma oddawać jak najdoskonalsze podobieństwo, ale to już jest kwestia indywidualnych zapatrywań. Choć może moje kurczowe „trzymanie się” oryginału, kopiowanie jest jakimś odbiciem tego, o czym już pisałam: mam kłopot z wykrzesaniem z siebie inwencji, pomysłowości w różnych sferach życia.
Fajnie, że Twoje dziecko umie w taki sposób wyrażać swoje uczucia

Masz rację, nie lubię. Czuję się między ludźmi często skrępowana, brakuje mi tematów do zwyczajnej rozmowy. Ktoś chyba na tym forum wrzucił mem „Kiedy introwertyk wbija na imprezę” z gromadą psów i jednym jedynym siedzącym w kącie. To tak mniej więcej wyglądam
Doradzasz samotne wypady do kina na jakieś dobre filmy, tak?

Udało mi się nareszcie niedawno przeczytać epos o Gilgameszu. Nie jest to łatwa lektura ze względu na styl. Spodobała mi się interpretacja eposu, jaką przedstawił Daeniken. Strasznie mało wiem o Sumerach, orientuję się tylko z grubsza w ich bogach. Najważniejszym spośród nich był Anu, z tego co pamiętam.
Brama Isztar w berlińskim muzeum – coś pięknego….
Co to są te bułgarskie „czuszki”?

Śpijcie wszyscy dobrze, do jutra

Witajcie, kochani.
Ja już powróciłam do może nie pełni sił, ale stanu w którym funkcjonuję mniej lub więcej normalnie. Za wszelkie przepisy i propozycję leków dziękuję. A za książkami się rozejrzę. Podoba mi się tytuł apteka pana Boga - zgadza się z moimi poglądami.
Lilko, co do ocen, ja jestem przeciwna do zmuszania dzieci do czegokolwiek i katowania książek, bo mnie i większość dzieci/młodych dorosłych to jedynie zniechęca/ło. Jestem za motywacją i wspieraniem dziecka. W podstawówce i kolejnych etapach nauki uczyłam się słabo z różnych przyczyn. Później w odpowiedniku liceum, zaczęłam być kujonem i osobą najlepszą w klasie, jedną z najlepszych w szkole. U mnie duży wpływ na to miało to jak czułam się w szkole oraz wśród rówieśników. Ale jeżeli Twoja córka uczy się dobrze, tym bardziej nie powinno się na nią, aż tak napierać.

Summertime, bardzo ciekawe zagadnienie, muszę poczytać o nim więcej.

Dzień dobry o niedzielnym poranku.

Dziewczyny bardzo Wam dziękuję, że napisałyście o własnej edukacji. Miałam nadzieję, że ktoś wypowie się z punktu widzenia dziecka i nie zawiodłam się. Ja w pierwszym półroczu praktycznie niewiele zajmowałam się ocenami córki, ponieważ szło jej dobrze i na semestr miała 5 i 4. Byłam zdania, że ma zrobić zadania, projekty i nauczyć się na sprawdziany oraz przeczytać lektury. Chodziło mi o to, żeby zrobiła swoje szkolne obowiązki, a co dostanie to sprawa drugorzędna była. Jak dostała jedynkę, bo zapomniała o kartkówce np. to mówiłam jej że to nic takiego, że nauczy się i sobie poprawi. Oboje z mężem pochwaliliśmy ją za oceny na semestr. Niestety na wywiadówce usłyszałam, że to za mało i stać ją na więcej. I chociaż do tej pory jak najbardziej jej i mi to w zupełności wystarczało, to później coś mi się poprzestawiało i zaczęłam czuć wewnętrzną presję, tak by sprostać oczekiwaniom szkoły. Właśnie w tej szkole nie motywuje się uczniów w pozytywny sposób, tylko jest silny nacisk na wyniki. Wiem, że to jest bez sensu, ale potrzebuję pozbyć się tej wewnętrznej presji, bo to nic nie da jak będę udawać, dziecko i tak wyczuje to napięcie. Moja przyjaciółka doradziła mi jeszcze kilka spotkań z psychologiem w tej sprawie. Myślę, że te spotkania, czytanie stosownej literatury i rozmowy z Wami właśnie pomogą pozbyć mi się tego problemu. Jeśli ktoś jeszcze chciałby podzielić się własnym doświadczeniem to bardzo proszę.

I jeszcze cudowna piosenka o czasie dzieciństwa.

Feniks, z ciekawością przeczytałam twój głos w sprawie, że tak to nazwę, obciążania dziecka przez rodziców własnymi ambicjami i oczekiwaniami na ich realizację. Poruszyło mnie to, co napisałaś, szczególnie nieumiejętność ukierunkowania własnych zainteresowań i wyboru życiowej ścieżki, rozwijania w sobie wybranych talentów, błędnych wyborów.
Przyłączam się do twojego apelu.
Wydaje mi się, że najlepiej, gdy rodzice nadzorują i wspierają dziecko. Bo tak jak napisałaś, wyśrubowane wymagania i naciski na sukcesy w każdym obszarze oraz perfekcjonizm nie są dobrym rozwiązaniem, to jednak nie wolno też przegiąć w drugą stronę i pozwolić dziecku na całkowitą swobodę, bo wbrew pozorom efekty mogą być nie tylko odwrotne, ale także bardzo podobne do tych odnotowywanych przy nadmiernej kontroli i wymaganiach.
Ja jestem takim dzieckiem, które samo musiało wyznaczać sobie cele, pilnować się, wymagać od siebie. Moim rodzicom było wszystko jedno, nie mieli wobec moich wyników w nauce prawie żadnych wymagań, bylebym tylko wstydu nie przynosiła i przechodziła z klasy do klasy. Moja chęć pójścia na studia była dla nich tylko problemem. Szkoda gadać. A dzieci tworzą sobie w głowie własne historie, więc ja póki jeszcze byłam w pierwszych klasach podstawówki, to wydawało mi się, że jeśli będę się dobrze uczyć, to rodzice będą ze mnie dumni i będą bardziej mnie kochać, więc się starałam jak tylko mogłam, żeby sprostać narzuconym sobie standardom. Oczywiście miłości rodziców mi to nie przysporzyło, ale nauczyło pilności i systematyczności i pewnej determinacji. Później jak już nie miałam wątpliwości, że dobre oceny i inne czynności, które podejmowałam w nadziei na zasłużenie sobie na głaski rodziców, idą na nic, to już chyba została tylko chęć utrzymania status quo i przekierowałam cel, dla którego podejmowałam wysiłki. Dzisiaj sobie myślę, jak dużo pary szło w puste przebiegi A wystarczyło odrobinę się interesować i wspierać.